Zielonoświątkowa “postteologia”

utworzone przez | wrz 21, 2017 | Charyzmania

Postprawda i postteologia

Rozważania należy zacząć od przedstawienia definicji nowopowstałego słowa postprawda. Na informację można się natknąć na stronie internetowej  zwiedzenie.blogspot.no

„Postprawda” – określa sytuację w której to nie fakty, ale ludzkie emocje mają największe znaczenie dla życia ludzi. Prawda jako obiektywne kryterium oceny rzeczywistości przestaje mieć znaczenie.

Wychodząc z tej definicji, możemy zdefiniwać kolejne pojęcie

„Postteologia” – określa zestaw wierzeń, w których to nie prawda Słowa Bożego, lecz ludzkie emocje mają największe znaczenie dla życia wierzących. Pismo Święte jako obiektywne kryterium oceny teologii przestaje mieć znaczenie.

Poniżej lista 10 najpopularniejszych postteologicznych twierdzeń neomontanistów (szeroko pojęty ruch zielonoświątkowo-charyzmatyczny), przemawiających za obecnością w kościele cudów i znaków, takich samych jakich dokonywali Apostołowie w Dziejach Apostolskich.
.

Brak wyraźnych cytatów

Jak mogę wierzyć w ustanie możliwości czynienia przez ludzi wierzących cudów i znaków, skoro Pismo nie naucza tego otwarcie i kategorycznie, a Pismo jest wystarczające (Sola Scriptura)?
.

Odpowiedź
Pismo nigdzie nie naucza kategorycznie i otwarcie, że czynienie znaków i cudów przez ludzkie ręce będzie towarszyszyć kościołowi przez cały okres jesgo istnienia.

W Starym Testamencie istnieje fragment informujący o wstrzymaniu nowego objawienia w okresie mesjańskim

Daniel 9:24 Siedmdziesiąt tygodni zamierzono ludowi twemu i miastu twemu świętemu na zniesienie przestępstwa, i na zgładzenie grzechów i na oczyszczenie nieprawości, i na przywiedzienie sprawiedliwości wiecznej, i na zatrzymanie (וְלַחְתֹּם֙ wəlaḥtōm) widzenia i proroctwa, a na pomazanie Świętego świętych.

חָתַם chatham –  zablokować, przeszkodzić, zatamować, zapieczętować, zamknąć, zatrzymać

Fragment dotyczy czasu przyjścia Świętego świętych czyli Mesjasza. W tym czasie nastąpi:

  1. Odkupienie i zbawienie (zniesienie przestępstwa, oczyszczenie nieprawości, przywiedzenie sprawiedliwości wiecznej które dokonało się na krzyżu).
  2. Wstrzymanie proroctw i objawień.
  3. Wszystkich proroków i proroctwa po tym okresie należy uznać za fałszywe.

W Piśmie Świętym widzimy wyraźnie, że w okresie działania Mesjasza i Jego Apostołów towarzyszyły im cuda, znaki, i różne moce. Wszystko to miało na celu potwierdzenie nowego objawienia poprzez uwiarygodnienie głoszących to nowe objawienie ludzi. Kiedy całe nowe objawienie zostało wylane, proroctwa, sny i wizje przestały być potrzebne, gdyż spełniły swoją rolę. Mesjasz przyszedł, ustanowił Nowy Testament odkupienia w Jego krwi, przywiódł na wybranych wieczną sprawiedliwość. Pełnia nauki Chrystusa wraz z jej interpretacją ogłoszona została przez Apostołów, objawienie zostało zakończone.

Obecnie, w okresie mesjańskiego czasu łaski wystarczy aby ktokolwiek stwierdził, że jest prorokiem lub posiada proroctwa i wizje, aby zostać uznanym za kłamcę.

