Augustyn a interpretacja skały z Mat. 16:18

utworzone przez | wrz 25, 2017 | Rzymski katolicyzm, Teologia historyczna

Życiorys

Mat. 16:18 Ja ci też mówię, że ty jesteś Piotr, a na tej skale zbuduję mój kościół, a bramy piekła go nie przemogą.

Augustyn przez wielu jest uważany za najważniejszego teologa w pierwszych 1 200 latach historii Kościoła. Żaden inny ojciec nie miał tak daleko idącego wpływu na teologię Kościoła jak Augustyn, którego autorytet w epoce patrystycznej i średniowieczu jest niezrównany. Od końca czwartego wieku aż do swojej śmierci w roku 430 był biskupem Hipponny w Północnej Afryce. William Jurgens tak komentuje jego doniosłość:

Gdybyśmy byli postawieni pod mało prawdopodobnym wyborem konieczności całkowitego zniszczenia albo prac Augustyna, albo wszystkich innych Ojców lub Pisarzy, mam małą wątpliwość, iż wszyscy inni zostali by poświęceni. Augustyn musi pozostać. Ze wszystkich ojców to Augustyn był tym najbardziej uczonym, który posiadał najbardziej znakomitą teologiczną wiedzę i był najbardziej płodny literacko (William Jurgens, The Faith of the Early Fathers (Collegeville: Liturgical, 1979), Vol. 3, p. 1).

Niewątpliwie był płodnym pisarzem, który stworzył wiele komentarzy bezpośrednio odnoszących się do problemu interpretacji skały z Mateusza 16:18. Istotnie stworzył On ich więcej na temat tego jednego fragmentu niż jakikolwiek inny ojciec Kościoła.
.

Zmiana doktryny

Pod koniec swojego życia napisał unieważnienia, w których poprawił swoje wypowiedzi w swoich wcześniejszych pismach, które uznał za błędne. Jedno z nich miało związek z interpretacją skały z Mateusza 16. Na początku swojej posługi napisał, że skałą był Piotr, aczkolwiek bardzo szybko zmienił swoją pozycję i przez pozostałą część swojej posługi podtrzymywał pogląd, iż skałą nie był Piotr, a Chrystus, lub oświadczenie Piotra, które kierowało na osobę Chrystusa. Poniżej oświadczenia z jego unieważnień, w których odnosi się do swojej interpretacji skały z Mateusza 16:

„W książce tej napisałem o Apostole Piotrze: „Na nim jako skale kościół został zbudowany” … Lecz wiem, iż w późniejszym czasie, wyjaśniałem, iż co Pan powiedział: „Tyś jest Piotr, a na tej skale zbuduję swój Kościół” powinno być rozumiane jako budowanie na Tym którego Piotr wyznał mówiąc: „Tyś jest Chrystus, syn Boga żywego”, i tak Piotr nazwany od skały reprezentował osobę należącą do kościoła, która jest zbudowana na tej skale, i otrzymał „klucze królestwa Niebios” Jak zostało mu powiedziane „Tyś jest Piotr, a nie tyś jest Skała”, Ale skałą był Chrystus, od którego jak cały Kościół wyznaje, Szymon został nazwany Piotrem. Lecz niech czytelnik zadecyduje, która z tych interpretacji jest bardziej prawdopodobna (The Fathers of the Church (Washington D.C., Catholic University, 1968), Saint Augustine, The Retractations Chapter 20.1).

