Katolicka doktryna największego teologa naszych czasów

John MacArtrhur i syndrom Wielkiego Teologa

Tak jak bardzo często książkę ocenia się po okładce tak w dzisiejszych, odstępczych doktrynalnie czasach (Łuk. 18:8; 2 Tes. 2:3) teologię ocenia się przez pryzmat jej głosiciela a nie treści. Innymi słowy jeśli powszechnie uznany Wielki Teolog ogłosi swoją tezę nikt nie ośmieli się tego kwestionować, ani co gorsza nawet sprawdzać czy słowa te są zgodne z Pismem. Zasada działania jest prosta i oparta o dwa błędy logiczne

Pierwszy z nich to wnioskowanie przez analogię: ponieważ Wielki Teolog wcześniej miał rację, rację musi mieć i teraz. Drugi to argumentum verecundiam: ponieważ twierdzenie pochodzi z ust Wielkiego Teologa, to musi być prawda (sprzeciwienie się słowu Wielkiego Teologa prowadzi do ośmieszenia w oczach ogółu)

Jednakże pastorzy są zobowiązani do głoszenia zdrowej doktryny opartej wyłącznie na Piśmie Świętym. Ponieważ pastorzy są grzesznikami, nawet ci pastorzy, którzy się nawrócili, są podatni na błędy. Z tego powodu Biblia mówi nam, abyśmy nie ufali naszym pastorom, ale sprawdzali ich nauki wyłącznie na podstawie Pisma Świętego.

Jan 7:17 Jeśli ktoś chce wypełniać jego wolę, ten będzie umiał rozeznać, czy ta nauka jest od Boga, czy ja mówię sam od siebie
.
Dzieje 17:11 Ci byli szlachetniejsi od tych w Tesalonice, gdyż przyjęli słowo Boże z całą gotowością i codziennie badali Pisma, czy tak się sprawy mają.
.
1 Kor. 14:29 Prorocy zaś niech mówią po dwóch albo trzech, a inni niech rozsądzają.
.
Gal. 2:2 A udałem się tam zgodnie z objawieniem i przedstawiłem im ewangelię, którą głoszę wśród pogan, osobno zaś tym, którzy cieszą się uznaniem, aby się czasem nieokazało, że biegnę albo biegłem napróżno.
.
2 Jana 1:10 Jeśli ktoś przychodzi do was i nie przynosi tej nauki, nieprzyjmujcie go do domu ani go nie pozdrawiajcie
.
2 Tes. 2:15 Dlatego, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie się przekazanych nauk, o których zostaliście pouczeni czyto przez mowę, czy przez nasz list.

Wielu ludzi dzisiaj bezmyślnie ufa swoim kaznodziejom, pastorom lub starszym, są w tym jak rzymscy katolicy, idiotycznie pokładają w swoich pastorach bezwzględną wiarę. Protestanci dzisiaj nie zachowują się jak dawni protestanci, protestanci nie wydają się już zainteresowani zasadą sola Scriptura, nauczaniem, że tylko sama Biblia jest natchnionym i autorytatywnym słowem Bożym.

Wydaje się, że protestanci zapomnieli, że Pismo Święte jest jedynym nieomylnym interpretatorem Biblii. Zwracają się do swoich sławnych pastorów o zrozumienie i zbawienie. Nie patrzą wyłącznie na Pismo Święte. wydaje się, że w dzisiejszych czasach protestanci rzadko, jeśli w ogóle, mówią o powszechnym kapłaństwie wszystkich wierzących, a o  doktrynie prywatnego indywidualnego osądu współcześni protestanci wspominają jeszcze rzadziej.

W przeciwieństwie do tego wydaje się, że dzisiejsi nominalni protestanci mówią więcej o papieskich wyobrażeniach o rozróżnieniu świeckich Kościoła i bluźnierczej nauce, że Kościół i jego wyznania są zaufanymi interpretatorami Biblii, w przeciwieństwie do dzisiejszych nominalnych protestantów i ich papieskich nauk, Biblia mówi:

Psalm 118:8 Lepiej ufać PANU, niż polegać na człowieku. 

W artykule, aby uniknąć tendencyjnego czytania tekstu co uniemożliwi przyjęcie faktów do wiadomości,  Dzieło napisane przez  Wielkiego Teologa zostanie przeanalizowane w sposób anonimowy. Mamy przy tym nadzieję, że fakty otworzą oczy czytelnikowi na ogrom herezji zatracenia, jaką Wielki Teolog wlał w umysły milionów swoich naśladowców.

---

Wielki Teolog fałszywie twierdzi, że ​​wiara w Ewangelię nie wystarcza do usprawiedliwienia i zbawienia

Zacznę od zwrócenia uwagi na odrzucenie przez Wielkiego Teologa Sola Fide usprawiedliwienia wyłącznie przez wiarę, które znajduje się w podsumowaniu jego Dzieła [1] To heretyckie stwierdzenie i podsumowanie jego książki jest standardową doktryną wśród zwolenników Pewnej Herezji [2]. To stwierdzenie miało na celu podważenie usprawiedliwienia przez samą wiarę, jednocześnie podkreślając stanowisko rzymskokatolickie, że usprawiedliwienie jest przez wiarę i uczynki. Zwróć szczególną uwagę co pisze Wielki Teolog:

• Spójrz na powyższą wypowiedź Wielkiego Teologa, jest to całkowite odrzucenie Protestanckiego i Reformowanego nauczania, że ​​grzesznicy są usprawiedliwieni tylko przez wiarę w Ewangelię.
  .
• Zwróć uwagę, że dla Wielkiego Teologa i jego zwolenników wiara jest niewystarczająca do usprawiedliwienia.
  .
  
• Wielki Teolog pragnie, aby jego czytelnicy doszli do wniosku, że wiara w Ewangelię nie wystarczy, ale że ich uczynki są konieczne do zbawienia.

Co według Wielkiego Teologa należy dodać do wiary w Ewangelię, aby uczynić ją zbawczą? Rozważając jego wypowiedź powyżej, zdajemy sobie sprawę, że Wielki Teolog uważa, że ​​uczynek grzesznika jakim jest zobowiązanie wierności Królowi Jezusowi jest tym, co należy dodać, aby uczynić wiarę zbawczą. Zobowiązanie się do posłuszeństwa Jezusowi zobowiązanie które jest uczynkiem, jaki wierzący musi wykonać, aby uzyskać usprawiedliwienie według Wielkiego Teologa. Dla Wielkiego Teologa wiara zbawcza to

• wiara w Ewangelię
  .
• i ludzkie dzieło posłuszeństwa lub wierności Jezusowi.

Wielki Teolog przedefiniował zbawczą wiarę do wiary i uczynków, co ​​jest pozycją rzymskokatolicką. Czy Wielki Terolog ma rację? Nie, Wielki Teolog nie ma racji. Czy osoba może wierzyć w Ewangelię i nie być usprawiedliwiona przed Bogiem? Rozważmy to pytanie. Odpowiedź brzmi: nie.

A) Każdy kto wierzy Ewangelii jest usprawiedliwiony przed Bogiem,

Dzieje 13:38-39 38. Niech więc będzie wam wiadomo, mężowie bracia, że przez niego zwiastuje się wam przebaczenie grzechów; 39. I przez niego każdy, kto uwierzy, jest usprawiedliwiony we wszystkim, w czym nie mogliście być usprawiedliwieni przez Prawo Mojżesza.

.

Rzym 3:28 Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa.

.

Gal. 2:16 Wiedząc, że człowiek nie jest usprawiedliwiony z uczynków prawa, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i my uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków prawa, dlatego że z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.

B) Czy osoba może wierzyć Ewangelii i nie zostać zbawiona? Nie, pomijając heretyckie nauczanie Pewnej Herezji Wielkiego Teologa, każdy, kto wierzy Ewangelii jest zbawiony

Efez. 2:8-9 8. Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. 9. Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił.

