Podstępna polityka Rzymu

utworzone przez | maj 6, 2025 | Reformowany światopogląd, Rzymski katolicyzm

Obrazy z historii politycznej Rzymu

Obj. 17:2 Z którą nierząd uprawiali królowie ziemi, a mieszkańcy ziemi upili się winem jej nierządu.

Wzrost i sprawowanie władzy politycznej przez kościół rzymski na przestrzeni wieków zostało szczegółowo opisane w wielu książkach. Jednak dla naszych celów wymienimy tylko niektóre z najbardziej wybitnych przypadków i obrazów, zanim przejdziemy do obecnej polityki Rzymu.

Znane jest powiedzenie dziewiętnastowiecznego angielskiego historyka rzymskokatolickiego, Lorda Actona:

„Władza ma tendencję do korumpowania; władza absolutna korumpuje absolutnie”. 

Mniej znane jest to, że miał na myśli władzę papieży i królów (w tej kolejności). Poniższa lista jedynie wskazuje na dumę, chciwość, kłamstwa, intrygi, manipulacje, tortury, wojnę, ludobójstwo, nadużywanie kluczy królestwa i prześladowanie ludu Bożego w Rzymie.

I jest daleka od wyczerpującego omówienia tych kwestii.

Manipulacja

Jeśli zaś chodzi o fałszywy kościół, to przypisuje on sobie i swoim obrządkom więcej władzy i znaczenia niż to czyni Słowo Boże i nie bierze na siebie jarzma Chrystusa. Nie sprawuje sakramentów w sposób wskazany przez Chrystusa w Jego Słowie, lecz dodaje do nich lub od nich ujmuje, jak mu się podoba; polega bardziej na ludziach niż na Chrystusie i prześladuje tych, którzy żyją świętym życiem zgodnie z Bożym Słowem i napominają go za jego błędy, zawiść i bałwochwalstwo.

Te dwa kościoły można łatwo rozpoznać i od siebie odróżnić. [1]

Obok odrzucenia jedynych biblijnych dwóch sakramentów przymierza Chrystusa z Jego ludem (Chrztu i Wieczerzy) i bałwochwalstwa w postaci oddawania czci figurom i obrazom, Rzym  polega nie na Chrystusie, ale na ludziach i dlatego jest po trzykroć przeklęty przez Boga.

Jer. 11:3 …Przeklęty ten człowiek, który nie posłucha słów tego przymierza;
.
5 Mojż. 27:15 Przeklęty człowiek, który wykona wyrzeźbiony lub odlewany posąg – obrzydliwość dla PANA, dzieło rąk rzemieślnika, i postawi w ukrytym miejscu….
.
Jer. 17:5 …Przeklęty człowiek, który ufa człowiekowi i który czyni ciało swoim ramieniem, a od PANA odstępuje jego serce.

Rzymski katolicyzm nie opiera się na Bogu, w miejsce czego uzurpuje sobie absolutną władzę nad światem. Przykłady tego odnajdziemy w historii tego fałszywego kościoła.

1) Papież Leon I ratuje Rzym przed Attylą, władcą Hunów, dzięki swej ostatniej, desperackiej interwencji (452).

2) Donacja Konstantyna Wielkiego , sfałszowany rzymski edykt cesarski (ok. 752-767), przyznający papieżowi Sylwestrowi I (314-335) i jego następcom panowanie nad ziemiami w Judei, Grecji, Azji, Tracji i Afryce, a także nad miastem Rzym, Włochami i całym zachodnim Cesarstwem Rzymskim, uzasadniając w ten sposób istnienie Państwa Kościelnego (754-1870).

3) Koronacja Karola Wielkiego przez papieża Leona III w Boże Narodzenie (800).

4) Cesarz rzymski Henryk IV stoi przez trzy dni z odkrytą głową na śniegu i odprawia pokutę przed papieżem Grzegorzem VII na zamku w Canossie (1077).

