Kanon jest natchniony, apokryfy nie

Sylogizm: Apokryficzne księgi nie zostały napisane przez proroków, więc nie są kanoniczne.

Cały sylogizm: Wszystkie kanoniczne księgi Starego Testamentu zostały napisane przez proroków; żadna z apokryficznych ksiąg nie została napisana przez jakiegokolwiek proroka, dlatego też nie są one kanoniczne.

Główna przesłanka opiera się na Piśmie Świętym:

Piotr mówi, że Stary Testament jest „proroczym słowem”.

2 Piotra 1:19-20 19. Mamy też mocniejsze słowo prorockie, a wy dobrze czynicie, trzymając się go jak lampy, która świeci w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i jutrzenka nie wzejdzie w waszych sercach; 20. To przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie podlega własnemu wykładowi.

Paweł nazywa to „pismami proroków”

Rzym. 16:26 Lecz teraz objawionej i przez Pisma proroków według postanowienia wiecznego Boga oznajmionej wszystkim narodom, by przywieść je do posłuszeństwa wierze

Kapłan Zachariasz mówi:

Łuk. 1:70 Jak mówił przez usta swoich świętych proroków, którzy byli od wieków.

Abraham powiedział:

Łuk. 16:29 Mają Mojżesza i proroków

Łukasz napisał:

Łuk. 24:27 I zaczynając od Mojżesza i wszystkich proroków, wykładał im, co było o nim napisane we wszystkich Pismach.
.
Łuk. 24:25  Wtedy on powiedział do nich: O głupi i serca nieskorego do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy!

Paweł napisał:

Rzym. 1:2 Którą przedtem obiecał przez swoich proroków w Pismach świętych

Autor Listu do Hebrajczyków powiedział, że Bóg przemawiał do poprzednich generacji na różny sposób dawniej, przed powstaniem kanonu Pisma

Heb 1:1 Bóg, który wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś do ojców przez proroków;

Jezus powiedział

Łuk. 24:44 musi się wypełnić wszystko, co jest o mnie napisane w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach.

i zaraz potem:

Łuk. 24:45 Wtedy otworzył ich umysły, żeby rozumieli Pisma.

Paweł pyta Agryppę:

Dzieje 2:27 Czy wierzysz prorokom? [prorocy zatem to Pismo Święte]

Kiedy Paweł miał do czynienia z Żydami w Rzymie, próbował przekonać ich “z prawa Mojżesza i proroków”.

Dzieje 28:23 Wyznaczyli mu dzień i przyszło wielu do niego do kwatery, a on od rana do wieczora przytaczał im świadectwa o królestwie Bożym i przekonywał o Jezusie na podstawie Prawa Mojżesza i Proroków.

Z powyższych fragmentów widzimy, że główne twierdzenie jest prawdziwe, iż cały Stary Testament został nam dany przez proroków Bożych. Nie ma żadnej części Starego Testamentu, która nie została dana przez proroków.

Całe Pismo Święte Starego Testamentu jest rozumiane jako teksty

1) proroków;
2) Mojżesza i proroków
3) Mojżesza, proroków i psalmy.
.


Argument historyczny

Augustyn z Hippony tak pokazuje to w swoich pismach przeciwko gramatykowi Cresconiusowi:

“Nie bez powodu kanon kościoła był tak zbawienny, że pewne księgi proroków i apostołów powinny do niego należeć.” – Lib. II cap. 31

także:

“Niech nam okażą swój kościół, nie w pogłoskach Afrykanów, ale w nakazie Prawa, w przepowiedniach proroków, w pieśniach Psalmów, czyli we wszystkich autorytetach kanonicznych świętych ksiąg”.De Unit. Eccles. cap. 16.

To, że księgi apokryficzne nie zostały napisane przez proroków, jest jasne i pewne. Wszyscy przyznają się, że Malachiasz był ostatnim żydowskim prorokiem. Między Malachiaszem a Janem Chrzcicielem nie pojawił się żaden inny żydowski prorok, ale pisarze apokryficznych ksiąg żyli po Malachiaszu. Nawet KRK temu nie zaprzecza.

