Upadek cywilizacji
Patrząc na współczesny świat Zachodniej Cywilizacji (USA, Kanada, Europa, Australia) widzimy totalny chaos moralny. Przejawy tego zepsucia widzimy w:
- legalizacji aborcji
- eutanazji
- statystykach wzrostu rozwodów
- ślubach gejowsko-lesbisjkich
- łatwym dostępie do pornografii
- niżu demograficznym
- wzroście przestępczości
- politycznej poprawności (cenzurze)
- lewicowo-postmodernistycznym myśleniu
- napływie islamu
- ateizacji społeczeństw
- pustoszeniu kościołów
- podważaniu historycznośći Biblii
Wszystkie wymienione powyżej grzechy wchodzą masowo do zborów i kościołów chrześcijańskich wszystkich denominacji a nie jedynie w prawie cywilnym i karnym państw Cywilzacji Zachodniej.
.
Powody upadku
Myślący człowiek może zacząć się zastanawiać: Co jest przyczyną takiego a nie innego stanu rzeczy?
Wojny religijne: Aby zrozumieć przyczynę należy cofnąć się aż do okresu Reformacji protestanckiej z XVI wieku, kiedy to ponowne odkrycie biblijnych prawd przez Reformatorów (oraz wynalezienie prasy drukarskiej w 1450 roku i tłumaczeniu Biblii na języki narodowe) zapoczątkowało też niestety okres krwawych wojen religijnych katolicko-protestanckich, aż po niesławną Wojnę Trzydziestoletnią (1618-1648). Reakcją myślicieli europejskich na te wzajemne mordy religijne wywołane przez różnice teologiczne była początkowo Epoka Oświecenia, Deizm i pralewicowa Rewolucja Francuska (1789–1799), przyczyną której była niesprawiedliwość społeczna (feudalizm) oraz nadużycia moralne i finansowe katolickiego duchowieństwa.
Deizm: W starożytności, w średniowieczu i aż do około XVIII wieku zasadniczo nie podważano prawdziwości chrześcijaństwa, spierano się co najwyżej o rozumienie Objawienia Bożego zawartego w Piśmie Świętym. Okres lat 1500-1800 był czasem tak zwanej teologii wyznaniowej, z której wyłoniły się Rzymski Katolicyzm, Prawosławie, Protestantyzm (luteranizm, kalwinizm i anabaptyzm) i w póżniejszym czasie zewnętrzny wróg filozoficzny Deizm (więcej tutaj).
Antyludzki humanizm: Deizm jednak stanowił zagrożenie dla Kościoła z zewnątrz bo nie wyszedł on z duchowieństwa a od filozoficznych wolnomyślicieli, którym nie udało się wtedy wprowadzić tego poglądu na uniwersytety teologiczne czy kazalnice kościołów. Sytuacja radykalnie uległa zmianie w XIX wieku. W tej epoce zaczął przodować radykalny świecki humanizm, powstały antychrześciajńskie ateistyczne filozofie np. Marks, Engels, Nietzsche i teoria ewolucji Karola Darwina.
.
Teologia liberalna
Kontrreakcją na te prądy myślowe była próba teologiczno-filozoficzna asymilacji chrześcijąnstwa z panującą świecką kulturą. W ten sposób narodziła się liberalna teologia protestancka-wewnetrzny wróg w sercu chrześcijaństwa.
.
Twórca
Ojcem liberalnej teologii protestanckiej był duchowny ewangelicki Fredrich Schleiermacher (1768-1834) który był synem ewangelickiego duchownego wychowanym w duchu pietystycznym. Z tego względu jego ojciec posłał swego syna do szkoły prowadzonej przez pietystów a póżniej do pietystycznego seminarium.
Pietyzm jako nurt pobożnościowy nie był surowy. Kładł nacisk na powszechne kapłaństwo, a raczej na jego praktyczną stronę oraz rozbudzenie uczuć także indywidualizm. Stał bokiem do ortodoksyjnego luteranizmu. Podczas gdy ortodoksi tylko dyskutowali, ograniczali się do nabożeństwa a po nim żyli jak chcieli – pietyści nawolywali do praktycznego chrześcijaństwa.– Sebastian Aleksander Chudy
W czasie studiów na uniwersytecie w Halle młody Schleiermacher czesto czerpał z myśli oświeceniowej i filozfofii Kanta. W listach do swego ojca zaczął wyrażać swe wątpliwośći co prawdziwości niektórych ortodoksyjnych doktryn chrześcijaństwa. Doprowadziło to do niezgody między nimi i odtąd zawsze sprzeciwiał się chrześcijaństwu swego ojca.
.
