Lekcja 8 – Zaimki wskazujące , Zaimek zwrotny
Zaimek wskazujący
οὗτος , ten
|
Zaimek demonstracyjny: “ten” |
||||||
| r. męski | r. żeński | r. nijaki | ||||
| l. poj. | l. mnoga | l. poj. | l. mnoga | l. poj. | l. mnoga | |
| Nom. / Mian. | οὗτος / ten | οὗτοι / ci | αὕτη / ta | αὗται / te | τοῦτο / to | ταῦτα / te |
| Gen. / Dop. | τούτου / tego | τούτων / tych | ταύτης / tej | τούτων / tych | τούτου / tego | τούτων / tych |
| Dat. / Cel. | τούτῳ / temu | τούτοις / tym, | ταύτῃ / tej, z tą | ταύταις / tym | τούτῳ / temu, | τούτοις / tym, |
| z tymi, o tych | z tymi, o tych | z tymi, o tych | ||||
| Acc. / Bier. | τοῦτον / tego | τούτους / tych | ταύτην / tę, tą | ταύτας / te | τοῦτο / to | ταῦτα / te |
Tak jak widzieliśmy w przedimku określonym, wszystkie formy zaczynają się od τ z wyjątkiem mianownika liczby pojedynczej i liczby mnogiej w rodzaju męskim i żeńskim. Zwróć uwagę na szorstki znak oddechowy w formach, które nie zaczynają się od τ . To, wraz z akcentem na penulcie, jest jedyną rzeczą, która odróżnia zaimek wskazujący αὕτη od zaimka osoby trzeciej αὐτή
Zauważ, że w rodzaju nijakim liczbie pojedynczej zarówno w mianowniku, jak i w bierniku, końcówka ν jest pominięta. Ale pod tym względem również zaimek wskazujący jest jak przedimek określony, podobnie też jak zaimek względny i przymiotnik ἄλλος .
Jedyną niespodzianką jest pozornie kapryśna natura dyftongu w rdzeniu. Rodzaj męski ma cały czas ου, ale żeńska liczba mnoga ma αυ . Co więcej, dyftong rdzeniu powraca do ου w żeńskim dopełniaczu liczby mnogiej. W rodzaju nijakim liczbie mnogiej oba rdzenie są jednakowo reprezentowane. Jednak możemy to zrozumieć, zauważając, że istnieje spójna zasada: gdziekolwiek zakończenie ma ο lub ω , rdzeń będzie miał ου, a gdziekolwiek zakończenie ma α lub η , rdzeń będzie miał αυ .
ἐκεῖνος , tamten
| Zaimek demonstracyjny: “tamten“ | ||||||
| r. męski | r. żeński | r. nijaki | ||||
| l. poj. | l. mnoga | l. poj. | l. mnoga | l. poj. | l. mnoga | |
| Nom. / Mian. | ἐκεῖνος / tamten | ἐκεῖνοι / tamci | ἐκείνη / tamta | ἐκεῖναι / tamte | ἐκεῖνο / tamto | ἐκεῖνα / tamte |
| Gen. / Dop. | ἐκείνου / tamtego | ἐκείνων / tamtych | ἐκείνης / tamtej | ἐκείνων / tamtych | ἐκείνου / tamtego | ἐκείνων / tamtych |
| Dat. / Cel. | ἐκείνῳ / tamtemu, tamtym | ἐκείνοις / tamtym, | ἐκείνῃ / tamtej, z tamtą, o tamtej | ἐκείναις / tamtym, z tamtymi, o tamtych | ἐκείνῳ / tamtemu, tamtym | ἐκείνοις / tamtym, z tamtym, o tamtych |
| z tamtymi, o tamtych | ||||||
| Acc. / Bier. | ἐκεῖνον / tamtego | ἐκείνους / tamtych | ἐκείνην / tamtą | ἐκείνας / tamte | ἐκεῖνο / tamto | ἐκεῖνα / tamte |
ἐκεῖνος jest całkowicie regularny, z tym, że ponownie, mianownik rodzaju nijakiiego i wołacz nie mają końcowego ν .
Szyk wyrazów
Predykat = orzeczenie
Normalna pozycja dla zaimków wskazujących jest tym, co nazywamy pozycją predykatu. Jednak zaimki wskazujące w tej pozycji niekoniecznie muszą znajdować się w orzeczeniowej części zdania. Po prostu odnosimy się do słowa w tej pozycji, jako do pozycji predykatu, ponieważ w przypadku przymiotników jest ono faktycznie powiązane z predykatem. Pamiętajcie, że przymiotniki w pozycji predykatu muszą być w mianowniku i faktycznie są częścią predykatu, z kopulą (łącznikiem gramatycznym podmiotu i orzeczenia) implikowana jest pewna forma czasownika być. Z zaimkami wskazującymi nie ma to miejsca. Rozważ następujące przykłady:
Ponieważ kopula nie jest domniemana, gdy zaimek jest w tym położeniu, aby powiedzieć, że człowiek jest tym , czasownik musi być wyraźnie określony:
Użycie rzeczownikowe
Zaimek rzeczowy – zastępuje rzeczownik, np. ja, ty, my, wy, oni, kto, co, nic, coś, ktoś
Zauważ, że w ostatnim przykładzie zaimek wskazujący funkcjonuje jako rzeczowy. Rozważ następujące przykłady:
οὗτοι ἔχουσιν τὴν ἐξουσίαν (Obj. 11: 6)
oni (ci) mają moc
αὕτη γὰρ ἐστιν ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ (1 Jana 5:3)
na tym( bowiem polega miłość Boga
Zaimek zwrotny
Zaimek zwrotny odbija działanie z powrotem do podmiotu, dlatego też polskie tłumaczenie będzie używać słowa się i siebie. .
widzę się
Mówi do siebie
Ponieważ zaimek zwrotny odbija działanie z powrotem do podmiotu, sam nie jest podmiotem, ale jest przedmiotem czasownika. W związku z tym nie ma mianownika dla zaimka zwrotnego. Zauważ również, że w pierwszej i drugiej osobie liczby pojedynczej nie występują formy rodzaju nijakiego .
Istnieje pewna różnorodność opinii co do rozwoju zaimka zwrotnego. Robertson uważał, że zaimek osobowy był pierwotnie refleksyjny, a formy refleksyjne w hellenistyce były późnym rozwojem (s. 680, 687). Z drugiej strony, w gramatyce Blassa i Debrunnera powiedziano nam, że zaimki zwrotne “oddały część swojej pierwotnej funkcji zwykłym zaimkom osobowym w NT (jak w hellenistycznym)” (s. 147f). Niezależnie od tego, jakie są fakty historii i rozwoju, bez względu na to, czy chodziło o zastąpienie go lub zastąpienie go prostym zaimkiem osobistym, czy też nie uzasadniając etymologii, warto zauważyć, że zaimek zwrotny jest wizualnie kombinacją innych zaimków, które już poznaliśmy. Pamiętajmy, że prosty zaimek pierwszej osoby, biernik liczby pojedynczej, jest ἐμέ . Rdzeń tego słowa w połączeniu z formami αὐτός utworzą zaimek zwrotny pierwszej osoby.
Nawet jeśli nie ma różnicy dla osoby, ponieważ zaimek odzwierciedla działanie z powrotem do podmiotu, osoba ta jest łatwo rozpoznawalna. Poniższe przykłady ilustrują to:
οὐ γὰρ ἑαυτοὺς κηρύσσομεν (2 Kor 4:5)
nie głosimy bowiem samych siebie
Ponieważ κηρύσσομεν jest pierwszą osobą w liczbie mnogiej, wiemy, że tłumaczymy ἑαυτούς jako “sami”, a nie “siebie” lub “siebie”. (Zauważ, że Paweł nie mówi, ponieważ my sami nie nauczamy, a raczej mówi on, że głosili Jezusa Chrystusa jako Pana, a nie siebie.)
οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς (Jan 6:53)
nie będziecie mieć życia w sobie
Ponieważ ἔχετε jest drugą osobą w liczbie mnogiej, wiemy, że tłumaczymy ἑαυτοῖς jako siebie, a nie siebie lub samych siebie .
τὴν ἀγάπην τοῦ θεοῦ οὐκ ἔχετε ἐν ἑαυτοῖς (Jan 5:42)
nie macie w sobie miłości Boga
Ponieważ ἔχετε jest drugą osobą w liczbie mnogiej, możemy tłumaczyć ἑαυτοῖς jako w sobie.
Już nauczyliśmy się używać takich słów jak się, sobie i siebie tłumacząc mianownik αὐτός, używany jako intensyfikator czasowników. Musimy jednak wyraźnie rozróżnić między tamtym użyciem a tym. Zwróć uwagę na następujące kontrasty:
| Intensywne stosowanie αὐτός | Zaimek zwrotny |
| αὐτὸς ἀκούω τὸν λόγον | ἀκούω ἐμαυτόν |
| Ja sam słyszę to słowo | Słyszę siebie |
| intensyfikuje podmiot | odzwierciedla działanie z powrotem do podmiotu |
| jest częścią pełnego podmiotu | jest częścią pełnego rzeczecznia |
| jest zawsze w mianowniku | nigdy nie jest mianownikiem |
.
Ściągnij lekcję
