Ludzkie ofiary dla Boga Jahwe

Gdy poganin czyta Pismo

Człowiek upadły i nieodrodzony nienawidzi Boga i jest Jego wrogiem (Filip. 3:18; Kol. 1:21; Psalm 5:5; 11:5; Izaj. 63:3). Człowiek nieodrodzony czytając Słowo Boże nie tylko nie akceptuje zawartej w nim prawdy (Jan 10:26; 14:17; 1 Kor. 2:14) ale też celowo wykrzywia Boże ścieżki (Dzieje 13:10; Efez. 4:14; 2 Piotra 2:15; Kazn. 9:3) aby móc oskarżyć Boga o bycie złym i niesprawiedliwym bóstwem (Łuk. 19:21; Psalm 10:11). Tym samym elewacji ulega moralność człowieka, czyniąc go sprawiedliwszym od Najwyższego (Hiob 4:17; Rzym. 10:3).

Ostatecznym celem działania nieodrodzonego człowieka jest utworzenie demonicznej doktryny (1 Tym. 4:1; Jakuba 3:15; Obj. 2:24) a przez to osobiste zatracenie wynikające z przekręcania Słowa (2 Piotra 2:1; 3:16; Filip. 3:19) oraz zatracenie swoich naśladowców (Mat. 23:15; 2 Piotra 2:1-3).

Posłuchajmy przykładu takiego działania

„Jeśli chodzi o horrory to zastanawiam się co stało się z 32 dziewczynkami z Rozdziału 31 Księgi Liczb które wraz ze zwierzętami oddane zostały kapłanowi jako ofiarę dla Pana i dalej jest napisane „Wreszcie szesnaście tysięcy osób, z czego oddali Panu trzydzieści dwie osoby„. Wychodzi z tego, że te 32 dziewczynki zostały złożone przez kapłanów w ofierze Bogu. Tak w sumie co za różnica, czy było je jedynie zabić, jak postąpiono z ich starszymi koleżankami, czy dodatkowo przemienić je w woń miłą Jahwe (1 Mojż. 8:21; 2 Mojż. 29:18; 3 Mojż. 1:9; itd. itd.) Kto by się zresztą przejmował kobietami wrogów?”
.
Inaczej się sprawa miała z własnymi bliźnimi, jedynie raz w Biblii można znaleźć opis ofiary z człowieka – bliźniego, który jest aprobowany. Chodzi o córkę Jeftego, Sędziów 11:30-40. List do Hebrajczyków uznaje Jeftego za pozytywny przykład człowieka wiary, (Hebr. 11:32), może autor nie chciał pamiętać o jego córce, a może właśnie pamiętał.„

Zarzut postawiony przez nieodrodzony umysł jest jest następujący:

• istnieją fragmenty Pisma Świętego, które wskazują na składanie ofiar z ludzi
  .
• dzieje się to na zasadzie ofiary całopalnej
  .
• ukrytą implikacją zarzutu jest wniosek iż tak jak Bogu miłe były ofiary całopalne ze zwierząt, tak też i z istot rozumnych
  .
• dodatkowo domniemany koncept ofiar z ludzi uznany zostaje za przykład wiary, skąd już tylko krok do rytualnych „chrześcijańskich” całopaleń, czyli stosów.

Stosując do tego co duchowe duchową miarę Pisma Świętego dajmy odpór diabłu

---

32 kobiety

Rozważmy tekst 4 Mojżeszowej 31 zwracając baczną uwagę na kontekst wydarzeń oraz Boży sąd, ogłoszony już na wstepie rozdziału.
.