Chrystus jest skałą

Augustyn wyraźnie odrzuca swój wcześniejszy pogląd, przyjmując, iż skałą jest Chrystus, a nie Piotr. To stało się jego konsekwentną pozycją. Zostawia jednak tę interpretację otwartą dla indywidualnych czytelników do rozstrzygnięcia samemu, która jest bardziej prawdopodobna, lecz wyraźnie stwierdza, iż doszedł do wniosku, że interpretacja, jaka powinna obowiązywać i wierzy, że prawidłową jest ta, która naucza, iż Chrystus jest skałą. Fakt, że zasugerował, iż indywidualni czytelnicy powinni przyjąć różne pozycje, jest dowodem na to, iż po 400 latach historii Kościoła nie było oficjalnej autorytatywnej interpretacji tego wersetu wbrew temu co Watykan I oświadczył. Czy czytelnik może sobie wyobrazić by biskup Kościoła rzymsko katolickiego dzisiaj zasugerował, że byłoby właściwe, aby czytelnicy posunęli się do prywatnej interpretacji i doszli do własnych wniosków co do prawidłowego znaczenia skały z Mateusza 16? To jest dokładnie co Augustyn zrobił mimo, iż pozostawia nas bez wątpliwości co
do tego w co sam jako przewodzący Biskup i teolog Kościoła wierzy. A jego pogląd nie był nową interpretacją przyjętą dopiero gdy zbliżał się do końca swojego życia, lecz jest jego konsekwentnym nauczaniem przez całą jego posługę. Ani nie była to interpretacja, która była przeciwna przewyższającej opinii w jego czasach. Poniższy cytat
reprezentuje ogólny pogląd którego był zwolennikiem.

‚I mówię Ci… ‚Tyś jest Piotr, kamyk, a na tej skale zbuduję swój Kościół, a Bramy hadesu go nie przemogą. Tobie dam klucze królestwa. Cokolwiek zwiążesz na ziemi będzie także związane w niebie; cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie także rozwiązane w niebie’ (Mat. 16:15-19). Wnazwaniu Piotra kamykiem nasza uwaga zostaje skierowana na skałę. Apostoł Paweł mówi o poprzednich ludziach. (4): i wszyscy ten sam napój duchowy pili; pili bowiem z duchowej skały, która im towarzyszyła, a skałą tą był Chrystus. Tak więc ten uczeń został nazwany kamieniem od skały, jak Chrześcijanin od Chrystusa… Dlaczego chciałem napisać to małe wprowadzenie? W celu zasugerowania wam, iż w Piotrze kościół ma być rozpoznany. Chrystus jak widzicie, zbudował swój Kościół nie na człowieku, lecz na wyznaniu Piotra. Co jest wyznaniem Piotra? „Tyś jest Chrystus, syn Boga żywego.” Tu jest skała dla Ciebie. Tu jest fundament. na tym fundamencie został Kościół zbudowany, którego bramy hadesu nie mogą przemóc (John Rotelle, Ed., The Works of Saint Augustine (New Rochelle: New City Press, 1993), Sermons, Vol. 6, Sermon 229P.1, p. 327).

Piotr nie jest skałą

Augustyn nie mógł jaśniej wytłumaczyć interpretacji skały z Mateusza 16. W jego poglądzie, Piotr jest reprezentantem całego Kościoła. Skała nie jest osobą Piotra, lecz samego Chrystusa. Właściwie, w powyższej wypowiedzi, tłumacząc Mateusza 16, wyraźnie stwierdza, iż Chrystus nie zbudował swojego Kościoła na człowieku, zwracając się konkretnie do Piotra. Jeśli więc Chrystus nie zbudował swojego Kościoła na człowieku, w takim razie nie ustanowił urzędu papieża z następcami Piotra jako biskupami Rzymu. Znowu, jeśli ktoś bada tę dokumentację z pismami Augustyna, które są dostępne w książce Jezus Piotr i Klucze te szczególne odniesienie nie zostanie znalezione. Wyraźnie autorzy nie chcieli ich podać, ponieważ, odniesienia te kompletnie podważają ich pozycję. Poniższa rozległa dokumentacja ujawnia, iż Augustyn nauczał, że Piotr był jedynie symbolicznym reprezentantem Kościoła, a nie jego władcą.
.

