Jego wiara w nas?

utworzone przez | lis 10, 2017 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana

Przyczynek dyskusji

Efez. 3:12 W nim mamy śmiałość i przystęp z ufnością przez wiarę jego.

W jedenastym rodziale Listu do Hebrajczyków czytamy, że wiara jest podstawą tego, czego się spodziewamy, i dowodem tego, czego nie widzimy. Według drugiego rozdziału Listu do Efezjan wiara jest Bożym darem łaski; oznacza to, że ma ona swoje pochodzenie w Bogu a nie w człowieku. Zgodnie z piątym rozdziałem Listu do Galacjan wiara jest owocem Ducha. Widzimy zatem, że Ojciec i Duch Święty, dwie Boże Osoby mają czynny udział w dyspozycji wiary.

Jaki udział ma Syn, czyli druga Osoba Boża w dziele wiary w nas? Fragment z listu do Efezjan wskazuje, że wiara jaka jest w osobach zbawionych ma swoje źródło właśnie w Chrystusie. Jest to, mówiąc dosłownie, doskonała, w pełni wystarczająca wiara w Syna, udzielona przez Ducha Świętego z woli Ojca każdemu odkupionemu człowiekowi.

Czy wcielony Syn Boży posiadał wiarę?

Po pierwsze, wszystkie modlitwy wymagają wiary w istnienie Boga, oraz że wysłuchuje modlitw. Jezus modlił się. Możemy to zaobserwować np. podczas modlitwy w ogrodzie Getsemane. Będąc w lęku i udręce z powodu przeznaczenia opiera się na wierze w Boże postanowienia; wiedząc, że Bóg wysłuchuje i odpowiada na prośby Syna, prosi o odsunięcie kielicha poddając się pod wolę Bożą. Ufając Bogu Jezus przyjmuje decyzję Ojca o kontynuacji misji zbawienia.

Marek 14:33-36 33 Wziąwszy ze sobą Piotra, Jakuba i Jana, zaczął odczuwać lęk i udrękę. 34 I powiedział do nich: Bardzo smutna jest moja dusza aż do śmierci. Zostańcie tu i czuwajcie. 35 A odszedłszy trochę dalej, upadł na ziemię i modlił się, aby, jeśli to możliwe, ominęła go ta godzina. 36 I powiedział: Abba, Ojcze, dla ciebie wszystko jest możliwe, zabierz ode mnie ten kielich. Jednak niech się stanie nie to, co ja chcę, ale to, co Ty.  

Hebr. 5:7 On za dni swego ciała zanosił z głośnym wołaniem i ze łzami modlitwy i usilne prośby do tego, który mógł go wybawić od śmierci, i został wysłuchany z powodu swojej bogobojności.

Po drugie w List do Hebrajczyków identyfikuje Jezusa jako model wiary. Czytamy, że Jezus jest Twórcą wiary dla nas. Warto zwrócić uwagę na to, że stwierdzenie to pojawia się na końcu wielkiej listy bohaterów wiary – Jezus jest zwieńczeniem tej listy (rozdział 11).

Hebr. 12:2 Patrząc na Jezusa, twórcę i dokończyciela wiary, który z powodu przygotowanej mu radości wycierpiał krzyż, nie zważając na hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga.

1 Tes. 1:5-6 5 Gdyż nasza ewangelia nie doszła was tylko w słowie, ale także w mocy i w Duchu Świętym, i w pełnym przekonaniu. Wiecie bowiem, jacy byliśmy dla was, przebywając wśród was. 6 A wy staliście się naśladowcami naszymi i Pana, przyjmując słowo pośród wielkiego ucisku, z radością Ducha Świętego;

Po trzecie istnieje wyraźny i jednoznaczny tekst Pisma wskazujący na to, że Chrystus posiadał wiarę w Boga od momentu poczęcia, od łona matki.

Psalm 22:9-10 9 Ale to ty mnie wydobyłeś z łona, napełniłeś mnie ufnością jeszcze u piersi mojej matki. 10 Na ciebie byłem zdany od narodzenia, od łona matki ty jesteś moim Bogiem.

Nie ma najmniejszych wątpliwości, że w sposób typologiczny cały ten Psalm odnosi się do Chrystusa

Powyższe argumentu dowodzą iż wersy 9-10 Psalmu 22 niosą następujący przekaz: Chrystus posiadał ufność, która jest wiarą (Psalm 147:11; Izaj. 12:2; Jan 14:1-2). Wiara jest ufnością, oba terminy zrównuje np. tekst Drugiego Listu do Koryntian:

Kor. 5:5-7 6 Tak więc mamy zawsze ufność, wiedząc, że dopóki mieszkamy w tym ciele, tułamy się z dala od Pana. 7 (Przez wiarę bowiem kroczymy, a nie przez widzenie.)
.

Unia hipostatyczna

Zjednoczenie dwóch natur, prawdziwie Boskiej i prawdziwie ludzkiej dokonało się:

  1. Bez zmiany natur (immutabiliter gr. atreptos), to znaczy spotkanie ze sobą natury boskiej i ludzkiej w Jezusie Chrystusie nie zmieniło w żaden sposób ani ludzkiej, ani boskiej natury. Każda pozostała sobą ze specyficznymi dla siebie właściwościami.
    ,
  2. Bez pomieszania (inconfuse gr. asynchytos), to znaczy obydwie natury Jezusa Chrystusa po zjednoczeniu nie uległy pomieszaniu ze sobą. Nie powstała więc jakaś trzecia bosko-ludzka natura. Pozostały dwie odrębne natury, boska i ludzka, a każda z nich zachowała specyficzne dla siebie właściwości.
    .
  3. Bez rozdzielenia (indivise gr. adiairetos), to znaczy mimo obecności dwóch natur w Jezusie Chrystusie po Wcieleniu nie było dwóch osób, lecz jedna Jezusa Chrystusa, w której spotkało się ze sobą bóstwo i człowieczeństwo. Nie wolno więc rozdzielać Jezusa Chrystusa Boga od Jezusa Chrystusa człowieka.
    .
  4. Bez rozłączenia (inseparabiliter gr. achoristos), to znaczy, że po wniebowstąpieniu Jezusa Chrystusa natura ludzka nie odłączyła się od boskiej. Tak więc Jezus Chrystus również po wniebowstąpieniu pozostał prawdziwie Bogiem i prawdziwie człowiekiem (vera Deus, vera homo).