Przyczyna

A) Powodem wojny z Midianitami jest Boży nakaz, święty sąd nad bezwzględnym i zdeprawowanym narodem.

wers 1 I PAN powiedział do Mojżesza

Kontekst

B) Kontekstem eksterminacji Midianitów jest krzywda, jaką naród ten wyrządził Izraelowi. Midianici to pół-koczowniczy lud, pochodzący od Abrahama i Ketury, zamieszkiwal obszar na wschód i południowy wschód od Moabu, który leżał na wschodnim wybrzeżu Morza Martwego.

wers 2 Pomścij krzywdy synów Izraela na Midianitach

Byli oni głównymi inicjatorami niesławnego planu uwodzenia, zaplanowanego w celu usidlenia Izraelitów w podwójnej zbrodni bałwochwalstwa i rozwiązłości  za pomocą której, jak oczekiwano, Pan odsunie od tego ludu dobrodziejstwo Jego ochrony i łaski. Izraelici zostali wciągnięci w rytualny, religijny nierząd przez kobiety tego ludu (4 Mojż. 25:1-3, 17, 18). Był to alternatywny plan zniszczenia Izraela, któremu przewodził nie kto inny jak sam Balaam, syn Beora.

Pierwotny plan zakładał przeklęcie Izraela przez Balaama (nota bene znającego Boga Jahwe i rozmawiającego z Nim! 4 Mojż. 22:18), plan, pomimo podjęcia trzech prób, został unicestwiony przez Boga (4 Mojż. 22; 23), Balaam nie tylko nie przeklął Izraela ale mu błogosławił (4 Mojż. 24). Chciwość jednak wzięła górę i Balaam nauczył kobiety Midianickie zwodzić mężczyzn Izraela aby uprawiali religijny nierząd (Obj. 2:14)

W akcie oczyszczenia Bóg zesłał plagę na Żydów i nakazał najpierw aby zostali zabici wszyscy Żydzi, którzy mieli udział w nierządzie (4 Mojż. 25:4-7). Zesłana przez Boga plaga zabiła dodatkowe 24 tysiące Żydów (2 Mojż. 25:9) i została powstrzymana dzieki postawie Pinchasa, syna kapłana, który na oczach wszystkich przebił Izraelitę cudzołożącego w namiocie z poganką, córką wodza Midianitów (4 Mojż. 25:8, 11-15). Człowiek ten grzeszył w czasie gdy Żydzi ze łzami błagali Boga o litość przed Namiotem Zgromadzenia.

Krzywdy wyrządzone wybranemu ludowi to :

• bałwochwalstwo
• cudzołóstwo
• profanacja procesu upamiętania
• śmierć wszystkich cudzołożników
• śmierć dodatkowych 24 tysięcy Żydów

Wszystko za sprawą religijnych cudzołożnic

wers 16 Oto one za radą Balaama spowodowały, że synowie Izraela dopuścili się przewinienia przeciwko PANU w związku z Peorem, a to sprowadziło plagę na zgromadzenie PANA.

Wyrok

C) Boży wyrok to eksterminacja całego cudzołożnego narodu. Żydzi palą wszystkie miasta, zabijają mężczyzn ale oszczędzają kobiety i dzieci oraz pozostawiają sobie łupy.

wers 12 I zabrali cały łup oraz całą zdobycz zarówno z ludzi, jak i ze zwierząt;
.
wers 15 I mówił do nich Mojżesz: Czy zostawiliście przy życiu wszystkie kobiety?

Nieposłuszeństwo

D) Jest to jawne naruszenie Bożego wyroku, którego celem była eksterminacja doszczętnie skorumpowanego przez grzech narodu. W rezultacie uśmierceni zostają męscy potomkowie Midianitów oraz wszystkie kobiety, które nie były dziewicami. Dziewice stają się łupem wojennym.

wersy 17-19 17. Zabijcie więc teraz wszystkich chłopców spośród dzieci, zabijcie też każdą kobietę, która obcowała z mężczyzną; 18. Lecz wszystkie dziewczyny, które nie obcowały z mężczyzną, zostawcie przy życiu dla siebie. 19. A wy sami zostańcie przez siedem dni poza obozem. Każdy, kto zabił człowieka, i każdy, kto dotknął zabitego, niech się oczyści trzeciego i siódmego dnia, wy i wasi jeńcy.

