Reformatorzy
Prosto z Reformacji XVI wieku wybrzmiał odgłos trąby, który zdobył serce Bożych ludzi. Ten odgłos trąby był wezwaniem do działania, znanym nam jako Sola Scriptura, co po łacinie oznacza “jedynie Pismo”. Służyło ono jako fundament dla czterech innych Sola: Sola Gratia, Sola Fide, Solus Christus oraz Soli Deo Gloria. Pięć z nich łączą się tak naprawdę w jedno prawdziwe stwierdzenie, w jedną deklarację prawdy na temat zbawiającej ewangelii Jezusa Chrystusa. Pomyślcie o tym w następujący sposób: wyobraźcie sobie wspaniałą starożytną świątynię, w której fundamentem, na którym wszystko spoczywa, jest sola scriptura, wszystko to, w co wierzymy, wszystko to, czego przestrzegamy, wszystko, co jest drogie naszym duszom spoczywa na mocnym fundamencie Sola Scriptura.
Rzym powiedział, że przestrzegamy Pisma, ale jest to Pismo i… Pismo i kościelne tradycje, Pismo i kościelna hierarchia, Pismo i rada kościoła, Pismo i autorytet papieża.
Reformatorzy powracając do Biblii powiedzieli: „Nie, jest tylko Sola Scriptura”.
Jest tylko Pismo. A jeśli cokolwiek innego zostanie dodane do fundamentu kościoła, to pojawią się pęknięcia w fundamencie i nie utrzyma on nauczania i głoszenia ewangelii Jezusa Chrystusa. Sprzeciwili się również anabaptystom i libertynom, którzy chcieli dodać swoje sny, wizje, nowe objawienia i swoje prorocze objawienia.
Reformatorzy powiedzieli: „Nie, ma być tylko Pismo”.
.
Purytanie – ich spadkobiercy
Kiedy Reformatorzy opuścili scenę, następnymi gigantami, którzy kontynuowali pracę oddanych Bogu ludzi byli Purytanie. Purytanizm rozpoczął się tak naprawdę w połowie tego samego wieku, XVI wieku, wraz z początkiem panowania królowej Elżbiety na tronie Anglii i usunięciem od władzy pełnej terroru Krwawej Mary, która przywróciła swoje katolickie poglądy i uśmierciła około 288 swoich najlepszych, najzdolniejszych kaznodziejów, zarówno mężczyzn jak i kobiety, a pierwszym, którego Krwawa Mary spaliła na stosie, jest człowiek, którego zdjęcie zawsze widnieje na przodzie mojej Biblii – John Rogers – spalony na stosie w 1555 przez Krwawą Mary.
Po panowaniu Mary, wraz z przejęciem tronu przez Elżbietę nastąpiła nowa era i wtedy właśnie wkracza na scenę ruch purytański, który pragnął oczyścić Kościół Anglii i przywrócić go do czystości Sola Scriptura, Sola Gratia, Sola Fide, Solus Christus i Soli Deo Gloria. To właśnie ci Purytanie byli tak potężnie używani przez Boga, tylko kilka ruchów w historii kościoła były bardziej skoncentrowane na Biblii i jej bardziej oddane niż Purytanie.
Rzym stwierdził, że zarówno mężczyzna w ławce kościelnej, jak i kobieta, nie są w stanie zrozumieć Biblii.
„Dlatego właśnie nie przetłumaczymy Biblii na wasz język. To dlatego nauczanie będzie po łacinie. To dlatego powiemy wam, w co macie wierzyć, ponieważ nie jesteście w stanie Biblii zrozumieć”.
Purytanie i Reformatorzy się temu sprzeciwili. Mężczyzna, który orze pługiem na polu będzie znał więcej Biblii od papieża w Rzymie. Słowo Boże cechuje klarowność, jest jasne w takich kwestiach jak zbawienie czy pobożne życie.
