Spis treści
Duch Święty znieważony
„Jeśli Pisma są doskonałe i kompletne to po co nam nowe objawienia i niekontrolowany entuzjazm?” – John Owen
Niektórzy powiedzą, że Duch Święty inspiruje człowieka w taki sposób, aby ten mówił niezrozumiałym bełkotem. Ci sami ludzie będą stanowczo twierdzić, że przemawiając z natchnienia Ducha przepowiadają wydarzenia, które się nie sprawdzają aby nastepnie, rzekomo w Duchu Świętym, proklamować teologię sprzeczną ze Słowem Bożym. A gdy samozwańczy „prorok” wypowie formułkę „tak mówi Pan„, blady strach pada na pozbawionych zdolności rozeznawania słuchaczy.
I naprawdę nie ma dla nich żadnego znaczenia, że głoszone są kłamstwa, zaś przepowiednie to zwykłe brednie. Któż bowiem śmie sądzić „namaszczonych mężów Bożych„?
A przecież wystarczy wziąć do ręki Pismo i zagłębić się nieco w teologię systematyczną….
Natchnienie a Pismo
Nie każde słowo wypowiedziane przez proroków Starego i Nowego Testamentu zostało zachowane. Nawet sam Pan Jezus, choć przemawiał autorytatywnie w imieniu Bożym (Jan 8:28; 14:10) powiedział o wiele więcej, niż zostało spisane (Jan 21:21-25). Dlaczego? Odpowiedź znajdziemy u Jana Apostoła:
Jan 21:25 Jest też jeszcze wiele innych (ἄλλα alla) rzeczy, których dokonał Jezus, które gdyby miały być wszystkie z osobna spisane, sądzę, że i cały świat nie mógłby pomieścić ksiąg, które byłyby napisane. Amen.
Jest to kwestia redundancji przekazu. Sam termin redundancja oznacza nadmiarowość w stosunku do tego, co konieczne lub zwykłe. (źródło).
a) przykład Jezusa: rzeczywiście trzyletnia służba Chrystusa jak i życiowe służby proroków oraz Apostołów obfitowały w niezliczone nauczania, wykłady, polemiki i komentarze. Pan Jezus wielokrotnie powtarzał te same kazania zmieniając nieco detale (np. Mat. 25:14-30; Łuk. 19:13-26) zachowując przy tym sens przekazu.
Stąd właśnie w tekście Jana użyte zostało słowo ἄλλος allos – oznaczające inny tego samego rodzaju (w odróznieniu od gr. ἕτερος heteros czyli inny innego rodzaju). Nie wszystkie warianty tych samych i tak samo natchnionych nauk zostały zawarte w spisanym Słowie Bożym.
b) również służba proroków Starego Testamentu wskazuje, że nie każde natchnione słowo zostało zawarte w Biblii. Jeremiasz przecież spisał Boże objawienie uderzające w odstępczy Izrael, przekaz ten został podarty przez króla Jechoiakima i spalony w ogniu; na jego miejsce powstał nowy zwój czyli nowa forma przekazu z dodatkowymi informacjami, wcześniej niespisanymi
Jer. 36:2 Weź sobie zwój księgi i napisz na nim wszystkie słowa, które wypowiadałem do ciebie przeciw Izraelowi, przeciw Judzie i przeciw wszystkim narodom od dnia, kiedy zacząłem mówić do ciebie, od dni Jozjasza aż do dziś.
Jer. 36:23 Gdy Jehudi przeczytał trzy lub cztery karty, odcinał je nożem pisarskim i wrzucał do ognia, który rozpalony był na palenisku, aż cały zwój spłonął w ogniu na palenisku.
Jer. 36:32 Wtedy Jeremiasz wziął inny zwój i dał go Baruchowi, synowi Neriasza, pisarzowi, a ten spisał na nim z ust Jeremiasza wszystkie słowa tamtego zwoju, który spalił w ogniu Joakim, król Judy. Nadto zostało dodane do nich wiele podobnych słów.