Przyczyny
Jednym z powodów jego liberalizmu była chęć przekazania na nowo prawd chrześcijaństwa zsekualryzowanemu społeczeństwu Europy początku XIX wieku, dla którego religia staje się coraz bardziej sprawą prywatną jak na przykład wybór klubu tenisowego. Był to też czas epoki zwanej Romantyzmem (1790-1840) skupionej wokół uczuć, emocji i romantyczności będącej kontreakcją na akcentowanie rozumu (racjonalizm) w epoce Oświecenia (1688-1790). Powstanie krytyki historycznej, racjonalizm, odkrycia naukowe i sekularyzacja społeczeństwa.
.
Zmiany
W swoim dziele pt. „Mowy o religii do wykształconych spośród tych którzy nią gardzą” wiarę i religię definował nie jako dogmaty i doktryny lecz jedynie jako uczucie do Wszechświata definowaną jako potrzebę świadomości Boga.
.
Istota religii
Istotą religii według niego nie było ani myślenie ani działanie lecz uczucie. Biblia nie była doskonałym Słowem Boga a jedynie zapisem ludzkiego poszukiwania Boga. Schleiermacher uznał że istota wiary nie tkwi w racjonalnym dowodzeniu istnienia nadprzyrodzonego Boga lecz w fundamentalnym elemencie ludzkiego życia czyli w uczuciach i emocjach. Uczucie zależności od czegoś wyrażonego za pośrednictwem ograniczonych pojęć. Religijne przeżycia stały się normą według której oceniał Pismo Święte i historię Kościoła.
.
Pismo i doktryny nieistotne
Według niego Biblia nie jest nieomylna. Schleiermacher uważał też, że doktryna o Trójcy nie prowadzi w wystarczający sposób do przeżywania świadomości Boga i dlatego uznał tą naukę za nieistotną. Podobnie podchodził do wielu innych istotnych dla chrześcijan poglądów.
Pisał on tak:
„Po to, aby wam wyjaśnić, czym jest pierwotne i charakterystyczne posiadanie religii, rezygnuje się od razu ze wszystkich twierdzeń o czymkolwiek, co należy albo do nauki kościelnej, albo do moralności. Idee i zasady są całkowicie obce religii. Jeśli idee i zasady mają cokolwiek znaczyć, muszą należe do wiedzy, która jest gałęzią życia różną od religii.”
.
Uczucia ponad rozumem
W swych pogladach wyszedł on poza tradycyjne pietystyczne twierdzenie że religia dotyczy czegoś więcej niż wiedza i działanie. Zamiast tego uznał ją za coś różnego od wiedzy i działania. Przekształcił pietystyczną potrzebę uczucia i przeżyć w religii w skrajny pogląd, że religia jest niczym innym jak tylko uczuciem. Wiara w sensie akceptacji doktryn jest obca religii. Aż do początku XIX wieku zadaniem teologii chrześcijańskiej było wyjaśnianie Bozego Objawienia zawartego w Piśmie Świętym ale od tego momentu stała się ona jedynie refleksją nad subiektywnym doświadzeniem religijnym człowieka.
.
Zniekształcona Chrystologia
Liberalizm Schleiermachera widać też w jego Chrystologii. Porzucił ortodoksyjny pogląd o dwóch naturach Boskiej i ludzkiej w Osobie Jezusa na rzecz chrystologii opartej całkowicie na przeżywaniu przez Jezusa świadomośći Boga. Jezus był taki sam jak wszyscy ludzie. Różnica polegała jedynie na tym, że w odróżnieniu od nas miał silne poczucie świadomości Boga.
.
Odrzucenie krzyża
W kwestii interpretacji dzieła krzyża zaprzeczał biblijnej nauce o zastępczej i przebłagalnej konieczności śmierci Chrystusa aby uśmierzyć słuszny gniew Boga na grzeszników na rzecz idei śmierci Chrystusa jako wzoru moralnego. Przez swoją śmierć na krzyżu Jezus pociąga ludzi jedynie ku większej świadomości Boga a z Jezusa czyni bardziej podniosłą istotę ludzką niż wcielonego Boga w tradycyjnym znaczeniu tego słowa.
.
Metody
W swojej książce pt. „Wiara chrześcijańska” o cudach w Biblii pisał:
„Ogólnie mówiąc o zjawiskach nadprzyrodzonych, powszechne zainteresowanie nauki, a szczególnie zainteresowanie nauk przyrodniczych i zainteresowanie religii zdają się spotykać w tym samym punkcie, to znaczy, że powinniśmy odejść od pojęcia zjawiska absolutnie nadprzyrodzonego, ponieważ żaden jego przykład nie może być nam osobiście znany i nigdzie nie wymaga się od nas takiego poznania.”
Schleiermacher zniechęcał „między wierszami” do do wiary w specjalne Boskie interwencje w życiu człowieka choć nigdy wprost nie zaprzeczył cielesnemu zmartwychstaniu Jezusa czy pustemu grobowi. W jego rozumieniu takie prawdy wiary jak obiektywne historyczne zmartwychstanie Jezusa, Jego wniebowstąpienie i Jego powtórne przyjście nie są konieczne o ile mamy subietywną „świadomość” obecności Boga w naszym życiu.
