Czym jest zbawienie?

utworzone przez | lis 29, 2021 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Obietnica

Ewangelia Boża jest pewną i niezawodną obietnicą wiecznego zbawienia uzależnionego od Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Jest to wielkie zbawienie, które jest dane  darmo dla wszystkich, którzy wierzą w obietnicę Boga. Wszystko to oparte jest na zasługach posłuszeństwa i śmierci, tylko na sprawiedliwości Chrystusa, wyznaczonego przedstawiciela i zastępcy wybranych Bożych.

Kwestia zbawienia nie jest prosta. W rzeczywistości, potrzeba objawienia od Boga nawet po to, aby zrozumieć potrzebę i naturę zbawienia. Tłumy ludzi wierzą, że wiedzą, czym jest zbawienie i wierzą, że są zbawieni. Ale tłumy są niestety oszukane. Musimy odwołać się do Słowa Bożego, aby właściwie zrozumieć zbawienie. Większość zgodzi się, że jest to kwestia życia i śmierci.

Co to jest zbawienie i dlaczego potrzebujemy zbawienia?

Rzeczywistość dwóch stanów

Aby właściwie zrozumieć, co Biblia naucza pod pojęciem zbawienia, musimy najpierw poznać dwa stany człowieka. Istnieją tylko dwa stany, w których wszyscy mężczyźni i kobiety bez wyjątku istnieją przed Bogiem.
.

Całkowita deprawacja

Pierwszym stanem jest stan, w którym wszyscy rodzimy się przez naturalne pokolenie w Adamie, jako

  • winni,
  • potępieni,
  • skalani,
  • zdeprawowani grzesznicy,
  • niezdolni do zbawienia samych siebie
  • niechętni do zbawienia na sposób Boży.

O tym stanie świadczy przede wszystkim nieznajomość i niewiara w Ewangelię Bożą, Bożą drogę zbawienia. Dowodem tego jest nasze postępowanie według ciała, staranie się o ustanowienie własnej drogi i własnej sprawiedliwości przed Bogiem.
.

Odrodzenie

Drugim jest stan, w którym niektórzy rodzą się przez cudowne narodziny z Ducha Świętego, w Chrystusie i przez Chrystusa. Jest to stan

  • zbawionych,
  • usprawiedliwionych,
  • uświęconych,
  • odkupionych grzeszników,

To ci, którzy dzięki mocy Bożej przyszli po zbawienie Bożą drogą, opartą wyłącznie na zasługach sprawiedliwości Chrystusa, darmo przypisanej i otrzymanej przez wiarę. O tym stanie świadczy przede wszystkim wiara w Ewangelię Bożą, w Jego obietnicę zbawienia uzależnioną tylko od Chrystusa. To jest wiara zbawcza.

Jest to udowodnione po drugie przez upamiętanie od dawnego bałwochwalstwa i martwych uczynków. To jest upamiętanie, które pochodzi z wiary zbawczej. Jest to zmiana umysłu odnośnie Boga i jedynej podstawy zbawienia, gdzie grzesznik widzi, że tylko sprawiedliwość Chrystusa może usunąć gniew Boży i zyskać łaskę Bożą, oraz że wszystkie nasze wysiłki zmierzające do tego są martwymi uczynkami i aktami jawnego bałwochwalstwa.

Wszyscy Boży wybrani, po zbawieniu, przechodzą ze stanu naturalnego (zgubiony) do stanu łaski (zbawiony). Nowe narodziny to przejście między nimi. Obejmuje to wszystko, co jest konieczne, zgodnie z nakazem Boga, aby wyprowadzić grzesznika ze śmierci i potępienia do życia duchowego i usprawiedliwienia.

Jan. 3:7 Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić.

Ma to miejsce, gdy grzesznik otrzymuje życie duchowe od Ducha Bożego i wierzy w Bożą Ewangelię. Grzesznik, który nie wierzy Ewangelii, nie jest narodzony na nowo. Jeśli ten grzesznik będzie trwał w niewierze, z pewnością zginie.
.

Błędny pogląd

Z Bożego świadectwa widzimy, że to, co większość ludzi myśli o zbawionych i niezbawionych, nie jest wcale właściwym poglądem. Większość ludzi myśli o niezbawionych ludziach jako niemoralnych i niereligijnych. Uważają ludzi zbawionych za moralnych i religijnych. Ale Biblia mówi nam, że do niezbawionych należą moraliści, tacy jak Nikodem (Jan 3) i osoby niemoralne, takie jak Samarytanka (Jan 4). Każdy, kto nie wierzy Ewangelii, jest niezbawiony.

Jan 3:36 Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, ale kto nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz gniew Boży zostaje na nim.

Widzimy, że jest to ważna sprawa, której powinniśmy poświęcić naszą największą uwagę. Bóg nie jest autorem zamieszania ani nie promuje duchowej ignorancji. Bóg jest prawdą, a Jego świadectwo jest wytworem nieskończonej mądrości. W Słowie Bożym Jego prawdy są przedstawiane, jedna po drugiej, krok po kroku, w jasnym, systematycznym porządku, z pełnym zapewnieniem, że owce Chrystusa doświadczą zbawienia, dzierżąc chwałę Bożą przed obliczem Jezusa Chrystusa. Zbawienie to praca na sercu. Oznacza to, że obejmuje całego człowieka, umysł, uczucia i wolę.