Wnioski: Nie wszystko to, co natchnione przez Ducha zostało zawarte w spisanym Słowie Bożym. Jednakże z drugiej strony wiemy z całą pewnością, iż to co należy do kanonu jest kompletne w treści (Psalm 19:7; Gal. 3:15; Obj. 22:18) i w pełni wystarczające w każdym aspekcie chrześcijańskiego życia (5 Mojż. 6:1-8; Psalm 119:12-20; 102; Jan 5:39; Rzym. 15:4 Efez. 5:19; Kol. 3:16; 2 Tym. 3:15-17; 4:13-16), co po ukonstytuowaniu kanonu nie pozostawia miejsca na pozabiblijne objawienie. Bóg zachował dla swojego ludu to, co jest istotne szczegółowo dla jednostki i uniwersalne zarazem dla całości. Nie ma tutaj więcej miejsca na wizje, sny i objawienia, ludzką tradycję umożliwiającą interpretację Pisma, ani nawet na dodatkowe księgi.
.
Inspiracja została zapowiedziana
Joel 2:28 I stanie się potem, że wyleję swojego Ducha na wszelkie ciało, i będą prorokować wasi synowie i wasze córki, wasi starcy będą mieć sny, a wasi młodzieńcy – widzenia
.
Dzieje 2:16-18 16. Ale to jest to, co zostało przepowiedziane przez proroka Joela: 17. I stanie się w ostatecznych dniach – mówi Bóg – że wyleję z mego Ducha na wszelkie ciało i będą prorokować wasi synowie i córki, wasi młodzieńcy będą mieć widzenia, a starcy będą śnić sny. 18. Nawet na moje sługi i służebnice wyleję w tych dniach z mego Ducha i będą prorokować.
Kiedy w dniu pięćdziesiątnicy zarzucano chrześcijanom upicie się winem, Piotr śmiało stanął w obronie natchnienia Ducha Świętego objawionego w cudownej umiejętności mówienia wieloma zagranicznymi i zrozumiałymi dla obcokrajowców językami. Odniósł się on do Starotestamentowego proroctwa o podwójnej referencji, gdzie pierwsze i częściowe oraz czasowe wypełnienie miało miejsce właśnie w tym dniu (nie było przecież ani ognia ani też kłębów dymu, księżyc nie zamienił się w krew, nie nastał także Dzień Pański czyli dzień sądu, to wszystko stanie się dopiero w czasie Wielkiego Ucisku, por. Dzieje 2:19-20, Obj. 6:12; 8:8; 9:1-3).
Warto zwrócić uwagę na to, że akurat w momencie wypowiadania przez Piotra znamiennych słów nikt nie doświadczał snów, wizji ani widzeń, miały miejsca natomiast przekazywane w zagranicznych językach proroctwa dotyczące odrzucenia Izraela na rzecz wybranych do zbawienia ludzi pochodzacych z narodów (por. Izaj. 28:1-17).
Wnioski: Istotna jest praktyczna aplikacja biblijnego tekstu: Apostoł wskazywał na zapowiedziane przez Pismo natchnienie Ducha, które odrzucali sceptycznie nastawieni legaliści: ewidentny cud racjonalizowali jako formę alkoholowego zamroczenia (Dzieje 2:13).
„Ewangeliczny interpretator protestancki akceptując plenarne (pełne) natchnienie Pisma, odżegnuje się od wszelkich form racjonalizmu, to jest neoortodoksji, liberalizmu religijnego, czy reformowanego judaizmu.” – Bernard Ramm, Protestancka interpretacja biblijna
Sposoby natchnienia
Hebr. 1:1 Bóg, który wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś do ojców przez proroków;
Zwróćmy uwagę, że autor Listu do Hebrajczyków, który nota bene powstał między 67 a 68 rokiem pańskim, czyli w momencie gdy kanon Nowego Testamentu zawierał 21 z 27 Ksiąg (brakowało jedynie dzieł Jana – te powstały w latach 80-96 A.D. i krótkiego Listu Judy napisanego w roku 68 – 70 A.D.). W tym czasie następowała ewidentna deklinacja cudownych mocy, w tym zdolności prorokowania rozumianego jako
- głoszenie nowej doktryny – ta przecież właśnie była spisywana i stawała się ogólnie dostępna, (por. 2 Kor. 1:13; Gal. 1:2; Kol. 4:16; 1 Piotra1:1; 2 Piotra 3:15; 1 Jana 2:14)
. - interpretacja istniejącej doktryny – w początkowym okresie istnienia Kościoła apostołowie i prorocy dokonywali wykładni doktryny (Neh. 8:7-8, Przyp. 29:18, Łuk. 24:27, 2 Piotra 1:20), w miarę rozrastania się Kościoła oraz krzepnięcia Kanonu zauważamy jego wystarczalność materialną (całość doktyrny, por. Psalm 19:7; 1 Kor. 4:6; Efez. 2:20; 2 Tym. 3:16-17; 1 Piotra 4:11) oraz formalną (interpretacja doktryny możliwa dzięki samemu Słowu Bożemu, por. 1 Kor. 1:13; 2 Tym. 2:15)
W jaki sposób Bóg inspirował wcześniejsze pokolenia? Rzeczywiście zakres możliwości jest dość szeroki
a) twarzą w twarz
2 Mojż. 33:11 I PAN rozmawiał z Mojżeszem twarzą w twarz, jak człowiek rozmawia ze swoim przyjacielem
.