Jakże stoi to w sprzeczności ze słowami apostoła Pawła który powiedział że gdyby Chrystus naprawdę nie powstał z martwych to daremne jest nasze nauczanie
1 Kor. 15:12-20 12 A jeśli się o Chrystusie głosi, że został wskrzeszony z martwych, jak mogą niektórzy pośród was mówić, że nie ma zmartwychwstania? 13 Jeśli bowiem nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie został wskrzeszony. 14 A jeśli Chrystus nie został wskrzeszony, to daremne jest nasze głoszenie, daremna też wasza wiara. 15 I okazuje się, że jesteśmy fałszywymi świadkami Boga, bo świadczyliśmy o Bogu, że wskrzesił Chrystusa, którego nie wskrzesił, jeśli umarli nie są wskrzeszani. 16 Jeśli bowiem umarli nie są wskrzeszani, to i Chrystus nie został wskrzeszony. 17 A jeśli Chrystus nie został wskrzeszony, daremna jest wasza wiara i nadal jesteście w swoich grzechach. 18 Tak więc i ci, którzy zasnęli w Chrystusie, poginęli. 19 Jeśli tylko w tym życiu mamy nadzieję w Chrystusie, jesteśmy ze wszystkich ludzi najbardziej nieszczęśliwi. 20 Tymczasem jednak Chrystus został wskrzeszony z martwych i stał się pierwszym plonem tych, którzy zasnęli.
Paweł głosił też, że od wiary w historyczność tego wydarzenia zależy nasze wieczne zbawienie
1 Kor. 15:1-8 1 A oznajmiam wam, bracia, ewangelię, którą wam głosiłem, a którą przyjęliście i w której trwacie; 2 Przez którą też dostępujecie zbawienia, jeśli pamiętacie to, co wam głosiłem, chyba że uwierzyliście na próżno. 3 Najpierw bowiem przekazałem wam to, co i ja otrzymałem, że Chrystus umarł za nasze grzechy, zgodnie z Pismem; 4 Że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem; 5 I że ukazał się Kefasowi, a potem tym dwunastu. 6 Potem ukazał się więcej niż pięciuset braciom naraz, z których większość żyje aż dotąd, a niektórzy zasnęli. 7 Potem ukazał się Jakubowi, potem wszystkim apostołom. 8 A ostatniemu ze wszystkich ukazał się i mnie, jak poronionemu płodowi.
.
Cel
W swoich dziełach przemawiał zarówno do Romantyków jak i ludzi Oświecenia którzy poszukiwali religinej duchowości pozbawionej ślepej wiary w dogamty kościelne i domagającej się podporządkowania intelektowi lub uczuciom.
.
Religia pozbawiona teologii
Chciał oddzielić religię od teologii aby uchronić ją przed zarzutami racjonalnych sceptyków jego czasów i uczynić ją nowoczesną i zgodną z poglądami wykształconych ludzi jego czasów ale w ten sposób bronił raczej formy chrześcijaństwa kosztem treści oraz otworzył drzwi dla istnienia „Kościoła”, który już nie akceptuje Pisma jako nieomylnego Słowa Bożego a świecki rozum, poglądy sceptyków czy nasze uczucia stawia ponad Biblię i przez ich pryzmat ocenia ją i chrześcijaństwo.
.
Grzech nieistotny
Uczynił teologię bardziej refleksją nad przeżyciem niż nad obiektywnym Objawieniem zawartym w Biblii i uczynił wiarę chrześcijańską przeżyciem subiektywnym.
Poza tym w swojej teologii Schleiermacher miał nieadekwatny sposób patrzenia na grzesznośc człowieka bo miał niewiele do powiedzenia na temat winy człowieka wobec Boga i traktował Jezusa nie jako konieczną ofiarę za nasze grzechy ale aby być nauczycielm moralności,dać nam przykład miłości i wzbudzić w nas świadomość poczucia Boga.
.
Spuścizna
Po śmierci Schleiermachera jego poglądy teologiczne kontynuowali liczni libralni teolodzy protestanccy tacy jak
- Albrecht Ritschl (1822-1889),
- Rudolf Bultman (1884-1976),
- Adolf von Harnack (1851-1930)
i wielu innych, którzy poddawali swoim własnym mutacjom teologicznym poglądy Schleiermachera i raz stawiali inaczej niż on w opozycji do Biblii i uczuć (emocji) raczej ludzki rozum, doświadczenie, doborczynność (ewangelia socjalna) czy powszechne braterstwo wszystkich ludzi.
.
