Spis treści
Z powodu nadziei…
Kol. 1:5 Z powodu nadziei odłożonej dla was w niebie. O niej to przedtem słyszeliście w słowie prawdy ewangelii;
Chrześcijanie to nie ludzie, którzy zupełnie jak hazardziści, stawiają na jakąś liczbę i mają nadzieję, że kulka ruletki wyląduje w oczekiwanym miejscu przynosząc im wygraną. To nie jest tego typu nadzieja: rozumiana jako forma niepewnej przyszłości.
Czym jest nadzieja?
W Nowym Testamencie słowo to odnosi się zarówno do uczucia jak i oczekiwania tego, na co ma się nadzieję. Lighfoot zauważa, że sens oscyluje pomiędzy subiektwnym uczuciem i obiektywnym urzeczywistnieniem.
Definicja słownikowa:
ἐλπίς elpis – pewność, zaufanie, nadzieja, pochodna słowa
ἐλπίζω elpizo – spodziewać się czegoś
Definicja opisowa: aktywne oczekiwanie wypełnienia Bożej obietnicy
Greckie słowo używane na określenie nadziei niesie ze sobą nie tyle przesłanie o niepewnej przyszłości, potencjalnej możliwości spełnienia określonego oczekiwania lecz raczej całkowitą pewność powiązaną z zaufaniem. Tym właśnie jest nadzieja jaką żyją chrześcijanie.
Duch Święty gwarantem spełnienia nadziei
Pewność, jaką niesie ze sobą chrześcijańska nadzieja oparta jest nie o człowieka lecz o Boże obietnice i Boże działanie, które zawsze jest niezawodne – zatem z racji Bożej obietnicy nadzieja nie zawodzi. To całkowicie podważa herezję arminian, która zakłada możliwości utraty nadziei i wiary a przez to zbawienia. Tak w przypadku chrześcijan stać się nie może. Gwarantem tego jest Bóg, Który też zapieczętował nas i dał do naszych serc Ducha jako zadatek. (2 Kor. 1:22). Duch Święty, nasza pieczęć, Trzecia Osoba Trójcy, to On osobiście strzeże nas przed odejściem od Boga
Rzym. 5:5 A nadzieja nie przynosi wstydu (καταισχύνει kataischunei), ponieważ miłość Boga jest rozlana w naszych sercach przez Ducha Świętego, który został nam dany
καταισχύνω kataischuno – dosł. gwałtownie przeklinać, frustracja, dezorientacja, hańba
Nadzieja o jakiej tutaj mowa to niezachwiana ufność i pewność tego, czego Kolosanie oczekują.
Probierz nadziei
Są na świecie ludzie, którzy mogą się na tyle utwiedzić w fałszywej religii, że we własnych oczach jawią się jako zbawieni, jako zmierzający wprost do nieba, podczas gdy ich droga wiedzie wprost na zatracenie. Taki samozwiedziony człowiek będzie z całą stanowczością twierdził, iż należy do Chrystusa, że jest dzieckiem Bożym, podając jako dowody
- zachowywanie prawa jako podstawę zbawienia (legalizm), w tej kategorii znajdą się różnej maści szabatarianie i zakonolubni fanatycy, wyznawcy papieża
- rzekomą duchowość (mistycyzm, rzekome dary Ducha), tutaj można by wskazać oczywiście na szeroko rozumiany ruch zielonoświątkowy, ale także katolicyzm
- powierzchowną miłość (ekumenizm), to ci, którzy szukają jedności pomimo doktryny
We wcześniejszych wersach Apostoł pochwalił Kolosan za ich wiarę i miłość do wszystkich świętych
wers 4 usłyszeliśmy o waszej wierze w Chrystusa Jezusa i o miłości względem wszystkich świętych
oraz poinformował ich o akceptacji ich wiary jako prawowiernej. Uczynił to poprzez afirmację modlitewną.
