Śpiew kanonicznych Psalmów, część 1

utworzone przez | maj 24, 2022 | Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia biblijna

Przedmowa

3 Mojż. 10:1-2 1. A Nadab i Abihu, synowie Aarona, wzięli każdy swoją kadzielnicę, włożyli do nich ogień, nałożyli na nie kadzidła i ofiarowali przed PANEM obcy ogień, którego im nie nakazał. 2. Wtedy wyszedł ogień sprzed PANA i pochłonął ich, i pomarli przed PANEM.

Podstępnie wprowadzona do chrześcijaństwa doktryna wolnej woli człowieka, jak zauważył Jakub Arminiusz, główny jej propagator w kręgach protestanckich „posiada nieskończoną wartość jako narzędzie w różnych tematach teologicznej doktryny”  [Disp. publ. 4:34]. Z perspektywy czasu trudno nie zgodzić się z tą tezą, rzeczywiście każdy obszar teologii został w mniejszym lub większym stopniu wypaczony naukami ludzkimi, które dla Boga nie mają żadnej wartości. Zepsucie dotknęło także formy wspólnego uwielbienia, przed czym ostrzegał pielgrzymujący Mesjasz.

Marek 7:7 Lecz na próżno mnie czczą, ucząc nauk, które są nakazami ludzkimi.

Podstęp doprowadził do bezbożnej anarchii, zupełnie jak w czasach bezkrólewia w Izraelu tak i obecnie każdy człowiek ogłaszający się chrześcijaninem czyni to, co słuszne w jego oczach (Sędziów 17:6). Samowolne wprowadzenie ludzkiego elementu do kultu Boga niesie ze sobą poważne niebezpieczeństwo Bożego gniewu, o czym boleśnie i na własnej skórze przekonali się kapłani Nadab i Abihu. Ich „jedyną winą” był nieuprawniony sposób oddania Bogu czci: Nadab i Abihu umarli, gdy ofiarowali inny ogień przed PANEM (4 Mojż. 26:61).

Kościół to nie demokracja i rządzi się Bożym prawem: wszystko co nie jest przez Boga nakazane, jest zabronione. Powszechnie przyjętej przez upadłe umysły principium popularis „wszystko co nie jest zabronione jest dozwolone” Pismo Święte przeciwstawia regulacyjną zasadę formy publicznego uwielbienia.

Mat. 28:19-20 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego; Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do końca świata. Amen.

Bóg nakazuje śpiewanie Psalmów. Bóg również nigdy nie dał ludziom wolnej ręki do tworzenia religijnych pieśni, aby były śpiewane w czasie nabożeństwa.

Niezwykłość Psalmów

Księga Psalmów pełni szczególną, a nawet wyjątkową rolę w całym Piśmie Świętym.

Po pierwsze, tylko Księga Psalmów była pisana na przestrzeni około tysiąca lat, przynajmniej od Psalmu Mojżesza na pustyni (Psalm 90) do niewoli Judy nad rzekami Babilonu (Psalm 137). Obejmuje to prawie cały okres, w którym powstawał Stary Testament.

Po drugie, ta Księga kanoniczna wyróżnia się tym, że napisało ją wielu ludzi –

  • Mojżesz,
  • Dawid,
  • Salomon,
  • Asaf,
  • Etan,
  • Heman,
  • synowie Korego
  • itd.

Po trzecie, jest to najdłuższa księga w całej Biblii, zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie, licząca 150 rozdziałów. Jak wynika z Biblii Króla Jakuba, czyli Wersji Autoryzowanej, 150 Psalmów jest ułożonych w pięciu księgach (Psalmy 1-41; 42-72; 73-89; 90-106; 107-150).

Po czwarte, Księga ta wyróżnia się swoją wszechstronnością, jak zauważyli wielcy ojcowie Kościoła.

