Luter i kwestia żydowska

utworzone przez | lis 14, 2019 | Historia chrześcijaństwa

Tragedia złej egzegezy

Łuk. 14:23 Wtedy Pan powiedział do sługi: Wyjdź na drogi i między opłotki i przymuszaj do wejścia, aby mój dom się zapełnił.

Sakralizm jest zbieżnością kościoła i państwa, systemem, w którym wzywa się do wzajemnego oddziaływania kościoła na państwo oraz państwa na kościół, aby dokonać oczekiwanych zmian. Oznacza to również perspektywę, która postrzega kościół i państwo jako powiązane, a nie oddzielne byty, tak że ludzie w regionie geograficznym i politycznym są uważani za członków dominującej instytucji kościelnej.

Historycznym powodem powstania sakralizmu jest schizma Donatystów jaka miała miejsce od IV do VI wieku n.e. głównie w Kartaginie, zapoczątkowana przez Donatusa Magnusa, który stwierdził, iż apostatów nie powinno się ponownie przyjmować na łono kościoła co wiązało się z degradacją duchownych – byłych apostatów – tym odmawiano prawa do sprawowania sakramentów. O skali zjawiska świadczy Synod w Kartaginie z 308 roku, gdzie obecnych było nie mniej niż 200 biskupów wyznających Donatyzm.

Pomimo prób inicjowanych przez cesarza Konstantyna I nie udało się osiągnąć kompromisu między kościołem powszechnym a nowo wyodrębnioną i zdobywającą szybką popularność grupą. Zamiast porozumienia protest pogłębił się a ulice opanowała przemoc.

W odpowiedzi w roku 317 Konstantyn wydał edykt grożący śmiercią każdemu kto ośmieliłby się zakłócić imperialny porządek i zaraz po nim następny nakazujący konfiskatę mienia Donatystów. Ci odmówili podporządkowania się cesarzowi, w związku z czym do Kartaginy zostały wysłane oddziały imperialne w celu pacyfikacji członków stronnictwa, które mimo wszystko przetrwało poza tą prowincją.

Augustyn z Hippony (354 – † 430 a.d.) brał czynny udział w kampanii przeciw Donatystom, sformułował on teologiczny pogląd zakładający iż sakramenty pochodzą od Boga i są niezależne od moralnego charakteru osoby duchownej ich udzielającej, czyli działają na zasadzie ex opere operato (łac. „z wykonanego dzieła” – zasada w wypaczonej formie zawarta w KKK 1128). Tym samym unieważnił naukę Donatystów zabraniającą udzielania sakramentów przez duchownych wcześniej będących apostatami.

Początkowo był on przeciwny siłowemu rozwiązaniu kwestii schizmatyków, jednakże widząc nieskuteczność działań kościoła dał wyraz zmiany swojego podejścia w liście do Wincentego. Augustyn użył przypowieści Nowego Testamentu o Wielkiej Uczcie, aby usprawiedliwić użycie siły przeciwko Donatystom:

„Uważasz, że nikt nie powinien być zmuszany do przestrzegania sprawiedliwości; a jednak przeczytałeś, że gospodarz powiedział swoim sługom „Kogokolwiek znajdziesz, zmuszaj ich, aby weszli.„ List 93:5

Ta właśnie błędna, choć wynikająca z dobrych intencji, interpretacja Świętego Tekstu przez Augustyna z Hippony dała podwaliny do powstania systemu jednoczącego państwo i kościół, który następnie przerodził się w tyranię rzymskiego katolicyzmu. Z biegiem czasu doprowadziło to do sytuacji, w której jeśli władca wyznawał rzymski katolicyzm, innowierstwo nie było zaledwie kwestią odmiennej teologii, lecz godziło w system państwowy i przez to uznawane za wrogie:

  • wrogowie państwa to wrogowie króla
  • wrogowie króla to przestępcy
  • przestępstwo jest nielegalne
  • a to co nielegalne musi być ścigane przez służby represji i adekwatnie karane

Sakralizm to światopogląd w jakim przyszło żyć średniowiecznym Europejczykom, oto ich sposób postrzegania rzeczywistości.
.