Możemy założyć, że w czasie ziemskiej pielgrzymki wcielony Syn Boży, posiadający całkowicie Bożą naturę ale też całkowicie ludzką naturę, jako człowiek żył nie w widzeniu Boga lecz w wierze (ze względu na brak zmiany i pomieszania natur). I to ta Jego ludzka natura do czasu wniebowzięcia nie przebywała w niebie i nie oglądała Boga bezpośrednio, ta ludzka natura kroczyła w wierze w Boga. Argumentem posiłkowym jest fakt, że Chrystusa jako całkowicie Boga i całkowicie człowieka jednocześnie cechowały:

  • dwie wole, prawdziwie ludzką i prawdziwie Bożą
  • dwa umysły, prawdziwie ludzki (np. podlegający procesowi zdobywania wiedzy Łuk. 2:52) i prawdziwie Boży (wszechwiedzący Jan 16:30)
  • ciało fizyczne (śmiertelne Mat. 27:50) i postać duchowa (nieśmiertelna Filip. 2:6-7)
  • ludzka istota będąca na ziemi oraz w tym samym czasie Boska istota będąca w Niebie (Jan 3:13 A nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy, który jest w niebie oraz Jan 17:24  Ojcze, chcę, aby ci, których mi dałeś, byli ze mną tam, gdzie ja jestem,)

Zatem logicznym jest założenie, że w tym samym czasie jako Bóg miał doskonałą wiedzę o Bogu i oglądał Boga, lecz jako człowiek kroczył w wierze w Boga (nie doszło do rozdzielenia natur ale też nie doszło do ich pomieszania).

Czy zatem jest możliwe, że wiara jaką posiadają zbawieni, jest nie tylko darem Bożym, ale także porcją doskonałej i w pełni wystarczającej do zbawienia wiary, jaką posiadał Jezus Chrystus, której On udziela każdemu narodzonemu na nowo?

Nie. Każdy posiada swoją własną wiarę a nie wiarę Jezusa Chrystusa.
.

Gramatyka

Istnieje rozbieżność tłumaczeń powyższego fragmentu. Ponieważ wers 3 informuje, że referentem jest Pomazaniec czyli Chrystus oba odnoszą sie do Mesjasza.

Efez. 3:11-12 11 Zgodnie z wiecznym postanowieniem, które powziął w Chrystusie Jezusie, naszym Panu. W nim mamy śmiałość i przystęp z ufnością przez wiarę jego / w niego.

  • Pierwsze możliwe tłumaczenie to wiara w Niego czyli w Chrystusa
  • Drugie możliwe tłumaczenie to wiara Jego czyli wiara należąca do Jezusa Chrystusa
εν πεποιθησει δια της πιστεως αυτου
en pepoithesei dia tes pisteos autou
w przekonaniu przez tą konkretną wiarę Jego
w przeświadczeniu przez tą konkretną wiarę (w) Niego

αυτου autou
Część mowy: zaimek osobowy (niego) / zaimek dzierżawczy (jego)
Przypadek: dopełniacz
Liczba: pojedyncza
Rodzaj: męski

Podobna konstrukcja występuje w Ewangelii Marka. Tekst dosłowny mówi: miejcie wiarę Boga (dopełniacz). Tłumacze jednak zamieniają dopełniacz na biernik i dodają przyimek prosty w, przez co wychodzi:

Marek 11:22 A Jezus odpowiedział im: Miejcie wiarę w (nie występuje w tekście) Boga (dopełniacz zmieniony w biernik).

Ἔχετε πίστιν θεοῦ 
Echete pistin theou
Miejcie wiarę (od) Boga / Bożą
Rzeczownik Biernik (kogo?, co?) Liczba pojedyncza Rodzaj żeński Rzeczownik Dopełniacz (kogo? czego?) Liczba pojedyncza Rodzaj męski

Użycie dopełniacza (od kogo? czego?) zamiast biernika (w kogo? co?) wskazuje na wiarę pochodzącą od Boga. Miejcie wiarę w Boga (z użytym biernikiem) w grece koine powinno zostać skonstruowane następująco:

Ἔχετε πίστιν εἰς τὸν Θεόν echete pistin eis ton theon – dosłownie miejscie wiarę (biernik) w tego Boga (biernik), podobnie jak w Jana 14:1

Wprawdzie w języku polskim zarówno dopełniacz jak i bernik słowa Bóg mają takie same końcówki fleksyjne (biernik: w kogo? w co?) Boga / (dopełniacz: od kogo? od czego?) Boga) jednak w grece są to dwie różne końcówki fleksyjne: (biernik: w kogo? w co?) Θεόν Theon / (dopełniacz: od kogo? od czego?) Θεοῦ Theou).