Rzym. 10:10 Sercem bowiem wierzy się ku sprawiedliwości, a ustami wyznaje się ku zbawieniu.

Gdybyśmy my lub ktoś z naszych bliskich byli fizycznie chorzy i wymagali poważnej pomocy medycznej, nie chcielibyśmy dać się oszukać. Nie chcielibyśmy podejmować decyzji opartych na przesądach lub mistycyzmie. Chcielibyśmy precyzyjnych odpowiedzi na konkretne pytania. Nie chcielibyśmy ogólnych wyobrażeń, opinii ani pustych słów. Aktywnie angażowalibyśmy wszystkie nasze zdolności w osądzanie prawdy. Chcielibyśmy poznać właściwą miarę, według której można by oceniać te kluczowe sprawy, ponieważ stawką jest życie fizyczne.

O ileż bardziej powinniśmy cenić prawdę i właściwe normy, gdy w grę wchodzi życie wieczne? Ktoś może twierdzić, że jest zdrowy i sprawny fizycznie, podczas gdy może mieć raka w środku, który zaczyna niszczyć jego życie fizyczne.

Ta sama zasada odnosi się do sprawy zbawienia. Większość z nas ma jakieś wyobrażenie o tym, co to znaczy być zbawionym i co to znaczy być potępionym. Większość ma jakiś standard, według którego osądza zbawionych i zagubionych. Jeśli osądzamy siebie lub kogokolwiek innego, że jest zbawiony, a nasz osąd opiera się na fałszywym standardzie, to nasza nadzieja zbawienia nie jest niczym więcej niż domniemaniem i spekulacją. Wystarczająco smutne jest, że człowiek jest zgubiony, ale jeszcze smutniejsze jest, gdy człowiek jest zgubiony, myśląc, że jest zbawiony. Pomyśl o tych, którzy stanęli przed Panem na Sądzie w Ewangelii Mateusza.

Mat 7:22-23 22. Wielu powie mi tego dnia: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w twoim imieniu i w twoim imieniu nie wypędzaliśmy demonów, i w twoim imieniu nie czyniliśmy wielu cudów? 23. A wtedy im oświadczę: Nigdy was nie znałem. Odstąpcie ode mnie wy, którzy czynicie nieprawość.

Wymienieni tutaj szczerze myśleli, że są zbawieni i sami siebie za takich uważali w oparciu o określone standardy. Chrystus objawił, że nigdy nie zostali zbawieni i że ich standard osądu był zły. Nie ma nic smutniejszego niż myśl o osobie, która przyjdzie na Sąd, oczekując akceptacji, dowiadując się, że jest zgubiona.

Zaskakująca prawda jest taka, że kryteria, których ludzie będą używali aby uważać siebie za zbawionych, są takimi samymi, których używa wielu wyznających chrześcijan, aby osądzić siebie i innych zbawionych. To mówi nam, że wielu wyznających chrześcijaństwo nie wie, czym jest zbawienie ani co to znaczy być zgubionym. Nie znają też odpowiedniego standardu, według którego mogliby osądzać.
.

Zbawienie zdefiniowane

Musimy zdefiniować zbawienie w świetle Słowa Bożego, które objawia Boży plan we wszystkich rzeczach i Jego determinację, aby osiągnąć ten plan.
.

Boża chwała

Po pierwsze, głównym zamysłem Boga we wszystkim jest Jego chwała. Wszystko we wszechświecie jest skierowane do tego jedynego celu.

Rzym. 11:36  Z niego bowiem, przez niego i w nim jest wszystko. Jemu chwała na wieki. Amen.

Chwałą Bożą jest objawienie Jego charakteru, wszystkich Jego atrybutów, które są zaangażowane i uhonorowane w Jego dziełach

  • stworzenia,
  • opatrzności,
  • potępienia,
  • a zwłaszcza zbawienia.

Odkupieńczy charakter Boga nie jest zaangażowany ani objawiony w stworzeniu, opatrzności ani w potępieniu. Ujawnia się tylko w zbawieniu grzeszników przez Chrystusa. Dlatego nie możemy czcić, poznawać, kochać ani służyć jedynemu prawdziwemu Bogu poza Chrystusem, ponieważ nie możemy zobaczyć Jego odkupieńczej chwały bez Chrystusa. Jak mówi Biblia, nie możemy poznać Go (Boga) ani Jego dróg (Jego sposobów działania) bez Chrystusa. Nie możemy poznać Go jako sprawiedliwego Boga i Zbawiciela bez Chrystusa. Ta wiedza jest pierwszym Bożym planem w zbawieniu grzeszników. Chwała Jego odkupieńczego charakteru wymagała wcielenia, uniżenia, posłuszeństwa, cierpienia i śmierci Chrystusa, Jego jedynego Syna.

Jan. 17:4 Ja uwielbiłem ciebie na ziemi i dokończyłem dzieła, które mi dałeś do wykonania.

Pamiętając o tym wielkim planie, zwłaszcza w kwestii zbawienia, możemy teraz właściwie zdefiniować biblijne zbawienie. Zbawienie to Bóg oddający sobie chwałę w sercach (umysłach, uczuciach i woli) grzeszników. Dzieje się to wtedy, gdy Bóg objawia grzesznikom, przez Ewangelię, mocą Ducha Świętego, doskonałości swego charakteru, aby mogli Go poznać, czcić, służyć i cieszyć się Nim, jedynym prawdziwym Bogiem, sprawiedliwym Bogiem i Zbawicielem. To jest prawdziwe zbawienie. Jest ono opisane wyraźnie w poniższym wersie:

2 Kor. 4:6 Ponieważ Bóg, który rozkazał, aby z ciemności zabłysnęło światło, ten zabłysnął w naszych sercach, aby zajaśniało w nas poznanie chwały Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa.

