Mit powszechnej łaski

Mat. 5:44-45

44. Lecz ja wam mówię: Miłujcie waszych nieprzyjaciół, błogosławcie tym, którzy was przeklinają, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą i módlcie się za tych, którzy wam wyrządzają zło i prześladują was;

45.Abyście byli synami waszego Ojca, który jest w niebie. On bowiem sprawia, że jego słońce wschodzi nad złymi i nad dobrymi i deszcz zsyła na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

Spośród kilku tekstów, które są przytaczane na poparcie powszechnej łaski tekst z Ewangeli Mateusza być może pojawia się najczęściej, choć zazwyczaj bez żadnej wspierającej egzegezy.

Wszyscy zgadzają się, że Bóg daje dobre rzeczy potępionym w tym życiu. Ale czy ten tekst rzeczywiście uczy, że ziemskie dobra dane przez Boga potępionym są dane z miłości do nich?


Problemy interpretacji

Oczywiście, interpretacja oparta na łasce powszechnej stwarza kilka poważnych problemów, które są w dużej mierze ignorowane przez zwolenników tej teorii.

  • Jak jeden i niepodzielny Bóg może kochać i nienawidzić tych samych ludzi w tym samym czasie?
    .
  • Jak wieczny, niezmienny Bóg może mieć doczesną, zmienną miłość do potępionych?

Pamiętaj, że ta rzekoma miłość Boga do potępionych zaczyna się od ich poczęcia (chyba że zakłada się, iż Bóg wiecznie kocha potępionych) i kończy się wraz z ich śmiercią (chyba że zakłada się, iż Bóg kocha potępionych w piekle). Tworzono różne uniki, takie jak „paradoks” [ulubiona herezja Johna MacAarthura], ale nie udzielono żadnej właściwej odpowiedzi.

W międzyczasie kościoły i jednostki, które wyznają tę teorię (oraz ci, którzy za nimi podążają) coraz bardziej oddalają się od prawdy Kalwinizmu (którą wyznają) i coraz bardziej zagłębiają się w Arminianizm, cały czas protestując, że są Reformowani.

Pomijając jednak te szersze kwestie, musimy przyjrzeć się samemu tekstowi. Jego tematem jest traktowanie przez chrześcijanina jego „nieprzyjaciół”, którzy są również nazywani

  • „tymi którzy was przeklinają”
    .
  • „tymi, którzy was nienawidzą”
    .
  • „tymi, którzy wam wyrządzają zło i prześladują was”

Chrystus mówi nam tutaj, że musimy zrobić cztery rzeczy w odniesieniu do naszych wrogów, musimy:

  1. „miłować”,
  2. „błogosławić”
  3. „czynić dobro”
  4. „modlić się za” nich.

Naszą motywacją do miłowania, błogosławienia, czynienia dobra i modlenia się za naszych wrogów jest to, „abyśmy byli dziećmi Ojca, który jest w niebie.” Istnieje bowiem podobieństwo między naszymi sprawiedliwymi czynami a czynami naszego Ojca, który „sprawia, że jego słońce wschodzi nad złymi i nad dobrymi i deszcz zsyła na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.” Mówiąc inaczej, tekst porównuje to, do czego wierzący są powołani (w.44) z tym, co czyni Bóg (w.45), ponieważ czyniąc to (w.44), okazujemy się Jego dziećmi (w.45).

Musimy więc rozważyć podobieństwa i różnice pomiędzy tym, co musimy czynić wobec naszych wrogów, a tym, co nasz Ojciec czyni wobec „złych” i „niesprawiedliwych” Co dokładnie jest porównywane?

Czy Chrystus robi którąś z tych czterech rzeczy („miłuje”, „błogosławi”, „czyni dobro” i „modli się”) dla swoich wrogów, które my mamy czynić naszym wrogom? Chrystus z całą pewnością „miłuje”, „błogosławi”, „czyni dobro” i „modli się” za swoich wybranych wrogów. Jego czynienie tych właśnie rzeczy dla nas jest naszym zbawieniem przez krew Jego krzyża.

Ale czy Chrystus czyni  każdą, wszystkie lub niektóre z tych rzeczy dla Jego potępionych wrogów? Czy Bóg czyni którąkolwiek, wszystkie lub niektóre z tych rzeczy dla swoich potępionych wrogów?

Zauważyliśmy, że Chrystus z pewnością „miłuje”, „błogosławi”, „czyni dobrze” i „modli się za” swoich wybranych wrogów. Ale zostało postawione pytanie, Czy Chrystus „miłuje”, „błogosławi”, „czyni dobro” i „modli się za” jego potępionych wrogów?
.