Zatem gramatyka jest tutaj mabiwalentna ponieważ nie wyklucza możliwości, że Jezus jest nie tylko przedmiotem (obiektem) wiary, ale także logicznym podmiotem wiary która jest Jego własnością (twórca i dokończyciel). W takim przypadku Efez. 3:11-12 można by interpretować następująco:

Zgodnie z wiecznym postanowieniem, które powziął w Chrystusie Jezusie, naszym Panu. W nim mamy śmiałość i przystęp z ufnością przez wiarę Chrystusa Jezusa.

Buyłaby to zatem osobista wiara w Chrystusa oraz w skończone dzieło Chrystusa którą Chrystus stworzył w czlowieku i to On dba o to, aby ta wiara nie ustała. Nie jest prawdą jednak, jakoby człowiek miał wiarę, którą wcześniej przeżywał Chrystus.
.

Historyczna interpretacja

Efez. 3:12 W nim mamy śmiałość i przystęp z ufnością przez wiarę jego.

„Słowo αὐτοῦ autou  najelpiej rozumieć jako obiekt wiary. Tak więc zwrot ἐν ᾧ en ho – w którym – wyraża fakt, że Chrystus jest podstawą naszej ufności i dostępu a śmiałość jest stanem umysłu, w którym doświadczamy tych błogosławieństw, zatem chodzi o sposób, w jaki stają się one naszą rzeczywistą własnością” – Expositors Greek Testament

Dodatkowym argumentem będzie tutaj użycie zaimka αὐτοῦ autou ale nie w formie refleksyjnej ἑαυτοῦ heautou (który w prozie jest jedynym sposobem na wyrażenie własności i dosłownie znaczy jego własną). Klasyczna interpretacja będzie dodawać przyimek prosty w do fragmentów jak te poniżej:

Rzym. 3:22 Jest to sprawiedliwość Boga przez wiarę (w) Jezusa Chrystusa dla wszystkich i na wszystkich wierzących. Nie ma bowiem różnicy.

Gal. 3:22 Lecz Pismo zamknęło wszystko pod grzech, aby obietnica z wiary (w) Jezusa Chrystusa została dana wierzącym.
. .

Najbliższy kontekst

Łaska jest darem Bożym i Jego własnością suwerenne dysponowaną konkretnym podmiotom
2 Jeśli tylko słyszeliście o udzieleniu łaski Boga, która jest mi dana dla was;

Służba ewangelii jest darem Bożym, środkiem działania jest Moc Boża
7 Stałem się jej sługą według daru łaski Boga danej mi przez działanie jego mocy.

Przystęp do Boga jest w Chrystusie, środkiem wiara w Chrystusa, której udziela konkretnym podmiotom
12 W nim mamy śmiałość i przystęp z ufnością przez wiarę jego.(czyli w Chrystisa i Jego dzieło)

Stabilizacja wiary jest dziełem Bożym, środkiem jest aktywne działanie Ducha
16 Aby według bogactwa swej chwały sprawił, żeby wasz wewnętrzny człowiek był utwierdzony mocą przez jego Ducha;

Ojciec jest inicjatorem, środkiem jest wiara (owoc Ducha) przez którą Chrystus przebywa w wierzącym
14 Dlatego zginam swoje kolana przed Ojcem …17 Aby Chrystus przez wiarę mieszkał w waszych sercach, abyście zakorzenieni i ugruntowani w miłości; 18 Mogli pojąć wraz ze wszystkimi świętymi, jaka jest szerokość, długość, głębokość i wysokość; 19 I poznać miłość Chrystusa, która przewyższa wszelkie poznanie, abyście zostali napełnieni całą pełnią Boga.

Łaska, jakiej Bóg udzielił, Ewangelia, którą głosił Chrystus, moc Boża aktywne zarządzana i dystrybuowana przez Ducha Świętego oraz wiara w Jezusa Chrystusa, przez którą zbawieni mają dostęp do Boga, wszystkie te elementy mają swoje źródło w Bogu. Wiara jednak jest osobistym przeżyciem każdego człowieka. To subiektywna wiara w obiektywne propozycje Pisma Świętego o historycznym Jezusie i Jego dziele krzyża.

.

Obiekt wiary

Nie możemy do końca być pewni co do rodzaju wiary jaką posiadał Jezus ponieważ nie jesteśmy w stanie zgłębić umysłu Chrystusa. Na wiele pytań dotyczących unii hipostatycznej nie uzyskamy odpowiedzi do czasu gdy staniemy oko w oko z Bogiem i poznamy Go tak jak jesteśmy poznani. Lecz z pewnością pokładał całe swoje życie i zaufanie w Ojcu. Możemy wnioskować, że jako całkowicie człowiek Jezus działał w obrębie ograniczeń przez ludzkie jestestwo i miał wiarę w dzieło i plan Boga Ojca.  Zatem Jezus działał w pełnej wierze w Boga Ojca i całkowitym zaufaniu.

Chrystus chrześcijanom zdefiniował obiekt wiary następująco:

Jan 14:1 Niech się nie trwoży wasze serce. Wierzycie w Boga, wierzcie i we mnie.

Ponieważ wierzyć można tylko w Boga, w ten sposób potwierdził swoją Boską naturę.
.

Miara wiary

Doskonała i kompletna wiara w Jezusa Chrystusa zostaje udzielona zbawionym w różnych porcjach. W ten sposób rozumiemy, że jako wierzący, choć posiadamy wiarę od Chrystusa, to jednak jesteśmy ograniczeni w wierze wolicjonalnym aktem Bożym, a przez to zdolni do wykonywania takich aktów wiary, jakie są przynależne każdemu poszczególnemu wierzącemu stosownie do miary wiary jakiej Bóg każdemu udzielił. Zatem możliwość przenoszenie gór nie zależy od stopnia samoprzekonania danej osoby czy też ilości przeczytanych stron Słowa Bożego o cudach i znakach lecz bezpośrednio od Boga.

