Spis treści
Wolność w chwale
Rzym. 6:6-7
6. Wiedząc o tym, że nasz stary człowiek został ukrzyżowany razem z nim, aby ciało grzechu zostało zniszczone, żebyśmy już więcej nie służyli grzechowi.
7. Kto bowiem umarł, został uwolniony od grzechu.
Wierzący jest uwolniony od duchowej niewoli grzechu i diabła przez drogocenną krew Chrystusa. Jest on prawnie uwolniony, tak że wina jego grzechów zostaje odpuszczona. Zostaje również uwolniony od mocy i panowania grzechu w swoim życiu.
Rzym. 6:14 Grzech bowiem nie będzie nad wami panował, bo nie jesteście pod prawem, lecz pod łaską.
Jednak wierzący nie doświadcza całkowitej wolności, dopóki nie będzie zabrany do chwały. Przez całe to ziemskie życie dziecko Boże musi walczyć z grzechem. Nadal posiada starą grzeszną naturę, która nieustannie zachęca go do grzechu.
Z tego powodu Apostoł Paweł mówi: Odkrywam więc w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, trzyma się mnie zło (Rzym. 7:21). Żaden chrześcijanin zatem nie może zaprzeczyć obecności grzechu w swoim życiu. Apostoł Jan mówi: Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, sami siebie zwodzimy i nie ma w nas prawdy (1 Jana 1:8).
Nadchodzi jednak czas, gdy wszystko to ulegnie zmianie. Obecny stan wierzącego nie może być jego ostatecznym przeznaczeniem.
Pełnia wolności
Dopóki w życiu wierzącego jest choćby cień grzechu, dopóty nie doświadcza on pełni duchowej wolności. Bo wolność, którą daje Chrystus, jest najwyższym rodzajem wolności. Nie jest to wolność częściowa ani niedoskonała.
Jan 8:36 Jan Jeśli więc Syn was wyzwoli, będziecie prawdziwie wolni
W tym życiu lud Boży ma tylko początek tej wolności w Chrystusie. Ale kiedy raz na zawsze zostaną zabrani przez Boga do swojego wiecznego domu w chwale, wejdą do pełni wolności w Chrystusie. Wolność wierzącego w chwale została opisana przez Apostoła Jana
1 Jana 3:2 Umiłowani, teraz jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Wiemy jednak, że gdy on się objawi, będziemy podobni do niego, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest.
Obraz Chrystusa
Gdy Chrystus objawi się, aby zabrać Swój lud celem przebywania z Nim w chwale, będą oni do Niego podobni. Wolność wierzącego polega na byciu podobnym do Chrystusa. Oznacza to doskonałe noszenie obrazu Chrystusa w ciele i duszy. W tym celu zostali wybrani, żeby być ludem Bożym. Apostoł Paweł mówi:
Rzym. 8:29 Tych bowiem, których on przedtem znał, tych też przeznaczył, aby stali się podobni do obrazu jego Syna
Przez całe swoje ziemskie życie Chrystus był wolny od wszelkiego grzechu. W przeciwieństwie do nas, narodził się bez grzesznej natury
Luk. 1:35 A anioł jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to święte, co się z ciebie narodzi, będzie nazwane Synem Bożym.
/
1 Piotr 2:22 Który grzechu nie popełnił, a w jego ustach nie znaleziono podstępu;
Jego ludzka natura była doskonale sprawiedliwa i dobra. Dlatego nie popełnił żadnego grzechu. W rzeczywistości nie mógł zgrzeszyć. W Liście do Hebrajczyków 4:15 czytamy, że Chrystus był kuszony we wszystkim podobnie jak my, ale bez grzechu. Chrystus był tak wolny od grzechu, że był doskonałym sługą Boga, który zawsze był posłuszny Bogu w sposób doskonały. Powiedział:
Jan 6:38 Zstąpiłem bowiem z nieba nie po to, żeby czynić swoją wolę, ale wolę tego, który mnie posłał
Oczekiwana zmiana
Podobnie jak Chrystus, wierzący w chwale będzie również wolny od samej obecności grzechu. Grzeszna natura, z którą się urodził, zniknie na zawsze, a życie Chrystusa wypełni całą Jego istotę. Jego życie stanie się życiem Chrystusa, pełnym doskonałej sprawiedliwości. W związku z tym niemożliwe będzie, żeby lud Boży zgrzeszył w chwale. Będą absolutnie bezgrzeszni. Jezus mówi:
Mat. 13:43 Wtedy sprawiedliwi będą jaśnieć jak słońce w królestwie swego Ojca
Gdy wierzący stanie w obecności swojego niebiańskiego Ojca, w całej chwale swojej sprawiedliwości będzie lśnić jak słońce. Ta pełna wolność w Chrystusie będzie dużo większa niż wolność Adama w pierwszym raju. Adam był w stanie nie zgrzeszyć, ale zgrzeszył. Uwielbione dziecko Boże nie będzie w stanie zgrzeszyć.