C) Czy osoba może uwierzyć Ewangelii i nadal iść do piekła? – zadajmy pytanie w ten sposób. Odpowiedź brzmi: nie, ci którzy wierzą Ewangelii nie pójdą do piekła, pójdą do Nieba. Biblia mówi:

Dzieje 13:38-39 38. Niech więc będzie wam wiadomo, mężowie bracia, że przez niego zwiastuje się wam przebaczenie grzechów; 39. I przez niego każdy, kto uwierzy, jest usprawiedliwiony we wszystkim, w czym nie mogliście być usprawiedliwieni przez Prawo Mojżesza.

D) Biblia zaprzecza rzymskokatolickiej nauce Wielkiego Teologa. Zgodnie z biblijną definicją każdy, kto wierzy Ewangelii, wierzy w to że Jezus Chrystus osobiście żył i umarł za jego grzechy, jest tak dlatego, że sama Ewangelia mówi co następuje

1 Kor 15:1-4 1. A oznajmiam wam, bracia, ewangelię, którą wam głosiłem, a którą przyjęliście i w której trwacie; 2. Przez którą też dostępujecie zbawienia, jeśli pamiętacie to, co wam głosiłem, chyba że uwierzyliście na próżno. 3. Najpierw bowiem przekazałem wam to, co i ja otrzymałem, że Chrystus umarł za nasze grzechy, zgodnie z Pismem; 4. Że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem; 

Zauważ, że Paweł przedstawia Ewangelię, która jest dobrą nowiną, że Chrystus umarł za nasze grzechy. Nie możesz wierzyć wersetom, które Paweł napisał tutaj w 1 Koryntian 15 1-4 bez jednoczesnego wierzenia, że ​​Jezus umarł za twoje grzechy. Potępieni i diabły nie wierzą, że Jezus umarł za ich grzechy, ale wybrani których Bóg przeznaczył do życia wierzą w te wersety. Zauważ, że Paweł nie mówi, że zobowiązanie grzesznika do posłuszeństwa Jezusowi jest częścią Ewangelii, tego nie można znaleźć w Ewangelii którą głosi Paweł.

Zobowiązanie jest obietnicą bycia posłusznym i wiernym komuś. Kiedy Wielki Teolog mówi, że musimy zobowiązać się do posłuszeństwa Jezusowi, to dodaje coś co my robimy, nasze uczynki do Ewangelii. Jest to mieszanie się Prawa i Ewangelii, co skutkuje rzymskokatolickim nauczaniem o usprawiedliwieniu przez wiarę i uczynki.

Ewangelia Jezusa Chrystusa mówi o tym, kim jest Jezus Chrystus i co On sam uczynił dla naszego zbawienia, Ewangelia nie dotyczy tego, co my robimy, ani żadnego zobowiązania które podejmujemy. W biblijnym chrześcijaństwie w przeciwieństwie do Pewnej Herezji nasze zobowiązanie do posłuszeństwa Jezusowi logicznie przychodzi po tym, jak uwierzyliśmy Ewangelii.

Zobowiązanie wierzącego do posłuszeństwa jest częścią uświęcenia życia chrześcijanina, a nie usprawiedliwienia przed Bogiem. Kiedy Wielki Teolog nikczemnie twierdzi, że nie wystarczy wierzyć w Ewangelię, ale aby być posłusznym Jezusowi, trzeba zobowiązać się lub zadeklarować wierność, miesza usprawiedliwienie i uświęcenie, łączy te dwie kategorie.

Czasami wyznawcy Pewnej Herezji i Wielkiego Teologa będą błędnie twierdzić, że diabły wierzą w Ewangelię. Robią to, aby zasugerować, że nie można zostać zbawionym jedynie przez wiarę w Ewangelię. Ich domniemana deklaracja w wysuwaniu tego złego twierdzenia jest taka, że trzeba również czynić dobre uczynki, aby zostać zbawionym. Nic dziwnego, że wskazują na List Jakuba rozdział 2 werset 19., który mówi:

Jakub 2:19 Ty wierzysz, że jest jeden Bóg, i dobrze czynisz. Demony także wierzą i drżą. 

Heretycy mają nadzieję, że nie zauważysz tego, że Jakub nie mówi o diabłach wierzących w Ewangelię, ale że diabły wierzą, że jest jeden Bóg, co oczywiście jest monoteizmem. Ewangelia to coś więcej niż wiara w monoteizm. Ewangelia jest czymś więcej niż tylko wiarą, że jest jeden Bóg. Niektórzy wyznawcy [4] Pewnej Herezji, posuwają się nawet do twierdzenia, że ​​diabły są ortodoksyjne w swojej teologii, to jest absurd. Być ortodoksyjnym w swojej teologii to wierzyć w doktryny nauczane tylko przez Biblię, wierzyć w to, co sama Biblia mówi, że trzeba wierzyć się w Ewangelię. Żaden diabeł nie wierzy w Ewangelię, diabły wiedzą, że Jezus nie umarł za ich grzechy diabły wiedzą, że czeka ich tylko pewna i wieczna kara.

Mat. 8:28-29 28. Kiedy przeprawił się na drugą stronę do krainy Gerazeńczyków, zabiegli mu drogę dwaj opętani, którzy wyszli z grobowców, tak bardzo groźni, że nikt nie mógł przechodzić tą drogą. 29. I zaczęli krzyczeć: Cóż my mamy z tobą, Jezusie, Synu Boży? Przyszedłeś tu przed czasem dręczyć nas? 

Ewangelia mówi nam, że Jezus umarł za nasze grzechy Biblia mówi:

Rzym 5:8-11 8. Lecz Bóg okazuje nam swoją miłość przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł. 9. Tym bardziej więc teraz, będąc usprawiedliwieni jego krwią, będziemy przez niego ocaleni od gniewu. 10. Jeśli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć jego Syna, tym bardziej, będąc pojednani, będziemy ocaleni przez jego życie. 11. A nie tylko to, ale też chlubimy się Bogiem przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, przez którego teraz otrzymaliśmy pojednanie.

Zauważ, że kiedy wierzymy w Ewangelię, kiedy wierzymy w ten fragment Biblii, zaimki „nas”, ”nam”, „my” zawierają nas, za których umarł Jezus Chrystus. Te wersety ograniczają zadośćuczynienie tylko do wybranych, do wybranych do wiary, wybranych do zbawienia. Wierzyć w Ewangelię to wierzyć, że Jezus umarł za twoje grzechy. Ci, którzy wierzą w Ewangelię maja całkowicie przebaczone są usprawiedliwieni przed Bogiem i zbawieni od swoich grzechów.

Tylko wiara w Ewangelię jest wystarczająca do zbawienia. Ci, którzy nauczają, że coś innego niż wiara jest konieczne do usprawiedliwienia, są jak judaizatorzy, których Paweł obalił w Liście do Galacjan. Judaizatorzy nauczali, że nie wystarczy wierzyć w Ewangelię, ale trzeba jeszcze poświęcić się Bogu, wykonując dobry uczynek, w tym przypadku poddając się obrzezaniu. Judaizatorzy, jeśli pamiętasz, podobnie jak rzymscy katolicy i zwolennicy Pewnej Herezji [7], wierzą, że człowiek jest usprawiedliwiony przez wykonywanie dobrych uczynków po nawróceniu.
.