  • Atanazy nazwał ją „uosobieniem całego Pisma Świętego”;
    .
  • Bazyli Wielki uważał ją za „kompendium całej boskości”;
    .
  • Marcin Luter mówił o niej „mała Biblia”;
    .
  • Jan Kalwin widział w niej „anatomię duszy”.
    .
  • Franciszek Delitzsch powiedział: „Nie ma żadnej istotnej prawdy Nowego Testamentu, która nie byłaby zawarta w Psalmach”.
    .

Jedyna kanoniczna Księga do śpiewania

Cztery poprzednie cechy w różny sposób służą piątej: Księga Psalmów lub Psałterz jest wyjątkowa, ponieważ tylko ona spośród 66 Ksiąg biblijnych została napisana w wyraźnym Bożym celu, aby lud Boży mógł ją śpiewać. Wszystkie Księgi Pisma Świętego, łącznie z Psalmami, są przeznaczone do czytania i głoszenia, a także służą do właściwego kształtowania modlitwy, ale tylko Psalmy mają kanoniczną funkcję śpiewnika.

Po pierwsze, jest oczywiste, że są one pieśniami, ponieważ Psalmy (oczywiście z wyjątkiem tytułów, których nie należy śpiewać) składają się wyłącznie z poezji lirycznej z paralelizmami. Niektóre Psalmy zawierają nawet refreny, zwłaszcza Psalm 136 (bo na wieki jego miłosierdzie).

Po drugie, co jeszcze bardziej oczywiste, w nagłówkach Psalmów znajdują się wzmianki

Po trzecie, księga jest ułożona w formie 150 oddzielnych pieśni, od długich jak 176 wersetów (Psalm 119) do najkrótszych, liczących zaledwie 2 wersety (Psalm 117).

Po czwarte, w Psałterzu znajduje się dosłownie mnóstwo nakazów śpiewania na chwałę Boga (np. Psalm 47; 95-96).

Po piąte, król Dawid, główny autor Psalmów, jest nazywany „słodkim psalmistą [lub śpiewakiem] Izraela”

2 Sam. 23:1 Oto ostatnie słowa Dawida. Dawid, syn Jessego, mężczyzna, który został wywyższony, pomazaniec Boga Jakuba i miły psalmista Izraela, powiedział

Po szóste, sam tytuł księgi w języku hebrajskim brzmi: Sefir Tehellim – księga pochwał. W greckim przekładzie Septuaginty, używanym przez Apostołów i wczesny Kościół, ta kanoniczna Księga jest nazywana Psalmami lub Psałterzem.

Po siódme, Psalmy te są nazywane w Piśmie Świętym „pieśniami Pana” przynajmniej w trzech różnych miejscach

1 Kronik 25:7 A liczba ich wraz z ich braćmi wyćwiczonymi w pieśniach PANA, wszystkich uzdolnionych, wynosiła dwieście osiemdziesiąt osiem.
.
2 Kronik 29:27 I Ezechiasz rozkazał złożyć całopalenie na ołtarzu. A gdy rozpoczęło się całopalenie, zaczęto też śpiewać pieśni PANU przy dźwiękach trąb i instrumentów Dawida, króla Izraela.
.
Psalm 137:4 Jakże możemy śpiewać pieśń PANA na obcej ziemi?

Przeznaczenie Psalmów

Pan dał te pieśni i należy je śpiewać na Jego chwałę. Nazywa się je także „pieśniami Syjonu” , a „Syjon” to Kościół Boży. Psalmy te są pieśniami Pana dla Syjonu, które lud Boży ma śpiewać na Jego chwałę.

Psalm 137:3 Bo tam ci, którzy nas wzięli w niewolę, żądali od nas pieśni, a nasi ciemięzcy – radości, mówiąc: Śpiewajcie nam którąś z pieśni Syjonu.

Dawid odgrywa w tym wszystkim kluczową rolę, ponieważ to on napisał większość pieśni Pana dla Jego Kościoła, jak wyjaśnia 2 Księga Samuela 23:1.