Zach. 13:1-6 1 W tym dniu zostanie otwarte źródło dla domu Dawida i mieszkańców Jerozolimy dla obmycia grzechu i nieczystości. 2 I stanie się w tym dniu, mówi PAN zastępów, że wykorzenię imiona bożków z ziemi, tak że nie będą więcej wspominane. Usunę z ziemi także proroków i ducha nieczystego. 3 A gdyby ktoś jeszcze prorokował, jego ojciec i matka, którzy go zrodzili, powiedzą mu: Nie będziesz żył, gdyż mówiłeś kłamstwo w imię PANA. I jego ojciec, i matka, którzy go zrodzili, przebiją go za to, że prorokował. 4 I stanie się w tym dniu, że każdy z tych proroków zawstydzi się z powodu swojego widzenia, gdy prorokował, i nie oblecze się w kosmatą szatę (ubiór proroka), aby kłamać. 5 Ale każdy powie: Nie jestem prorokiem, ale rolnikiem, bo tego mnie uczono od dzieciństwa. 6 A jeśli ktoś go zapyta: Co to za rany na twoich rękacha (rany jakie zadają sobie prorocy fałszywych bożków- znamię fałszywego proroka)? Wtedy powie: Zostałem zraniony w domu moich przyjaciół.

Wers 1 odnosi się czasów łaski, czasów dostępnego zbawienia, czasów po śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa, ery Mesjasza; reszta tekstu zawiera się w tym okresie. W okresie łaski każdy będzie uznany za fałszywego proroka jeśli tylko stwierdzi, że jest prorokiem lub prorokuje. Nie potrzeba rozeznawać proroctw, sam fakt czyjegoś stwierdzenia, że jest prorokiem czyni go kłamcą.
.

Niezłomność Królestwa Bożego

Gdy Jezus głosił Królestwo towarzyszyły mu znaki niezłomności Królestwa Niebieskiego,

  • Mat. 4:23  I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w ich synagogach, głosząc ewangelię królestwa i uzdrawiając wszystkie choroby i wszelkie dolegliwości wśród ludzi.
  • Mat. 10:7 A idąc, głoście: Przybliżyło się królestwo niebieskie. (po wcześniejszym udzieleniu mocy uzdrawianai 72 uczniom)
  • Łuk. 9:2  I rozesłał ich, żeby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych.

Głoszenie Królestwa i uzdrowienia szły ręka w rękę. Uzdrowienia były znakami niezłomnego Królestwa. Tak się dzieje, gdy Boża władza się pojawia. A ponieważ Królestwo Mesjasza nie opuściło ziemi razem z Mesjaszem, znaki i cuda muszą istnieć tak długo, jak Królestwo pozostaje na ziemi. Po odejściu Jezusa Królestwo jest dalej głoszone i ciągle głoszeniu towarzyszą znaki i cuda, Dzieje 8, Dzieje 20, Dzieje 21, 1 Kor. 4 – Królestwo głoszone w mocy, Rzym. 17 – pokój radość sprawiedliwość w Duchu
..

Odpowiedź

Koncepcja, że Królestwu Bożemu towarzyszą dokonywane przez ręce ludzi znaki i cuda wydaje się być kusząca, jednak jest to błędne założenie. Znaki i cuda służyły do uwiarygadniania ludzi wypowiadających nowe objawienie, nowy przekaz od Boga jako prawowiernych głosicieli. Cuda i znaki potwierdzały kaznodziei i głoszone słowa jako prawdę a nie Królestwo jako stan czy też sferę działania Chrystusa.

  • Dzieje 22:2 Jezusa z Nazaretu, męża potwierdzonego przez Boga wśród was mocami, cudami i znakami, których Bóg dokonał przez niego wśród was,
  • Marek 16:20 Oni zaś poszli i głosili wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał ich słowa znakami, które im towarzyszyły. Amen.

Królestwo nie zasadza się na ludzkim słowie, lecz na ewangelii Bożej, Bożym Słowie, która jest mocą ku zbawieniu. To nie cuda i znaki są mocą, lecz przekaz ewangelii.

  • Mat. 24:14 A ta ewangelia królestwa będzie głoszona po całym świecie na świadectwo wszystkim narodom. I wtedy przyjdzie koniec.
  • Rzym. 1:16 Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka.

Ewangelia Królestwa była przeważnie głoszona bez cudów i znaków. Świadectwo Pisma jest miażdżące.

Przykłady głoszenia ewangelii i Królestwa gdzie znaki nie towarzyszą.

