Dlaczego Bóg stworzył wszechświat?

Kol. 1:20

19. Ponieważ upodobał sobie Ojciec, aby w nim zamieszkała cała pełnia;

20. I żeby przez niego pojednał wszystko ze sobą, czyniąc pokój przez krew jego krzyża; przez niego, mówię, to, co jest na ziemi, jak i to, co jest w niebie.

21. I was, którzy kiedyś byliście obcymi i wrogami umysłem w niegodziwych uczynkach, teraz pojednał;

Jest to nie tylko interesujące i ważne pytanie, ale także odpowiedź na nie jest jednym z moich ulubionych tematów do głoszenia kazań i wykładów. W rzeczywistości niedawno wygłosiłem kazanie na temat Kolosan 1:20, gdzie Paweł mówi o pojednaniu całego niebiańskiego i ziemskiego stworzenia z Bogiem przez krzyż Chrystusa. Również ten fragment dotyczy powodu, dla którego Bóg stworzył wszystkie rzeczy.

W dzisiejszych czasach nowoczesnego scjentyzmu, kiedy świat i duża część kościoła naucza złej doktryny ewolucji, jesteśmy zmuszeni rozpocząć naszą dyskusję od stwierdzenia, że Bóg powołał wszechświat do istnienia przez Słowo Swojej mocy w ciągu sześciu zwykłych dni, to jest w ciągu sześciu dni po dwadzieścia cztery godziny.

Kłamstwo ewolucjonizmu

Jeśli ewolucjonizm jest prawdziwy, czy to ateistyczny czy „teistyczny”, to nie mamy o czym dyskutować i nie mamy odpowiedzi na pytanie: Dlaczego Bóg powołał do życia wszechświat? Mocno wierzę, że nie ma czegoś takiego jak teistyczny ewolucjonizm, ponieważ cały ewolucjonizm, nawet taki, jaki promuje odstępczy kościół – próbujący wciągnąć Boga do stworzenia tylnymi drzwiami – jest ateistycznym ewolucjonizmem, bez względu na to, jaką formę przybiera jest to zaprzeczeniem Bożego aktu stwórczego i Bożej opatrzności.

Zaprzeczając stwórczemu działaniu Boga i Jego opatrzności, ewolucjonista może jedynie powiedzieć, że nie powołał On wszechświata do istnienia, gdyż rozwinął się on samoistnie w ciągu miliardów lat i nie ma on żadnego prawdziwego celu, gdyż działa wyłącznie według prawa naturalnego, a więc w sposób czysto mechaniczny.
.

Stworzenie ex nihilo

Potwierdzamy przede wszystkim prawdę o stworzeniu. Bóg w ciągu sześciu dni po dwadzieścia cztery godziny, dokładnie tak, jak opisano w Księdze Rodzaju 1 i 2 stworzył nie tylko wszechświat, ale także niebo, gdzie mieszkają aniołowie i duchy sprawiedliwych ludzi uczynionych doskonałymi. Twierdzimy ponadto, że ten akt stworzenia, przez który Bóg uformował wszechświat, jest creatio ex nihilo, czyli stworzeniem z niczego. Wyznanie Belgijskie Art. 12 mówi:

„Wierzymy, że Ojciec poprzez Słowo, tj. swojego Syna, kiedy Mu się spodobało stworzył z niczego niebiosa, ziemię i wszystkie istoty „

Przeciwko stwierdzeniu, że Bóg stworzył wszystkie rzeczy „z niczego„, wysuwano zastrzeżenia na gruncie filozoficznym: „Jak coś może być stworzone z niczego?” Nie przeszkadza nam ten filozoficzny zarzut, gdyż prawda naszego wyznania podkreśla, że wszystkie rzeczy powstały przez cud.