wers 3 nieustannie modląc się za was;
Paweł pisząc do Kolosan wskazuje na ich wiarę, która jest utwierdzona ponieważ ma ponadnaturalne źródło. Dowodem na to, że wiara Kolosan jest prawdziwa stanowi miłość rozlana przez Ducha Świętego zaś dowodem jej trwałości jest źródło wiary w Bogu, a nie w ich samych. Argumentem Pawła jest obiekt podziękowań Pawła, mowa oczywiście o Bogu. Gdyby to człowiek był odpowiedzialny za wzbudzenie i sprawowanie w sobie wiary, miłości i nadziei, podziękowania Bogu byłyby niezasadne. Mimo to Apostoł pisze:
wers 3 Dziękujemy Bogu i Ojcu naszego Pana Jezusa Chrystusa
Miłość musi być rozumiana jako
- Trwanie w prawie Chrystusa, w zakonie wolności, które nie prowadzi jednocześnie do antynomianizmu,
.
Gal. 5:13 Bo wy, bracia, zostaliście powołani do wolności, tylko pod pozorem tej wolności nie pobłażajcie ciału, ale z miłości służcie jedni drugim.
.
Jakub 1:25 Lecz kto wpatruje się w doskonałe prawo wolności i trwa w nim, nie jest słuchaczem, który zapomina, lecz wykonawcą dzieła, ten będzie błogosławiony w swoim działaniu.
. - Praktykująca prawdziwe dary Ducha
.
1 Kor. 12:7 A każdemu jest dany przejaw Ducha dla wspólnego pożytku
.
1 Kor. 13:2 i choćbym miał pełnię wiary, tak, żebym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym
. - Oparcie w zdrowej teologii
.
1 Jana 5:3 Na tym bowiem polega miłość Boga, że zachowujemy jego przykazania, a jego przykazania nie są ciężkie
.
Psalm 110:10 Bojaźń PANA jest początkiem mądrości; prawdziwego rozumu nabywają wszyscy, którzy wypełniają jego przykazania; jego chwała trwa na wieki
W każdym innym przypadku będzie to miłość fałszywa, dająca złudne poczucie bezpieczeństwa.
Nadzieja niezawodna
Nadzieja chrześcijanina zawiera się w kategorii wytrwania świętych. Wszyscy, którzy chrześcijanami są w rzeczywistości w nadziei wytrwają. To dlatego Paweł także za wytrwałość nadziei dziękuje Bogu a nie ludziom, że się starają. Nadzieja jest w Chrystusie. Ona przez Niego jest zabezpieczona
1 Tes. 1:1.3 1 Zawsze dziękujemy Bogu za was wszystkich.. 3 Nieustannie wspominając wasze dzieło wiary i trud miłości, i wytrwałość w nadziei w naszym Panu Jezusie Chrystusie, przed Bogiem i naszym Ojcem;
Obiekt nadziei
Owszem, wierzący mają nadzieję na życie wieczne, jednak nie jest ono ani celem samym w sobie ani nawet obiektem nadziei. Jest to raczej środek do osiągnięcia tak celu jak i obietku.
Tyt. 1:2 W nadziei życia wiecznego, które obiecał przed dawnymi wiekami ten, który nie kłamie, Bóg;
Przyszła chwała Boża, która będzie podziwiana przez Jego świętych w niebie jest podstawą chrześcijańskiej nadziei. Innymi słowy chrześcijani nie ma nadziei na unikniecie piekła, nie ma nawet nadziei na dotarcie do nieba w celu odpocznienia. Owszem, są to istotne elementy życia chrześcijańskiego, lecz myli się ten, kto przychodzi do Boga z tak niskich pobudek. W takim przypadku to instynkt samozachowawczy msui być uyznany jako źródło wiary i nadziei, a przez to nadzieja taka musi zawieść (fałszywe źródło). Ponieważ źródłem nadziei jest Bóg, musi ona prowadzić do Niego. To Bóg jest ostatecznym dawcą ale także obiektem chrześcijańskiej nadziei.
