Dyspensacjonalizm, część 2 – cechy systemu

utworzone przez | cze 15, 2022 | Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych

Przedmowa

Obj. 3:9 Oto dam ci ludzi z synagogi szatana, którzy mówią, że są Żydami, a nimi nie są, lecz kłamią. Oto sprawię, że przyjdą i pokłonią się przed twoimi nogami, i poznają, że ja ciebie umiłowałem.

W poprzedniej części artykułu wykazane zostało, że dyspensacjonalizm jako system wierzeń został wymyślony w 1830 roku oraz że samo jego istnienie, przy założeniu iż to system prawdziwy, dowodzi jedynie niezdolności chrześcijan do prawidłowego zrozumienia Biblii ani do pojęcia podstawowej struktury Pisma Świętego przez niebagatelny okres 1800 lat.

Również przedstawione zostały przesłanki korelujące powstanie dyspensacjonalizmu z odrodzeniem się ruchu syjonistycznego, gdzie kamieniem milowym było utworzenie w 1948 roku państwa Izrael. Dyspensacjonalizm promujący teologię supremacji Żydów nad poganami zaszczepiając tą koncepcję w umysłach milionów teologicznie niedoinformowanych “chrześcijan”, odegrał istotną, wspierającą rolę w tym procesie.

Celem teologii dyscpensacjonalizmu jest psychologiczne uwarunkowanie i przygotowanie wyznawców do przyjęcia żydowskiej supremacji, gdzie wszyscy poganie będą lizać proch z butów genetycznych Żydów i kłaniać się im twarzą ku ziemi.  Taki jest oczekiwany stan świata w rzekomym literalnym “milenijnym królestwie” co głoszone jest w oparciu o katastrofalnie źle (bo literalnie) zinterpretowany tekst Izajasza:

Izaj. 49:23 I królowie będą twoimi piastunami, a ich księżne – twoimi mamkami. Z twarzą ku ziemi będą się tobie kłaniać i pył twoich nóg będą lizać.

Innymi słowy jest to wskrzeszenie wiary faryzeuszów współczesnych Chrystusowi z jej dwoma osobliwymi przymiotami:

  1. Supremacji Hebrajczyków  (1 Mojż. 49:10; Ezech. 37:24-24; Izaj. 4:1; 43:3;  49:23;  Łuk. 17:20; Dzieje 1:6)
    .
  2. Zbawienia dostępnego Hebrajczykom (Zach. 8:23; Mat. 3:9; Łuk. 3:8;  Dzieje 15:5)

Stąd oczywistym jest, że obecny Kościół to tylko stan przejściowy, projekt rezerwowy Pana Boga i platforma umożliwiająca powrót do pierwotnego żydowskiego założenia: centrum historii zbawienia stanowią od zawsze fizyczni, a nie duchowi, potomkowie Abrahama. W centrum dyspensacjonalizmu z całą pewnością nie jest Chrystus. Środkiem skupienia tej herezji jest naród żydowski, który wyparł Chrystusa z jego centralnej pozycji w Piśmie Świętym.

Przejdźmy do rozważenia niektórych z cech dyspensacjonalizmu.

Dosłowna interpretacja Pisma

Literalna interpretacja Pisma jest jedną z fundamentalnych zasad dyspensacjonalizmu. Zasada dosłowności oznacza, iż całe Pismo należy rozumieć tak, jakie jest bezpośrednie znaczenie danego tekstu bez zastosowania alegorii i bez poszukiwania duchowego znaczenia.

To jednak nie oznacza, że dyspensacjonaliści nie rozróżniają metafor i figur mowy. Przykładowo teksty antropomorfizujące Boga nie są traktowane dosłownie. Dosłowna interpretacja nie przypisuje Bogu, który jest duchem, posiadania fizycznych oczu i fizycznych powiek ani też nie zakłada, iż oczy Boga posiadają zdolność biegania, pomimo tego, że takie powinno być dosłownie czytanie tekstu (para oczu z powiekami i nogami, która biega po całej ziemi).