---

Papieski pogląd Wielkiego Teologa podkreśla, że grzesznicy są usprawiedliwieni przez to, co jest w nich, a nie na zewnątrz nich

W biblijnym chrześcijaństwie nauczamy, że jesteśmy usprawiedliwieni przez sprawiedliwość Jezusa Chrystusa przypisaną nam, zaliczoną na nasze konto, dobrowolnie nam darowaną, nałożoną na nas. Biblia opisuje zbawczą sprawiedliwość Jezusa Chrystusa jako zakrywającą sprawiedliwość, która jest na zewnątrz nas, a nie wewnątrz nas. Jest to sprawiedliwość obca, która nie jest naszą własną, ale która jest poza nami. Biblia używa specyficznych metafor, aby podkreślić, że usprawiedliwiająca sprawiedliwość Jezusa Chrystusa jest sprawiedliwością zewnętrznie zakrywającą, jak szata zbawienia która jest mataforą do przedstawienia przypisanej sprawiedliwości Jezusa Chrystusa ponieważ zakrywa z zewnątrz. Biblia mówi:

Izaj. 61:10 Będę się wielce radować w PANU i moja dusza rozraduje się w moim Bogu, bo przyoblekł mnie w szaty zbawienia i przyodział mnie w płaszcz sprawiedliwości, jak przyozdobionego oblubieńca i jak oblubienicę ozdobioną swoimi klejnotami.

.

Zach 3:1-5 1. Potem ukazał mi Jozuego, najwyższego kapłana, który stał przed Aniołem PANA, i szatana stojącego po jego prawicy, aby mu się sprzeciwiać. 2. Ale PAN powiedział do szatana: Niech cię PAN zgromi, szatanie! Niech cię skarci PAN, który wybrał Jerozolimę. Czyż nie jest on jak głownia wyrwana z ognia? 3. A Jozue był ubrany w brudne szaty i stał przed Aniołem. 4. Ten odezwał się do tych, którzy stali przed nim, i powiedział: Zdejmijcie z niego te brudne szaty. Do niego zaś powiedział: Oto zdjąłem z ciebie twoją nieprawość i oblekłem cię w inne szaty. 5. Powiedział jeszcze: Niech włożą mu na głowę piękną mitrę. Włożyli więc piękną mitrę na jego głowę i oblekli go w szaty, a Anioł PANA stał obok.

Przykrycie i przypisana sprawiedliwość Jezusa Chrystusa została podkreślona w trzecim rozdziale Księgi Rodzaju przez samego Boga. Po tym jak Adam i Ewa popadli w grzech starali się przykryć swój grzech swoją sprawiedliwością i własnymi uczynkami. Próbowali się ukryć robiąc ubrania z liści nie czując, że to przykrycie nie było wystarczające by ukryć się przed sprawiedliwym spojrzeniem Boga, starali się dalej przykryć swoje grzechy ukrywając się za drzewami w ogrodzie. Kiedy ukrywasz swoje ciało, zakrywasz siebie przed innymi. Bóg nie zaakceptował tych niedoskonałych uczynków, które próbowali wykonać aby przykryć swoje własne grzechy. Bóg nie zaakceptował tego, zamiast tego Bóg dał im Ewangelię

1 Mojż. 3:15 I wprowadzę nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem. Ono zrani ci głowę, a ty zranisz mu piętę.

Zabił kilka zwierząt, przykrywając ich nagość skórami zabitych zwierząt, reprezentujących to, że Jezus Chrystus przyjdzie pewnego dnia i umrze poświęcając się w ich zastępstwie, przelewając swoją drogocenną krew, aby przykryć wszystkie ich grzechy i grzechy wszystkich Bożych wybranych. Biblia mówi:

1 Mojż. 3:9-21 9. I PAN Bóg zawołał na Adama, i zapytał go: Gdzie jesteś? 10. On odpowiedział: Usłyszałem twój głos w ogrodzie i zląkłem się, gdyż jestem nagi, i ukryłem się. 11.Bóg zapytał: Kto ci powiedział, że jesteś nagi? Czy zjadłeś z drzewa, z którego zakazałem ci jeść? 12. Adam odpowiedział: Kobieta, którą mi dałeś, aby była ze mną, ona dała mi z tego drzewa i zjadłem. 13. PAN Bóg zapytał kobietę: Co zrobiłaś? I odpowiedziała kobieta: Wąż mnie zwiódł i zjadłam. 14. Wtedy PAN Bóg powiedział do węża: Ponieważ to uczyniłeś, będziesz przeklęty wśród wszelkiego bydła i wśród wszelkich zwierząt polnych. Na brzuchu będziesz się czołgać i proch będziesz jeść po wszystkie dni swego życia. 15. I wprowadzę nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem. Ono zrani ci głowę, a ty zranisz mu piętę. 16. A do kobiety powiedział: Wielce pomnożę twoje cierpienia i twoje poczęcia, w bólu będziesz rodzić dzieci. Twoje pragnienie będzie ku twemu mężowi, a on będzie nad tobą panować. 17. Do Adama zaś powiedział: Ponieważ usłuchałeś głosu swojej żony i zjadłeś z drzewa, o którym ci przykazałem, mówiąc: Nie będziesz z niego jadł – przeklęta będzie ziemia z twego powodu, w trudzie będziesz z niej spożywać po wszystkie dni twego życia. 18. Ona będzie ci rodzić ciernie i oset i będziesz spożywał rośliny polne. 19. W pocie czoła będziesz spożywał chleb, aż wrócisz do ziemi, gdyż z niej zostałeś wzięty. Bo jesteś prochem i w proch się obrócisz. 20. I Adam nadał swojej żonie imię Ewa, bo ona była matką wszystkich żyjących. 21. I PAN Bóg sporządził dla Adama i jego żony odzienie ze skór i przyodział ich.

Od księgi Rodzaju do Objawienia jedyną sprawiedliwością wystarczającą do przykrycia naszych grzechów jest sprawiedliwość Jezusa Chrystusa. Nasze uczynki i nasza sprawiedliwość nie są wystarczające, aby przykryć nasze grzechy i usprawiedliwić nas przed Bogiem. Połączenie naszych uczynków i sprawiedliwości Chrystusa również nie jest akceptowalne przez Boga, synergizm nie jest akceptowalny. Tylko skończone dzieło samego Chrystusa, jego doskonała przypisana sprawiedliwość zaliczona darmo na nasze konto jest wystarczająca, aby nas przykryć i usprawiedliwić przed Bogiem. To jest monergizm. Tylko Bóg dał Ewangelię Adamowi i Ewie, tylko Bóg ich przyodział i usprawiedliwił. Biblia mówi:

Rzym. 8:33 Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Bóg jest tym, który usprawiedliwia 

Usprawiedliwienie przed Bogiem jest tylko i wyłącznie dziełem samego Boga. Tylko Bóg jest Zbawicielem i dokonał dzieła zbawienia. Biblia mówi:

Izaj. 43:3,11 3. Ja bowiem jestem PANEM, twoim Bogiem, Świętym Izraela, twoim Zbawicielem… 11. Ja, ja jestem PANEM i oprócz mnie nie ma zbawiciela.

Kiedy Biblia mówi nam, że jesteśmy w Chrystusie, zapewnia nas, że jesteśmy przykryci jego sprawiedliwością i drogocenną krwią. Podczas Reformacji protestanckiej jednym z wielkich orędowników usprawiedliwienia przez samą wiarę był Marcin Luter, jego słynny hymn „Warownym grodem jest nasz Bóg” naucza, że jesteśmy usprawiedliwieni przez sprawiedliwość nie w nas, ale sprawiedliwość całkowicie poza nami, która nas okrywa i chroni przed potępieniem. Gdy ktoś ukrywa się w potężnej twierdzy przed wrogiem, wtedy jest bezpieczny ci, którzy polegają na sprawiedliwości samego Chrystusa dla zbawienia, a nie na własnej sprawiedliwości są bezpiecznie ukryci w Chrystusie przed potępieniem Prawa Bożego. Kiedy Biblia opisuje Boga jako potężną twierdzę, schronienie, wysoką wieżę i warownię, to Biblia mówi nam, że ci, którzy się w nim ukrywają, są usprawiedliwieni przez jego zakrywającą sprawiedliwość. Zauważ, że nacisk kładziony jest na to, co na zewnątrz nas, a nie na to, co wewnątrz nas. Biblia mówi:

2 Sam. 22:1-4 1. Dawid wypowiedział PANU słowa tej pieśni w dniu, gdy PAN go wybawił z rąk wszystkich jego wrogów i z ręki Saula; 2. Powiedział: PAN jest moją skałą, moją twierdzą i moim wybawicielem. 3. Bóg moją opoką, której będę ufał, moją tarczą i rogiem mojego zbawienia, moją wieżą i moją ucieczką, moim zbawicielem; wybawiasz mnie od przemocy. 4. Wzywałem PANA, który jest godny chwały, a będę wybawiony od moich wrogów.