5) Krucjaty – dziewięć głównych wypraw krzyżowych przeciwko muzułmanom na Bliskim Wschodzie (1095–1272) oraz inne przeciwko poganom na Bałtyku, Mongołom na wschodzie, Osmanom na Bałkanach itd.

6) Jedyny angielski papież, Hadrian IV, oddał Irlandię normańskiemu królowi Anglii, Henrykowi II, w celu uzyskania „świętopietrza”, czyli pieniędzy od Irlandczyków (1155).

7) Papież Innocenty III ekskomunikował króla Anglii Jana III (1209), nałożył na kraj interdykt (1207-1213) i zagroził Anglii krucjatą pod wodzą Filipa Augusta, króla Francji (1213).

8) Inkwizycja, klasyfikowana przez historyków jako inkwizycja średniowieczna (1184–1230), inkwizycja hiszpańska (1478–1834), inkwizycja portugalska (1536–1821) i inkwizycja rzymska (1542–1860).

9) Bulle papieskie (1481, 1493 i 1506) dzielące nowo odkryte ziemie na zachodzie i południu pomiędzy Hiszpanię i Portugalię.

10) Detronizacja króla Henryka VIII (1535) i królowej Elżbiety I (1570) oraz zniesienie wszelkiej wierności, jaką mieli im składać ich poddani.

11) Prześladowania waldensów (w rejonach alpejskich), lollardów (Anglia), husytów (Czechy) i protestantów (Europa i cały świat).

12) Kontrreformacja (1560–1648), która cieszyła się szczególnym „sukcesem” pod rządami rzymskokatolickich Habsburgów austriackich w Europie Środkowej i Wschodniej.

13) Wzrost politycznej potęgi jezuitów; ich stłumienie w Portugalii, Francji, Obojga Sycylii, Parmie i Imperium Hiszpańskim do 1767 r.; a następnie ich restauracja. [2]

14) Papieski kompromis z Hitlerem i Mussolinim w okresie II wojny światowej (1939-1945), w tym ludobójstwo dokonane przez rzymskokatolickich Ustaszy w Chorwacji i watykańskie „szlaki szczurze”, którymi przemycano zbrodniarzy wojennych z Europy, często do Ameryki Południowej.[3]
.

Ostrzeżenie Chrystusa

Religia rzymska oparta jest nie na Słowie Bożym, ale na politycznej manipulacji, która wynika z cielesnego sposobu myślenia. Ostrzeżenie Chrystusa przed watykańskim kościołem-państwem jest jak najbardziej aktualne:

Kol. 2:18-19 18. Niech nikt, kto ma upodobanie w poniżaniu siebie i kulcie aniołów, nie pozbawia was nagrody, wdając się w to, czego nie widział, i pyszniąc się bezpodstawnie cielesnym sposobem myślenia; 19. A nie trzyma się głowy, z której całe ciało, odżywiane i wespół zespolone przez stawy i ścięgna, rośnie wzrostem Bożym

Stanowiska polityczne Rzymu dzisiaj

Obj. 17:1 I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, którzy mieli siedem czasz, i odezwał się do mnie, mówiąc mi: Chodź, pokażę ci sąd nad wielką nierządnicą, która siedzi nad wieloma wodami;

„Aktualizacja” (wł. aggiornamento) przez Rzym jego deklarowanej polityki — to eufemistyczny „rozwój” według jego apologetów; jednak słowo „sprzeczność” byłoby bardziej trafne. Aktualizacja nie powinna być postrzegana jako zakończenie działalności politycznej lub aspiracji Rzymu. Jezuita Thomas J. Reese podsumowuje niektóre stanowiska polityczne Watykanu i podaje przykłady jego władzy:

„Papieskie nauki na temat kontroli urodzeń i aborcji mają skutki demograficzne i środowiskowe, które są powszechnie potępiane przez zwolenników kontroli populacji i „wolności reprodukcyjnej”, a powszechnie popierane przez konserwatystów opowiadających się za „wartościami rodzinnymi”.
.
Dyplomaci watykańscy skutecznie sprzeciwili się włączeniu języka praw aborcyjnych do dokumentu ONZ na konferencji w Kairze w 1994 r. na temat populacji i rozwoju.
.
Sprzeciw papieża wobec wojny w Zatoce Perskiej rozgniewał niektórych i ucieszył innych.
.
Sprzeciw Watykanu wobec sankcji gospodarczych wobec Iranu, Iraku, Libii i Kuby był sprzeczny z celami amerykańskiej polityki zagranicznej.
.
Poglądy Watykanu na kontrolę zbrojeń, zadłużenie Trzeciego Świata, kapitalizm, wolność religijną i uchodźców są integralną częścią międzynarodowego dyskursu, w którym Kościół katolicki jest wyjątkowym uczestnikiem.
.
Wpływ działań papieskich na świat doprowadził praktycznie każdy naród, z wyjątkiem Chin i Wietnamu, do wymiany ambasadorów ze Stolicą Apostolską. Zarówno narody katolickie, jak i niekatolickie uważają, że w ich własnym interesie leży posiadanie reprezentacji w Watykanie.
.
A kiedy papieże przemawiają w Organizacji Narodów Zjednoczonych, jest to wydarzenie o dużym znaczeniu międzynarodowym.” [4]

Hipokryzja

Obj. 17:6 I zobaczyłem kobietę pijaną krwią świętych i krwią męczenników Jezusa. A gdy ją zobaczyłem, zdumiałem się bardzo.

Aborcja

Kościół Rzymski głośno głosi świętość ludzkiego życia i prawa człowieka, jakby nikt nie wiedział o jego długiej i krwawej historii.

Watykan sprzeciwia się kontroli urodzeń i aborcji .[5] A jednak przewodnicząca Izby Reprezentantów, Nancy Pelosi, i inni politycy rzymskokatoliccy w USA i gdzie indziej, którzy promują aborcję, mają prawo uczestniczyć w mszach i nie są skutecznie karani.

Eutanazja i samobójstwa

Na drugim krańcu ziemskiego, ludzkiego życia kościół rzymski sprzeciwia się eutanazji i samobójstwu i jest (co do zasady) przeciwny karze śmierci [6] sprzeciwiając się tym samym Słowu Bożemu

1 Mojż. 9:6 Kto przeleje krew człowieka, przez człowieka będzie przelana jego krew, bo na obraz Boga człowiek został stworzony.
.
Rzym. 13:4 Jest bowiem sługą Boga dla twojego dobra. Ale jeśli czynisz zło, bój się, bo nie na próżno nosi miecz, gdyż jest sługą Boga, mszczącym się w gniewie nad tym, który czyni zło.

Ewolucja

Jeśli chodzi o pochodzenie życia, Rzym wierzy w ewolucję teistyczną, więc nie popiera nauczania kreacjonizmu ani nawet inteligentnego projektu jako alternatywy dla ewolucjonizmu w szkołach państwowych. W szkołach rzymskokatolickich ewolucja jest nauczana na lekcjach nauk ścisłych, a ewolucja teistyczna na lekcjach religii. [7. Rzym zaprzecza Słowu Bożemu:

1 Mojż. 1:27 Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boga go stworzył; stworzył ich mężczyzną i kobietą.
.
Jakuba 3:9 Nim błogosławimy Boga i Ojca i nim przeklinamy ludzi stworzonych na podobieństwo Boga.

Darwinizm

Rzym przyjął także teorię Darwina, nauczanie, że ​​organizmy jednokomórkowe stają się małpami, które stają się ludźmi. Miliardy lat po „wielkim wybuchu” i ewolucji od pierwszych form życia, przed-człowiek stał się człowiekiem, gdy Stwórca natychmiast stworzył jego duszę i stał się on zdolny do myślenia o Bogu. Rzym przeczy Pismu

1 Mojż. 1:24 Bóg powiedział też: Niech ziemia wyda istoty żywe według swego rodzaju: bydło, zwierzęta pełzające i zwierzęta ziemi według swego rodzaju. I tak się stało.
.
1 Mojż. 2:2 W siódmym dniu Bóg ukończył swe dzieło, które uczynił; i odpoczął siódmego dnia od wszelkiego swego dzieła, które stworzył.