Rzym. 12:3 Mówię bowiem przez łaskę, która mi jest dana, każdemu, kto jest wśród was, aby nie myślał o sobie więcej niż należy, ale żeby myślał o sobie skromnie, stosownie do miary (μέτρον metron)  wiary, jakiej Bóg każdemu udzielił

μέτρον metron – wielkość kwantytatywna, określony zakres, odmierzona porcja, miara, limit, podstawa do określenia co jest wystarczające a co nie

Łaska zbawienia

Rzym. 9:15-16 15 Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję. 16 A więc nie zależy to od tego, który chce  (θέλοντος thelontos), ani od tego, który zabiega (τρέχοντος trechontos), ale od Boga, który okazuje miłosierdzie.

θέλω theló – chcieć, pożądać, życzyć sobie, planować
τρέχω trechó – biec (jak w wyścigu), czynić rozwój, czynić wysiłek w celu uzyskania czegoś

Zbawienie od początku do samego końca jest monergistycznym dziełem Bożym. To oznacza, że żadne ludzkie starania, działania czy też uczynki nie mają wpływu na efekt końcowy zbawienia czyli uwielbienie świętych przez Boga w niebie. Obrazuje to tak zwany złoty łańcuch zbawienia, nierozerwalny ciąg Bożych kroków podjetych w celu doprowadzenia zbawienia do pozytywnego końca. Zauważmy, że z soteriologicznego punktu widzenia, człowiek nie może swoimi uczynkami wpłynąć na efekt końcowy zbawienia.

uprzednia wiedza → przeznaczenie → powołanie → usrpawiedliwienie → uwielbienie

Rzym. 8 29-30 29 Tych bowiem, których on przedtem znał, tych też przeznaczył, aby stali się podobni do obrazu jego Syna, żeby on był pierworodny między wieloma braćmi. 30 Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał, tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych też uwielbił.

Darmowa łaska dana przez Boga wszystkim wierzącym została udzielona nie ze względu na wysiłki i starania człowieka, lecz ze względu na Boże suwerenne postanowienie. Logicznie parwidłowym zatem jest założenie, że, wszystkie elementy składowe łaski muszą posiadać ten sam charakter:

  • udzielone za darmo
  • suwerenne postanowienie Boże
  • monergistyczne dzieło Boże
  • całkowicie niezależne od człowieka

Wszystkie elementy łaski nie mogą być nawet w najmniejszym stopniu zależne od człowieka,  inaczej wystąpiłoby kategoryczne wykluczenie ich ze zbioru. Przeanalizujmy elementy składowe łaski przykładając do nich powyższe cztery kryteria:
.

Adopcja

Nie ma nic wspólnego z wysiłkami i staraniami człowieka. Bóg postanowił usynowić martwych duchowo grzeszników powołując ich do życia. Usynowienie włącza do rodziny Bożej i nie jest zależne od starań człowieka. Jest to dar Boży suwerennie udzielony wybranym przez Boga osobom.

Rzym. 8:15 A nie tylko ono, ale i my, którzy mamy pierwsze plony Ducha, i my sami w sobie wzdychamy, oczekując usynowienia, odkupienia naszego ciała.

Efez. 1:5 Przeznaczył nas dla siebie, ku usynowieniu przez Jezusa Chrystusa, według upodobania swojej woli

Efez. 6:23 Pokój braciom i miłość wraz z wiarą od Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa.

  • udzielona za darmo
  • suwerenne postanowienie Boże
  • monergistyczne dzieło Boże
  • całkowicie niezależne od człowieka
  • ma swoje źródło w Bogu

Adopcja należy do Boga. To Jego dzieło. Człowiek jest beneficjentem adopcji. Bóg jest dawcą, człowiek odbiorcą.
..

Usprawiedliwienie

Wynika z wykonanego dzieła Chrystusa. Jego krew usrpawiedliwia za darmo każdego narodzonego z góry człowieka. Jest to dar Boży suwerennie udzielony wybranym przez Boga osobom.

Rzym. 3:24 A zostają usprawiedliwieni darmo, z jego łaski, przez odkupienie, które jest w Jezusie Chrystusie.

Rzym. 5:9 Tym bardziej więc teraz, będąc usprawiedliwieni jego krwią, będziemy przez niego ocaleni od gniewu.

Dzieje 13:9 I przez niego każdy, kto uwierzy, jest usprawiedliwiony we wszystkim, w czym nie mogliście być usprawiedliwieni przez Prawo Mojżesza.

  • udzielone za darmo
  • suwerenne postanowienie Boże
  • monergistyczne dzieło Boże
  • całkowicie niezależne od człowieka

Usprawiedliwienie należy do Boga. To Jego dzieło. Człowiek jest beneficjentem usprawiedliwienia. Bóg jest dawcą, człowiek odbiorcą.
. .

Odpuszczenie

Przelana na krzyżu krew Syna Bożego spowodowała przebaczenie i odpuszczenie grzechów wszystkich wybranych przez Boga do zbawienia.

Mat. 26:28 To bowiem jest moja krew nowego testamentu, która wylewa się za wielu na przebaczenie grzechów

Rzym. 3:25 Jego to Bóg ustanowił przebłaganiem przez wiarę w jego krew, aby okazać swoją sprawiedliwość przez odpuszczenie, w swojej cierpliwości, przedtem popełnionych grzechów

Efez. 1:7 W którym mamy odkupienie przez jego krew, przebaczenie grzechów, według bogactwa jego łaski;

  • udzielone za darmo
  • suwerenne postanowienie Boże
  • monergistyczne dzieło Boże
  • całkowicie niezależne od człowieka

Odpuszczenie należy do Boga. To Jego dzieło. Człowiek jest beneficjentem odpuszczenia. Bóg jest dawcą, człowiek odbiorcą.
.