Pamiętny pogląd Cypriana

A wy za kogo mnie uważacie? Piotr odpowiedział ‚Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego.’ Jeden za wielu dał odpowiedź, Jedność w wielu. Wtedy Pan mu odpowiedział. Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jonasza, bo nie ciało i krew objawiły Ci to, lecz Ojciec mój, który jest w niebie.’ Po czym dodał ‚A ja ci powiadam, tak jak by powiedział ‚jako mi powiedziałeś „Tyś jest Chrystus, syn Boga żywego” Ja także Ci mówię że „tyś jest Piotr” Ponieważ wcześniej był nazywany Szymonem. Teraz imię Piotr zostało mu nadane przez Pana i jako obraz, miał symbolizować Kościół. Gdyż widząc, iż Chrystus jest skałą (Petra), Piotr obrazuje chrześcijan. Skała (Petra) jest pierwotnym imieniem. Tak więc Piotr jest nazwany od skały. Nie skała od Piotra, tak jak Chrystus nie jest nazwany od Chrześcijan, lecz Chrześcijanin od Chrystusa. Tak więc mówi, ‚Tyś jest Piotr a na tej skale’ którą żeś wyznał, na tej skale którą potwierdziłeś, mówiąc ‚Tyś jest Chrystus, syn Boga żywego zbuduję swój Kościół.’ Ciebie zbuduję na sobie, nie siebie na Tobie.

Ludzie, którzy pragnęli być zbudowani na ludziach, mówili, ‚Ja jestem Pawłowy, a ja Apollosowy, a ja Kefasowy. Ale inni, którzy nie chcieli budować na Piotrze, lecz na skale, powiedzieli ‚a ja Chrystusowy’. I kiedy apostoł Paweł stwierdził, że on został wybrany, a Chrystus wzgardzony, powiedział, ‚Czy Chrystus jest podzielony? Czy Paweł został ukrzyżowany za was? Czy może byliście ochrzczeni w imię Pawła?’ A, że nie w imię Pawła tak i nie w imię Piotra, lecz w imię Chrystusa: żeby Piotr mógł zostać zbudowany na skale, a nie skała na Piotrze. Tak więc ten sam Piotr który przez Skałę został nazwany ‚Błogosławiony’ obrazuje Kościół zbudowany na skale. (Philip Schaff, Nicene and Post-Nicene Fathers (Grand Rapids: Eerdmans, 1956), Volume VI, St. Augustin, Sermon XXVI.1-4, pp. 340- 341).

Ten kościół, symbolizowany w swojej ogólności, został uosobiony w Apostole Piotrze, za sprawą jego prymatu apostolskiego. Bo jeśli chodzi o jego osobowość, był z natury tylko człowiekiem, Przez łaskę Chrześcijaninem, przez jeszcze bardziej obfitą łaskę, pierwszym apostołem; lecz kiedy zostało mu powiedziane ‚I dam ci klucze Królestwa Niebios; i cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie.’ reprezentował powszechny kościół, który na tym świecie jest wstrząsany wieloma pokusami, które przychodzą nań jak potoki deszczu, powodzie i nawałnice, lecz się nie przewraca, gdyż jest zbudowany na skale (Petra), od której Piotr otrzymał swoje imię. Bo Petra (skała) nie jest wzięta od Piotra, lecz Piotr od Petra; tak jak Chrystus nie jest tak nazwany od Chrześcijan lecz Chrześcijanin od Chrystusa. Bo na tej podstawie Pan powiedział, ‚Na tej skale zbuduję swój Kościół”, Ponieważ Piotr powiedział, ‚Tyś jest Chrystus, syn Boga żywego.’Tak więc na tej skale, powiedział którą, żeś wyznał zbuduję swój Kościół. Ponieważ skałą (Petra) jest Chrystus; i na tym fundamencie Piotr został zbudowany. Ponieważ innego fundamentu żaden człowiek nie może położyć niż ten, który został położony, którym jest Chrystus Jezus (1 Kor. 3:11). Tak więc Kościół, który jest zbudowany na Chrystusie, otrzymał od niego klucze królestwa niebieskiego w osobie Piotra, to jest powiedzieć, moz związywania i rozwiązywania grzechów. Bo tym, czym jest Kościół w osobie Chrystusa, tym reprezentatywnie jest Piotr w skale (Petra); i w tej reprezentacji Chrystus ma być rozumiany jako Skała, a Piotr jako Kościół. (Philip Schaff, Nicene and Post-Nicene Fathers (Grand Rapids: Eerdmans, 1956), Volume VII, St. Augustin, On the Gospel  of John, Tractate 124.5).