Dwaj Chrystusowie
Zaczęto oddzielać „Chrystusa wiary” od „Chrystusa historii” bo twierdzono że rzekomo mitologiczny język Ewangelii nie przemawia już do współczesnego człowieka (np. Bultmann).
.
Pismo pozbawione autorytetu
Wspólnym mianownikiem teologii liberalnej było podważanie nieomylnego autorytetu Pisma i postawienie ponad nim czegokolwiek innego jak np. uczucia, rozum, doświadczenie, filozofia,ś wiecka wspóczesna kultura czy historia – i w świetle tego ocenianie Pisma.
.
Wnioski
Oceniam liberalizm jako próbę przystosowania chrześcijaństwa do współczesnego świata i obecnej kultury. Liberałowie zrezygnowali z wielu elementów ortodoksji na rzecz zachowania znaczenia wiary chrześcijańskiej we współczesnym świecie.
.
Neoortodoksja
Reakcją na liberalną teologię protestancką była próba „powrotu” do ortodoksji jednak inaczej niż rozumieją ją skrajni antyintelektualni fundametaliści chrześcijańscy czy konserwatywni ortodoksyjni ewangeliczni chrześcijanie. Powstał nurt zwany neoortodoksja (w rzeczywistości bedący mutacją i mieszanką liberalizmu z ortodkosją) którą rozpoczął Karl Barth (1886-1968) twierdzącą, że albo Biblia zawiera Słowo Boże (a nie że cała nim zawsze jest) lub, że staje się Słowem Bożym dopiero gdy przez nią Bóg przemawia do grzesznego człowieka. Biblia, choć omylna, wskazuje na Boże Objawienie o Jezusie Chrystusie.
Barth (podobnie jak wcześniej Orygenes) głosił uniwersalizm zbawczy oraz głosił konieczność szukania ekumenicznej jedności wszystkich chrześcijan. Mutacje jakim uległa teologia liberalna zaczęła przybierać szaty ortodoksji.
.
Podsumowanie
Wiele dziesiejszych poglądów jak:
- pastorki lesbijki
- ruch charyzmatyczny (i rola w nim uczuć lub subiektywnych doświadczeń)
- ruch ekumeniczny
- stawianie uczuć ponad teologię
to pochodne (bezpośrenie lub pośrednie) poglądów Schleiermachera, które po prostu uległy ewolucji i przeobrażniu dzięki póżniejszym teologom. Poglądy liberalnej teologii protestanckiej i neoortodoksyjnej zaraziły niemal całe widzialne chrześcijaństwo, zaraziły nawet Kościół Rzymskokatolicki i Kościół Prawosławny które głoszą własną nieomylność (Sola Eclessia) choć Biblia według nich jest jednak omylna i pełna błędów. Pierwotnie głosili nieomylność Pisma.
Ekumenia: Istnienie poglądów liberalnych i neoortodoksyjnych przecina na wskroś wszystkie wyznania chrześcijańskie co spowodowało, że to co dziś łączy katolików, protestantów i prawosłwnych
- doświadczenia charyzmatyczne,
- liberalizm moralny i teologiczny,
- lewicowa teologia wyzwolenia,
- świecki humanizm,
- konsupcjonizm,
- nihilizm,
- islamizacja
sprawiło niestety konieczność wzajemnej współpracy przeciwko tym wszystkim wyżej wymienionym zjawiskom i sprawiło że zaczęto przymykać oczy na znaczące różnice między sobą.
Błędem wielu wierzących od początku chrześcijaństwa była próba dopasowywania duchowego przesłania treści Biblii do kultury, filozofii czy epoki, w której była głoszona i jej modyfikacja kosztem biblijnej prawdy aby przekazać jej wieczne treści grzesznikom. Przykładem tego było w epoce Ojców Kościoła posługiwanie się w nadmierny sposób grecką filozofią lub pogańskimi figurkami przerobionymi na Maryję i świetych aby zachęcić pogan do chrześcijaństwa.
Podobnie liberalna teologia próbowała dostosować kosztem biblijnej prawdy przesłanie Ewangelii do laickiej kultury jaka zaczeła się wyłaniać po okresie Oświecenia. Owoce tych praktyk jak widać są opłakane i doprowadziły do duchowego, moralnego i teologicznego upadku Zachodniej Cywilizacji i chrześcijaństwa Zachodniego, które obecnie nie ma już sił (w przeciwieństwie do swoich poprzedników) aby wzbudzić duchowe przebudzenie i zmianę w społeczeństwie.
Odrobina refleksji: Gdyby po napisaniu przez Schleiermachera książki podważającej Biblię napomniano by a potem wykkuczono go ze wspólnoty wiernych być może udałoby się uniknąć zarażenia Kościoła liberalną myślą ale niestety przymknięcie oka przez ortodoksyjnych teologów na jego tezy sprawiło że dzisiaj zbieramy tego tragiczne owoce. Zamiast debatować nad utwierdzonymi prawdami Pisma powinno się było wykluczyć go ze studiów teologicznych lub ze stanu duchownego.
