Spis treści
Jak pamiętamy o Dniu Pańskim
Hebr. 10:24-25 I okazujmy staranie jedni o drugich, by pobudzać się do miłości i dobrych uczynków nie opuszczając naszego wspólnego zgromadzenia, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale zachęcając się nawzajem, i to tym bardziej, im bardziej widzicie, że zbliża się ten dzień.
Opis dnia odpoczynku jako Dnia Pańskiego wskazuje, jak mamy ten dzień wspominać.
- Pamiętamy o nim, poświęcając go Panu Jezusowi
. - Pamiętamy o nim, oddając cześć, poznając, współdziałając i ciesząc się ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Chrystusem.
. - Pamiętamy o nim tak jak Jan: będąc w Duchu, słysząc wielki głos Jezusa (głoszenie Ewangelii) i widząc Go (przez wiarę) chodzącego wśród świeczników (w Kościele).
Konkretnie, mamy przestrzegać dnia sabatu poprzez pilne uczestniczenie w nabożeństwach Kościoła Jezusa.
Bibilia i Wyznanie Wiary
To, według Katechizmu Heidelberskiego, jest pierwszym wymogiem IV przykazania. Pamiętanie o Dniu Pańskim to pilne uczęszczanie do kościoła; rozmyślna nieobecność w kościele lub uczęszczanie do niego bez pilności jest najcięższym naruszeniem IV przykazania. Katechizm jest tutaj biblijny. Pierwszego dnia tygodnia kościół apostolski zbierał się na nabożeństwa: aby słuchać Słowa, łamać chleb, modlić się i odkładać swoje dary dla ubogich.
Pytanie 103: Jakie żądania zawarte są w czwartym przykazaniu?
.
Po pierwsze, aby przestrzegane było głoszenie Ewangelii i nauczanie, pilne uczestnictwo w nabożeństwach, zwłaszcza w dniu odpoczynku, słuchanie Słowa Bożego, przyjmowanie sakramentów, publiczne wyznawanie Pana, chrześcijańskie wspomaganie ubogich.
.
Po drugie, abyśmy każdego dnia powstrzymywali się od złych uczynków i pozwolili Bogu działać w nas przez Ducha Świętego, tak aby już w tym życiu rozpoczął się dla nas wieczny odpoczynek (sabat).
Biblijne referencje odnośnie uczestnictwa w Nabożeństwach podane przez Katechizm:
Psalm 40:9-10 9. Głosiłem twoją sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu; oto nie powściągałem moich ust; ty wiesz o tym, PANIE. 10. Twojej sprawiedliwości nie kryłem w głębi serca, opowiadałem twoją wierność i zbawienie; nie taiłem twego miłosierdzia i prawdy w wielkim zgromadzeniu.
.
Psalm 68:26 W zgromadzeniach błogosławcie Boga, Pana, wy, którzy pochodzicie ze źródła Izraela.
.
Dzieje 2:42 Trwali oni w nauce apostołów, w społeczności, w łamaniu chleba i w modlitwach.
.
Dzieje 2:46-47 46. Każdego dnia trwali zgodnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali pokarm z radością i w prostocie serca; 47. Chwaląc Boga i ciesząc się przychylnością wszystkich ludzi. A Pan dodawał kościołowi każdego dnia tych, którzy mieli być zbawieni.
.
Hebr. 10:23-25 23. Trzymajmy wyznanie nadziei niechwiejące się, bo wierny jest ten, który obiecał. 24.I okazujmy staranie jedni o drugich, by pobudzać się do miłości i dobrych uczynków; 25. Nie opuszczając naszego wspólnego zgromadzenia, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale zachęcając się nawzajem, i to tym bardziej, im bardziej widzicie, że zbliża się ten dzień..
Powinno być oczywiste, że sumienne uczęszczanie do kościoła jest naprawdę posłuszeństwem wobec IV przykazania Prawa Bożego. Jako część pierwszej tablicy Prawa, IV przykazanie wymaga miłości do Boga przez Jego odkupionych ludzi. Sumienne uczęszczanie do kościoła jest uwielbieniem, chwaleniem Boga w Jezusie Chrystusie przez wdzięcznych ludzi.
.