Kiedy Purytanie zebrali się w 1643 r., zwołani przez Parlament angielski, zostali zobowiązani do napisania tego, co później stało się doktrynalnym oświadczeniem, które zarządzało, a w 1646 ukończyli swój szkic oraz ratyfikowali Westminsterskie Wyznanie Wiary. Było tam 121 uczonych i teologów, pastorów i nauczycieli wraz z pozostałymi 30 kluczowymi osobami świeckimi. Spotkali się na ponad 1 100 sesjach i kiedy pisali Westminsterskie Wyznanie Wiary, krótszy i dłuższy katechizm, rozpoczęli Westminsterskie Wyznanie Wiary od Rozdziału 1. Rozdział 1 jest zatytułowany: „Pismo Święte”, a ich twierdzenia doktrynalne tam zawarte i spisane wiele lat temu będą nawet bardziej zaawansowane i dopracowane niż te spisane ponad 100 lat wcześniej przez Reformatorów.
.
Westminsterskie wyznanie wiary
Nowe wyzwania stanęły przed kościołem w tamtym czasie, musieli stać się bardziej jednoznaczni, bardziej określeni w tym, w co wierzyli na temat Pisma. I w tym pierwszym rozdziale zawarte jest twierdzenie doktrynalne, które przetrwało próbę czasu i stało się ponownym oświadczeniem tego, co i Biblia mówi o samej sobie.
Chciałbym przeprowadzić was przez kilka z tych twierdzeń, tak byście widzieli jak oddani byli Purytanie zasadzie Sola Scriptura. Jest pewien rozmach zawarty w tych twierdzeniach i w tych akapitach, ale by wspomóc naszą komunikację, chciałbym byście zobaczyli i zrozumieli, co wielkie purytańskie umysły rozumiały pod pojęciem Sola Scriptura.
.
W części pierwszej
Rozpoczynają stwierdzeniem na temat ustania wszelkich nowych objawień i zdecydowanie twierdzą, że ich wiara opiera się tylko na Biblii. Innymi słowy, musiało to zostać napisane, by przesłanie to zostało zachowane i by mogło być rozpowszechniane po całym świecie będąc jednolitym oświadczeniem, które Bóg sam stwierdził i które zostało spisane.
Pod koniec części pierwszej dalej kontynuują, twierdząc, że te poprzednie sposoby, którymi Bóg objawił swoją wolę ludziom, zauważcie co jest napisane na końcu – ustały. Od samego początku na tym skoncentrowane jest Westminsterskie Wyznanie Wiary. Nie ma tutaj miejsca na jakąkolwiek własną interpretację. Ci, purytańscy ministrowie, którzy zebrali najprawdopodobniej największe pokolenie wierzących, którzy zebrali się w Zjednoczonym Królestwie, rozpoczęli od twierdzenia cesacjonizmu.
.
W części drugiej
Mówią o natchnieniu i autorytecie Pisma. „Wszystkie te księgi są natchnione przez Boga”. Nie przez Boga i ludzi, nie przez samego człowieka, ale natchnione przez samego Boga. To właśnie w 100 procentach czysta, niezmieniona, nie podkoloryzowana prawda umysłu Bożego i wola Boża objawiona człowiekowi. I następnie wnioskuje, że stały się zasadą wiary i życia. Zauważcie słowo „zasada”. Posiada autorytet nad naszym życiem, by nam przewodzić, prowadzić, by narzucać nam to, czemu z radością się poddamy.
.
W częśći trzeciej
Oostrożnie zauważyli, że apokryfy nie wchodzą w skład kanonu Pisma. Księgi powszechnie nazwane apokryfami nie są częścią kanonu Pisma, a oni zamknęli to boskie objawienie, uznali, że zawiera ono tylko 66 ksiąg Biblii – 39 Starego i 27 Nowego Testamentu.
.
W części czwartej
Ogłosili: „Autorytet Pisma Świętego, na którym opierać winny się nasza wiara i posłuszeństwo…” Ponownie jest to stwierdzenie autorytetu Słowa Bożego oraz jego rządzącej mocy nad życiem mężczyzn i kobiet.
.