  • Dzieje 7 – Szczepan głosi ewangelię (bez cudów i znaków)
  • Dzieje 8:27-38 Filip głosi Eunuchowi, (brak cudów)
  • Dzieje 11:20-21 20 A niektórzy z nich, mężczyźni z Cypru i Cyreny, gdy przybyli do Antiochii, mówili do hellenistów, głosząc Pana Jezusa. 21 I była z nimi ręka Pana, a wielka ich liczba uwierzyła i nawróciła się do Pana. (żadnych cudów)
  • Dzieje 13:42-48 – Ewangelia głoszona poganom, (żadnych cudów)
  • Dzieje 14:21 –  Kiedy głosili ewangelię temu miastu i pozyskali wielu uczniów, wrócili do Listry, Ikonium i do Antiochii; (nie ma cudów)
  • Dzieje 17:2-4 – Trzy tygodnie ewangelizacji w Tesalonice (bez cudów)
  • Dzieje 17:17-34 – Ateny, ewangelizacja (bez cudów)
  • Dzieje 18:5-11 – Macedonia, rok głoszenia (bez cudów)
  • Dzieje 28:17-31 – Dwuletnia ewangelizacja w Rzymie, (żadnych cudów)
  • Dzieje 26:1-28 – Ewangelizacja Festusa i Agryppy, (żadnych cudów)
  • Dzieje 18:1-4 – Korynt, ewangelizacja, (żadnych cudów)
  • Dzieje 17:10-12 – Ewangelizacja w Berei na podstawie Pisma, (żadnych cudów)
  • Dzieje 16:13-16 – Ewangelizacja niewiasty, (żadnych cudów)
  • Dzieje 14:1 – Ewangelia głoszona bez cudów, wielu wierzy, cuda dokonują się później
  • Dzieje 13:15-41 – Ewangelia głoszona w Synagodze, (żadnych cudów)
  • Dzieje 9:29 (Saul) Z odwagą też mówił w imieniu Pana Jezusa i rozprawiał z hellenistami, a oni usiłowali go zabić (żadnych cudów)
  • Dzieje 8:4 A ci, którzy się rozproszyli, szli wszędzie, głosząc słowo Boże (nic o cudach)

Znakiem przybliżenia się Królestwa Bożego będą nie cuda wykonywane przez ręce ludzi lecz znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga oraz odrzucenie prawdy Pisma. Przybliżeniu Królestwa towarzyszą kataklizmy i strach i zwiedzenie a nie coraz to większe cuda i uzdrowienia.

  • Łuk. 21:25-26…31 25 I będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga zrozpaczonych narodów, gdy zaszumi morze i fale. 26 Ludzie będą drętwieć ze strachu w oczekiwaniu tego, co przyjdzie na cały świat. Poruszą się bowiem moce niebios… 31 Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże.
  • 2 Tym. 4:3 Przyjdzie bowiem czas, gdy zdrowej nauki nie zniosą, ale zgromadzą sobie nauczycieli według swoich pożądliwości, ponieważ ich uszy świerzbią.

Dlatego też znakiem niezłomnego Królestwa na ziemi nie są cuda i znaki wykonywane przez ludzi lecz niezmienne Słowo, Pismo Święte.

  • Łuk. 9:33 Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.
  • Jan 10:35 Pismo nie może być naruszone;
  • Psalm 119:89 Na wieki, o PANIE, twoje słowo trwa w niebie.
  • Psalm 119:160 Wszelki wyrok twojej sprawiedliwości trwa na wieki.
  • 1 Piotra 1:23 Będąc odrodzeni nie z nasienia zniszczalnego, ale z niezniszczalnego, przez słowo Boże, które jest żywe i trwa na wieki.

Pismo wręcz ostrzega przed cudami i znakami dokonywanymi przez ludzi, które będą w wielkiej mierze obecne na świecie na moment przed przyjściem Chrystusa Pana

  • Mat. 24:24 Powstaną bowiem fałszywi Chrystusowie i fałszywi prorocy i będą czynić wielkie znaki i cuda, żeby zwieść, o ile można, nawet wybranych.

Ostatni odnotowany w Piśmie Świętym cud miał miejsce w 55 roku na wyspie Malta. Znaki i cuda dokonywane przez ręce głosicieli nie służyły potwierdzeniu nadejścia Królestwa. Znaki i cuda służyły do uwiarygodnienia głoszących nowe objawienie iż przemawiają w imieniu Boga.