Jest to największe błogosławieństwo, jakie Bóg może dać upadłym mężczyznom i kobietom. Błogosławieństwo to obejmuje wszystkie inne błogosławieństwa, ponieważ każde duchowe błogosławieństwo zmierza do chwały Bożej.
.

Trójca w dziele odkupienia

Po drugie, wiedząc, że chwała Boża jest ostatecznym celem wszystkich rzeczy, możemy zobaczyć, w jaki sposób wszystkie trzy Osoby Trójcy Świętej są zaangażowane w osiągnięcie tego celu.

Bóg Ojciec jest tak zazdrosny o honor swego charakteru w zbawieniu grzeszników, że nie oszczędził własnego Syna, aby zachować tę chwałę.

2 Mojż. 34:14 Nie będziesz oddawał pokłonu innemu bogu, bo PAN, którego imię jest Zazdrosny, jest Bogiem zazdrosnym

Bóg Syn jest tak zazdrosny o chwałę swego Ojca, że chętnie stał się posłuszny aż do śmierci, nawet śmierci krzyżowej, aby zachować tę chwałę.

Jan. 17:1-3 1. To powiedziawszy, Jezus podniósł swoje oczy ku niebu i rzekł: Ojcze, nadeszła godzina. Uwielbij swego Syna, aby też twój Syn uwielbił ciebie; 2. Jak mu dałeś władzę nad wszelkim ciałem, aby dał życie wieczne tym wszystkim, których mu dałeś. 3. A to jest życie wieczne, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.

Bóg Duch Święty jest tak zazdrosny o chwałę Ojca, że w dziele zbawienia uwielbia Boga w sercach odkupionych. Jest to dzieło Ducha Świętego w nowym narodzeniu, aby dać martwemu grzesznikowi życie, aby uwierzył w Ewangelię i nawrócił się z martwych uczynków i dawnego bałwochwalstwa. Duch Święty rzuca światło poznania chwały Bożej, objawionej w Osobie i dziele Chrystusa, w serca ludu Bożego.

2 Tes. 2:13-14 13. Lecz my nieustannie powinniśmy dziękować Bogu za was, bracia umiłowani przez Pana, że Bóg od początku wybrał was do zbawienia przez uświęcenie Ducha i wiarę w prawdę. 14. Do tego powołał was przez naszą ewangelię, abyście dostąpili chwały naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Rezultatem tego jest to, że grzesznicy w zbawieniu przychodzą do bojaźni Bożej. Dlatego lud Boży, grzesznicy zbawieni przez łaskę, są tak zazdrośni o honor chwały Bożej, że mają silną zasadę, która pragnie nie narażać chwały Bożej nawet dla swoich bliskich.

Łuk. 14:26 Jeśli ktoś przychodzi do mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, a nawet swego życia, nie może być moim uczniem.

Chrystus nie promuje nienawiści. Naucza, że każdy, kto dobrowolnie naraża chwałę Bożą w zbawieniu przez głoszenie pokoju komukolwiek, nawet tym bliskim, poza jedyną podstawą pokoju, nie może być uczniem Chrystusa. Z natury upadli ludzie nie mają szacunku dla Bożej chwały, żadnego szacunku dla czci Boskiego charakteru w odkupieniu. Biblia stwierdza, że:

Rzym. 3:18 Nie ma bojaźni Bożej przed ich oczami.

Biblia mówi nam również, że:

Przysłów 1:7 Bojaźń PANA jest początkiem wiedzy, ale głupcy gardzą mądrością i karnością.

Oznacza to, że cześć i szacunek dla czci odkupieńczego charakteru Boga jest początkiem zbawczej wiedzy.
.

Bojaźń Boża

Po trzecie, kiedy Bóg zostaje uwielbiony w sercu grzesznika, grzesznik zaczyna się bać Boga. Grzesznik zacznie szukać Pana dopiero wtedy, gdy zacznie interesować się tym, w jaki sposób charakter Boży może zostać uhonorowany w zbawieniu winnych grzeszników. Jak święte prawo Boże, które przeklina najmniejsze przewinienie, może ogłosić grzesznika jako usprawiedliwionego i błogosławionego? Prawo musi to zrobić, jeśli ma być szanowany charakter Boga. Jak Boża sprawiedliwość, która wymaga wiecznej nędzy wszystkich grzeszników, może dać wieczne błogosławieństwo grzesznikowi? Sprawiedliwość Boża domaga się jej, jeśli Bóg ma być sprawiedliwy i święty.

W Liście do Efezjan 1:3-14 mamy podsumowanie tego, co jest nauczane od Księgi Rodzaju do Objawienia na temat chwały Bożej w zbawieniu grzeszników przez Jezusa Chrystusa.
.