Psalm 11:4 PAN jest w swym świętym przybytku, tron PANA jest w niebie, jego oczy patrzą, jego powieki badają synów ludzkich.
.
2 Kronik 16:9 Oczy PANA przebiegają bowiem całą ziemię

Jednakże interpretacja ta zastosowana np. do tekstu Ezechiela 40-48 gdzie mowa o odbudowie Świątyni i wznowieniu ofiar ze zwierząt traktuje to w sposób dosłowny, jako odbudowę fizycznego budynku i fizycznych ofiar z prawdziwych zwierząt. Tekst nie jest figurą mowy a ponieważ rzeczy te jeszcze się nie wydarzyły, według dyspensacjonalizmu muszą się stać w rzekomym dosłownym milenijnym królestwie.

Ezech. 40:38 Były też komory i wejście do nich przy filarach bram, tam obmywano ofiarę całopalną.

Dyspensacjonaliści nie są jedyną grupą podkreślającą znaczenie dosłownej interpretacji, jednakże to, co czyni ich grupą wyjątkową jest twierdzenie, że całe Pismo należy interpretować dosłownie, włącznie z księgami apokaliptycznymi i proroczymi. To prowadzi bezpośrednio do zagrożenia betonowego literalizmu, szczególnie w obszarach proroczych, gdzie obficie używany jest język figuratywny i obrazowy. Zagrożenie to jest jeszcze większe w przypadku ksiąg apokaliptycznych jak Księga Daniela czy Objawienie Jana.

A) Niektórzy dyspensacjonaliści identyfikują szarańczę z Objawienia z helikopterami szturmowymi… 🙂

Obj. 9:7 A szarańcza z wyglądu była podobna do koni przygotowanych do boju, na ich głowach jakby korony podobne do złota, a ich twarze jakby twarze ludzkie.

B) Ponadto, niektóre proroctwa są warunkowe, nawet jeśli nie stwierdzają tego bezpośrednio. Przykładowo Jonasz prorokował, że Niniwa upadnie w ciągu 40 dni. Ale to się nigdy nie stało. Bóg odpuścił Niniwie ponieważ jej mieszkańcy upamiętali się. Stąd należy zadać pytanie, na ile dane proroctwo jest przepowiednią a na ile ostrzeżeniem.

Jon. 3:4 Jonasz zaczął chodzić po mieście, ile mógł przejść w jeden dzień, i wołał: Po czterdziestu dniach Niniwa zostanie zburzona.

C) Ponownie wiele proroctw Starego Testamentu wypełnione zostały w Chrystusie oraz Kościele w całkowicie nieliteralny sposób. Jednak dyspensacjonaliści twierdzą, iż wypełnienie obserwowane w Nowym Testamencie ma drugorzędny charakter, jednakże prymarne, dosłowne wypełnienie nastanie w przyszłym, rzekomym dosłownym milenijnym królestwie.
.

Izrael a Kościół

Według dyspensacjonalistów Izrael i Kościół posiadają dwa różne cele wyznaczone im przez Boga, które są w ostry sposób zarysowane w ich teologii:

  1. Ziemskie obietnice są dla etnicznych Żydów w ziemskim, milenijnym królestwie, chodzi o państwo Izrael
    .
  2. Duchowe obietnice są dla Kościoła w królestwie niebieskim

Również dyspensacjonaliści wyraźnie rozdzielają Kościół od Izraela (choć jest to wyrażane w nieco mniejszym stopniu w progresywnym dyspensacjonalizmie wymyślonym w latach 90 XX wieku). Aczkolwiek w ogólnym rozumieniu dyspensacjonalistów Kościół został założony przez wcielonego Chrystusa w I wieku naszej ery w dniu pięćdziesiątnicy, ponieważ kościół opiera się o śmierć krzyżową, zmartwychwstanie i wniebowzięcie Chrystusa.

