Zrozumienie grzechu

utworzone przez | kwi 23, 2018 | Hamartiologia: nauka o grzechu

Definicja grzechu

„Pismo Święte opisuje nawrócenie w kategoriach, które wymagają lub oznaczają zmianę charakteru: to nowonarodzenie, bycie nowym stworzeniem, zmartwychwstanie, odnawienie ducha i umysłu, śmierć dla grzechu i życie dla sprawiedliwości, odłożenie na bok starego człowieka i wprowadzanie nowego, to stać się uczestnikiem boskiej natury.” – Jonathan Edwards

Czym jest grzech? Skad sie wziął? Czy dziedziczymy grzeszna naturę od Adama? Czy dziedziczymy winę od Adama?

Historia ludzkości przedstawiona w Piśmie jest przede wszystkim historią człowieka w stanie grzechu i buntu przeciwko Bogu i Bożego planu odkupienia, przywrócenia człowieka do siebie. Dlatego teraz należy wziąć pod uwagę naturę grzechu, który oddziela człowieka od Boga. Możemy zdefiniować grzech w następujący sposób:

Grzech jest brakiem jakiegokolwiek dostosowania się do moralnego prawa Bożego w działaniu, postawie lub naturze.

Grzech jest tutaj zdefiniowany w odniesieniu do Boga i jego prawa moralnego. Grzech obejmuje nie tylko pojedyncze akty, takie jak kradzież, kłamstwo czy popełnienie zabójstwa, ale także nastawienie sprzeczne z tymi, jakich Bóg od nas wymaga. Widzimy to już w Dziesięciu Przykazaniach, które nie tylko zabraniają grzesznych działań, ale także niewłaściwych postaw:

2 Mojż. 20:17 Nie będziesz pożądał domu twojego bliźniego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do twego bliźniego

Tutaj Bóg stwierdza, że ​​pragnienie kradzieży lub popełnienie cudzołóstwa jest również grzechem w Jego oczach. Kazanie na Górze zabrania również grzesznych postaw, takich jak gniew lub pożądanie

Mat 5:22 Lecz ja wam mówię: Każdy, kto się gniewa na swego brata bez przyczyny, podlega sądowi, a kto powie swemu bratu: Raka, podlega Radzie, a kto powie: Głupcze, podlega karze ognia piekielnego.
.
Mat 5:28 Lecz ja wam mówię: Każdy, kto patrzy na kobietę, aby jej pożądać, już popełnił z nią cudzołóstwo w swoim sercu.

Paweł wymienia takie postawy, jak zazdrość, gniew i samolubstwo jako rzeczy, które są uczynkami ciała przeciwnymi pragnieniom Ducha

Gal. 5:19-21 19 A znane są uczynki ciała, którymi są: cudzołóstwo, nierząd, nieczystość, rozpusta; 20 Bałwochwalstwo, czary, nienawiść, niezgoda, zawiść, gniew, spory, kłótnie, herezje; 21 Zazdrość, zabójstwa, pijaństwo, hulanki i tym podobne; o nich wam mówię, jak już przedtem powiedziałem, że ci, którzy takie rzeczy czynią, królestwa Bożego nie odziedziczą.

Dlatego życie, które jest miłe Bogu, jest tym, które ma moralną czystość nie tylko w działaniach, ale także w pragnieniach serca. W rzeczywistości, największe przykazanie ze wszystkich wymaga, aby nasze serce było wypełnione postawą miłości do Boga:

Marek 12:30 Będziesz więc miłował Pana, swego Boga, całym swym sercem, całą swą duszą, całym swym umysłem i z całej swojej siły. To jest pierwsze przykazanie

Definicja grzechu powyżej wskazuje, że grzech jest nie dostosowaniem się do Bożego prawa moralnego nie tylko w działaniu i postawie, ale także w naszej moralnej naturze. Nasza natura, wewnętrzny charakter, który jest esencją tego, kim jesteśmy jako osoby, może również być grzeszny. Zanim zostaliśmy odkupieni przez Chrystusa, nie tylko byliśmy grzeszni w czynach i postawach, ale z natury byliśmy grzesznikami. Więc Paweł może powiedzieć

Rzym. 5:8 że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł.

lub jak wcześniej

Efez. 2:3 byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni.