Można łatwo sobie wyobrazić, jakiego rodzaju wymyślne kroki były wymagane, aby „dopasować” to do początkowych rozdziałów Księgi Rodzaju i reszty Biblii — podobnie jak w Unam Sanctam (1302) Bonifacego VIII, który argumentuje za papieskim, politycznym prymatem Biblii! [8]

Zboczenia

Stolica Apostolska jest przeciwna homoseksualizmowi, chociaż rzekomo żyjący w celibacie księża katoliccy są, delikatnie mówiąc, w zawodzie, w którym sodomia i pedofilia od dawna należą do najwyższych. [9] Ponownie Rzym przeczy Słowu Boga:

1 Tym. 4:3 Zabraniając wstępować w związki małżeńskie, nakazując powstrzymywać się od pokarmów, które Bóg stworzył, aby je przyjmowali z dziękczynieniem wierzący i ci, którzy poznali prawdę.
.
Rzym. 1:25-27 25. Oni to zamienili prawdę Bożą w kłamstwo i czcili stworzenie, i służyli jemu raczej niż Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki. Amen. 26. Dlatego wydał ich Bóg haniebnym namiętnościom, gdyż nawet ich kobiety zamieniły naturalne współżycie na przeciwne naturze. 27. Także mężczyźni, opuściwszy naturalne współżycie z kobietą, zapałali w swej pożądliwości jedni ku drugim, mężczyzna z mężczyzną, popełniając haniebne czyny i ponosząc na sobie samych należną za swój błąd zapłatę.

Były premier Wielkiej Brytanii, Tony Blair, uchwalił szereg pro-homoseksualnych ustaw, jednocześnie przygotowując się do nawrócenia na rzymską wiarę po opuszczeniu urzędu.

Został przyjęty w kościele rzymskim bez słowa pokuty. Pomimo początkowego, głośnego sprzeciwu wobec nowych praw cywilnych przyznających homoseksualistom prawo do adopcji dzieci w Wielkiej Brytanii, największa rzymskokatolicka agencja adopcyjna w Anglii i Walii postanowiła teraz zezwolić homoseksualistom na adopcję.
.

Marksizm stosowany

Kazn. 10:2 Serce mądrego jest po jego prawicy, ale serce głupca po jego lewicy.

Filozofia polityczna Rzymu jest (mówiąc ogólnie) prawicowa w kwestiach moralnych i bioetycznych (np. w kwestiach aborcji, zapłodnienia in vitro, eutanazji, samobójstw, badań nad komórkami macierzystymi zarodków i sodomii, ale nie w kwestiach kary śmierci i nauczania kreacjonizmu w szkołach), ale lewicowa w kwestiach pracy, gospodarki, środowiska i „pokoju”.

Gospodarka

Watykan wzywa do

  • zapewnienia wszystkim pracownikom prawa do płacy minimalnej
    .
  • zapewnienia prawa do zrzeszania się w związkach zawodowych. [10]
    .
  • popiera umorzenie długów biednych krajów,
    .
  • popiera zapewnienie mieszkań w przystępnej cenie dla wszystkich
    .
  • popiera państwo opiekuńcze. [11]

Ważne jest, aby zauważyć, że Stolica Apostolska jest skrajnie socjalistyczna, opowiadając się za radykalną redystrybucją bogactwa w obrębie krajów i między krajami poprzez konfiskatę podatkową. [12] Jednakże bardzo niewiele ze swojego bogactwa (np. ogromne zbiory dzieł sztuki, ziemie czy piękne budynki) przekazuje ubogim. Ponownie Rzym sprzeciwia się Słowu Bożemu

2 Tes. 3:10 Gdy bowiem byliśmy u was, to nakazaliśmy wam: Kto nie chce pracować, niech też nie je.
.
Przysłów 6:6 Idź do mrówki, leniwcze, przypatrz się jej drogom i bądź mądry;

Broń

Watykan stanowczo sprzeciwia się prawu poszczególnych obywateli do posiadania i noszenia broni palnej, ponownie obalając Słowo Boże

Luk. 22:36 Wtedy im powiedział: Teraz jednak, kto ma sakiewkę, niech ją weźmie, podobnie i torbę. A kto nie ma miecza, niech sprzeda swoją szatę i kupi go.

