Akcentując dar uzdrawiania, charyzmatycy uzasadniają często swoje przekonania tekstem
1 Piotra 2:24 On nasze grzechy na swoim ciele poniósł na drzewo, abyśmy obumarłszy grzechom, żyli dla sprawiedliwości; przez jego rany zostaliście uzdrowieni.
Spis treści
Analiza tekstu
Zasada gramatyki
W odniesieniu do tego wiersza ma zastosowanie gramatyczna metoda interpretacji. Jakie znaczenie, w szerszym kontekście, ma słowo „uzdrowiły”,występujące w tym wierszu? Ani w tym wierszu, ani w sąsiadujących z nim nie ma wzmanki o fizycznym uzdrowieniu. Wiersz ten powiada, że Chrystus umierając na krzyżu, wziął na swoje ciało nasze grzechy, a nie naszą chorobę. Tekst ten powiada „abyśmy…żyli dla sprawiedliwości”, a nie dla zdrowia; jest to bardzo ważne rozróżnienie.
Innym gramatycznym sprawdzianem tego wiersza są słowa: „przez jego rany zostaliście uzdrowieni”. Czas przeszły wskazuje na krzyż, gdzie została uzdrowiona grzeszna dusza ludzka. Wiersz ten nie mówi: „Przez jego rany stale będziecie uzdrawiani z fizycznych niedomagań”.
.
Zasada syntezy
Przy pomocy syntetycznej metody też możemy dowieść dlaczego charyzmatyczna interpretacja 1 Piotra 2:24 jest niewłaściwa. Porównując inne teksty Pisma Świętego przekonujemy się, że nasze dusze zostały odkupione, ale nasze ciała – przynajmniej od strony fizycznej – nie. Tekst z Rzyman powiada:
Rzym. 8:23 A nie tylko ono, ale i my, którzy mamy pierwsze plony Ducha, i my sami w sobie wzdychamy, oczekując usynowienia, odkupienia naszego ciała.
Wiersz ten mówi nam, że nadal żyjemy w ciele dotkniętym upadkiem Adama. Nadal jesteśmy poddani chorobom i innym niedomaganiom. Duch dopomaga nam w przezwyciężeniu tych niedomagań i tak na przykład sam Duch Święty modli się za nas, gdy sami nie wiemy jak powinniśmy się modlić. Nie ma tu żadnej obietnicy fizycznego uzdrowienia z choroby:
Rzym. 8:26 Podobnie i Duch dopomaga naszej słabości. Nie wiemy bowiem, o co powinniśmy się modlić, jak trzeba, ale sam Duch wstawia się za nami w niewysłowionych westchnieniach.
.
Zasada dosłowności
Dobrze jest również wiedzieć, że zwrot „jego ranami jesteśmy uzdrowieni” pochodzi z księgi Izajasza:
Izaj. 53:5 Lecz on zraniony jest dla występków naszych, starty jest dla nieprawości naszych; kaźń pokoju naszego jest na nim, a sinością jego jesteśmy uzdrowieni.
Czy Izajasz mówi tu o fizycznym uzdrowieniu? Studium księgi Izajasza dowodzi, że prorok mówi tu o duchowym uzdrowieniu, którego tak bardzo potrzebował wtedy Izrael.
Izaj. 1:4-6 4 Biada narodowi grzesznemu, ludowi obciążonemu nieprawością, nasieniu złośliwych; synom skażonym! Opuścili Pana, do gniewu pobudzili świętego Izraelskiego, odwrócili się nazad. 5 Przeczże tem więcej przyczyniacie przestępstwa, im więcej was biją? Wszystka głowa chora, i wszystko serce mdłe. 6 Od stopy nogi aż do wierzchu głowy niemasz na nim nic całego; rana i siność, i rany zagniłe nie są wyciśnione, ani zawiązane, ani olejkiem odmiękczone.
Mówiąc w 53 rozdziale swojej księgi o Cierpiącym Słudze, którego ranami Izrael zostanie uzdrowiony, Izajasz ma na uwadzę uzdrowienie duchowe, a nie fizyczne. Gdy Pismo Święte powiada: „On wziął na siebie nasze choroby” to nie naruszając zasady dosłowności przyjmujemy, że mówi ono o chorobie naszych dusz.
.
Zasada praktyczności
Aluzja ewangelii Mateusza w wskazuje na fakt, że w pewnym sensie Chrystus wziął na siebie nasze choroby przez współczucie nam, a list do Hebrajczyków powiada, że Chrystus naprawdę może nam współczuć, ponieważ sam był narażony na pokusy.
Mat. 8:17 Aby się wypełniło, co zostało powiedziane przez proroka Izajasza: On nasze słabości wziął na siebie i nosił nasze choroby.
Hebr. 4:15 Nie mamy bowiem najwyższego kapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz kuszonego we wszystkim podobnie jak my, ale bez grzechu.
Nie usuwa on naszych chorób, lecz współczuje nam w bólu, jaki nam one sprawiają.
.
Należycie rozkładając Słowo
W Drugim Liście do Tymoteusza mówi się o należytym wykładaniu słowa prawdy
2 Tym 2:15 Staraj się, abyś stanął przed Bogiem jako wypróbowany pracownik, który nie ma się czego wstydzić i który dobrze rozkłada słowo prawdy.
To dobre rozkładanie w języku greckim dosłownie znaczy „proste rozcinanie”
ὀρθοτομέω orthotomeo – ciąć prosto
Ponieważ Paweł trudnił się szyciem namiotów, wyażenie to mogło mieć jakiś związek z jego pracą. Przy krojeniu materiału mógł posługiwać się szablonami. W tamtych czasach namioty były wykonywane ze skór zwierzęcych i tworzyły wzorzystą całość. Każdy kawałek skóry musiał być właściwie obcięty i umiejętnie wkomponowany w całość.
Paweł po prostu powiada tu: „Jeżeli ktoś nie potnie wszystkich kawałków właściwie, w całości nie będą one pasowały do siebie”. To samo odnosi się do Pisma Świętego. Jeżeli ktoś niewłaściwie interpretuje jego różne części, co całe poselstwo nei będzie przedstawione właściwie. W studiowaniu Biblii i jej interpretacji chrześcijanin powinien „ciąć prosto”. Musi on być dokładny, prostolinijny i akuratny.
Nasze studium powyższych tak często używanych tekstów wskazuje, że charyzmatyczni ewangeliści i pisarze zamiast „ciąć prosto” często interpretują Pismo w taki sposób, który podbudowuje ich charyzmatyczne nauki i praktyki. Ich interpretacja tych tekstów nie ma solidnego, hermeneutycznego uzasadnienia. Przy zastosowaniu wypróbowanych i sprawdzonych metod dobrej interpretacji ich sposoby tłumaczenia Pisma są po prostu śmieszne. Dlaczego charyzmatycy ignorują te wypróbowane zasady interpretacji? Tłumaczyć to może fakt, że zbytnio podkreślają wartość uczucia.
John MacArthur
