Spis treści
Biblia a pozycja wyznawców ducha zielonoświątkowego
Nigdzie w Słowie Bożym nie znajdziemy miejsca, które zachęcało by wierzących do modlitwy o cudowne dary Ducha Świętego, ponieważ Duch Święty wyposaża każdego chrześcijanina we wszystko co jest mu potrzebne do służby zaraz momencie narodzenia z góry. Temat ten został rozważony wcześniej w artykule Modlitwa o dary Ducha Świętego.
Pomimo to wyznawcy ducha zielonoświąkowego nie akceptują tej prawdy Słowa Bożego, nauczając, że człowiek musi starać się o dary Ducha poprzez odpowiednią modlitwę i nieskalane życie. Jest to tak samo niedorzeczne jak staranie się o zbawienie. A jako przykład modlitwy o dary Ducha Świętego podają tekst z Listu do Jakuba.
Jakub 1:5-6 „A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana. Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania; kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej, przez wiatr tu i tam miotanej.” –
Według neo-montanistów ten fragment rujnuje teorię odnośnie braku możliwości proszenia o mądrość, która jest również darem Ducha. A implikacją tego jest to, że człowiek wierzący może również prosić o dar języków, dar proroctwa, dar uzdrawiania itp.
.
Mądrość potrzebna do zwycięstwa w doświadczeniach
Spójrzmy na kontekst 1 rozdziału listu Jakuba, wersy 1-22
Jakub 1:1-22
1 Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, przesyła pozdrowienia dwunastu pokoleniom, które są w rozproszeniu.
.
2 Poczytujcie to sobie za największą radość, moi bracia, gdy rozmaite próby przechodzicie;
3 Wiedząc, że doświadczenie waszej wiary wyrabia cierpliwość.
4 Cierpliwość zaś niech dopełni swego dzieła, abyście byli doskonali i zupełni, niemający żadnych braków.
.
5 A jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, który daje wszystkim obficie i bez wypominania, a będzie mu dana.
.
6 Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania. Kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej pędzonej przez wiatr i miotanej tu i tam.
.
7 Człowiek taki niech nie myśli, że coś otrzyma od Pana.
8 Człowiek umysłu dwoistego jest niestały we wszystkich swoich drogach.
9 Niech ubogi brat chlubi się ze swojego wywyższenia;
10 A bogaty ze swego poniżenia, bo przeminie jak kwiat trawy.
11 Jak bowiem wzeszło palące słońce, wysuszyło trawę, a kwiat jej opadł i zginęło piękno jego wyglądu, tak też bogaty zmarnieje na swoich drogach.
.
12 Błogosławiony człowiek, który znosi próbę, bo gdy zostanie wypróbowany, otrzyma koronę życia, którą obiecał Pan tym, którzy go miłują.
13 Niech nikt, gdy jest kuszony, nie mówi: Jestem kuszony przez Boga. Bóg bowiem nie może być kuszony do złego ani sam nikogo nie kusi.
14 Lecz każdy jest kuszony przez własną pożądliwość, która go pociąga i nęci.
15 Następnie pożądliwość, gdy pocznie, rodzi grzech, a grzech, gdy będzie wykonany, rodzi śmierć.
.
16 Nie błądźcie, moi umiłowani bracia!
17 Wszelki dar dobry i wszelki dar doskonały pochodzi z góry i zstępuje od Ojca światłości, u którego nie ma zmiany ani cienia zmienności.
18 Ze swojej woli zrodził nas słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwocinami jego stworzeń.
19 Tak więc, moi umiłowani bracia, niech każdy człowiek będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia i nieskory do gniewu.
20 Gniew bowiem człowieka nie wykonuje sprawiedliwości Bożej.
21 Odrzućcie więc wszelką plugawość oraz bezmiar zła i z łagodnością przyjmijcie zaszczepione w was słowo, które może zbawić wasze dusze.
22 Bądźcie więc wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami, oszukującymi samych siebie.
- Wcześniejszy kontekst informuje nas o tym że człowiek przechodzi próby, wers 2 (powtórzone w wersie 12)
- Próby wiary są potrzebne aby wzmocnić cierpliwość, wers 3
- Cierpliwość czyni człowieka doskonałym i dojrzałym, wers 4
- Jeśli komuś brakuje mądrości ma prosić o mądrość, wers 5
- Ma o nią prosić Boga z wiarą, wers 6
- Z kontekstu wynika, że mądrość o jakiej mowa potrzebna jest aby przejść próby wiary, nie służy ona do wzajemnego budowania.