Nowonarodzenie

Absolutnie nie jest zależne od człowieka. Sama ilustracja przywołująca jako podobieństwo element narodzin już świadczy o tym, że tak jak człowiek nie miał nic wspólnego ze swoimi fizycznymi narodzinami tak nie ma nic wspólnego z duchowym narodzeniem z góry.

Jan 1:13 Którzy są narodzeni nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga.

Jak. 1:18 Ze swojej woli zrodził nas słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwocinami jego stworzeń.

1 Piotra 1:3 Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który według swego wielkiego miłosierdzia zrodził nas na nowo do żywej nadziei przez wskrzeszenie Jezusa Chrystusa z martwych;

  • udzielone za darmo
  • suwerenne postanowienie Boże
  • monergistyczne dzieło Boże
  • całkowicie niezależne od człowieka

Nowonarodzenie należy do Boga. To Jego dzieło. Człowiek jest beneficjentem nowonarodzenia. Bóg jest dawcą, człowiek odbiorcą.
.

Uświęcenie

Bóg uświęca zbawionych świętością Chrystusa. Chrystus przeżył całe swoje życie uświęcając się za wszystkich wybranych do zbawienia. To czyni zbawionych nieskalanymi grzechem w oczach Bożych. Umożliwia to krew Chrystusa, która przypieczętowała nowe przymierze a przez którą tak Syn Boży został ostatecznie uświęcony jak też i wszyscy będący w Chrystusie.

Jan 17:19 A ja za nich uświęcam samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie.

1 Kor. 1:30 Lecz wy z niego jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem

1 Kor. 6:11 A takimi niektórzy z was byli. Lecz zostaliście obmyci, lecz zostaliście uświęceni, lecz zostaliście usprawiedliwieni w imię Pana Jezusa i przez Ducha naszego Boga.

Hebr. 2:11 Zarówno bowiem ten, który uświęca, jak i uświęceni, z jednego są wszyscy. Z tego powodu nie wstydzi się nazywać ich braćmi;

  • udzielone za darmo
  • suwerenne postanowienie Boże
  • monergistyczne dzieło Boże
  • całkowicie niezależne od człowieka

Uświęcenie należy do Boga. To Jego dzieło. Człowiek jest beneficjentem uświęcenia. Bóg jest dawcą, człowiek odbiorcą.
.

Wiara

Rzym. 10:17 Wiara więc jest ze słuchania, a słuchanie – przez słowo Boże.

Wiara nie bierze się z powietrza. Może być wzbudzona w człowieku tylko przez Ducha Świętego, który do tego celu używa prawdy Pisma Świętego. Nie jest możliwym, aby człowiek mógł sam w sobie wzbudzić wiarę. Jednak…

Samo czytanie Pisma bez udzielenia wiary przez Boga nic nie pomoże. Jest to tym bardziej oczywiste kiedy spojrzeć na wyznających zbawienie z uczynków teologów Rzymskiego katolicyzmu, odrzucających Boskość Chrystusa i Ducha Świętego teologów Świadków Jehowy i Badaczy Pisma Świętego, kalających się w spazmach i czczących udzielającego fałszywych darów idola Ducha Świętego wyznawców ruchu zielonoświątkowego, mormonów wyznających politeizm, odrzucających istnienie Boga i natchnienie Pisma Świętego teologów liberalnych, neoortodoksów i innych. Ci ludzie czytają Pismo, jednak  jest ono dla nich księgą zamkniętą. Bóg tym ludziom wiary nie udzielił. Są to zatem ludzie nieodrodzeni.

Odrodzenie uprzedza wiarę. Najpierw Bóg człowieka niewierzącego odradza aby ten wierzył (1 Kor. 2:2; 2:12-14; 1 Jana 5:1; Efez. 1:1-3; 2 Kor. 3:15-16; 2 Kor. 4:13; 1 Tym. 1:13; 2 Tes. 2:13)

1 Kor. 2:2 Dlatego oznajmiam wam, że nikt, kto mówi przez Ducha Bożego, nie powie, że Jezus jest przeklęty. Nikt też nie może powiedzieć, że Jezus jest Panem, jak tylko przez Ducha Świętego.
.
1 Kor. 2:12-14 12 My zaś nie przyjęliśmy ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, żebyśmy wiedzieli, które rzeczy są nam od Boga darowane. 13 A o tym też mówimy nie słowami, których naucza ludzka mądrość, lecz których naucza Duch Święty, stosując do duchowych spraw to, co duchowe. 14 Lecz cielesny człowiek nie pojmuje tych rzeczy, które są Ducha Bożego. Są bowiem dla niego głupstwem i nie może ich poznać, ponieważ rozsądza się je duchowo.
.
1 Jana 5:1 Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Chrystusem, narodził się z Boga, …
.
Efez. 1:1-3 1 I was ożywił, którzy byliście umarli w upadkach i w grzechach; 2 W których niegdyś postępowaliście według zwyczaju tego świata i według władcy, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach wolicjonalnej niewiary. 3 Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach naszego ciała, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni.
.
2 Kor. 3:15-16 15 I aż po dzień dzisiejszy, gdy Mojżesz jest czytany, zasłona leży na ich sercu. 16 Gdy jednak nawrócą się do Pana, zasłona zostanie zdjęta.
.
2 Kor. 4:13 Mając zaś tego samego ducha wiary, jak jest napisane: Uwierzyłem i dlatego przemówiłem; my również wierzymy i dlatego mówimy;
.
1 Tym. 1:13  Mnie, który przedtem byłem bluźniercą, prześladowcą i gnębicielem, ale dostąpiłem miłosierdzia, bo czyniłem to nieświadomie, w niewierze.
.
2 Tes. 2:13 Lecz my nieustannie powinniśmy dziękować Bogu za was, bracia umiłowani przez Pana, że Bóg od początku wybrał was do zbawienia przez uświęcenie Ducha i wiarę w prawdę.