Bagaż nienawiści wieków ciemnych

1 Mojż. 6:5 A widział Pan, że wielka była złość ludzka na ziemi, a wszystko zmyślanie myśli serca ich tylko złe było po wszystkie dni

Boża prawda jest wieczna a ludzka natura upadła. W najgorszych koszmarach Augustyn nie mógł przewidzieć skutków swojej teologicznej decyzji, stworzył on bowiem grunt, gdzie z ziarna myśli grzesznych serc wyrósł trujący bluszcz i zdławił prawdę Słowa zalecającą łagodne postępowanie z tymi, którzy prawdzie się sprzeciwiają:

Tyt. 3:1-2 1. Przypominaj im, aby zwierzchnościom i władzom byli poddani i posłuszni, gotowi do każdego dobrego uczynku; 2. Nikomu nie ubliżali, nie byli kłótliwi, ale uprzejmi, okazujący wszelką łagodność wobec wszystkich ludzi. 3. Niegdyś bowiem i my byliśmy głupi, oporni, błądzący, służący rozmaitym pożądliwościom i rozkoszom, żyjący w złośliwości i zazdrości, znienawidzeni i nienawidzący jedni drugich.

Augustyn położył eklezjalne podwaliny pod rzymski-katolicyzm, dzięki czemu chrześcijaństwo zdegenerowało się w ciągu zaledwie 300 lat, czego szczytem było powstanie w IX wieku niebiblijnego urzędu papieża ustanowionego na bazie dwóch sfałszowanych dokumentów: a. Dekretu Pseudo-Izodoriańskiego oraz b. Donacji Konstantyna (więcej tutaj). Od tego czasu widoczny jest rozwój powszechnej nienawiści papistów do narodu żydowskiego, serca wyznawców odstępczej organizacji watykańskiej są żądne krwi.

Warto tu przypomnieć poprzedzoną burzliwymi prześladowaniami masakrę w Nadrenii z 1096 roku, dokonaną ręką krzyżowców, edykt wydalenia wszystkich Żydów z Anglii wydany przez rzymsko katolickiego króla Edwarda I w roku 1290, falę powszechnych prześladowań w 1306 roku we Francji, gdzie katolicy Żydom zarzucali spowodowanie Czarnej Śmierci, czy też banicję wszystkich Żydów z Regensburga przez katolickich władyków miasta w roku 1519.

Praktyka wydalania Żydów, której towarzyszy konfiskata ich mienia, a następnie tymczasowe readmisje w celu okupu, została wykorzystana do wzbogacenia francuskiej korony w XII-XIV wieku. Najbardziej godne uwagi wydalenia to:

  • z Paryża przez Filipa Augusta w 1182 r.,
  • z całej Francji przez Ludwika IX w 1254 r.,
  • Filipa IV w 1306 r.,
  • Karola IV w 1322 r.,
  • Karola VI w 1394 r.

Żydów katolicy oskarżali o porwania, zabójstwa i picie krwi chrześcijańskich dzieci w czasie bluźnierstwa eucharystii, wierzono, że po ukrzyżowaniu Jezusa, wciąż pożądali czystej i niewinnej krwi i w ten właśnie sposób zaspokajali swoje pragnienie. IV Sobór Laterański z 1215 roku po raz pierwszy ogłosił, że Żydzi muszą nosić coś, co wyróżnia ich jako Żydów. Z katolickiej tradycji Adolf Hitler czerpał pełnymi garściami.

W takim oto pełnym antysemickiej pogardy, ostracyzmu i nienawiści świecie wychowywał się pewien augustiański mnich, któremu w 1517 roku Bóg zmienił serce aby sprzeciwił się odstępczemu reżimowi rzymskiego katolicyzmu.
.

Junker Jörg

Rzym. 11:1-2 1. Pytam więc: Czy Bóg odrzucił swój lud? Nie daj Boże! Ja bowiem też jestem Izraelitą, z potomstwa Abrahama, z pokolenia Beniamina. 2. Bóg nie odrzucił swego ludu, który przedtem znał.