Nawet podczas snu, niewierzący, chociaż nie popełnia grzesznych czynów lub aktywnie nie pielęgnuje grzesznych postaw, wciąż jest “grzesznikiem” w oczach Boga; on lub ona nadal ma grzeszną naturę, która nie jest zgodna z Bożym moralnym prawem.
.

Błędne definicje

Zasadniczo sugerowano inne definicje charakteru grzechu. Prawdopodobnie najczęstszą definicją jest stwierdzenie, że istotą grzechu jest samolubstwo. Jednak taka definicja jest niezadowalająca, ponieważ

1. Samo Pismo nie definiuje grzechu w ten sposób.

2. Zainteresowanie własnymi sprawami jest dobre i zatwierdzone przez Pismo, tak jak wtedy, gdy Jezus nam poleca

Mat. 6:20 Gromadźcie sobie skarby w niebie

lub kiedy staramy się wzrastać w uświęceniu i chrześcijańskiej dojrzałości

1 Tes. 4:3 Taka jest bowiem wola Boga, wasze uświęcenie, żebyście powstrzymywali się od nierządu

lub kiedy przychodzimy do Boga przez Chrystusa, aby otrzymać zbawienie. Bóg z pewnością apeluje przeciw zainteresowaniu skoncentrowanym tylko na sobie grzesznych ludzi, kiedy mówi

Ezech. 33:11 Zawróćcie, zawróćcie z waszych złych dróg! Czemuż to chcecie zginąć, domu Izraela?!

Zasadniczo zdefiniowanie charakteru grzechu jako egoizmu doprowadzi wielu ludzi do myślenia, że ​​powinni porzucić wszelkie pragnienie osobistej korzyści, co jest z pewnością sprzeczne z Pismem Świętym.

3. Wiele grzechów nie jest egoizmem w zwykłym tego słowa znaczeniu – ludzie mogą okazywać bezinteresowne oddanie się fałszywej religii lub świeckim i humanistycznym celom edukacyjnym lub politycznym, które są sprzeczne z Pismem, ale nie wynika to z “samolubstwa” jakikolwiek sens tego słowa. Co więcej, nienawiść do Boga, bałwochwalstwo i niewiara nie wynikają z reguły z egoizmu, ale są to bardzo poważne grzechy.

4. Taka definicja mogłaby sugerować, że nawet niesprawiedliwość lub grzeszność mogłaby być ze strony Boga, ponieważ najwyższym celem Boga jest szukanie własnej chwały

Izaj. 42:8 Ja, Pan, a takie jest moje imię, nie oddam mojej czci nikomu ani mojej chwały bałwanom
.
Izaj. 43:7 Wszystkich, którzy są nazwani moim imieniem i których ku swojej chwale stworzyłem, których ukształtowałem i uczyniłem
.
Izaj. 43:21 Lud, który sobie stworzyłem, będzie zwiastował moją chwałę
..
Efez. 1:12 Abyśmy istnieli dla uwielbienia jego chwały, my, którzy wcześniej położyliśmy nadzieję w Chrystusie.

Ale taki wniosek jest oczywiście błędny.
.

Biblijna definicja

O wiele lepiej jest zdefiniować grzech w sposób, w jaki czyni to Pismo, w odniesieniu do Bożego prawa i Jego moralnego charakteru. Jan mówi nam, że

1 Jana 3:4  Każdy, kto popełnia grzech, przekracza też prawo, ponieważ grzech jest przekroczeniem prawa.

Kiedy Paweł stara się wykazać powszechną grzeszność ludzkości, odwołuje się do prawa Boga, czy to pisanego prawa danego Żydowi