Przypominają mi słowa szatana do Ewy z 1 Mojż. 3:1 – „Czy rzeczywiście Bóg powiedział…” który również podważył Słowa Boga i Ewa wraz z Adamem pozwolili zasiać w sobie wątpliwość. Podobnie dziś liberalizm dopuszczony do serca Kościoła, do teologii, sprawił, że chrześcijanstwo przyjęło kłamstwo szatana jako prawdę i dlatego rozwija się ono dziś jedynie w krajach gdzie jest krwawo prześladowane, bo dla Zachodniego chrześcijanstwa jest już raczej za póżno.
Być może dopiero gdy islam przejmie władzę i wprowadzi prawo szariatu w Cywilizacji Zachodniej prześladowany Kościół Zachodni wróci do ortodoksji. Czy dałoby się tego uniknąć? Biblia daję wskazówki jak traktować nauczycieli „chrześcijańskich” którzy przekręcają lub podważają moralną,historyczną i teologiczną Prawdę Ewangelii
Mat. 18:15-20 15 Jeśli twój brat zgrzeszy przeciwko tobie, idź, strofuj go sam na sam. Jeśli cię usłucha, pozyskałeś twego brata. 16 Jeśli zaś cię nie usłucha, weź ze sobą jeszcze jednego albo dwóch, aby na zeznaniu dwóch albo trzech świadków oparte było każde słowo. 17 Jeśli ich nie usłucha, powiedz kościołowi. A jeśli kościoła nie usłucha, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik. 18 Zaprawdę powiadam wam: Cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane i w niebie. A cokolwiek rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie. 19 Mówię wam też: Jeśli dwaj z was na ziemi będą zgodnie prosić o cokolwiek, otrzymają to od mego Ojca, który jest w niebie. 20 Gdzie bowiem dwaj albo trzej są zgromadzeni w moje imię, tam jestem pośród nich.
Dzieje 20:27-32 27 Nie uchylałem się bowiem od zwiastowania wam całej rady Bożej. 28 Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli kościół Boga, który on nabył własną krwią. 29 Gdyż wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, które nie będą oszczędzać stada. 30 Także spośród was samych powstaną ludzie mówiący rzeczy przewrotne, aby pociągnąć za sobą uczniów. 31 Dlatego czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami napominać każdego z was. 32 A teraz, bracia, polecam was Bogu i słowu jego łaski, które może zbudować was i dać wam dziedzictwo wśród wszystkich, którzy są uświęceni.
Rzym 16:17-20 17 A proszę was, bracia, abyście wypatrywali tych, którzy powodują rozłamy i zgorszenia przeciwko tej nauce, którą przyjęliście; unikajcie ich. 18 Gdyż tacy nie służą naszemu Panu Jezusowi Chrystusowi, ale własnemu brzuchowi, a przez gładkie słowa i pochlebstwo zwodzą serca prostych ludzi. 19 Wasze posłuszeństwo bowiem stało się znane wszystkim. Dlatego też raduję się z waszego powodu, ale chcę, abyście byli mądrzy w tym, co dobre, a prości w tym, co złe. 20 A Bóg pokoju wkrótce zetrze szatana pod waszymi stopami. Łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa niech będzie z wami. Amen.
1 Kor. 5:1-13 1 Słyszy się powszechnie o nierządzie wśród was, i to takim nierządzie, o jakim nie wspomina się nawet wśród pogan, że ktoś ma żonę swego ojca. 2 A wy wbiliście się w pychę, zamiast tak się smucić, aby został usunięty spośród was ten, kto się dopuścił tego czynu. 3 Ja bowiem, nieobecny ciałem, lecz obecny duchem, już jakbym był obecny, osądziłem tego, który to uczynił. 4 W imieniu naszego Pana Jezusa Chrystusa, gdy się zgromadzicie, wy i mój duch, z mocą naszego Pana Jezusa Chrystusa; 5 Wydajcie takiego szatanowi na zatracenie ciała, żeby duch był zbawiony w dniu Pana Jezusa. 6 Wasze chlubienie się nie jest dobre. Czyż nie wiecie, że trochę zakwasu całe ciasto zakwasza? 7 Usuńcie więc stary zakwas, abyście byli nowym ciastem, jako że jesteście przaśni. Chrystus bowiem, nasza Pascha, został ofiarowany za nas. 8 Obchodźmy zatem święto nie ze starym zakwasem ani z zakwasem złośliwości i przewrotności, ale w przaśnikach szczerości i prawdy. 9 Napisałem wam w liście, żebyście nie przestawali z rozpustnikami; 10 Ale nie z rozpustnikami tego świata w ogóle lub chciwymi, zdziercami czy bałwochwalcami, bo inaczej musielibyście opuścić ten świat. 11 Teraz jednak napisałem wam, żebyście nie przestawali z takim, który nazywając się bratem, jest rozpustnikiem, chciwym, bałwochwalcą, złorzeczącym, pijakiem lub zdziercą. Z takim nawet nie jadajcie. 12 Po co mi bowiem sądzić tych, którzy są na zewnątrz? Czy wy nie sądzicie tych, którzy są wewnątrz? 13 Tych, którzy są na zewnątrz, osądzi Bóg. Usuńcie więc złego spośród was samych.