Emigracja

Kościół Rzymski deklaruje swoje poparcie dla uchodźców. [13] Na przykład 30% (legalnych) uchodźców przyjętych do USA w roku fiskalnym kończącym się 30 września 2008 r. przybyło za pośrednictwem American Roman Catholic Migration and Refugee Services.

Stolica Apostolska broni również nielegalnych meksykańskich imigrantów w USA, zyskując w ten sposób większą obecność kościoła rzymskokatolickiego w najpotężniejszym państwie świata.

Rzym na wszystkie kraje posłuszne tej polityce sprowadza zagładę gospodarczą:

Izaj. 1:7 Wasza ziemia jest spustoszona, wasze miasta – spalone ogniem. Cudzoziemcy pożerają waszą ziemię w waszej obecności, pustoszą, jak to zwykli czynić obcy.

Inne pomysły

Watykan coraz głośniej (i politycznie poprawnie) wypowiada się na temat kwestii „zielonych”.

Kościół rzymski popiera kontrolę zbrojeń i ma nadzieję, że nadejdzie dzień, w którym nie będzie już więcej wojen. [14] Jest przeciwko wojnie w Iraku. Nikt by nie pomyślał, że Rzym sam rozpoczął dziesiątki wojen, a tacy jak Juliusz II, papież-wojownik, zasiadali na tronie papieskim (1503-1513).
.

Społeczna nauka Rzymu

Obj. 18:3 Gdyż wszystkie narody piły wino zapalczywości jej nierządu, a królowie ziemi uprawiali z nią nierząd i kupcy ziemi wzbogacili się na jej wielkim przepychu.

Filozofia polityczna Rzymu wypływa z jego nauczania społecznego. Opierając się na ideach Arystotelesa (greckiego filozofa) i Tomasza z Akwinu (średniowiecznego teologa), a także oficjalnie wyrażonych, na przykład, w takich encyklikach papieskich jak Rerum Novarum Leona XIII (O nowych rzeczach, 1891) i Quadragesimo Anno Piusa XI (W czterdziestym roku [po Rerum Novarum], 1931), rzymskokatolicka nauka społeczna odegrała zasadniczą rolę w formowaniu partii chadeckich w krajach rzymskokatolickich w Europie i Ameryce Łacińskiej. [15]

Społeczną naukę Kościoła rzymskokatolickiego można bardzo krótko podsumować w oświadczeniu trzech kluczowych terminów.

Po pierwsze, zasada „solidarności”, zasadnicza jedność wszystkich ludzi, niezależnie od rasy, koloru skóry, narodowości, klasy, płci itd. [16]

Po drugie, istnieje zasada „subsydiarności”, zgodnie z którą

„społeczność wyższego rzędu nie powinna ingerować w wewnętrzne życie społeczności niższego rzędu, pozbawiając ją jej funkcji, lecz raczej powinna wspierać ją w razie potrzeby i pomagać w koordynacji jej działalności z działalnością reszty społeczeństwa, zawsze mając na względzie dobro wspólne” [17].

Po trzecie, „dobro wspólne” to dobrobyt wszystkich, który obejmuje przestrzeganie praw człowieka, bardziej równomierny podział bogactwa i sprawiedliwość społeczną.