- Mowa tutaj o mądrości pochodzącej z doświadczenia i opatrzności Bożej, wersy 3-4
- Zadaniem człowieka jest prosić Boga o mądrość umozliwiającą mu przejście prób, czyli wytrwać w przykazaniach Bożych i odrzucić grzech, wersy 6, 13-15
1 Tes.1:3 Nieustannie wspominając wasze dzieło wiary i trud miłości, i wytrwałość w nadziei w naszym Panu Jezusie Chrystusie, przed Bogiem i naszym Ojcem;
Jakub 2:18 Lecz ktoś może powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja mam uczynki; pokaż mi swoją wiarę bez twoich uczynków, a ja ci pokażę swoją wiarę z moich uczynków.
Jakub 2:22 Widzisz, że wiara współdziałała z jego uczynkami i przez uczynki wiara stała się doskonała.
Hebr. 11:17 Przez wiarę Abraham, wystawiony na próbę, ofiarował Izaaka. On, który otrzymał obietnicę, złożył w ofierze jednorodzonego syna;
- Apostoł nie mówi tutaj o wiedzy o głębokościach Bożych, lecz o takiej, która czyni nas roztropnymi w godzinie próby.
- Różne sytuacje wymagają różnej mądrości, zatem modlitwa jest dynamiczną prośbą o konkretną mądrość do konkretnej sytuacji
- Mądrość ta, to również umiejętność wykonywania przykazań Bożych, wers 22
Przyp. 1:7 Bojaźń PANA jest początkiem wiedzy, ale głupcy gardzą mądrością i karnością.
Przyp. 9:10 Początkiem mądrości jest bojaźń PANA, a wiedza o tym, co święte, to rozum.
Przyp 14:16 Mądry boi się i odwraca się od zła, ale głupi w swym szaleństwie jest pewny siebie.
Przyp. 8.13 Bojaźń PANA to nienawidzić zła. Ja nienawidzę pychy, wyniosłości, złej drogi i ust przewrotnych.
.
Dar mądrości, czyli teologiczna mądrość służąca do budowania innych
To nie ta sama mądrość o której wspomina Jaukub. Dar łaski mądrości pwoduje, że obdarzony cechuje się mądrością teologiczną, dokonuje wybitnych i kompleksowych wykładów Słowa Bożego i odkupienia, jasno tłumacząc ludziom niezdecydowanym prawdy Boże. Mądrość ta nie dotyczy spraw doczesnych lecz wiedzy o Bogu, to wiedza teologiczna, wiedza o Bogu i Jego głębokościach.
1 Kor. 2:6 Głosimy jednak mądrość wśród doskonałych (τελείοις teleiois – dojrzałych), ale nie mądrość tego świata ani władców tego świata, którzy przemijają;
Rzym. 11:33 O głębokości bogactwa zarówno mądrości, jak i poznania Boga! Jak niezbadane są jego wyroki i niedocieczone jego drogi!
1 Kor. 2:10 Nam zaś Bóg objawił to przez swojego Ducha. Duch bowiem bada wszystko, nawet głębokości Boga.
Dar mądrości to suwerennie udzielona przez Boga ponadnaturalna zdolność służąca do budowania duchowego innych osób czyli wzajemnego budowania
1 Kor. 12:4-7 4 A różne są dary, lecz ten sam Duch.5 Różne też są posługi, lecz ten sam Pan. 6 I różne są działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko we wszystkich. 7 A każdemu jest dany przejaw Ducha dla wspólnego pożytku. Jednemu bowiem przez Ducha jest dana mowa mądrości, drugiemu mowa wiedzy przez tego samego Ducha;
1 Tes. 5:11 Dlatego zachęcajcie jedni drugich i budujcie się wzajemnie, jak to zresztą czynicie.
1 Piotra 4:10 Jako dobrzy szafarze różnorakiej łaski Bożej usługujcie sobie nawzajem tym darem, jaki każdy otrzymał.
Kol. 3:16 Słowo Chrystusa niech mieszka w was obficie ze wszelką mądrością, nauczajcie i napominajcie się wzajemnie przez psalmy, hymny i pieśni duchowe, z wdzięcznością śpiewając w waszych sercach Panu.
