Jeśli nie ujrzycie znaków i cudów, nie uwierzycie…

Jan 4:48 I powiedział do niego Jezus: Jeśli nie ujrzycie znaków i cudów, nie uwierzycie.

Interpretacja zielonoświątkowa

Według wyznawców ducha zielonoświątkowstwa cuda i znaki konieczne są do uzyskania zbawiającej wiary. Jeśli ewangelia nie jest głoszona wraz z cudami i znakami jest martwą literą i człowiek nie może być w ten sposób zbawiony. Tam gdzie idą ewangeliści tam muszą towarzyszyć im cuda i znaki aby służba mogła być efektywna. Cuda i znaki potwierdzają przecież ewangelię, dzięki czemu człowiek niewierzący przychodzi do wiary

---

Refutacja

Powyższe stanowisko jest typowe dla ruchu mającego swe korzenie w przebudzeniu Parhama i Azusa Street i można je podsumować w sposób następujący:

• Cuda i znaki muszą towarzyszyć ewangelii ponieważ ją potwierdzają
• Bez cudów i znaków nie ma wiary
• Bez cudów i znaków nie ma zbawienia
  .

Analiza najbliższego kontekstu

Jan 4:45-54
.
45 A gdy przyszedł do Galilei, Galilejczycy przyjęli go, widząc wszystko, co uczynił w Jerozolimie w święto. Oni bowiem też przyszli na święto.

46 Wtedy Jezus znowu przyszedł do Kany Galilejskiej, gdzie przemienił wodę w wino. A był w Kafarnaum pewien dworzanin królewski, którego syn chorował.

47 Ten, usłyszawszy, że Jezus przyszedł z Judei do Galilei, udał się do niego i prosił go, aby przyszedł i uzdrowił jego syna, gdyż był umierający.

48 I powiedział do niego Jezus: Jeśli nie ujrzycie znaków i cudów, nie uwierzycie.

49 Dworzanin królewski powiedział do niego: Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko.

50 Jezus mu powiedział: Idź, twój syn żyje. I uwierzył ten człowiek słowu, które powiedział mu Jezus, i poszedł.

51 A gdy już szedł, jego słudzy wyszli mu naprzeciw i oznajmili: Twoje dziecko żyje.

52 Wtedy zapytał ich o godzinę, w której poczuło się lepiej. I odpowiedzieli mu: Wczoraj o godzinie siódmej opuściła go gorączka.

53 Wówczas ojciec poznał, że to była ta godzina, w której Jezus powiedział do niego: Twój syn żyje. I uwierzył on sam i cały jego dom.

54 To był drugi cud, który Jezus uczynił, przyszedłszy z Judei do Galilei.

Aby właściwie zrozumieć myśl Apostoła zawartą w tekście należy rozważyć logiczny ciąg przyczynowo-skutkowy towarzyszący wydarzeniom jakie miały miejsce tak w Galilei jak i Jerozolimie.  Oba tereny są ze sobą powiązane poprzez działalność Bożego Syna, której towarzyszyły cuda i znaki oraz poprzez osoby obecne przy Jezusie.
.

Przyjęcie zgotowane przez Galilejczyków

Wers 45 Galilejczycy przyjęli go, widząc wszystko, co uczynił w Jerozolimie w święto. Oni bowiem też przyszli na święto.

…Galilejczycy przyjęli go…

Istnieje wyraźna doza ironi w opisie Jana. Galilejczycy nie tylko byli świadkami cudu przemiany wody w wino, ale też osobiście, na własne oczy widzieli wiele cudów, których Chhyrstus dokonał w czasie święta w Jerozolimie.

Jan 2:11 Taki początek cudów uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej i objawił swoją chwałę, i uwierzyli w niego jego uczniowie.

Jan 2:23 A gdy był w Jerozolimie podczas Paschy w święto, wielu uwierzyło w jego imię, widząc cuda, które czynił.

Wydawać by się mogło, że po doświadczeniu tak wielu cudów każdy Galilejczyk jak i obywatel Jerozolimy powinien wierzyć w Chrystusa jako Boga i Mesjasza. Czytamy jednak, że wprawdzie osoby wystawione na działanie cudów i znaków wprawdzie posiadały wiarę w Jezusa jako proroka, lecz nie była to wiara zbawiająca. Chrystus nie wierzył w tą wiarę ponieważ znał ich serca. Była to wiara w cuda i znaki a nie zbawiająca wiara.

