Spis treści
Doświadczenia Spurgeona
Spurgeon swoje doświadczenia nazywa wrażeniami, a nie proroctwami. Gdybyśmy po prostu mieli usunąć Spurgeona z drogi i uznać doktrynę cesacjonizmu, to gdzie w Piśmie Świętym znaleźlibyśmy te wrażenia, których doświadczał Spurgeon? Czyżby osobista definicja Spurgeona była pozabiblijna?”
Błędne założenie pytania
Z jednej strony doceniam te pytania. Z drugiej strony myślę, że te pytania ujawniają podstawowy błąd w twym podejściu. Wydaje się, że zaczynasz od doświadczenia Spurgeon’a, a następnie starasz się wokół tego dopasować biblijną definicję proroctwa. Ale to działa na odwrót. Musimy zacząć od biblijnej definicji daru proroctwa. Pismo Święte musi kierować naszą interpretacją doświadczenia, a nie odwrotnie.
Biblijna definicja proroctwa
Kiedy badamy Pismo Święte, odkrywamy, że proroctwa biblijne składały się z obiektywnego objawienia od Boga. Zawierało słowa (a nie subiektywne wrażenia) mądrości i wiedzy od Ducha Świętego
1 Kor. 12:8 Jednemu bowiem przez Ducha jest dana mowa mądrości, drugiemu mowa wiedzy przez tego samego Ducha;
Prawdziwi Boży prorocy przepowiadają przyszłe wydarzenia lub objawiają ukryte rzeczy zawsze ze 100 procentową dokładnością. Innymi słowy każde proroctwo wypowiedziane przez Bożego proroka musi sie wypełnić całkowicie i ze wszystkimi detalami. Jedna pomyłka, jeden błąd, jedna nieścisłość czyni z człowieka fałszywego proroka
Izaj 44:26 Potwierdzam słowa swego sługi I spełniam radę swoich posłańców.
.
Jer. 28:9 Ten prorok, który prorokuje o pokoju, dopiero będzie uznany za proroka, którego PAN posłał, gdy spełni się jego słowo.
.
Ezech. 12:25 wyrzeknę słowo, i wypełnię je, mówi panujący Pan.
W rezultacie, prawdziwe proroctwo było bezbłędne i autorytatywne (wiarygodne, miarodajne), ponieważ rola proroka polegała na wiernym przekazywaniu wiadomości, którą otrzymał od Boga. Ci, którzy mówili fałszywie w imię Pana, byli uważani za fałszywych proroków
Mojż. 5:20 Wszakże prorok, któryby sobie hardzie począł, mówiąc słowo w imieniu mojem, któregom mu mówić nie rozkazał i któryby mówił w imię bogów obcych, niech umrze prorok takowy.
.
5 Mojż. 18:22 Jeźliby co mówił on prorok w imię Pańskie, a nie stałoby się to, ani wypełniło, onoć to jest słowo, którego nie mówił Pan; z hardości to mówił prorok on, nie bójże się go.
.
5 Mojż. 13:1-5 1 Gdyby powstał między wami prorok, albo sny miewający, i ukazałciby znak, albo cud; 2 I stałby się on znak albo cud, o którym ci powiedział, a rzekłby: Pójdźmy za bogami obcymi, których ty nie znasz, a służmy im: 3 Nie usłuchasz słów proroka tego, ani tego, co sny miewa, gdyż was doświadcza Pan, Bóg wasz, aby wiedział, jeśli wy miłujecie Pana, Boga waszego, ze wszystkiego serca waszego, i ze wszystkiej duszy waszej. 4 Pana, Boga waszego, naśladujcie, i onego się bójcie, a przykazań jego strzegąc, i głosu jego słuchając, służcie mu, i przy nim trwajcie. 5 Ale prorok on, albo miewający sny, zabity będzie; bo to mówił, czem by was odwiódł od Pana Boga waszego, (który was wywiódł z ziemi Egipskiej, i odkupił cię z domu niewoli), aby cię zraził z drogi, którą przykazał tobie Pan, Bóg twój, żebyś nią chodził; a tak wykorzenisz to złe z pośrodku siebie
.
5 Mojż. 13:8-10 8 Nie ulegniesz mu ani go nie usłuchasz; twoje oko nie zlituje się nad nim, nie zmiłujesz się nad nim ani nie ukryjesz go; 9 Ale koniecznie go zabijesz; najpierw twoja ręka będzie nad nim, by go zabić, a potem ręka całego ludu. 10 I ukamienujesz go na śmierć, ponieważ chciał odwieść cię od PANA, twego Boga, który cię wyprowadził z ziemi Egiptu, z domu niewoli;
Proroctwa a wrażenia
Biblia definiuje proroctwo jako obiektywne i autorytatywne (wiarygodne, miarodajne) objawienie od Boga, które musi być przekazane bez błędów. Natomiast Spurgeon uznał, że jego wrażenia są
- subiektywne,
- nieautorytatywne
- niewiarygodne
- niemiarodajne
- i niedoskonałe.