Po pierwsze, nazwano go „mężem, który został wywyższony„, to znaczy powierzono mu wywyższoną pozycję Psalmisty Kościoła Bożego. Jest to urząd w służbie Jahwe i żaden człowiek nie może go sobie przywłaszczyć

Hebr. 5:4 A nikt sam sobie nie bierze tej godności, tylko ten, który zostaje powołany przez Boga, tak jak Aaron.

Po drugie, jest On nazywany „pomazańcem Boga Jakuba„. Został wyniesiony na wysokość przez namaszczenie, to znaczy przez upoważnienie i wyposażenie przez Ducha Bożego do napisania dla nas tych Psalmów.

Dlatego, po trzecie, nazywany jest „miłym Psalmistą Izraela„.
.

Zastosowanie Psalmów według Starego Testamentu

Co Stary Testament mówi nam o historycznym zastosowaniu Psalmów?

A) Psalm 30, jak wskazuje jego tytuł, był śpiewany „na poświęcenie przybytku Dawida„, czyli jego królewskiego pałacu.

B) Psalmy śpiewano przy wnoszeniu Arki Przymierza do Jerozolimy (1 Kronik 15:16-22, 27-28). Dawid ustanowił śpiewanie Psalmów w przybytku dla Arki w Jerozolimie w 1 Księdze Kronik 16, gdzie cytuje się kolejno różne części Psalmów 105, 96 i 106. Również w świątyni Salomona ustanowiono lewicki śpiew Psalmów (1 Kronik 6:31-47).

C) Dawid wyznaczył 4000 lewitów jako muzyków (1 Kronik 23:5), w tym 288 przywódców kultu (1 Kronik 25:7-31), aby chwalili Boga śpiewem (1 Kronik 16:37-42). Mężczyźni ci śpiewali Psalmy

  • podczas codziennych porannych i wieczornych ofiar składanych na ołtarzu Jahwe (1 Kronik 23:30),
    .
  • podczas cotygodniowego szabatu (por. Psalm 92),
    .
  • podczas comiesięcznych nowiów księżyca i dorocznych świąt, takich jak Pascha, Pięćdziesiątnica i Święto Przybytków (por. Psalm 81:1-5).

W 1 Księdze Kronik czytamy, że Lewici śpiewali psalmy „dniem i nocą” w sanktuarium Bożym w Jerozolimie (por. Psalm 134:1).

1 Kronik 9:33 Ci byli śpiewakami, naczelnikami rodów Lewitów, którzy mieszkają w komnatach; byli wolni od innych zajęć, gdyż we dnie i w nocy zajmowali się tą służbą.
.
Psalm 134:1 <Pieśń stopni.> Oto błogosławcie PANA, wszyscy słudzy PANA, którzy nocami stoicie w domu PANA.

D) Kiedy starotestamentowy Kościół został zreformowany za panowania królów Joasza (z Jehojadą, najwyższym kapłanem), Ezechiasza i Jozjasza, śpiewano w nim Psalmy ułożone przez Dawida i Asafa (2 Kronik 23:13, 18; 29:25-30; 35:15-16).

E) Czytamy, że Psalmy śpiewano także przy innych okazjach:

  • przy poświęceniu Świątyni Salomona (2 Kronik 5:12-13);
    .
  • jako pieśni bojowe armii Jozafata, gdy wyruszała do walki z Ammonitami, Moabitami i Edomitami (2 Kronik 20:21);
    .
  • przy zakładaniu fundamentów pod Świątynię Zerubabela (Ezdr. 3:10-11);
    .
  • oraz przy poświęceniu odbudowanych murów Jerozolimy (Neh. 12:24, 27-29, 45-47).

F) Ogólnie rzecz biorąc, Psalmy śpiewano, gdy lud Boży udawał się do Jerozolimy, aby obchodzić trzy wielkie święta pielgrzymkowe.

Każdy z czternastu specjalnych Psalmów nazywano „Pieśnią stopni”, czyli o wstępowaniu lub wchodzeniu do góry, czyli do Świątyni w świętym mieście (Psalmy 120-134).