Jan 2:23-25 23 A gdy był w Jerozolimie podczas Paschy w święto, wielu uwierzyło (ἐπίστευσαν episteusan) w jego imię, widząc cuda, które czynił. 24 Ale Jezus nie powierzał (ἐπίστευεν episteuen) im samego siebie, bo on znał wszystkich;

πιστεύω pisteuó – wierzyć, mieć wiarę

Żaden z tych ludzi nie uwierzył ze względu na ewangelię. Najwyraźniej nie miała ona dla nich żadnego znaczenia. Chodziło o zaspokojenie zwykłych ludzkich potrzeb: zdrowia i pożywienia. Oto w co uwierzył tłum. Co do faryzeuszy, uznali oni w tamtym czasie, że Jezus przyszedł od Boga jako nauczyciel, lecz nie jako mesjasz, co usłyszeć można w słowach Nikodema:

Jan 3:2 Przyszedł on do Jezusa w nocy i powiedział: Mistrzu, wiemy, że przyszedłeś od Boga jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić tych cudów, które ty czynisz, gdyby Bóg z nim nie był.

Faryzeusze również nie posiadali zbawiającej wiary. Cuda i znaki zaledwie potwierdziły w ich systemie posłannictwo Jezusa, nie potwierdziły przekazu, który głosił.
.

Skupienie na cudach i znakach

Wers 46 Wtedy Jezus znowu przyszedł do Kany Galilejskiej, gdzie przemienił wodę w wino. A był w Kafarnaum pewien dworzanin królewski, którego syn chorował.

… gdzie przemienił wodę w wino…

Jest to bardzo ciekawe wtrącenie. Galilea żyła cudami i znakami Jezusa, które miały miejsce tak lokalnie jak i były obserwowane przez Galilejczyków na święcie w Jerozolimie. Jezus był przez nich utożsamiany z cudotwórcą ale nie z Mesjaszem. Oni mieli wiarę w cuda i znaki i nic poza tym. Dobre przyjęcie w Galilei wynikało z płytkich pobudek.

… A był w Kafarnaum pewien dworzanin królewski,…

Kafarnaum znajdowało się jakieś 26 kilometrów na północny wschód od Kany Galilejskiej. Urzędnik skupił swą uwagę na Jezusie dlatego, że dokonywał On cudów, a nie dlatego, że rozpoznał w nim Mesjasza. Tekst stwierdza wyraźnie, że syn urzędnika chorował a nie, że urzędnik był zainteresowany nauką Chrystusa. On przyszedł do Jezusa w oczekiwaniu na cud.
.

Cuda zamiast ewangelii

Werset 47 Ten, usłyszawszy, że Jezus przyszedł z Judei do Galilei, udał się do niego i prosił (ἠρώτα ērōta) go, aby przyszedł i uzdrowił jego syna, gdyż był umierający.

…prosił go, aby przyszedł i uzdrowił jego syna…

Zwróćmy uwagę, że dworzanin nalegał aby Jezus uzdrowił jego syna. Nigdzie tekst nie wskazuje na choćby cień zainteresowania doktryną ewangelii. On dosłownie nalegał na Jezusa, aby ten uzdrowił, wykorzystując w tym celu swoją uprzywilejowaną pozycję państwową.

ἐρωτάω erótaó – złożyć gorącą prośbę, szczególnie przez kogoś na „specjalnym stanowisku„, tj. w „preferowanej pozycji„.

To nie były słowa pokutującego, skruszonego grzesznika lecz próba nacisku poprzez wykorzystanie uprzywilejowanej pozycji. Taka gorąca prośba wysoko postawionego oficjela, której się nie odmawia.
.

Jezus napomina

Wers 48 I powiedział do niego Jezus: Jeśli nie ujrzycie znaków i cudów, nie uwierzycie.

Słowa te, wypowiedziane do ogółu Galilejczyków, stanowią napomnienie. Ludzie ci nie skupiali się na Jezusie jako Mesjaszu. Traktowali Go raczej jako źródło zdrowia i dobrobytu. Takie nastawienie świadczy o tym, że byli pogrążeni w głębokiej niewierze.

Porównajmy przypadek dworzanina, który reprezentuje wszystkich Galilejczyków z podobnym wydarzeniem jakie miało w przypadku uzdrowienia sługi centuriona, który co ciekawe, również pochodził z Kafarnaum.