W rezultacie nie określił swoich doświadczeń jako „proroctwa”.
Prorocy Starego i Nowego Testamentu
Mówiąc biblijnie, w Piśmie Świętym nie ma rozróżnienia pomiędzy prorokami Starego Testamentu a prorokami Nowego Testamentu. Oczekiwania, terminologia, opisy i funkcje dla każdego są takie same. Na przykład, Nowy Testament używa identycznej terminologii, co Stary Testament, aby odnieść się zarówno do starotestamentowych, jak i nowotestamentowych proroków i proroctw. Prorocy Starego Testamentu są wymienieni w Dziejach Apostolskich
Dzieje 2:16 Ale to jest to, co zostało przepowiedziane przez proroka Joela
.
Dzieje 3:24-25 24 Przepowiadali te dni także wszyscy prorocy, którzy przemawiali od czasów Samuela i inni po nim. 25 Wy jesteście synami proroków i przymierza, które Bóg zawarł z naszymi ojcami, mówiąc do Abrahama: W twoim potomstwie będą błogosławione wszystkie narody ziemi.
.
Dzieje 10:43 Temu wszyscy prorocy wydają świadectwo, że przez jego imię każdy, kto w niego wierzy, otrzyma przebaczenie grzechów.
.
Dzieje 13:27,40 27 Mieszkańcy Jerozolimy bowiem i ich przełożeni, nie znając tego Jezusa ani głosów proroków, które są czytane w każdy szabat, wypełnili je, osądzając go. 40 Uważajcie więc, aby nie spotkało was to, co zostało powiedziane u Proroków:
.
Dzieje 15:15 A z tym się zgadzają słowa proroków, jak jest napisane
.
Dzieje 24:14 Wyznaję jednak przed tobą, że według drogi, którą oni uważają za herezję, służę Bogu moich ojców, wierząc wszystkiemu, co jest napisane w Prawie i u Proroków;
.
Dzieje 26:22,27; 22 Ale dzięki pomocy Boga żyję do dzisiaj, dając świadectwo małym i wielkim, nic nie mówiąc oprócz tego, co powiedzieli prorocy i Mojżesz, że nastąpi 27 Czy wierzysz, królu Agryppo, prorokom? Wiem, że wierzysz
.
Dzieje 28:23 Wyznaczyli mu dzień i przyszło wielu do niego do kwatery, a on od rana do wieczora przytaczał im świadectwa o królestwie Bożym i przekonywał o Jezusie na podstawie Prawa Mojżesza i Proroków.
Odniesienia do proroków i proroctw Nowym Testamencie są porozrzucane po całym tekście bez rozróżnienia, komentarza czy zastrzeżenia
Dzieje 2:17-18 17 I stanie się w ostatecznych dniach – mówi Bóg – że wyleję z mego Ducha na wszelkie ciało i będą prorokować wasi synowie i córki, wasi młodzieńcy będą mieć widzenia, a starcy będą śnić sny. 18 Nawet na moje sługi i służebnice wyleję w tych dniach z mego Ducha i będą prorokować.
.
Dzieje 7:37 To jest ten Mojżesz, który powiedział synom Izraela: Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, wasz Bóg, spośród waszych braci. Jego będziecie słuchać.
.
Dzieje 11:27-28 27 A w tych dniach przybyli z Jerozolimy do Antiochii prorocy. 28 I jeden z nich, imieniem Agabos, powstał i oznajmił przez Ducha, że w całej ziemi nastanie wielki głód. Nastał on za cesarza Klaudiusza.
.
Dzieje 13:1 A w kościele w Antiochii byli pewni prorocy i nauczyciele: Barnaba, Szymon, zwany Nigrem, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen, który wychowywał się z tetrarchą Herodem, i Saul.
.
Dzieje 15:32 A Juda i Sylas, którzy również byli prorokami, w licznych mowach zachęcali i umacniali braci.
.
Dzieje 21:9-11 9 A miał on cztery córki, dziewice, które prorokowały. 10 Kiedy tam mieszkaliśmy przez wiele dni, przyszedł z Judei pewien prorok, imieniem Agabos. 11 Przybył do nas, wziął pas Pawła, związał sobie ręce i nogi i powiedział: To mówi Duch Święty: Tak Żydzi zwiążą w Jerozolimie i wydadzą w ręce pogan człowieka, do którego należy ten pas.