Lee Irons i inni, którzy trzymają się „hipotezy ramowej”, próbują wyjaśnić Księgę Rodzaju 1 i 2 na sposób ewolucyjny, mówiąc, że stworzenie miało miejsce dzięki „zwykłej opatrzności” Jesteśmy zmuszeni zapytać: Czym jest zwykła opatrzność? Czy istnieje coś takiego jak nadzwyczajna opatrzność? Lee Irons ma oczywiście na myśli to, że stworzenie powstało zgodnie z prawami natury, które nadal kontrolują wszechświat; to znaczy, że wszystkie rzeczy powstały w wyniku procesów ewolucyjnych. Jest to zaprzeczenie faktu, że stworzenie jest cudem.

Wyjaśnienie stworzenia jako dokonywanego przez „zwykłą opatrzność” jest atakiem na Pismo Święte. Jak można wyjaśnić, że „Słowem Pana powstały niebiosa; a całe ich zastępy przez tchnienie ust jego”  — w znaczeniu „opatrzności zwyczajnej?”

Psalm 33:6 Słowem PANA zostały uczynione niebiosa i tchnieniem jego ust wszystkie ich zastępy.

Creatio ex nihilo określa stworzenie jako ten akt Boga, przez który dał On istnienie niebu i ziemi oraz wszystkiemu, co w nich jest w taki sposób, że całe stworzenie jest oddzielone od Jego boskiej istoty, ale absolutnie od Niego zależne. Twierdzić, że stworzenie nie jest oddzielone od boskiej istoty, to popaść w panteizm – że całe stworzenie jest Bogiem. Zaprzeczać, że stworzenie jest absolutnie zależne od Boga, to być deistą, czyli tym, który utrzymuje, że wszystkie wydarzenia zachodzą według prawa naturalnego.

Creatio ex nihilo unika panteizmu i deizmu przez twierdzenie, że

  • Bóg dał istnienie stworzeniu odrębne i oddzielne od Jego własnej nieskończonej istoty
    .
  • odrębne i oddzielnie istniejące stworzenie jest całkowicie zależne od Boga w swoim dalszym istnieniu i swojej historii

Dziecko Boże wierzy w tę prawdę o stworzeniu. W rzeczywistości możliwe jest jedynie przyjęcie prawdy o stworzeniu przez wiarę, ponieważ

Hebr. 11:3 Przez wiarę rozumiemy, że światy zostały ukształtowane słowem Boga, tak że to, co widzimy, nie powstało z tego, co widzialne.

Możemy zauważyć, że opis stworzenia, który Bóg podaje w tym tekście („rzeczy widzialne nie powstały z rzeczy widzialnych”) jest śmiertelnym ciosem dla wszelkiego ewolucjonizmu, czy to „teistycznego” czy ateistycznego. Bardzo dużo uwagi poświęcam tej prawdzie dotyczącej stworzenia, ponieważ nie można odpowiedzieć na pytanie, dlaczego Bóg stworzył wszystkie rzeczy, bez stwierdzenia,

  • po pierwsze, że Bóg stworzył wszystkie rzeczy,
    .
  • po drugie, że stworzył wszystkie rzeczy w sposób cudowny
    .

Jeden cel

Bóg, który nigdy niczego nie robi arbitralnie, miał cel, jeden cel, w stworzeniu nieba i ziemi oraz wszystkiego, co w nich jest. Tym celem jest chwała Jego własnego imienia. Odwiecznie postanowił wysławiać swoje wielkie i święte imię i czyni to we wszystkich swoich dziełach. Bóg chce uwielbić Siebie przez Jezusa Chrystusa w zbawieniu Swojego Kościoła! A dzięki łasce jesteśmy włączeni w odwieczny Boży cel! Nic dziwnego, że uwielbiony kościół wyznaje:

Obj. 4:11 Godzien jesteś, Panie, wziąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ ty stworzyłeś wszystko i z twojej woli trwa i zostało stworzone.

Niestety, zaprzeczają temu niektórzy, którzy twierdzą, że pierwotnym celem Boga było uwielbienie Jego imienia przez pierwszego Adama, ale cel ten został zniweczony przez upadek Adama. W rezultacie Bóg przyjął nowy cel, aby naprawić to, co Adam zepsuł. Tym celem było zbawienie w Chrystusie. To był, że tak powiem, plan B. Zaprzeczam temu. Pismo Święte uczy nas bardzo wyraźnie, że cel Boży jest jeden, a mianowicie, aby uwielbić samego siebie przez Chrystusa, Głowę Jego wybranego Kościoła.