Setnik z Kafarnaum, Mat. 8.	Dworzanin z Kafarnaum, Jan 4
SPOTKANIE 5a A gdy Jezus wszedł do Kafarnaum,   • cuda nie stanowią tła spotkania • choroba dotyka bardzo bliskiej osoby	SPOTKANIE 46 Wtedy Jezus znowu przyszedł do Kany Galilejskiej, gdzie przemienił wodę w wino. A był w Kafarnaum pewien dworzanin królewski, którego syn chorował.  • cuda jako tło spotkania • choroba dotyka najbliższej osoby
POSTAWA ROZMÓWCY  5b przyszedł do niego setnik i prosił go: 6 Panie, mój sługa leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi. • choroba jest bardzo poważna • pokorna prośba o uzdrowienie • brak nakłaniania do podjęcia konkretnych czynności	POSTAWA ROZMÓWCY  47 Ten, usłyszawszy, że Jezus przyszedł z Judei do Galilei, udał się do niego i prosił go, aby przyszedł i uzdrowił jego syna, gdyż był umierający.  • choroba jest bardzo poważna • próba nakłonienia do podróży • próba nakłonienia do uzdrowienia
REAKCJA JEZUSA 7 I powiedział mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go.  • Bóg Syn oferuje swoją pomoc rozmówcy	REAKCJA JEZUSA 48 I powiedział do niego Jezus: Jeśli nie ujrzycie znaków i cudów, nie uwierzycie.   • Bóg Syn stwierdza o niewierze rozmówcy
REAKCJA SETNIKA 8 Lecz setnik odpowiedział: Panie, nie jestem godny, abyś wszedł pod mój dach, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa będzie uzdrowiony.  9 Bo i ja jestem człowiekiem podległym władzy i mam pod sobą żołnierzy. Mówię jednemu: Idź, a idzie; a drugiemu: Chodź tu, a przychodzi; a memu słudze: Zrób to, a robi.  • rozmówca okazuje bojaźń Bożą • poprzez analogię dowódctwa wskazuje na Syna jako tego, który czyni dzieło Boga, rozpoznaje w Nim Boga	REAKCJA DWORZANINA 49 Dworzanin królewski powiedział do niego: Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko.  • rozmówca okazuje cielesność, ponagla Jezusa • jest zainteresowany wyłącznie cudem, nie interesuje go ani Bóg ani Jego dzieło .. . .
KONKLUZJA JEZUSA 10 A gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i powiedział do tych, którzy szli za nim: Zaprawdę powiadam wam: Nawet w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. (wersy 11 i 12 mówią o zbawieniu pogan, wiara setnika jest zbawiającą wiarą) • Syn Boży stwierdza o zbawiającej wierze setnika	KONKLUZJA JEZUSA 48 I powiedział do niego Jezus: Jeśli nie ujrzycie znaków i cudów, nie uwierzycie.  • Syn Boży stwierdza u dworzanina brak wiary w to, że może On dokonać cudu .
WIARA SETNIKA POTWIERDZONA 13 I powiedział Jezus setnikowi: Idź, a jak uwierzyłeś, tak niech ci się stanie. I o tej godzinie jego sługa został uzdrowiony.  • Bóg-Syn okazuje miłosierdzie setnikowi ze względu na jego  zbawiającą wiarę i uzdrawia jego sługę słowem i na odległość, bez kontaktu fizycznego • Setnik od początku wierzył całym sercem, że Jezus może uzdrowić jego sługę .	UDZIELENIE WIARY DWORZANINOWI 50 Jezus mu powiedział: Idź, twój syn żyje. I uwierzył ten człowiek słowu, które powiedział mu Jezus, i poszedł.  • Bóg-Syn okazuje miłosierdzie dworzaninowi pomimo jego niewiary, udziela mu pokrzepienia, sprawia, że ten wierzy słowom Jezusa o uzdrowieniu syna na odległość, bez kontaktu fizycznego • Dworzanin na początku nie wierzył w swoim sercu, że Jezus może uzdrowić jego syna, chciał się o tym przekonać na własne oczy

Dwie osoby o podobnym statusie społecznym, dwa niemal identyczne problemy i dwie całkowicie różne postawy serca.

• Setnik pokorny, skruszony, wyznający Boskość Syna, polegający na Jego Słowie. Wierzy, że Bóg-Syn może uczynić co tylko zechce. Reprezentuje typ chrześcijanina.
  .
• Dworzanin niecierpliwy, skupiony na rozwiązaniu problemu. problemie, widzi w Jezusie możliwość, którą pragnie wykorzystać dla swoich celów. Nie rozpoznaje w Chrystusie Boga, nie uwierzy, że ten może dokonać cudów dopóki ich na własne oczy nie zobaczy. Reprezentuje typ pożądającego cudów pseudochrześcijanina (jak np. współcześni wyznawcy ducha zielonoświątkowstwa)
  .