Sumienne uczęszczanie
Psalm 122:1 Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Pójdziemy do domu PANA.
IV przykazanie wzywa świętych do odpoczynku – w kościele odpoczywamy, ciesząc się wspaniałym dziełem Boga w Chrystusie poprzez Słowo i sakramenty. IV przykazanie kończy się w Chrystusie Jezusie – uczęszczając do kościoła Bożego szukamy społeczności z Chrystusem (który jest obecny przez swojego Ducha i Słowo) i staramy się oddać Mu cześć. Uczęszczanie do kościoła jest prawdziwym pamiętaniem o Dniu Pańskim, jeśli jest sumienne.
Po pierwsze, musi to być akt wiary; żaden niewierzący nie może pamiętać o Dniu Pańskim, niezależnie od tego, czy przychodzi do kościoła.
Po drugie, musi być wierne; wierzący mają się zbierać w każdą niedzielę, tak często jak odbywają się nabożeństwa.
Po trzecie, musi być z całego serca; nasza obecność ma być gorliwa, radosna, żywa. Dobre uczestnictwo w kościele ma charakteryzować się postawą wyrażoną w Psałterzu, opartym na Psalmie 122:
Z radością słyszałem, jak moi przyjaciele wołali:
Chodź, spotkajmy się w Bożej świątyni;
W twych bramach, o Syjonie błogosławiony,
Zawsze staną nasze chętne stopy.
.
Zagrożeniα
Ten aspekt posłuszeństwa IV przykazaniu jest dziś zagrożony. Są przecieki w wale. Są tacy, którzy uczęszczają na nabożeństwa rzadko, opuszczając całe niedziele lub konsekwentnie opuszczając jedno z nabożeństw w każdą niedzielę („jednostrzałowcy”). Istnieje rosnąca praktyka braku nabożeństw, teraz i wtedy, bo kolidują z naszymi przyjemnościami, np. naszymi planami wakacyjnymi. Dzień Pański jest całkowicie zapomniany. Jest on używany do podróży lub do zwiedzania, tak jakby nie należał do Chrystusa zmartwychwstałego, ale do nas samych.
Dziwne pojęcie znajduje się w Kościele, że IV przykazanie może być od czasu do czasu złamane. Ludzie przypuszczają, że jeśli pamiętają Dzień Pański 51 tygodni w roku, są usprawiedliwieni w zapominaniu go przez jeden tydzień. Co by ci sami ludzie powiedzieli, gdyby inni przyjęli to myślenie w odniesieniu do przykazania przeciwko kradzieży lub przykazania przeciwko morderstwu?
„Ale Dzień Pański przeszkadza mi w przyjemnościach” – mówi człowiek zdecydowany cieszyć się swoim weekendowym urlopem. Tak, Prawo Boże ma na to sposób. W całym Starym Testamencie przykazanie dotyczące szabatu „przeszkadzało” Izraelowi w przyjemnościach i dlatego było łamane
Izaj 58:13 Jeśli powstrzymasz swoją nogę od przekraczania szabatu, aby nie wykonać swojej woli w moim świętym dniu; jeśli nazwiesz szabat rozkoszą, dzień święty PANA – szanownym; jeśli go uczcisz, nie czyniąc swoich spraw ani nie wykonując swojej woli, ani nie mówiąc słowa próżnego;
.
Amos 8:5 Mówiąc: Kiedy przeminie nów księżyca, abyśmy mogli sprzedać zboże? Kiedy minie szabat, abyśmy mogli otworzyć spichlerze, abyśmy mogli umniejszać efę, podwyższać sykl i wagi podstępnie fałszować;
Czy możemy naginać i przekręcać Prawo, aby dostosować je do naszych przyjemności? Czy też mamy planować nasze życie według Prawa i znajdować naszą przyjemność w czynieniu tego, co ono mówi?
Nasz niedoszły urlopowicz upiera się: „Ale ja ciężko pracuję w ciągu roku i potrzebuję trochę odpoczynku”. Z pewnością, potrzebujemy odpoczynku; a tym potrzebnym odpoczynkiem jest odpoczynek w domu Pańskim i w Słowie Bożym.