Odwiecznym celem Boga było uwielbienie Jego własnego wielkiego i świętego imienia w najwyższy i najlepszy możliwy sposób. Ten cel został zapoczątkowany w stworzeniu pierwszego raju i zostanie osiągnięty w drugim raju, kiedy nasz Pan Jezus Chrystus przyjdzie, aby uczynić wszystko nowe.

Łuk. 23:43  A Jezus mu odpowiedział: Zaprawdę powiadam ci: Dziś będziesz ze mną w raju.

.

Obj. 2:7 Kto ma uszy, niech słucha, co Duch mówi do kościołów: Temu, kto zwycięży, dam jeść z drzewa życia, które jest pośrodku raju Boga.

Teoria ewolucjonizmu nie tylko zaprzecza stworzeniu, ale również zaprzecza Bożej opatrzności. Opatrzność Boża oznacza, że Bóg, który stworzył wszystko Słowem swoich ust

Psalm 33:6 Słowem PANA zostały uczynione niebiosa i tchnieniem jego ust wszystkie ich zastępy.

Oraz nadal daje każdemu stworzeniu istnienie przez to samo Słowo, które nadal wypowiada.

Psalm 29:3-9 3. Głos PANA nad wodami; zagrzmiał Bóg chwały, PAN nad wielkimi wodami. 4. Głos PANA potężny, głos PANA pełen majestatu. 5. Głos PANA łamie cedry, PAN łamie cedry Libanu; 6. I sprawia, że skaczą jak cielę, Liban i Sirion jak młody jednorożec. 7. Głos PANA krzesze płomienie ognia. 8. Głos PANA wstrząsa pustynią, PAN wstrząsa pustynią Kadesz. 9. Głos PANA sprawia, że z bólem rodzą łanie i ogołacają się lasy, a w jego świątyni każdy opowiada o jego chwale.

Opatrzność oznacza, że Bóg suwerennie kontroluje wszystkie stworzenia, łącznie z aniołami, diabłami i ludźmi (sprawiedliwymi i niegodziwymi), aby Jego cel został zrealizowany we wszystkich rzeczach, które stworzył.
.


Chrystus i kościół

Wszystko to oznacza, że celem Boga od samego początku Jego dzieła stworzenia było uwielbienie samego siebie w Chrystusie Jezusie. Ale tak szybko jak mówi się „Chrystus Jezus”, mówi się również „Kościół”, ponieważ nie ma Chrystusa Jezusa bez Kościoła i nie ma Kościoła bez Chrystusa Jezusa. To jest punkt Pawła w całej księdze Efezjan i Kolosan.

Efez. 1:3-4 3. Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który pobłogosławił nas wszelkim duchowym błogosławieństwem w miejscach niebiańskich w Chrystusie. 4. Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości

.

Kol. 1:16 Przez niego [Chrystusa] bowiem wszystko zostało stworzone, to, co w niebie i to, co na ziemi, to, co widzialne i co niewidzialne, czy trony, czy panowania, czy zwierzchności, czy władze. Wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone.

.

Kol. 1:18 On też jest głową ciała – kościoła; on jest początkiem i pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy

Tak więc Bóg już miał na myśli Chrystusa i Jego Kościół, odkupiony we krwi Chrystusa, kiedy wypowiedział te pierwsze słowa:

1 Mojż. 1:3 I Bóg powiedział: Niech stanie się światłość. I stała się światłość.


Doskonałe przystosowanie

W Piśmie Świętym znajduje się wiele dowodów na to, które można znaleźć w naturze stworzenia. Cały obszar, w którym żyli Adam i Ewa, został ukształtowany przez Boga według tego samego wzoru, jaki został nakazany w budowie przybytku i świątyni, które były obrazem Chrystusa.