Rzym. 5:2 Dzięki któremu też otrzymaliśmy dostęp przez wiarę do tej łaski, w której trwamy i chlubimy się nadzieją chwały Boga.
To wieczna społeczność z Ojcem, Synem i Duchem Świętym, Trójjedynym Bogiem. W negatywnym sensie postrzegani są niewierzący (tak poganie jak i Żydzi), którzy jako obcy przymierzom obietnicy, a przez to pozbawieni nadziei i Boga. Widzimy zatem, że Bóg nie tylko jest obiektem nadziei jako sprawca zbawienia, ale też jej ostatecznym celem.
Efez. 2:12 Byliście w tamtym czasie bez Chrystusa, obcy względem społeczności Izraela i obcy przymierzom obietnicy, niemający nadziei i bez Boga na świecie.
Bóg nazwany jest udziałem (porcją) przyszłego dziedzictwa wierzących. Ponownie obserwujemy, że Bóg strzeże losu wszystkich swoich wybranych potwierdzając tym samym złotą zasadę, że wszystko co się w życiu chrześcijanina dzieje zawsze wychodzi mu na dobre (ergo: zbawienia utracić się nie da). Jeśli wszechmocny Bóg, który wybrał sobie dzieci, z którymi od zawsze chce mieć społeczność, to już w Jego gestii leży
Psalm 16:5 Jahwe jest udziałem mego dziedzictwa i kielicha; ty strzeżesz mojego losu.
Głód Boga jest prawdziwym motywem wiary chrześcijańskiej. Nie zdrowie, nie bogactwo, nie szczęście doczesne, ani nawet przyszłe. Psalmista w pokorze pisze nawet, że lepszy jest czas oczekiwania na Boga, niż życie w miejscu, gdzie nadziei na spotkanie ze Stwórcą nie ma żadnej.
Psalm 84:10 Lepszy bowiem jest jeden dzień w twoich przedsionkach niż tysiąc gdzie indziej;
Chrystus obiektem nadziei
Dochodzimy do sedna zagadnienia nadziei chrześcijanina. Tak, wierzący są głodni Boga, oczekują na spotkanie z Nim aby podziwiać Jego chwałę. Istnieją wszakrze fragmenty, które w miejsce obiektu tegoż oczekiwania, tej nieraz bolesnej tęksnoty, tego oddawania pełni chwałystawiają Jezusa Chrystusa. Nadzieją chrześcijanina jest spotkanie z Bogiem – Jezusem Chrystusem Drugą Osobą Trójcy.
Jan 17:24 Ojcze, chcę, aby ci, których mi dałeś, byli ze mną tam, gdzie ja jestem, aby oglądali moją chwałę, którą mi dałeś, ponieważ umiłowałeś mnie przed założeniem świata.
1 Tes. 4:17 Potem my, którzy pozostaniemy żywi, razem z nimi będziemy porwani w obłoki, w powietrze, na spotkanie Pana, i tak zawsze będziemy z Panem.
Ponieważ twórcą i dokończycielem zbawienia jest sam Bóg-człowiek Chrystus Jezus, celem zbawienia jest społeczność zbawionych ze Zbawicielem ku radości Syna.
Hebr. 12:2 Patrząc na Jezusa, twórcę i dokończyciela wiary, który z powodu przygotowanej mu radości wycierpiał krzyż, nie zważając na hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga.
Argument przeciw arminianom
Pomyślmy teraz chwilę. Jeśli Chrsytus wycierpiał horror krzyża aby radować się z tymi, których zbawił w taki sposób, że zbawieni będą po wsze czasy oddawać Mu cześć i chwałę za Jego dzieło odkupienia, jakżesz koszmarnie żałosnym jawi się „chrystus” arminian, który wprawdzie krzyż przecierpiał, jednak niektóre cierpienia i męki nie zostaną mu zrekompensowane, ponieważ niektórzy, a nawet zdecydowana większość ludzi z własnej woli wybierze iść na zatracenie…. Taki „chrystus” jest największym przegranym wszechczasów. Ale nie tak naucza Pismo. Nasz Chrystus jest ze wszechmiar zwycięski! On nie utraci ani jednego zbawionego, wszystkich bezpiecznie doprowadzi do społeczności ze sobą.