Brak skutku napomnienia

Wers 49 Dworzanin królewski powiedział do niego: Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko.

Urzędnik całkowicie ignoruje napomnienie Jezusa i ponownie, choć z szacunkiem, naciska mówiąc: „Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko.”  On nie prosi. On spodziewa się wykonania polecenia.

Warto zwrócić uwagę na fakt, iż człowiek ten w tym momencie najwyraźniej nie wierzył w moc uzdrowienia swojego syna na odległość. Według niego Jezus musiał być obecny przy synu. To kolejny dowód niewiary w moc Chrystusa.
.

Duchowe wsparcie

Wers 50 Jezus mu powiedział: Idź, twój syn żyje. I uwierzył (ἐπίστευσεν episteusen) ten człowiek słowu, które powiedział mu Jezus, i poszedł.

Po pierwsze istotną obserwacją jest fakt, że widzimy przykład mocy Jezusa, która jest w stanie przekonać umysł, uspokoić wątpliwości, potwierdzić wiarę.

Po drugie zauważamy, że Bóg Syn błogosławi nie zawsze w sposób, w jaki prosimy, ale daje nam nasze główne życzenie.

Po trzecie musimy uznać, że wiara urzędnika nie była zbawiającą wiarą. Jej zakres dotyczył uzdrowienia

Po czwarte, dworzanin uwierzył nie w moc Chrystusa lecz w to, że jego syn żyje.

Analogia Scriptura

Marek 9:23-24 23 Jezus mu powiedział: Jeśli możesz wierzyć. Wszystko jest możliwe dla tego, kto wierzy. 24 I natychmiast ojciec tego chłopca zawołał ze łzami: Wierzę, Panie! Pomóż mojej niewierze!

’.

Wiara w moc Syna

W moc Syna Bożego dworzanin uwierzył dopiero wtedy, gdy zobaczył, że rzeczywiście jego syn wyzdrowiał w tym samym momencie, w którym zapewnił go o tym Jezus.

Wersy 51-54 51 A gdy już szedł, jego słudzy wyszli mu naprzeciw i oznajmili: Twoje dziecko żyje. 52 Wtedy zapytał ich o godzinę, w której poczuło się lepiej. I odpowiedzieli mu: Wczoraj o godzinie siódmej opuściła go gorączka. 53 Wówczas ojciec poznał, że to była ta godzina, w której Jezus powiedział do niego: Twój syn żyje. I uwierzył on sam i cały jego dom. 54 To był drugi cud, który Jezus uczynił, przyszedłszy z Judei do Galilei.

Do samego końca dworzanin nie posiadał wiary w moc czynienia cudów przez Jezusa. On musiał tego doświadczyć empirycznie. Wiara dworzanina nie polegała na słowie lecz na doświadczeniu.

To nie jest zbawiająca wiara.
.

---

Cuda i znaki muszą towarzyszyć ewangelii ponieważ ją potwierdzają

Jest to nieprawda. Jak już wcześniej zauważyliśmy, cuda i znaki nie wzbudzają wiary w ewangelię.

