Prawo Mojżeszowe a Chrześcijanin
Tematem przynoszącym wielkie zamieszanie w dzisiejszych czasach jest miejsce Prawa Mojżeszowego w życiu chrześcjianina. Chociaż niniejsze krótkie opracowanie nie może objąć wszystkich zagadnień, to mam nadzieję, że da ono właściwe rozeznanie tematu oraz usunie znaczącą część istniejącego zamiesznia.
Jednym ze szczególnych nacisków Nowego Testamentu, zwłaszcza listów Pawła, jest to, że chrześcijanie nie są już pod panowaniem Prawa Mojżeszowego. Ta prawda jest wyrażona często w sposób bezpośredni i na różne sposoby.
Rzym. 6:14 Grzech bowiem nie będzie nad wami panował, bo nie jesteście pod prawem, lecz pod łaską.
Rzym. 7:1-14 1 Czyż nie wiecie, bracia (bo mówię do znających prawo), że prawo panuje nad człowiekiem, dopóki on żyje? 2 Zamężna kobieta bowiem, dopóki mąż żyje, jest z nim związana prawem, a jeśli mąż umrze, zostaje uwolniona od prawa męża. 3 Tak więc, dopóki mąż żyje, będzie nazywana cudzołożnicą, jeśli zostanie żoną innego mężczyzny. Jeśli jednak jej mąż umrze, jest wolna od tego prawa, tak że nie będzie cudzołożnicą, choćby została żoną innego mężczyzny. 4 Tak i wy, moi bracia, zostaliście uśmierceni dla prawa przez ciało Chrystusa, abyście należeli do innego, to znaczy tego, który został wskrzeszony z martwych, abyśmy przynosili Bogu owoc. 5 Gdy bowiem byliśmy w ciele, namiętności grzechów, które się wzniecały przez prawo, okazywały swą moc w naszych członkach, aby przynosić śmierci owoc. 6 Lecz teraz zostaliśmy uwolnieni od prawa, gdy umarliśmy dla tego, w czym byliśmy trzymani, abyśmy służyli Bogu w nowości ducha, a nie w starości litery. 7 Cóż więc powiemy? Że prawo jest grzechem? Nie daj Boże! Przeciwnie, nie poznałem grzechu jak tylko przez prawo, bo i o pożądliwości nie wiedziałbym, gdyby prawo nie mówiło: Nie będziesz pożądał. 8 Lecz grzech, gdy zyskał okazję przez przykazanie, wzbudził we mnie wszelką pożądliwość. Bez prawa bowiem grzech jest martwy. 9 I ja żyłem kiedyś bez prawa, lecz gdy przyszło przykazanie, grzech ożył, a ja umarłem. 10 I okazało się, że przykazanie, które miało być ku życiu, jest mi ku śmierci. 11 Grzech bowiem, gdy zyskał okazję przez przykazanie, zwiódł mnie i przez nie mnie zabił. 12 A tak prawo jest święte i przykazanie jest święte, sprawiedliwe i dobre. 13 Czy więc to, co dobre, stało się dla mnie śmiercią? Nie daj Boże! Przeciwnie, grzech, aby okazał się grzechem, sprowadził na mnie śmierć przez to, co dobre, żeby grzech stał się niezmiernie grzesznym przez przykazanie. 14 Gdyż wiemy, że prawo jest duchowe, ale ja jestem cielesny, zaprzedany grzechowi.
Gal. 3:10-13 10 Na wszystkich bowiem, którzy są z uczynków prawa, ciąży przekleństwo, bo jest napisane: Przeklęty każdy, kto nie wytrwa w wypełnianiu wszystkiego, co jest napisane w Księdze Prawa. 11 A że przez prawo nikt nie jest usprawiedliwiony przed Bogiem, jest oczywiste, bo: Sprawiedliwy będzie żył z wiary. 2 Prawo zaś nie jest z wiary, lecz: Człowiek, który je wypełnia, przez nie będzie żył. 13 Chrystus odkupił nas z przekleństwa prawa, stając się za nas przekleństwem (bo jest napisane: Przeklęty każdy, kto wisi na drzewie);
Gal. 3:24-25 24 Tak więc prawo było naszym pedagogiem do Chrystusa, abyśmy z wiary byli usprawiedliwieni. 25 Lecz gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod pedagogiem.
Gal. 4:21 Powiedzcie mi, wy, którzy chcecie być pod prawem, czy nie słuchacie, co mówi prawo?
Gal. 5:1…13 1 Trwajcie więc w tej wolności, którą nas Chrystus wyzwolił, i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli. …13 Bo wy, bracia, zostaliście powołani do wolności, tylko pod pozorem tej wolności nie pobłażajcie ciału, ale z miłości służcie jedni drugim.
2 Kor. 3:7-18 7 Lecz jeśli posługiwanie śmierci, wyryte literami na kamieniach, było pełne chwały, tak że synowie Izraela nie mogli wpatrywać się w oblicze Mojżesza z powodu chwały jego oblicza, która miała przeminąć; 8 To o ileż bardziej pełne chwały nie miałoby być posługiwanie Ducha? 9 Jeśli bowiem posługiwanie potępienia było pełne chwały, o ileż bardziej obfituje w chwałę posługiwanie sprawiedliwości. 10 To bowiem, co miało chwałę, nie miało chwały w porównaniu z tą przewyższającą chwałą. 11 Jeśli zaś to, co przemija, było pełne chwały, tym bardziej pełne chwały jest to, co trwa. 12 Mając więc taką nadzieję, z całą otwartością mówimy; 13 A nie jak Mojżesz, który kładł sobie na twarz zasłonę, aby synowie Izraela nie wpatrywali się w koniec tego, co miało przeminąć. 4 Lecz ich umysły zostały zaślepione; aż do dnia dzisiejszego bowiem przy czytaniu Starego Testamentu ta sama zasłona pozostaje nieodsłonięta, gdyż jest usuwana w Chrystusie. 15 I aż po dzień dzisiejszy, gdy Mojżesz jest czytany, zasłona leży na ich sercu. 116 Gdy jednak nawrócą się do Pana, zasłona zostanie zdjęta. 17 Pan zaś jest tym Duchem, a gdzie jest Duch Pana, tam i wolność. 18 Lecz my wszyscy, którzy z odsłoniętą twarzą patrzymy na chwałę Pana, jakby w zwierciadle, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, za sprawą Ducha Pana.
Efez. 2:14-15 14 On bowiem jest naszym pokojem, on, który z obydwu uczynił jedno i zburzył stojący pośrodku mur, który był przegrodą; 15 Znosząc przez swoje ciało nieprzyjaźń, prawo przykazań wyrażone w przepisach, aby z dwóch stworzyć w samym sobie jednego nowego człowieka, czyniąc pokój;
Kol. 2:13-14 13 I was, gdy byliście umarłymi w grzechach i w nieobrzezaniu waszego ciała, razem z nim ożywił, przebaczając wam wszystkie grzechy; 14 Wymazał obciążający nas wykaz zawarty w przepisach, który był przeciwko nam, i usunął go z drogi, przybiwszy do krzyża;
.
Prawo ponad Chrystusem?
Jednakże, pomimo to są ci, którzy twierdzą, że Prawo Mojżeszowe, co najmniej dziesięć przykazań, nadal jest wiążące dla chrześcijanina. W odniesieniu do etyki chrześcijańskiej do Prawa Mojżeszowego, Luck pisze:
Są chrześcijańscy nauczyciele, którzy uważają, że Prawo Mojżeszowe jest dla chrześcijan obecnym standardem życia. Rzadko spotykanym poglądem wśród gorących i ortodoksyjnych wierzących jest to, że chociaż nie jesteśmy zbawieni przez Prawo, kiedy dostąpiliśmy usprawiedliwienia przez wiarę, Prawo Mojżeszowe stało się naszą regułą życia. Ci, którzy utrzymują taki pogląd, generalnie czynią ostry podział Prawa Mojżeszowego na dwie części, które wyróżniają się jako moralne i ceremonialne.
.
Ceremonialną część uznają za wypełnioną w Chrystusie podczas Jego pierwszego nadejścia, a zatem część, która przemineła. Ale co do moralnej część Prawa Mojżeszowego mówią, że nadal obowiązuje jako reguła życia wierzącego. Traktowanie etyki Chrześcijańskiej przez niektórych wysoko ocenionych autorów jest rzeczywiście niczym większym niż zwykła ekspozycja Dekalogu.
Wydaje się bardzo dziwnym, że chrześcijanie wierzący Biblii powinni popierać taki pogląd, podczas gdy Nowy Testament daje jasno do zrozumienia, że wierzący w Chrystusie nie jest związany przez Prawo Mojżeszowe w jego całości … Prawdziwie, gdy wierzący został wyrwany z mocy Zakonu, gdy celowo oddaje się ponownie pod jego kontrolę to Pismo stwierdza iż taka osoba “wypadła z łaski”.
.
Palić, gwałcić i mordować?