Nauczyciele rzymskiego katolicyzmu i Pewnej Herezji błędnie twierdzą, że jesteśmy usprawiedliwieni i zbawieni przez to, co jest w nas. Mówią, że jesteśmy uczynieni sprawiedliwymi

• przez to, co jest w nas,
• przez nasz charakter i nasze postawy,
• przez wewnętrzną sprawiedliwość.

Ci fałszywi nauczyciele kierują swoich zwolenników do wewnętrznego szukania zbawienia i pewności. Uczą oni zbawienia przez łaskę Bożą wlaną w nasze serca. Stosują wiele sposobów, aby nam powiedzieć, że grzesznik jest usprawiedliwiony przez wiarę stosownie do swoich uczynków, przez wiarę i uczynki lub przez wiarę która działa, posłuszną wiarę. Heretycy powiedzą nawet, że wiara grzesznika staje się doskonała przez naszą miłość, co jest innym sposobem powiedzenia, że przez nasze dobre uczynki. Błędnie odwołują się do

Rzym. 2:13 Gdyż nie słuchacze prawa są sprawiedliwi przed Bogiem, ale ci, którzy wypełniają prawo, będą usprawiedliwieni.

.

Gal 5:6 Bo w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, ale wiara, która działa przez miłość

.

Jakub 2:24 Widzicie więc, że człowiek zostaje usprawiedliwiony z uczynków, a nie tylko z wiary.

Wyrywając takie wersety z kontekstu, a następnie zaprzeczając następującym wersetom:

Rzym. 3:28 Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa.

.

Gal 2:16 Wiedząc, że człowiek nie jest usprawiedliwiony z uczynków prawa, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i my uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków prawa, dlatego że z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.

.

Efez. 2:8-9 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił.

Zaprzeczając Biblii rzymski katolicyzm naucza, że usprawiedliwienie jest osiągane przez to że Bóg, czyni grzesznika wewnętrznie świętym i sprawiedliwym. Twierdzą, że tylko wtedy, gdy grzesznik jest uczyniony wewnętrznie sprawiedliwym, może być usprawiedliwiony przed Bogiem. Rzymski katolicyzm naucza, że tylko wtedy, gdy jesteś sprawiedliwy, możesz być usprawiedliwiony, tylko wtedy, gdy twoje istnienie jest sprawiedliwe, można powiedzieć, że jest się usprawiedliwionym.

Wielki Teolog i Pewna Herezja zgadzają się z tym rzymsko-katolickim twierdzeniem, po krótkim odrzuceniu żydowskich obaw politycznych w czasach Chrystusa Wielki Teolog pisze co następuje:

Wielki Teolog i Pewna Herezja bardzo mocno inwestują w wewnętrzną sprawiedliwość grzesznika, ponieważ uważają, że tylko wtedy, gdy grzesznik zachowuje prawo Boże po nawróceniu, może być usprawiedliwiony. Jest to dosłowne usprawiedliwienie przez wiarę i uczynki. W teologii rzymsko-katolickiej grzesznik musi być wewnętrznie uświęcony i uczyniony sprawiedliwym, zanim zostanie uznany za sprawiedliwego i usprawiedliwionego przed Bogiem.

Papiści uważają za fikcję prawną, że Bóg może uznać grzesznika za sprawiedliwego tylko na podstawie ukończonego dzieła Chrystusa. Papiści odrzucają biblijną naukę, że sprawiedliwość Chrystusa jest dobrowolnie przypisywana wybranym. Kiedy rzymscy katolicy odrzucają przypisaną sprawiedliwość tylko samego Chrystusa, wtedy odrzucają również poręczenie Jezusa Chrystusa.

Papiści twierdzą że byłoby kłamstwem dla Boga, aby sądownie ogłosić grzesznika sprawiedliwym gdy jest on jeszcze grzeszny. Dla rzymskich katolików usprawiedliwienie jest procesem wewnętrznego uświęcenia, który stopniowo przekształca osobę z grzesznej w sprawiedliwą. Dobre uczynki osoby pomagają Duchowi Świętemu dokończyć proces, aby osoba mogła być uznana za sprawiedliwą – to jest synergizm.

Wbrew papistom Biblia naucza, że Bóg usprawiedliwia grzesznika, orzekając o jego sprawiedliwości jedynie na podstawie ukończonego dzieła Chrystusa. Biblia naucza że kiedy Bóg usprawiedliwia grzesznika, Bóg nie czyni go wewnętrznie sprawiedliwym, ale raczej ogłasza go sprawiedliwym. Ogłaszanie grzesznika sprawiedliwym przez Boga nie jest fikcją prawną, ponieważ ta sądowa deklaracja opiera się na skończonym dziele tylko i wyłącznie Jezusa Chrystusa.

Jednak Wielki Teolog nadal podkreśla, że grzesznik musi stać się sprawiedliwym, zanim będzie można powiedzieć, że jest sprawiedliwy przed Bogiem:

Każdy ksiądz rzymsko-katolicki się z tym zgodzi.

Gdyby Wielki Teolog był nauczycielem teologii Reformowanej, a nie jest, to jasno przedstawiłby usprawiedliwienie, które jest sercem i centrum biblijnego chrześcijaństwa, jako akt wolnej łaski bożej dla grzeszników, w którym przebacza on wszystkie ich grzechy, akceptuje i uznaje ich osoby za sprawiedliwe w swoich oczach, nie ze względu na cokolwiek w nich, lub zrobione przez nich, ale jedynie ze względu na doskonałe posłuszeństwo i pełne zadośćuczynienie Chrystusa, przypisane im i otrzymane tylko przez wiarę.

Zauważmy, jak duzy Katechizm Westminsterski starannie oddziela usprawiedliwienie od uświęcenia, podkreślając, że jesteśmy sprawiedliwi przed Bogiem nie dzięki czemuś, co jest w nas lub przez nasze uczynki

Pytanie 70: czym jest usprawiedliwienie?

.

Odpowiedź: Usprawiedliwienie jest aktem wolnej łaski Bożej wobec grzeszników, w którym Bóg odpuszcza im wszystkie grzechy, przyjmuje i uznaje ich za sprawiedliwych w swoich oczach; nie za coś w nich zdziałanego lub uczynionego przez nich, ale jedynie za doskonałe posłuszeństwo i pełne zadośćuczynienie Chrystusa, przypisane im przez Boga i przyjęte przez samą wiarę.

---

Dlaczego Wielki Teolog uważa, że zbawienie jest czymś, co musisz robić?

W teologii Reformowanej nauczamy, że zbawienie od początku do końca jest wyłącznie z łaski bożej. Nie nauczamy, że nasze zbawienie zależy od czegokolwiek, co zostało przez nas uczynione. Każdy, kto twierdzi, że jest Reformowany, a mimo to naucza, że musimy coś zrobić, aby zostać zbawionym, jest albo zupełnie niewykształcony w podstawach biblijnego chrześcijaństwa, albo celowo próbuje oszukać swoich słuchaczy.

Wielki Teolog mówi nam, że musimy żyć w określony sposób i robić określone rzeczy, aby zasłużyć na zbawienie. Wielki Teolog podaje pełną listę rzeczy, które grzesznik musi uczynić dla zbawienia. Mówi nam, że pierwszą rzeczą, jaką grzesznik musi zrobić, jest opróżnienie się z wszelkiego grzechu, a wtedy zostanie on napełniony sprawiedliwością, która zbawia.