Jan. 2:18-22 18. Wtedy Żydzi zapytali: Jaki nam znak pokażesz, skoro to czynisz? 19. Odpowiedział im Jezus: Zburzcie tę świątynię, a w trzy dni ją wzniosę. 20. Wtedy Żydzi powiedzieli: Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a ty ją w trzy dni wzniesiesz? 21. Ale on mówił o świątyni swego ciała. 22. Gdy więc zmartwychwstał, jego uczniowie przypomnieli sobie, że im to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wypowiedział Jezus.

Zewnętrzny dziedziniec świątyni był zobrazowany w ziemi Eden; wewnętrzny przybytek był zobrazowany w rajskim ogrodzie na wschód od Edenu; a miejsce najświętsze było zobrazowane w drzewie życia, u stóp którego Bóg spotkał się z Adamem w społeczności przymierza.

Bóg stworzył światła niebieskie czwartego dnia, i, jak nam powiedziano, Bóg stworzył je aby stanowiły „znaki, pory roku, dni i lata.”.

1 Mojż. 1:14 Potem Bóg powiedział: Niech się staną światła na firmamencie nieba, by oddzielały dzień od nocy, i niech stanowią znaki, pory roku, dni i lata.

Jednak w rzeczywistości pory roku zostały stworzone dopiero podczas lub po potopie.

1 Mojż. 8:22 Póki ziemia będzie trwać, nie ustaną siew i żniwo, zimno i gorąco, lato i zima, dzień i noc.

Znak to ziemskie stworzenie lub wydarzenie, które oznacza niebiańską rzeczywistość, coś, co nie mogło być prawdą aż do czasu po upadku. Z tego powodu Malachiasz nazywa Chrystusa „Słońcem sprawiedliwości”, który wschodzi „z uzdrowieniem na swoich skrzydłach”.

Mal. 4:2 Ale dla was, którzy się boicie mojego imienia, wzejdzie Słońce sprawiedliwości z uzdrowieniem na swoich skrzydłach; wtedy wyjdziecie i wyrośniecie jak cielęta z zagrody.

Z innego punktu widzenia, Bóg stworzył wiele stworzeń w taki sposób, że upadek był przewidziany. Mięsożerne zwierzęta zostały stworzone ze szczękami i układami pokarmowymi uformowanymi do jedzenia mięsa, mimo że przed upadkiem nie było śmierci. Sam człowiek został stworzony z systemem odpornościowym, który nie był mu potrzebny przed upadkiem. Dlatego też, kiedy Bóg „widział wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre”, nie miał na myśli jedynie tego, że uznał stworzenie za moralnie doskonałe i wolne od grzechu i przekleństwa.

1 Mojż. 1:31 I Bóg widział wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre. I nastał wieczór i poranek, dzień szósty.

To było oczywiste. Ale ma na myśli to, że widział wszystko, co stworzył, jako doskonale przystosowane do celu, dla którego wszystko stworzył: do uwielbienia Jego wielkiego imienia przez odkupienie w Chrystusie.
.


Boży dekret

Bóg jest suwerenny we wszystkim, co robi. Nic nie dzieje się poza Jego wolą. Wszystkie rzeczy przechodzą przez Jego determinację i zgodnie z Jego celem. Możemy zatem opisać pierwotne stworzenie w jego odniesieniu do całej historii i świata przyszłego jako stworzenie sceny, na której rozegra się wielki dramat grzechu i łaski, wybrania i odrzucenia, zbawienia w Chrystusie i potępienia – wszystko po to, aby mogła objawić się wielka chwała Boża. Dlaczego Bóg stworzył wszystkie rzeczy? Stworzenie było budową sceny, na której rozegra się wielki dramat Bożego celu osiągniętego w Chrystusie.

Jest jednak coś więcej w tej całej kwestii. Kolosan 1:20 wskazuje nam jeszcze inny kierunek:

Kol. 1:20  I żeby przez niego [Chrystusa]  pojednał wszystko ze sobą [Bogiem], czyniąc pokój przez krew jego krzyża; przez niego [Chrystusa], mówię, to, co jest na ziemi, jak i to, co jest w niebie.