Przykłady głoszenia ewangelii, gdzie cuda i znaki wogóle jej nie towarzyszyły

• Dzieje 7 – Szczepan głosi ewangelię (bez cudów i znaków)
• Dzieje 8:27-38 Filip głosi Eunuchowi, (brak cudów)
• Dzieje 11:20-21 20 A niektórzy z nich, mężczyźni z Cypru i Cyreny, gdy przybyli do Antiochii, mówili do hellenistów, głosząc Pana Jezusa. 21 I była z nimi ręka Pana, a wielka ich liczba uwierzyła i nawróciła się do Pana. (żadnych cudów)
• Dzieje 13:42-48 – Ewangelia głoszona poganom, (żadnych cudów)
• Dzieje 14:21 –  Kiedy głosili ewangelię temu miastu i pozyskali wielu uczniów, wrócili do Listry, Ikonium i do Antiochii; (nie ma cudów)
• Dzieje 17:2-4 – Trzy tygodnie ewangelizacji w Tesalonice (bez cudów)
• Dzieje 17:17-34 – Ateny, ewangelizacja (bez cudów)
• Dzieje 18:5-11 – Macedonia, rok głoszenia (bez cudów)
• Dzieje 28:17-31 – Dwuletnia ewangelizacja w Rzymie, (żadnych cudów)
• Dzieje 26:1-28 – Ewangelizacja Festusa i Agryppy, (żadnych cudów)
• Dzieje 18:1-4 – Korynt, ewangelizacja, (żadnych cudów)
• Dzieje 17:10-12 – Ewangelizacja w Berei na podstawie Pisma, (żadnych cudów)
• Dzieje 16:13-16 – Ewangelizacja niewiasty, (żadnych cudów)
• Dzieje 14:1 – Ewangelia głoszona bez cudów, wielu wierzy, cuda dokonują się później
• Dzieje 13:15-41 – Ewangelia głoszona w Synagodze, (żadnych cudów)
• Dzieje 9:29 (Saul) Z odwagą też mówił w imieniu Pana Jezusa i rozprawiał z hellenistami, a oni usiłowali go zabić (żadnych cudów)
• Dzieje 8:4 A ci, którzy się rozproszyli, szli wszędzie, głosząc słowo Boże (nic o cudach)
  .

Zadanie cudów i znaków

Kiedy jeszcze na świecie nie było kompletnego spisanego Słowa Bożego, cuda i znaki potwierdzały jedynie prawdziwość wypowiadanych przez mówcę słów tak, że stawał się on wiarygodny w oczach słuchaczy. Ich głównym zadaniem było uwiarygodnienie danej osoby jako prawowiernego posłańca Bożego i szafarza prawdy. Zwróćmy uwagę na arcyciekawe pytanie Jana Chrzciciela o osobę Jezusa:

Mat. 11:2-3 2 A gdy Jan usłyszał w więzieniu o czynach Chrystusa, posłał dwóch ze swoich uczniów; 3 Z pytaniem: Czy ty jesteś tym, który ma przyjść, czy mamy oczekiwać innego?

Czy Jan Chrzciciel nie miał wcześniej bezpośredniego dowodu Boskości Chrystusa? Przecież sam Duch Święty wskazał mu, że Jezus z Nazaretu jest Synem Bożym!

Jan 1:33 A ja go nie znałem, ale ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: Na kogo ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego na nim, to jest ten, który chrzci Duchem Świętym.

Jan został zapewniony w cudowny sposób, że Chrystus jest tym, którzy zanurza w Duchu Świętym, a taką moc ma tylko Bóg wszechmocny. Choć Jan nazwany jest największym spośród ludzi zrodzonych z kobiet, był kimś więcej niż prorok, Jednak wizja jaką otrzymał Jan nie dała mu całkowitej pewności co do osoby Jezusa. Co odpowiedział Jezus Janowi? W jaki sposób wskazał mu na swoją pozycję? Jak się uwiarygodnił jako Mesjasz, Bóg wcielony?

Mat. 11:4-5 4 A Jezus odpowiedział im: Idźcie i oznajmijcie Janowi, co słyszycie i widzicie. 5 Ślepi widzą, chromi chodzą, trędowaci zostają oczyszczeni, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, a ubogim opowiadana jest ewangelia.

• Syn Boży wskazuje na szereg cudów, których żaden człowiek nie dokonywał wcześniej w takim natężeniu.
• Mowa o uzdrowieniach z najcięższych chorób organicznych oraz o wskrzeszeniach.
• Ewangelia głoszona ubogim również należała do kategorii czynności uwiarygadniającym osobę Chrystusa.
• Cuda-znaki nie były znakiem uwiarygadniającym ewangelię lecz osobę Chrystusa jako Mesjasza.
• Cuda-znaki i ewangelia uwiarygadniały osobę Jezusa jako Mesjasza.
  .

Znaki i cuda uwiarygadniające posłannictwo Jezusa

Jan 5:36  Ale ja mam świadectwo większe niż Jana. Dzieła bowiem, które Ojciec dał mi do wykonania, te właśnie dzieła, które czynię, świadczą o mnie, że Ojciec mnie posłał.
.
Jan 6:14 A ci ludzie, ujrzawszy cud, który uczynił Jezus, mówili: To jest prawdziwie ten prorok, który miał przyjść na świat.
.
Jan 7:31  A wielu z ludu uwierzyło w niego i mówiło: Gdy Chrystus przyjdzie, czyż uczyni więcej cudów, niż on uczynił?
.
Jan 10:24-25 24 Wtedy Żydzi obstąpili go i zapytali: Jak długo będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli ty jesteś Chrystusem, powiedz nam otwarcie. 25 Jezus im odpowiedział: Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Dzieła, które wykonuję w imieniu mego Ojca, one świadczą o mnie.
.
Jan 10:37-38 37 Jeśli nie wykonuję dzieł mego Ojca, nie wierzcie mi. 38 A jeśli wykonuję, choćbyście mnie nie wierzyli, wierzcie uczynkom, abyście poznali i uwierzyli, że Ojciec jest we mnie, a ja w nim.
.
Dzieje 2:22 Mężowie izraelscy, słuchajcie tych słów: Jezusa z Nazaretu, męża potwierdzonego przez Boga wśród was mocami, cudami i znakami, których Bóg dokonał przez niego wśród was, o czym sami wiecie;

Znaki i cuda uwiarygadniające posłannictwo Apostołów

Znaki i cuda potwierdzały iż Apostołowie mówią w imieniu Boga

Marek 16:20  Oni zaś (Apostołowie) poszli i głosili wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał ich słowa znakami, które im towarzyszyły. Amen.
.
Dzieje 4:29-30 29 A teraz, Panie, spójrz na ich groźby i daj twoim sługom z całą odwagą głosić twoje słowo; 30 Gdy ty wyciągniesz swoją rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów przez imię twego świętego Syna, Jezusa.
.
Dzieje 14:3 I (Apostołowie) byli tam przez długi czas, odważnie mówiąc w Panu, który dawał świadectwo słowu swojej łaski, sprawiając, że przez ich ręce dokonywały się znaki i cuda.
.
Hebr. 2:3-4 3 Jakże my ujdziemy, jeśli zaniedbamy tak wielkie zbawienie, które było głoszone na początku przez Pana, a potwierdzone nam przez tych, którzy go słyszeli? 4 Którym i Bóg dał świadectwo przez znaki, cuda i różnorakie moce oraz przez udzielanie Ducha Świętego według swojej woli. 

.

Ewangelia to moc Boża

Ewangelia sama w sobie ma moc przemiany. Mowa oczywiście o spisanym Słowie Bożym, które przemienia serca, zbawia, daje mądrość ku życiu wiecznemu. Cuda i znaki nie mają tutaj żadnego znaczenia.

2 Tym. 3:15 od dziecka znasz Pisma święte, które cię mogą uczynić mądrym ku zbawieniu przez wiarę, która jest w Chrystusie Jezusie.
.
Rzym. 1:16-17 16 Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka. 17 W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga z wiary w wiarę, jak jest napisane: Sprawiedliwy będzie żył z wiary.
.
Marka 12:24 Na to Jezus im odpowiedział: Czyż nie dlatego błądzicie, że nie znacie Pisma ani mocy (δύναμιν dynamin) Boga?
.
δύναμις dynamis – dosł. zdolność do czynienia; l.poj. siła fizyczna, moc, potęga, zdolność, energia, l. mn. potężne dzieła, dzieła ukazującce moc, cudowne dzieła
.
Hebr 4:12-13 Bo Słowo Boże jest żywe i skuteczne (ἐνεργὴς energēs), ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić zamiary i myśli serca;  i nie ma stworzenia, które by się mogło ukryć przed nim, przeciwnie, wszystko jest obnażone i odsłonięte przed oczami tego, przed którym musimy zdać sprawę. 
.
ἐνεργὴς energēs – pełne energii, efektywne, pełne rezultatów, pracujące, pochodna słów:
ἐν en – przyimekw, wewnątrz,wśród, pomiędzy
ἔργον ergon – rzeczownik praca, dzieło, akcja, zadanie
.

1 Kor. 1:18 Mowa o krzyżu bowiem jest głupstwem dla tych, którzy giną, ale dla nas, którzy jesteśmy zbawieni, jest mocą Boga.
.
1 Tes 1:5 Gdyż nasza ewangelia nie doszła was tylko w słowie, ale także w mocy i w Duchu Świętym, i w pełnym przekonaniu. Wiecie bowiem, jacy byliśmy dla was, przebywając wśród was.
.
2 Piotra 1:19-20 19 Mamy też mocniejsze (βεβαιότερον bebaioteron – bardziej solidne, pewne, niewzruszone, na którym całkowicie można polegać) słowo prorockie, a wy dobrze czynicie, trzymając się go jak lampy, która świeci w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i jutrzenka nie wzejdzie w waszych sercach; (czemu spisane Słowo Boże jest mocniejsze od wszystkiego?) 20 To przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie podlega własnemu wykładowi. (ponieważ jest jedynym wiarygodnym źródłem Bożej prawdy!)