Przed swoją śmiercią, jak wiecie Chrystus wybrał swoich uczniów, których nazwał apostołami. Pośród nich tylko Piotrowi prawie wszędzie został dany przywilej reprezentowania całego Kościoła. Było to w osobie całego Kościoła, który sam reprezentował, że został uprzywilejowany usłyszeć, ‚Tobie dam klucze królestwa niebieskiego’ (Mat. 16:19). Ostatecznie to nie tylko jedna osoba dostała te klucze, lecz cały Kościół w swej jedności. Więc to jest powód, dla którego Piotr uznał wyższość, iż reprezentował powszechność i jedność Kościoła kiedy zostało mu powiedziane, ‚Tobie powierzam,’ Co faktycznie zostało powierzone wszystkim. By pokazać wam, iż jest to Kościół który dostał klucze królestwa niebieskiego, zobaczcie co Pan powiedział w innym miejscu do wszystkich swoich apostołów: ‚Przyjmijcie Ducha Świętego;’ a potem, ‚Komu grzechy odpuścicie są im odpuszczone; komu zatrzymacie, są im zatrzymane’ (Jan 20:22-23). Odnosi się to do kluczy o których powiedział, ‚cokolwiek zwiążesz na ziemi będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi będzie rozwiązane i w niebie. (Mat. 16:19). Lecz to zostało powiedziane Piotrowi. By pokazać wam, iż w tym czasie Piotr reprezentował powszechny Kościół, zobaczcie co zostało mu powiedziane, co jest też powiedziane wszystkim wiernym, czyli świętym: ‚Jeśli twój brat zgrzeszy przeciwko tobie, upomnij go sam na sam’ (John Rotelle, Ed., The Works of Saint Augustine (Hyde Park: New City, 1994), Sermons, III/8 (273-305A), On the Saints, Sermon 295.1-3, pp. 197-198).

Równość Apostołów

Według Augustyna apostołowie byli miedzy sobą równi. Każdy z nich dostał autorytet kluczy, nie tylko Piotr. Lecz czy Augustyn nie nadaje prymatu apostołowi Piotrowi? Czy nie nazywa apostoła Piotra pierwszym wśród apostołów, posiadającego głównego miejsca wśród apostołów? Czy takie wypowiedzi nie udowadniają prymatu papieża? Chociaż jest prawdą, iż Augustyn miał pare wyniosłych rzeczy do powiedzenia o Piotrze, tak jak i wielu innych ojców, wcale nie znaczy, iż albo on lub oni trzymali się Rzymsko Katolickiego poglądu na prymat papieski. Jest tak, ponieważ ich komentarze odnoszą się tylko do Piotra. Nie mają one nic do czynienia z biskupami Rzymu. Skąd to wiemy? Ponieważ Augustyn i ojcowie nie odnieśli się do tego w swoich komentarzach. Nie powiedzieli, że ich opisy Piotra odnoszą się także do biskupów Rzymu. Częstą pomyłką Rzymsko Katolickich apologetów jest założenie, że ponieważ niektórzy z ojców napisali pewne komentarze odnoszące się do Piotra – na przykład, że jest przewodniczącym apostołów, lub głową apostolskiego chóru – mówiąc to mają także na myśli biskupa Rzymu w wyłącznym sensie. Lecz ojcowie nie wspominają tego w swoich pismach. To jest tendencyjna teologia, która została wczytana w ich pisma. Czy oni widzieli biskupów Rzymu jako następców Piotra? Tak. Czy widzieli wyłącznie biskupów Rzymu jako następców Piotra? Nie.
.