Innym zagrożeniem dla sumiennego uczęszczania do kościoła jest formalizm w nabożeństwach. Pastor wygłasza kazanie z zapałem; a ludzie słuchają z zapałem, zastanawiając się przez cały czas, czy on kiedykolwiek skończy. Jak przychodzimy do kościoła? Pierwsi chrześcijanie witali się słowami: „Pan zmartwychwstał!”. My możemy powiedzieć: „Paskudna pogoda, prawda?”
Nie mniejszym niebezpieczeństwem jest to, że w kościele, do którego uczęszczamy, nie jest głoszone Słowo Boże. Chodzenie do jakiegoś kościoła („wybranego przez siebie„) niekoniecznie jest posłuszeństwem wobec IV przykazania; Dla kogoś, kto chce pamiętać o Dniu Pańskim, najważniejsze pytanie brzmi: Do jakiego kościoła pilnie uczęszczasz?
- Czy jest to kościół, który czci Jezusa, ogłaszając Go jako Pana, wiecznego Syna Bożego w ciele, jedynego i suwerennego Zbawiciela od grzechu?
. - Czy jest to kościół, który znajduje odpoczynek Bogu, głosząc usprawiedliwienie tylko przez wiarę i zbawienie z samej łaski?
. - Czy jest to kościół poświęcony chwale Bożej w nauczaniu wszystkich Bożych przykazań i podtrzymywaniu ich przez sprawowanie dyscypliny?
Nawet bardzo wierne uczęszczanie do jakiegoś kościoła niekoniecznie jest posłuszeństwem wobec IV przykazania.
.
Poświęcenie całego dnia Panu Bogu
Dla tego sumiennego uczestnictwa w kościele, mamy odłożyć na bok zwykłą pracę w pozostałe sześć dni tygodnia, jak również naszą zabawę. Oto IV przykazanie:
w tym dniu nie będziesz wykonywał żadnej pracy 2 Mojż. 20:10
Już w Starym Testamencie cel zaprzestania pracy został wyraźnie wskazany:
aby twój sługa i twoja służąca odpoczęli tak samo jak ty 5 Mojż. 5:14
Nie ma żadnej wartości w niepracowaniu samym w sobie; ale niepracowanie jest konieczne do odpoczynku w sabat. Kiedy Izraelita pracował w sabat (4 Mojż. 15:32 i następne), grzech nie polegał na tym, że podniósł kilka patyków, ale że wzgardził duchowym odpoczynkiem Boga, czyliChrystusem i Jego zbawieniem. Objawił się jako człowiek światowy. Zasługiwało to, i nadal zasługuje, na karę śmierci.
Tak samo jest dzisiaj. Praca w Dzień Pański jest destrukcyjna dla sumiennego uczęszczania do kościoła. Prawdą jest, że są prace z konieczności, które mogą być wykonane. Jezus nauczał, że można wyciągnąć osła z rowu. Ale, jak ktoś powiedział, jeśli mam osła, który wpada do rowu w każdą niedzielę, albo wypełnię rów albo sprzedam osła.
Praca domowa naszych dzieci jest objęta tym zakazem. Tak jak naszą zwykłą pracą jest praca na roli lub w fabryce, lub jakiś interes lub praca domowa, tak zwykłą pracą dzieci szkolnych jest praca domowa; i Bóg wymaga, aby ta praca była odłożona na bok w interesie innych, lepszych rzeczy.
Jeżeli posłuszeństwo temu zakazowi pracy oznacza straty finansowe i trudności ekonomiczne, powinniśmy być całkowicie gotowi ponieść takie straty i trudności. Jezus Chrystus nie jest zbyt wielkim Panem, jeśli Jego dzień i cześć, której domaga się w swoim dniu, są zapomniane z powodu chleba.
Podobnie spędzanie niedzielnego popołudnia na oglądaniu meczów piłki nożnej lub koszykówki, pomijając wszelkie inne względy, jest destrukcyjne dla publicznego kultu Boga, którego wymaga IV przykazanie. Przyjemność jest wielkim zagrożeniem w naszym społeczeństwie. Świat korumpuje Dzień Pański, tak, że jest więcej diabolizmu w niedzielę niż we wszystkie inne dni tygodnia razem wzięte. To też jest stara historia.