Pojednanie

Ten tekst, który mówi o pojednaniu przez krzyż Chrystusa, mówi o tym pojednaniu w kategoriach „wszystkich rzeczy” A potem, jak gdyby Apostoł chciał, byśmy byli pewni, że nie pomylił się w swoich słowach, powtarza: „przez niego, mówię, to, co jest na ziemi, jak i to, co jest w niebie.” Nie można dojść do innego wniosku niż ten, że tekst ten odnosi się do wielkiego aktu pojednania, obejmującego zarówno niebo jak i ziemię.

Nie jesteśmy przyzwyczajeni do myślenia o Bożym dziele zbawienia, którego częścią jest pojednanie, w kategoriach obejmujących zarówno niebo, jak i ziemię, ale Pismo Święte bardzo dobitnie wskazuje nam ten kierunek, mówiąc nawet o końcu wszystkich rzeczy w przyjściu Chrystusa, skutkującym „nowym niebem i nową ziemią”, które zajmują miejsce „pierwszego nieba i pierwszej ziemi”, które „przeminęły”.

Obj. 21:1 Potem zobaczyłem nowe niebo i nową ziemię. Pierwsze niebo bowiem i pierwsza ziemia przeminęły i nie było już morza.

Prawda, że Bóg stworzył wszystko, aby uwielbić samego Siebie przez Chrystusa, pociąga za sobą inne prawdy, o których musimy krótko wspomnieć.
.

Suwerenność Boga

Bóg jest suwerenny nad całym swoim stworzeniem. On jest suwerenny w samym stworzeniu, jest suwerenny w opatrzności, jest suwerenny w całej historii, łącznie z upadkiem człowieka w raju. Bóg zarządził, że pierwszy Adam zostanie odsunięty na bok, aby zrobić miejsce drugiemu Adamowi, i dlatego pierwszy Adam był „typem tego, który miał przyjść”.

Rzym. 5:12-14 12. Dlatego, tak jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech – śmierć, tak też na wszystkich ludzi przeszła śmierć, ponieważ wszyscy zgrzeszyli. 13. Grzech bowiem był na świecie aż do nadania prawa, ale grzechu się nie poczytuje, gdy nie ma prawa. 14. Śmierć jednak królowała od Adama aż do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie popełnili grzechu podobnego do przestępstwa Adama, który jest obrazem tego, który miał przyjść.

Wybranie i potępienie

Implikuje to również wybranie i potępienie, ponieważ wybranie jest w Chrystusie. Wybrani, zebrani z każdego narodu, plemienia i języka, są prawdziwym rodzajem ludzkim, rodzajem ludzkim z wiecznego dekretu Bożego, rodzajem ludzkim wybranym przed założeniem świata w Chrystusie. Potępieni są w stosunku do wybranych tym, czym rusztowanie w budynku jest w stosunku do samego budynku – potrzebnym, ale zniszczonym, gdy budynek jest skończony. Potępieni są dla wybranych tym, czym plewy (Psalm 1) lub kąkol (Mat. 13) są dla pszenicy lub czym jest roślina kukurydzy dla ziarna kukurydzy – niezbędna, gdy pszenica i kukurydza dojrzewają, ale spalone, gdy żniwa są zbierane.
.

Odkupienie stworzenia

Celem stworzenia jest również chwała wielkiego imienia Bożego w zbawieniu całego wszechświata. Jest to wymiar całego zagadnienia, którego nie bierzemy często pod uwagę. Jest to jednak niezwykle ważne i musimy powiedzieć o tym kilka rzeczy.

Kiedy pierwszy Adam upadł, wybrał sojusz z szatanem, aby ukraść Boże stworzenie i oddać je na służbę szatanowi i grzechowi. Samo stworzenie znalazło się pod przekleństwem z powodu upadku Adama, ponieważ Adam był głową stworzenia i był odpowiedzialny za jego dobrobyt. Niemniej jednak, Bóg ratuje swoje stworzenie. On ustanowił Swoje przymierze z Jego stworzeniem po potopie (1 Mojż. 9:8-17).

