Spis treści
Osobowość Ducha Świętego
Gdybyśmy zostali poproszeni o przedstawienie w zrozumialej formie, co stanowi (zgodnie z naszym poglądem Pisma), błogosławieństwo ludu Pańskiego na ziemi, po tym, jak dzieło Jego łaski zaczęło się w ich duszach, nie zawahalibyśmy się powiedzieć, że musi całkowicie składać się z osobistej wiedzy i duchowej bliskości z chwalebną Trójcą ich Osobach w Bóstwie – ponieważ tak jak Kościół jest wybrany, aby być wiecznie świętym i wiecznie szczęśliwym w nieprzerwanej duchowej bliskości chwały z Bogiem, jak to życie się zakończy, oczekiwanie na nie teraz przez wiarę musi stanowić najczystsze źródło teraźniejszej radości.
Ale tej jedności z Bogiem w Trójcy Jego Osób nie można czerpać bez wyraźnego zrozumienia. Musimy wiedzieć pod Boskim nauczaniem Boga w Trójcy Jego Osób i musimy również z tego samego źródła poznać szczególne i osobiste akty łaski, dzięki którym każda chwalebna Osoba w Bóstwie pozwala się poznać Swojemu ludowi, zanim będziemy mogli osobiście cieszyć się duchową bliskością z każdym z osobna i ze wszystkimi.
Jeśli nie mamy właściwej koncepcji Jego wspaniałej istoty to niemożliwe jest, abyśmy mieli właściwe myślenie o Jego pełnej chwały Osobie i tym samym niemożliwe jest oddać mu hołd, miłość, zaufanie i podporządkowanie, które są Mu należne. Chrześcijaninowi, któremu dane jest uświadomienie sobie, co jest winien indywidualnym operacjom Ducha, wszelki Boski wpływ wywierany na niego od pierwszej chwili odrodzenia, aż do czasu ukoronowania w chwale, nie może być sprawą małej wagi; dążenie do większego poznania Go, Jego nieskończonych umiejętności – żaden wysiłek nie będzie zbyt trudny w osiąganiu duchowych poglądów o Jego Osobie, którego Boska łaska i moc jest skutecznym środkiem zbawienia poprzez Chrystusa.
Dla tych, którym obce jest działanie błogosławionego Ducha w sercu, temat ten może być obojętny, a szczegóły uciążliwe.
.
Osobowość symboliczna czy dosłowna?
Niektórzy z naszych czytelników mogą być zaskoczeni słysząc, że istnieją ludzie, którzy wyznają, że są chrześcijanami, a jednocześnie kategorycznie zaprzeczają osobowości Ducha. Nie będziemy poświęcać tych stron rozważając ich bluźnierstwa, ale wspomnimy o jednym szczególe, do którego odwołują się duchowi zwodziciele, ponieważ niektórzy z naszych przyjaciół mieli z tym trudności.
W drugim rozdziale Dziejów Apostolskich mówi się, że Duch Święty został “wylany“
Dzieje 2:18 Nawet na moje sługi i służebnice wyleję w tych dniach z mego Ducha i będą prorokować
i „zesłany”
Dzieje 2:33 Będąc więc wywyższony prawicą Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i wylał to, co wy teraz widzicie i słyszycie
W jaki sposób można używać takich zwrotów wobec Osoby? Bardzo łatwo: ten język jest przenośny, a nie dosłowny; dosłowny nie może być, dlatego że duchowe nie może być materialnie “wylane“. Postać można łatwo zinterpretować:
- jak woda “wylana” zstępuje, tak Duch przyszedł z Nieba na ziemię;
- jak “ulewny” deszcz jest solidny, tak Duch jest swobodnie dany w obfitości Jego darów.
.
Aspekty osobowości
Po wyjaśnieniu ufamy, że to co sprawiło trudności niektórym, teraz mamy otwartą drogę do przedstawienia pewnych pozytywnych dowodów. Zacznijmy od wskazania, że “osoba” jest inteligentną i świadomą istotą, której osobiste właściwości można określić. “Osoba“ to żywa istota obdarzona zrozumieniem i będąca inteligentnym i chętnym agentem. Taki jest Duch Święty: wszystkie elementy, które stanowią osobowość są przypisane i w Nim znalezione.
“Jak Ojciec ma życie w samym sobie i Syn ma życie w samym sobie, tak ma Duch Święty: skoro jest On autorem naturalnego i duchowego życia ludzi, którym nie mógłby być, gdyby nie miał w sobie życia, a jeśli ma w sobie życie to musi w sobie istnieć” John Gill
.
Właściwości osobowe
Są przypisane do Ducha. Jest On obdarzony mądrością lub zrozumieniem, które jest pierwszą nierozerwalną cechą inteligentnego agenta:
1 Kor. 2:10 Duch bowiem bada wszystko, nawet głębokości Boga
Następnie “badanie” jest aktem zrozumienia i mówi się, że Duch “bada“, ponieważ “wie“
1 Kor. 2:11 Bo kto z ludzi wie, co jest w człowieku oprócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo i tego, co jest w Bogu, nikt nie zna, oprócz Ducha Bożego
Jest obdarzony wolą, która jest najbardziej wyróżniającą cechą “osoby”.
1 Kor. 12:11 A to wszystko sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu z osobna, jak chce
– jak bezsensowny byłby taki język, gdyby Duch był niczym innym jak tylko posiadającym wpływ, czy energią!
On kocha:
Rzym. 15:30 A proszę was, bracia, przez naszego Pana Jezusa Chrystusa i przez miłość Ducha
– jakim absurdem byłoby mówić o “miłości Ducha“, gdyby Duch był niczym innym jak tylko bezosobowym oddechem lub abstrakcyjną jakością!