Jakież radykalnie odmienne i biblijne podejście do narodu żydowskiego prezentuje poniższy ustęp napisany ręką naszego wyrosłego w epoce nietolerancji sakralizmu bohatera:

„Dlatego zacytuję z Pisma Świętego powody, które skłaniają mnie do przekonania, że ​​Chrystus był Żydem zrodzonym z dziewicy, żebym mógł również pozyskać niektórych Żydów do wiary chrześcijańskiej. Nasi głupcy, papieże, biskupi, sofiści i mnisi – prymitywne głowy osłów – tak traktowali Żydów, że każdy, kto chciałby być dobrym chrześcijaninem, niemalże musiałby zostać Żydem. Gdybym był Żydem i widział, jak takie gówniarze i wróżki rządzą i nauczają wiary chrześcijańskiej, szybciej stałbym się świnią niż chrześcijaninem.
.
Traktowali Żydów tak, jakby byli psami, a nie ludźmi; Zrobili niewiele poza wyśmiewaniem ich i zajmowaniem ich własności. Kiedy ich chrzczą, nie pokazują im nic o chrześcijańskiej doktrynie ani życiu, lecz jedynie poddają ich papieżowi i mnichom. Kiedy więc Żydzi widzą, że judaizm ma tak silne poparcie w Piśmie Świętym, i że chrześcijaństwo stało się zwykłym bełkotem bez oparcia w Piśmie, jak mogą się wkomponować i stać się dobrymi chrześcijanami? Słyszałem od pobożnych ochrzczonych Żydów, że gdyby nie słyszeli w naszych czasach ewangelii, pozostaliby Żydami pod płaszczem chrześcijaństwa do końca swoich dni. Przyznają bowiem, że nigdy jeszcze nie słyszeli o Chrystusie od tych [Rzymskich katolików], którzy ich chrzcili i nauczali
.
Mam nadzieję, że jeśli ktoś będzie traktował życzliwie Żydów i pouczał ich starannie z Pisma Świętego, wielu z nich stanie się prawdziwymi chrześcijanami i ponownie zwróci się do wiary swoich ojców, proroków i patriarchów. Będą się tylko jeszcze bardziej bać, jeśli ich judaizm zostanie tak całkowicie odrzucony, że nic nie pozostanie, i będą traktowani tylko z arogancją i pogardą. Gdyby apostołowie, którzy byli również Żydami, traktowali nas pogan tak jak my, poganie Żydów, nigdy nie byłoby chrześcijanina wśród pogan. Ponieważ postępowali z nami, poganami w taki braterski sposób, my z kolei powinniśmy traktować Żydów po bratersku, abyśmy mogli nawrócić niektórych z nich”  – Marcin Luter, Że Jezus urodził się Żydem, 1523, źródło

Słowa te pisze nie kto inny jak sam Marcin Luter w 2 lata po swojej wiecznej ekskomunikacji przez antychrysta Leona X, w czasie osobistego prześladowania, podczas którego musiał ukrywać się w zamku w Wartburgu pod przybranym nazwiskiem Junker Jörg (Rycerz Jerzy). Tam właśnie przebywając w całkowitej izolacji od świata tłumaczył Pismo Święte na język niemiecki. Luter rozumiał czym jest strach i nienawiść papistów, miał świeżo w pamięci dzień, w którym osamotniony stał na sejmie w Wormacji a ktoś na murze powiesił napis: Luter saksońskim Husem. Luter otarł się o stos.

Podczas gdy papiści traktowali Żydów z najwyższą pogardą godną rasie podludzi na których nie warto nawet splunąć, zaś ich przymusowa konwersja na „chrześcijaństwo” była czystą formalnością (nikt nie zadawał sobie trudu przeczytania chociażby ustępu Nowego Testamentu) Luter pragnął ich nawracać do Chrystusa pokojowo poprzez ekspozycję Słowa, okazując przy tym pełnię biblijnego szacunku i miłości.
.

Punkt zwrotny

Przysłów 20:24 Od PANA pochodzą drogi człowieka; jakże może człowiek zrozumieć własną drogę?

