Spis treści
Definicja
Zrozumienie greckiego miejscownika należy rozpocząć od wyjaśnienia greckiego celownika. Celownik w grece spełnia trzy podstawowe funkcje, które zapisywane są w jednej i tej samej formie gramatycznej.
- Dopełnienie bezpośrednie – niektóre czasowniki przyjmują dopełnienie bezpośrednie w celowniku oraz dopełnienie pośrednie lub interes osobisty – służy wtedy jako przypadek interesu osobistego, wskazując pośredni dopełnienie czasownika.
. - Instrumentalny – może wskazywać środki, przyczynę, sposób, sprawcę działania.
. - Lokalizacja – może wskazywać lokalizację (w miejscu, sferze lub czasie) wydarzenia.
Grecki miejscownik (locativ) posiada w odróżnieniu od j. polskiego grecki nie posiada swojej formy gramatycznej lecz taką samą jak celownik (dative) i narzędnik (instrumentalis). Jest przypadkiem lokalizacji lub pozycji i odpowiada na pytanie gdzie?, o kim?, o czym?
| Słowo | Przypadek i jego znaczenie | ||
| Θε – ὸς | (theos) | mianownik | Podmiot czasownika |
| Θε – οῦ | (theou) | dopełniacz | Oznacza opis/posiadanie |
| Θε – οῦ | (theou) | ablatyw | Oznacza oddzielenie |
| Θε – ῷ | (theǭ) | celownik | Oznacza skupienie zainteresowania/obiektu pośredniego |
| Θε – ῷ | (theǭ) | miejscownik | Oznacza lokację |
| Θε – ῷ | (theǭ) | narzędnik | Oznacza środek i sposób |
| Θε – όν | (theon) | biernik | Oznacza bezpośrednie dopełnienie czasownika |
| Θε – έ | (thee) | wołacz | Oznacza odniesienie |
.
Różni się jednak użyciem, ponieważ jest tłumaczony przez dodanie słowa „w”. Na przykład: υιόω hyion / „w synu” lub w przypadku użycia z przedimkiem określonym τω υιόω / to hyion „w tym konkretnym synu”.
Użycia
Podstawowa idea miejscownika jest jasna, a jego zastosowanie łatwe do zidentyfikowania. Słowo to pochodzi od łacińskiego locus „miejsce”, „pozycja”, „okres”, „stan”. Przypadek wskazuje punkt w granicach. W użyciu tego przpadku nietrudno dostrzec prostą sedno sprawy, punkt z ograniczeniami wyznaczonymi przez słowo i kontekst. Zatem najprościej możemy zdefiniować miejscownik jako przypadek pozycji.Odmiany w użyciu miejscownika są nieliczne i proste.
.
Miejscownik położenia
Służy ograniczeniu przestrzennemu. W tym znaczeniu używa się go najczęściej z przyimkami. Na przykład
Jan 21:8 Pozostali uczniowie przypłynęliłodzią [τῷ πλοιαρίῳ to plosario – w łodzi] (bo byli niedaleko od brzegu, około dwustu łokci), ciągnąc sieć z rybami.
Miejscownik czasu
Miejscownik czasu służy ograniczeniu czasowemu. To użycie służy do wskazania czasu, w którym ma miejsce akcja czasownika głównego. Na przykład
Mat. 20:19 I wydadzą go poganom na pośmiewisko, ubiczowanie i ukrzyżowanie, ale trzeciegodnia(τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ te trete hemera – w trzecim dniu) zmartwychwstanie.
Miejscownik sfery
Służy do ograniczenia sferycznego (w obrębie sfer rzeczy). Jest to najczęściej metaforyczne użycie miejscownika. Granica jest raczej logiczna niż przestrzenna czy czasowa i ogranicza ideę w granicach sfery rzeczy. Na przykład
Rzym. 3:24 A zostają usprawiedliwieni darmo, z jego łaski, przez odkupienie, które jest w Jezusie Chrystusie (ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ en Christo Jesou)