Chrystus błogosławi i modli się tylko za wybranych

Po pierwsze, Chrystus z pewnością nie modli się za nich, gdyż mówi w swojej „modlitwie arcykapłańskiej”:

Jan 17:9 Ja proszę za nimi. Nie proszę za światem, ale za tymi, których mi dałeś, bo są twoi.

Po drugie, Chrystus błogosławi synów Izraela  i swoich uczniów, ale w Piśmie Świętym nie ma słowa o Chrystusie błogosławiącym potępionych.

1 Mojż. 48:16 Anioł, który wybawił mnie ze wszelkiego zła, niech błogosławi tym chłopcom i niech będą nazywani od mego imienia i od imienia moich ojców, Abrahama i Izaaka, i niech się rozmnożą na ziemi.

.

Łuk. 24:50-51 50. I wyprowadził ich aż do Betanii, a podniósłszy ręce, błogosławił ich. 51. A gdy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony w górę do nieba.

Po trzecie, wszyscy zgadzają się, że Chrystus czynił dobro bezbożnym. Uzdrowił dziesięciu trędowatych, choć dziewięciu nie wróciło, aby mu podziękować, nakarmił pięć tysięcy, choć wielu z nich nie uwierzyło w Niego. Tak więc w odniesieniu do potępionych, Chrystus nie zrobił dwóch z czterech rzeczy, które nakazuje się nam robić dla naszych bliźnich:

  1. nie modlił się za potępionych
  2. ani ich nie błogosławił.

Robił jedną z czterech rzeczy, które mamy nakazane czynić: czynił dobrze potępionym. A co z czwartym? Czy miłował potępionych?

My mówimy, że tego nie robił; ci, którzy wierzą w łaskę powszechną mówią, że On to czynił. Ten werset sam w sobie nie przesądza sprawy ani w jedną, ani w drugą stronę. Inne teksty będą musiały rozstrzygnąć tę kwestię.
.


Bóg błogosławi swoich wybranych

Co w takim razie z Bogiem? Czy On „miłuje”, „błogosławi”, „czyni dobrze” i „modli się za” swoich potępionych wrogów?

Po pierwsze, Bóg nie modli się za potępionych, bo Bóg się nie modli.

Po drugie, Bóg błogosławi swoich

a) wybranych,

Efez. 1:3 Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który pobłogosławił nas wszelkim duchowym błogosławieństwem w miejscach niebiańskich w Chrystusie.

b) sprawiedliwych,

Psalm 5:12 Ty bowiem, PANIE, będziesz błogosławił sprawiedliwego, osłonisz go dobrocią jak tarczą.

c) swoje dziedzictwo

Psalm 28:9 Wybaw twój lud, PANIE, błogosław twemu dziedzictwu, paś ich i nieś na wieki.

d) i tych, którzy się Go boją.

Psalm 115:13 Będzie błogosławił tym, którzy boją się PANA, i małym, i wielkim.

Każde z błogosławieństw zaczyna się „Błogosławieni. . . „ (Mat. 5:3-11), a wiele Psalmów zawiera ten wers: „Błogosławiony człowiek. . . „  lub „Błogosławieni ci. . . „.

Psalm 1:1 Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą niegodziwych, nie stoi na drodze grzeszników i nie zasiada w gronie szyderców

.

Psalm 84:4 Błogosławieni ci, którzy mieszkają w twoim domu, nieustannie będą cię chwalić.

W każdym przypadku błogosławiony jest lud Boży (cisi, pobożni itd.). Bóg błogosławi swój wybrany lud „wszelkim duchowym błogosławieństwem w miejscach niebiańskich w Chrystusie” , który jest tym, który jest w najwyższym stopniu błogosławiony przez Ojca.

Efez. 1:3-4 3. Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który pobłogosławił nas wszelkim duchowym błogosławieństwem w miejscach niebiańskich w Chrystusie. 4. Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości.

.

Psalm 45:2 Ty jesteś najpiękniejszym z synów ludzkich; wdzięk rozlał się na twoich wargach, dlatego Bóg pobłogosławił cię na wieki.

Nasze bycie błogosławionymi w Chrystusie jest realizacją przymierza Abrahamowego w Chrystusie z Jego wybranymi.

1 Mojż. 12:2-3 2. A uczynię z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i rozsławię twoje imię, i będziesz błogosławieństwem. 3. I będę błogosławił tym, którzy tobie będą błogosławić; a tych, którzy przeklinają ciebie, będę przeklinać. W tobie będą błogosławione wszystkie narody ziemi.

.

Gal. 3:8-9 8. A Pismo, które przewidziało, że Bóg z wiary będzie usprawiedliwiał pogan, wcześniej ogłosiło ewangelię Abrahamowi: W tobie będą błogosławione wszystkie narody. 9. Tak więc ci, którzy są z wiary, dostępują błogosławieństwa wraz z wierzącym Abrahamem.

.