Czemu zatem Pan przekazał moc niektórym uczniom? To bardzo jasne: ponieważ byli wędrownymi kaznodziejami. Skąd ludzie mieli wiedzieć, że głoszą prawdę a nie ludzkie fantazje?

Po pierwsze, musieli patrzeć na ich postawę. I widzimy, że byli całkowicie bezinteresowni:
Łuk. 9:3 Powiedział też do nich: Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby, ani chleba, ani pieniędzy i nie miejcie dwóch szat.

Po drugie, posiadali niesamowitą moc uzdrawiania wszystkich chorób i wyganiania demonów, jakiej nikt inny nie miał, co uwiarygadnia ich przekaz.

Cuda nie przyprowadzały ludzi do wiary

  • Łuk. 16: 30-31 30 A on odpowiedział: Nie, ojcze Abrahamie, lecz jeśli ktoś z umarłych przyjdzie do nich, będą pokutować. 31 I powiedział do niego: Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś zmartwychwstał, nie uwierzą.
  • Jan 12:37 A choć (Jezus) tak wiele cudów uczynił wobec nich, jednak nie uwierzyli w niego;
  • Dzieje 8:16-21 16 A lud jednomyślnie przyjmował to, co mówił Filip, gdy go słyszeli i widzieli cuda, które czynił. 13 Uwierzył też sam Szymon (czarnoksiężnik), a gdy się ochrzcił, trzymał się Filipa i zdumiewał się, widząc cuda i wielkie znaki, jakie się działy. 18 A gdy Szymon zobaczył, że Duch Święty był udzielany przez nakładanie rąk  apostołów, przyniósł im pieniądze; 19 Mówiąc: Dajcie i mnie tę moc, aby ten, na kogo nałożę ręce, otrzymał Ducha Świętego. 20 I powiedział mu Piotr: Niech zginą z tobą twoje pieniądze, bo sądziłeś, że dar Boży można nabyć za pieniądze. 21 Nie masz w tej sprawie części ani udziału, bo twoje serce nie jest prawe przed Bogiem.
    /.

Boża wola

Uzdrowienia Jezusa odzwierciedlają wolę Boga, a wolą Boga jest uzdrawianie chorych. Uzdrowienia są rezultatem współczucia, Mat. 14:14 a ponieważ Jezus jest wczoraj i dziś taki sam na wieki, to pragnie wczoraj, dziś, jutro i na wieki aby ludzie byli zdrowi.
.

Odpowiedź

Paweł chlubi się z chorób które są jego siłą. To zaprzecza twierdzeniu, że Bóg pragnie uzdrowienia wszystkich chrześcijan. Z pewnością nie pragnął uzdrowienia Apostoła Pawła, który głosił ewangelię w chorobie, i szczycił się z tego, ani Trofima, ani Tymoteusza.

  • Gal. 4:13  Wiecie przecież, że pierwszy raz głosiłem wam ewangelię w słabości ciała. (ασθενειαν astheneian– choroba)
  • 2 Kor. 12:10 Dlatego mam upodobanie w słabościach (ασθενειας astheneias – choroba), w zniewagach, w niedostatkach, w prześladowaniach, w uciskach ze względu na Chrystusa; gdy bowiem jestem słaby, wtedy jestem mocny.
  • 1 Tym. 5:23 Samej wody już nie pij, ale używaj trochę wina ze względu na twój żołądek i częste niedomagania. (ασθενειας astheneias – choroba)
  • 2 Tym. 4:20  Trofima zostawiłem chorego w Milecie. (ασθενουντα asthenounta – choroba).

Analogicznie Bóg współczuje wszystkim prześladowanym chrześcijanom. Jednak bywa i tak, że wolą Bożą jest aby chrześćijanie cierpieli a nawet umierali.

  • 2 Tym. 3:12 Tak i wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, będą prześladowani.
  • 1 Piotra 3:17 Lepiej bowiem – jeśli taka jest wola Boga – cierpieć

Tak jak wedle swego upodobania Bóg dopuszcza w życiu chrześcijan prześladowania, cierpienia i śmierć, tak też i dopuszcza choroby. Gdyby Bóg pragnął aby wszyscy chrześcijanie byli zawsze zdrowi, po co wogóle zezwala na choroby?

Stwierdzenie, że Jezus Chrystus jest wczoraj i dziś ten sam na wieki świadczy o Jego Boskiej niezniszczalnej i wiecznej naturze a nie o Jego niezmiennym sposobie działania.
.

Uniwersalne obietnice

Obietnica mocy czynienia cudów ma charakter uniwersalny, podobnie jak inne obietnice Boże i dotyczy wszystkich chrześcijan

  • Jan 14:12 Kto wierzy we mnie, dzieł, których ja dokonuję, i on będzie dokonywał, i większych od tych dokona, bo ja odchodzę do mego Ojca.
  • Jan 6:35 Kto przychodzi do mnie, nie będzie głodny, a kto wierzy we mnie, nigdy nie będzie odczuwał pragnienia.
  • Jan 7:38 Kto wierzy we mnie, jak mówi Pismo, rzeki wody żywej popłyną z jego wnętrza.
  • Jan 11:25 Kto we mnie wierzy, choćby i umarł, będzie żył.
  • Jan 12:44 Kto wierzy we mnie, nie we mnie wierzy, ale w tego, który mnie posłał.
  • Jan 12:46 aby każdy, kto wierzy we mnie, nie pozostał w ciemności.

I widzimy większe dzieła w Dziejach np. masowe nawrócenia, i tego typu rzeczy. Jednak wcześniejsze wersy mówią o cudach jakich uczniowie dokonywali.

  • Jan 14:13 A o cokolwiek będziecie prosić w moje imię, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony w Synu. 14 Jeśli o coś będziecie prosić w moje imię, ja to uczynię.

.
Odpowiedź

Wszyscy wierzymy, że Bóg może dokonywać cudów czy Go o to prosimy, czy nie, jest to zależne tylko od Jego suwerennej woli. Bóg nie potrzebuje ludzkich agentów aby uzdrawiać czy dokonywać innych cudów. Większe dzieła o jakich Jezus naucza w Jana 14:12 to nie większe cuda. Większe dzieła zostały zdefiniowane wcześniej przez Jezusa w 6 rozdziale ewangelii Jana:

  • Zgrodzmadzeni w liczbie kilkunastu tysięcy przyszli do Jezusa aby się najeść chlebem, który wcześniej im stworzył. Chcieli ponownego stworzenia chleba.
    25 Kiedy znaleźli go po drugiej stronie morza, zapytali: Mistrzu, kiedy tu przybyłeś? 26 Jezus im odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Szukacie mnie nie dlatego, że widzieliście cuda, ale dlatego, że jedliście chleb i nasyciliście się.
    .
  • Jezus odpowiada im: cóż z tego, że się najecie do syta i zostaniecie na ciele uzdrowieni, jeśli się nie nawrócicie?
    27 Zabiegajcie nie o pokarm, który ginie, ale o pokarm, który trwa ku życiu wiecznemu, który wam da Syn Człowieczy. Jego bowiem zapieczętował Bóg Ojciec.
    .
  • Tłum chciał dokonywać cudów. Skoro Jezus nie chciał im stworzyć chleba, tłum chciał poznać w jaki sposób można dokonywać takich cudów:
    28 Wtedy zapytali go: Cóż mamy robić, abyśmy wykonywali dzieła (εργα erga) Boga?
    .
  • Pan Jezus odmawia im odpowiedzi na to pytanie i kieruje ich myśli na właściwe tory, definiuje dzieło Boże. 29 Odpowiedział im Jezus: To jest dzieło (εργον ergon) Boga, abyście wierzyli w tego, którego on posłał.
    .
  • I głosi spragnionym cudów prawdziwą ewangelię wersy 33-41
    .
  • Żydzi są ślepi na ewangelię, oni przyszli po chleb i cuda, nie po nawrócenie, wersy 25-27
    41 Wtedy szemrali Żydzi o nim, bo powiedział: Ja jestem chlebem, który zstąpił z nieba.
    .
  • Dalej obserwujemy ponowne głoszenie ewangelii przez Pana Jezusa, wersy 47-58
    .
  • Żydzi powtórnie odmawiają przyjęcia ewangelii.
    60 Wielu więc z jego uczniów, słysząc to, mówiło: Twarda to jest mowa, któż jej może słuchać?
    .
  • Jezus odmówił Żydom chleba, cudów i udzielenia mocy czynienia cudów oraz wskazał, że jedyny cud jakiego doświadczą będzie nawrócenie. W odpowiedzi Żydzi opuścili Pana Jezusa.
    66 Od tego czasu wielu jego uczniów zawróciło i więcej z nim nie chodziło.
    .