Zauważmy, iż Wielki Teolog uważa, że usprawiedliwienie jest wewnętrznym procesem infuzji wlewającej łaskę w grzesznika, jest to nauczanie rzymskiego katolicyzmu. Wielki Teolog nie wyjaśnia, w jaki sposób grzesznik martwy w swoich grzechach może tego dokonać. Wielki Teolog chce, by słuchacze doszli do wniosku, że grzesznik ma zdolność i wolną wolę, by samemu dokonać zbawczego dzieła. Wielki Teolog pisze, co następuje:

Jak każdy może zobaczyć, właściwe życie i zawsze przestrzeganie prawa Bożego według Wielkiego Teologa jest tym, jak człowiek zostaje zbawiony i prowadzi chrześcijańskie życie. Oto ewangelia według Wielkiego Teologa. Oto ewangelia diabła. Odrzucając na bok grzech pierworodny i całkowitą deprawację, Wielki Teolog przedstawia swoim słuchaczom trzy kroki, które mogą zrobić, aby stać się duchowo ubogimi i pomóc się zbawić, Wielki Teolog pisze, co następuje:

W następnym rozdziale Wielki Teolog zaczyna nauczać, że zbawienie jest wynikiem życia w ciągłej pokucie. To heretyckie nauczanie jest konieczną konsekwencją jego wcześniejszych twierdzeń, gdzie Wielki Teolog pisze co następuje:

Wielki Teolog kompletnie się myli. Jak diabeł Wielki Teolog odwrócił wszystko do góry nogami. Jest dokładnie na odwrót,

• zbawienie nie jest wynikiem pokuty,
  .
  
• usprawiedliwienie nie jest wynikiem pokuty,

Boży dar  upamiętania jest częścią łaskawego działania Ducha Świętego w nas, to jest uświęcenie. Należy wyraźnie zaznaczyć, że uświęcenie jest tylko i wyłącznie dziełem Ducha Świetego – monergizm.   Uświęcenie nie jest wynikiem działania Ducha we współpracy z grzesznikiem, co byłoby synergizmem. Uświęcenie jest tylko z Bozej łaski.

Po pierwsze Duch Święty odradza nas do życia. Następnie Duch zaczyna czynić w nas dzieło pokuty,stopniowo odnawiając nasze umysły poprzez studiowanie Pisma Świętego. Jak powiedziałby Luter, upamiętanie jest procesem umartwiania i ożywiania przez odnawianie naszej duszy przez Ducha, co skutkuje tym, że grzesznik czyni dobre uczynki, aby chwalić Boga i pomagać bliźniemu.

Upamiętanie należy do uświęcenia, a nie do usprawiedliwienia.

Słuchaj uważnie: upamiętanie jest wynikiem usprawiedliwienia, a nie jego przyczyną.

Zastanówmy się nad tym przez chwilę. Najpierw Bóg nas zbawia, usprawiedliwia na podstawie skończonego dzieła tylko samego Chrystusa, potem Bóg nas uświęca i udziela nam daru upamiętania. Nasze usprawiedliwienie z konieczności powoduje uświęcenie. Upamiętanie w naszym życiu, które następuje po naszym usprawiedliwieniu i odrodzeniu jest konieczna do uwielbienia Boga i pomaganiu naszym bliźnim.

Nasze dobre uczynki nie są konieczne dla naszego zbawienia, one okazują naszą wdzięczność Bogu.
.

---

Niezrozumienie jarzma Chrystusa przez Wielkiego Teologa

Kilka stron później komentuje Mateusza 11:28-30, który mówi:

Mat 11:28-30 28. Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a ja wam dam odpoczynek. 29. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie odpoczynek dla waszych dusz. 30. Moje jarzmo bowiem jest przyjemne, a moje brzemię lekkie. 

Komentując ten werset Wielki Teolog pisze:

Według Wielkiego Teologa, kiedy jakikolwiek grzesznik przychodzi do Jezusa, Jezus usuwa z niego miażdżące i potępiające Prawo Boże, a następnie zastępuje je swoim własnym zestawem przykazań. Gdy grzesznik zostanie wprzęgnięty w jarzmo przykazań Jezusa w schemacie rzeczy Wielkiego Teologa, Duch Święty pomoże grzesznikowi zakończyć proces zbawienia, przez przestrzeganie tych przykazań.

To jest herezja zbawienia przez wiarę i uczynki. Twierdząc, że jarzmo Chrystusa jest kolejnym zestawem przykazań, Wielki Teolog pomieszał Prawo z Ewangelią, bluźnierczo przekształcając Jezusa w kolejnego Mojżesza.

Papiści mieszają Prawo i Ewangelię doprowadzając grzesznika do rozpaczy.

Marcin Luter przed nawróceniem trzymał się poglądu na zbawienie przez jarzmo Chrystusa którym jest właśnie Pewna Herezja. Kiedy był w klasztorze, zanim się nawrócił, prawie doprowadziło go to do szaleństwa ze strachu. Luter myślał, że jarzmo Chrystusa to kolejny zestaw nakazów, tak myślał o Ewangelii i zdał sobie sprawę, że nie może zachować tych przykazań, bo nie może zachować Prawa Bożego. Luter nienawidził Jezusa i postrzegał go jako złego sędziego.

Dopiero gdy Luter zrozumiał, że jarzmo Chrystusa nie było dla niego kolejnym zestawem przykazań do wypełnienia, ale raczej darmową sprawiedliwością Boga w Chrystusie przypisaną mu i daną przez samą wiarę, wtedy nawrócił się i zobaczył Jezusa jako swojego przyjaciela, a Boga jako kochającego Ojca.

Szatański system Pewnej Herezji Wielkiego Teologa jest zgodny z rzymskokatolickim poglądem na synergizm i usprawiedliwienie przez wiarę i uczynki, a nie z Reformowanym poglądem na usprawiedliwienie tylko przez wiarę i zbawienie tylko z łaski. Biblia całkowicie zaprzecza herezji Wielkiego Teologa. Zgodnie z Pismem Świętym, kiedy Jezus mówi nam

Mat 11:29-30 29. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie odpoczynek dla waszych dusz. 30. Moje jarzmo bowiem jest przyjemne, a moje brzemię lekkie. 

Jezus ma na myśli, że jego jarzmo jest Ewangelią, darmową łaską Boga, tylko w samym Chrystusie.

• Jarzmo Jezusa to całe Jego posłuszeństwo zarówno aktywne jak i pasywne.
  .
• Jego posłuszeństwo, cała Jego sprawiedliwość przypisana nam za darmo, zaliczona na nasze konto i nałożona na nas, przykrywająca nas, usprawiedliwiająca nas przed Bogiem.
  .
• Jarzmo Jezusa jest Jego całkowitym wypełnieniem Prawa Bożego dla nas.

Dlatego, gdy bierzemy jarzmo Chrystusa na siebie, wchodzimy do Jego wiecznego odpoczynku i zbawienia. Chrystus wykonał dla nas całe dzieło zbawienia.To jest  skończone, jesteśmy darmo usprawiedliwieni, sądownie ogłoszeni sprawiedliwymi tylko na podstawie skończonego dzieła Chrystusa, Solus Christus.

Zgodnie z Pewną Herezją Wielkiego Teologa Jezus nie dokończył dzieła zbawienia, więc musisz być posłuszny przykazaniom Jezusa i dokończyć to dzieło, to jest synergizm.

W rzeczywistości zanim zostaniemy usprawiedliwieni, jesteśmy pod wymagającym i potępiającym jarzmem Prawa, ale po tym, jak Ewangelia Jezusa Chrystusa usprawiedliwia nas, jesteśmy pod miłosiernym i przebaczającym jarzmem łaski

Rzym. 6:14 Grzech bowiem nie będzie nad wami panował, bo nie jesteście pod prawem, lecz pod łaską.

