Definicja doktryn łaski

Aby zobaczyć jak wspaniała prawda wszystkich doktryn łaski ukazana została w rozważanym fragmencie Pisma potrzebujemy najpierw zdefiniować czym one są.

  • Obecne od czasów Apostolskich, widoczne elementy współczesnego Kalwinizmu zawarte były tak w pismach Ojców Apostolskich jak i wczesnych Ojców Kościoła.
    .
  • Augustyn rozwinął te doktryny tak, że w 529 roku herezja Pelagianizmu została ostatecznie obalona na synodzie w Orange  a Jan Kalwin przywrócił je Kościołowi po okresie ciemnowiecza Rzymskiego katolicyzmu.
    .
  • W XII wieku doktryny te były pielęgnowane przez Waldensów, ówczesnych “protestantów” prześladowanych przez Rzymski katolicyzm.
    .
  • W XVII wieku kościół reformowany, w odpowiedzi na herezję Arminian zwanych Remonstrancją, w latach 1618 -1619 uporządkował 5 doktryn łaski nadając im nazwy tak, aby utworzyły akronim TULIP.

T otalna deprawacja – nikt nie jest w stanie przyjść z własnej woli do Boga
U silna i bezwarunkowa elekcja – Bóg wybrał do zbawienia konkretnych ludzi nie zwracając uwagi na ich zasługi czy chęci
L imitowane odkupienie – zbawieni zostali tylko wybrani do tego
I  nieodparta łaska – wszyscy będący w Bożym planie  zostaną efektywnie zbawieni
P rzetrwanie świętych – wszyscy, którzy zostali zbawieni nigdy wiary nie utracą, przez to mają pewność osiągnięcia celu zbawienia, społeczności z Bogiem

Jeden urywek Pisma zawiera odniesienie do wszystkich powyższych doktryn. Jest nim tekst 1 i 2 rozdziału Listu do Efezjan.


Dzieło Boga w zbawieniu

Efez.1:16-19
.
(Apostoł modli się o Efezjan) 17 Prosząc, aby Bóg naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia w poznaniu jego samego;

18 Ażeby oświecił oczy waszego umysłu, abyście wiedzieli, czym jest nadzieja jego powołania, czym jest bogactwo chwały jego dziedzictwa w świętych;

19 I czym jest przemożna wielkość jego mocy wobec nas, którzy wierzymy, według działania potęgi jego siły.

Analiza tekstu
  • Poznanie Boga nie wynika z wysiłków człowieka lecz jest dziełem Ducha, który sprawia, że społeczność z Bogiem jest możliwa, to Duch udziela poznania Boga, środkiem tutaj będzie spisane Słowo Boże..
    .
  • Wiara nie jest działaniem człowieka lecz przejawem mocy Bożej skutecznie aktywnej w każdym zbawionym, osoba wierzy tak, jak poężnie działa w niej Boża moc, nie jest to zatem od człowieka zależne..
    .
  • Potęga mocy jaka sprawia, że zbawieni wierzą ku życiu wiecznemu, nie z siebie samych lecz z Boga, jest taka sama jak moc, która doprowadziła do wskrzeszenia Chrystusa, zatem skoro Chrystus został skutecznie wskrzeszony do życia, tak będzie i ze zbawionymi.
    .
  • Ponieważ wiara jest działaniem Bożej potęgi w zbawionych, nadzieja powołania nie może zawieść. Wszyscy osiągną to, do czego nadzieja prowadzi czyli społeczność z Bogiem, chwała i dziedzictwo w niebie, które już jest obecne w świętych za życia jako obietnica.
    /
  • Oświecenie umysłu w poznaniu Boga jest suwerennym dziełem samego Boga.
Konkluzje
  1. Do Boga nie można przyjść o własnych siłach (Totalna deprawacja)
    .
  2. Wiary nie można utracić, wszyscy wierzący osiągną cel zbawienia, odkupienie ciała i społeczność z Bogiem (Przetrwanie świętych)
    .
  3. Ponieważ nie wszyscy posiadają wiarę od Boga to osiągnięcie końca nadziei jest pewne wyłącznie dla świętych, Nie we wszystkich ludziach działa moc Boża, nie wszystkim wiara zostaje udzielona (Limitowane odkupienie)
    .
  4. Ponieważ to Bóg oświeca umysł, człowiek staje się wierzący nie z własnej woli lecz z woli Boga (I nieodparta łaska)
    .
  5. Skoro wierzący są takimi ze względu na Boże postanowienie a nie na jakiekolwiek ich cechy, rozumiemy, że to Bóg bezwarunkowo powołał tych, których sobie upatrzył (Usilna i bezwarunkowa elekcja)
Wąska definicja objawienia

