Spis treści
Dług
Mat. 18:23-35 .
23. Dlatego królestwo niebieskie podobne jest do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami.
24. A gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów.
25. A ponieważ nie miał z czego oddać, jego pan kazał go sprzedać wraz z żoną, dziećmi i wszystkim, co miał, i spłacić dług.
26. Wtedy sługa upadł i oddał mu pokłon, mówiąc: Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam.
27. Pan tego sługi, ulitowawszy się nad nim, uwolnił go i darował mu dług.
28. Lecz gdy ten sługa wyszedł, spotkał jednego ze swoich współsług, który był mu winien sto groszy. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: Oddaj, coś winien!
29. Wtedy jego współsługa upadł mu do nóg i prosił go: Okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam.
30. On jednak nie chciał, ale poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.
31. A jego współsłudzy, widząc, co się stało, zasmucili się bardzo i poszedłszy, oznajmili swemu panu wszystko, co zaszło.
32. Wtedy jego pan wezwał go i powiedział: Zły sługo, darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś.
33. Czyż i ty nie powinieneś był zmiłować się nad swoim współsługą, jak ja zmiłowałem się nad tobą?
34. I jego pan, rozgniewany, wydał go katom, dopóki nie odda wszystkiego, co był mu winien.
35. Tak i wam uczyni mój Ojciec niebieski, jeśli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu jego przewinień.
Czy Ew. Mateusza 18:23-35 naucza, że człowiek może być zbawiony (dług spłacony), a następnie utracić zbawienie (ponownie wtrącony do więzienia)?
We fragmencie znajduje się przypowieść o niegodziwym słudze, któremu darowano duży dług, który był winien swemu królowi.
Zamiast być wdzięcznym za życzliwość króla, udał się do jednego ze swoich współsług i zmusił go do oddania mu bardzo małej sumy, którą był winien jego współsługa.
Podstawowe znaczenie i punkt tej przypowieści określa sam Pan: „Tak i wam uczyni mój Ojciec niebieski, jeśli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu jego przewinień” (w.35).
Sługa był winien swojemu królowi ogromny dług, którego nigdy nie mógł spłacić. Tutaj Pan daje żywy obraz ogromnego długu, jaki jesteśmy winni Bogu z powodu naszego grzechu. Nigdy nie możemy Mu się odpłacić.
Sługa usilnie błagał króla, aby dał mu czas na spłatę długu, czego sługa nigdy by nie zrobił. Wielkie miłosierdzie króla w przebaczaniu swemu słudze obrazuje nieskończone miłosierdzie Boga wobec niezasłużonych grzeszników.
Jednak sługa nie okazał żadnej litości współsłudze, który był mu winien tylko kilka groszy. Kiedy jego współsługa poprosił o czas, sługa, któremu przebaczono, odmówił. W ten sposób Jezus uczy, że chociaż wszyscy grzeszymy przeciwko sobie nawzajem, w porównaniu z tym, co jesteśmy winni Bogu, dług, jaki mamy wobec naszych współświętych, jest prawie niczym.
Jednak kiedy nasi współświęci grzeszą przeciwko nam, odmawiamy im przebaczenia i żywimy do nich urazę!
.
Modlitwa
Pismo Święte bardzo wyraźnie i stanowczo mówi o prawdzie nauczanej w tej przypowieści. Nie tylko punkt, o którym Jezus mówi wielokrotnie w Piśmie Świętym, ale Jezus podkreśla ten punkt w swoich instrukcjach dotyczących naszych modlitw, kiedy dał nam to, co stało się znane jako Modlitwa Pańska.
Mat. 6:9-13 9. Wy więc tak się módlcie: Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech będzie uświęcone twoje imię. 10. Niech przyjdzie twoje królestwo, niech się dzieje twoja wola na ziemi, tak jak w niebie. 11. Daj nam dzisiaj naszego powszedniego chleba. 12. I przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili. 13. I nie wystawiaj nas na pokusę, ale wybaw nas od złego; twoje bowiem jest królestwo, moc i chwała na wieki. Amen.
Ta modlitwa zawiera prośbę o przebaczenie grzechów, najważniejszą prośbę, którą musimy złożyć. Ale nawet w modlitwie ci, którzy proszą o przebaczenie, wyznają, że szukają przebaczenia u Boga, „tak jak my przebaczamy naszym winowajcom”.
Ponadto ta piąta prośba jest jedyną prośbą, na którą Pan zwraca szczególną uwagę później.
Mat. 6:14-15 14. Bo jeśli przebaczycie ludziom ich przewinienia i wam przebaczy wasz Ojciec niebieski. 15. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom ich przewinień, to i wasz Ojciec nie przebaczy wam waszych przewinień.
Arminiański błąd
Pytanie dotyczy arminiańskiej interpretacji przypowieści. Arminianin argumentuje, że słudze przebaczono, ale przebaczenie to zostało cofnięte, gdy nie przebaczył współsłudze. Dlatego Bóg może komuś przebaczyć, ale może on utracić to przebaczenie, jeśli nie przebaczy swemu bratu. Oznaczałoby to możliwość utraty zbawienia. Tak jednak nie jest. Ta arminiańska interpretacja jest powierzchowna i błędna.
Należy zauważyć, że Mateusza 18:23-35 jest przypowieścią. W przypowieści nie każdy punkt może odnosić się do jakiejś niebiańskiej lub duchowej prawdy. W przypowieści o bogaczu i Łazarzu Jezus mówi o rozmowie bogacza w piekle z Abrahamem, na którego łonie Łazarz znalazł odpoczynek.
Nie możemy wywnioskować z tej przypowieści, że grzesznicy w piekle mogą rozmawiać ze świętymi w niebie. Nie możemy tutaj naciskać na to, że sługa, któremu przebaczono jego ogromny dług, otrzymał naprawdę przebaczenie od Boga.
Niemniej jednak, jeśli tylko będziemy pamiętać, że Pan mówi o naszym świadomym doświadczeniu przebaczenia, to jest tu ważna uwaga. Faktem jest, że dzieło zadośćczyniącej ofiary Chrystusa było tak doskonałe i kompletne, że w momencie Jego śmierci na krzyżu Bóg przebaczył wszystkie grzechy wszystkich wybranych, za których umarł. Dziecko Boże, które przyswoi sobie wielkie błogosławieństwo przebaczenia, może śmiało powiedzieć:
„2000 lat temu, kiedy mój Zbawiciel powiedział: „Wykonało się”, moje grzechy zostały przebaczone przez Boga”.
Nasze grzechy zostały obiektywnie wymazane.
Pewność
Jednym z błogosławieństw zbawienia jest świadoma pewność przebaczenia, które jest nam dane przez Ducha Chrystusa. Wierzący śpiewa Psalm:
Psalm 32:1 Błogosławiony ten, komu przebaczono występek, komu grzech zakryto.
W przypowieści Pan mówi kilka rzeczy o tej świadomej pewności przebaczenia.
- Po pierwsze, mówi, że są ludzie, którzy twierdzą, że otrzymali przebaczenie, ale w rzeczywistości tak nie jest. Można ich rozpoznać po tym, że nie wybaczą swojemu bratu. Przez to, że nie przebaczyli bratu, pokazują, że tak naprawdę nie otrzymali przebaczenia.
- Po drugie, gdyby naprawdę znali cud Bożego przebaczenia i ogrom własnego grzechu, z łatwością przebaczyliby drobne i stosunkowo nieistotne grzechy, które popełnił wobec nich ich brat.
- Po trzecie, dochodzimy do pewności przebaczenia tylko wtedy, gdy przebaczamy naszemu bratu. Jeśli on zgrzeszy przeciwko nam, a my nadal będziemy chować urazę — jeśli powiemy: „Wybaczę, ale nigdy nie zapomnę” — sami nigdy nie zaznamy przebaczenia.
Prosimy, zgodnie z Modlitwą Pańską, o przebaczenie dla nas samych, jako tych, którzy są świadomi, że przebaczyliśmy naszemu bratu.
Nauczanie zawarte w przypowieści jest prawdziwe jeśli chodzi o hipokrytów w kościele, którzy twierdzą, że otrzymali przebaczenie, ale tak nie jest. W sensie względnym musimy zastosować tę przypowieść do siebie. Jakże trudno jest nam przebaczyć naszemu bratu, kiedy zgrzeszył przeciw nam!
Na podstawie: źródło
Zobacz w temacie
- Problem przebaczenia
- Pod obstrzałem
- I odpuść nam nasze winy…
- Kochaj swoich wrogów
- Cztery kroki dyscypliny kościelnej
- O potrzebie karcenia
- Czyściec jako symbol porażki Chrystusa
. - Czy można utracić zbawienie?
- O podeptaniu zbawienia
- A gdy sól zwietrzeje…
- Baczcie abyście nie utracili wiary
- Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci koronę życia
- Czy jestem zbawiony? Nawet jeśli grzeszę?
- I nie wymażę cię z Księgi Życia Baranka
. - Fałszywy mesjasz
- Fałszywe cuda, fałszywe nawrócenia
- Fałszywa ewangelia “zbawienia panującego Pana”
- Prawdziwa i fałszywa religia
- Arminianizm: pierwszy zgniły owoc czyli fałszywa teologia
- Dramat katolików: fałszywi kapłani, fałszywa ofiara, cierpkie owoce
- John Wesley, fałszywy apostoł wolnej woli, część 1
- Przeciw fałszywej duchowości
- Młot na fałszywą ewangelię