Rzym. 2:17-29 17 Oto ty się nazywasz Żydem, polegasz na prawie, chlubisz się Bogiem; 18 Znasz jego wolę, rozpoznajesz to, co lepsze, będąc pouczony przez prawo; 19 I uważasz się za przewodnika ślepych, za światłość tych, którzy są w ciemności; 20 Wychowawcę bezrozumnych, nauczyciela niemowląt, mając w prawie kształt wiedzy i prawdy. 21 Ty więc, który uczysz drugiego, samego siebie nie uczysz? Ty, który głosisz, że nie wolno kraść, kradniesz? 22 Ty, który mówisz, że nie wolno cudzołożyć, cudzołożysz? Ty, który się brzydzisz bożkami, dopuszczasz się świętokradztwa? 23 Ty, który się chlubisz prawem, przez przekraczanie prawa znieważasz Boga? 24 Ponieważ z waszego powodu, jak jest napisane, poganie bluźnią imieniu Boga. 25 Obrzezanie bowiem jest pożyteczne, jeśli wypełniasz prawo, ale jeśli przekraczasz prawo, twoje obrzezanie staje się nieobrzezaniem. 26 Jeśli więc nieobrzezany przestrzega przepisów prawa, czyż jego nieobrzezanie nie będzie uznane za obrzezanie? 27 I ten, który jest nieobrzezany z natury, a wypełnia prawo, osądzi ciebie, który mając literę i obrzezanie, przekraczasz prawo. 28 Nie ten bowiem jest Żydem, kto jest Żydem na zewnątrz, ani nie to jest obrzezaniem, co jest na zewnątrz, na ciele; 29 Ale ten jest Żydem, kto jest nim wewnątrz, i to jest obrzezanie, co jest obrzezaniem serca, w duchu, nie w literze, którego chwała nie pochodzi od ludzi, lecz od Boga.

 Czy też niepisanego prawa, które działa w sumieniach pogan, których zachowanie

Rzym. 2:15 Oni to ukazują działanie prawa wpisanego w ich serca, za poświadczeniem ich sumienia i myśli wzajemnie się oskarżających lub też usprawiedliwiających);

W każdym przypadku ich grzeszność przejawia się w braku zgodności z Bożym moralnym prawem.
.

Konsekwencje grzechu

Na koniec powinniśmy zauważyć, że jego definicja podkreśla powagę grzechu. Z doświadczenia wiemy, że grzech jest szkodliwy dla naszego życia, że ​​przynosi ból i niszczące konsekwencje dla nas i dla osób nim dotkniętych. Ale zdefiniowanie grzechu jako braku dostosowania się do moralnego prawa Bożego, stwierdza, że grzech jest czymś więcej niż bolesnym i destrukcyjnym – jest również zły w najgłębszym słowa tego znaczeniu. We wszechświecie stworzonym przez Boga grzech nie powinien być pochwalany. Grzech jest przeciwieństwem wszystkiego, co jest dobre w Boga charakterze i tak jak Bóg absolutnie i wiecznie zadowala się sobą we wszystkim, kim jest, tak Bóg absolutnie i wiecznie nienawidzi grzech. Jest to w gruncie rzeczy zaprzeczeniem doskonałości Jego moralnego charakteru. Zaprzecza Jego świętości, dlatego musi nienawidzić grzech.
.

Pochodzenie grzechu

Skąd wziął się grzech? Jak dotarł do wszechświata?
.

Bóg nie jest autorem grzechu

Po pierwsze, musimy jasno stwierdzić, że sam Bóg nie grzeszył i Boga nie można winić za grzech. To człowiek i aniołowie zgrzeszyli, w obu przypadkach zrobili to świadomie, dobrowolnie. Obwinianie Boga za grzech byłoby bluźnierstwem przeciw Jego charakterowi.

5 Mojż. 32:4 Doskonałe jest dzieło Jego, Gdyż wszystkie drogi jego są prawe, Jest Bogiem wiernym, bez fałszu, Sprawiedliwy On i prawy

Abaraham prosi z prawdą i mocą w swoich słowach,

1 Mojż. 18:25 Czyż Ten, który jest sędzią nad całą ziemią, mógłby postąpić niesprawiedliwie?”

Elihu słusznie mówi:

Hiob 32:10 Więc posłuchajcie, rozumni mężowie: Bóg jest daleki od grzechu, Wszechmocny – od nieprawości

W rzeczywistości niemożliwe jest, aby Bóg pragnął czynić zło:

Jakuba 1:13 Bóg bowiem nie może być kuszony do złego ani sam nikogo nie kusi

.