5 Mojż. 34:10 I nie powstał już prorok w Izraelu równy Mojżeszowi, którego PAN znał twarzą w twarz;
b) ukryty impuls
Sędz. 13:25 I Duch PANA zaczął go pobudzać w obozie Dan, między Sorea a Esztaol.
.
2 Piotra 1:21 Nie z ludzkiej bowiem woli przyniesione zostało kiedyś proroctwo, ale święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego.
c) głos
Izaj. 6:8 Potem usłyszałem głos Pana mówiącego: Kogo poślę i kto nam pójdzie? Wtedy odpowiedziałem: Oto jestem, poślij mnie.
.
Dzieje 8:29 A Duch powiedział do Filipa: Podejdź i przyłącz się do tego wozu.
.
Obj. 1:10 Znalazłem się w zachwyceniu Ducha w dniu Pańskim i usłyszałem za sobą głos potężny jakby trąby;
d) wizje
4 Mojż. 12:6 I powiedział do nich: Słuchajcie teraz moich słów: Jeśli będzie wśród was prorok, ja, PAN, objawię mu się w widzeniu, będę mówił do niego we śnie.
.
Ezech. 11:24 A duch uniósł mnie i przyprowadził w widzeniu przez Ducha Bożego do ziemi Chaldei, do pojmanych. I odeszło ode mnie widzenie, które miałem.
e) sny
4 Mojż. 12:6 I powiedział do nich: Słuchajcie teraz moich słów: Jeśli będzie wśród was prorok, ja, PAN, objawię mu się w widzeniu, będę mówił do niego we śnie.
.
Dan. 7:1 W pierwszym roku Belszazara, króla Babilonu, Daniel miał sen i widzenia w swojej głowie na swoim łożu. Wtedy spisał ten sen i podał ogół rzeczy.
f) cesacja
Dan. 9:24 Siedemdziesiąt tygodni zamierzono ludowi twemu i miastu twemu świętemu na …wstrzymanie widzenia i proroctwa, a na pomazanie Świętego świętych.
.
Łuk. 16:31 I powiedział do niego: Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś zmartwychwstał, nie uwierzą.
Wnioski: Choć Bóg przemawiał na różne sposoby do swego ludu, obecnie czyni to w sposób szczególny. Owocem natchnienia jest spisane i całkowicie wiarygodne Słowo Boże. Po spełnieniu swojej roli widzenia, sny i wszelkie inne formy natchnienia uległy cesacji – zostały po prostu wstrzymane, co potwierdza tekst Daniela. Mamy przecież dostępne i w pełni wystarczające Słowo Boże, inne formy komunikacji są zbędne. Pismo Święte jest najlepszym przekaźnikiem Bożej woli, najbardziej wiarygodnym.
„Konieczne jest uzupełnienie tej prawdy przez dodanie, że Duch Boży nie komunikuje umysłowi – nawet chętnego do uczenia się, posłusznego i pobożnego chrześcijanina – żadnej doktryny czy znaczenia Pisma, które nie jest już zawarte w samym Piśmie. On daje ludziom mądrość potrzebną do zrozumienia tego, co zostało napisane, a nie do przekraczania tego.” – Angus i Green
Całe Pismo natchnione jest przez Ducha
2 Sam. 23:2 Duch PANA mówił przeze mnie, a jego słowo jest na moim języku
.
2 Tym. 3:16 Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości;
.
2 Piotra 1:21 Nie z ludzkiej bowiem woli przyniesione zostało kiedyś proroctwo, ale święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego.
Dzierżąc w ręku 66 Ksiąg Starego i Nowego Testamentu otrzymujemy od Boga również zapewnienie o jego natchnieniu (gr. θεόπνευστος theospneustos – dosł. z oddechu Boga). Bóg Duch Święty w cudowny sposób czuwał nad spisywaniem treści całkowicie ignorując ludzkie nauki o rzekomej wolnej woli grzesznego przecież człowieka. Nawet najlepsi wierzący upadali (5 Mojż. 32:50-52; Dzieje 15:39; Gal. 2:11-13) i nie do pomyślenia jest aby spisując swoje słowa nie popełnili oni błędów. Tutaj potrzebna była Boża interwencja, Boże prowadzenie nadrzędne wobec grzechu i upadłej natury ludzkich autorów świętych tekstów. Pan prowadził ich ręce tak, aby ostateczny efekt ich pracy był doskonały pod każdym względem.
Wnioski: Pismo Święte jako natchnione nie posiada żadnych błędów: historycznych, geograficznych, kulturowych czy teologicznych. Jest niezawodne oraz nieomylne tak w całości jak i szczególe, ponieważ u jego źródeł stoi sam Bóg Wszechmogący.
„Konserwatywny interpretator protestancki podchodzi do swego tekstu wierząc w jego natchnienie przez Boga. Nie jest to założenie, lecz prawda wykazana przez teologa i apologetę.” – Bernard Ramm, Protestancka interpretacja biblijna
Cel inspiracji
Czas na praktyczną część rozważania. Czemu konkretnie służyła inspiracja Ducha? Przede wszystkim musimy spojrzeć na to zagadnienie z punktu widzenia jednostki. Najważniejszym bowiem elementem życia człowieka jest jego pojednanie z Bogiem. Egzystencja bez Boga, czy też raczej bez możliwości zawarcia pokoju z Bogiem nie ma najmniejszego sensu, również oznacza nieubłagane i ewidentne zatracenie. Tu na arenę wkracza Postać Mesjasza, czyli mediatora między Bogiem a ludźmi (Gal. 3:20, 1 Tym. 2:5). Chrystus jest centralnym punktem obu Testamentów. Bóg nie przemówił do ludzi po to aby zapewnić im dobrą pracę, bogactwo, sławę czy zdrowie. Rodzina, przyjaciele, wakacje czy dobre samopoczucie, wszystko to nie ma znaczenia w obliczu wieczności i tego, co czeka człowieka po śmierci (Mat. 16:26; Łuk. 14:26). Dlatego też Bóg nigdy nie komunikował się z ludźmi w sprawach trywialnych.
Czego zatem dotyczyła inspiracja Ducha Świętego? Miała ona zawsze charakter Chrystocentryczny, nawet jeśli był on w pewien sposób ukryty na pierwszy rzut oka.
a) objawienie przyszłych wydarzeń
Dzieje 1:16 Mężowie bracia, musiało się wypełnić słowo Pisma, w którym Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu, który był przewodnikiem tych, którzy schwytali Jezusa.
.
Dzieje 28:25-28 25. Poróżnieni ze sobą rozeszli się, gdy Paweł powiedział to jedno: Słusznie Duch Święty powiedział przez proroka Izajasza do naszych ojców 26. Idź do tego ludu i mów: Słuchając, będziecie słyszeć, ale nie zrozumiecie, i patrząc, będziecie widzieć, ale nie zobaczycie. 27. Utyło bowiem serce tego ludu, stępiały ich uszy i zamknęli swe oczy, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, a sercem nie zrozumieli i nie nawrócili się, i żebym ich nie uzdrowił. 28. Niech wam więc będzie wiadome, że poganom zostało posłane to zbawienie Boże, a oni będą słuchać.
.