Pamiętaj, że Prawo nie jest Ewangelią, Prawo nakazuje, Ewangelia nie.

• Ewangelia to dobra nowina o tym, kim jest Jezus Chrystus i co On sam uczynił dla naszego zbawienia.
  .
• Dobranowina nie zawiera żadnych nakazów, które musimy wypełniać.
  .
• Ewangelia jest oznajmująca, nie nakazująca.
  .
• Ewangelia jest obietnicą darmowej łaski Bożej w Chrystusie dla nas.
  .
• Ewangelia nie wymaga posłuszeństwa, lecz oświadcza, że tylko sam Chrystus dobrowolnie zaliczył nam swoją doskonałą zbawczą sprawiedliwość.
  .
• Jarzmo Chrystusa jest lekkie, ponieważ sam Chrystus dokończył za nas całego dzieła odkupienia.
  .
• Nie zostało nam nic do zrobienia.
  .
• Brzemię Chrystusa jest dla nas lekkie, ponieważ Chrystus całkowicie zapłacił za nas cenę odkupienia.

Jeśli chodzi o dzieło zbawienia, to nie mamy nic do zrobienia. Po prostu akceptujemy to, co Chrystus zrobił dla nas. Dlatego człowiek odpoczywa, gdy bierze na siebie jarzmo Chrystusa, ponieważ uwierzył w Ewangelię i otrzymał darmową przypisaną sprawiedliwość samego Chrystusa.
.

---

Teoria zbawienia Wielkiego Teologa przez własną pokorę

W rozdziale 5 Wielki Teolog naucza, że człowiek zasługuje na zbawienie, będąc łagodnym, mając złamanego ducha i opłakując swoje grzechy w pokorze. Wielki Teolog odrzuca zbawienie jedynie przez łaskę, ponieważ naucza synergizmu i usprawiedliwienia przez wiarę i uczynki. Wielki Teolog dalej twierdzi, że nasza pokora jest konieczna jako warunek, który musimy spełnić dla zbawienia. W części, którą zatytułował „Dlaczego pokora jest konieczna”, sławny kaznodzieja i reformowany pozer pisze, co następuje:

Dla Wielkiego Teologa, który zarobili miliony dolarów głosząc usprawiedliwienie przez wiarę i uczynki, Ewangelia jest tylko kolejną księgą prawa wymagającą naszego charakteru i naszego posłuszeństwa dla zbawienia.

Wbrew jezuickim naukom Wielkiego Teologa Psalm 149:4 nie uczy, że musimy zapewnić pokorę jako zapłatę za zbawienie, to jest absurd. Gdyby to było prawdą, żaden grzesznik nigdy nie zostałby zbawiony, bo wszyscy naturalnie pochodzący od Adama są jak wiesz urodzeni całkowicie zdeprawowani, martwi w grzechu i bez grama pokory. Ponadto nakaz dążenia do pokory pokazuje, że nie jesteśmy w stanie spełnić tego nakazu.

• Prawo pokazuje nam nasz grzech, że nie możemy wypełnić przykazań Boga, Prawo pokazuje naszą niezdolność, jest to pierwsze zastosowanie Prawa.
  .
• Duch Święty daje wybranym to, czego żąda Prawo, pokora jest darmo dana wierzącemu przez Ducha Świętego po tym, jak Duch odrodził grzesznika do życia i dał mu zbawczą wiarę.

Biblia odrzuca synergistyczny nonsens Wielkiego Teologa, gdy mówi, co następuje:

Gal 5:22-23 22. Owocem zaś Ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara; 23. Łagodność, powściągliwość. Przeciwko takim nie ma prawa.

Jak widać papistyczna koncepcja Wielkiego Teologa, że pracujemy we współpracy z Duchem Świętym, aby osiągnąć łagodność i zasłużyć na zbawienie, jest bluźnierstwem. Jest to ta sama herezja wolnej woli, którą Marcin Luter obalił, kiedy pisał przeciwko Erazmowi. W swojej książce „Niewolna wola” Luter wykazał rzymskokatolickiemu uczonemu Erazmowi , że prawo Bożych przykazań nie implikuje, że ludzie mają wolną wolę, która działa we współpracy z Duchem Świętym aby zasłużyć na zbawienie, co jest synergizmem. Zamiast tego Prawo pokazuje, że wszyscy naturalni potomkowie Adama mają wolę, która nie jest wolna, ale jest w niewoli i nie są w stanie uczynić nic dla zbawienia.

Wielki Teolog pisze dalej, co następuje:

„Tak więc, pokora jest konieczna, ponieważ jest to jedyna droga do zbawienia, jest nakazana przez Boga, jest konieczna do przyjmowania i dawania Jego Słowa, i jest to sam powód istnienia – aby chwalić Boga.” [14]

Najpierw zwróć uwagę na to, czego Wielki Teolog nie naucza, mimo że twierdzi, iż jest Reformowany Wielki Teolog nie naucza o grzechu pierworodnym i całkowitej deprawacji. Wielki Teolog nie twierdzi, że ludzie nienawróceni nie są w stanie spełnić Bożego nakazu bycia pokornym, zamiast tego Wielki Teolog wskazuje na ludzką wolną wolę i pozostawia swoich czytelników z wrażeniem, że ludzie nienawróceni mogą wypełniać Boże nakazy i są w stanie zapewnić pokorę której Bóg wymaga.

Wielki Teolog twierdzi dalej, że grzesznicy powinni być posłuszni nakazowi, by szukać pokory, podczas gdy nie są zdolni by przyjć Słowo Boże i wierzyć w Ewangelię. Dla Wielkiego Teologa  poszukiwanie pokory jest warunkiem, który grzesznik musi spełnić, aby uwierzyć w Ewangelię.

Wielki Teolog naucza herezji warunkowego zbawienia.

Następnie Wielki Teolog zamieszcza rozdział zatytułowany „Skąd mam wiedzieć, czy jestem pokorny?”. Jest to ważna sekcja dla teologii usprawiedliwienia przez wiarę i uczynki Wielkiego Teologa, ponieważ jeśli grzesznik nie może spełnić określonych warunków, to według niego nie może być zbawiony. Wielki Teolog kontynuuje i naucza:

Wielki Teolog naucza, że jeśli brakuje ci samokontroli, złościsz się, reagujesz niewłaściwie lub oddajesz tym samym niewłaściwie, to nie możesz być zbawiony. Wielki Teolog kontynuuje:

Według ewangelii Wielkiego Teologa, fałszywej ewangelii usprawiedliwienia przez wiarę i uczynki, jeśli nie zawsze odpowiadasz posłusznie i pokornie na Słowo Boże to nie możesz być zbawiony. Jest to dowód na to, że Wielki Teolog i Pewna Herezja wymagają bezgrzesznego perfekcjonizmu. Wyznawcy tej herezji czasami będą twierdzić, że nie wierzą w perfekcjonizm, ale właśnie zobaczyłeś, że tak nie jest. Wielki Teolog całkowicie pomylił Prawo z Ewangelią, zmieniając Ewangelię Jezusa Chrystusa w czyste Prawo, które nieustannie wymaga od grzeszników doskonałego posłuszeństwa, aby mogli oni uzyskać zbawienie dzięki własnym zasługom.
.

---

Zasady Wielkiego Teologa, których musisz przestrzegać, aby zostać zbawionym

W rozdziale szóstym, na stronie 88 Wielki Teolog naucza czystej herezji pelagianizmu. Ogłasza, że jesteśmy zbawieni przez nasze uczynki i nigdy nawet nie wspomina o wierze w Jezusa Chrystusa. co czyni to jeszcze bardziej obrzydliwym, to fakt, że czyni to w formie wyjaśnienia odrzucającego zbawienie jedynie przez łaskę (Sola Gratia). Wielki Teolog pisze następująco:

Wielki Teolog ani razu nie wspomina o doskonałej sprawiedliwości Jezusa Chrystusa przypisanej wierzącym i otrzymanej tylko przez wiarę. On w to nie wierzy. Mówienie pytającemu grzesznikowi, że jego lub jej posłuszeństwo przykazaniom Bożym jest sposobem na wejście i pozostanie w Królestwie Bożym, jest czystą herezją.