Łupy

E) Łupy wojenne zostają oczyszczone. Rzeczy materialne wodą i ogniem, ludzie zaś przez rytualne obmycie wodą. Jest to pierwszy dowód zaprzeczający spaleniu w ogniu jakiejkolwiek żywej osoby.

wers 23 Wszystko, co może znieść ogień, przeprowadzicie przez ogień i będzie czyste; jednak najpierw będzie oczyszczone wodą oczyszczenia. Wszystko zaś, co nie może znieść ognia, oczyścicie wodą.

Podział

F) Łupy zostają podzielone. Część łupów, w tym kobiety jeńcy, przypada Lewitom. Nie jest to ofiara całopalna, lecz „ofiara wzniesienia”, udział w zdobyczach zapewniony Lewitom na mocy Prawa (por. 4 Mojż. 18:21; 5 Mojż. 18:1-8; Neh. 12:44). Jedna na pięćset, razem 32 kobiety stają się sługami Lewitów.

wersy 28-29 28. Od wojowników, którzy wyruszyli na wojnę, pobierz też daninę dla PANA, po jednym na pięćset, tak z ludzi, jak i wołów, osłów i owiec; 29. Weź to z ich połowy i oddaj kapłanowi Eleazarowi na ofiarę wzniesienia (תְּרוּמַ֥ת terumat) dla PANA.

Terumat oznacza po prostu to, co jest odłożone jako danina. Bez wątpienia danina od części wojowników na rzecz Eleazara i kapłanów.

wers 47 Z tej połowy należącej do synów Izraela Mojżesz wziął po jednym na pięćdziesiąt z ludzi i zwierząt, i dał to Lewitom pełniącym straż przy przybytku PANA, tak jak PAN rozkazał Mojżeszowi.

Wnioski

Żadna z kobiet nie została złożona w ofierze Bogu Jahwe. Żaden człowiek nie został spalony. 32 kobiety stały się służącymi Lewitów, na mocy sprawiedliwego podziału wojennych zdobyczy. Ani wojownicy ani pozostała część ludu nie złożyła w ofierze żadnej kobiety z 16 tysięcy uprowadzonych. Nie uczynili tego Lewici.
.

---

Córka Jeftego

Rozważając przypadek Jeftego z Księgi Sędziów 11, niewątpliwego bohatera wiary, musimy mieć na uwadze, iż był on dzieckiem Gileada i nierządnicy. Nieprawomocne pochodzenie ciążyło mu przez całą młodość, był on wzgardzonym przez swoją rodzinę człowiekiem do tego stopnia, że został wygnany z domu. Jefte stał się watażką, zgromadził wokół siebie dość awanturniczą partię. Gdy wybuchła wojna Izraela z Ammonitami, najwyraźniej Jefte był już dość sławny, ponieważ Żydzi poprosili go o objęcie dowódctwa w czasie wojny. Bóg używa Jeftego aby wyratować Izrael.

Wojna

A) Gdy negocjacje z Ammonitami nie przynoszą rezultatów Duch Święty zstępuje na Jeftego i ten zaczyna operować pod wpływem napełnienia Duchem. Czyny, jakich się podejmie są zgodne z Bożą wolą. Słowa jakie wypowie to wola Boża.

wers 29 Wtedy Duch PANA zstąpił na Jeftego, który przeszedł przez Gilead i Manassesa, przeszedł też przez Mispę w Gileadzie, a z Mispy w Gileadzie ciągnął przeciw synom Ammona.

Śluby

B) Jefte składa ślub Bogu. Jeśli Bóg da zwycięstwo, wtedy Jefte złoży Bogu ofiarę, przy czym wypowiedź zawiera dwie możliwości: albo będzie to ofiara całopalna ze zwierzęcia (które może wyjść o własnych siłach z domu), albo też oddanie czegoś na własność Panu (chodzi oczywiście o osobę żywą, która może wyjść z domu na spotkanie Jeftemu). Jefte nie jest głupi i wie, że ślub może dotyczyć albo zwierzęcia albo człowieka.

wersy 30-31 30. Tam Jefte złożył PANU ślub, mówiąc: Jeśli naprawdę wydasz synów Ammona w moje ręce; 31. Wtedy to, co wyjdzie z drzwi mego domu naprzeciw mnie, gdy wrócę w pokoju od synów Ammona, będzie należało do PANA albo ofiaruję  (וְהַעֲלִיתִ֖הוּ wehalitihu) to na całopalenie.