Pluralizm następców Piotra

W poglądzie Augustyna i wczesnych ojców wszyscy biskupi Kościoła na wschodzie i na zachodzie byli następcami Piotra. Wszyscy posiadali tron Piotra.

Więc gdy mówią wyniośle o Piotrze, nie aplikują tego w stosunku do biskupów Rzymu. Tak więc, kiedy ojciec odnosi się do Piotra jako do skały, coryphaeus, pierwszy z uczniów, lub coś podobnego, nie znaczy to, iż zgadza się z teraźniejszą Rzymsko katolicką interpretacją. Ten pogląd jest mocno zatwierdzony w poniższych wypowiedziach Augustyna.

Kazanie 26

Ten sam Piotr, który przez Skałę został nazwany ‚Błogosławiony’ obrazuje Kościół zbudowany na skale, posiada główne miejsce w Apostolstwie (Kazanie 26)

Kazanie 295

Błogosławiony Piotr, pierwszy wśród apostołów. (Kazanie 295)
.

Przed swoją śmiercią, jak wiecie, Chrystus wybrał swoich uczniów których nazwał apostołami. Pośród nich tylko Piotrowi prawie wszędzie dany był przywilej reprezentowania całego Kościoła. Było to w osobie całego Kościoła, który sam reprezentował, że został uprzywilejowany usłyszeć, ‚Tobie dam klucze królestwa niebieskiego’ (Mat. 16:19). Ostatecznie to nie tylko jedna osoba dostała te klucze, lecz cały Kościół w swej jedności. Więc to jest powód dla którego Piotr uznał wyższość, iż reprezentował powszechność i jedność Kościoła kiedy zostało mu powiedziane, ‚Tobie powierzam,’ Co faktycznie zostało powierzone wszystkim (Kazanie 295).

Kazanie 76

Wcześniej oczywiście, był on nazywany Szymonem, Te imię Piotr zostało mu nadane przez Pana, i to z symboliczną intencją reprezentowania Kościoła. Ponieważ Chrystus, widzicie, jest Petra czyli Skała; Piotr, lub kamyk, symbolizuje Chrześcijan. (Kazanie 76).
.

Tak więc, ten sam Piotr, błogosławiony będąc nazwanym kamykiem od skały, reprezentuje osobę z kościoła, posiadając główne miejsce wśród apostolskich rang (Kazanie 76).

Ekspozycja księgi psalmów, Psalm 119

Bo niektóre rzeczy zostały powiedziane które wydają się szczególnie odnosić do apostoła Piotra, a jednocześnie nie są wyraźne w swoim znaczeniu, chyba że odnoszą się do Kościoła który On został uznany symbolicznie reprezentować, na podstawie prymatu który nosił pośród apostołów; jak jest napisane, ‚Dam Tobie klucze królestwa niebieskiego,’ wraz z innymi pismami podobnego znaczenia; Tak Judasz reprezentuje tych Żydów którzy byli wrogami Chrystusa (Ekspozycja księgi psalmów, Psalm 119).

Kazanie 147

Będziecie pamiętać, iż apostoł Piotr, który był pierwszy wśród apostołów. był całkowicie wyprowadzony z równowagi podczas śmierci Pana (kazanie 147).

Kazanie 229

Chrystus, widzicie, zbudował swój Kościół nie na człowieku lecz na wyznaniu Piotra. Co było wyznaniem Piotra? Tyś jest Chrystus syn Boga żywego’ Tu jest skała dla ciebie, tu jest fundament na którym Kościół został zbudowany, którego bramy hadesu nie mogą przemóc. (Kazanie 229).