Co do objawienia w poznaniu Boga, oto co czytamy w baptystycznym Londyńskim Wyznaniu Wiary

LWW Rozdział 8:8

Chrystus pewnie i skutecznie stosuje i udziela wiecznego odkupienia tym, dla których je zdobył. On oręduje za nimi. Jednoczy ich ze sobą przez swojego Ducha; w (spisanym) Słowie i przez (spisane) Słowo objawia im tajemnicę zbawienia; przekonuje ich, aby wierzyli i byli posłuszni, kierując ich sercami przez swoje Słowo i Ducha; pokonuje wszystkich ich wrogów swoją wszechmocą i mądrością, używając metod i sposobów, które są najbardziej zgodne z cudownymi i niezgłębionymi postanowieniami Jego opatrzności. Wszystko to przeprowadza w swojej niezależnej i suwerennej łasce, bezwarunkowo, nie przewidując żadnej zasługi u wybranych.

Adekwatnymi fragmentami Pisma będą tutaj teksty

a. Odniesienie do spisanego Słowa Bożego, zachowanego w formie kanonu. Słowa, które mówił Jezus mogą być czytane codziennie w czasie lektury Biblii i nie są dostępne w formie nowego objaweinia

Jan 6:63 Duch jest tym, który ożywia, ciało nic nie pomaga. Słowa, które ja wam mówię, są duchem i są życiem

b. Łaska Boga przejawia się możliwości zrozumienia Słowa Bożego wraz z umiejętną praktyczną aplikacją wynikających z niego zasad w życiu codziennym

Efez. 1:8 Którą nam hojnie okazał we wszelkiej mądrości i roztropności; 9 Oznajmiając nam tajemnicę swojej woli, według swego upodobania, które sam w sobie postanowił;

c. Zachowanie Słów Bożych odbyło się przy udziale Apostołów i ich najbliższych współpracowników

Jan 17:6 Objawiłem twoje imię ludziom, których mi dałeś ze świata. Twoimi byli i dałeś mi ich, a oni zachowali twoje słowa. 

d. Stało się to możliwe dzięki pracy Ducha Świętego, który wszystkie Słowa Chrystusa przypomniał Apostołom

Jan 14:26 (do Apostołów) Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, on nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.


Pan ludzkiej woli

Efez. 1:20-23
.
20 Okazał ją w Chrystusie, gdy go wskrzesił z martwych i posadził po swojej prawicy w miejscach niebiańskich;

21 Wysoko ponad wszelką zwierzchnością i władzą, mocą, panowaniem i ponad wszelkim imieniem wypowiadanym nie tylko w tym świecie, ale i w przyszłym.

22 I wszystko poddał pod jego stopy, a jego samego dał jako głowę ponad wszystkim kościołowi;

23 Który jest jego ciałem i pełnią tego, który wszystko we wszystkich napełnia.

Analiza tekstu
  • Chrystus jest ponad wszelką zwierzchnością, władzą, mocą i panowaniem
    .
  • Zakres panowania Chrystusa rozciąga się nad wszelkie stworzenie tak duchowe jak i materialne
    .
  • Definicja obejmuje zatem ludzką wolną wolę, Chrystus całkowicie nią dysponuje
    .
  • Syn Boży panuje nad wszystkim obecnie, bo przecież w tym świecie
    .
  • Kościół jest ciałem Chrsytusa
    .
  • Chrystus napełnia swój Kościół, tj przebywa duchowo w każdym wierzącym
Konkluzje

Skoro Kościół jest drugim ciałem Chrystusa, w którym On przez Swojego Ducha zamieszkuje to Chrystus, będący wszechmocnym i stojąc ponad wszelkim panowaniem, władzą i mocą (w tym ponad ludzką “wolną” wolą, która już teraz poddana jest pod Jego stopy) nie może utracić nic ze swojego mistycznego ciała, ponieważ dzieje się Jego wola a wszyscy są tej woli poddani.

a. Tenże nasz wszechmocny Zbawiciel, któremu wszystko jest poddane, pełni wolę Ojca

Jan 6:38 Zstąpiłem bowiem z nieba nie po to, żeby czynić swoją wolę, ale wolę tego, który mnie posłał

b. Wolą Ojca jest aby nikt ze zbawionych nie został utracony lecz osiągnął życie wieczne

Mat. 8:14 Tak też nie jest wolą waszego Ojca, który jest w niebie, aby zginął jeden z tych małych.

Jan 6:39 A to jest wola Ojca, który mnie posłał, abym nie stracił nic z tego wszystkiego, co mi dał, ale abym to wskrzesił w dniu ostatecznym.

c. Chrystus zawsze dokonuje dzieła woli Ojca, jest to niejako Jego pokarm

Jan 4:34 Jezus im powiedział: Moim pokarmem jest wypełniać wolę tego, który mnie posłał, i dokonać jego dzieła.

Wiara w obrazobórcze stwierdzenie jakoby którykolwiek wierzący mógłby od wiary odpaść i tym samym utracić zbawienie jest tutaj obalona (Przetrwanie świętych potwierdzone).
.


Synergizm soteriologiczny wykluczony

Efez. 2:1-9
.
1 I was ożywił, którzy byliście umarli w upadkach i w grzechach;

2 W których niegdyś postępowaliście według zwyczaju tego świata i według władcy, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach nieposłuszeństwa (ἀπειθείας apeitheias).

3 Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach naszego ciała, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni.

4 Lecz Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, z powodu swojej wielkiej miłości, którą nas umiłował;

5 I to wtedy, gdy byliśmy umarli w grzechach, ożywił nas razem z Chrystusem, gdyż łaską jesteście zbawieni;

6 I razem z nim wskrzesił, i razem z nim posadził w miejscach niebiańskich w Chrystusie Jezusie;

7 Aby okazać w przyszłych wiekach przemożne bogactwo swojej łaski przez swoją dobroć względem nas w Chrystusie Jezusie.

8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga.

9 Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił.

Analiza tekstu
  • Naturalnym stanem człowieka jest duchowa śmierć, całkowita niewydolność w sprawach dotyczących Boga i życia duchowego, wers 1
    .
  • Wszyscy obecnie wierzący podlegali temu stanowi, wers 2
    .
  • Greckie ἀπείθεια apeitheia oznacza kogoś, kto celowo, wolicjonalnie nie wierzy, jego niewiara wynika z woli aby nie wierzyć, to jest naturalny stan człowieka
    .
  • Absolutnie wszyscy podlegali stanowi celowej i wolicjonalnej niewiary. Dowodem na to jest fakt, że brnęli w pożądliwości ciała i czynili to, co się myślom podoba. A myślom podobało się nie wierzyć (apeithea), wers 3
    .
  • Zbawienie (w tym od celowej niewiary) następuje ze względu na Boże miłosierdzie a nie ludzkie predyspozycje, cechy czy zasługi, wersy 4-5
    .
  • Zbawieni traktowani są jako ci, którzy już zostali osadzeni w niebie, jest to Boża rzeczywistość, On to już nie tylko wie ale i konkretnie do tego doprowadzi, wers 6
    .
  • Wiara i łaska są dziełem i darem Boga, nie zależą od wysiłków człowieka, wersy 6-7
Konkluzje
  1. Skoro wszyscy wierzący w swoim naturalnym stanie duchowej śmierci celowo i wolicjonalnie nie wierzyli, nie mogli sami z siebie przyjść do wiary. Jest to nie możliwe, ponieważ ich wolą było nie wierzyć zamiast wierzyć. (Totalna deprawacja)
    .
  2. Ponieważsynowie celowej i wolicjonalnej niewiary nie szukali Boga aby w Niego uwierzyć, potrzebna jest Boża interwencja, taka, która łamię wolę celowej niewiary (I nieodparta łaska)
    .
  3. Bóg dokonał zbawienia konkretnych osób, którym złamał wolę przejawiającą się celową niewiarą i uczynił to ze względu na swoją łaskę i bogactwo miłosierdzia (Usilna i bezwarunkowa elekcja)
    .
  4. Tak jak nie wszyscy otrzymują dar wiary, tak nie wszyscy zostali rzeczywiśćie zbawieni na krzyżu (Limitowane odkupienie)
    .
  5. Ponieważ nie wszystkim Bóg łamie grzeszną wolę celowej niewiary, dokonuje On tego tylko na tych, którzy rzeczywiście zostali przez Niego zbawieni efektywnie (Limitowane odkupienie)
    .
  6. Skoro zbawieni jeszcze za życia uznawani są za obywateli nieba, oznacza to, że utrata zbawienia jest niemożliwa, inaczej wypowiedź o osadzeniu w miejscach niebiańskich powinna brzmieć być może zostaniecie osadzeni w miejscach niebiańskich. Tak jednak nie jest (Przetrwanie świętych)
    .
  7. Tak jak nie jest możliwym, aby człowiek mógł zasłużyć na zbawienie, tak nie może w sobie wzbudzić niezbędnej do wiary zbawienia (Totalna deprawacja)
    .