W swoim chwalebnym wezwaniu do właściwego przestrzegania sabatu w Izajasza 58:13-14 prorok zaczyna od ostrzeżenia Izraela przed „czynieniem twojej przyjemności w moim [tj. Jahwe] świętym dniu„. Jeśli mamy zamiar używać Dnia Pańskiego do naszych zabaw, to lepiej pracujmy – jest to mniejsze zło. Augustyn powiedział dawno temu, odnośnie pamiętania o Dniu Pańskim:
„Lepiej jest orać niż tańczyć„.
Zwykła praca i zabawa są zabronione, ponieważ są destrukcyjne dla sumiennego uczestnictwa w kościele, wymaganego przez IV przykazanie. To, co ktoś robi w ciągu reszty dnia stoi w ścisłym związku z publicznym nabożeństwem Dnia Pańskiego. Rzucić się do swojej codziennej pracy godzinę lub dwie po porannym nabożeństwie jest utrzymującym swój efekt odcięciem od domu Bożego i utopieniem nadziei przyszłego świata w troskach tego życia.
Człowiek, który spędza całe niedzielne popołudnie uwikłany w grę w piłkę, nie może przynieść do domu Pana wieczornej ofiary uwielbienia i dziękczynienia. Bardzo prawdopodobne, że nie będzie uczestniczyć w drugim nabożeńśtwie. Przerażający spadek frekwencji na drugim nabożeństwie jest w dużej mierze spowodowany wykorzystaniem niedzieli na osobiste przyjemności ludzi – golf, pikniki, odwiedziny, oglądanie telewizji lub relaks w domu z powieścią.
Jeśli ktoś spieszy się z końca gry w piłkę do kościoła, to nie przychodzi z sercem wypełnionym wspaniałymi dziełami Bożymi w Jezusie i z uczuciami nastawionymi na rzeczy wyższe, gdzie Chrystus Jezus siedzi po prawicy Boga.
.
Co mam zrobić?
Cały dzień ma być oddany na uwielbienie, cały dzień ma być poświęcony Panu Chrystusowi. To jest odpowiedź na znane pytanie: „Co mamy robić w niedzielę?”.
Bóg chce, abyśmy byli aktywni; wymagana jest praca. Nic nie robienie nie jest posłuszeństwem wobec IV przykazania, np. „próżnowanie” przez cały dzień. Jezus pokazał to w Ewangelii Jana 5. Uzdrowił chromego w sabat, a gdy faryzeusze się temu sprzeciwili, powiedział: „Ojciec mój dotąd działa, a ja działam„ (w. 17). Pogląd, że zachowuje się sabat nie robiąc nic, był częścią legalizmu faryzeuszy.
.
Duchowe ćwiczenia
Praca, którą należy wykonać, to ćwiczenia duchowe – prywatne, osobiste uwielbienie Boga. Jest publiczne uwielbienie, ale jest też prywatne.
- Powinniśmy się modlić.
. - Powinniśmy czytać, nie niedzielną gazetę, ale Pismo Święte,
. - A także książki i czasopisma, które wyjaśniają Pismo Święte.
Tak jak w naszych czasach obserwujemy smutny brak prywatnej modlitwy – łączności z Bogiem, tak samo jest poważny brak dobrego, solidnego, teologicznego czytania i studiowania ze strony wszystkich chrześcijan. Ziemskie umysły napływają teraz na fali powodziowej. Dzień Pański jest Bożą groblą! Synod w Dort mówił o „uświęconej kontemplacji” – nawet te słowa są nam dzisiaj obce.
Zakończenie Kanonów z Dort
.
„Na koniec synod napomina wszystkich braci w ewangelii Chrystusa aby postępowali pobożnie i religijnie w odniesieniu do tej nauki, zarówno na uniwersytetach jak i w kościołach; aby nauczali jej zarówno w piśmie jak i w rozmowach na chwałę Bożego imienia, ku świętości życia, dla pocieszeniu dusz utrapionych; by ukierunkowali poprzez Pismo Święte — na podobieństwo wierze — nie tylko swe uczucia, lecz także język, i aby stronili od tych wszystkich wyrażeń, które przekraczają granice jakie należy przestrzegać dla zapewnienia rzeczywistego sensu Pisma Świętego, które mogłyby dać zuchwałym sofistom słuszny powód do gwałtownego atakowania, bądź nawet zniesławiania nauki Kościołów reformowanych.
.
Niech Jezus Chrystus, Syn Boży, który zasiadł po prawicy Ojca i daje ludziom dary, uświęci nas w prawdzie; doprowadzi do prawdy tych, którzy błądzą; zamknie usta oszczercom zdrowej nauki, a wiernym sługom swego Słowa da ducha mądrości i rozróżnienia, aby wszystkie ich rozmowy były ku chwale Bożej i dla zbudowania tych, którzy ich słuchają. Amen.”
Jesteśmy tak zajęci; nasze umysły są tak pełne tego świata; jesteśmy tak niechętni do godziny ciszy i samotności. Niedziela jest dniem na myślenie o świętych myślach
- myślach o moim grzechu
. - myślach o moim odkupieniu
. - myślach o mojej uprzywilejowanej pozycji i powołaniu
. - myślach o pięknie Kościoła
. - myślach o Chrystusie
. - myślach o chwale Bożej
.
Uczynki miłosierdzia
Dozwolona, wymagana praca w Dniu Pańskim obejmuje „uczynki miłosierdzia”, czyli dobre uczynki miłości wobec bliźniego, zwłaszcza wobec naszych współbraci.
Gal. 6:10 Dlatego więc, dopóki mamy czas, czyńmy dobrze wszystkim, a zwłaszcza domownikom wiary.
Katechizm Heidelberski wymienia przyczynianie się do pomocy ubogim, czyli jałmużnę, jako ważny aspekt uczestnictwa w kościele. Istnieją inne sposoby pomocy potrzebującym. Jezus ich uzdrawiał.
- Możemy odwiedzać starców, którzy marnieją w domu lub w instytucjach.
. - Możemy odwiedzać lub mieć nad sobą samotnych świętych.
.
- Możemy pocieszać strapionych.
.
- Kościół jest pełen potrzebujących, jeśli tylko otworzymy oczy.
.
Rodzinne nabożeństwo
W niedzielne wieczory można cieszyć się wspaniałą społecznością chrześcijańską – i praktykować ją jako obowiązek. Wtedy nie rozmawiamy o naszej codziennej pracy, o wszystkich restauracjach, do których poszliśmy, o wyścigu lub o wielu wadach innych członków zgromadzenia, ale rozmawiamy razem o Panu Chrystusie. Izajasz 58 wyraźnie ostrzega nas przed „mówieniem własnych słów”.
Izaj. 58:4 Oto pościcie dla kłótni i sporów i aby bić niegodziwą pięścią. Nie pośćcie tak, jak robicie dzisiaj, aby wasz głos był słyszany w górze.
W Dniu Pańskim powinno być uwielbienie rodzinne. Jest kult publiczny. Jest kult prywatny. Jest też kult rodzinny. IV przykazanie jest przykazaniem rodzinnym. Jest ono skierowane przez Boga do głowy domu, męża i ojca: „w nim (w dniu szabatu) nie będziesz wykonywał żadnej pracy, ani ty, ani twój syn, ani twoja córka (…)”. Ojciec jest odpowiedzialny za posłuszeństwo swojego domu. Ma on odpoczywać, wraz z rodziną. Historycznie Dzień Pański był ostoją dla rodziny wśród Reformowanych i Prezbiterian.
Niech będzie nabożeństwo rodzinne, zwłaszcza w obliczu dzisiejszych zagrożeń dla życia rodzinnego. Rodzina powinna omówić kazanie. (Nie jest to tożsame z rozdzieraniem kazania na kawałki lub krytykowaniem kaznodziei). Rodzina powinna wspólnie czytać i studiować Biblię. Rodzice powinni uczyć dzieci ich katechizmu. Jakże uwielbiam słyszeć, jak dziecko mówi na lekcji katechizmu: „Mój tata (lub mama) opowiedział mi tę historię”. Rodzina powinna wspólnie śpiewać.
.
Jak długo trwa Dzień Pański?
W niedzielę jest tak wiele do zrobienia, że dzień ten jest zbyt krótki. „Jak długi jest Dzień Pański?” pytali niektórzy. Daj Panu pełny dzień; to jest Dzień Pański, a nie godzina Pańska. Doprawdy, jest to złowieszcze pytanie. Brzmi ono podejrzanie jak pytanie Żydów z Amosa 8:5: „Kiedy zniknie nów księżyca, abyśmy mogli sprzedawać zboże? i sabat, abyśmy mogli wystawiać pszenicę?„. Nikt nie mówi tak o swoich wakacjach. „Ach, kiedyż to się skończy?”.
Takie pytania o Dzień Pański wskazują na nieszczelność tamy w mojej własnej duszy – światowość wlewa się do środka. Człowiek, który zasmakował czegoś z odpoczynku Chrystusa, mówi inaczej: „O, kiedyż zaświta wieczny Dzień Sabatu?”.
.
Podsumowanie
Jednak nasze posłuszeństwo IV przykazaniu jest w najlepszym razie niedoskonałe. Nie mamy doskonałej wiary w Chrystusa, nasz Odpoczynek; nie przychodzimy do kościoła z takim zapałem dla chwały Bożej i z taką wdzięcznością za Jego dzieło w Jezusie, jaką powinniśmy mieć;
- często słuchamy Słowa na zimno – tak, a my kaznodzieje często tak je głosimy; nasze korzystanie z sakramentów i nasze modlitwy są często nawykowe;
- nasze myśli są bluźniercze;
- nasze rozmowy są światowe;
Kiedy wszystko jest powiedziane i zrobione, w niedzielny wieczór, najwięcej, co można powiedzieć o naszym przestrzeganiu sabatu, to że nic nie zrobiliśmy. IV przykazanie uczy nas naszej nędzy, tak że lecimy do Chrystusa po sprawiedliwość.
Ale Pan, który usprawiedliwia, uświęca również, tak że mamy początek posłuszeństwa IV przykazaniu. Ten początek, choć mały, jest to zwycięski początek. Mamy odpocząć w Chrystusie w Dzień Pańśki przez wiarę. To staje się mocą, przez którą żyjemy i pracujemy przez pozostałe sześć dni tygodnia, zaprzestając naszych złych uczynków i oddając się Panu, aby On działał przez swego Ducha w nas. W ten sposób rozpoczynamy w tym życiu wieczny sabat.
Nasze zachowanie sabatu jest radosne. Dzień Pański nie jest dniem ponurym. Nie jest prawdą o nas to, co Thomas Babington Macaulay kwaśno (i niesprawiedliwie) powiedział o purytanach i ich przestrzeganiu sabatu:
„Purytanie sprzeciwiali się zarzynaniu niedźwiedzi w niedzielę, nie dlatego, że sprawiało to ból niedźwiedziom, ale dlatego, że sprawiało przyjemność ludziom”.
Naszym doświadczeniem jest raczej to, które wyraża hymn:
Dzień ze wszystkich tygodni najlepszy,
Godło wiecznego odpoczynku.
Naszym doświadczeniem jest to, co obiecał prorok dawno temu, w Izajasza 58:13-14:
„Jeśli powstrzymasz swoją nogę od przekraczania szabatu, aby nie wykonać swojej woli w moim świętym dniu; jeśli nazwiesz szabat rozkoszą, dzień święty PANA – szanownym; jeśli go uczcisz, nie czyniąc swoich spraw ani nie wykonując swojej woli, ani nie mówiąc słowa próżnego; Wtedy będziesz rozkoszował się PANEM, a wprowadzę cię na wysokie miejsca ziemi i nakarmię cię dziedzictwem Jakuba, twego ojca. Tak bowiem powiedziały usta PANA.„
Tłumaczył Robert Jarosz na podstawie źródło
Zobacz w temacie
- Dzień Pański – klasyczna pozycja Reformowana, część 1
- Semper Reformanda kontra formalizm
- Kaganiec na ciało Chrystusa
- Satyra na leniwych chrześcijan
- Choroba nie zwalnia z Bożej służby
. - Utracona Ewangelia Reformacji
- Remedium na gnijącą religię
- Radość tylko w samym Chrystusie
. - 10 Oznak Kultycznego Kościoła
- Apostolski charakter Kościoła