Komentarz Ewangelii Jana, Traktat 124.5

Ten kościół, symbolizowany w swojej ogólności, został uosobiony w Apostole Piotrze, za sprawą jego prymatu apostolskiego. Bo jeśli chodzi o jego osobowość, był z natury tylko człowiekiem, Przez łaskę Chrześcijaninem, przez jeszcze bardziej obfitą łaskę, pierwszym apostołem; lecz kiedy zostało mu powiedziane ‚I dam ci klucze Królestwa Niebios; i cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie.’ reprezentował powszechny kościół, który na tym świecie jest wstrząsany wieloma pokusami, które przychodzą nań jak potoki deszczu, powodzie i nawałnice, lecz się nie przewraca, gdyż jest zbudowany na skale (petra), od której Piotr otrzymał swoje imię. Bo Petra (Skała) nie jest wzięta od Piotra, lecz Piotr od Petra; tak jak Chrystus nie jest tak nazwany od Chrześcijan lecz Chrześcijanin od Chrystusa. Bo na tej podstawie Pan powiedział, ‚Na tej skale zbuduję swój Kościół”, Ponieważ Piotr powiedział, ‚Tyś jest Chrystus, syn Boga żywego.’ Tak więc na tej Skale, powiedział którą, żeś wyznał zbuduję swój Kościół. Ponieważ skałą (Petra) jest Chrystus; i na tym fundamencie Piotr został zbudowany. Ponieważ innego fundamentu żaden człowiek nie może położyć niż ten który został położony, którym jest Chrystus Jezus. (1 Kor. 3:11) Tak więc Kościół, który jest zbudowany na Chrystusie, otrzymał od niego klucze królestwa niebieskiego w osobie Piotra, to jest powiedzieć, moc związywania i rozwiązywania grzechów. Bo tym czym jest Kościół w osobie Chrystusa, tym reprezentatywnie jest Piotr w Skale (Petra); i w tej reprezentacji Chrystus ma być rozumiany jako Skała, a Piotr jako Kościół. (Komentarz Ewangelii Jana, Traktat 124.5).

Prymat Piotrowy

Augustyn twierdzi, iż Piotr jest pierwszym i głową apostołów, i że posiada prymat. Chociaż nie interpretuje prymatu w Rzymsko Katolickim znaczeniu. Wierzy, iż prymat Piotra jest symboliczny w tym, iż reprezentuje kościół powszechny. Znowu, wyraźnie twierdzi, iż Chrystus nie zbudował swojego kościoła na człowieku lecz na wyznaniu wiary przez Piotra. Piotr jest zbudowany na Chrystusie który jest skałą i jako symboliczny reprezentant kościoła pokazuje w jaki sposób każdy z wierzących jest zbudowany na Chrystusie. W poglądzie Augustyna, Piotr posiada prymat lub wyższość, ale żadne z tych nie odnosi się do niego w jurysdykcyjnym sensie. Ponieważ mówi ‚Chrystus nie zbudował swojego Kościoła na człowieku.’ Nie można znaleźć jaśniejszego zobrazowania, iż ojcowie faktycznie oddzielali wyznanie wiary Piotra od osoby Piotra. W komentarzu jednego z odniesień Augustyna do Piotra i skały, John Rotelle, edytor Rzymsko Katolickiej serii na temat kazań Augustyna, poczyna takie obserwacje:

Był Piotr, i jeszcze nie był potwierdzony przez Skałę’ To jest, przez Chrystusa, jako uczestniczący w jego ‚skalności’ przez wiarę. Nie znaczy to potwierdzony jako skała, ponieważ Augustyn nigdy nie myśli o Piotrze jako o skale. Jezus, ostatecznie, nie nazwał jego skałą… lecz ‚kamykiem.’ Skałą na której miał zbudować swój kościół był jednocześnie sam Chrystus, i wiara Piotra, reprezentująca wiarę Kościoła. (John Rotelle, Ed., The Works of Saint Augustine (New Rochelle: New City, 1993), Sermons, Sermon 265D.6, p. 258-259, n. 9)

