Unia a komunia z Chrystusem

Dzieje 3:26 Wzbudziwszy swego Syna, Jezusa, Bóg najpierw posłał go do was, aby wam błogosławił w odwracaniu się każdego z was od swoich nieprawości

Badanie serca nie służy ciągłemu sprawdzaniu, czy chrześcijanin jest zbawiony. To tak, jakby żona nieustannie sprawdzała, czy jest małżonką swojego męża a dziecko czy ciągle należy do rodziny. Podstawą zbawienia jest unia z Chrystusem – niezmienna i nierozerwalna, jej autorem jest Bóg.

Z drugiej strony komunia, czyli społeczność z Bogiem może zostać naruszona przez grzech. Ponieważ Bóg błogosławi w odwracaniu się od tego grzechu badanie serca służy do wykrywania grzechu i odwracania się od grzechu.


Powołanie do dobrych uczynków

Bóg powołał nas do dobrych uczynków a nie do czynienia zła. Chrześcijanina ma cechować wewnętrzna przemiana wskazująca na to, że Bóg prawdziwie mieszka w wierzącym. Zamiast chęci do czynienia nieprawości – posłuszeństwo w dobroci serca, sprawiedliwość, świętość skutkujące dobrymi owocami. Ciekawym jest fakt, że wszsytko co dobre i podoba się Bogu a co wykonują posłuszni wyznawcy, zostało wcześniej przygotowane przez samego Boga. Czyli dobre uczynki są nie tylko efektem naszego poddania się woli Bożej ale czymś o wiele więcej – bezpośrednim darem Bożym przygotowanym przed założeniem świata jako dowód nawrócenia oraz, po części, sposób w jaki Bóg oddziałuje na upadły świat.

Efez. 2:2 W których niegdyś postępowaliście według zwyczaju tego świata i według władcy, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach nieposłuszeństwa.

Efez. 2:10 Jesteśmy bowiem jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, które Bóg wcześniej przygotował, abyśmy w nich postępowali.

Efez. 4:10 Ten, który zstąpił, jest i tym, który wstąpił wysoko ponad wszystkie niebiosa, aby napełnić wszystko.

Efez. 4:24 I przyoblec się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i w prawdziwej świętości.

Tyt. 2:14 Który wydał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.

Tyt. 2:7 We wszystkim stawiaj samego siebie za wzór dobrych uczynków. 

Tyt. 3:8 Wiarygodne to słowo i chcę, abyś o tym zapewniał, żeby ci, którzy uwierzyli Bogu, zabiegali o celowanie w dobrych uczynkach. Jest to dobre i pożyteczne dla ludzi.

Tyt. 3:14 A niech i nasi uczą się przodować w dobrych uczynkach, gdzie tego potrzeba, żeby nie byli bezowocni.
.


Powołanie do uświęcenia

Bóg powołał nas do uświęcenia a nie do trwania w grzechu. Uświęcenie, czyli coraz większe oddzielenie od grzechu, jest darem łaski. Bóg dokonuje pełnego uświęcenia przez krew Chrystusa tak, że przed Jego obliczem, z legalnego punktu widzenia, stoimy jako nieskalani, dzięki temu jesteśmy zachowani od nadchodzącego sądu i gniewu Bożego. Bóg także monergistycznie dokonuje uświęcenia w życiu doczesnym.

1 Tes. 5:23 A sam Bóg pokoju niech was w pełni uświęci, a cały wasz duch, dusza i ciało niech będą zachowane bez zarzutu na przyjście naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Hebr. 2:11 Zarówno bowiem ten, który uświęca, jak i uświęceni, z jednego są wszyscy. Z tego powodu nie wstydzi się nazywać ich braćmi;

1 Piotra 1:2 Wybranych według uprzedniej wiedzy Boga Ojca, przez uświęcenie Ducha dla posłuszeństwa i pokropienia krwią Jezusa Chrystusa.

Judy 1:1 Juda, sługa Jezusa Chrystusa, a brat Jakuba, do uświęconych przez Boga Ojca, zachowanych w Jezusie Chrystusie i powołanych.

Obj. 22:11 kto sprawiedliwy, niech nadal będzie sprawiedliwy, a kto święty, niech się nadal uświęca.
.


Boże dzieło uświęcenia

Ponieważ Bóg mieszka w nas, Ojciec, Syn i Duch współdziałają ku temu aby nasze postępowanie przypominało coraz bardziej bezgrzeszną i doskonałą ludzką naturę Jezusa Chrystusa. To oznacza, że w odowiedzi na Boży impuls jako posłuszne dzieci reagujemy wyruszając na wojnę z grzechem jaki zamieszkuje nasze ciało, przeciwstawiamy się naszej upadłej cielesności w mocy Ducha Świętego.