Na marginesie, jeśli jesteś zainteresowany tym, jak cesacjonista broni proroka Agabusa, możesz znaleźć w artykule Błędy Ducha Świętego oraz Umniejszanie znaczenia proroctwa Agabusa
Cesacjoniści są przekonani, że biblijny dar proroctwa składał się z obdarzonej Duchem (przez Ducha Świętego) zdolności do dokładnego relacjonowania ludziom obiektywnego objawienia od Boga. Prorocy Nowego Testamentu powinni być utrzymywani w tym samym standardzie, co prorocy Starego Testamentu, ponieważ Nowy Testament nigdy nie czyni różnicy między nimi. Tak więc treść ich proroctwa (czy to przepowiadająca sprawy dot. Królestwa Bożego, czy dot. ogólnie postanowień i zamiarów Bożych) musi dokładnie przekazać prawdziwe, wolne od błędów objawienie, jakie otrzymują od Boga.
Jeśli zaczniemy od tego zrozumienia proroctwa, natychmiast zauważamy, że subiektywne wrażenia Spurgeon’a są zdecydowanie odmienne od biblijnego daru proroctwa. Wierzę, że Spurgeon sam zrozumiał to, dlatego nigdy nie próbował określać swoich przeżyć z punktu widzenia darów proroczych Nowego Testamentu. Zamiast tego, słusznie rozumiał subiektywne wrażenia jako niedoskonałe i niepewne.
Boża opatrzność
Co do tego, jak je sklasyfikował, zdaje się, że umieścił te rzadkie zdarzenia w dziale Boskiego przezornego prowadzenia i kierowania Jego ludem (w sensie odnalezienia woli Bożej). W ten sposób mówi:
„Od czasu do czasu pojawiają się wrażenia (od) Ducha Świętego, które prowadzą ludzi, gdzie żadne inne wskazówki nie mogłyby odpowiadać temu celowi” (kazanie „Życie dobrze uporządkowane”).
I gdzie indziej:
„Takie silne wrażenia są nie do pogardzenia . . . bo Bóg czasem ujawnia Swoją Wolę w ten sposób” (kazanie „Zapytanie Boga”).
Znowu Spurgeon nie umieścił tych doświadczeń w kategorii darów Nowego Testamentu, ponieważ wiedział, że nie pasują do nich.
Pomyłka Spurgeona
Teraz, powiedziawszy to wszystko, moglibyśmy wyrazić drobne zastrzeżenie do tego, że Spurgeon osobiście zaakceptował takie wrażenia. Na przykład więcej niż jeden raz potwierdził subiektywne wrażenia doświadczone przez kwakierów — coś, co ja osobiście zrobiłbym bardzo niechętnie. (Większość konserwatywnych ewangelicznych wierzących podzieliłaby mój dyskomfort w tym względzie). Dlatego nie sądzę, by Spurgeon zawsze zajmował się tą kwestią tak skrupulatnie, jak by mógł.
Podsumowanie
Jednak w odniesieniu do dyskusji na temat cesacjonizmu / kontynuacjonizmu, najważniejszą kwestią dotyczącą doświadczeń/przeżyć Spurgeona jest to, że Biblia określa proroctwo jako składające się z obiektywnego i autorytatywnego objawienia od Boga, które musi być przekazane bezbłędnie przez proroka. Natomiast Spurgeon uznał, że jego wrażenia są subiektywne, nieautorytatywne i niedoskonałe. W rezultacie nie określił swoich doświadczeń/przeżyć jako „proroctwa”.
My też nie powinniśmy.
Tłumaczył Robert Jarosz, Źródło
Zobacz w temacie
- Purytańskie przywiązanie do Sola Scriptura
- Precz z waszymi snami i objawieniami
- Błędy Ducha Świętego
- Umniejszanie znaczenia proroctwa Agabusa
- Zawodne „proroctwa”
- Wstrzymanie proroctwa i ustanie daru języków
- Zachęcający do fałszywego prorokowania, strzeżcie się
- Fundamentalna rola Apostołów i proroków
- Fałszywe proroctwa Davida Wilkersona
- Kobiety prorocy
- Kto mnie miłuje będzie miał sny, wizje i proroctwa
- Proroctwa, „doskonałość” i koniec czego?
- Prorocy i proroctwa
- Prorokowanie czy plagiatowanie?
- Sąd Boży nad prorokami i cudotwórcami
- Słowo od Boga? Ocena współczesnego daru proroctw
- Spurgeon, impresje i proroctwa
- Świadectwem Jezusa jest duch proroctwa