Gal. 3:14 Aby błogosławieństwo Abrahama w Chrystusie Jezusie przeszło na pogan i abyśmy przez wiarę otrzymali obietnicę Ducha.

.

Gal. 3:16 Otóż Abrahamowi i jego potomkowi zostały dane obietnice. Nie mówi: I jego potomkom, jak o wielu, ale jak o jednym: I twemu potomkowi, którym jest Chrystus.

.

Gal. 3:29 A jeśli należycie do Chrystusa, to jesteście potomstwem Abrahama, a zgodnie z obietnicą – dziedzicami.

Jest to nieodwracalne Boże błogosławieństwo zbawienia, które odwraca nas od naszych nieprawości.

4 Mojż. 23:20 Oto otrzymałem rozkaz, żeby błogosławić; on błogosławił, a ja tego nie mogę odwrócić.

.

Dzieje. 3:26 Wzbudziwszy swego Syna, Jezusa, Bóg najpierw posłał go do was, aby wam błogosławił w odwracaniu się każdego z was od swoich nieprawości.


Bóg przeklina potępionych

Co więc z tymi, którzy są potępieni? Jako tych, którzy przeklinają Chrystusa i Jego lud, Bóg przeklina ich.

1 Mojż. 12:3 I będę błogosławił tym, którzy tobie będą błogosławić; a tych, którzy przeklinają ciebie, będę przeklinać. W tobie będą błogosławione wszystkie narody ziemi.

.

4 Mojż. 24:9 Położył się, leży jak lew, jak silny lew: któż go obudzi? Błogosławiony ten, kto cię błogosławi, a przeklęty ten, kto cię przeklina.

Pismo Święte naucza, że:

Psalm 10:3 Bo się chlubi niezbożnik w pożądliwościach duszy swojej, a łakomy błogosławi sobie a draźni Pana.

Księga Przysłów mówi:

Przysłów. 3:33 Przekleństwo PANA jest w domu niegodziwego, lecz PAN błogosławi mieszkanie sprawiedliwych.

Wszyscy zgadzają się, że Bóg czyni dobro potępionym grzesznikom w tym życiu. Dzieje Apostolskie stwierdzają, że Bóg „dobrze czynił” narodom pogańskim, dając im „deszcz z nieba i urodzaj, napełniając nasze serca pokarmem i radością”

Dzieje. 14:17  Nie przestawał jednak dawać o sobie świadectwa, czyniąc dobrze. Zsyłał nam z nieba deszcz i urodzajne lata, karmił nas i napełniał radością nasze serca.

Dochodzimy do wniosku, że w odniesieniu do potępionych Bóg nie robi dwóch z czterech rzeczy, które mamy nakazane czynić naszym bliźnim:

  1. Bóg nie modli się za potępionych
  2. ani im nie błogosławi.

Bóg robi jedną z czterech rzeczy, które mamy nakazane czynić: czyni dobro potępionym.


Bóg nie miłuje potępionych

Widzimy, że ani Bóg ani Chrystus nie modlą się i nie błogosławią swoich potępionych wrogów, ale że zarówno Bóg jak i Chrystus czynią dobro swoim potępionym wrogom. Chociaż mówimy, że tak jak Bóg nie modli się za swoich potępionych wrogów ani ich nie błogosławi, tak też ich nie miłuje, inni twierdzą, że Bóg nie tylko czyni dobro swoim potępionym wrogom, ale także ich miłuje.

Jak mamy zdecydować, który pogląd jest słuszny?

Po pierwsze, można argumentować na podstawie analogii między tym, do czego jesteśmy wezwani (w.44) a tym, co robi Bóg (w.45). Ale ponieważ jesteśmy wezwani do czynienia dwóch rzeczy (modlitwy za naszych wrogów i błogosławienia ich), których Bóg nie czyni dla swoich potępionych wrogów, nie można udowodnić, że Bóg miłuje swoich potępionych wrogów.

Po drugie, możemy dokładniej przyjrzeć się temu, co Bóg czyni w wersecie 45: „sprawia, że jego słońce wschodzi nad złymi i nad dobrymi i deszcz zsyła na sprawiedliwych i niesprawiedliwych”. „Źli” i „niesprawiedliwi” z pewnością obejmują tych, którzy są potępieni. Sprawienie, by słońce wschodziło i deszcz padał na potępionych, czyni im dobro, ale nie dowodzi, że Bóg ich miłuje.

Dzieje. 14:17  Nie przestawał jednak dawać o sobie świadectwa, czyniąc dobrze. Zsyłał nam z nieba deszcz i urodzajne lata, karmił nas i napełniał radością nasze serca.

Bóg daje ziemski „dobrobyt” „bezbożnym” – słońce i deszcz – ale to jest „z pewnością” Jego umieszczenie ich na „miejscach śliskich”, zanim strąci ich „na zatracenie”.