Jeśli zapytać: „Kto ma decydować, czym jest dobro wspólne w danym przypadku?” lub „Jaka jest organizacja, w której dobro wspólne jest najprawdziwsze, solidarność najwierniej wyrażona, a subsydiarność najlepiej zilustrowana?”, odpowiedź niewątpliwie przeniesie z powrotem do „Ojca Świętego” (papieża) i „doskonałego społeczeństwa” (jednego, świętego, katolickiego, apostolskiego i rzymskiego Kościoła). [18]

Tak więc na przykład pierwsza encyklika społeczna Benedykta XVI, Caritas in Veritate (Miłość w prawdzie), podkreśla ludzką solidarność i pomocniczość w dążeniu do dobra wspólnego. Ta encyklika z 2009 r. została podpisana 29 czerwca i opublikowana 7 lipca, dzień przed rozpoczęciem szczytu G8 we Włoszech (8-10 lipca). Wzywa ona do

„reformy Organizacji Narodów Zjednoczonych”, „aby pojęcie rodziny narodów mogło nabrać realnych kształtów” (sekcja 67).

Posłuchajmy uważnie, jak papież rzymski i kościół przedstawiają zakres i moc nowego globalnego „porządku politycznego, prawnego i ekonomicznego”, którego pragną i który promują:

„Aby zarządzać gospodarką światową; ożywić gospodarki dotknięte kryzysem; uniknąć pogorszenia obecnego kryzysu i większych nierównowag, które by z niego wynikły; doprowadzić do całościowego i terminowego rozbrojenia, bezpieczeństwa żywnościowego i pokoju; zagwarantować ochronę środowiska i regulować migracje:
.
dla tego wszystkiego pilnie potrzebna jest prawdziwa światowa władza polityczna, jak mój poprzednik błogosławiony Jan XXIII [1958-1963] wskazał kilka lat temu. Taka władza musiałaby być regulowana przez prawo, konsekwentnie przestrzegać zasad pomocniczości i solidarności, dążyć do ustanowienia dobra wspólnego [tj. społecznej nauki Rzymu] i zobowiązać się do zapewnienia autentycznego integralnego rozwoju człowieka inspirowanego wartościami miłości w prawdzie [tj. tej papieskiej encykliki].
.
Ponadto taka władza musiałaby być powszechnie uznawana i posiadać skuteczną władzę, aby zapewnić bezpieczeństwo dla wszystkich, poszanowanie sprawiedliwości i poszanowanie praw. Oczywiście musiałaby mieć władzę, aby zapewnić przestrzeganie jej decyzji przez wszystkie strony” (sekcja 67).

Innymi słowy, papież usiłuje w istocie stworzyć królestwo Antychrysta (Obj. 13; 17; 18), aby wprowadzić i wyegzekwować społeczną naukę Rzymu!

Przeciwników tej idei, prawdziwych chrześcijan, czeka krwawa rzeźnia.

Obj. 17:6 I zobaczyłem kobietę pijaną krwią świętych i krwią męczenników Jezusa. A gdy ją zobaczyłem, zdumiałem się bardzo.