W Biblii jest wiele odniesień do chwały, która czeka na stworzenie.

Psalm 72:19 I błogosławione na wieki jego chwalebne imię; niech cała ziemia będzie napełniona jego chwałą. Amen, amen.

.

Izaj. 65:17 Oto bowiem stworzę nowe niebiosa i nową ziemię i nie będą wspominane pierwsze rzeczy ani nie przyjdą na myśl.

.

Izaj. 65:25 Wilk z barankiem paść się będą razem, lew jak wół będzie jeść słomę i proch będzie pokarmem węża. Nie będą szkodzić ani niszczyć na całej mojej świętej górze, mówi PAN.

Stworzenie tęskni wzdychając za czasem wyzwolenia z niewoli przekleństwa.

Rzym. 8:19-22 19. Stworzenie bowiem z gorliwym wypatrywaniem oczekuje objawienia synów Bożych. 20. Gdyż stworzenie jest poddane marności, nie dobrowolnie, ale z powodu tego, który je poddał, w nadziei; 21. Że i samo stworzenie będzie uwolnione z niewoli zniszczenia do chwalebnej wolności dzieci Bożych. 22. Wiemy bowiem, że całe stworzenie razem jęczy i razem cierpi w bólach rodzenia aż dotąd.


Nowe Niebo i nowa Ziemia

W ten sposób prorok Jan w swoich wizjach zapisanych w Objawieniu widzi „nową ziemię”.

Obj. 21:1 Potem zobaczyłem nowe niebo i nową ziemię. Pierwsze niebo bowiem i pierwsza ziemia przeminęły i nie było już morza.

Celem Boga w pierwotnym stworzeniu było uwielbienie go w ostatecznej nowej ziemi. Ale ta wielka chwała stworzenia jest również przez Chrystusa, który jest wywyższony jako głowa w miejsce Adama, ponieważ stworzenie jest odkupione przez krzyż Chrystusa.

1 Kor. 15:27-28 27. Wszystko bowiem poddał pod jego stopy. A gdy mówi, że wszystko jest mu poddane, jest jasne, że oprócz tego, który mu wszystko poddał. 28. Gdy zaś wszystko zostanie mu poddane, wtedy i sam Syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.

.

Efez. 1:22  I wszystko poddał pod jego stopy, a jego samego dał jako głowę ponad wszystkim kościołowi

.

Kol. 1:20 I żeby przez niego pojednał wszystko ze sobą, czyniąc pokój przez krew jego krzyża; przez niego, mówię, to, co jest na ziemi, jak i to, co jest w niebie.

Ale nawet ten wielki cud to nie wszystko. Nie wolno nam zapominać, że Bóg nie tylko stworzył wszechświat, ale także niebo. Niebo to miejsce, gdzie mieszkają aniołowie, z własnym niepowtarzalnym charakterem i własną historią. W niebie, tak samo jak na ziemi, grzech wszedł przez upadek szatana. W niebie, tak samo jak na ziemi, upadła duża część świata anielskiego. W niebie, tak samo jak na ziemi, wybranie i potępienie były realizowane, ponieważ aniołowie, którzy pozostali na miejscu, uczynili to, dlatego że byli wybrani i byli obiektami Bożej łaski.

1 Tym. 5:21 Zaklinam cię wobec Boga i Pana Jezusa Chrystusa, i wybranych aniołów, abyś tego przestrzegał, nie mając względu na osoby, nie kierując się stronniczością.

.