Doskonała sprawiedliwość

Tylko Bóg od początku określa cel i wyznacza wszystkie środki do jego osiągnięcia. Bóg Ojciec skierował swą suwerenną miłość na określoną liczbę winnych grzeszników i postanowił objawić i uczcić każdy atrybut swego charakteru w ich pełnym, wolnym, wiecznym zbawieniu. Aby Bóg mógł być uwielbiony w zbawieniu grzeszników, konieczne było, aby ustanowił Swego jedynego Syna ich Przedstawicielem i Zastępcą, ich Pośrednikiem i Poręczycielem. Istotne było również to, że Bóg uzależnił całe swoje zbawienie od Swojego Syna, Jezusa Chrystusa. Świętość Boża, Jego prawo i sprawiedliwość wymaga czegoś, czego żaden grzesznik nie może wytworzyć i do czego nie może być zdolny – doskonałej sprawiedliwości.

W pełni czasu, Bóg Syn wcielił się, aby wypełnić obowiązki swojego pośrednictwa. Spełnił wszystkie warunki zbawienia Swoich owiec i uwielbił Swojego Ojca. Chrystus zasłużył dla swojego ludu na całe zbawienie, wszelką łaskę tutaj i wszelką chwałę w przyszłości. Był ofiarą za ich grzechy. Obciążony ich grzechami, zapłacił w pełni karę i nie zostawił im nic do zapłacenia. Przez swoje posłuszeństwo i śmierć stworzył dla nich doskonałą sprawiedliwość. Z czasem, w każdym kolejnym pokoleniu, Bóg Duch Święty sprawia, że każdy z tych odkupionych grzeszników staje się rzeczywistym uczestnikiem wszystkich błogosławieństw, jakie Bóg Ojciec dla nich przeznaczył w oparciu o przypisaną im sprawiedliwość Chrystusa. Z czasem, dzięki Duchowi Bożemu, ci odkupieni grzesznicy narodzą się na nowo. Słuchają Ewangelii, wierzą w nią i upamiętują się.
.
.

Tylko łaska

Po czwarte, aby Bóg był uwielbiony, zbawienie musi być ono w całości z łaski. Niemożliwe jest, aby każdy atrybut Bożego charakteru został uhonorowany w zbawieniu grzeszników, jeśli zbawienie nie jest uzależnione wyłącznie od Chrystusa. Jeśli na grzesznika nałożone są jakieś warunki, Bóg nie może być uwielbiony, a zbawienie nie jest całe z łaski. Byłoby niemożliwe, aby Bóg był sprawiedliwy i usprawiedliwiał bezbożnych, gdyby zbawienie było uzależnione od grzesznika w jakikolwiek sposób lub w jakimkolwiek stopniu.

Bóg usprawiedliwia bezbożnych, a Bóg musi być sprawiedliwy, gdy dobrowolnie usprawiedliwia bezbożnych. Aby Bóg był sprawiedliwy, zbawienie musi być uzależnione tylko od Chrystusa, który może zaspokoić prawo i sprawiedliwość w imieniu ludu Bożego. Chrystus i Jego ciało, kościół, wybrani, są jednym w świetle prawa i sprawiedliwości Bożej. Chrystus, jeden, reprezentuje swój Kościół, wielu.

Rzym. 5:19 Jak bowiem przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo jednego wielu stało się sprawiedliwymi.

Przypisana sprawiedliwość

Przez krew Chrystusa wielu zostaje oczyszczonych i uświęconych. Wszyscy ci, których Chrystus reprezentował, są ukrzyżowani z Chrystusem przez Boże powołanie wolnej łaski. Nie są ukrzyżowani osobiście, ale są ukrzyżowani w Osobie ich Zastępcy, Jezusa Chrystusa. Są oni ukrzyżowani przez reprezentację i przez przypisanie. W Chrystusie, są martwi dla prawa przez wypełnienie i satysfakcję. Święte prawo Boże, które uznało Chrystusa za świętego i nieskalanego, zgodnie z Jego osobistym charakterem i postępowaniem, ogłosiło Go również grzechem, gdy grzechy Jego owiec zostały Mu przypisane.

2 Kor. 5:21  On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.

Sprawiedliwość Boża, która domagała się błogosławieństwa dla Chrystusa według Jego osobistego charakteru i postępowania, domagała się, aby gniew Boży został wylany na Niego, gdy wina Jego owiec została Mu przypisana. Prawo i sprawiedliwość Boża, która domaga się kary i śmierci owiec Chrystusa na podstawie ich charakteru i postępowania, teraz domaga się ich wiecznego błogosławieństwa na podstawie przypisanej sprawiedliwości Chrystusa. Sprawiedliwość ta jest więc jedyną podstawą zbawienia.
.

Zakres zbawienia

Mając to wszystko na uwadze, możemy spojrzeć na cały plan zbawienia z jego biblijnej perspektywy. Spójrz na przykład z Tytusa

Tyt 3:4-7 4. Lecz gdy się objawiła dobroć i miłość Boga, naszego Zbawiciela, względem ludzi; 5. Nie z uczynków sprawiedliwości, które my spełniliśmy, ale według swego miłosierdzia zbawił nas przez obmycie odrodzenia i odnowienie Ducha Świętego; 6. Którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela; 7. Abyśmy, usprawiedliwieni jego łaską, stali się dziedzicami zgodnie z nadzieją życia wiecznego.