G) Niektóre Psalmy śpiewano szczególnie wtedy, gdy święci byli utrapieni (Psalm 102) lub znajdowali się „w głębinach” (Psalm 130). Psalm 137 był najpierw śpiewany „nad rzekami Babilonu”.

H) Same Psalmy mówią nam, że mają być śpiewane przez nas, „pogan”, w czasach Nowego Testamentu.

Psalm 117:1 nakazuje: Chwalcie Pana, wszystkie narody [tzn. nie tylko etniczni Żydzi], chwalcie Go, wszyscy ludzie [dosłownie: ludy w liczbie mnogiej].

Cytuje go Apostoł Paweł na poparcie swojej pracy misyjnej wśród pogan:

Rzym. 15:11 Chwalcie Pana, wszyscy poganie, i wysławiajcie Go, wszyscy ludzie [dosł. ludy w liczbie mnogiej]”

Psalm 100:1 mówi: „Radośnie wykrzykujcie PANU, wszystkie ziemie!„, włączając w to Polskę, Singapur, Irlandię Północną, Brazylię i Malawi.

Wnioski: Pan Zastępów chce, abyśmy w epoce Nowego Testamentu – epoce, o której mówią same Psalmy (np. Psalm 22, 22-31; 45; 67; 110; itd.) – śpiewali Jego chwałę za pomocą kanonicznego Psałterza.

Co więcej, Bóg chce, abyśmy śpiewali je aż do końca świata, o którym Psalmy mówią (np. Psalm 50; 98; 102; itd.). Wszystko to jest zgodne z faktem, że Dawid został wyniesiony na wysokość jako „miły Psalmista Izraela„, czyli Kościoła Bożego (2 Sam. 23:1).
.

Użycie ich przez Chrystusa w Jego ziemskiej służbie

A) Praktycznie powszechnie uznaje się, że Żydzi w czasach Chrystusa śpiewali Psalmy. Psalmy kanoniczne były śpiewane w Świątyni, w drodze do Jerozolimy na święta pielgrzymie, w domu i w innych miejscach.

B) Co więcej, prawie wszyscy zgadzają się, że Żydzi śpiewali psalmy Hallel (Alleluja, czyli „Chwalcie Pana”) podczas Paschy (Psalmy 113-118). Po Jego ostatniej Passze i pierwszej Wieczerzy Pańskiej czytamy, że Jezus i jedenastu uczniów śpiewali te natchnione pieśni:

„A gdy odśpiewali hymn, poszli na Górę Oliwną” (Mat. 26:30; Marek 14:26).

C) Duch Święty mówi nam coś bardzo ważnego w tym krytycznym momencie życia Chrystusa. Wkrótce zostanie On zdradzony i ukrzyżowany za wszystkie grzechy wszystkich wybranych przez Boga.

Właśnie ustanowił Wieczerzę Pańską, sakrament Nowego Testamentu, w miejsce starotestamentowej Paschy. Była to scena, podczas której wypowiedział te wielkie słowa:

„Albowiem to jest moja krew nowego przymierza, która się za wielu wylewa na odpuszczenie grzechów„ (Mat. 26:28; Marek 14:24; Łuk. 22:20; 1 Kor 11:25).

Następnie Chrystus, głowa Kościoła, i jedenastu uczniów, przywódcy Kościoła Nowego Przymierza, śpiewali psalmy Hallel.

D) W ten sposób Pascha przemija jako zwyczajne zachowanie Starego Przymierza (por. 1 Kor 5:7), ale śpiew Psalmów przechodzi do nowej dyspensacji. Kanoniczny śpiew Psalmów jest tu zjednoczony z Wieczerzą Pańską, która ma trwać aż do powtórnego przyjścia Jezusa Chrystusa w wielkiej chwale na obłokach nieba ze swymi świętymi aniołami (1 Kor 11:26).
.