Widzimy, że ewangelia jest wtedy skuteczna, gdy skutkuje pełnym przekonaniem, co jest dziełem Ducha Świętego. Nie jest skuteczna ze zwględu na cuda i znaki. Jednak martwi duchowo fanatycy będą argumentować, że moc Boża to:

1. Mówienie niezrozumiałym bełkotem (rzekomy dar języków)
2. Zmyślanie znaczenia słów, które nie mają sensu (rzekomy dar tłumaczenia języków)
3. Głoszenie własnych fantazji (rzekome proroctwa)
4. Długotrwałe grupowe krzyki (rzekome wyganianie demonów)
5. Werbalno-dotykowe wywoływanie efektu placebo (rzekomy dar uzdrowienia przez nałożenie rąk)
   .
   .

---

Bez cudów i znaków nie ma wiary

Jest dokładnie odwrotnie. Zbawiająca wiara nie wynika z cudów lecz jest darem Bożym. Jest to łaska, której nie można się oprzeć. Źródłem wiary jest Bóg, sposobem wzbudzenia wiary jest spisane Słowo Boże.

Rzym. 10:17 Wiara więc jest ze słuchania, a słuchanie – przez słowo Boże.
.
2 Piotra 2:1 Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy otrzymali wiarę równie cenną jak nasza, dzięki sprawiedliwości naszego Boga i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
.
Filip. 1:29 Gdyż wam dla Chrystusa dane jest nie tylko w niego wierzyć, ale też dla niego cierpieć;
.
Dzieje 18:27 Kiedy chciał udać się do Achai, bracia go zachęcili i napisali do uczniów, aby go przyjęli. Gdy tam przybył, bardzo pomagał tym, którzy uwierzyli dzięki łasce Bożej.
.
Efezjan 2:8-10 8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga.

Uwierzyć może tylko ten człowiek, który usłyszał ewangelię i w przeszłej wieczności był bezwarunkowo wybrany przez Boga do zbawienia. Wierzą tylko ci, którzy są osobiście wybrani przez Boga. Cuda i znaki nie mają tutaj nic do rzeczy.

Efez. 1:3-6 3 Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który pobłogosławił nas wszelkim duchowym błogosławieństwem w miejscach niebiańskich w Chrystusie. 4 Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości. 5 Przeznaczył nas dla siebie, ku usynowieniu przez Jezusa Chrystusa, według upodobania swojej woli; 6 Dla uwielbienia chwały swojej łaski, którą obdarzył nas w umiłowanym;
.
Rzym. 8:28-30 28 wiemy, że wszystko współdziała dla dobra tych, którzy miłują Boga, to jest tych, którzy są powołani według postanowienia Boga. 29 Tych bowiem, których on przedtem znał, tych też przeznaczył, aby stali się podobni do obrazu jego Syna, żeby on był pierworodny między wieloma braćmi. 30 Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał, tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych też uwielbił.
.
Psalm 65:4 Błogosławiony, kogo ty wybierasz i przyjmujesz, aby mieszkał w twoich przedsionkach; będziemy nasyceni dobrami twego domu, twej świętej świątyni.
.
Jan 6:37 Wszystko, co mi daje Ojciec, przyjdzie do mnie, a tego, który przyjdzie do mnie, nie wyrzucę precz.
.
Jan 15:16 Nie wy mnie wybraliście, ale ja was wybrałem i przeznaczyłem, abyście wyszli i wydali owoc, i aby wasz owoc trwał, i aby Ojciec dał wam to, o cokolwiek poprosicie go w moje imię.
.
Dzieje 13:48 Kiedy poganie to usłyszeli, radowali się i wielbili słowo Pańskie, a uwierzyli wszyscy, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego.

Człowiek obserwujący cuda i znaki wierzył w cuda i znaki, nie w Boga. Można to doskonale zaobserwować na przykładzie współczesnych zielonoświątkowców. Ludzie ci zainteresowani są zdrowiem, powodzeniem materialnym a nie uświęceniem i samozaparciem. Oni są gotowi poświęcić wszystko dla lepszego życia na ziemi, jednocześnie swoimi uczynkami zapierają się wiary w Chrystusa.