Tutaj Apostoł Paweł zwraca się do wierzących i opisuje sposób, w jaki weszli oni do królestwa Bożego przez wiarę w Pana Jezusa Chrystusa, pod działaniem Ducha Bożego, za pośrednictwem Ewangelii. Pamiętajcie, Bożym celem zbawienia jest Jego własna chwała w skutecznym zastosowaniu zasług Chrystusa do naszych serc przez wiarę. To zbawienie jest niesamowitą rzeczą! Zbawienie opisane jest na wiele sposobów. Zawiera wiele, wiele rzeczy. Kiedy mówimy o zbawieniu, możemy odnieść się do wiecznego dekretu Boga.

Wieczny dekret Boga

Tyt. 3:4 – „…dobroć i miłość Boga, naszego Zbawiciela…”.

Odnosi się to do Boga Ojca, który zaplanował zbawienie, wyznaczył Boga Syna, aby był naszym zbawieniem i zawarł z Nim przymierze w przeszłej wieczności, w której zostały nałożone na Niego wszystkie warunki naszego zbawienia. Przymierze łaski jest wiecznym przymierzem zawartym przed czasem, kiedy Bóg Ojciec postanowił wybawić wybrany przez siebie lud z upadłej rasy Adama i uzależnił całe ich zbawienie od Jego umiłowanego Syna.

Boża dobroć i miłość jest Jego celem, aby zbawić wielu grzeszników, z Jego własnego wyboru, uwarunkowanego Chrystusem. Zostało to zaplanowane i zamierzone przed czasem, zostało ustanowione przez Boga i tak uporządkowane z absolutną pewnością, że żadna jego część nie może zawieść. Nasz Bóg ogłasza koniec od początku. Nasz Bóg jest suwerenny, a zbawienie jest od Pana. Ewangelia jest Ewangelią Boga. Zaczyna się od suwerennego Boga I Jego wybrania.
.

Dzieło Chrystusa

Tyt. 3:6 ” Którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa… “

Dzieło Chrystusa dokonało się 2000 lat temu. Cokolwiek Bóg chce i zamierza przed czasem, musi mieć swoją rzeczywistą realizację w czasie. Chrystus jest Barankiem ukrzyżowanym od założenia świata w zamyśle i celu Boga. Aby zbawienie mogło być osiągnięte i zakończone, musi się to dokonać w czasie zgodnie z wolą Ojca w Osobie samego Chrystusa jako wcielonego Syna Bożego. To wydarzenie było zawsze pewne, ale musiało mieć swoje spełnienie w czasie we wcieleniu, posłuszeństwie i śmierci Chrystusa.

Przyszedł Chrystus, narodzony z kobiety, pod prawem,  nasze grzechy zostały Jemu przypisane, poszedł na krzyż i zapłacił nasz dług za grzech i doskonale zaspokoił prawo i sprawiedliwość w naszym imieniu. Jeremiasz nazwał Go Pan naszą sprawiedliwością.

Jer. 23:6 Za jego dni Juda będzie zbawiona, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. A to jest jego imię, którym będą go nazywać: PAN NASZĄ SPRAWIEDLIWOŚCIĄ.

Chrystus  faktycznie ustanowił tę sprawiedliwość. To odkupienie nie sprawiło, że ludzie stali się zdolnymi do zbawienia. To odkupienie zapewniło wieczne zbawienie i ostateczną chwałę każdemu grzesznikowi, za którego żył i umarł Chrystus.

Aby Bóg mógł być sprawiedliwy i ukarać Chrystusa za nasze grzechy, grzechy faktycznie musiały być Mu przypisane. Musiał być uczyniony grzechem. Tak więc Chrystus w przeszłej wieczności stał się uczestnikiem naszej natury w umyśle i celu Boga z widokiem na Jego wcielenie i stanie się uczestnikiem naszego grzechu i winy przez przypisanie. Kiedy to miało miejsce w czasie, nastąpiła rzeczywista śmierć, rzeczywiste pojednanie, ustanowiona sprawiedliwość, a wszystko to w wypełnieniu Bożego celu łaski, jakim jest uwielbienie Siebie w zbawieniu Jego wybranych.
,

Nowe narodzenie

Tyt. 3:5 “… przez obmycie odrodzenia i odnowienie Ducha Świętego ”

Jest to ten aspekt zbawienia, którym głównie zajmujemy się w tym artykule, a który Biblia właściwie i głównie określa jako zbawienie. Można powiedzieć, że wszyscy wybrani przez Boga są już zbawieni w Osobie Chrystusa, ich Przedstawicielu, ale nie w ich własnych osobach, aż do momentu odnowienia i nawrócenia. Obejmuje to wszystko, co jest wymagane, aby sprowadzić potępionego grzesznika z dna zrujnowanej ludzkości do wiecznej jedności z Chrystusem ku chwale Bożej.

Co właściwie dzieje się w grzeszniku, kiedy rodzi się z góry przez Ducha Bożego? Ten grzesznik jest odrodzony (obdarzony życiem lub ożywiony) i odnowiony (nawrócony w nowości życia). Agentem w tym nowym narodzeniu jest Duch Święty, który czyni nas rzeczywistymi uczestnikami samej natury Chrystusa (Jego ducha i Jego sprawiedliwości), a narzędziem jest Ewangelia, dzięki której nasze serca są oczyszczane przez wiarę, a nasze sumienia przez krew Chrystusa.