Na podstawie, źródło
Tłumaczył Robert Jarosz

Przypisy

[1] Konfesja Belgijska 29
[2] W tym czasie represje jezuitów w Imperium Hiszpańskim wyjaśniają nazwę San Francisco w Kalifornii, ponieważ to pole misyjne zostało powierzone franciszkanom, a nie niepopularnym jezuitom (por. Hughes Oliphant Old, The Reading and Preaching of the Scriptures in the Worship of the Christian Church, tom 5 [Grand Rapids: Eerdmans, 1999], s. 356-357).
[3] Apologeci kościoła rzymskokatolickiego temu zaprzeczają.
[4] Thomas J. Reese, Inside the Vatican (Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 1996), s. 3-4.
[5] Są to dwa kluczowe czynniki współczesnej „kultury śmierci”, terminu spopularyzowanego przez Jana Pawła II (1978-2005).
[6] Aby dokładniej przedstawić stanowisko Rzymu, uważa on, że kary śmierci należy unikać, chyba że jest to jedyny sposób obrony społeczeństwa przed danym przestępcą, a biorąc pod uwagę obecny system karny, taka sytuacja wymagająca wykonania kary śmierci jest albo rzadka, albo nieistniejąca. Dwiema zaletami tego subtelnego rozróżnienia jest to, że umożliwia ono apologetom argumentowanie, że nie sprzeciwiają się Tomaszowi z Akwinu (teologowi numer 1 Rzymu) i że egzekucje protestantów i innych w przeszłości i przyszłości mogą być uzasadnione.
[7] Rzym twierdzi, że Biblia jest nieomylna, gdy chodzi o zbawienie, ale nie, gdy mówi o kwestiach naukowych lub historycznych. Rzym nie tylko zaprzecza nieomylności Pisma Świętego, ale także zaprzecza jego kanoniczności (aprobata Rzymu sprawia, że ​​ich 73 — a nie 66 — księgi są kanoniczne), zaprzecza wystarczalności Pisma (tradycja Rzymu jest konieczna), jasności Pisma (tylko rzymskie magisterium może je poprawnie interpretować) i autorytetowi Pisma (Biblia ustępuje „nauce”, rzymskiemu nauczaniu itd., gdy się z nią kłóci).
[8] Por. „Ewolucja a Kościół rzymskokatolicki” ,  źródło.
[9] Por. np. Raport Ryana (opublikowany 20 maja 2009 r.) na temat seksualnego, fizycznego i emocjonalnego znęcania się nad dziećmi, zwłaszcza chłopcami, w Republice Irlandii od 1936 r., którego dopuszczali się duchowni zakonów rzymskokatolickich.
[10] Zob. broszurę Davida Engelsmy skierowaną przeciwko związkom zawodowym: „Członkostwo w związkach zawodowych w świetle Pisma Świętego ” (Peace PRC, 2003).
[11] Z tego i kolejnych akapitów wynika, że ​​rzymskokatolicka teoria polityczna wymaga i popiera wielki rząd i interwencjonizm państwowy: „państwo niańkę” (por. Robbins, Ecclesiastical Megalomania, s. 81-94).
[12] Luter narzekał na ten ostatni problem (redystrybucję bogactwa): Rzym zabierał pieniądze od Niemców na południe przez Alpy do miasta nad Tybrem!
[13] Przerażeni uchodźcy Hugenoci, którzy opuścili Francję i udali się do Genewy, Holandii, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Ameryki itd. z powodu prześladowań ze strony kościoła rzymskokatolickiego, otrzymali niewielkie wsparcie ze strony Stolicy Apostolskiej.
[14] Por. Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym (1965), w: Walter M. Abbot (red. generalne), Dokumenty Soboru Watykańskiego II (USA: The America Press, 1966), s. 289-297.
[15] Przykłady partii chrześcijańsko-demokratycznych obejmują Niemiecką Unię Chrześcijańsko-Demokratyczną (kierowaną przez Konrada Adenauera, 1950-1966), Chrześcijańską Partię Demokratyczną Chile (najbardziej wpływową partię chrześcijańsko-demokratyczną w historii Ameryki Południowej), Chrześcijańską Partię Ludową Szwajcarii i Fine Gael w Republice Irlandii. W wielu krajach rzymskokatolicki etos partii chrześcijańsko-demokratycznych został rozwodniony przez sekularyzację.
[16] Nieprzypadkowo nazwano tak pierwszy niezależny związek zawodowy bloku sowieckiego „Solidarność”, którego współzałożycielem w katolickiej Polsce był Lech Wałęsa.
[17] Katechizm kościoła katolickiego (USA: Doubleday, 1995), 1883 (s. 512-513), cytat z Quadragesimo anno (1931) Piusa XI .
[18] Aby zapoznać się z dalszą dyskusją i krytyką nauczania Rzymu na temat „solidarności”, „pomocniczości” i „dobra wspólnego”, zobacz Robbins, Ecclesiastical Megalomania, s. 151-160.

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email