1 Piotra 1:11 Badali oni, na jaką i jakiego rodzaju porę wskazywał Duch Chrystusa, który był w nich, przepowiadając cierpienia, które miały przyjść na Chrystusa i mającą potem nastąpić chwałę.
Współczesne rzekome proroctwa albo nie koncentrują się na Chrystusie lecz raczej łechczą ego odbiorcy, albo też profanują świętą osobę Ducha Świętego poprzez swoją oczywistą zawodność. Nie ma na świecie „proroków” którzy by nie popełnili błędu w swoich przepowiedniach, co tylko dowidzi iż przemawiają oni z hardości serca (5 Mojż. 18:22), od czasu do czasu trafnie przewidując te czy inne wydarzenie, co może być
- efektem przypadku (Ezech. 13:6)
- ale równie dobrze może mieć podłoże demoniczne (Dzieje 16:16-18).
b) objawienie tajemnic Bożych
Amos 3:7 Doprawdy, Pan BÓG nic nie czyni, jeśli nie objawi swojej tajemnicy swym sługom, prorokom.
.
1 Kor. 2:10 Nam zaś Bóg objawił to przez swojego Ducha. Duch bowiem bada wszystko, nawet głębokości Boga.
Oba powyższe teksty nalezy interpretować nie w sensie ogólnym, bo przecież Bóg nie objawia każdego swojego kroku ludziom,
- niektórych w ogóle nie objawia, 5 Mojż .29:29; Dzieje 1:7
- innych należy dociekać Przysłów 25:2
- inne z kolei leżą poza możliwością ludzkiego zrozumienia, Rzym. 11:33-34
Tajemnice odnoszą się raczej do Bożego sądu oraz Bożego dzieła zbawienia. Wszystko przez Chrystusa, dla Chrystusa i w Chrystusie (Rzym. 11:36; Jan 5:22; Dzieje 17:31; Rzym. 3:22; 7:4; Gal. 2:16; Efez. 1:5; 1 Piotra 1:2). Stąd Pismo Święte jako zawierające w sobie wszystkie tajemnice eliminuje potrzebę dodatkowych źródeł doktrynalnych. Kto zaś twierdzi, że należy dodać cokolwiek do Pisma, podlega Bożemu przekleństwu (Obj. 22:18)
c) prowadziło Apostołów i proroków
Ezech. 3:24-27 24. Wtedy duch wstąpił we mnie, postawił mnie na nogi i przemówił do mnie: Idź i zamknij się w swym domu. 25. Bo oto, synu człowieczy, włożą na ciebie powrozy i zwiążą cię nimi, a nie będziesz mógł wyjść między nich. 26. A ja sprawię, że twój język przylgnie do twego podniebienia i będziesz niemy, i nie będziesz dla nich człowiekiem, który strofuje, gdyż są domem buntowniczym. 27. Ale gdy będę z tobą mówić, otworzę ci usta i powiesz do nich: Tak mówi Pan BÓG: Kto chce słuchać, niech słucha, a kto nie chce, niech nie słucha – gdyż są domem buntowniczym.
.
Dzieje 11:12 I powiedział mi Duch, abym z nimi poszedł bez wahania. Szło też ze mną tych sześciu braci i weszliśmy do domu tego człowieka.
.
Dzieje 13:2 A gdy jawnie pełnili służbę Panu i pościli, powiedział im Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do dzieła, do którego ich powołałem.
.
Dzieje 16:6 Gdy przeszli Frygię i krainę galacką, Duch Święty zabronił im głosić słowo Boże w Azji.
Prorocy i Apostołowie byli szczególnymi sługami Bożymi, których zadaniem było głoszenie nowego objawienia konkretnym, zdeterminowanym przez Boga odbiorcom. Choć w czasach Nowego Testamentu wolą ogólną Boga jest nieść Ewangelię wszelkiemu stworzeniu (Mat. 28:19; Dzieje 17:30) to jednakże ze względu na suwerenny Boży plan względem różnych narodów (Izaj. 19:16-25; Agg. 2:7; Psalm 135:6; Dan. 4:35) posiada On wolę szczególną: nie wszyscy w równym stopniu podlegają ewangelizacji. Bóg zadecydował przecież, aby nie Azja lecz Europa stała się kolebką chrześcijaństwa.