Septuaginta (LXX)

Jakiś czas po ukończeniu Księgi Psalmów i natchnieniu wszystkich pozostałych Ksiąg kanonu Starego Testamentu, Pisma hebrajskie zostały przetłumaczone na język grecki.

Dlaczego tak się stało? Odpowiedź jest taka, że wielu Żydów było rozproszonych poza swoją starożytną ojczyzną, zwłaszcza we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego. W tamtych czasach wielu ludzi w Imperium Rzymskim mówiło po grecku, w tym także Żydzi. Z biegiem lat Żydzi, a przynajmniej wielu z nich, utracili umiejętność czytania i słuchania języka hebrajskiego.

Dlatego około roku 200 p.n.e. powstało greckie tłumaczenie Starego Testamentu, tak jak my go teraz nazywamy. Wersja ta, Septuaginta, była używana w synagogach żydowskich. Większość Żydów i prozelitów, którzy posiadali egzemplarze Biblii, miała ten grecki przekład. Używano go do zapamiętywania i nauczania. Krótko mówiąc, grecka Septuaginta była Biblią ówczesnego Kościoła.

A co z przekładem Psalmów w Septuagincie? Hebrajska Sephe

r Tehillim (Księga Pochwał) stała się po grecku Psalmoi, która w języku polskim znana jest jako Psalmy lub Psałterz. Same greckie tytuły Psalmów zawierają trzy słowa – i tylko trzy słowa – określające te Psalmy jako materiał do śpiewania:

  1. psalmos (psalm),
  2. hymnous (hymn)
  3. i oodee (pieśń).

Co się stało, gdy Ewangelia rozprzestrzeniła się z Jerozolimy do Judei, Samarii i dalej? Apostołowie, jak czytamy w Księdze Dziejów Apostolskich, udali się najpierw do synagogi. Bóg powołał z ich grona swój naród wybrany. Ci wierzący Żydzi i prozelici stali się zalążkiem Kościoła Nowego Testamentu, do którego dołączali inni. Biblią tych rodzących się Kościołów była Septuaginta wraz z jej Psalmami przełożonymi na język grecki.

Na podstawie źródło

Psalm 6 - 8/6

Na melodię Azmon

1. Ach, nie karz Panie, w gniewie swym,

Wzburzenia poskrom żar!

Ach, zlituj się, bom słaby jest,

Na serca wejrzyj żal!

2. Drży dusza moja w czasie złym

Dlaczego zwlekasz tak?

O Panie, ratuj życie me,

Miłości okaż znak.

3. Czy pośród zmarłych chwała Twa?

Czy w grobie uczczę Cię?

Szloch mój rozbrzmiewa w każdy dzień,

We łzach posłanie me.

4. Osłabłem całkiem, trapi ból,

Już słychać wrogów śmiech.

Lecz w Panu zaufanie me,

Usłyszy Bóg mój jęk.

5. Ogarnie wrogów moich wstyd

I pierzchną w strachu precz,

Bo Pan wysłuchał prośby me,

On moim światłem jest.

Psalm 11- 8/6

Na melodię Richmond

1. Mam ufność w Panu jakże więc

uleci dusza ma

2. Gdy źli celują z łuków w tych

kto serce prawe ma?

3. Dom zburzon i cóż zrobi człek

co sprawiedliwym trwa

4. W przybytku świętym ma tron Pan

I z nieba bada nas

5. Doświadcza nas każdego dnia

Lecz nienawidzi złych

6. Deszcz siarki ognia spuści z nieb

Usidli wichrem ich

7. Bo Pan miłuje wszystkich tych

Co prawi w sercach są

A sprawiedliwe sądy wnet

Umocnią świętych dom

Psalm 22 - 8/7

1. Boże mój, ach Boże, czemu

Opuściłeś dzisiaj mnie?

Nie chcesz słuchać nocnych błagań

Milczysz, gdy nastaje dzień

2. Przecież Panie w wielkiej chwale

Z mocą władasz w domu swym.

Tobie ufał ród Jakuba,

Tyś ratunkiem był w dniach złych.