2 Kor. 2:5-11 5 Jeśli więc ktoś spowodował smutek, to nie mnie zasmucił, ale po części – by nie obciążyć – was wszystkich. 6 Takiemu wystarczy kara wymierzona przez wielu z was. 7 Tak więc przeciwnie, powinniście mu raczej przebaczyć i pocieszyć go, aby przypadkiem zbytni smutek go nie pochłonął. 8 Dlatego proszę was, abyście potwierdzili swą miłość do niego. 9 Po to też pisałem, aby was wypróbować i się przekonać, czy we wszystkim jesteście posłuszni. 10 A komu wy coś przebaczacie, temu i ja, gdyż i ja, jeśli coś przebaczyłem temu, któremu przebaczyłem, zrobiłem to ze względu na was wobec Chrystusa; 11 Aby nas szatan nie podszedł; jego zamysły bowiem nie są nam nieznane.
2 Kor. 10:1-6 1 A ja sam, Paweł, proszę was przez łagodność i życzliwość Chrystusa, ja, który, gdy jestem obecny wśród was, jestem pokorny w waszych oczach, lecz gdy jestem nieobecny, jestem śmiały wobec was. 2 A proszę, żebym będąc obecny, nie musiał być śmiały tą pewnością siebie, którą zamierzam być śmiały wobec niektórych, którzy sądzą, że postępujemy według ciała. 3 Chociaż bowiem w ciele żyjemy, nie walczymy według ciała; 4 (Gdyż oręż naszej walki nie jest cielesny, ale z Boga, i ma moc burzenia twierdz warownych); 5 Obalamy rozumowania i wszelką wyniosłość, która powstaje przeciwko poznaniu Boga, i zniewalamy wszelką myśl do posłuszeństwa Chrystusowi; 6 Gotowi do ukarania wszelkiego nieposłuszeństwa, kiedy wasze posłuszeństwo będzie całkowite.
2 Kor. 11:1-5 1 O, gdybyście mogli trochę znieść moje głupstwo! Doprawdy, znoście mnie. 2 Jestem bowiem zazdrosny o was Bożą zazdrością; zaślubiłem was bowiem jednemu mężowi, aby przedstawić was Chrystusowi jako czystą dziewicę. 3 Lecz boję się, by czasem, tak jak wąż swoją przebiegłością oszukał Ewę, tak też wasze umysły nie zostały skażone i nie odstąpiły od prostoty, która jest w Chrystusie. 4 Gdyby bowiem przyszedł ktoś i głosił innego Jezusa, którego my nie głosiliśmy, albo gdybyście przyjęli innego ducha, którego nie otrzymaliście, albo inną ewangelię, której nie przyjęliście, znosilibyście go z łatwością. 5 A uważam, że w niczym nie ustępowałem tym wielkim apostołom.
2 Kor. 13:2 Powiedziałem poprzednio i znowu mówię, jako obecny za drugim razem, a nieobecny teraz, piszę tym, którzy przedtem grzeszyli, i wszystkim innym, że jeśli znowu przybędę, nie oszczędzę nikogo;
2 Kor. 13:10 Dlatego piszę to, będąc nieobecny, abym będąc obecny, nie musiał postępować surowo według mocy, którą mi dał Pan ku zbudowaniu, a nie ku niszczeniu.
Gal. 1:6-10 6 Dziwię się, że tak szybko dajecie się odwieść od tego, który was powołał ku łasce Chrystusa, do innej ewangelii; 7 Która nie jest inną; są tylko pewni ludzie, którzy was niepokoją i chcą wypaczyć ewangelię Chrystusa. 8 Lecz choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam ewangelię inną od tej, którą wam głosiliśmy, niech będzie przeklęty. 9 Jak powiedzieliśmy przedtem, tak i teraz znowu mówię: Gdyby wam ktoś głosił ewangelię inną od tej, którą przyjęliście, niech będzie przeklęty. 10 Czy teraz bowiem chcę pozyskać ludzi, czy Boga? Albo czy staram się przypodobać ludziom? Gdybym nadal ludziom chciał się przypodobać, nie byłbym sługą Chrystusa.