Jan 6:39 A to jest wola Ojca, który mnie posłał, abym nie stracił nic z tego wszystkiego, co mi dał, ale abym to wskrzesił w dniu ostatecznym.
2 Kor. 2:14 Lecz dzięki Bogu, który nam zawsze daje zwycięstwo w Chrystusie i roznosi przez nas woń swojego poznania w każdym miejscu.
Relacja wiary, miłości i nadziei
wersy 4-5 usłyszeliśmy o waszej wierze w Chrystusa Jezusa i o miłości względem wszystkich świętych; z powodu nadziei odłożonej dla was w niebie.
Zwróćmy uwagę na potrójną unię, trzy nieodzowne elementy duchowego życia. Są to opdpowiednio
- Wiara i jej obiekt: w Chrsytusa
- Miłość i jej obiekt: do świętych
- Nadzieja i jej obiekt: odłożona w niebie (gr. ἀπόκειμαι apokeimai – zarezerwowana)
Ponieważ wiara i nadzieja w stanie doskonałości nie będą już potrzebne (1 Kor. 13), rozumiemy, że nadzieja dotyczy tego, co jest zarezerwowane w niebie – chodzi o obiekt nadziei, czyli to, na co nadzieję mają wierzący. Mowa o nadziei sprawowanej przez chrześcijan tu na ziemi, której substancją są zarezerwowane dla nich walory przyszłego życia. Wiemy że nadzieja jest zarezerwowana w niebie nie na zasadzie możliwości skorzystania lecz pewności. To rezerwacja dająca 100% gwarancję korzyści. Wszyscy, którym Bóg udzielił wiary staną przed Nim jako przeznaczeni do wiecznej społeczności z Ojcem, Synem i Duchem. To jest właśnie pewność nadziei chrześcijanina.
Wiara i miłość funkcjonalnie są podrzędne w stosunku do nadziei, ponieważ opierają się o nią jak drzwi o zawiasy. Wiara i miłość niejako wynikają z nadziei. Nie chodzi o źródło wiary i miłości, którą jest Bóg, lecz raczej o hierarchię darów łaski. [„stąd wiara i miłość, o których mowa, nie prowadzą do nadziei zaledwie, ale są rozpalone przez nią” – Ellicot’s Commentary]
Rzym. 8:24 Nadzieją bowiem jesteśmy zbawieni. A nadzieja, którą się widzi, nie jest nadzieją, bo jakże ktoś może spodziewać się tego, co widzi?
Choć wiemy, że miłość jest największa z tych trzech, to jednak wielkość miłości musi mieć swoje źródło w fakcie, że nie przestanie ona nigdy istnieć.
1 Kor. 13:13 A teraz trwają wiara, nadzieja, miłość, te trzy. Z nich zaś największa jest miłość.
Ma to tym większy sens jeśli zrozumiemy, że w życiu doczesnym nie posiadamy doskonałej miłości. Najlepiej założyć, że w życiu doczesnym obiekt nadziei (czyli to, co do czego mamy pewność, że tego dostąpimy) jest substancją wiary i miłości. Zależność między doczesną wagą nadziei i wieczną wagą miłości jest następująca.