3. Gdy prosili Cię o pomoc

usłyszałeś skargi głos.

Zaufali – wybawiłeś,

Tyś oddalił wrogi cis.

4. Lecz ja robak – już nie człowikek

Gardzi takim ciżba zła

Każdy drwiąco wstrząsa głową

Krzywiąc wargi woła tak:

5. „Ufał Bogu, niego zbawi

Niech go teraz wesprze Pan!

Skoro go tak bardzo kocha,

Niech go wyrwie z bólu, z ran”

6. Tyś mnie uczył w matki łonie

Kochać Cię od pierwszych chwil.

Panie ratuj sługę swego

Ja dla Ciebie będę żył

7. Nie zostawiaj mnie samego –

Wróg już czyha, serce drży

Otoczyli mnie jak cienie –

Niby lwy i groźne psy.

8. Tak jak w ogniu wosk topnieję,

Kości kruszą się na proch.

Jestem jak rozlana woda,

W mroku śmierci gaśnie wzrok.

9. Stopy me i dłonie ranią,

Zliczyć mogę kości me.

Dzielą szaty los rzucając,

By mą krzywdą sycić się.

10 Nie stój, Panie mój, z daleka!

Spiesz z pomocą, mocy ma.

Wyrwij duszę z lwiej paszczęki,

Niech mnie broni łaska Twa!

11. Braciom chwałę Twą ogłoszę,

W zgromadzeniu oddam cześć.

Kto się Pana szczerze boi,

Niechże hołd Mu spieszy nieść!

12. On nie wzgardzi biednych płaczem,

Nie odwróci twarzy swej.

Gdy zawołasz – On wysłucha,

Nie zostawi cię wśród łez.

13. Boże, pieśń ma Ciebie chwali,

Cały lud uwielbi Cię.

Wdzięczność serca ich wypełni,

Tyś im strawą, Tyś ich chleb.

14. Krańce ziemi Cię poznają,

Wspomną na wspaniałość Twą.

Ludy będą bić pokłony

Wszyscy przyjdą przed Twój tron.

15. Pan króluje wśród narodów,

Niech go wielbi każdy człek.

Nawet zmarli z prochu wstaną,

Przyjdą oddać hołd i cześć.

16. Panie, uczczą Cię me dzieci,

Służąc aż po życia kres.

Pokoleniom będą mówić,

O sprawiedliwości Twej:

17. „Pan to sprawił!” – tak zawoła

Lud, co przyjdzie w nowy czas.

Chwała Boża nie przeminie,

Pan ratunek ludom da!

Psalm 32 - 8/8

Na melodię Finnart

1. Ten, komu darowano grzech,

Kto wolny jest od skazy zła,

Któremu Pan nie liczy win,

Szczęśliwe serce w sobie ma.

2. W czas, gdy milczałem, cierpiał duch,

Bo dzień i noc gryzł mnie mój grzech.

Twa ręka wciąż ciążyła mi,

I sił ubyło we mnie wnet.

3. Więc wyjawiłem winy swe,

Nie kryłem ich we wnętrzu swym,

Wyznałem Tobie wszelkie zło,

A Tyś je sam na zawsze zmył.

4. Niech człek pobożny wzywa Cię,

Ty dasz się znaleźć, Panie mój.

Gdy poszum fali wzmaga się,

Ty mnie przygarniasz pod płaszcz Twój!

5. Ty swoją tarczą strzeżesz mnie,

Od trosk uwalniasz duszę mą.

Niech pieśń pochwalna przez świat mknie,

W niej Twój zbawienny słychać głos:

6. „Ja Cię mądrości uczyć chcę,

I wskażę Ci najlepsze z dróg.

Ja Ciebie na nich będę strzegł

Więc idź w pokoju – jam Twój Bóg!”

7. Jak narowisty nie bądź muł,

Co swym wędzidłem rządzić chce.

Niech cię prowadzi łaski zew,

Nie ufaj nazbyt w siły swe.