Nie jesteśmy zbawieni ani usprawiedliwieni przez nasze posłuszeństwo Prawu Bożemu, żaden grzesznik nie jest, żaden grzesznik nie może zasłużyć na zbawienie ani usprawiedliwienie przed Jahwe. Jest rzeczą zuchwałą nauczać takiej herezji, udając kalwinistę. On jest podróbką, nie jest Reformowany.

W szóstym rozdziale Wielki Teolog cytuje dr Martina Lloyda Jonesa, aby sprawić wrażenie, że jest Reformowany w swojej myśli, ale cytat, który Wielki Teolog przedstawia i próbując wyglądać na Reformowanego, wyjaśnia Reformowaną doktrynę dwóch rodzajów sprawiedliwości, w którą on nie wierzy. Ta Reformowana doktryna, której nauczanie przypisuje się Lutrowi, nauczana była również przez Kalwina i resztę Reformatorów.

Dwa rodzaje sprawiedliwości są logicznym następstwem rozróżnienia Ewangelii i Prawa. Powinna być uważnie studiowana, porównuje ona naszą sprawiedliwość ze sprawiedliwością samego Chrystusa. Na przykład nasza skażona grzechem sprawiedliwość nie może zbawić ani dać pewności zbawienia, ale doskonała i czysta sprawiedliwość samego Chrystusa zbawia i daje pewność zbawienia. To dlatego patrzymy na sprawiedliwość samego Chrystusa dla zbawienia i pewności,nie patrzymy na naszą sprawiedliwość. Spójrzmy na inny cytat z Wielkiego Teologa:

W tym miejscu spodziewałbyś się, że Wielki Teolog powinien nauczać usprawiedliwienia tylko przez wiarę, gdyby był rzeczywiście Reformowany, a następnie wyjaśniłby, że to powoduje nasze uświęcenie, które powoduje nasze dobre uczynki. Oczekiwałbyś tego od kogoś, kto jest Reformowany w swoich myślach, ale nie dostaniesz tego od Wielkiego Teologa, zamiast tego dostaniesz następujące informacje:

Patrząc uważnie na to, co Wielki Teolog napisał powyżej, nie powiedział nic, z czym rzymskokatolicki ksiądz nie zgodziłby się.

Jako pastor Wielki Teolog ma za zadanie wyjaśnić na podstawie samej Biblii, co ma na myśli Izajasz, gdy zrównuje sprawiedliwość ze zbawieniem. Czy Izajasz ma na myśli, że cała sprawiedliwość Chrystusa jest przypisana nam jako zewnętrzna sprawiedliwość?

Papiści stwierdzą, że Izajasz mówi o sprawiedliwości wlanej, i o sprawiedliwości wewnętrznej. Kiedy Wielki Teolog mówi, że otrzymacie tę sprawiedliwość, nie definiuje  momentu waszego zbawienia.

• Czy ma on na myśli moment, w którym ktoś zostaje ochrzczony przez rzymskokatolickiego księdza?
  .
• Moment, w którym ktoś wierzy w Ewangelię?
  .
• Czy tak jak wyznawcy nauczający Pewnej Herezji moment w którym po prostu umieramy i stajemy przed Bogiem na sądzie ostatecznym?

Wielki Teolog jest niejasny, a jego nauczanie jest bezużyteczne. Wielki Teolog mówi, że szczęście przychodzi do tego, kto pragnie zbawienia, ale muzułmanin pragnie być zbawiony i dlatego modli się do allaha.

• Czy to uszczęśliwi muzułmanina?
  .
• Czy go to zbawi?

Nie. Ale Wielki Teolog zakłada, że nie pomyślisz o czymś takim, gdy będziesz sprawdzać jego nauczanie wyłącznie na podstawie Biblii. Wielki Teolog wspomina o krwi Chrystusa oczyszczającej grzeszników z ich grzechów, ale co on przez to rozumie?

Papiści powiedzieliby, że krew Chrystusa oczyszcza przez wlanie i uświęcenie, ponieważ papiści odrzucają usprawiedliwienie tylko przez wiarę.

Wielki Teolog nie wyjaśnił, czym jego poglądy różnią się od poglądów jakiegokolwiek rzymskokatolickiego księdza, od poglądów jakiegokolwiek papieża, od poglądów jakiegokolwiek papisty. Wielki Teolog mówi o sprawiedliwości Chrystusa, która jest stosowana wobec grzeszników, ale nigdy nie mówi, jak jest ona stosowana lub czy jest to jedyna sprawiedliwość, która jest stosowana do usprawiedliwienia przed Bogiem.

Każdy rzymskokatolicki ksiądz zgodziłby się z tym, co Wielki Teolog powiedział tutaj o sprawiedliwości Chrystusa. Wielki Teolog wciąż jest w granicach rzymskiego katolicyzmu.

Kalwinista, w przeciwieństwie do Wielkiego Teologa, wskazałby, że wierzymy, iż jedyną sprawiedliwością, która usprawiedliwia przed Bogiem, jest tylko sprawiedliwość  Chrystusa, przypisana na nasze konto i otrzymana tylko przez wiarę, zgodnie tylko z samym Pismem Świętym.

Rzymskokatolicki ksiądz nie może zgodzić się ze stanowiskiem kalwinistów, ale może z radością przyjąć stanowisko Wielkiego Teologa To, że Wielki Teolog nie nauczał całej rady Bożej w tym krytycznym punkcie teologii, wskazuje, że nie ma on kwalifikacji, by być starszym nauczycielem lub pastorem w jakimkolwiek kościele.

W następnych paragrafach zamiast nauczać biblijnego poglądu na to, jak grzesznik może być usprawiedliwiony przed Bogiem dzięki zewnętrznej i przypisanej sprawiedliwości, Wielki Teolog odrzuca zewnętrzną i podkreśla wewnętrzną sprawiedliwość dla zbawienia i usprawiedliwienia, przechodząc następnie do uświęcenia, Wielki Teolog naucza rzymskokatolickiego poglądu, że jesteśmy usprawiedliwieni przez uświęcenie, pisze, co następuje:

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na zamieszanie, jakie robi Wielki Teolog. pamiętajmy, że na początku tego rozdziału Wielki Teolog mówi pytającym grzesznikom, że początek zbawienia, jak również trwanie w zbawieniu zależy od przestrzegania przez grzeszników zasad. Wróć i spójrz na stronę 88, w powyższym cytacie Wielki Teolog skarży się, że niewierzący Żydzi również szukali zbawienia poprzez przestrzeganie zasad.

Takie sprzeczności są znakami firmowymi dla tych, którzy odwołują się do herezji paradoksu nie do pogodzenia, jak to czyni Wielki Teolog i jego przyjaciele od Pewnej Herezji. Te sprzeczności powodują zamieszanie, mieszają Prawo z Ewangelią i prowadzą do nauczania o usprawiedliwieniu przez wiarę i uczynki.