Augustyn nie podpisuje się pod Rzymsko Katolicką interpretacją. Raz za razem, stwierdza, iż skałą jest Chrystus, nie Piotr. Nie stwierdza wyłącznie sukcesji Piotrowej wśród Rzymskich biskupów, ani urzędu papieża. Karlfried Froehlich podsumowuje poglądy Augustyna na temat Piotra i skały z Mateusza 16 w tych komentarzach:

Sformułowanie Augustyna (Na temat Mateusza 16:18-19), poinformowane przez tradycjonalny północno afrykański koncern dla jedności kościoła, iż w Piotrze unus pro omnibus (jeden za wszystkich) odpowiedział i otrzymał nagrodę, nie sugerowało więcej jak symboliczne uznanie Piotra jako obraz prawdziwego Kościoła. W świetle Piotra kolejnego upadku i wyparcia się, imię to było regularnie deklarowane jako będące pochodne od Chrystusa, prawdziwej Skały. Augustyn, który podążał za Orygenem w tym założeniu, był zafascynowany dialektyką „Błogosławionego” Piotra (Mat 16:17) będącego nazwanym Szatanem parę wersów później (v.23) W Piotrze, słaby w sobie i silny tylko w swoim połączeniu z Chrystusem, Kościół mógł widzieć ten obraz swojego całkowitego podlegania na Bożej łasce. Augustyn rygorystycznie separował nadanie imienia od jego wytłumaczenia: Chrystus nie powiedział Piotrowi: ‚Tyś jest skałą, lecz Ty jesteś Piotr.’ Kościół nie jest zbudowany na Piotrze lecz na prawdziwej Skale, Chrystusie. Augustyn i średniowieczni egzegeci po nim znaleźli uzasadnienie dla tej interpretacji w 1 Kor. 10:4. Alegoryczny klucz tego wersu był już zastosowany do wielu biblijnych wersetów o skale we wcześniejszej Afrykańskiej tradycji antologicznej. Mat. 16:18 nie był wyjątkiem. Jeśli metafora skały nie odnosiła się do negatywnej kategorii „twardych” skał, musiała być czytana Chrystologicznie (Karlfried Froehlich, Saint Peter, Papal Primacy, and Exegetical Tradition, 1150-1300, pp. 3, 8-14. Taken from The Religious Roles of the Papacy: Ideals and Realities, 1150-1300, ed. Christopher Ryan, Papers in Medieval Studies 8 (Toronto: Pontifical Institute of Medieval Studies, 1989).

Zdaniem historyków teologii

Karl Morrison

Podsumowuje eklezjologiczne poglądy Augustyna tymi słowami:

Piotrowi zostało powiedziane, iż otrzymał moc kluczy, nie jako jego osobiste prawo, lecz jako reprezentant całego Kościoła. Bez kwestionowania Rzymskiego prymatu honoru, Św. Augustyn twierdził, iż wszyscy Apostołowie, i wszyscy ich następcy, biskupi, posiadali tak samo moc kluczy którą Chrystus udzielił Św. Piotrowi (Karl Morrison, Tradition and Authority in the Western Church 300-1140 (Princeton: Princeton University, 1969), p. 162).