8. Złych trapi boleść, smutek, gniew,

Lecz ufność Bogu radość da.

Więc wesel się, Pan zbawił Cię,

Niech pieśń wdzięczności płynie w świat!

Psalm 38 - 8/6

Na melodię St. Thomas

1. O Panie, w gniewie nie karć mnie,

Nie wtrącaj w srogą noc.

Niech Twoja dłoń mi litość śle,

Powstrzymaj pomsty moc!

2. Bo strzały Twoje we mnie tkwią,

I ciąży mi Twój gniew,

Me ciało drży, me siły mrą,

Ma dusza trwoży się.

3. Bo wina tłamsi niczym głaz,

Przytłacza grzeszny stan.

Zbyt wielki ciężar jego jest,

Bym dźwignąć go mógł sam.

4. Choć cały w ranach ginę już,

W głupocie grzeszę swej!

Niepewnie stawiam nogi swe,

Żałoba trawi mnie.

5. Me lędźwie pali ogień zły,

Ni sił, ni zdrowia w nich.

Bez tchu, z skruszonym sercem swym,

Wzdychając liczę dni.

6. Ty, Panie, znasz pragnienia me,

Nieobcy Ci mój jęk.

Lecz duch omdlewa, moc się rwie,

Na ustach gaśnie pieśń.

7. Przyjaciel odszedł, bliscy też,

Zostałem całkiem sam.

Czyhają wciąż na życie me,

Zadają wciąż mi kłam.

8. Ogłuchłem całkiem na ich krzyk

Zabrakło w ustach słów.

Odpowiedź jaką mam im dać?

O Boże, do mnie wróć!

9. O Panie, usłysz błagań głos,

Ach, wybaw w ciężką noc!

Zdradziecki niech mnie minie cios

O pogrom wszelkie zło!

10. Bo oto chwieję się jak cień,

Co w blasku świecy drży.

Wyznaję grzech i błagam Cię,

Byś mnie oczyścił dziś!

11. Wróg czyha tylko na mój zgon,

Nienawiść mnoży się.

Za dobro mi zapłatą zło,

Za litość – zdrada, grzech.

12. O Panie, Tyś wybawca mój,

Ach, przybądź w troski czas!

Przyjdź prędko, ratuj, Panie mój,

Niech zalśni łaska Twa!

Psalm 51 - 8/6

Na melodię Crimond

1. Nade mną Boże zlituj się,

wszak wielka łaska Twa!

Me winy przebacz, zakryj grzech,

i czyste serce daj!

2. Nieprawość moją dobrze znam,

I grzech mój widzę wciąż.

Przeciwko Tobie wzniosłem dłoń,

zgrzeszyłem czyniąc zło.

3. Ach, sprawiedliwy jest Twój sąd,

Twój wyrok prawy jest.

Ja w grzechu zrodzon, winny sam,

lecz Ty ocalisz mnie!

4. Racz obmyć mnie, bym czystszy był,

nad śnieg na szczytach gór.

Tyś kości skruszył we mnie sam,

Na powrót dziś je złóż.

5. Twarz swoją odwróć od mych win,

Niech ulatują w dal.

I serce czyste we mnie stwórz,

Mej duszy rozpal żar.

6. Ach, nie odrzucaj sprzed twych wrót,

Lecz udziel natchnień cnych.

Zbawienia dajże jasny blask,

I chroń mnie w progach Twych.

7. Pouczę grzesznych, jak Cię czcić,

Nauczę świętych dróg.

A ci, co błądzą, wrócą tam,

Gdzie czeka na nich Bóg.

8. Od krwawej winy wybaw mnie,

Mą duszę w prawdzie strzeż.

Me wargi otwórz, niech mój hymn,

Wypełni okrąg ziem.

9. Ofiary krwawe, próżna cześć,

Kadzideł wonny żar,

U Ciebie nic większego jest,

Nad szczery serca żal.

10. Jerozolimie użycz łask,

Podźwignij Syjon Twój!