.
Pasywne osobiste cechy
Są przypisane Duchowi Świętemu: to znaczy, że jest On przedmiotem takich działań ludzkich, jak nikt inny, jak tylko osoba może być.
Dzieje 5:9 Dlaczego się ze sobą zmówiliście, aby wystawić na próbę Ducha Pańskiego?
– słusznie, John Owen powiedział: “Jak można kusić jakość, wypadek czy emanację Boga?” Nikt nie może, jak ten, kto rozumie, co mu się oświadcza i może rozstrzygać złożone wnioski. Podobnie jak powiedziano o Ananiaszu,”okłamał Ducha Świętego“
Dzieje 5:3 Lecz Piotr powiedział: Ananiaszu, dlaczego szatan tak napełnił twoje serce, abyś okłamał Ducha Świętego i odłożył sobie część pieniędzy za ziemię?
– nikt nie może kłamać innemu oprócz tego, który jest zdolny słuchać i przyjmować świadectwo. W Liście do Efezjanprzykazano nam, aby nie „smucić Ducha Świętego “
Efez. 4:30 I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia
– jak bezsensowne byłoby mówienie o “rozpaczaniu” abstrakcji podobnej do praw grawitacji. List do Hebrajczyków ostrzega nas, że można być przeciwko Niemu “znieważył Ducha łaski”
Hebr. 10:29 Jak wam się wydaje, na ileż surowszą karę zasługuje ten, kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski?
.
Osobiste działania
Są Duchowi przypisane.
On mówi:
1 Tym. 4:1 A Duch otwarcie mówi, że w czasach ostatecznych niektórzy odstąpią od wiary, dając posłuch zwodniczym duchom i naukom demonów
.
Obj. 2:7 Kto ma uszy, niech słucha, co Duch mówi do kościołów
On naucza:
Łuk. 12:12 Duch Święty bowiem nauczy was w tej właśnie godzinie, co macie mówić
.
Jana 14:26 Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, on nauczy was wszystkiego
Nakazuje lub sprawuje władzę: uderzający dowód na to znajduje się w
Dzieje 13:2 A gdy jawnie pełnili służbę Panu i pościli, powiedział im Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do dzieła, do którego ich powołałem
– jak zupełnie błędny byłby taki język, gdyby Duch nie był prawdziwą osobą!
On pośredniczy:
Rzym. 8:26 Podobnie i Duch dopomaga naszej słabości. Nie wiemy bowiem, o co powinniśmy się modlić, jak trzeba, ale sam Duch wstawia się za nami w niewysłowionych westchnieniach
– wstawiennictwo Chrystusa ukazuje Go jako osobę, która jest odrębna od Ojca, za którą się wstawia, także wstawiennictwo Ducha jednakowo potwierdza Jego osobowość, nawet Jego odrębną osobowość.
.
Cechy osobiste
Są Duchowi przypisane. Cztery razy Pan Jezus odniósł się do Ducha jako do “Pocieszyciela“, a nie zaledwie do “pocieszenia”; rzeczy martwe takie jak ubrania mogą dać nam pocieszenie, ale tylko osoba żywa może być “pocieszycielem”.
Ponownie, On jest Świadkiem:
Hebr. 10:15 Poświadcza nam także dla niego Duch Święty
.
Rzym. 8:16 Ten to Duch poświadcza naszemu duchowi, że jesteśmy dziećmi Bożymi
– ten termin jest zabójczy, wskazuje na dostarczenie niezbitych dowodów lub legalnych dowodów; oczywiście tylko inteligentny agent jest w stanie wykonywać taki urząd.
On jest Usprawiedliwiającym i Uświęcającym:
1 Kor. 6:11 Lecz zostaliście obmyci, lecz zostaliście uświęceni, lecz zostaliście usprawiedliwieni w imię Pana Jezusa i przez Ducha naszego Boga
.
Mówiąc o Nim używamy zaimków osobowych.
Słowo “pneuma“ w języku greckim, jest rodzaju nijakiego, niemniej jednak często Piśmie mówi się o Duchu Świętym w rodzaju męskim:
Jan 14:26 Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, on nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem
– nie można użyć zaimka osobowego bez naruszenia gramatyki i właściwości do nikogo innego, jak tylko do osoby. Odnosząc się do Niego, Chrystus powiedział
Jan 16:7 jeśli odejdę, poślę go do was
– nie ma innej alternatywy, jak uznanie Ducha Świętego za Osobę lub zostać obarczonym przerażającym bluźnierstwem potwierdzającym, że Zbawiciel użył języka, którym mógł zwieść Swoich Apostołów i wprowadzić ich w straszliwy błąd:
Jana 14:16 A ja będę prosił Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby z wami był na wieki
– nie można byłoby porównać Chrystusa (Osoby) i abstrakcyjnego oddziaływania. Pożyczając język czcigodnego J. Owena możemy z pewnością powiedzieć:
“Na podstawie tych wszystkich świadectw w pełni potwierdziliśmy, co zostało zamierzone, aby przez nie udowodnić, a mianowicie, że Duch Święty nie jest charakterystyczną cechą, jak niektórzy mówią, rezydującą w Boskiej naturze; nie jest zwykłą emanacją cnoty i mocy Boga w naszym uświęceniu, ale świętą, inteligentną istotą lub Osobą. ”
Niech zadowoli Wiecznego Ducha, aby dodał Swoje błogosławieństwo do powyższego, włożył to samo do naszych serc i uczynił Swoją uroczą Osobę bardziej prawdziwą i cenną dla każdego z nas. Amen.
„Duch Święty” Arthur W. Pink
Tłumaczyła Marlena Wozowicz
Zobacz w temacie