Duch Święty daje nową, świętą regułę w naszych sercach, samą naturę Chrystusa, oświeca nasze umysły do chwały Bożej objawionej w obietnicy zbawienia uwarunkowanego Chrystusem, a my jesteśmy przeniesieni ze śmierci do życia. Bóg Ojciec faktycznie przypisuje samą sprawiedliwość Chrystusa każdemu ze swoich wybranych w każdym kolejnym pokoleniu. Duch Święty daje im nowe życie i odnawia ich umysły przez prawdę Ewangelii, pokonuje ich naturalne uprzedzenia wobec Niego, i przyprowadza ich do wiary w Chrystusa i nawrócenia od martwych uczynków.
.

Wytrwałość świętych i ostateczna chwała

Do tego wielkiego zbawienia możemy włączyć wytrwałość i ostateczne uwielbienie. Zbawienie w Piśmie jest terminem obejmującym wszystko, od wybrania do ostatecznego uwielbienia. Rozważ następujące –

Część z tego, co do naszego doświadczenia, już minęła.

Efez. 2:8 Łaską bowiem zostaliście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga.

Paweł mówi tutaj o początkowym odrodzeniu i nawróceniu wierzącego, w którym, mając przypisaną mu sprawiedliwość, Duch Święty Boży daje mu życie duchowe i głosząc Ewangelię, doprowadza grzesznika do wiary w Chrystusa i prawdziwej pokuty z martwych uczynków i dawnego bałwochwalstwa.

Część z tego, co do naszego doświadczenia, jest w teraźniejszości.

1 Kor. 1:18 Mowa o krzyżu bowiem jest głupstwem dla tych, którzy giną, ale dla nas, którzy jesteśmy zbawieni, jest mocą Boga.

.

2 Kor. 2:15 Jesteśmy bowiem dla Boga przyjemną wonią Chrystusa wśród tych, którzy są zbawieni, i wśród tych, którzy giną.

Jest to dosłownie w czasie teraźniejszym i można to przetłumaczyć jako „którzy są zbawiani”. Apostoł nie wskazuje tymi słowami, że ci wierzący nie są jeszcze zbawieni, ani nie pozostawia wątpliwości, czy dotrą do nieba. Mówi o wytrwaniu wierzącego w wierze, trwaniu w tym błogosławionym stanie usprawiedliwienia jedynie przez Chrystusa.

Część z tego, co do naszego doświadczenia, jest jeszcze w przyszłości.

Rzym. 13:11 A czyńcie to, znając czas, że już nadeszła pora, abyśmy się obudzili ze snu. Teraz bowiem bliżej nas jest zbawienie, niż kiedy uwierzyliśmy.

Paweł mówi tutaj o śmierci wierzącego w Chrystusie, która będzie dopełnieniem naszego zbawienia na początku naszego ostatecznego uwielbienia.
.

Cel i fundament zbawienia

Jaki jest cel zbawienia? Chodzi o to, aby Bóg został uwielbiony, Chrystus wywyższony, a wszelkie chlubienie się zostało wykluczone z grzesznika.

Tyt. 3:5 Nie z uczynków sprawiedliwości, które my spełniliśmy, ale według swego miłosierdzia zbawił nas przez obmycie odrodzenia i odnowienie Ducha Świętego

.

1 Kor. 1:29-31 29. Aby nie chlubiło się przed nim żadne ciało. 30. Lecz wy z niego jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem; 31. Aby, jak to jest napisane: Ten, kto się chlubi, niech się chlubi w Panu.

Aby osiągnąć te cele, Bóg zarządził, że w tym wielkim zbawieniu, które zawiera i obejmuje wiele rzeczy, fundamentem tego zbawienia jest jedna rzecz – sprawiedliwość umiłowanego Syna Bożego, darmo przypisana i przyjęta przez daną przez Boga wiarę. To jest jedyny fundament całego zbawienia, od wybrania do ostatecznego uwielbienia.

Wszystko, nic nie wyłączając, jest niezawodne i pewne, bez żadnych wątpliwości lub wahań, oparte wyłącznie na przypisanej sprawiedliwości Chrystusa. I każdy, kto stara się uczynić z tej sprawiedliwości mniej niż to, czym ona jest w swej chwale i wartości, niebezpiecznie manipuluje przy tym, co chwali Boga we wszystkich cechach Jego charakteru, w tym, co wywyższa Chrystusa w Jego pośredniczącej chwale, która wyklucza wszelkie podstawy do chlubienia się w grzesznikach.

Niektórzy twierdzą, że zbawienie jest czymś więcej niż tylko przypisaną sprawiedliwością. To jest prawda, ale podstawą zbawienia nie jest nic więcej niż przypisana sprawiedliwość. Istnieje wiele skutków i rezultatów, które są konieczne i zawarte w zbawieniu, ale żaden z tych skutków i rezultatów nie stanowi żadnej części podstawy zbawienia. Bóg ma mieć wszelką chwałę, Chrystus ma być wywyższony, a grzesznikom nie pozostaje nic, czym mieli by się chlubić.
.

Owoce zbawienia

Kiedy mówimy o owocach zbawienia, odnosimy się głównie do subiektywnego aspektu tego, co Duch Święty czyni w grzeszniku. Jak to pasuje do planu zbawienia?
.

Przypisana wina

Po pierwsze, subiektywne dzieło Boga Ducha Świętego w nas jest tak samo konieczne dla naszego zbawienia, dla naszego usprawiedliwienia, jak dzieło Chrystusa dla nas, ale nie z tych samych powodów ani dla tych samych celów. W naszym naturalnym stanie istniały dwa wielkie zła, z których każde musi zostać usunięte, jeśli chcemy zostać zbawieni. Pierwszym z nich jest wina za grzech.