 

Wiara jest darem łaski (2 Piotra 1:1; Filip. 1:29; Dzieje 18:27; Efez. 2:8; Efez. 6:23; 1 Kor. 3:5; Rzym. 12:3; Dzieje 13:48). Darem lecz nie ofertą. Ci którzy otrzymują dar łaski zwany wiarą są zawczasu ożywieni aby wierzyć. Ponieważ to nie jest oferta, daru wiary nie można odrzucić. Wiarę się otrzymuje w darze.

2 Piotra 1:1 Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy otrzymali wiarę równie cenną jak nasza, dzięki sprawiedliwości naszego Boga i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
.
Filip. 1:29 Gdyż wam dla Chrystusa dane jest nie tylko w niego wierzyć, ale też dla niego cierpieć;
.
Dzieje 18:27 Kiedy chciał udać się do Achai, bracia go zachęcili i napisali do uczniów, aby go przyjęli. Gdy tam przybył, bardzo pomagał tym, którzy uwierzyli dzięki łasce Bożej.
.
Efez. 2:8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga.
.
Efez. 6:23 Pokój braciom i miłość wraz z wiarą od Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa
.
1 Kor. 3:5 Kim bowiem jest Paweł? Kim Apollos? Tylko sługami, przez których uwierzyliście, a to tak, jak każdemu dał Pan.
.
Rzym. 12:3 Mówię bowiem przez łaskę, która mi jest dana, każdemu, kto jest wśród was, aby nie myślał o sobie więcej niż należy, ale żeby myślał o sobie skromnie, stosownie do miary wiary, jakiej Bóg każdemu udzielił.
.
Dzieje 13:48 Kiedy poganie to usłyszeli, radowali się i wielbili słowo Pańskie, a uwierzyli wszyscy, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego.

Wiara jest działaniem Boga w człowieku (Jan 6:29; Gal. 5:22; Dzieje 3:16; Kol. 2:12; Efez. 1:19-20)

Jan 6:29 To jest dzieło Boga, abyście wierzyli w tego, którego on posłał.
.
Gal. 5:22 Owocem zaś Ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara;
.
Dzieje 3:16 A przez wiarę w jego imię, temu, którego widzicie i znacie, imię to przywróciło siły. To wiara, która jest przez niego, dała mu pełne zdrowie na oczach was wszystkich.
.
Kol. 2:12 Pogrzebani z nim w chrzcie, w którym też razem z nim zostaliście wskrzeszeni przez wiarę, która jest działaniem Boga, który go wskrzesił z martwych.
.
Efez. 1:19-20 I czym jest przemożna wielkość jego mocy wobec nas, którzy wierzymy, według działania potęgi jego siły. Okazał ją w Chrystusie, gdy go wskrzesił z martwych i posadził po swojej prawicy w miejscach niebiańskich
.
Hebr. 12:2 Patrząc na Jezusa, twórcę i dokończyciela wiary, który z powodu przygotowanej mu radości wycierpiał krzyż, nie zważając na hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga.

  • udzielona za darmo
  • suwerenne postanowienie Boże
  • monergistyczne dzieło Boże
  • całkowicie niezależne od człowieka

Wiara należy do Boga. To Jego dzieło. Człowiek jest beneficjentem wiary. Bóg jest dawcą, człowiek odbiorcą. Jednak wiara człowieka, choć pochodzi od Boga i jest działaniem Bogoa w człowieku w dalszym ciągu pozostaje własną, osobistą wiarą człowieka, przez którą przyjmuje on wszystkie dzieła Chrystusa jakich dokonał na krzyżu, w tym usprawiedliwienie.
.

Upamiętanie, skrucha, nawrócenie

Odwrócenie się od martwych uczynków i grzechu, zmiana sposobu myślenia i zrozumienie ogromu winy, i w rezultacie żal za grzechy i zmiana postawy nie są możliwe do osiągnięcia przez człowieka ponieważ ludzka natura pragnie grzechu i przeciwna jest Bożemu prawu.

Dzieje 11:18 A usłyszawszy to, uspokoili się i chwalili Boga, mówiąc: A więc i poganom dał Bóg upamiętanie ku życiu.

2 Tym.2:25-26 25 Łagodnie nauczający tych, którzy się sprzeciwiają; może kiedyś Bóg da im upamiętanie, aby uznali prawdę; 26 Oprzytomnieli i wyrwali się z sideł diabła, przez którego zostali schwytani do pełnienia jego woli.

  • udzielone za darmo
  • suwerenne postanowienie Boże
  • monergistyczne dzieło Boże
  • całkowicie niezależne od człowieka

Upamiętanie należy do Boga. To Jego dzieło. Człowiek jest beneficjentem upamiętania. Bóg jest dawcą, człowiek odbiorcą.
.

Nadzieja

Wynika z oświecenia umysłu i zrozumienia, którego udziela Bóg. Jest ona wieczna i posiada swoje źródło we wszechmocy Ducha Świętego. Człowiek nie jest w stanie wzbudzić w sobie tego typu nadziei.

2 Tes. 2:16  A sam nasz Pan Jezus Chrystus i Bóg, nasz Ojciec, który nas umiłował i dał wieczną pociechę i dobrą nadzieję przez łaskę;

Efez. 1:8 Ażeby oświecił oczy waszego umysłu, abyście wiedzieli, czym jest nadzieja jego powołania

1 Piotra 1:21 Wy przez niego uwierzyliście w Boga, który go wskrzesił z martwych i dał mu chwałę, aby wasza wiara i nadzieja były w Bogu.