2 Kor. 10:8 (zgodnie z Efez. 4:7-11 Apostołowie byli darem Ducha Świętego dla kościoła) Choćbym się bowiem jeszcze bardziej chełpił z naszej władzy, którą dał nam Pan ku (waszemu) zbudowaniu, a nie ku waszej zgubie, nie będę zawstydzony;
Rzym. 14:19 Tak więc dążmy do tego, co służy pokojowi i wzajemnemu zbudowaniu.
Dar mądrości jest permanenty, statyczny i niezależny od sytuacji. Wierzący nie prosi o mądrość teologiczną lecz ma za zadanie wnikliwie i prawidłowo studiować Słowo Boże.
1 Tym. 5:17 Starsi, którzy dobrze przewodzą, niech będą uważani za godnych podwójnej czci, a zwłaszcza ci, którzy pracują w słowie i w nauce.
2 Tym. 2:15 Staraj się, abyś stanął przed Bogiem jako wypróbowany pracownik, który nie ma się czego wstydzić i który dobrze rozkłada słowo prawdy
.
Analogia Scriptura
Wiara jako dar łaski
Podobne rozróżnienie znajdujemy w stosunku do daru wiary. Człowiek bez wiary nie może podobać się Bogu, nie jest człowiekiem zbawionym
Hebr. 11:6 Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu, bo ten, kto przychodzi do Boga, musi wierzyć, że on jest i że nagradza tych, którzy go szukają.
Wiara jest darem Boga dla każdego narodzonego z góry chrześcijanina.
Dzieje 16:14 Przysłuchiwała się temu też pewna bogobojna kobieta, imieniem Lidia, z miasta Tiatyry, sprzedająca purpurę, której to serce otworzył Pan, aby uważnie słuchała tego, co mówił Paweł.
2 Piotr. 1:1 Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy otrzymali wiarę równie cenną jak nasza, dzięki sprawiedliwości naszego Boga i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
Dzieje 18:27 Kiedy chciał udać się do Achai, bracia go zachęcili i napisali do uczniów, aby go przyjęli. Gdy tam przybył, bardzo pomagał tym, którzy uwierzyli dzięki łasce Bożej.
Mowa o wierze w Pana Jezusa Chrystusa i Jego dzieło zbawienia na krzyżu. Zadaniem tej wiary jest zbawienie wierzącego a nie budowanie braci.
Efez.2:8-10 8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. 9 Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił. 10 Jesteśmy bowiem jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, które Bóg wcześniej przygotował, abyśmy w nich postępowali.
Mimo wszystko Pismo wyróżnia szczególny rodzaj wiary.
1 Kor. 12:8-11 7 A każdemu jest dany przejaw Ducha dla wspólnego pożytku. 8 Jednemu bowiem przez Ducha jest dana mowa mądrości, drugiemu mowa wiedzy przez tego samego Ducha; 9 Innemu wiara w tym samym Duchu, innemu dar uzdrawiania w tym samym Duchu; 10 Innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozróżnianie duchów, innemu różne rodzaje języków, a innemu tłumaczenie języków. 11 A to wszystko sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu z osobna, jak chce.
…Innemu wiara…
- nie każdy posiadał ten rodzaj szczególnej wiary.
- obdarowana osoba odznacza się z powodu prostego zaufania Bogu; i to zaufanie jest wyposażeniem pochodzącym od tego samego Ducha.
- dar takiej wiary służył jako inspiracja dla innych braci oraz ku ich zbudowaniu.
- nie jest to zwykły rodzaj wiary w Pana Jezusa, gdyż taką wiarę posiadają wszyscy prawdziwie wierzący.
.
Zbawienie jako dar łaski
Zbawienie, tak samo jak dary Ducha Świętego, jest również darem łaski
Efez. 2:8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga.
Tak samo, jak w przypadku darów Ducha Świętego, pozyskanie zbawienia, które jest Bożym darem wynikającym z Jego łaski nie jest zależne od tego, który go pożąda (θέλοντος thelontos) i czyni wysiłki w celu jego uzyskania (τρέχοντος trechontos).
Rzym. 9:15-16 15 Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję. 16 A więc nie zależy to od tego, który chce (θέλοντος thelontos), ani od tego, który zabiega (τρέχοντος trechontos), ale od Boga, który okazuje miłosierdzie.