Wielki Teolog nie potrafi wyjaśnić Reformowanego poglądu na usprawiedliwienie, ale udaje mu się zaatakować usprawiedliwienie przez zewnętrzne pokrycie przypisanej sprawiedliwości Chrystusa, a następnie skupia się na sprawiedliwości wlanej, kiedy stwierdza, co następuje:

Nie jesteśmy usprawiedliwieni przez cokolwiek w nas. Sprzeczny z Wielkim Teologiem jest prawdziwy kalwiński pogląd na usprawiedliwienie, który naucza następująco:

„Bóg z ochotą usprawiedliwia tych ludzi, których faktycznie powołuje. Nie udziela im sprawiedliwości, lecz przebacza grzechy oraz uznaje ich i przyjmuje jako sprawiedliwych. Czyni to jedynie ze względu na Chrystusa, a nie z powodu jakiejkolwiek rzeczy dokonanej w nich lub przez nich. Sprawiedliwość, która jest im przypisana, nie wynika z ich wiary, ani z posłuszeństwa zwiastowanej Ewangelii, lecz jedynie z posłuszeństwa Chrystusa. Ci, którzy zostają usprawiedliwieni, przyjmują i opierają się przez wiarę na sprawiedliwości Chrystusa. Wiara, którą mają, nie jest z nich, lecz jest darem Bożym. „ – Westminterskie Wyznanie Wiary 11.1

• Zauważ, że prawdziwe biblijne chrześcijaństwo, prawdziwy kalwinizm podkreśla zewnętrzną i przypisaną sprawiedliwość tylko samego Jezusa Chrystusa, która usprawiedliwia nas przed Bogiem i zmienia nasz status z winnego na sprawiedliwego w momencie, gdy wierzymy w Ewangelię.
  .
  
• Zauważ, że usprawiedliwienie nie jest oparte na naszym pragnieniu sprawiedliwości, ani na przestrzeganiu zasad, usprawiedliwienie jest oparte tylko i wyłącznie na skończonym dziele Chrystusa i na niczym innym.
  .
  
• Zauważ, że kalwinizm nie naucza, że ci, którzy są usprawiedliwieni, nigdy nie są zadowoleni, oznaczałoby to, że usprawiedliwieni nie spoczywają jedynie na Chrystusie, ale muszą również spełniać dobre uczynki, aby zakończyć usprawiedliwienie.

Biblia uczy, że ci, którzy są usprawiedliwieni, spoczywają tylko na Chrystusie. Chrystus jest ich szabatem, ponieważ mają przebaczone wszystkie grzechy, mają sprawiedliwość samego Chrystusa, doskonałą, satysfakcjonującą sprawiedliwość Jezusa Chrystusa, darmo przypisaną na ich konto.

Zauważ, że ani Westminsterskie Wyznanie Wiary, ani Biblia nigdy nie wskazują na paradoks  w dyskusji o usprawiedliwieniu przed Bogiem, a to dlatego, że usprawiedliwienie nie jest jasne, jest logiczne, spójne, jest wolne od wszelkich sprzeczności. Biblia nie zawiera sprzeczności, nie ma w niej logicznych paradoksów, nie ma paradoksów nie do pogodzenia.

Przekonasz się, że heretycy, tacy jak papiści, tacy jak zwolennicy Corneliusa Van Tila i Hermanna Bavincka zwolenników Federalnej Wizji i Pewnej Herezji, takie osoby zawsze odwołują się do logicznych paradoksów, antynomii, paradoksów nie do pogodzenia, to wszystko są wymyślne sposoby na powiedzenie, że Biblia zawiera sprzeczności. To jest to, czego naprawdę uczą i odwołują się do tych sprzeczności w nadziei na poparcie swoich błędów.

Po nauczaniu o usprawiedliwieniu przez wiarę i uczynki Wielki Teolog postanawia zamknąć ten heretycki rozdział następującymi słowami:

Wielki Teolog zamyka swój piekielny rozdział, po raz kolejny mówiąc nam, że nasze posłuszeństwo rodzi sprawiedliwość, która zbawia, tak właśnie powiedział. Mówi, że posłuszeństwo, które przynosi sprawiedliwość, to twoje posłuszeństwo, jest to całkowicie nie do przyjęcia. Jak to się stało, że Wielki Teolog został uznany za kalwińskiego pastora, samo w sobie to jest dowodem na to, jak zdegenerowani i żałośni stali się protestanci.

Boże chroń nas przed takimi wilkami.
.

---

Czy można zmyć swoje grzechy płacząc łzami skruchy ?

W następnym rozdziale Wielki Teolog kontynuuje wyjaśnianie, że zbawiamy się przez czynienie dobrych uczynków skruchy. Mówi nam na przykład, że zmywamy nasze grzechy płacząc łzami smutku nad naszymi przewinieniami. Wielki Teolog mówi, że płakanie nad naszymi grzechami oczyszcza nasze serca z wszelkiego grzechu:

Jeśli myślisz, że to zmyślam, idź, kup tę książkę [24], przeczytaj ją sam, nie wierz mi na słowo, to jest to, czego ten człowiek uczy. Jeśli myślisz, że Wielki Teolog naucza o zbawieniu opartym wyłącznie na skończonym dziele Chrystusa, to jesteś w błędzie. W przeciwieństwie do Wielkiego Teologa, Biblia uczy, że tylko Duch Święty stosuje odkupienie dokonane przez samego Chrystusa, poprzez obmycie odrodzenia, a nie twoje łzy. Nie słuchaj Wielkiego Teologa, Biblia mówi:

Tyt 3:4-7 4. Lecz gdy się objawiła dobroć i miłość Boga, naszego Zbawiciela, względem ludzi; 5. Nie z uczynków sprawiedliwości, które my spełniliśmy, ale według swego miłosierdzia zbawił nas przez obmycie odrodzenia i odnowienie Ducha Świętego; 6. Którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela; 7. Abyśmy, usprawiedliwieni jego łaską, stali się dziedzicami zgodnie z nadzieją życia wiecznego.

Biblia nigdy nie mówi nam, że płacząc zmyjemy nasze grzechy łzami pokuty, to brzmi jak rzymsko-katolicki mistycyzm. wbrew temu, co mówi Wielki Teolog, Biblia mówi:

1 Jana 1:7 krew Jezusa Chrystusa, jego Syna, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu.

.

Hebr. 9:14 To o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował Bogu samego siebie bez skazy, oczyści wasze sumienie z martwych uczynków, by służyć Bogu żywemu? 

.

Obj 1:5 I od Jezusa Chrystusa, który jest wiernym świadkiem i pierworodnym z umarłych, i władcą królów ziemi. Temu, który nas umiłował i obmył nas z naszych grzechów swoją krwią; 

Nie zmyjesz swoich grzechów swoimi łzami, Jezus Chrystus zmywa twoje grzechy swoją krwią, tak mówi Biblia. Satanistyczna nauka Wielkiego Teologa, że grzesznik może się zbawić, zmywając swoje grzechy przez wylanie łez skruchy, jest absolutnie skandalicznie fałszywa. Jest to odrzucenie zbawienia tylko przez łaskę Bożą, opartym wyłącznie na skończonym dziele Chrystusa, opartym wyłącznie na przelanej krwi Jezusa Chrystusa, otrzymanego wyłącznie przez wiarę zgodnie tylko z samym Pismem Świętym

Przypisy

[1] John MacArthur, Kingdom living here and now
[2] Zbawienie panującego Pana [Lordship salvation]
[3] John MacArthur, Kingdom living here and now s. 181-182
[4] np. James White
[5] John MacArthur, Kingdom living here and now s. 30-31
[6] tamże, s 32
[7] tamże, s 33
[8] tamże, s 41
[9] tamże, s 47
[10] tamże, s 51
[11] tamże, s. 64-65
[12] tamże, s. 67
[13] tamże, s. 84
[14] tamże, s. 84
[15] tamże, s. 85
[16] tamże, s. 85
[17] tamże, s. 88
[18] tamże, s. 97
[19] tamże, s. 96
[20] tamże, s.96-98
[21] tamże, s.97
[22] tamże, s.99
[23] tamże, s.105
[24] John MacArthur, Kingdom living here and now

---

Zobacz w temacie

• Utracona Ewangelia Reformacji
• Czym jest Ewangelia?
• Odpowiedź dla umiarkowanych kalwinistów: „Tylko prawdziwa ewangelia zbawia!”
• Wiara w wiarę
• Wewnętrzny wróg
• Wskrzeszenie francuskiej herezji Amyraldianizmu