W 1525 roku miał miejsce bunt chłopów, wielkie wydarzenie, przez które został sformalizowany i skrystalizowany koncept całkowicie zmieniający postawę Lutra względem Żydów. System feudalny doprowadził do nieludzkiego wyzysku chłopów, którym również odmawiano wszelkich praw. Początkowo Luter wspierał żądania tej najniższej warstwy społecznej i gdy rozpoczęła się rewolucja kmiecie spodziewali się poparcia ze strony Reformatora, które uzyskali. Warto w tym momencie zwrócić uwagę na szlachetne postulaty chrześcijan-chłopów, na podstawie których Luter dokonał swojej pierwotnej decyzji, poniżej pierwsze cztery z dwunastu:

1. Każda gmina ma prawo do wyboru i usunięcia kaznodziei, jeżeli ten żyje nieprzyzwoicie. Kaznodzieja będzie głosił ewangelię prosto, zrozumiale i wyraźnie, bez żadnych ludzkich dodatków, ponieważ jest napisane, że możemy przyjść do Boga tylko dzięki prawdziwej wierze.
.
2. Kaznodzieje otrzymają zapłatę z wielkiej dziesięciny. Potencjalna nadwyżka zostanie wykorzystana na pokrycie kosztów ubogich i podatku wojennego. Mała dziesięcina zostanie odrzucona, ponieważ została wynaleziona przez ludzi, bo Pan, nasz pan, stworzył bydło wolne dla ludzkości.
.
3. Do tej pory traktowano nas jako złoczyńców co jest żałosne, biorąc pod uwagę, że Chrystus odkupił nas wszystkich swoim drogocennym rozlewem krwi, tak pasterzy jak i tych najwyżej postawionych, nikogo nie wykluczył. Dlatego Pismo Święte podaje, że jesteśmy i chcemy być wolni.
.
4. To jest nie braterskie i niezgodne ze słowem Bożym, że prosty człowiek nie ma prawa łapać zwierzyny, ptactwa i ryb. Gdy bowiem Bóg, nasz Pan, stworzył człowieka, dał mu władzę nad wszystkimi zwierzętami, ptactwem w powietrzu i rybą w wodzie.

Jednakże gdy zaczęło dochodzić do napaści na zamki, kradzieży mienia, palenia szlachty, gwałtów i przemocy Luter musiał stawić czoła nowej rzeczywistości: mógł zostać oskarżony przez cały świat o wypuszczenie na świat sił, których rezultatem działania będzie totalna anarchia.

Mająca tysiącletnią tradycję struktura państwowa oparta o dwa filary: sakralizm i feudalizm została zagrożona i Luter bardzo poważnie wziął do serca to zagrożenie. Sytuacja była krytyczna również z powodu zagrożenia ze strony muzułmanów, którzy w 1529 roku po raz pierwszy stanęli u wrót Wiednia. Godząca w porządek rzeczy rewolucja z jednej strony oraz wizja upadku chrześcijaństwa u stup imperium Otomańskiego z drugiej nie pozostawiły Lutrowi dużego pola manewru.

Poparcie chłopów równałoby się ze zwycięstwem muzułmanów, którzy dysponowali siłami umożliwiającymi podbicie całej Europy. Luter wycofuje się i wspiera szlachtę oraz tradycyjną wizję państwa, gdzie kościół jest nierozerwalnie z nim złączony. A to z kolei koliduje z obecnością innowierców na terenie zarządzanym przez feudała deklarującego wiarę protestancką. Reformacja staje się magisterialna (autorytatywna i skupiona na władcach). Ginie 20 000 zbuntowanych chłopów przez co południowe landy Rzeszy zostają na zawsze utracone dla protestantyzmu, sakralizm zostaje utwierdzony.

Ponieważ podstawą do nakładania podatków jest chrzest dzieci w obrządku wyznawanym przez protestanckich książąt koncepcja istnienia na jednym terenie różnych religii dla władców jest skandaliczna i nieakceptowalna zaś wyznający judaizm (zatem nieopodatkowani) Żydzi stają się elementem niepożądanym.

„Warto odnotować, iż celowo uwypukla się rzezie chłopów na szlachcie, a pomija masakrę chłopów z inspiracji papiestwa, właśnie z powodu pierwszych 4 punktów. Kiedy chłopi chcieli negocjować, papiści grali na zwłokę, aby zebrać wojska i wyciąć w pień chłopów, którzy domagali się prawa do wyboru własnych pastorów, a nie jak to ma miejsce w katolicyzmie, że księża są narzucani przez biskupów. To było rewolucyjne!”. – Jerzy Marcol

Birkat HaMinim

5 Mojż. 28:65 A wśród tych narodów nie zaznasz wytchnienia ani stopa twojej nogi nie odpocznie. A PAN da ci tam lękliwe serce, wyczerpane oczy i smutek duszy.

Podczas gdy historie o macach z krwi porwanych i zamordowanych chrześcijańskich dzieci wracają do łask Żydzi wykazują zadziwiającą odporność na Ewangelię. Wieść niesie, że dzieje się odwrotnie i to właśnie Żydzi przekonują protestantów do judaizmu. Powraca również temat prześladowania chrześcijan przez wyznawców Mojżesza zachowany w praktykowanej w synagogach modlitwie zwanej Birkat HaMinim.

„Błogosławieństwo heretyków” bo tak się to tłumaczy, zostało ustanowione przez Radę Yavneh w krótkim czasie po zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej, co miało miejsce w 70 roku. Modlitwa ta była odpowiedzią na powstałe niedawno chrześcijaństwo i krótko mówiąc, była używana przez rabinów jako test: chrześcijanin mógł swobodnie recytować pozostałe 18 błogosławieństw Amidah, lecz jeśli był prawdziwie wierzący, nie mógł wyrecytować dwunastej modlitwy przeklinającej naśladowców Chrystusa. Osoby nierecytujące Birkat HaMinim oskarżano o herezję i poddawano procedurze cherem (ekskomunikacji). Oto treść tradycyjnego żydowskiego dwunastego „błogosławieństwa”:

„Niech nie będzie nadziei i niech szybko arogancko zakorzenieni w naszych czasach chrześcijanie i heretycy giną, w jednej chwili, i niech będą wymazani z księgi życia, niech ze sprawiedliwymi nie będą spisani, Błogosławiony jesteś, Panie, któryś upokorzył pysznych.” – źródło

Nowa pozycja Lutra

Psalm 69:9 Bo gorliwość o twój dom zżarła mnie i spadły na mnie urągania urągających tobie.

W roku 1543, dwadzieścia lat po pierwszym oświadczeniu o Żydach Luter pisze nową książkę, w której stając w obronie chrześcijaństwa daje wyraz osobistej frustracji wynikłej po części z niespełnionych oczekiwań a po części z nowych informacji o wspólnotach żydowskich. Czytamy:

„Co my, chrześcijanie, powinniśmy zrobić z tymi odrzuconymi i potępionymi ludźmi, Żydami? Ponieważ żyją wśród nas, nie mamy odwagi tolerować ich postępowania, teraz gdy jesteśmy świadomi ich kłamstw, oszczerstw i bluźnierstw. Jeśli to zrobimy, staniemy się uczestnikami ich kłamstw, przekleństw i bluźnierstw. Dlatego nie możemy ugasić nieugaszonego ognia boskiego gniewu, o którym mówią prorocy [5 Mojż. 28:62-68], ani nie możemy nawrócić Żydów. Modląc się i bojąc się Boga, musimy praktykować ostre miłosierdzie, aby zobaczyć, czy możemy ocalić choć kilku z nich od świecących płomieni. Nie możemy się mścić. Zemsta tysiąc razy gorsza niż moglibyśmy sobie życzyć, już ma ich za gardło. Dam wam szczerą radę:
.
Najpierw podpalcie ich synagogi lub szkoły, a także zakopcie i zasypcie ziemią wszystko, co się nie spali, aby nikt nigdy więcej ich nie zobaczył. Ma to być czynione na cześć naszego Pana i chrześcijaństwa, aby Bóg mógł zobaczyć, że jesteśmy chrześcijanami i nie akceptujemy ani świadomie nie tolerujemy takich publicznych kłamstw, przekleństw i bluźnierstwa wobec Jego Syna i jego chrześcijan. Bo cokolwiek tolerowaliśmy w przeszłości nieświadomie, a ja sam o tym nie wiedziałem, to Bóg ułaskawi. Ale jeśli my, teraz, gdy zostaliśmy poinformowani, mamy chronić i bronić taki dom Żydów, istniejący tuż przed naszym nosem, w którym kłamią, bluźnią, przeklinają, oczerniają i zniesławiają Chrystusa i nas (jak to słyszeliśmy) powyżej), byłoby tak samo, gdybyśmy sami to wszystko robili, a nawet gorzej, jak wiemy bardzo dobrze. – Marcin Luter, Żydzi i ich kłamstwa, źródło