Rzym. 3:10 Jak jest napisane: Nie ma sprawiedliwego, ani jednego

Jest to prawne potępienie Adama, oparte na przypisaniu nam winy, bez naszego osobistego grzechu.

Rzym. 5:12 Dlatego, tak jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech – śmierć, tak też na wszystkich ludzi przeszła śmierć, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.

To jest kwestia prawna i jest to podstawa potępienia.
.

Panowanie grzechu

Drugim jest panowanie lub skalanie grzechem.

Rzym. 3:11-12 11. Nie ma rozumnego i nie ma nikogo, kto by szukał Boga. 12. Wszyscy zboczyli z drogi, razem stali się nieużyteczni, nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego.

Jest to rezultat przypisanej winy. Jest to grzeszna natura otrzymana od Adama, a jej dowodem jest miłość do samego siebie, własna sprawiedliwość, religijna pycha, które utrzymują nas w oddaleniu od Boga przez złe uczynki i kalają nasze sumienia.
,

Chrystus pośrednik

Aby grzesznik mógł zostać zbawiony, oba zła muszą zostać naprawione. Potrzebujemy przypisanej nam sprawiedliwości, aby usunąć podstawę naszego potępienia i ustanowić podstawę naszego usprawiedliwienia. Potrzebujemy nowej natury, nowego serca, która sprawi, że będziemy szukać Boga przez Chrystusa. Potrzebujemy obydwu do zbawienia i potrzebujemy obu, aby być odpowiednimi poddanymi królestwa niebieskiego.Jedno jest podstawą zbawienia, aby żadne ciało nie mogło chlubić się w Jego obecności, a drugie jest koniecznym skutkiem i środkiem zbawienia, abyśmy mogli chlubić się w samym Bogu.

Chrystus zobowiązał się, jako Pośrednik, do osiągnięcia obu tych celów, ale na różne sposoby. Podjął się uczynić i wycierpieć wszystko, co było konieczne, aby dokonać nie tylko usprawiedliwienia, i całkowitego zbawienia swojego ludu. Chrystus, przez swoje posłuszeństwo i śmierć, zdobył dla nas pełne prawo i tytuł do całego dziedzictwa łaski. On również uzyskał dla nas nagrodę za swoje dzieło, łaskę Ducha Świętego, który był obietnicą Ojca dla Niego. Ponadto zobowiązał się, jako Pośrednik i Poręczyciel przymierza, udzielić daru Ducha Świętego na korzyść Swego ludu, aby mogli uwierzyć w Niego dla ich całkowitego zbawienia, i aby mogli patrzeć na Niego samego dla ich uświęcenia, jak również dla ich usprawiedliwienia.

Tak więc Chrystus zapewnił środek na oba rodzaje zła, ale Jego własne dzieło, o ile różni się od dzieła Ducha Świętego, zajmuje pierwsze miejsce na gruncie naszego całkowitego zbawienia, aby mógł mieć pierwszeństwo.

Jan. 16:14 On mnie uwielbi, bo weźmie z mojego i wam oznajmi.

Dzieło Ducha Świętego

Widzimy tutaj, że głównym dziełem Ducha Świętego w nas jest ukazanie nam wartości dzieła Chrystusa dla nas jako jedynej podstawy zbawienia. Dzieło Ducha Świętego w nas nie miało na celu zastąpienia ani uzupełnienia dzieła Chrystusa jako podstawy zbawienia. Polega ono głównie na skutecznym przekonaniu grzeszników, aby przyjęli i spoczęli tylko na Chrystusie dla zbawienia, tak jak jest przedstawiony w Ewangelii.

Główną pracą Ducha Świętego od tego momentu jest umocnienie naszych serc łaską, w której chodzimy nieustannie przez wiarę i wzrastamy, gdy widzimy naszą ostateczną chwałę pewną i niezawodną, opartą na sprawiedliwości samego Chrystusa. Chwała Boża jest tak samo zaangażowana w to dzieło, jak w każdą inną część zbawienia. Tak więc praca Ducha Świętego w nas nie jest częścią podstawy naszego zbawienia. Jest to efekt.

Nie jest on przyczyną naszego odkupienia, ale owocem naszego odkupienia przez Chrystusa. Dzieło Ducha Świętego w nas jest dowodem na to, że Chrystus nas odkupił i że Jego sprawiedliwość jest nam przypisana. Tak więc podstawą zbawienia nie jest nic, co zostało uczynione przez nas. Jest to całkowicie praca wykonana dla nas, w naszym imieniu. Podstawa zbawienia jest całkowicie obiektywna i nigdy subiektywna.

To właśnie w tym kontekście widzimy owoce i dowody zbawienia, rzeczy, które towarzyszą zbawieniu, takie jak:
,

Zbawcza wiara

Zbawcza wiara, która po usłyszeniu i zrozumieniu Ewangelii przyjmuje Chrystusa i Jego sprawiedliwość jako jedyną podstawę wiecznego zbawienia i ostatecznej chwały oraz w pełni oczekuje wypełnienia się tej obietnicy.

Efez. 2:8-9 8. Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. 9. Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił.