Gdy skruszon padnę u Twych stóp,

Ofiary przyjmiesz znów.

Psalm 102 - 8/6

Na melodię Gienluce

1. O Panie mój, wysłuchaj mnie,

Mój głos Ty dobrze znasz.

W mym sercu dziś się smutek tli,

Ach, ukaż mi swą twarz!

2. Ach, skłoń się ku mnie w dzień ów zły,

Gdy w nocy płaczę sam.

Nie zwlekaj, lecz odpowiedz mi,

O Boże, błagam, łkam!

3. Bo mkną dni moje niczym wiatr,

Mą strawą popiół dziś.

Rozsypał w proch się żywot mój

A dusza w bólu tkwi.

4. Zmarniałem niby zwiędły liść,

Mój duch wędrowcem jest.

Jak puszczyk leśny pędzę dni,

Jak jego jęk – ma pieśń.

5. Lecz Ty na wieki, Królu trwasz,

Twe Słowo stwarza dnie.

Więc zlituj się nad ludem Twym,

Zbawiennych użycz tchnień.

6. Ach odnów Syjon, Panie nasz,

Pokornych usłysz głos.

Gdy w więzach grzechu jęczy lud,

Ty daj wolności moc.

7. Twe miłosierdzie wielbi lud,

Radosny hymn wciąż brzmi.

I chwalić będą Ciebie wciąż,

Ty, Boże, Królem ich!

Psalm 130 - 8/6

Na melodię Martydom

1. Z głębiny Panie wzywam Cię,

Wołanie usłysz me!

Przede mną nie kryj swoich dróg,

I nakłoń ucho swe.

2. Bo gdy pamiętać grzechy chcesz,

Nikt nie ostoi się.

Lecz Ty przebaczasz winy rad,

Bym imię wielbił Twe

3. Stęskniona dusza czeka wciąż,

W Twym słowie ufność ma.

Jak strażnik czuwa w ciemną noc,

Na Ciebie czekam ja.

4. Niech ufa Bogu wierny lud,

Łaskawej woli Twej.

Tyś z wszystkich grzechów wyrwał mnie

I nieprawości złej

Psalm 143 - 8/6

Na melodię St. Andrew

1. Wysłuchaj, Panie, modły me,

Gdy wołam w ciemną noc.

W wierności swej odpowiedz mi,

Prawości okaż moc.

2. Probierzem nie czyń moich win,

Bo grzesznym każdy z nas.

Wróg duszę moją w proch już starł,

Ciemności nadszedł czas.

3. Me serce drży, me siły mdłe,

Lecz pamięć wciąż się tli.

Rozmyślam o Twych dziełach wciąż,

Nadzieją one mi.

4. Ku Tobie wznoszę ręce swe,

Jak wody szukam Cię.

Wysłuchaj prędko, Panie mój,

Niech wróg nie dręczy mnie!

5. Oblicze swoje ukaż dziś,

Światłości nie kryj swej.

Bo stanę się jak zeschły liść,

Grobowy, lichy cień.

6. Zwiastuna niech usłyszę głos,

Co głosi łaski czas.

Bo w Tobie, Panie, ufność mam,

Twa dłoń moc życia da.

7. Do Ciebie wznoszę duszę swą,

Wskaż ścieżki swoje mi.

Bo we mnie serce słabe jest,

Ty ocaleniem mym.

8. Od zgrai wrogów wybaw mnie,

Tyś mi ratunku próg.

Twą wolę naucz spełniać mnie,

Bom Twój, a Tyś mój Bóg!

9.Twą łaską Panie ożyw mnie

I ukaż ścieżkę cnót.

Swą ręką sprawiedliwie wiedź,

Od wszelkich wybaw trwóg.

10. Zniszcz wrogów moich, Panie mój,

Co krzywdę szerzą w krąg.

Lecz ja pokorny sługa Twój,

I ze mnie wypleń zło!

Teksty psalmów na podstawie: źródło1, źródło 2. Naniesiono poprawki teologiczne.

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email