Gal. 2:2-6 2 A udałem się tam zgodnie z objawieniem i przedstawiłem im ewangelię, którą głoszę wśród pogan, osobno zaś tym, którzy cieszą się uznaniem, aby się czasem nie okazało, że biegnę albo biegłem na próżno. 3 Lecz nawet Tytusa, który był ze mną, nie zmuszono do obrzezania, mimo że był Grekiem; 4 A to z powodu wprowadzonych fałszywych braci, którzy się wkradli, aby wyszpiegować naszą wolność, jaką mamy w Chrystusie Jezusie, aby nas zniewolić. 5 Nie ustąpiliśmy im ani na chwilę i nie poddaliśmy się, aby pozostała wśród was prawda ewangelii. 6 A co do cieszących się uznaniem – jakimi kiedyś byli, jest dla mnie bez znaczenia, Bóg bowiem nie ma względu na osobę – ci więc, którzy cieszą się uznaniem, nic mi nie narzucili.
Gal. 6:1-2 1 Bracia, jeśli przydarzy się komuś jakiś upadek, wy, którzy jesteście duchowi, poprawiajcie takiego w duchu łagodności, uważając każdy na samego siebie, abyś i ty nie był kuszony. 2 Jedni drugich brzemiona noście, a tak wypełniajcie prawo Chrystusa.
Efez. 5:11 I nie miejcie nic wspólnego z bezowocnymi uczynkami ciemności, ale je raczej strofujcie.
1 Tes. 2:11-12 11 Wiecie bowiem, że każdego z was, jak ojciec swoje dzieci, zachęcaliśmy i pocieszaliśmy, i zaklinaliśmy; 12 Abyście postępowali w sposób godny Boga, który was powołał do swego królestwa i chwały.
2 Tes. 3:6-15 6 A nakazujemy wam, bracia, w imię naszego Pana Jezusa Chrystusa, abyście stronili od każdego brata, który postępuje nieporządnie, a nie według przekazanych nauk, które otrzymał od nas. 7 Sami bowiem wiecie, jak należy nas naśladować, ponieważ nie żyliśmy wśród was nieporządnie; 8 Ani u nikogo nie jedliśmy chleba za darmo, ale pracowaliśmy w trudzie i zmęczeniu we dnie i w nocy, aby dla nikogo z was nie być ciężarem. 9 Nie jakobyśmy nie mieli do tego prawa, lecz żeby dać wam samych siebie za przykład do naśladowania. 10 Gdy bowiem byliśmy u was, to nakazaliśmy wam: Kto nie chce pracować, niech też nie je. 11 Bo słyszymy, że niektórzy wśród was postępują nieporządnie, wcale nie pracują, lecz zajmują się niepotrzebnymi rzeczami. 12 Dlatego nakazujemy im i napominamy przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, aby spokojnie pracując, własny chleb jedli. 13 Wy zaś, bracia, nie bądźcie znużeni w czynieniu dobra. 14 Jeśli ktoś nie posłucha naszych słów zawartych w tym liście, to zwróćcie na niego uwagę i nie przestawajcie z nim, aby się zawstydził. 15 Nie uważajcie go jednak za nieprzyjaciela, lecz napominajcie jak brata.
1 Tym. 1:3-7 3 Jak cię prosiłem, gdy wybierałem się do Macedonii, byś pozostał w Efezie, tak teraz proszę, abyś nakazał niektórym, żeby inaczej nie nauczali; 4 I nie zajmowali się baśniami i niekończącymi się rodowodami, które wywołują raczej spory niż zbudowanie Boże, które oparte jest na wierze. 5 Końcem zaś przykazania jest miłość płynąca z czystego serca, z prawego sumienia i wiary nieobłudnej; 6 Od czego niektórzy odstąpili i zwrócili się ku czczej gadaninie; 7 Chcąc być nauczycielami prawa, nie rozumiejąc ani tego, co mówią, ani tego, co stanowczo twierdzą.
1 Tym. 1:18-20 18 Ten nakaz daję tobie, synu Tymoteuszu, według wcześniej wygłoszonych o tobie proroctw, abyś toczył zgodnie z nimi dobry bój; 19 Mając wiarę i czyste sumienie, które niektórzy odrzucili i stali się rozbitkami w wierze. 20 Do nich należą Hymenajos i Aleksander, których oddałem szatanowi, aby nauczyli się nie bluźnić.
1 Tym. 4:12-16 12 Niech nikt nie lekceważy twego młodego wieku; lecz bądź dla wierzących przykładem w mowie, w postępowaniu, w miłości, w duchu, w wierze, w czystości. 13 Dopóki nie przyjdę, pilnuj czytania, zachęcania i nauki. 14 Nie zaniedbuj daru, który jest w tobie, który został ci dany przez proroctwo wraz z nałożeniem rąk starszych. 15 O tym rozmyślaj, temu się oddawaj, aby twoje postępy były widoczne dla wszystkich. 16 Pilnuj samego siebie i nauki, trwaj w tych rzeczach, bo to czyniąc, i samego siebie zbawisz, i tych, którzy cię słuchają.
1 Tym. 5:20 A tych, którzy grzeszą, strofuj w obecności wszystkich, aby i inni się bali.
2 Tym. 2:14-26 14 To wszystko przypominaj, zaklinając ich przed Panem, aby się nie wdawali w spory o słowa, bo to niczemu nie służy, tylko prowadzi do zguby słuchaczy. 15 Staraj się, abyś stanął przed Bogiem jako wypróbowany pracownik, który nie ma się czego wstydzić i który dobrze rozkłada słowo prawdy. 16 Unikaj zaś pospolitej, czczej gadaniny, bo prowadzi ona do coraz większej bezbożności. 17 A ich mowa szerzy się jak gangrena. Do nich należą Hymenajos i Filetos; 18 Którzy pobłądzili w sprawie prawdy, mówiąc, że zmartwychwstanie już nastąpiło, i wywracają wiarę niektórych. 19 Mimo to fundament Boży stoi niewzruszony, mając taką pieczęć: Zna Pan tych, którzy należą do niego, oraz: Niech odstąpi od nieprawości każdy, kto wzywa imienia Chrystusa. 20 W wielkim zaś domu znajdują się nie tylko naczynia złote i srebrne, lecz także drewniane i gliniane, niektóre do użytku zaszczytnego, a inne do niezaszczytnego. 21 Jeśli więc ktoś oczyści samego siebie z tego wszystkiego, będzie naczyniem do użytku zaszczytnego, uświęconym i użytecznym dla Pana, przygotowanym do każdego dobrego czynu. 22 Uciekaj też od młodzieńczych pożądliwości, a zabiegaj o sprawiedliwość, wiarę, miłość, pokój wraz z tymi, którzy wzywają Pana z czystego serca. 23 Unikaj zaś głupich i niedouczonych rozmów, wiedząc, że rodzą kłótnie. 24 A sługa Pana nie powinien wdawać się w kłótnie, lecz ma być uprzejmy względem wszystkich, zdolny do nauczania, cierpliwie znoszący złych; 25 Łagodnie nauczający tych, którzy się sprzeciwiają; może kiedyś Bóg da im pokutę, aby uznali prawdę; 26 Oprzytomnieli i wyrwali się z sideł diabła, przez którego zostali schwytani do pełnienia jego woli.
2 Tym. 4:14-15 14 Aleksander, ludwisarz, wyrządził mi wiele zła; niech mu Pan odda według jego uczynków. 15 I ty się go strzeż, bo bardzo sprzeciwiał się naszym słowom.
Tyt. 1:7-16 7 Biskup bowiem, jako szafarz Boży, ma być nienaganny, niesamowolny, nieskory do gniewu, nieoddający się piciu wina, nieskłonny do bicia, niegoniący za brudnym zyskiem; 8 Lecz gościnny, miłujący dobro, roztropny, sprawiedliwy, święty, powściągliwy; 9 Trzymający się wiernego słowa, zgodnego z nauką, aby też mógł przez zdrową naukę napominać i przekonywać tych, którzy się sprzeciwiają. 10 Jest bowiem wielu niekarnych, oddających się czczej gadaninie i zwodzicieli, zwłaszcza wśród obrzezanych. 11 Im trzeba zamknąć usta, gdyż całe domy wywracają, nauczając, czego nie należy, dla brudnego zysku. 12 Jeden z nich, ich własny prorok, powiedział: Kreteńczycy to zawsze kłamcy, złe bestie, brzuchy leniwe. 13 Świadectwo to jest prawdziwe. Dlatego karć ich surowo, aby byli zdrowi w wierze; 14 I nie zajmowali się żydowskimi baśniami i przykazaniami ludzi odwracających się od prawdy. 15 Dla czystych wszystko jest czyste, natomiast dla skalanych i niewierzących nie ma nic czystego, lecz skalany jest zarówno ich umysł, jak i sumienie. 16 Twierdzą, że znają Boga, ale swymi uczynkami temu przeczą, budząc obrzydzenie, będąc nieposłusznymi i niezdolnymi do wszelkiego dobrego uczynku.
Tyt. 3:8-11 8 Wiarygodne to słowo i chcę, abyś o tym zapewniał, żeby ci, którzy uwierzyli Bogu, zabiegali o celowanie w dobrych uczynkach. Jest to dobre i pożyteczne dla ludzi. 9 Unikaj zaś głupich dociekań, rodowodów, sporów i kłótni o prawo; są bowiem nieużyteczne i próżne. 10 Heretyka po pierwszym i drugim upomnieniu unikaj; 11 Wiedząc, że taki człowiek jest przewrotny i grzeszy, i sam siebie osądza.
Michał Głazowski