Zostały one napisane w innym języku (greckim – więcej na ten temat później), a nie w prorockim języku hebrajskim. Potwierdzają to liczne cytaty Ojców, KRK także temu niee zaprzecza.
.


Mesjańska autoryzacja

Co najważniejsze, gdyby te księgi zostały napisane przez proroków, Chrystus zacytowałby je i użyłby jako świadectwa o sobie, tak jak zrobił to z księgami kanonicznymi. Chrystus ani jego Apostołowie nie zacytowali apokryfów. Pomysł, że Chrsytus i Apostołowie mogli do nich nawiązywać jest beznadziejnym przypadkiem. Świadkowie Chrystusa lub Apostołowie Chrystusa nigdy nie cytowali ksiąg apokryficznych (więcej na ten temat później). Jak Augustyn stwierdza odnośnie Księgi Machabejskiej

Żydzi nie uznają tego Pisma za Prawo i proroków, o których Pan Jezus świadczy że są jego świadectwem” – Contra Gaudent. Epist. Lib. II cap. 23.)

Chrystus nie daje żadnego świadectwa o nich, więc nie są wiarygodnym świadectwem o Nim. Byłyby, gdyby były prorocze.
.


Argument eklezjalny

Te apokryficzne księgi nie zostały przyjęte przez kościół Izraelitów, dlatego nie są one kanoniczne.

Sylogizm byłby taki: Starożytny kościół Hebrajczyków otrzymał i zatwierdził wszystkie księgi Starego Testamentu; Kościół nie otrzymał tych ksiąg, dlatego też nie są one kanoniczne.

Główna propozycja jest łatwa do przedstawienia: Gdyby apokryfy były natchnione i Kościół usunął tak dużą część “Pisma Świętego”, ludzie, którzy to uczynili zostaliby za to gruntownie upomniani przez Chrystusa, a nawet przez Apostołów – a jednak nie zostali napomniani. Skoro Żydzi byli obwiniani za nadużywanie złej interpretacji Piśma Świętego (zob. powtarzające się spory Chrystusa z faryzeuszami, saduceuszami i uczonymi w Piśmie), otrzymaliby większe i bardziej surowe słowo potępiające za całkowite usunięcie “Pism Świętych”, co nigdy nie miało miejsca. Chrystus okazałby się niedbały skoro zapomniał ich zganić z tego powodu. Jednakże będąc wiecznym Słowem, czegoś takiego nigdy nie zrobił.

Józef Flawiusz świadczy o trosce i surowości Żydów, którzy dbali o kanon Starego Testamentu, bez uwzględnienia apokryfów – patrz Euzebiusz, (Lib. III. Cap. 10.2.) Augustyn i wszyscy Ojcowie akceptują prawdę o tym. Ponadto, gdyby Żydzi pomylili się w tym, nie przyjmując ksiąg apokryficznych i wyłączając je z kanonu, wówczas kościół pomyliłby się, a KRK nigdy by tego nie zaakceptował, ponieważ istnieje tylko jeden prawdziwy Kościół. Każdy rozumie i wie, że te księgi nigdy nie były zawarte w kanonie Starego Testamentu, niezależnie od tego, jak bardzo były komukolwiek znane.

Bellarmin próbuje uniknąć tego problemu mówiąc, że Apostołowie uzasadniają apokryfy i je aprobują. Gdzie to można znaleźć? Gdzie oni tak powiedzieli lub napisali? Nigdzie. Księgi te nie są pisane przez proroków ani nie były przyjmowane przez kościół izraelski, a zatem nie są kanoniczne, a tym bardziej natchnione.

Na podstawie Dr. C. Matthew McMahon źródło

Definicja sylogizmu: jest to schemat wnioskowania na podstawie dwóch przesłanek, które zawierają wspólny element, a każdy element wniosku zawarty jest w dokładnie jednej przesłance. 


Zobacz w temacie