Psalm 73:3 Bo zazdrościłem głupcom, widząc pomyślność niegodziwych

.

Psalm 73:18 Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.

Choć Bóg daje im dobre rzeczy w swojej opatrzności, to jednak „gardzi” nimi (w.20) jako „zepsutymi” grzesznikami (w.8).

Psalm 73:20 Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.

.

Psalm 73:8 Oddali się rozpuście i mówią przewrotnie o ucisku, mówią wyniośle.

Po trzecie, ponieważ sam fragment nie dowodzi, czy Bóg miłuje swoich potępionych wrogów, czy też nie, trzeba będzie to rozstrzygnąć na podstawie innych tekstów biblijnych. Aby zacytować kilka odpowiednich wersetów,

Tekst Rzymian oświadcza:

Rzym. 9:13 Jak jest napisane: Jakuba umiłowałem, ale Ezawa znienawidziłem.

Psalmy uczą, że:

Psalm. 11:5 PAN doświadcza sprawiedliwego, ale jego dusza nienawidzi niegodziwego i tego, kto kocha bezprawie.


Nasze powołanie

Ale co z naszym powołaniem? Mamy miłować, błogosławić, czynić dobrze i modlić się za naszych nieprzyjaciół, którzy nas przeklinają, nienawidzą, wyrządzają zło i prześladują.

Mat. 5:44  Lecz ja wam mówię: Miłujcie waszych nieprzyjaciół, błogosławcie tym, którzy was przeklinają, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą i módlcie się za tych, którzy wam wyrządzają zło i prześladują was

Miłowanie naszych nieprzyjaciół nie jest współuczestniczeniem z nimi w ich grzechu, ale pragnieniem i szukaniem ich dobra fizycznego i duchowego.

2 Kor. 6:14-18 14. Nie wprzęgajcie się w nierówne jarzmo z niewierzącymi. Cóż bowiem wspólnego ma sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo jaka jest wspólnota między światłem a ciemnością? 15. Albo jaka zgoda Chrystusa z Belialem, albo co za dział wierzącego z niewierzącym? 16. A co za porozumienie między świątynią Boga a bożkami? Wy bowiem jesteście świątynią Boga żywego, tak jak mówi Bóg: Będę w nich mieszkał i będę się przechadzał w nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. 17. Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, i nieczystego nie dotykajcie, a ja was przyjmę. 18. I będę wam Ojcem, a wy będziecie mi synami i córkami – mówi Pan Wszechmogący.

Z miłości czynimy dobrze naszym nieprzyjaciołom, pomagając im w każdy możliwy sposób, w tym pozdrawiając ich i będąc wobec nich życzliwymi.

Mat. 5:47  A jeśli tylko waszych braci pozdrawiacie, cóż szczególnego czynicie? Czyż i celnicy tak nie czynią?

Z miłości modlimy się za nich, to znaczy prosimy Boga, aby zbawił ich od ich grzechów i dał im życie wieczne przez Jezusa Chrystusa, jeśli taka jest Jego wola. Nasze powołanie do błogosławienia naszych wrogów nie oznacza, że faktycznie obdarzamy ich błogosławieństwem; tylko Trójjedyny Bóg może to zrobić. Nie mamy też oświadczać, że są błogosławieni przez Boga, ponieważ żyją pod Jego przekleństwem.

Przysłów 3:33 Przekleństwo PANA jest w domu niegodziwego, lecz PAN błogosławi mieszkanie sprawiedliwych.

.

Gal. 3:10 Na wszystkich bowiem, którzy są z uczynków prawa, ciąży przekleństwo, bo jest napisane: Przeklęty każdy, kto nie wytrwa w wypełnianiu wszystkiego, co jest napisane w Księdze Prawa.

Błogosławieństwo można znaleźć tylko w Jezusie Chrystusie.

Gal. 3:14 Aby błogosławieństwo Abrahama w Chrystusie Jezusie przeszło na pogan i abyśmy przez wiarę otrzymali obietnicę Ducha.

Tak więc błogosławimy naszych wrogów, wskazując im Chrystusa i wzywając ich do nawrócenia i wiary. Jako istoty słabe, stworzone z prochu, jako winni grzesznicy odkupieni przez łaskę i jako istoty rozumno-moralne wobec świętego prawa Bożego, takie jest nasze powołanie wobec bezbożnych bliźnich. Miłując, błogosławiąc, czyniąc dobrze i modląc się za naszych nieprzyjaciół, okazujemy się dziećmi naszego niebiańskiego Ojca, który czyni dobrze zarówno sprawiedliwym, jak i niesprawiedliwym, dając im dobre dary deszczu i słońca.

Na podstawie: źródło


Zobacz w temacie