Niestety założenie, iż Bóg w szczególny sposób ma kierować każdego, kto uznaje się za wyznawcę Chrystusa jest po prostu niebiblijne. Obecnie wszystko co potrzebne do chrześcijańskiego życia i służby zawiera się w zamkniętym kanonie 66 Ksiąg Starego i Nowego Testamentu. A komu brak mądrości Bożej i nie wie jak postąpić w kryzysowych sytuacjach, zawsze może o nią prosić (Jakuba 1:5-6)
„Prowadzenie Ducha Świętego nigdy nie będzie tak krystalicznie jasne jak pierwotne natchnienie Pisma. To byłoby pomieszanie natchnienia z oświeceniem. Natchnienie jest nieomylne, oświecenie nie.” – Bernard Ramm, Protestancka interpretacja biblijna
Niezbędne do prorokowania
4 Mojż. 11:25 Wtedy PAN zstąpił w obłoku i przemówił do niego. Potem wziął z ducha, który był na nim, i dał go siedemdziesięciu starszym. A gdy spoczął na nich duch, prorokowali i nie przestali.
.
2 Kronik 20:14 Wówczas pośród zgromadzenia Duch PANA zstąpił na Jehaziela, syna Zachariasza, syna Benajasza, syna Jejela, syna Mattaniasza, Lewitę z synów Asafa;
Zapewne uważnego czytelnika uderzy fakt, iż starszych Izralea i Jahaziela nikt nie uczył wsłuchiwania w głos Ducha Świętego. Wszelkiego rodzaju współczesne szkoły prorocze zdają się całkowicie ignorować teksty Pisma dowodzące jednoznacznie, iż gdy przemawiał Bóg, było to przeżycie spontaniczne, wynikające z prostej zasady komunikacji inicjowanej przez Boga, nie człowieka. Wsłuchiwanie się w ukryty wewnętrzny głos jest tak naprawdę pogańską, spirytystyczną praktyką lub też formą psychicznej choroby, zaburzeniami paranoidalnymi, formą schizofreni.
Wnioski: Gdy zielonoświątkowi oszuści twierdzą stanowczo iż doświadczają wizji, snów czy też objawień, tak naprawdę ściągają na siebie potępienie (Ezech. 13:9; 14:9; Jer. 23:16; 26-27), poneiważ Bóg nie przemawia do nich (jak już wcześniej zostało wykazane, nie ma żadnej podstawy aby to czynił). Proroctwa te zawsze odciągają słuchaczy od Słowa Bożego, czego dowodzi tragiczny stan doktrynalny osób zgromadzonych w ruchach, gdzie czarnoksięstwo owo jest praktykowane.
„Nie można patrzeć na Biblię w taki sam sposób jak na inne dzieła” – Marcin Luter
Natchnienie było nieodparte
Jer. 20:9 I powiedziałem: Nie będę go wspominał ani nie będę już mówił w jego imię. Ale słowo Boże jest w moim sercu jakby ogień płonący, zamknięty w moich kościach, i usiłowałem je wstrzymać, ale nie mogłem.
.
Amos 3:8 Lew ryknął, któż się nie ulęknie? Pan BÓG przemówił, któż nie będzie prorokował?
Przemożna siła Boża kierowała prawdziwymi Bożymi prorokami, którzy w dłuższej perspektywie (1 Kor. 14:32) nie potrafili się oprzeć temu działaniu. To, co Bóg zechciał objawić aby było dostępne już na wieki, zostało objawione i to pomimo oporu i agresji pierwotnego odbiorcy tekstu, głoszony był im przecież sąd i śmierć. Doktryna musiała zostać objawiona i następnie spisana oraz zachowana dla późniejszych pokoleń jako światło, które nie zawodzi (2 Piotra 1:16-21).
Wnioski: Brutalne i pozbawione ładu działanie, jakie cechuje współczesnych oszustów nie posiada biblijnego precedensu. Hochsztaplerzy ochoczo przerywając nabożeństwa wprowadzając element niekontrolowanego chaosu skupiają uwagę nie na Chrystusie, lecz na sobie samych, przynoszą wstyd Bogu. Powołując się na święte imię Boga głoszą kłamstwa i objawienia własnych serc (Przysłów 18:2; Rzym. 2:5) za co poniosą sprawiedliwą karę.