- Obecnie wierzymy i miłujemy bo mamy nadzieję – jeśli nadziei nie mamy, wierzyć i miłować nie możemy (waga nadziei – substancja pozostałych dwóch)
- W przyszłości pozostanie tylko miłość, wiara i nadzieja nie będą istotne (waga miłości – jej wiecznotrwałość)
Nadzieja a życie doczesne
Ci, którzy otrzymali nadzieję od Boga będą w niej trwać niewzruszenie. Prześladowania, chłosty, kary, ostracyzm, choroby, obmowy, utrata majątku, nic nie będzie w stanie poruszyć tego, kto oczy ma skierowane na Pana, dla którego świat został w Chrystusie ukrzyżowany (Gal. 6:14) Pokażę wam, do kogo jest podobny każdy, kto przychodzi do mnie, słucha moich słów i wypełnia je. Podobny jest do człowieka budującego dom, który zrobił głęboki wykop i założył fundament na skale. A gdy przyszła powódź, rzeka uderzyła w ten dom, ale nie mogła go poruszyć, bo był założony na skale. (Łuk. 6:47-48)
.
…odłożonej dla was w niebie…
Nadzieja a predestynacja
Efektem decyzji Stwórcy jest wybór konkretnych osób do osiągnięcia z Nim społeczności, ku uwielbieniu Chrystusa. Doprowadzenie do życia wiecznego wybranych Bożych jest niejako efektem ubocznym tej decyzji. Jednakże sama nadzieja życia wiecznego została przyobiecana jeszcze przed stworzeniem świata, przed stworzeniem człowieka.
Tyt. 1:1-2 1 Paweł, sługa Boga i apostoł Jezusa Chrystusa według wiary wybranych Bożych i poznania prawdy, która jest zgodna z pobożnością; 2 W nadziei życia wiecznego, które obiecał przed dawnymi wiekami (πρὸ χρόνων αἰωνίων pro chronon aionion) ten, który nie kłamie, Bóg;
πρὸ χρόνων αἰωνίων pro chronon aionion – dosł. przed czasami wiecznymi czyli kiedy jeszcze czas nie istniał, zanim wszechświat został stworzony.
Nie potrzeba wielkiej uczoności, aby dojść do prostej konkluzji. Skoro Bóg przyobiecał niektórym ludziom nadzieję, która z całą pewnością doprowadzi ich do życia wiecznego to:
- Bóg wiedział o upadku człowieka przed stworzeniem świata, skoro wybrał niektórych do zbawienia (Totalna deprawacja)
- Bóg musiał dokonać wyboru ludzi do zbawienia niezależnie od uczynków tychże udzielając im wiary za darmo (Usilna i bezwarunkowa elekcja)
- Bóg wybrał do zbawienia niektórych ludzi a nie wszystkich (Limitowane odkupienie)
- Bóg przeznaczył niektórych do poznania prawdy (I nieodparta łaska)
- Bóg doprowadzi wszystkich wybranych do osiągnięcia celu, czyli życia wiecznego (Przetrwanie świętych)
Nadzieja a powołanie
Bóg powołuje efektywnie, środkiem powołania jest oświecenie. To oznacza, że wszyscy powołani uzyskują niezbędną wiarę, przejawiającą się wewnętrznym przeświadczeniem o rzeczach przyszłych, tych których jeszcze nie widać gołym okiem. W rzeczywistości zbawieni są gotowi na każde poświęcenie w imię wiary, w imię przyszłej zapłaty czyli dziedzictwa, którym jest Boża chwała, objawienie samego Boga. Naturalny człowiek chętniej uzyskałby korzyści tu i teraz, podczas gdy zapłatę wolałby przesunąć na czas późniejszy. nie tak ma się sprawa z Chrześcijanami. To oświecenie Ducha sprawia, że mając nawet ograniczony wgląd w przyszłe rzeczy, wewnętrzny człowiek wręcz pała gorącą miłością, pragnącą zjednoczenia z Panem, niezależnie od ceny jaką przyjdzie mu zpałacić. Oto Boże powołanie do nadziei odłożonej w niebie. To przyszłe życie u boku Wszechmocnego!
Efez. 1:18 Ażeby oświecił oczy waszego umysłu, abyście wiedzieli, czym jest nadzieja jego powołania, czym jest bogactwo chwały jego dziedzictwa w świętych;
Czy można wyobrazić sobie większy honor niż przebywanie w obecności Bożej jako Jego usynowione dziecko? Być nazwanym oblubienicą? Doznając wszechogarniającej Bożej miłości, świętości i łaski?