Ale niech będzie to czyste i klarowne, że pozycja przedstawiana przez Nowy Testament nie oznacza, że musimy zachowywać się w sposób przeciwny do tego, co nakazuje Mojżesz – że powinniśmy zabijać, kraść, składać fałszywe świadectwo itp. Na długo przed tym, jak Zakon został nadany przez Mojżesza, czynienie tych rzeczy było całkowicie złe. . .
Natomiast wiek, w którym żyjemy (wiek kościoła) często i słusznie nazywano wiekiem łaski. Nie dlatego, że łaska Boża nie została objawiona w innych wiekach, ale dlatego, że w nadejściu Pana Jezusa Chrystusa mamy ostateczną manifestację łaski Bożej.
Tyt. 2:11-12 Albowiem objawiła się łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi, nauczając nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości i na tym doczesnym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie żyli,
Łaska stała się absolutnie nierozdzielną częścią życia wierzącego w Chrystusie. Wraz z nadejściem Chrystusa i Jego śmierci na krzyżu, Prawo Mojżeszowe jako reguła życia zostało zakończone. Wierzący teraz żyje w wolności i mocy łaski Bożej przez Ducha, a nie rządów Zakonu. Ta nowa wolność nie może być używana jako okazja do ulegania ciału lub grzesznym apetytom
Gal. 5:13 Bo wy, bracia, zostaliście powołani do wolności, tylko pod pozorem tej wolności nie pobłażajcie ciału, ale z miłości służcie jedni drugim.
Aani też nie znaczy to, że chrześcijanin nie ma prawa moralnego lub nakazów w swoim życiu, ale po prostu, że powinniem on żyć sprawiedliwie dzięki nowemu źródłu życia, jak zostało to potwierdzone w liście do Rzymian.
Rzym. 8:2-4 Bo zakon Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, uwolnił cię od zakonu grzechu i śmierci. Albowiem czego zakon nie mógł dokonać, w czym był słaby z powodu ciała, tego dokonał Bóg: przez zesłanie Syna swego w postaci grzesznego ciała, ofiarując je za grzech, potępił grzech w ciele, aby słuszne żądania zakonu wykonały się na nas, którzy nie według ciała postępujemy, lecz według Ducha.
.
Legalizm a łaska
Istnieje jednak wiele zamieszania w kwestiach Zakonu i Łaski oraz miejsca Prawa Mojżeszowego w życiu Nowotestamentowego wierzącego. Podstawową zasadą jest jednak, że “fuzja” prawa i łaski przynosi “zamieszanie”, które prowadzi do sterylnego legalizmu. Z powodu naturalnych skłonności człowieka do legalizmu lub biurokratyczności, problem miejsca i funkcji Zakonu we wspólnocie chrześcijańskiej towarzyszył kosciołowi od samego początku jego istnienia. Zawsze byli tacy, którzy starali się oddać chrześcijanina z powrotem pod moc Zakonu lub uczynić Zakon niezbędny zarówno dla jego zbawienia, jak i uświęcenia. W rezultacie wiele fragmentów Nowego Testamentu jest pisanych bezpośrednio względem tego zagadnienia
Rzym. 5:10 Jeśli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć jego Syna, tym bardziej, będąc pojednani, będziemy ocaleni przez jego życie.
Rzym. 6:14 Grzech bowiem nie będzie nad wami panował, bo nie jesteście pod prawem, lecz pod łaską.
Rzym. 7:1…4 1 Czyż nie wiecie, bracia (bo mówię do znających prawo), że prawo panuje nad człowiekiem, dopóki on żyje?…4 Tak i wy, moi bracia, zostaliście uśmierceni dla prawa przez ciało Chrystusa, abyście należeli do innego, to znaczy tego, który został wskrzeszony z martwych, abyśmy przynosili Bogu owoc.
(zobacz też 2 Kor. 3: 6-18, Dzieje 15 i rada w Jerozolimie oraz cały list do Galatów).
Fragmenty te zostały napisane przeciwko legalistycznemu stosowaniu Zakonu, które promuje uczynki mające na celu zdobycie punktów zarówno u Boga, jak i u ludzi; dzieła samodzielnego wysiłku, a nie życie przez moc i osobiste prowadzenie Ducha Świętego.
.
Przeciw antynomianizmowi
Oczywiście, inne części Nowego Testamentu są zapisywane przeciwko swawolności i nadużywaniu swojej wolności
Gal. 5:13 Bo wy, bracia, zostaliście powołani do wolności, tylko pod pozorem tej wolności nie pobłażajcie ciału, ale z miłości służcie jedni drugim.