Warto tutaj zwrócić uwagę na podobne, acz nie tożsame działanie Ducha w wierzących obecnie. Otóż po spisaniu doktryny, oświeceni (lecz nie natchnieni) przez Ducha pragną dzielić się prawdą drogocennej Ewangelii objawionej w spisanym Słowie Bożym z każdym człowiekiem, jakiego spotkają (Dzieje 4:20; 2 Kor. 4:13).
„Aby cenić Biblię i posługiwać się nią, czytelnik musi sam mieć tego samego Ducha, który umożliwił jej autorom zrozumienie objawienia Bożego i zapisanie go.” – Marcus Dods
Kara dla gardzących natchnieniem
2 Kronik 36:15-16 15. A PAN, Bóg ich ojców, posyłał do nich swoich posłańców, a posyłał, wstając rankiem, ponieważ litował się nad swoim ludem i nad miejscem swego przybytku. 16. Ale oni szydzili z posłańców Boga, lekceważyli sobie jego słowa i naśmiewali się z jego proroków, aż gniew PANA na jego lud wzmógł się tak, że nie było już żadnego ratunku.
.
Zach. 7:12 Zatwardzili swoje serca jak diament, aby nie słuchać prawa i słów, które posyłał PAN zastępów przez swego Ducha za pośrednictwem dawnych proroków. Dlatego nadszedł wielki gniew od PANA zastępów.
Bóg, gdy przemawiał osobiście, czynił to autorytatywnie, nigdy się nie mylił, wszelkie przepowiednie zawsze się sprawdzały. Nakazy Pana zawsze były wiążące. Stąd potężne kary dla osób okazujących Bogu lekceważenie. I właśnie na tym strachu bazują kłamcy (czyli tak naprawdę wszyscy twierdzący, że posiadają pozabiblijne objawienie). Budują swoje finansowe imperia wykorzystując niewiedzę słuchaczy, poneiważ Pan zapowiedział aby nie bać się proroków, których przepowiednie się nie sprawdzają (5 Mojż. 13:1-3).
Wnioski: W rzeczywistości współcześni prorocy to Boży test ortodoksji oraz kara na odstępcze grupy śmiące nazywać się Kościołem Chrystusa (2 Tes. 2:11). Chrześcijanin powinien odrzucić wszelkie formy pozabiblijnego objawienia jako całkowicie zbędne i niebezpieczne (jest to wzywanie imienia Boga na daremne!) oraz podążać za nauką Słowa Bożego, co do którego nie ma wątpliwości, iż jest natchnione, choć nie zawsze dla każdego tak samo zrozumiałe.
„Wiara w bezbłędność Biblii nie oznacza, że wszystkie fragmenty Biblii są jasne. Natchnienie Biblii nie gwarantuje jej jasności.” – Bernard Ramm, Protestancka interpretacja biblijna
Wezwanie do upamiętania
Mat. 7:22-23 22. Wielu powie mi tego dnia: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w twoim imieniu i w twoim imieniu nie wypędzaliśmy demonów, i w twoim imieniu nie czyniliśmy wielu cudów? 23. A wtedy im oświadczę: Nigdy was nie znałem. Odstąpcie ode mnie wy, którzy czynicie nieprawość.
Drogi czytelniku, teraz rozumiesz już czym jest natchnienie i znasz kontekst, w jakim należy rozpatrywać tekst Mateusza. Jeśli więc praktykujesz pozabiblijne proroctwa i nie jesteś przerażony, jeśli w trwodze nie padasz na kolana błagając Boga o wybaczenie, wiedz, że twój los jest przypieczętowany.
Zobacz w temacie
- Objawienie i natchnienie a oświecenie
- Purytańskie przywiązanie do Sola Scriptura
- Reformacja przeciw tradycji i pozabiblijnemu objawieniu
- Fałszywe proroctwa Davida Wilkersona
- Reinhard Bonnke: święta krowa pentekostalizmu
- Zachęcający do fałszywego prorokowania, strzeżcie się
- Wstrzymanie proroctwa i ustanie daru języków