Tak jak Chrystus był doskonale posłuszny Bogu, tak wierzący będzie czynił tylko to, co sprawiedliwe. Całe jego życie będzie życiem doskonałych dobrych uczynków. Autor Listu do Hebrajczyków mówi o ludzie Bożym w chwale jako o duchach sprawiedliwych ludzi, którzy zostali uczynieni doskonałymi … (Hebr. 12:23). Wszystkie myśli, wszystkie słowa i wszystkie uczynki wierzącego będą w doskonałej harmonii ze świętym Prawem Boga. O tej doskonałej służbie Bogu czytamy również w Objawieniu
Obj. 22:3 I nie będzie już żadnego przekleństwa, lecz będzie w nim tron Boga i Baranka, a Jego słudzy będą Mu służyć.
To jest prawdziwa wolność.
.
Prawdziwa wolność
Tak więc w chwale niewola dziecka Bożego wobec suwerennej woli i rady Boga oraz jego wolność w Chrystusie, aby duchowo służyć żywemu Bogu, połączą się w sposób doskonały. Przez całe życie lud Boży jest zawsze w niewoli suwerennej woli Boga i Jego wiecznej rady. W rzeczywistości Bóg prowadzi ich Swoją wolą i radą ku chwale. Psalmista mówi:
Psalm 73:24 Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały
Jednakże nie służą oni doskonale Bogu i Jego sprawiedliwości z moralnego, etycznego punktu widzenia. Lecz kiedy w końcu rada Boża doprowadzi ich do chwały, gdyż uzyskają całkowitą wolność w Chrystusie, będą także doskonałymi sługami Bożej sprawiedliwości. A to dlatego że ich niewola wobec suwerennej woli i rady Bożej skutkuje doskonałą duchową niewolą względem sprawiedliwości Bożej.
Prawdziwa wolność, w najwyższym tego słowa znaczeniu, jest doskonałą niewolą wobec Boga..
Konkluzje
Powinno być jasne ze wszystkiego, co widzieliśmy, że woluntaryzm naszych czasów jest rzeczywiście poważnym błędem. Jest to kardynalny błąd, który zaprzecza wolności i suwerenności woli Bożej. Naucza bowiem,
- że wola człowieka jest suwerenna nad wolą Boga,
. - że niby wola stworzenia jest w stanie udaremnić wolę Stwórcy
. - że Człowiek jest władcą i zarządcą Boga, a nie Bóg człowieka.
To oczywisty błąd, który zaprzecza całkowitej deprawacji nieodrodzonych, bo naucza, że cielesny człowiek może chcieć i może czynić dobro. On rzekomo sam z siebie ma zdolność szukania Boga i wybrania Chrystusa. Nie jest też zniewolony grzechem i nie jest sługą szatana. Jest to ewidentny błąd, który zaprzecza suwerenności łaski Bożej.
Rzym. 3:11 Nie ma rozumnego i nie ma nikogo, kto by szukał Boga.
.
Rzym. 8:8 Ci więc, którzy są w ciele, nie mogą podobać się Bogu.
.
Jan 8:34 Jezus im odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, że każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu.
Jedynie Bóg jest w stanie uczynić człowieka duchowo wolnym, ażeby służył sprawiedliwości Bożej.
Rzym. 6:18 A będąc uwolnieni od grzechu, staliście się sługami sprawiedliwości.
Tylko wtedy, gdy Chrystus czyni nas duchowo wolnymi, jesteśmy rzeczywiście wolni, by czynić to, co dobre. Wolność duchowa jest błogosławionym darem suwerennej łaski Bożej. Nie miejmy zatem nic wspólnego z tym błędem. Uwierzmy prawdzie Pisma Świętego, a nie kłamstwu diabła.
Rzym. 8:19-20 19. Stworzenie bowiem z gorliwym wypatrywaniem oczekuje objawienia synów Bożych. 20. Gdyż stworzenie jest poddane marności, nie dobrowolnie, ale z powodu tego, który je poddał, w nadziei;
Na podstawie, źródło
Tłumaczył Robert Jarosz
Zobacz w temacie
- Zniewolenie woli, część 1: woluntaryzm a suwerenna wola Boga
- Zniewolenie woli, część 2: Raj i Upadek
- Zniewolenie woli, część 3: dobre uczynki i zbawienie
- Zniewolenie woli, część 4: odpowiedzialność człowieka
- Zniewolenie woli, część 5: wyswobodzenie
- Zniewolenie woli, część 6: wolność służenia Bogu