Rzym. 6:1-2 1 Cóż więc powiemy? Czy mamy trwać w grzechu, aby łaska obfitowała? 2 Nie daj Boże! My, którzy umarliśmy dla grzechu, jakże możemy jeszcze w nim żyć?
Rzym. 8:4 Aby sprawiedliwość prawa wypełniła się w nas, którzy postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.
1 Kor. 2:11-14 11 Bo kto z ludzi wie, co jest w człowieku oprócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo i tego, co jest w Bogu, nikt nie zna, oprócz Ducha Bożego. 12 My zaś nie przyjęliśmy ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, żebyśmy wiedzieli, które rzeczy są nam od Boga darowane. 13 A o tym też mówimy nie słowami, których naucza ludzka mądrość, lecz których naucza Duch Święty, stosując do duchowych spraw to, co duchowe. 14 Lecz cielesny człowiek nie pojmuje tych rzeczy, które są Ducha Bożego. Są bowiem dla niego głupstwem i nie może ich poznać, ponieważ rozsądza się je duchowo.
.
Zakon nie jest wyjściem
Ale odpowiedzią na to nigdy nie jest oddanie chrześcijanina z powrotem pod Zakon Raczej jest nią właściwe zrozumienie i uznanie Bożej łaski dla nas w Chrystusie. Wolność chrześcijańska nie jest prawem do czynienia co nam się tylko podoba, ale to moc połączona z pragnieniem i wolą aby czynić to co właściwe przez mocą Bożą i odrodzone życiem.
Jest to ostatecznym punktem wyjścia
Tyt 2:11-14 11 Objawiła się bowiem łaska Boga, niosąca zbawienie wszystkim ludziom; 12 Pouczająca nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i światowych pożądliwości, trzeźwo, sprawiedliwie i pobożnie żyli na tym świecie; 13 Oczekując błogosławionej nadziei i chwalebnego objawienia się wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa; 14 Który wydał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.
Wspaniała manifestacja łaski Bożej w Chrystusie instruuje i trenuje wierzących jak żyć. Ta łaska daje zachętę, motyw i środki. Jeżeli chodzi o Tytusa 2:11-14 Ryrie pisze:
Czasownik pouczanie obejmuje całą koncepcję dyscypliny wzrostu, dojrzewania, posłuszeństwa, postępu i tym podobnych. Oznacza to odrzucenie niewłaściwych rzeczy i kierowanie ich w odpowiednie strony. Te pięć terminów – bezbożność, światowe żądze, trzeźwość, sprawiedliwość, pobożność – nie opisują treści nauki o łasce, ale raczej wskazują na obiekt i zamierzony cel tego nauczania. I tą intencją jest, zgodnie z tym fragmentem, ostateczny cel wcielenia Chrystusa. Przyszedł On, aby okazać łaskę Bożą w przemienionym życiu swego ludu. Osteczną przyczyną objawienia łaski Bożej w Chrystusie nie jest wyznanie, lecz charakter.
W Rzymian 6:14 Paweł podaje nam fundamentalną zasadę, ponieważ odnosi się ona do zrozumienia chrześcijanina i miejsca Zakonu w życiu wierzącego.
Rzym. 6:14 Grzech bowiem nie będzie nad wami panował, bo nie jesteście pod prawem, lecz pod łaską.
Rzymian 6 dotyczy chrześcijańskiego życia i uświęcenia. Pod tym względem, będąc pod łaską nigdy nie należy traktować jako pretekst do grzechu jak się komu podoba ponieważ jest się pod łaską (6: 1-2) i jest on umieszczony w silnym kontraście z zgodnie z zakonem. Dwie rzeczy są uwidocznione tutaj jako kontrast:
- Te dwa (Zakon i Łaska) określone są jako kompletne przeciwieństwa, oraz
- Tekst ukazuje również jasno, że tylko w ten sposób wierzący może doświadczyć prawdziwego uświęcenia (zwycięstwo nad grzechem plus produkcji pozytywnej sprawiedliwości) przez łaskę (dzieło Boga w Chrystusie) i nigdy przez Zakon.
Powody, które zostaną przedstawione poniżej, są powiązane w dwóch kluczowych kwestiach, słabości ciała człowieka i charakteru Zakonu oraz jego niezdolności z powodu słabości człowieka do produkcji prawdziwie świętego życia. Nie znaczy to, że Prawo Mojżeszowe nie jest dobre i święte, oraz że nie ma już żadnego znaczenia, ale to też zostanie przedstawione poniżej.
Tłumaczył: Artur Piotrowski