θέλω theló – chcieć, pożądać, życzyć sobie, planować
τρέχω trechó – biec (jak w wyścigu), czynić rozwój, czynić wysiłek w celu uzyskania czegoś
Zabieganie o dary Ducha Świętego w sensie planowania, pożądania i czynienia wysiłków w celu ich pozyskania ociera się o naukę zbawienia z uczynków. Skoro można zabiegać, starać się oraz planować oraz czynić wysiłki w celu pozyskania darów Ducha Świętego można to samo odnieść do zbawienia. Jest to herezja zatracenia.
.
Nie można znależć w Biblii przykładów używania darów Ducha Świętego na samym sobie.
- nikt sam siebie nie leczył
- nikt sam na siebie nie nakładał rąk aby się ordynować na starszego
- nikt sam z siebie nie wypędzał nieczystych duchów
- nikt sam siebie nie nauczał
- nikt sam siebie nie napominał
- nikt sam sobą nie kierował
- nikt sam sobie nie okazywał miłosierdzia
- nikt sam sobie nie rozdawał mienia
- nikt sam sobie nie usługiwał
- nikt sam siebie nie ewangelizował
- nikt nie był apostołem sam dla siebie
- dar wiary był inspiracją dla innych braci
- picie trucizn bez ponoszenia szkody bożym znakiem uwiarygadniającym w oczach słuchaczy męża bożego mówiącego autorytatywne proroctwa (objawiania czyli Słowo Boże).
- nikt też sam nie oceniał swoich proroctw rozróżniając czy pochodzą od Ducha Świętego czy od innego ducha
- nikt też nie mówił obcymi językami aby budować samego siebie
- nikt też sam sobie nie tłumaczył swojej mowy w obcych językach
- nikt sam sobie nie prorokował
.
Wnioski
List Jakuba 1:1-6 mówi o mądrości wynikającej z doświadczenia i opatrzności Bożej, potrzebnej do przejścia prób wiary. Bóg ją daje wszystkim wierzącym, którzy o nią proszą. O taką mądrość mamy się modlić.
Jakub 1:5A jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, który daje wszystkim obficie i bez wypominania, a będzie mu dana.
Mądrość ta nie buduje innych lecz służy do przetrwania prób jakie spadają na chrześcijanina.
Z drugioej strony Dar Mądrości dotyczy zagadnień teologicznych, wiedzy o Bogu. Jest to suwerenny dar Boga Ducha Świętego niezależny od zabiegów ludzkich. Mądrość ta służy do budowania innych.
Na podstawie Jakuba 1:1-6 nie możemy wnioskować, że należy modlić się o dar mądrości w znaczeniu teologicznym. Jest to suwerenny akt Ducha Świętego, który niektórych czyni pasterzami i nauczycielami, zgodnie ze swoim suwerennym planem, udzielany niektórym ludziom „z osobna”, osoby którym dar ten jest udzielany wybiera sobie Duch Święty „jak chce”.
1 Kor. 12:11 Ato wszystko sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu z osobna, jak chce.
Prośby człowieka wierzącego o dar języków, dar proroctwa, dar uzdrawiania itp. nie przyniosą żadnego skutku, gdyż wszystke dary Ducha Świętego udzielane są niezależne od woli i zabiegów ludzkich i służą kościołowi zgodnie z suwerennym planem Bożym.
Neo-montaniści proszą Ducha o dary, w tym o dar mądrości, a mimo to błędnie interpretują Pismo Święte. Prośby te trafiają w próżnię, ponieważ Bóg nie nakazał modlitwy o dary Ducha Świętego. Zamiast tego tak zwana mądrość zielonoświątkowa manifestuje się w bezmyślnym upadaniu na plecy, konwulsjach, drgawkach, szczekaniu, wyciu i wszelkich tego typu ekscesach. Tak diabeł wtargnął do kościoła Pana Jezusa czyniąc z niego pośmiewisko.
Bałwochwalstwo to identyfikowanie Boga z tym, do czego Bóg się nie przyznaje. Jest to jedna z najprostszych definicji bałwochwalstwa. Może się ono przejawiać w identyfikowaniu Boga z bałwanami, albo z czymś, co nie pochodzi od Boga. Przypisywanie Bogu proroctw, wizji, snów, to też jedna ze współczesnych wersji tego jakże znanego od dawna grzechu. Definicja ta uzmysławia nam, że wszyscy wyznawcy ducha zielonoświątkowego to bałwochwalcy.
..
Zobacz też:
