Jan 12:24 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, samo zostaje. Jeśli jednak obumrze, wydaje obfity plon.
Spis treści
Najbliższy kontekst
Jest to wstęp do przemowy Jezusa o Jego własnej śmierci. Jednakże chwilę przed tą wypowiedzią Chrystus rozprawiał o pełnym poddaniu świętych Mesjaszowi.
Pełen kontekst
.
20 A wśród tych, którzy przychodzili do Jerozolimy, żeby oddać cześć Bogu w święto, byli pewni Grecy.21 Oni to przyszli do Filipa, który był z Betsaidy w Galilei, i prosili go: Panie, chcemy zobaczyć Jezusa.
22 Filip przyszedł i powiedział Andrzejowi, a z kolei Andrzej i Filip powiedzieli Jezusowi.
23 A Jezus im odpowiedział: Nadeszła godzina, aby Syn Człowieczy został uwielbiony.
24 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, samo zostaje. Jeśli jednak obumrze, wydaje obfity plon.
25 Kto miłuje swoje życie, utraci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne.
26 Jeśli ktoś mi służy, niech idzie za mną, a gdzie ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś będzie mi służył, uczci go mój Ojciec.
Zapowiedź śmierci
Pewni Grecy pragnęli zobaczyć Jezusa. Wydaje się, że na prosbę spotkania z Mesjaszem powinni otrzymać raczej prostą odpowiedź „tak” lub „nie”, ale byli to Grecy, a nie Żydzi, więc Filip poszedł i powiedział Andrzejowi, że Grecy, ze wszystkich ludów, pragnęli zobaczyć Jezusa. Potem obaj poszli zobaczyć Jezusa i powiedzieli mu o tym. Filip i Andrzej prawdopodobnie oczekiwali prostej odpowiedzi „tak” lub „nie”. Jednak Jezus był nauczycielem i rzadko odpowiadał w taki sposób. Zamiast tego Jezus zaczyna mówić o swojej własnej śmierci. Mówi:
wers 23 Nadeszła godzina, aby Syn Człowieczy został uwielbiony.
Tak więc, mówiąc o własnej śmierci, Jezus dodaje:
wers 24 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, samo zostaje. Jeśli jednak obumrze, wydaje obfity plon.
.
Ale co to znaczy?
Dopóki ziarno pszenicy pozostaje tylko ziarnem w łodydze pszenicy, pozostaje ono tylko – samotnym ziarnem. Dopiero gdy zostaje oderwane od kłosa i zakopane w ziemi, wytwarza więcej ziarna. Jezus jest nasieniem (ziarnem pszenicy) Abrahama
Gal. 3:16 Otóż Abrahamowi i jego potomkowi zostały dane obietnice. Nie mówi: I jego potomkom, jak o wielu, ale jak o jednym: I twemu potomkowi, którym jest Chrystus.
Jezus mógł postanowić, że nie umrze (por. Jan 10:18 Nikt mi go (życia) nie odbiera, ale ja oddaję je sam z siebie. Mam moc je oddać i mam moc znowu je wziąć), ale gdyby wybrał tę opcję, wówczas pozostałby sam w niebie. Ale co się stanie, jeśli Jezus (Nasienie nasion) umrze? Otóż, Jezus staje się pierworodnym pośród wielu braci i sióstr
Rzym. 8:29 Tych bowiem, których on przedtem znał, tych też przeznaczył, aby stali się podobni do obrazu jego Syna, żeby on był pierworodny między wieloma braćmi.
.
Jan 6:40 I to jest wola tego, który mnie posłał, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w niego, miał życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
Jezus wierzył w rozmnożenie. Poinstruował pierwszego Adama, aby był się rozmnażał i napełniał ziemię
1 Mojż. 1: 28 I Bóg błogosławił im. Potem Bóg powiedział do nich: Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, napełniajcie ziemię
Jezus jest drugim i ostatnim Adamem, Jezus podąża za nim. Jednak sposobem prokreacji Jezusa jest jego śmierć na krzyżu, a jego narzeczona jest jego kościołem.
1 Kor 15:45; 47 45 Tak też jest napisane: Stał się pierwszy człowiek, Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym; 47 Pierwszy człowiek z ziemi – ziemski, drugi człowiek – sam Pan z nieba.
.
1 Piotra 1:23 Będąc odrodzeni nie z nasienia zniszczalnego, ale z niezniszczalnego, przez słowo Boże, które jest żywe i trwa na wieki.
.
Jakub 1:18 Ze swojej woli zrodził nas słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwocinami jego stworzeń.
.
Skala rozmnożenia
25 Kto miłuje swoje życie, utraci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne.
26 Jeśli ktoś mi służy, niech idzie za mną, a gdzie ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś będzie mi służył, uczci go mój Ojciec.
Ile może z siebie wydać jedno ziarno pszenicy spadające na ziemię i umierające? Pod względem rolnym, jedno ziarno pszenicy może wytworzyć osiem lub więcej kłosów z ponad 40 nasionami na kłos. Jezus wskazuje w Jana 12:25-26, że jeśli te wierzące w Jezusa ziarna w pełni umrą na tym świecie, to wytworzą kolejne osiem lub więcej kłosów z ponad 40 nasionami na kłos itd. Ilość powstałych plonów jest przytłaczająca. Nic dziwnego, że Największy z rolników mówi:
Łuk. 10:2 Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby wysłał robotników na swoje żniwo.
Po jego zmartwychwstaniu, Chrystus nakazuje nauczać wszystkie narody, a Jego Słowo nigdy nie wraca próżnym i w dniu ostatecznym zbierze żniwo z każdego plemienia, języka i narodu:
Mat. 28:18-19 18 Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi. 19 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody
.
Izaj. 55:11 Tak będzie z moim słowem, które wyjdzie z moich ust: nie wróci do mnie na próżno, ale uczyni to, co mi się podoba, i poszczęści mu się w tym, do czego je poślę.
.
Obj. 5:9 odkupiłeś nas dla Boga przez swoją krew z każdego plemienia, języka, ludu i narodu.
.
Obj. 7:9 Potem zobaczyłem, a oto wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć, z każdego narodu, plemienia, ludu i języka, który stał przed tronem i przed Barankiem ubrani w białe szaty, a palmy w ich rękach.
A ty? Czy umarłeś dla grzechu, siebie i świata?
Zobacz w temacie