…On także stworzył anioły dobrymi, aby były Jego posłańcami i służyły Jego wybranym. Niektóre z nich upadły z dostojeństwa nadanego im przez Boga do wiecznego potępienia, a inne dzięki Bożej łasce pozostały wierne i trwają w tym dostojeństwie…To zaś mówię, bracia, że ciało i krew nie mogą odziedziczyć królestwa Bożego ani to, co zniszczalne, nie odziedziczy tego, co niezniszczalne. BWW, Art.12

Wynikiem tego była pewna wyrwa w niebie między Bogiem a niebiańskim stworzeniem wraz z aniołami. Ta wyrwa według Pisma Świętego została uleczona przez Chrystusowe dzieło pojednania wszystkich rzeczy, ponieważ Chrystus umarł na krzyżu również za stworzenie niebieskie i wybranych aniołów.

Kol. 1:20 I żeby przez niego pojednał wszystko ze sobą, czyniąc pokój przez krew jego krzyża; przez niego, mówię, to, co jest na ziemi, jak i to, co jest w niebie.

Chrystus nie tylko zajmuje teraz miejsce Adama w tym stworzeniu, aby uczynić wszystko nowym, ale także zajmuje miejsce Głowy w niebiańskim stworzeniu, aby mogło powstać „nowe niebo” i nowa ziemia.

Obj. 21:1 Potem zobaczyłem nowe niebo i nową ziemię. Pierwsze niebo bowiem i pierwsza ziemia przeminęły i nie było już morza.

Wielkim cudem jest to, że przez uniwersalne dzieło Chrystusa, w którym zbawia On niebo i wybranych aniołów oraz ziemię i wybrany rodzaj ludzki, sprowadza zarówno ziemię jak i niebo razem pod Jego przewodnictwem w jeden wielki i chwalebny świat, który będzie trwał na wieki wieków.

Często zapominamy, że kiedy pierwotne niebo i ziemia zostały stworzone, zostały one stworzone przez Boga jako dwa odrębne twory, każdy z własnym charakterem, własnymi mieszkańcami, własną historią. Bariera między nimi była nieprzekraczalna: nikt z ziemi nie mógł wejść do nieba, bo „ciało i krew nie mogą odziedziczyć Królestwa Bożego”.

1 Kor. 15.50 To zaś mówię, bracia, że ciało i krew nie mogą odziedziczyć królestwa Bożego ani to, co zniszczalne, nie odziedziczy tego, co niezniszczalne.

Nikt też z nieba nie mógł przyjść na ziemię.

Mówisz: „A co z Ablem, który poszedł do nieba i aniołami, którzy przyszli na ziemię?” Tak, ale stało się to tylko z powodu obietnicy Chrystusa, w którym wszystkie te rzeczy stały się możliwe.

Chrystus umarł za wybranych ludzi i aniołów oraz za ziemskie i niebiańskie stworzenie. Jego krzyż był naprawdę daleko więcej niż tylko uniwersalny, ponieważ obejmował zarówno niebo, jak i ziemię. Jego zmartwychwstanie i wniebowstąpienie dowiodły tej prawdy, ponieważ Jego zmartwychwstanie miało miejsce na ziemi, a Jego zmartwychwstałe ciało wstąpiło do nieba. Umarł w ciele naturalnym, zniszczalnym, słabym, ziemskim, a zmartwychwstał w ciele duchowym, niezniszczalnym, potężnym, niebieskim.

1 Kor. 15:42-44 42. Tak też jest ze zmartwychwstaniem umarłych. Sieje się ciało w zniszczalności, a jest wskrzeszane w niezniszczalności; 43. Sieje się w niesławie, a jest wskrzeszane w chwale, sieje się w słabości, a jest wskrzeszane w mocy; 44. Sieje się ciało cielesne, a jest wskrzeszane ciało duchowe. Jest ciało cielesne, jest też ciało duchowe.

W ten sposób ukrzyżowany Chrystus jednoczy niebo i ziemię.

W chwale Chrystus jest wywyższony ponad całe zjednoczone i uwielbione stworzenie, jako najwyższa głowa, ku chwale Trójjedynego Boga! To jest cel stworzenia! Wspaniały cel Boga! Co za cud, że my, przez krzyż Chrystusa, jesteśmy włączeni w chwalebny cel Boga wraz z Jego stworzeniem!

Na podstawie: źródło


Zobacz w temacie