W Liście do Efezjan czytamy, że poganie są współdziedzicami i członkami tego samego ciała czyli Kościoła, który wcześniej złożony był tylko z Izraelitów, również współuczestnikami tej samej obietnicy.

Efez. 3:4-6 4. Dlatego czytając to, możecie zrozumieć moje poznanie tajemnicy (μυστηρίῳ mysterio) Chrystusa; 5. Która w innych wiekach nie była znana synom ludzkim, jak teraz została objawiona jego świętym apostołom i prorokom przez Ducha; 6. Mianowicie, że poganie są współdziedzicami i członkami tego samego ciała, i współuczestnikami jego obietnicy w Chrystusie przez ewangelię.

Według dyspensacjonalistów była to wcześniej nieznana tajemnica (gr. μυστήριον mysterion), która nie była prorokowana w Starym Testamencie, stąd wysuwają tezę, iż w Nowym Testamencie Kościół i Izrael to dwa oddzielne podmioty.

  1. Izrael to Żydzi według ciała
    .
  2. Kościół to wszyscy wierzący chrześcijanie

Oczywiście niektórzy mogą należeć do obu grup (Żydzi nawróceni na chrześcijaństwo). Jednakże Bóg ma dwa różne cele dla Izraela i Kościoła i dyspensacjonaliści sprzeciwiają się koncepcji, że Kościół to nowy Izrael.

A) Prawdą jest, że w Nowym Testamencie słowo Izrael może oznaczać etnicznych Żydów. Jednakże List do Galacjan definiuje Izraela Bożego jako Kościół

Gal. 6:16 A na tych wszystkich, którzy będą postępować według tej zasady (tj. chlubić się z krzyża Chrystusa, por. wersy 14-15), niech przyjdzie pokój i miłosierdzie, to jest na Izraela Bożego.

B) Tekst Dziejów Apostolskich przeczy tej koncepcji jednoznacznie nazywając Izrael Kościołem na pustyni. Mojżesz był członkiem tego Kościoła.

Dzieje 7:38 On to był w kościele (gr. ἐκκλησίᾳ ekklesia) na pustyni z aniołem, który mówił do niego na górze Synaj i z naszymi ojcami. On przyjął żywe słowa Boże, aby nam je przekazać.

C) Paweł nazywa chrześcijan potomstwem Abrahama i dziedzicami obietnicy identyfikując Kościół z duchowym Izraelem

Gal. 3:29 A jeśli należycie do Chrystusa, to jesteście potomstwem Abrahama, a zgodnie z obietnicą – dziedzicami.

D) Abraham nazwany jest ojcem wszystkich wierzących, niezależnie czy są oni obrzezani czy nie. Celem tego było aby stał się ojcem wszystkich.

Rzym. 4:11 I przyjął znak obrzezania jako pieczęć sprawiedliwości wiary, którą miał przed obrzezaniem, po to, aby był ojcem wszystkich nieobrzezanych wierzących, aby im też poczytana była sprawiedliwość;

Koncepcja dwóch różnych celów dla dwóch różnych podmiotów, jeden cel dla Izraela inny dla Kościoła, jest pozbawiony podstaw biblijnych.

E) Cel jest jeden i ten sam – zbawienie z wiary. Jest jeden Kościół, który istnieje na podstawie obietnicy danej Abrahamowi. Paweł podkreśla, że Żydzi i poganie są jednym ciałem. Nie są to dwie odrębne grupy. I to właśnie jest tajemnica o której Apostoł mówi w tekście Efezjan 3, którego kontekstem jest rozdział 2, gdzie czytamy:

Efez. 2:14On bowiem jest naszym pokojem, on, który z obydwu uczynił jedno i zburzył stojący pośrodku mur, który był przegrodą;

F) Żydzi i poganie to jeden Kościół, który wcześniej był Kościołem Żydowskim. Podobna myśl przedstawiona jest w Liście do Rzymian, gdzie poganie zostali wszczepienie do Kościoła, wcześniej złożonego z Żydów.