Zwycięstwo jest możliwe ponieważ Bóg zapewnił wolność od panowania grzechu. Dzieci Boże poznaje się po tym, że uśmiercają uczynki ciała dzięki dziełu Ducha Świętego. To odróżnia nas np. od katolickich ascetów, którzy starają się pokonać ciało i jego grzech przy pomocy różnych cielesnych i zarazem nieskutecznych zabiegów, począwszy od osłabiania organizmu przedłużającymi się postami, kary cielesne, samobiczowanie po okaleczanie organów płciowych.

Rzym. 6:22 Lecz teraz, uwolnieni od grzechu, gdy staliście się sługami Boga, macie swój pożytek ku uświęceniu, a na końcu życie wieczne.

2 Kor. 7:1 Mając więc te obietnice, najmilsi, oczyśćmy się z wszelkiego brudu ciała i ducha, dopełniając uświęcenia w bojaźni Bożej.

1 Tes. 4:3 Taka jest bowiem wola Boga, wasze uświęcenie, żebyście powstrzymywali się od nierządu;

2 Tym. 2:21 Jeśli więc ktoś oczyści samego siebie z tego wszystkiego, będzie naczyniem do użytku zaszczytnego, uświęconym i użytecznym dla Pana, przygotowanym do każdego dobrego czynu.

Rzym. 8:13 Jeśli bowiem żyjecie według ciała, umrzecie, ale jeśli Duchem uśmiercacie uczynki ciała, będziecie żyć.
.


Trwałość doczesnych zmagań

Rzym. 7:24 Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci?

Choć całkowite zwycięstwo chreścijanina nad grzechem w ciele nie jest, możliwe ponieważ zmiana jaka w nas zachodzi to dopiero pierwsze plony Ducha Świętego (co ponownie wskazuje na źródło dobrych uczynków) i ciągle posiadamy doczesne ciała, które nie zostały jeszcze odkupione, to tendencja jest wyraźna – wynikające ze zrozumienia Bożej woli coraz większe oddzielenie od grzechu. Ważnym jest kierunek – widoczne święte życie, przemienionego umysłu człowieka narodzonego z gory, który stał się nowym stworzeniem żyjącym w (oraz dzięki) łasce Bożej a nie pod zakonem, który tylko grzech pobudzał do działania.

Rzym. 8:23 A nie tylko ono, ale i my, którzy mamy pierwsze plony Ducha, i my sami w sobie wzdychamy, oczekując usynowienia, odkupienia naszego ciała.

2 Kor. 5:17 Tak więc jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; to, co stare, przeminęło, oto wszystko stało się nowe.

Rzym. 6:14 Grzech bowiem nie będzie nad wami panował, bo nie jesteście pod prawem, lecz pod łaską.

Rzym. 5:20 A prawo wkroczyło po to, aby obfitował grzech. Lecz gdzie grzech się rozmnożył, tam łaska tym bardziej obfitowała;

Rzym. 7:5 Gdy bowiem byliśmy w ciele, namiętności grzechów, które się wzniecały przez prawo, okazywały swą moc w naszych członkach, aby przynosić śmierci owoc.

Inni, którzy znaleźli nową drogę do doskonałości poprzez odrzucenie istnienia habitualnego (zamieszkującego w nas) grzechu pierworodnego i łagodzenie duchowości zakonu Bożego by dostosować go do cielesnych serc, odkrywszy wystarczająco wyraźnie, że nie znają życia Chrystusa ani jego mocy w wierzących, nadęci w swych cielesnych umysłach wynaleźli nową sprawiedliwość, nieznaną ewangelii. – John Owen, o umartwianiu grzechu..


Kierunek: doskonałość

2 Kor. 3:18 Lecz my wszyscy, którzy z odsłoniętą twarzą patrzymy na chwałę Pana, jakby w zwierciadle, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, za sprawą Ducha Pana.

W czasie ziemskiej pielgrzymki nie możemy obserwować Bożej doskonałości bezpośrednio. To nie jest możliwe, nawet pomimo tego, że patrzymy na tą chwałę z odsłoniętą twarzą, tj. nic na naszej drodze nie stoi aby patrzeć na chwałę Chrystusa, mimo postrzegamy ją „jak przez zwierciadło”. W czasach Pawła lustra były robione z polerowanego metalu przez co odbicia były zniekształcone. Patrząc na chwałę Pana zostajemy przez Boga przeobrażani tak, żeby coraz bardziej przypominać Pana Jezusa. Skupiając się na Chrystusie zostajemy przemienieni przez Ducha Świętego umożliwiającego nam stawanie się coraz bardziej podobnymi do Niego. Mowa tu o ciągłym uświęceniu wynikającym z oświecenia i poznania Chrystusa.

Choć doskonała wolność od grzeszenia jest fizycznie nie możliwa to jednak ustanowiony przez Boga sposób działania w chrześcijaninie owocuje coraz większą miłością, obrzydzeniem do grzechu, oddzieleniem od niego oraz zrozumieniem jak wielkią łaską obdarzył nas Bóg przez swojego Syna Jezusa Chrystusa i działanie Ducha Świętego w odrodzeniu.
..