Błąd dualizmu

Z drugiej jednak strony musimy strzec się przeciwnego błędu: byłoby niezasadnym twierdzić, że we wszechświecie istnieje wieczna zła moc, podobna lub równa mocy samego Boga. Powiedzieć to, oznaczałoby, potwierdzenie tego, co nazywa się ostatecznym “dualizmem” we wszechświecie, istnienie dwóch równie potężnych mocy, jednego dobra i drugiego zła. Poza tym nigdy nie wolno nam myśleć, że grzech zaskoczył Boga, czy podważył jego wszechmoc, czy też opatrznościową kontrolę nad wszechświatem. Dlatego nigdy nie wolno nam mówić, że sam Bóg zgrzeszył lub jest On winien grzechu, ale musimy również stwierdzić, że Bóg,

Efez. 1:11 sprawuje wszystko według zamysłu swej woli

orzekł

Dan. 4:32 wszyscy mieszkańcy ziemi uważani są za nic, według swojej woli postępuje z wojskiem niebieskim i z mieszkańcami ziemi. Nie ma takiego, kto by powstrzymał jego rękę i powiedział mu: Co czynisz?

Ten Bóg przyzwolił, żeby grzech przyszedł na świat, nawet jeśli się nim nie rozkoszuje i chociaż dopuścił, żeby przyszedł z powodu dobrowolnych wyborów moralnych stworzeń. Nawet przed nieposłuszeństwem Adama i Ewy, grzech był obecny w anielskim świecie wraz z upadkiem szatana i demonów. Ale w odniesieniu do rasy ludzkiej pierwszy grzech był Adama i Ewy w ogrodzie Eden (1 Mojż. 3:1-19). Spożywanie owoców z drzewa poznania dobra i zła na ogół, jest typowym dla grzechu..

Skutki grzechu

.

Fałszywa wiedza

Po pierwsze, grzech uderzył w podstawę wiedzy, ponieważ dał inną odpowiedź na pytanie, co jest prawdą? Podczas gdy Bóg powiedział, że Adam i Ewa umrą, jeśli zjedzą z drzewa wąż powiedział: “Nie umrzesz”

1 Mojż. 2:17 dnia, którego jeść będziesz z niego, śmiercią umrzesz
.
1 Mojż. 3:4 Żadnym sposobem śmiercią nie pomrzecie

Ewa postanowiła zwątpić w prawdziwość słowa Bożego i przeprowadziła eksperyment, aby zobaczyć, czy Bóg mówił prawdę.
.

Korupcja moralności

Po drugie, ich grzechy uderzyły w podstawę standardów moralnych, ponieważ dały one inną odpowiedź na pytanie “co jest słuszne?” Bóg powiedział, że Adam i Ewa nie powinni jeść z owoców tego drzewa

1 Mojż. 2:17 Ale z drzewa wiadomości dobrego i złego, jeść z niego nie będziesz

Ale wąż zasugerował, że byłoby słuszne zjeść owoc, i że po zjedzeniu Adam i Ewa, staliby się “jak Bóg”

1 Mojż. 3:5 Ale wie Bóg, że któregokolwiek dnia z niego jeść będziecie, otworzą się oczy wasze; a będziecie jako bogowie, znający dobre i złe

Ewa zaufała własnej ocenie tego, co było co było dla niej dobre i słuszne, zamiast pozwolić słowom Bożym zdefiniować dobro i zło. Ona “widziała, że ​​drzewo było dobre dla pożywienia i było rozkoszą dla oczu i że drzewo było pożądane, aby uczynić mądrym” i dlatego

1 Mojż. 3:6 wzięła jego owoc i zjadła

.

Kryzys tożsamości

Po trzecie, ich grzech dał inną odpowiedź na pytanie: “Kim jestem?” Prawidłowa odpowiedź była taka, że ​​Adam i Ewa byli stworzeniami Bożymi, zależnymi od Niego i zawsze podlegającymi Mu jako Stwórcy i Panu. Ale Ewa i Adam ulegli pokusie “bycia jak Bóg” (1 Mojż. 3:4), próbując w ten sposób postawić się na miejscu Boga. Ważne jest, aby polegać na historycznej prawdziwości narracji o upadku Adama i Ewy. Tak jak relacja o stworzeniu Adama i Ewy wiąże się z resztą historycznej narracji w Księdze Rodzaju, tak też to sprawozdanie z upadku człowieka, które następuje po historii stworzenia człowieka, jest przedstawione przez autorów jako prosta historia narracyjna. Co więcej, autorzy Nowego Testamentu spoglądają wstecz na to sprawozdanie i twierdzą, że

Rzym. 5:12 Dlatego, tak jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech – śmierć, tak też na wszystkich ludzi przeszła śmierć, ponieważ wszyscy zgrzeszyli

 i nalegają, że

Rzym. 5:16 Wyrok bowiem jest z powodu jednego przestępstwa ku potępieniu

i że wąż zwiódł Ewę przez swoją przebiegłość

2 Kor. 11:3 Lecz boję się, by czasem, tak jak wąż swoją przebiegłością oszukał Ewę, tak też wasze umysły nie zostały skażone i nie odstąpiły od prostoty, która jest w Chrystusie.
.
1 Tym. 2:14  I nie Adam został zwiedziony, lecz kobieta, gdy została zwiedziona, popadła w przestępstwo

Wąż niewątpliwie był prawdziwym i fizyczny, takim, który mówił z upoważnienia szatana

1 Mojż. 3:15 I wprowadzę nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem. Ono zrani ci głowę, a ty zranisz mu piętę.
.
Rzym. 16:20 A Bóg pokoju wkrótce zetrze szatana pod waszymi stopami. Łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa niech będzie z wami. Amen.
.
Obj. 12:9 I zrzucony został wielki smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, zwodzący cały świat. Został zrzucony na ziemię, z nim też zrzuceni zostali jego aniołowie.
.
Obj. 20:2 I chwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat

.

Nieracjonalność grzechu

Na koniec powinniśmy zauważyć, że każdy grzech ostatecznie jest nieracjonalny. Naprawdę nie ma sensu, aby szatan buntował się przeciwko Bogu w oczekiwaniu, że będzie mógł wywyższyć siebie ponad Boga. Nie było sensu, aby Adam i Ewa uważali, że nieposłuszeństwo słowom ich Stwórcy mogło przynieść jakąkolwiek korzyść. To był głupi wybór. Wytrwałość szatana w buntowaniu się przeciwko Bogu w dlaszym ciągu pozostaje buntem, podobnie jak decyzja ze strony jakiejkolwiek istoty ludzkiej, aby kontynuować w buncie przeciwko Bogu. To nie jest mądry człowiek, lecz “głupiec”, który mówi w swoim sercu:

Psalm. 14:1 Głupi powiedział w swoim sercu: Nie ma Boga. Są zepsuci, popełniali obrzydliwe czyny. Nie ma nikogo, kto by czynił dobro.

W Księdze Przysłów widzimy, że tylko “głupiec”, lekkomyślnie oddaje się wszelkim rodzajom grzechów

Przysłów 10:23 Dla głupiego popełnić haniebny czyn to zabawa, a człowiek roztropny trzyma się mądrości
.
 Przysłów 12:15 Droga głupiego wydaje się słuszna w jego oczach, ale kto słucha rady, jest mądry.
.
Przysłów 14:7,16 7 Odsuń się od głupiego, gdyż nie znajdziesz u niego warg rozumnych 16 Mądry boi się i odwraca się od zła, ale głupi w swym szaleństwie jest pewny siebie.
.
 Przysłów 15:5 Głupi gardzi pouczeniem swego ojca, a kto przyjmuje upomnienia, jest roztropny.
.
 Przysłów 18:2 Głupi nie ma upodobania w rozumie, lecz w tym, co serce mu objawia

Chociaż ludzie czasami przekonują samych siebie, że powody do grzechu są dobre, lecz kiedy zostaną zbadani w zimnym świetle prawdy w ostatnim dniu, okaże się, że w każdym przypadku grzech ostatecznie nie ma sensu.

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email