Efez. 1:3-6 3 Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który pobłogosławił nas wszelkim duchowym błogosławieństwem w miejscach niebiańskich w Chrystusie. 4 Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości. 5 Przeznaczył nas dla siebie, ku usynowieniu przez Jezusa Chrystusa, według upodobania swojej woli; 6 Dla uwielbienia chwały swojej łaski, którą obdarzył nas w umiłowanym;
Cóż byłoby warte wieczne życie bez intymnej relacji z Bogiem? Czyż nie całkowitym zdegradowaniem się rodzaju ludzkiego, skoro wiemy, że im dłużej bezbozny człowiek żyje tym coraz bardziej grzesznym on się staje? Cóż zatem będzie życie u boku Boga jeśli nie doskonałym szczęściem w świętości bez ciężaru grzesznej cielesności? Czy można pragnąć czegoś więcej?
.
…o niej to przedtem słyszeliście…
7 Jak też nauczyliście się od naszego umiłowanego współsługi Epafrasa, który jest wiernym sługą Chrystusa dla was
Osobą, którą wcześniej ogłosiła nadzieję Kolosanom był nie kto inny jak Epfaras
προηκούσατε proekousate – słyszeliście – słowo to odnosi się albo do niezdefiniowanego okresu w przeszłości wskazującego na kontrast pierwotnego chrześcijańskiego nauczania w stosunku do późniejszych herezji, albo jako do wcześniejszego listu Pawła albo też jako wypełnenie nadziei (nadzieja została wam wcześniej przedstawiona).
- W Biblii słowo to występuje tylko jeden raz,
- pojawia się kilkukrotnie u Herodotusa
.
– przekazując ostatnie ze znaczeń, II:5,
– ktoś słyszał o Egipcie lecz go jeszcze nie widział V:86,
– Aeginetans dowiedział się, co Ateńczycy zamierzali, VIII:79
. - Xenophon używa go w stosunku do konia, o którym coś usłyszał wcześniej.
- Platon powiedział: Usłyszcie mnie jeszcze raz, choć już raz słyszeliście mnie mówiącego to samo („Laws,” vii., 797).
.
…w słowie prawdy ewangelii…
Słowo prawdy
O jakżesz potężna jest moc ewangelii, cudownej wiadomości o zwycięstwie życia nad śmiercią, światła nad ciemnością, Boga nad szatanem. Każde słowo Boże zawiera w sobie prawdę i tylko prawdę. Jest to fundament obietnicy – prawdomówność i niezawodność Bożego Słowa. Jakakolwiek zatem aberacja od prawdy ewangelii może mieć dramatyczne skutki soteriologiczne.
Psalm 89: 14 Podstawą twego słowa jest prawda,
W rzeczywistości Zbawiciel nazwany jest wcielonym Słowem prawdy i łaski
Jan 1:14 A to Słowo stało się ciałem i mieszkało wśród nas (i widzieliśmy jego chwałę, chwałę jako jednorodzonego od Ojca), pełne łaski i prawdy.
Słowo Boże, ewangelia dokonuje największego cudu wszechczasów: narodzenia na nowo.
Jakub 1:18 Ze swojej woli zrodził nas słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwocinami jego stworzeń.
Słowo Boże ma nieograniczoną moc, tak, że nawet najgorszego grzesznika w pełni uświęca.
Jan 17:17 Uświęć ich w twojej prawdzie. Twoje słowo jest prawdą.
Diabelska strategia
Dlatego też podstawą strategii diabła będzie wykręcanie tegoż Słowa. Wróg atakuje z trzech stron:
- Innym Jezusem
- Innym duchem
- inną ewangelią
2 Kor. 11:4 Gdyby bowiem przyszedł ktoś i głosił innego Jezusa, którego my nie głosiliśmy, albo gdybyście przyjęli innego ducha, którego nie otrzymaliście, albo inną ewangelię, której nie przyjęliście, znosilibyście go z łatwością.