Reinhold Seeberg

Protestancki historyk, tak komentuje interpretację Augustyna o Piotrze wykazując iż odzwierciedla ona pogląd Cypriana:

Koncepcja Rzymskiego Prymatu również nie otrzymuje szczególnego wyjaśnienia przez Augustyna. Znajdujemy ogólne potwierdzenie prymatu ‚tronu apostolskiego’, lecz Augustyn nic nie wie o żadnym szczególnym autorytecie nadanym Piotrowi lub jego następcom. Piotr jest obrazem kościoła lub dobrych pastorów, i reprezentuje jedność Kościoła (kaz. 295.2; 147.2) W tym składa się znaczenie pozycji jego i jego następców… Jak wszyscy biskupi (w kontraście z pismami) mogą błądzić (unit. eccl. II.28), tak i Rzymscy biskupi. Ten pogląd wyraźnie rzuca się w oczy w dziełach Augustyna lub jego kolegów w Pelagiańskiej kontrowersji… Dogmatycznie, nie było żadnego postępu od pozycji Cypriana. Afrykanie w swoich relacjach z Rzymem, grali tak jakby rolę Gallikanizmu późniejszego okresu (Reinhold Seeberg, Text-Book of the History of Doctrines (Grand Rapids: Baker, 1952), Volume I, p. 318-319).

W.H.C. Frend

Potwierdza powyższą zgodę na eklezjologię Augustyna i jego interpretację władzy Piotrowej:

Augustyn…odrzucał pomysł, iż „moc kluczy” została powierzona tylko Piotrowi. Jego prymat był zwyczajnie osobistym przywilejem, a nie urzędem. Podobnie, nigdy nie zganił donatystów za nie bycie w jedności z Rzymem, lecz za brak jedności z apostolskimi poglądami jako całość. Jego pogląd na rząd Kościoła był taki, iż mniejsze pytania powinny być załatwiane przez prowincjonalne rady, większe sprawy przez główne rady (W.H.C. Frend, The Early Church (Philadelphia: Fortress, 1965), p. 222).

Podsumowanie

Augustyn jest największym ojcem Kościoła i teologiem patrystycznego wieku, który pisał po 400 latach historii Kościoła. Konstytucja Kościoła powinna być mocno uregulowaną sprawą, szczególnie gdy Watykan I twierdzi, iż jego nauczania papieskie i interpretacja Mateusza 16, na której opierają swoją wiarę i nauczania istnieją od samego początku. Jednak Augustyn interpretuje Mateusza 16 w protestancki i Prawosławny sposób, wyraźnie odrzucając Rzymsko Katolicką interpretację Watykanu I. Jak mamy to wyjaśnić? Watykan I twierdzi, iż skała z Mateusza 16 jest osobą Piotra i była jednomyślną opinią ojców Kościoła. W takim razie dlaczego Augustyn trzymał się sprzecznego poglądu do tego, który był rzekomo powszechnym poglądem Kościoła w jego czasach i poprzedzający historię Kościoła? Według Rzymu, ten werset jest kluczem do ustanowienia Kościoła dany przez samego Chrystusa i który był w pełni rozpoznany od samego początku. jeśli tak było to dlaczego Augustyn celowo zaprzeczał temu co było powszechną interpretacją tak fundamentalnego i ważnego wersetu? Całkiem prosta odpowiedź brzmi, iż ojcowie wcale nie interpretowali skały z Mateusza 16 w sposób, w jaki Watykan I to zrobił. Augustyn jest zwyczajnie wybitnym reprezentantem opinii Kościoła jako całość.

Autorzy książki Jezus, Piotr i Klucze sugerują, iż Augustyn stworzył nową interpretację skały z Mateusza 16 stwierdzając, iż skałą jest Chrystus. Konkretnie stwierdzają:

św. Augustyn stworzył nową egzegezę (Mateusza 16:18-19)– iż skałą jest Chrystus’ (Scott Butler, Norman Dahlgren, David Hess, Jesus, Peter and the Keys (Santa Barbara: Queenship, 1996), p. 252).

Jest to całkowicie pomylone stwierdzenie. Jak widzieliśmy, ta interpretacja była wykorzystana przez Euzebiusza w czwartym wieku, wiele lat przed Augustynem.

Źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email