W części szóstej
Czytamy na temat jego wystarczalności. „Pełnia Bożego objawienia, dotycząca wszystkiego, co jest istotne”Słyszeliście? „Dotycząca wszystkiego, co istotne dla Jego własnej chwały, zbawienia człowieka, wiary i życia jest przedstawiona w Piśmie”. Nie ma potrzeby, by szukać jeszcze gdzieś indziej. Nie ma potrzeby, by cokolwiek dodawać. Nie ma potrzeby, by jakiekolwiek załączniki uzupełniały boskie objawienie zapisane w Bożym Słowie. Oni potwierdzają w pismach, które Wam przeczytałem, że wszystko, co potrzebne jest do zbawienia i uświęcenia na Bożą chwałę można odnaleźć w naszej Biblii.
W szóstej części również zawarte jest kolejne stwierdzenie cesacjonizmu. Jest tam napisane: „Nic i w żadnym czasie nie może zostać dodane czy to poprzez nowe objawienia Ducha, czy też ludzkich tradycji”.
Rozumiecie, co oznacza „nic”? Rozumiecie, co znaczy „w żadnym czasie”? Niczego nie przynoście, tak mówi Pan, do tego domu, jeśli nie ma tego zapisanego w konkretnym rozdziale i wersecie.
.
W części siódmej
Rozpatrywana jest klarowności Pisma, tego, jak niesamowicie przejrzystą jest ta księga. Zauważcie ,że:„Sprawy, które są istotne dla zbawienia człowieka, które musi on poznać, w które powinien wierzyć, i którym winien być posłuszny, są tak jasno przedstawione i wytłumaczone w różnych miejscach Pisma”. Wszystko, co powinieneś wiedzieć, by być zbawionym, zostało jasno przedstawione w Biblii. Wszystko, co powinieneś wiedzeć, by żyć zgodnie z Bożą wolą zostało jasno przedstawione w tej księdze. Wszystko, co powinieneś wiedzieć, by żyć w sposób, który przynosi cześć i chwałę Bogu zostało wytłuszczone jasno w tej księdze. Posłuchajcie, ta księga wcale nie jest trudna, by ją zrozumieć – ją po prostu jest ciężko przełknąć. Czego nie można pojąc z „tylko przez łaskę, tylko przez wiarę, tylko w Chrystusie”? Dlaczego nawet dziecko może zostać pociągnięte do wiary w Jezusa Chrystusa?
Zauważcie, co oni dalej mówią w tej samej części 7: „że zarówno wykształceni, jak i niewykształceni…” Zarówno książę jak i nędzarz „mogą osiągnąć wystarczające ich zrozumienie”. Jeśli istnieje jakaś zasłona, to na pewno nie nad Pismem. Zasłona ta zakrywa ciemne ludzkie umysły.
.
W części dziewiątej
Kontynuowana jest idea klarowności: „Niezawodną zasadą jest, że Pismo Święte powinno być interpretowane przez Pismo.”
Jest tu napisane, że najlepszą interpretacją Pisma jest samo Pismo. Jeśli coś jest niejasne w jednym fragmencie, to jest niesamowicie wyraźne w innym miejscu, a te klarowne fragmenty oświecają swoim światłem te niejasne, ponieważ Biblia nigdy sobie nie zaprzecza, ona przemawia jednym głosem. Thomas Watson, mój ulubiony purytanin, powiedział: „Tylko diament szlifuje diament, a Pismo interpretuje Pismo”.
.
W części dziesiątej
Znajdujemy ostateczne podsumowanie pierwszego rozdziału w temacie autorytetu Słowa Bożego. I by to podkreślić, powiedzieli: „Ostatecznym sędzią, który rozstrzyga wszelkie kontrowersje i je bada, nie może być nikt inny, jak Duch Święty przemawiający w Piśmie.”