Rzym. 15:3 A Bóg nadziei niech was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadzieję przez moc Ducha Świętego

  • udzielona za darmo
  • suwerenne postanowienie Boże
  • monergistyczne dzieło Boże
  • całkowicie niezależne od człowieka

Nadzieja należy do Boga. To Jego dzieło. Człowiek jest beneficjentem nadziei. Bóg jest dawcą, człowiek odbiorcą.
.

Miłość

Jest darem od Boga, owocem działania Ducha Świętego, szeroko rozlana w sercach zbawionych. Ta miłość przezwycięża wszelkie trudności.

Rzym. 5:5 miłość Boga jest rozlana w naszych sercach przez Ducha Świętego, który został nam dany.

2 Tym. 1:7 Nie dał nam bowiem Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i zdrowego umysłu

Gal. 5:22 Owocem zaś Ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara;

  • udzielona za darmo
  • suwerenne postanowienie Boże
  • monergistyczne dzieło Boże
  • całkowicie niezależne od człowieka

Miłość należy do Boga. To Jego dzieło. Człowiek jest beneficjentem miłości. Bóg jest dawcą, człowiek odbiorcą.
.

Bojaźń

To wewnętrzna potrzeba posłuszeństwa Bożym standardom uwielbienia i moralności. Tylko Bóg może wzbudzić w człowieku bojaźń i posłuszeństwo do Swojej osoby. Ma ona swoje źródło u Boga.

Izaj. 11:2 I spocznie na nim Duch PANA, duch mądrości i rozumu, duch rady i mocy, duch poznania i bojaźni PANA

Przysłów 16:6 Dzięki miłosierdziu i prawdzie oczyszcza się nieprawość, a w bojaźni PANA oddalamy się od zła.

Psalm 86:11 Naucz mnie, PANIE, twojej drogi, abym chodził w twojej prawdzie; nakłoń moje serce ku bojaźni twego imienia

Dzieje 9:31 A tak kościoły w całej Judei, Galilei i Samarii cieszyły się pokojem, budując się i żyjąc w bojaźni Pańskiej, i rozrastały się przez pociechę Ducha Świętego

Hebr. 5:8 Chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał.

  • udzielona za darmo
  • suwerenne postanowienie Boże
  • monergistyczne dzieło Boże
  • całkowicie niezależna od człowieka

Bojaźń należy do Boga. To Jego dzieło. Człowiek jest beneficjentem bojaźni. Bóg jest dawcą, człowiek odbiorcą.
.

Pokora

Ci, którzy rozumieją swój grzech, upadłą naturę, deprawację, bałwochwalstwo są osobami, którym łaska zrozumienia stanu została udzielona przez Boga. Tylko ci, którym łaska zrozumienia została udzielona dostąpią łaski zbawienia.

Jak. 4:6 Większą zaś daje łaskę, bo mówi: Bóg sprzeciwia się pysznym, a pokornym daje łaskę.

Łuk. 18: 11 Faryzeusz stanął i tak się w sobie modlił: Dziękuję ci, Boże, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy albo jak i ten celnik. 12 Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co mam. 13 A celnik, stojąc z daleka, nie chciał nawet oczu podnieść ku niebu, ale bił się w piersi, mówiąc: Boże, bądź miłosierny mnie grzesznemu. 14 Mówię wam, że raczej ten odszedł do swego domu usprawiedliwiony, a nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony. 

1 Sam. 2:6-7 6. Pan zabija i ożywia, wwodzi do grobu i wywodzi. 7. Pan ubogiego czyni i zbogaca, uniża i wywyższa.

Izaj. 57:15 Tak bowiem mówi Wysoki i Wyniosły, który zamieszkuje wieczność, którego imię to Święty: Ja, który mieszkam na wysokościach, na miejscu świętymc, mieszkam i z tym, który jest skruszony i uniżony w duchu, aby ożywić ducha pokornych i ożywić serce skruszonych. udzielone za darmo suwerenne postanowienie Boże monergistyczne dzieło Boże całkowicie niezależne od człowieka

  • udzielone za darmo
  • suwerenne postanowienie Boże
  • monergistyczne dzieło Boże
  • całkowicie niezależne od człowieka

Pokora należy do Boga. To Jego dzieło. Człowiek jest beneficjentem pokory. Bóg jest dawcą, człowiek odbiorcą.
.

Samozaparcie

To zrozumienie czym jest zbawienie z łaski przez wiarę. To wezwanie do odrzucenia swoich zalet, dobrych uczynków, pozytywnych cech charakteru czy czegokolwiek poza ofiarą Chrystusa jako sposobu na osiągnięcie zbawienia.

Mat. 16:24 Wtedy Jezus powiedział do swoich uczniów: Jeśli ktoś chce pójść za mną, niech się wyprze samego siebie, weźmie swój krzyż i idzie za mną.

Łuk. 14:33 Tak i każdy z was, kto nie wyrzeknie się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem.

Samozaparcie to odrzucenie własnej chwały, zrozumienie, że człowiek nie posiada możliwości zbawienia samego siebie lub posiadania siły do zmiany osobowości na taką, która byłaby miła w oczach Bożych. Tego myślenia należy się wyprzeć. To uznanie, że ciele nie mieszka nic dobrego

Rzym. 7:18 Gdyż wiem, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro, bo chęć jest we mnie, ale wykonać tego, co jest dobre, nie potrafię.

Rzym. 8:8 Ci więc, którzy są w ciele, nie mogą podobać się Bogu.