W rzeczywistości cuda i znaki nie wzbudzały żadnej wiary

Marek 6:1.5-6 1 I wyszedłszy stamtąd, przyszedł w swoje rodzinne strony (Nazaret), a szli za nim jego uczniowie… 5 uzdrowił niewielu chorych, kładąc na nich ręce. 6 I dziwił się  ich niedowiarstwu (ἀπιστίαν apistian – niewierze).

• Szokującym jest fakt, że naoczni świadkowie prawdziwych cudów i znaków nie tylko nie uwierzyli w Chrystusa ale także byli zgorszeni Jego osobą.
  .
• Jeszcze bardziej szokującym jest niewiara uzdrowionych w cudowny sposób ludzi, którzy również gardzili Chrystusem, o czym czytamy w wersie 4
  .
  .

---

Bez cudów i znaków nie ma zbawienia

Dla przykładu David K. Bernad, pastor Zjednoczonego Kościoła Zielonoświątkowego Nowe Życie w Austin w Teksasie stwierdza, że mówienie językami jest absolutnym wymogiem zbawienia, niezbędnym dowodem przebywania Ducha Świętego w człowieku. Ten sam pastor zapiera się doktryny Boga Trójjedynego i jest jednym z najbardziej zaciekłych obrońców zielonoświątkowej nauki o niezbędnym do zbawienia chrzcie w wodzie w imię Jezusa jedynie. Nauka ta zawiera w sobie element ludzkiego wysiłku, od którego jest zależne zbawienie. Jest to herezja zatracenia.

Jest to całkowite zaprzeczenie nauki Bożej objawionej w Piśmie Świętym. Ot chociażby przypadek bogacza i żebraka. Kiedy bogacz zrozumiał, że nie ma możliwości na uniknięcie tortur zatracenia prosił Abrahama o wysłanie zmarłego żebraka

Łuk. 16:27-31 27 A on powiedział: Proszę cię więc, ojcze, abyś posłał go do domu mego ojca. 28 Mam bowiem pięciu braci – niech im da świadectwo, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki. 29 Lecz Abraham mu powiedział: Mają Mojżesza i Proroków, niech ich słuchają. 30 A on odpowiedział: Nie, ojcze Abrahamie, lecz jeśli ktoś z umarłych przyjdzie do nich, będą pokutować. 31 I powiedział do niego: Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś zmartwychwstał, nie uwierzą.

Bogacz był przekonany, że jeśli jego bracia zobaczą cud zmartwychwstania to się nawrócą do Boga. Jednak Bóg w powyższej przypowieści w celu zdobycia zbawiającej wiary aż dwókrotnie odsyła do Pisma Świętego. Cuda i znaki nie mają absolutnie nic wspólnego ze zbawiającą wiarą. Stąd oczywiste stwierdzenie:

Jan 20:29Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.

.

---

Podsumowanie

Negatywnie odpowiadamy na twierdzenia religijnych fanatyków.

• Cuda i znaki muszą towarzyszyć ewangelii ponieważ ją potwierdzają – Pismo Święte temu zaprzecza
• Bez cudów i znaków nie ma wiary – Pismo Święte temu zaprzecza
• Bez cudów i znaków nie ma zbawienia – Pismo Święte temu zaprzecza

To ewangelia czyli spisane Słowo Boże jest mocą Bożą ku zbawieniu, ponieważ jest prawdą, która wyswobadza, ponieważ każdy jeden wyraz jest przez Boga natchniony, ponieważ ludzie spisujący Pismo Święte byli osobiście, w ponadnaturalny sposób prowadzeni przez Ducha Świętego, poneiważ są to słowa czyste, są to słowa dające życie nierozerwalnie związane z Duchem Świętym.

Jan 8:32 I poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli.
.
Jan 6:63 Duch jest tym, który ożywia, ciało nic nie pomaga. Słowa, które ja wam mówię, są Duchem i są życiem
.
2 Tym. 3:16 Całe Pismo jest natchnione przez Boga
.
Psalm 12:6 Słowa PANA to słowa czyste jak srebro wypróbowane w ziemnym tyglu, siedmiokrotnie oczyszczone.
.
2 Piotra 1:21 Nie z ludzkiej bowiem woli przyniesione zostało kiedyś proroctwo, ale święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego.

Jak zatem rozumieć wypowiedź Jezusa do Galilejczyków?

Jan 4:48 Jeśli nie ujrzycie znaków i cudów, nie uwierzycie, że mogę czynić cuda i znaki
.
Mat. 9:28 Gdy zaś wszedł do domu, przyszli do niego ślepi. I zapytał ich Jezus: Wierzycie, że mogę to uczynić?