Inny Jezus to wszelkie aberacje doktryny uderzające w Boskość lub człowieczeństwo Syna Bożego. Są tacy, którzy nie uznają Go za Boga, byli onegdaj i tacy, którzy nie uznawali Go za człowieka. Inni znowóż nazwą Go Ojcem a nawet Duchem Świętym.
Inna ewangelia będzie dodawać do skończonego dzieła Chrystusa, lub też z niego ujmować. To herezja uniwersalnego odkupienia i związana z nią herezja wolnej woli człowieka.
Inny duch jest najbardziej przebiegłą formą pozbawienia życia wiecznego – choć może on prawidłowo rozeznać Osobę Jezusa oraz Jego dzieło zbawienia, sam w sobie taki delikwent posiada fałszywego ducha, który jawi się jako Duch Święty jednak nim nie jest. Zewnętrznymi przejawami fałszywej duchowości będą rozmaite podróbki darów, np.
- Prorokowanie – jest zawodne, może zawierać błędy, to forma niewiążącej porady.
- Języki – to niezrozumiały przez nikogo słowotok, z braku lepszego określenia zwykły bełkot.
- Tłumaczenie języków – polega na tworzeniu i zmyślaniu znaczenia po usłyszeniu niezrozumiałego bełkotu.
- Uzdrawianie przez nałożenie rąk – nieskuteczne, w najlepszym wypadku zanikają symptomy lecz nie sama choroba, nie działa na schorzenia organiczne.
- Wyganianie demonów – grupowe sesje gdzie krzykiem próbuje się nieskutecznych egozrcyzmów.
- Picie trucizn – dar rzekomo działa tylko wtedy, gdy ktoś wypije truciznę nie wiedząc o tym.
Tego typu praktykanci, jesli się nie upamiętają, nazwani są przez Boga jako ci, którzy czynią nieprawość, Bóg nigdy ich nie znał, to ludzie idący na zatracenie. (Mat. 7:22-23)
Znaczenie ewangelii
Słowo Ewangelia używane było w starożytnej grece celem obwieszczenia dobrej nowiny o wygranej bitwie. Ewangelia jest „dobrą nowiną” o tym, że Chrystus pokonał szatana, grzech i śmierć.
εὐαγγέλιον euaggelion – od słów εὖ eu – dobry, ἀγγέλλω angello – ogłosić, proklamować, zdać relację. εὐαγγέλιον może oznaczać
- W szerszym znaczeniu jakąś dobrą wiadomość ogłoszoną jako deklaracja
- W węższym znaczeniu zwycięstwo militarne
- Słowo to było używane w celu ogłoszenia wstąpienia imperatora na tron
- W szczególnym znaczeniu: śmierć krzyżowa i zmartwychwstanie Chrystusa jako odkupienie wybranych do zbawienia
Treść ewangelii
1 Kor. 15:1-4 1 A oznajmiam wam, bracia, ewangelię, którą wam głosiłem, a którą przyjęliście i w której trwacie; 2 Przez którą też dostępujecie zbawienia, jeśli pamiętacie to, co wam głosiłem, chyba że uwierzyliście na próżno. 3 Najpierw bowiem przekazałem wam to, co i ja otrzymałem, że Chrystus umarł za nasze grzechy, zgodnie z Pismem; 4 Że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem; 5 I że ukazał się Kefasowi, a potem tym dwunastu. 6 Potem ukazał się więcej niż pięciuset braciom naraz, z których większość żyje aż dotąd, a niektórzy zasnęli. 7 Potem ukazał się Jakubowi, potem wszystkim apostołom. 8 A ostatniemu ze wszystkich ukazał się i mnie, jak poronionemu płodowi. 9 Ja bowiem jestem najmniejszym z apostołów i nie jestem godny nazywać się apostołem, bo prześladowałem kościół Boży. 10 Lecz z łaski Boga jestem tym, czym jestem, a jego łaska względem mnie nie okazała się daremna, ale pracowałem więcej od nich wszystkich, jednak nie ja, lecz łaska Boga, która jest ze mną. 11 Czy więc ja, czy oni, tak głosimy i tak uwierzyliście.