Przemawiający nie w waszych objawieniach, przemawiający nie w waszych snach i wizjach, przemawiający nie w językach, ale tylko w Piśmie, a Słowo Boże będzie najwyższym rozjemcą we wszystkich kwestiach dotyczących życia kościoła. Tym wyraża się właśnie oddanie Purytan w 1646 r, kiedy nakreślili ten niesamowity dokument po tym jak spotykali się ponad 1100 razy na przełomie trzech lat, kiedy ustalali swoje stanowisko dotyczące Bożego Słowa.
.
Upadek
1662 jest to rok okryty niesławą w historii kościoła. To w roku 1662, dwa lata po tym jak Karol II wrócił, by odbudować monarchię w Anglii, Purytanie próbują oczyścić Kościół Anglii i rozprzestrzenić wpływ sola scriptura na całe Zjednoczone Królestwo. Parlament Angielski uchwalił ustawę jednolitości, która mówiła, że każdy kaznodzieja w Kościele Anglii musi wyznawać ustalone modlitwy publicznie i sposoby chwalenia Boga, a Purytanie, których sumienie było związane zasadą sola scriptura, nie byłi w stanie się temu podporządkować.
I 24 sierpnia 1662, nastąpił jeden z najczarniejszych dni w historii kościoła, kiedy to dwa tysiące purytańskich kaznodziejów zostało wyciągniętych zza pulipitów, okres zwany Wielkim Prześladowaniem. Zmuszono ich by opuścili swoje służby, swoje kościoły, pulpitu.
Dwa lata później została podpisana przez Parlament ustawa Convecticle Act, która zabraniała tym kaznodziejom nauczać nawet w ich prywatnych domach lub na otwartym polu, a następnie, rok póżniej wprowadzono ustawę Five Mile Act, która zabraniała tym wyrzuconym duchownym zbliżanie się do miasta na 8 kilometrów.
A kiedy nadchodził czas ich śmierci, to nawet ich ciała nie mogły być pochowane w granicach miasta lub w granicach kościelnych cmentarzy. Kiedykolwiek jadę do Londynu, to pierwszym miejscem, jakie odwiedzam jest Smithfield, by stanąć tam, gdzie John Rogers został spalony na stosie przez Krwawą Mary, a następnie niedaleko do Bunhill Fields, gdzie zostali spaleni Purytanie poza granicami miasta. Była to oznaka odrzucenia, oznaka reputacji. Uważano ich jako Chrystusa ukrzyżowanego poza granicami miasta. Obecnie Bunhill Field znajduje się w granicach Londynu, ale wtedy była to haniebna oznaka całkowitego odrzucenia.
Kiedy spacerujesz po Bunhill Fields, możesz tam zobaczyć grób Johna Owena. John Owen DD, doktor teologii. Można też zobaczyć grób Johna Bunyana, który napisał „Wędrówkę Pielgrzyma”. Zobaczysz też grób Issaca Wattsa, słyszeliśmy ten wspaniały hymn dzisiaj: „Kiedy poddam ocenie ten wspaniały krzyż, na którym Książę Chwały umarł, moje największe zyski uznaję za straty”. Tam leży też Thomas Goodwin, kolejny wielki Purytanin. Wielu z nich nie ma płyt nagrobkowych, zostali złożeni jeden na drugim i umarli anonimowo. Byli zdolni oddać swoje życia i śmierć zasadzie sola scriptura.
Mając ich w pamięci, pamiętajmy o zawarciu klauzuli cesacjonizmu w naszych prywatnych wyznaniach wiary. Nie poddajmy się ekscesom tego wieku, ale stójmy na Słowie Bożym i tylko na Słowie Bożem, niech Słowo Boże kontroluje i rządzi całym naszym życiem. Niech Słowo Boże kontroluje nasze codzienne życie. Niech kontroluje nasze służby i niech Słowo Boże kontroluje nasze kroki aż do grobowej deski. I niech Słowo Boże i tylko Słowo Boże będzie stanowiło zasady naszej wiary i nasze standardy na temat tego, co jest prawdziwe na tym świecie. Niech Bóg obdarzy nas łaską. byśmy stali na fundamencie Bożego Słowa.
Na podstawie nauczania Stevena Lawsona
Zobacz w temacie