Upamiętanie

Upamiętanie z dawnego bałwochwalstwa i martwych uczynków, które jest pierwszym dowodem zbawczej wiary i które przez wiarę w Chrystusa widzi, że każdy wysiłek posłuszeństwa i zmiany przed zbawczą wiarą był złą i niegodziwą próbą usunięcia gniewu Bożego i zdobycia Bożej łaski w przeciwieństwie do Jego odkupieńczej chwały. Były one skierowane na podstawę zbawienia, a zatem hańbiły Osobę i dzieło Chrystusa.

2 Piotra 3:9 Nie zwleka Pan ze spełnieniem obietnicy, jak niektórzy uważają, że zwleka, ale okazuje względem nas cierpliwość, nie chcąc, aby ktokolwiek zginął, lecz aby wszyscy doszli do upamiętania.

.

Hebr. 9:14 To o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował Bogu samego siebie bez skazy, oczyści wasze sumienie z martwych uczynków, by służyć Bogu żywemu?

Pobożny smutek

Pobożny  smutek z powodu grzechu, który jest nieustannym aspektem upamiętania, w którym zbawiony grzesznik stale widzi swoją grzeszność w swoim charakterze i postępowaniu, aby stale uświadamiać sobie, że jego jedyną nadzieją na zbawienie, teraz i na wieki, jest Chrystus i Jego przypisana sprawiedliwość.

Rzym. 7:24-8:1 24. Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci? 25. Dziękuję Bogu przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana. Tak więc ja sam umysłem służę prawu Bożemu, lecz ciałem prawu grzechu. 1. Dlatego teraz żadnego potępienia nie ma dla tych, którzy są w Jezusie Chrystusie, którzy nie postępują według ciała, ale według Ducha.

Miłość do Boga i do braci

Miłość do Boga i do braci, która jest miłością wypływającą ze zbawczej wiary, do której człowiek cielesny nie jest zdolny. Jest ona z Ducha Świętego i szanuje przede wszystkim honor odkupieńczej chwały Bożej, objawionej w zbawieniu opartym na sprawiedliwości Chrystusa. Ta miłość będzie stać po stronie tych, którzy wierzą w Ewangelię, i nie będzie mówić o pokoju tam, gdzie grzesznicy są albo w niewiedzy lub nie są poddani sprawiedliwości Chrystusowej jako jedynej podstawy zbawienia.

1 Jana 3:13-16 13. Nie dziwcie się, moi bracia, jeśli świat was nienawidzi. 14. My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy braci. Kto nie miłuje brata, pozostaje w śmierci. 15. Każdy, kto nienawidzi swego brata, jest mordercą, a wiecie, że żaden morderca nie ma życia wiecznego zostającego w sobie. 16. Po tym poznaliśmy miłość Boga, że on oddał za nas swoje życie. My również powinniśmy oddawać życie za braci.

Akceptowalne posłuszeństwo

Akceptowalne posłuszeństwo, które jest posłuszeństwem wypływającym ze zbawczej wiary. Jest to posłuszeństwo zbawionych grzeszników, motywowane nie prawnym strachem przed karą, ani obietnicą nagrody opartej na osobistych zasługach. Jest to posłuszeństwo motywowane absolutną pewnością ostatecznej chwały, opartej wyłącznie na przypisanej sprawiedliwości Chrystusa.

Jest to wolność i swoboda łaski, duch adopcji i miłości, dzięki którym zbawieni grzesznicy wyrażają miłość do Boga i miłość do siebie nawzajem. To nie jest opcja, ale konieczna odpowiedź na miłość i łaskę Boga przez Chrystusa. Tak jak uczynki bez wiary są martwe, wierzymy również, że wiara bez uczynków jest martwa. Ważne jest, abyśmy wiedzieli, że to posłuszeństwo jest nie do przyjęcia z powodu jakichkolwiek własnych zasług. Jest to dopuszczalne tylko dlatego, że jest dokonywane przez usprawiedliwionego grzesznika, przez Chrystusa, oparte wyłącznie na Jego zasługach i jest motywowane pewnością ostatecznej chwały opartej wyłącznie na zasługach Chrystusa.

Rzym. 12:1-2 1. Proszę więc was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali wasze ciała jako ofiarę żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest wasza rozumna służba. 2. A nie dostosowujcie się do tego świata, ale przemieńcie się przez odnowienie waszego umysłu, abyście mogli rozeznać, co jest dobrą, przyjemną i doskonałą wolą Boga.

Konkluzja

Wszystkie te rzeczy towarzyszą wielkiemu Bożemu zbawieniu, które przychodzi do grzeszników przez Jezusa Chrystusa, w oparciu tylko o Jego sprawiedliwość. Wszystkie one są owocem i skutkiem zasług odkupieńczego dzieła Chrystusa ku chwale Boga, naszego Ojca.

Ci, którzy pragną być zbawieni, muszą więc szukać Bożej łaski i błogosławieństwa w oparciu o sprawiedliwość Chrystusa, która została im darmo przypisana i przyjęta przez wiarę. Każdy grzesznik, który naprawdę pragnie tego zbawienia, będzie szukał Boga w Chrystusie, i  będzie zbawiony. Bóg jest uwielbiony w ich sercach, a oni upamiętają się z ich dawnego bałwochwalstwa i martwych uczynków. To jest zbawienie, i to wszystko jest od Pana!

Na podstawie: źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email