Rzym. 11:17 …ty, który byłeś dzikim drzewem oliwnym, zostałeś wszczepiony zamiast nich i stałeś się uczestnikiem korzenia i tłustości drzewa oliwnego;

Nie ma tutaj mowy o posadzeniu nowego drzewa (czyli nowego podmiotu zwanego Kościołem) lecz o wszczepieniu pogan do starego podmiotu (Kościoła), który wcześniej miał charakter żydowski.

G) W końcu proroctwa Starego Testamentu odnoszą się do Kościoła Nowego Testamentu czyniąc Kościół spadkobiercą obietnic.
.

Siedem dyspensacji

Dyspensacjonaliści ogólnie rzecz biorąc, dzielą historię świata na siedem okresów (dyspensacji), choć niektóre grupy wolą podział na 4, inne zaś na 8 dyspensacji. Żadna grupa nie posiada sześciu dyspensacji. Dyspensacje to różne okresy, w których Bóg w różny sposób poczyna sobie z ludzkością. Każda dyspensacja posiada różne warunki i zasady. Każdej dyspensacji odpowiada powtarzający się cykl.

→ Ludzie otrzymują różne warunki, np. “nie spożywaj owocu”
→ Następuje okres próby, której rezultatem zawsze jest porażka
→ To prowadzi do sądu
→ Po sądzie następuje nowa dyspensacja

Następujące po sobie dyspensacje postrzegane są jako kroki w Bożym progresywnym objawieniu Jego samego ludzkości. Poniżej typowa lista 7 dyspensacji

  1. Stan niewinności prowadzący do Upadku ludzkości (1 Mojż. 1-2)
    .
  2. Dyspensacja świadomości, od Upadku do potopu (1 Mojż. 3-8)
    .
  3. Okres ludzkiego rządu od Noego do Abrahama (1 Mojż.8-11)
    .
  4. Dyspensacja obietnicy Abrahama (1 Mojż. 12 i dalej)
    .
  5. Dyspensacja Prawa, od Mojżesza do Chrystusa
    .
  6. Czas łaski, czas Kościoła, od pięćdziesiątnicy do paruzji
    .
  7. Milenijne królestwo (Obj. 20)

Nie dziwota, że dyspensacjonalizm wymyślono w XIX wieku. Był to okres gdzie wszystko postrzegano przez pryzmat zmian i rozwoju, okres wielkich rewolucji przemysłowych. W tym czasie wyłonił się historyczny biblijny krytycyzm. Pojawiła się koncepcja biologicznej ewolucji. W tym intelektualnym układzie świata pojawiła się koncepcja progresywnego objawienia. Stało się jasnym, że Bóg objawia się ludziom krok po kroku a nie całkowicie od samego początku.

Stąd dyspensacjonalizm nie stanowił elementu kontrkultury lecz raczej był z nią ideologicznie związany. Dyspensacjonalizm reprezentuje elementy kultury XIX wieku – idee historycznego rozwoju.

To dlatego dyspensacjonalizm jest oskarżany o naruszanie jedności objawienia. Jest to jednak nieco niesprawiedliwy osąd – wszyscy chrześcijanie wierzą iż objawienie Boże ma progresywny charakter.

Wszyscy chrześcijanie akceptują niezmienność niektórych elementów niezależnie od dyspensacji (np. Bóg Starego Testamentu to Bóg Nowego Testamentu, zbawienie jest zawsze z łaski przez wiarę, dzieci należą do Kościoła), podczas gdy inne zmianie tej ulegają (np. chrzest wodny zastąpił obrzezanie). Niezgoda nie dotyczy istnienia zmiennych i niezmiennych elementów lecz zakresu zmian.

Kazanie wygłoszone dnia 15.10.2023

Na podstawie źródło

Zobacz w temacie

https://www.youtube.com/watch?v=7LEt4q6IaL0

Print Friendly, PDF & Email