Nie możemy oceniać czynów Reformatorów przez pryzmat naszej rzeczywistości. Współczesna wolność słowa i sekularyzacja państwa oddzielonego od kościoła nie były rzeczywistością tamtych czasów. Luter nie był antysemitą, lecz zagorzałym antyjudaizatorem. Nie celował w Żydów – ludzi jako takich, ale w Żydów – jako wyznawców kłamliwej religii, nie lepszej niż rzymski katolicyzm i jako ostateczne rozwiązanie widział nie zabijanie ich, lecz banicję.

Z perspektywy osoby żyjącej w świecie kierowanym przez mentalność sakralizmu Luter dokonał jedynego logicznie słusznego wyboru umożliwiającego ochronę chrześcijaństwa tak przed rzymskimi katolikami jak i inwazją muzułmanów. Czy mógł postąpić inaczej? Jest to kwestia wysoce dyskusyjna, choć na myśl przychodzi dowodzący bezgranicznego zaufania Bogu tekst:

2 Król. 6:15-16 15. Kiedy sługa męża Bożego wstał wcześnie rano i wyszedł, oto wojsko otoczyło miasto razem z końmi i rydwanami. Jego sługa powiedział do niego: Ach, mój panie! Cóż mamy czynić? 16. Odpowiedział: Nie bój się, bo więcej jest tych, którzy są z nami, niż tych, którzy są z nimi. 17. Wtedy modlił się Elizeusz: PANIE, otwórz, proszę, jego oczy, aby widział. PAN otworzył oczy tego sługi i ten zobaczył: oto góra była pełna koni i ognistych rydwanów wokół Elizeusza. 18. A gdy Syryjczycy zeszli do niego, Elizeusz modlił się do PANA i powiedział: Proszę, dotknij ten lud ślepotą. I PAN dotknął go ślepotą według słowa Elizeusza. 19. Wtedy Elizeusz powiedział do nich: To nie ta droga ani nie to miasto. Pójdźcie za mną, a zaprowadzę was do człowieka, którego szukacie. I zaprowadził ich do Samarii

Boże przekleństwo narodu żydowskiego

5 Mojż. 28:62-68 62. I pozostanie was niewielu, którzy przedtem byliście tak liczni jak gwiazdy niebieskie, bo nie posłuchałeś głosu PANA, swego Boga. 63. I będzie tak, że jak PAN radował się wami, czyniąc wam dobrze i rozmnażając was, tak PAN będzie się wami radował, niszcząc was i gładząc was; i będziecie wykorzenieni z ziemi, do której idziecie, aby ją posiąść. 64. I PAN rozproszy cię wśród wszystkich narodów, od jednego krańca ziemi aż do drugiego; tam będziesz służył innym bogom, których nie znałeś ani ty, ani twoi ojcowie – nawet drewnu i kamieniowi. 65. A wśród tych narodów nie zaznasz wytchnienia ani stopa twojej nogi nie odpocznie. A PAN da ci tam lękliwe serce, wyczerpane oczy i smutek duszy. 66. I twoje życie będzie przed tobą jakby w zawieszeniu, będziesz się lękał w nocy i we dnie i nie będziesz pewien swego życia. 67. Rano powiesz: Oby już był wieczór, a wieczorem powiesz: Oby już był ranek; z powodu strachu w twoim sercu, który będziesz odczuwać, i z powodu tego, co zobaczą twoje oczy. 

Bóg spełnił swoją obietnicę używając do tego celu bałwochwalczej religii rzymsko-katolickiej, muzułmanów oraz protestantów. Przedziwne są wyroki Boże.

Na podstawie źródło.

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email