W wyrazie וְהַעֲלִיתִ֖הוּ wehalitihu warto zwrócić uwagę na użycie spójnika וְ waw. Generalnie jego użycie jest podobne do polskiego spójnika „i” (co mogłoby sugerować tłumaczenie: i ofiaruję) ale reguła ta posiada swoje wyjątki. Słowo Boże jest cudownie przejrzyste i jednolite doktrynalnie do tego stopnia, że żadne z użyć nie zniekształca znaczenia przesłania. Rozważmy oba przypadki

waw tłumaczony jako albo

„Margines daje alternatywny odczyt lub zamiast i. Wynika to z tego samego wnioskowania, które sprawiło, że nasi tłumacze przyjęli tłumaczenie „cokolwiek”. Praktycznie podążają za R. Kimchim w celu odparcia zarzutu modernistówi” – Komentarz Elicota do Biblii

W takim przypadku oczywistym jest, że jeśli na spotkanie Jeftemu wyjdzie zwierz, zostanie złożony na ofiarę całopalną Panu. Jednak jeśli będzie to człowiek, zostanie on Panu poświęcony. Dr Waterland tłumaczy to, „zostanie poświęcony Panu lub ofiaruję to”

„Jest bardzo oczywiste”, mówi dr Dodd, „że to tłumaczenie dr Waterlanda musi być poprawne, ponieważ niemożliwym było, aby Jefte miał zamiar złożyć na całopalenie wszystko, co wyszło z drzwi jego domu na spotkanie. go, ponieważ możliwe było, że spotkał go kilka rzeczy, które byłyby świętokradztwem, gdyby ofiarował to Panu”

waw tłumaczony jako i

W takim przypadku oddanie człowieka na ofiarę Panu oznacza oddanie na służbę ale nie na ofiarę całopalną. Weźmy pod uwagę dwa analogiczne teksty Słowa Bożego.

Pierwszym będzie tekst Prawa odnoszącym się do poświęcenia pierworodnych ludzi i zwierząt

2 Mojż. 13:2  Poświęć mi wszystko, co pierworodne. Wszystko, co otwiera łono u synów Izraela, tak wśród ludzi, jak i wśród bydła. To należy do mnie.

Poświęcenie Bogu tego co pierworodne posiada dwie praktyczne aplikacjie. Jeśli o zwierzęta chodzi, były one separowane dla Bożej służby. Jeśli należały do zwierząt czystych były składane w ofierze. Natomiast poświęcenie pierworodnych chłopców oparte było o Paschę, pierworodni uwolnieni od zagłady stali się w nowym i szczególnym sensie wyłączną własnością Pana.

• pierworodni z ludźi byli uświęcani jako Jego słudzy (zamiast pierworodnych z ludzi Lewici byli oddani służbie świątynnej)
  .
  
• pierworodni z bydła jako ofiary.

Ani Lewici, ani pierworodni synowie Żydów nie byli składani w ofierze na mocy tego przepisu. Za to zwierzeta już tak. Mamy zatem jeden przepis i dwie rózne jego aplikacje, w zależności od podmiotu do którego się odnosił.

Drugim jest tekst odnoszący się do poświęcenia ludzi (służba nazirejska, por. 4 Mojż. 6).

1 Sam. 1:11 I złożyła ślub, mówiąc: PANIE zastępów, jeśli wejrzysz na utrapienie swojej służącej i wspomnisz na mnie, i nie zapomnisz swojej służącej, ale dasz swej służącej męskiego potomka, wtedy oddam go PANU na wszystkie dni jego życia, a brzytwa nie dotknie jego głowy.

Samuel został złożony Bogu w ofierze w taki sposób, że stał się sługą w domu Pana w Szilo. Nie został spalony. W taki sposób został wypełniony ślub Anny, która w podobny do Jeftego sposób obiecała poświęcić swoje dobro jeśli Pan wysłucha jej modlitwy. Analogia jest zbyt oczywista aby ją odrzucać.

Ofiara

C) Jefte po powrocie spotyka córkę i oddaje ją na służbę Panu. Warunki ślubu to celibat, co jasno wynika ze słów córki, która opłakuje swoje dziewictwo a nie domniemaną śmierć w ramach jej złożenia w ofierze całopalnej….

wers 37 Powiedziała też do swego ojca: Tylko uczyń dla mnie to jedno: wypuść mnie na dwa miesiące, bym mogła pójść i chodzić po górach, i opłakiwać moje dziewictwo, ja i moje towarzyszki.

Kto przy zdrowych zmysłach stojąc w obliczu śmierci opłakiwałby dziewictwo zamiast nieuniknionej utraty życia? Kolejny biblijny argument obala zarzuty nieodrodzonych umysłów…
.

Wypełnienie ślubu

D) Ślub Jeftego stał się zwyczajem w Izraelu, co zaprzecza spaleniu w ogniu córki. Nigdzie, absolutnie nigdzie nie przeczytamy aby ktokolwiek, na wzórj Jeftego, ofiarowywał swoje dziecko Bogu… Jeśli coś jest zwyczajowe, jest też powszechne. Pismo Święte jednak nie potwierdza aby praktyka spalania dzieci była zwyczajem w Izraelu.

wers 39 A gdy minęły dwa miesiące, wróciła do swego ojca i wypełnił on na niej swój ślub, który złożył, a ona nie obcowała z mężczyzną. I weszło to w zwyczaj w Izraelu;

Na marginesie warto zauważyć, że odnosnie frazy I weszło to w zwyczaj w Izraelu Targum (czyli żydowskie wyjasnienie do Starego Testamantu) dodaje: „żeby człowiek nie mógł ofiarować swego syna lub córki na całopalenie, tak jak zrobił to Jefte Gileadczyk”

Spotkania

E) Co roku córka Jeftego spotykała się z przyjaciółkami, co tylko dowodzi iż żyła.

wers 40 Każdego roku schodziły się córki Izraela, aby przez cztery dni w roku rozmawiać (לְתַנּ֕וֹת letannowt) z córką Jeftego Gileadczyka.

Hebrajskie słowo לתנות lethannoth nie występuje nigdzie indziej w Piśmie Świętym jak tylko w Sędziów 5:11 (tam niech opowiadają (יְתַנּוּ֙ jetanu) o sprawiedliwości PANA, sprawiedliwości w jego wsiach w Izraelu) I tak rabin Kimchi, uznany za najlepszyego gramatykα języka hebrajskiego, jakiego kiedykolwiek mieli Żydzi i znany jako komentator Starego Testamentu tak oto komentuje powyższy fragment

[córki Izraela schodziły się] „Aby rozmawiać z nią, a mianowicie, aby przez przyjacielskie rozmowy mogli ją pocieszyć w sprawie jej dziewictwa i samotnego stanu jej życia.” – źródło

Wnioski

Córka Jeftego złożyła śluby dziewictwa. Być może miało to związek z pochodzeniem Jeftego (z nierządu). Z pewnością jednak nie została złożona w ofierze Bogu Jahwe
.

---

Tekst normatywny

Jeśli komuś nie wystarcza wcześniejsza egzegeza dwóch tekstów Pisma pozostaje nam odnieść się jeszcze do tekstu normatywnego, który definitywnie unicestwia bluźniercze oskarżenia upadłuch umysłów wobec Boga. Jak widzimy przeciwstawione sobie zostają w nim dwie religie i, co za tym idzie, dwie koncepcje bóstw: pogańka i ortodoksyjna.

• pogański bożek, Moloch, wymaga składania ofiar z dzieci
  .
• Bóg objawiony w Piśmie uznaje taki ryt za obrzydliwość i nigdy to nie przeszło Mu nawet przez myśl

Skoro Bogu Jahwe nigdy przez myśl nie przeszło aby ktokolwiek składał Mu ofiarę z ludzi, jak bezbożnicy mogą interpretować Biblię przecząc tej zasadzie?

W rzeczywistości całopalenia zwierząt i tylko zwierząty posiadały tylko jeden cel. Wskazywały one na niezbędną ofiarę Bożego Syna, wcielonego Boga, drugą osobę Trójcy, który przyjmując na siebie drugą, ludzką naturę, złożył Bogu jedyną ofiarę „z człowieka” tzn. z siebie.

Hebr. 10:6-10 6. Całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się tobie. 7. Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę – na początku księgi napisano o mnie – abym spełniał twoją wolę, o Boże. 8. Powiedziawszy wyżej: Ofiar, darów, całopaleń i ofiar za grzech nie chciałeś i nie podobały się tobie, choć składa się je zgodnie z prawem; 9. Następnie powiedział: Oto przychodzę, abym spełniał twoją wolę, o Boże. Znosi pierwsze, aby ustanowić drugie. 10. Za sprawą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze.

Jeśli całopalenia zwierząt Bogu się nie podobały to tym bardziej całopalenia ludzi. To, że całopalenia ze zwierząt nie podobały się Bogu należy rozumieć iż nie mogły w żaden sposób zadośćuczynić za grzechy ludzi. Ofiara Chrystusa natomiast, dobrowolna i doskonała, sprawia iż ci, za których Chrystus umarł stają się doskonali przed Bogiem i z pewnością trafią do nieba.  Jakakolwiek próba wczytania do Pisma koncepcji palenia ludzi jest okrutnym bluźnierstwem.
.

---

Konkluzje

Nie istnieją fragmenty Pisma Świętego, które wskazują na składanie ofiar z ludzi, tym bardziej jako ofiar caopalnych. Bóg nie przyjmuje takich ofiar i nie tylko nie są one dla Niego miłe ale raczej są obrzydliwością (nie przyszło mi nawet na myśl, – mówi Bóg – by czynić tę obrzydliwość). Ofiary z ludzi to raczej demoniczny wymysł pogańskich religii, fałszywa forma kultu srogo przez Boga karana.

Bóg jest Bogiem miłościwym. Domniemane ofiary z ludzi rzekomo składanych Bogu Jahwe godzą w koncepcję zbawienia. Zaś bezbożników propagujących owe zwyrodniałe interpretacje wzywamy do upamiętania przypominając potworne zagrożenie wynikające z wykrzywiania doktryny Pisma:

Dzieje 13:10-11 10. O, synu diabła, pełny wszelkiego podstępu i przewrotności, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Czy nie przestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pana? 11. Oto teraz ręka Pana na tobie: oślepniesz i nie będziesz widział słońca przez pewien czas. I natychmiast ogarnęły go mrok i ciemność, i chodząc wkoło, szukał kogoś, kto by go poprowadził za rękę.

oraz

Judy 1:14-15 14. O nich też prorokował Henoch, siódmy po Adamie, mówiąc: Oto idzie Pan z tysiącami swoich świętych; 15. Aby dokonać sądu nad wszystkimi i ukarać wszystkich bezbożników spośród nich za wszystkie ich bezbożne czyny, których się bezbożnie dopuścili, i za wszystkie ostre słowa, które wypowiadali przeciwko niemu bezbożni grzesznicy.

---

Zobacz w temacie

• Utracona Ewangelia Reformacji
• Jak kochający święty Bóg może nakazać zabijanie dzieci?
• Przysięga na Boga
• Przysięgi i ślubowania zgodne z Bożym Prawem
• Nagi Dawid tańczy
• Allah, najlepszy z oszustów