Praktyczne zastosowania

Badanie serca nie tylko jest obowiązkiem każdego człowieka uznającego się za wierzącego chrześcijanina ale ma też wiele praktycznych skutków:
.

Rozpoznanie grzechu

Człowiek powinien prosić Boga o wskazanie jakie ma w sobie grzechy

Hiob 13:23 Wieleż jest nieprawości i grzechów moich? przestępstwo moje, grzech mój pokaż mi.
.

Błogosławieństwo

Życie zewnętrzne a konkretnie brak błogosławieńśtwa może być spowodowane grzechem

Agg. 1:5-7 5 Teraz tedy tak mówi Pan zastępów: Uważajcież, jako się wam powodzi; 6 Siejecie wiele, a mało zbieracie; jecie, ale się nie nasycacie; pijecie, ale nie ugaszacie pragnienia; obłóczycie się, ale się nikt nie może zagrzać, a ten, co sobie zapłatę zgromadza, zgromadza ją do worka dziurawego. 7 Tak mówi Pan zastępów: Uważajcie, jako się wam powodzi;
.

Czystość sumienia

Z powodu naszej grzesznej natury nasze serca zawsze nas o coś może oskarżać i nie możemy tego ukryć przed Bogiem, jednak gdy wyznajemy grzechy Bóg jest wierny i odpuszcza je;

1 Jana 3:20-21 20 Bo jeśli nasze serce nas potępia, Bóg jest większy niż nasze serce i wie wszystko. 21 Umiłowani, jeśli nasze serce nas nie potępia, mamy ufność ku Bogu;
.

Powstrzymanie grzechu

Naszym zadaniem jest badać serce aby przestać grzeszyć;

Psalm 4:4 Zadrżyjcie i nie grzeszcie. Rozmyślajcie w swym sercu na łożu i zamilczcie. Sela.

1 Kor. 11:27-31 27 Dlatego też kto je ten chleb albo pije ten kielich Pański niegodnie, będzie winny ciała i krwi Pana. 28 Niech więc człowiek bada samego siebie i tak niech je z tego chleba, i niech pije z tego kielicha. 29 Kto bowiem je i pije niegodnie, sąd własny je i pije, nie rozróżniając ciała Pańskiego. 30 Dlatego jest wśród was wielu słabych i chorych, a niemało też zasnęło. 31 Bo gdybyśmy sami siebie sądzili, nie bylibyśmy sądzeni.
.

Zbliżenie do Boga

Człowiek powinien rozmyślać nad swoimi czynami, zawracać ze złej drogi, kierować swe kroki ku Bogu; Wierzący również mają poddawać swe serca badaniu aby nie popadać w sąd Boży skutkujący nawet skróceniem dni życia i przeniesieniem do Boga;

Psalm 119:59 Rozmyślałem nad moimi drogami i zwracałem kroki ku twoim świadectwom.

Treny 3:40 Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
.

Większe uświęcenie

Mamy badać swoje serca i porównywać się ze standardem Słowa Bożego a nie z innymi ludźmi;

Gal. 6:4 Każdy zaś niech bada swoje własne czyny, a wtedy będzie mieć powód do chluby w samym sobie, a nie w kimś innym.
.

Upamiętanie

Zbadanie serca skutkuje upamiętaniem;

Jer. 31:19 Bo po nawróceniu mojem pokutować będą; a gdy samego siebie poznam, uderzę się w biodro; wstydzę się, owszem i zapałam się, że odnoszę hańbę dzieciństwa swego.
.

Radość

Gdy człowiek zbada swoje serce i się upamięta to Bóg go przyjmuje z radością;

Łuk. 15:17-24 17 Wtedy opamiętał się i powiedział: Iluż to najemników mego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja z głodu ginę. 18 Wstanę więc i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciwko niebu i względem ciebie; 19 I nie jestem już godny nazywać się twoim synem. Zrób ze mnie jednego ze swoich najemników. 20 Wtedy wstał i poszedł do swego ojca. A gdy był jeszcze daleko, zobaczył go jego ojciec i użalił się nad nim, a podbiegłszy, rzucił mu się na szyję i ucałował go. 21 I powiedział do niego syn: Ojcze, zgrzeszyłem przeciwko niebu i przed tobą; nie jestem już godny nazywać się twoim synem. 22 Lecz ojciec powiedział do swoich sług: Przynieście najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i obuwia na nogi. 23 Przyprowadźcie tłuste cielę i zabijcie; jedzmy i radujmy się. 24 Ten mój syn bowiem był martwy, a znowu żyje, zaginął, a odnalazł się. I zaczęli się weselić.
.

Owocna służba

Badanie serca powinno skutkować naprawą własnej osobowości, dopiero wtedy możemy zająć się pomocą innym;

Mat. 7:5 Obłudniku, wyjmij najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, aby wyjąć źdźbło z oka twego brata.
.,


Zobacz w temacie