- Człowiek jest grzeszny co odziela go od Boga, wers 3
- Dlatego potrzebny jest zewnętrzny ratunek, zbawienie od śmierci, wers 2
- Chrystus, wcielony Bóg przyszedł na świat, aby grzech wybranych do zbawienia zgładzić (umarł za nasze grzechy)
- Mesjasz nie tylko umarł i został pogrzebany ale i zmartwychwstał trzeciego dnia, wers 4
- Zmartwychwstanie jest sendem ewangelii, wersy 5-8
- Owocem udzielenia łaski, czyli zbawienia, jest przemienione życie, wersy 9-10
- Zbawiony dzieli się dobrą nowiną z innymi, wers 11
,
Klemens Rzymski
Pierwszy kościół bardzo poważnie traktował nakazy Pańskie oraz treść nauki apostolskiej zawartej w Piśmie. Najstarsze odniesienie do Kol. 1:5 znajdziemy w dziele Klemensa Rzymskiego, który żył w latach ok. 30 – 101 a.d. i był osobistym uczniem Apostoła Pawła (Filip. 4:3). W swoim Liście stawia on nadzieję odłożoną w niebie jako wystarczający powód do samozaparcia, czyli umartwiania grzechu w ciele.
Pierwszy List Błogosławionego Klemensa
Rozdział IV: Kontynuacja uwag dotyczących samozaparcia; Przedmiot i nagroda Prawdziwych Dziewic.
.
„Bo kto pożąda dla siebie tego, co jest tak wielkie i doskonałe, wycofuje się i zrywa z tego powodu z całym światem, aby mógł żyć i żyć bosko i niebiańsko, jak święci aniołowie, w pracy czystej i świętej, i ” w świętości Ducha Bożego ”
.
[2 Tes. 2:13 Lecz my nieustannie powinniśmy dziękować Bogu za was, bracia umiłowani przez Pana, że Bóg od początku wybrał was do zbawienia przez uświęcenie Ducha i wiarę w prawdę.]
.
i aby służć Bogu Wszechmogącemu przez Jezusa Chrystusa dla dobra królestwa niebieskiego. Z tego powodu odcina się od wszelkich apetytów ciała. I nie tylko usprawiedliwia się z przykazania: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się”, ale tęskni za „nadzieją obiecaną” i przygotowaną „i odłożoną w niebie” [Kol. 1: 5] przez Boga, który oznajmił Swoimi ustami, a nie kłamie, że jest „lepszy od synów i córek”
.
[Izaj. 56:4-5 4Tak bowiem mówi PAN o eunuchach, którzy przestrzegają moich szabatów i wybierają to, co mi się podoba, i trzymają się mojego przymierza: (5) Dam im miejsce w swoim domu i w swoich murach oraz imię lepsze od synów i córek; dam im imię wieczne, które nie będzie zgładzone.]
.
i że da dziewicom godne miejsce w domu Bożym, które jest czymś „lepszym od synów i córek” i lepszym niż miejsce tych, którzy przeżyli poślubione życie w świętości, i którego „łoże nie zostało splugawione”.
.
[Hebr. 13:4 Małżeństwo jest godne czci u wszystkich i łoże nieskalane. Rozpustników zaś i cudzołożników osądzi Bóg]
.
Albowiem Bóg da dziewicom królestwo niebieskie, tak jak świętym aniołom, z powodu tego wielkiego i szlachetnego wyznania.
- Wcześniejszy wers 4 – Wiara i miłość a Kościół
- Następny wers 6 – Dzieło ewangelii
- Nowe Niebo i Nowa Ziemia
- Zmartwychwstanie w Chrystusie