Łuk. 15:21 I powiedział do niego syn: Ojcze, zgrzeszyłem przeciwko niebu i przed tobą; nie jestem już godny nazywać się twoim synem

Efez. 2:8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. 9 Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił.

Rzym. 3:27 Gdzież więc jest powód do chluby? Został wykluczony. Przez jakie prawo? Uczynków? Nie, przez prawo wiary.

Doskonałym tego przykładem jest przypadek Saula, który w swoim mniemaniu był doskonały, jednak w jednej chwili zrozumiał, że całe jego wcześniejsze postępowanie było warte tyle co gnój.

Filip. 3:4-9 4 Chociaż i ja mógłbym pokładać ufność w ciele. Jeśli ktoś inny uważa, że może pokładać ufność w ciele, bardziej ja: 5 Obrzezany ósmego dnia, z rodu Izraela, z pokolenia Beniamina, Hebrajczyk z Hebrajczyków, co do prawa – faryzeusz; 6 Co do gorliwości – prześladowca kościoła, co do sprawiedliwości opartej na prawie – nienaganny. 7 Lecz to, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę. 8 Owszem, wszystko uznaję za stratę dla znakomitości poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana, dla którego wszystko utraciłem i uznaję to za gnój, aby zyskać Chrystusa; 9 I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej która jest z prawa, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusa, to jest sprawiedliwość z Boga przez wiarę;  

  • udzielone za darmo
  • suwerenne postanowienie Boże
  • monergistyczne dzieło Boże
  • całkowicie niezależne od człowieka

Samozaparcie należy do Boga. To Jego dzieło. Człowiek jest beneficjentem samozaparcia. Bóg jest dawcą, człowiek odbiorcą.
.

Wytrwanie

Wytrwanie w trudach i przeciwnościach nie jest zależne od człowieka. Jest to jeden z darów łaski udzielony przez samego Boga i operujący w oparciu o Jego moc, energię wydzieloną człowiekowi w takim stopniu i zakresie, aby był skutecznym środkiem prowadzącym do celu czyli Bożej chwały wynikającej właśnie z wytrwania we wszelkich przeciwnościach niezależnie od ich stopnia nasilenia czy okrucieństwa. Prawidłowe zrozumienie koncepcji wytrwania wynika z dwóch rzeczowników:

Pierwszy z nich odnosi się do cierpliwości

Gal. 5:22 Owocem zaś Ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość (μακροθυμία makrotymia), życzliwość, dobroć, wiara;

Grecki rzeczownik μακροθυμία makrotymia odnosi się do wytrwania we wszelkich przeciwnościach i próbach powodując, że wierzący nie wycofuje się w apostazję lecz trwa w wierze niezależnie od okoliczności (por. Hebr. 10:39). Tylko dla tego, że źródłem wytrwania jest sam Bóg Duch Święty (nie człowiek).

Drugi odnosi się do wytrwania

Kol. 1:11 Umocnieni wszelką mocą według jego chwalebnej potęgi, ku wszelkiej cierpliwości (μακροθυμίαν makrotymian) i wytrwałości (ὑπομονὴν hypomonen) z radością;

Grecki rzeczownik ὑπομονή hypomonon to wytrzymałość, niezłomność, cierpliwe czekanie.  To Bóg sprawia w człowieku wytrwanie nacechowane cierpliwością i to wyłącznie dzięki Bożej mocy (nie ludzkiej) jest ono w ogóle możliwe i to Bóg wyznaczył wszystkie przeszkody, jakie spotykają wierzącego w jego życiu.

  • wytranie jest środkiem służącym do osiągnięcia określonego celu, to dar
  • operuje w oparciu o Bożą wszechmoc
  • przeprowadza zbawionego przez wszystkie trudy życia doczesnego
  • zabezpiecza go i zapewnia osiągnięcie celu zbawionemu
    .

Wnioski

Czy zbawieni wierzą tą samą wiarą, którą wierzył Chrystus, z tą różnicą, że ograniczoną Bożym limitem? Ta możliwość nie jest wykluczona z punktu widzenia gramatyki, jednakże nie jest to prawda. Każdy wierzący posiada osobistą, subiektywną wiarę w obiektywną prawdę zawartą a Piśmie, której autorem jest Chrystus. W końcu wszystko co zbawieni potrzebują do zbawienia zostaje im udzielone przez Boga. Z całą pewnością Chrystus uświęcił się za wybranych, Jego święte życie zostało wierzącym przypisane. Wiara w Chrystusa dzięki działaniu Ducha mieszka w sercach wszystkich wybranych tych, których Bóg przed wiekami wybrał aby dostąpili chwały.

Implikacje tego faktu są następujące, wiara Jezusa Chrystusa w nas:

  • jest doskonała
  • jest wystarczająca
  • przetrwa wszelkie próby
  • jest nieutracalna
  • doprowadzi do końca czyli do uwielbienia

Cudowna jest myśl, że wiara w Chrystusa i Jego dzieło mieszka w naszych sercach.

Gal. 2:20 Z Chrystusem jestem ukrzyżowany: żyję, ale już nie ja, lecz żyje we mnie Chrystus. A to, że teraz żyję w ciele, żyję w wierze Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał za mnie samego siebie.

Z drugiej strony przekonanie, że człowiek zbawiony nie wierzy lecz to Chrystus w nim wierzy za niego i przez niego jest herezją antynomizmu. Najsłąwniejszą proponentką odstępstwa była Anne Hutchinson, kobieta teolog (oksymoron). To przekonanie doprowadziło w ostateczności do odrzucenia konieczności uświęcenia życia a wynikało z negacji prawa (Dekalogu) jako chrześcijańskiej reguły moralności.

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email