Dobre uczynki owocem i dowodem wiary

Efez. 2:10-13
.
10 Jesteśmy bowiem jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, które Bóg wcześniej przygotował, abyśmy w nich postępowali.

11 Dlatego pamiętajcie, że wy, niegdyś poganie w ciele, zwani nieobrzezaniem przez tych, których zwano obrzezaniem dokonanym ręką na ciele;

12 Byliście w tamtym czasie bez Chrystusa, obcy względem społeczności Izraela i obcy przymierzom obietnicy, niemający nadziei i bez Boga na świecie.

13 Lecz teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa.

Analiza tekstu
  • Kto jest wierzący będzie wykonywał dobre uczynki, wers 10
    .
  • Uczynki te nie mają ludzkiego pochodzenia lecz Boskie, wers 10
    .
  • Jeśli takie uczynki są widoczne w człowieku, jest on uczestnikiem Nowego Przymierza z Bogiem, jest osobą zbawioną, wersy 11-13
    .
  • Wszystko to stało się możliwe przez ofiarę krwi Chrystusa, wers 13
Konkluzje
  1. Progresywne czyli coraz bardziej widoczne uświęcenie jest obowiązkowym stanem każdego człowieka, ponieważ dobre uczynki zostały przygotowane przez Boga w wiecznej przeszłości nie po to, aby w obecnej rzczywistości nie zostały wykorzystane. Tak jak Chrstus efektywnie umarł za wybranych do tego celu przed założeniem świata, tak dobre uczynki będą przez zbawionych wypływać na świat, gdyż zostały przygotowane do tego równocześnie z wybraniem do zbawienia.
    .
  2. I znowóż dobre uczynki człowieka będące owocem jego chrześcijańskiego życia nie mają w nim samym żadnego korzenia lecz w Bogu. Tym samym tylko Bóg odbierze sobie chwałę za te dobre uczynki, jakie przyjdą na świat poprzez wierzących.
    .
  3. Brak dobrych uczynków wskazuje na brak wybrania do zbawienia
    .
  4. Ponieważ to On odbierze chwałę za zbawienie, Chrystus jest Bogiem, gdyż Bóg swoją chwałą nie dzieli się z nikim.

Wnioski końcowe

Tekst Efezjan potwierdza pięć doktryn Kalwinizmu. Widoczne są afirmacje Totalnej deprawacji, Usilnej i bezwarunkowej elekcji, Limitowanego odkupienia, I nieodpartej łaski, Przetrwania świętych. Dodatkowo kwestia objawienia zostaje zawężona do efektywnego działania spisanego Słowa Bożego. Paweł pisząc o Duchu mądrości i objawienia w poznaniu Boga referuje do Ducha jako źródła objawienia i poznania, które to objawienie pozwala należycie zrozumieć, natomiast efektem pracy Ducha będzie nie objawienie lecz oświecenie (Ażeby oświecił oczy waszego umysłu).

Jako że to Bóg jest sprawcą zbawienia oraz ofiara Chrystusa jest środkiem zbawienia, rozumiemy, że Chrystus jest Bogiem.

Wszystkie powyższe doktryny stanowią twardy i niezmienny trzon Kalwinizmu, czyli w rzeczywistości biblijnego i historycznego chrześćijaństwa

Solus Christus bracia i siostry


Zobacz w temacie