Dynamis – moc Boża

Spójrzmy na to czym jest moc Boża i jak się przejawia

  • Łuk. 1:35 Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Poczęcie w mocy
  • Łuk. 4:14 Jezus zaś wrócił w mocy Ducha do Galilei, a wieść o nim rozeszła się po całej okolicy. Wyjście z dziczy w mocy (Jezus)
  • Łuk. 5:17 A moc Pana była obecna, aby ich uzdrawiać. Moc ku uzdrawianiu (Jezus)
  • Łuk. 6:19 moc wychodziła z niego i uzdrawiała wszystkich. Moc ku uzdrawianiu (Jezus)
  • Łuk. 8:46 Ktoś mnie dotknął, bo poczułem, że moc wyszła ze mnie. Moc ku uzdrawianiu (Jezus)
  • Łuk. 24:29 A oto ja ześlę na was obietnicę mego Ojca, a wy zostańcie w mieście Jerozolimie, aż będziecie przyobleczeni mocą z wysoka. (Apostołowie)
  • Dzieje 1:8  Ale przyjmiecie moc Ducha Świętego, który zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie, w całej Judei, w Samarii i aż po krańce ziemi. (Apostołowie)
  • Dzieje 4:43 Apostołowie zaś z wielką mocą dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa i wielka łaska była nad nimi wszystkimi (Apostołowie)
  • 1 Kor. 2:4-5 4 A moja mowa i moje głoszenie nie opierały się na powabnych słowach ludzkiej mądrości, ale na ukazywaniu Ducha i mocy; 5 Aby wasza wiara nie opierała się na mądrości ludzkiej, ale na mocy Boga. (Apostołowie)

Kiedy dynamis zmieniło się? Skoro jeden aspekt mocy Boga się zmienił to być może aspekt ewangelizacyjny też? Moc była udzielona wielu ludziom. Szczepan czynił cuda tą samą mocą więc nie była ona tylko dla Apostołów. W Dziejach 2:17-39 setka osób działała w mocy. 

Odpowiedź

Już same powyżej cytowane fragmenty w pewnym stopniu odpowiadają na pytanie. Poczęcie w mocy odbyło się raz w historii wszechświata i nigdy więcej przejaw tej mocy nie został powtórzony. Również wyjątkowa moc czynienia cudów towarzyszyła Jezusowi i Apostołom, nie miała charakteru inkluzywnego lecz ekskluzywny (Jezus, 72 wysłanników, 12 Apostołów i Paweł oraz niektórzy wierzący, na których to Apostołowie położyli ręce).

Moc Ducha Świętego jest niezmienna. Niezmiennie nieskończona i niezmiennie nieograniczona. Jednak Duch Święty w różny sposób działa, przydzielając każdemu z osobna dary jak chce. To Duch Święty decyduje, które dary i kiedy będą udzielane, nie człowiek.

1 Kor. 12:11 A to wszystko sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu (ἑκάστῳ hekastō) z osobna (ἰδίᾳidia), jak chce (καθὼς βούλεται kathōs bouletai)

ἕκαστος hekastos – wszyscy, każdy (bez wyjątku), każdy osobiście
ἴδιος idios – szczególny, specyficzny, osobisty, czyjś własny
καθὼς βούλεται kathōs bouletai – według swojej woli

  • Duch dokonuje suwerennego wyboru jakościowego darów według swojej woli a nie woli człowieka. Nie pomija nikogo, dary otrzymują wszyscy, każdy bez wyjątku, każdy osobiście, zgodnie z suwerenną wolą Ducha. Przydziela suwerennie każdemu wierzącemu wybrany dar, który jest szczególny, specyficzny, osobisty, czyjś własny, będący kombinacją różnych możliwości służenia kościołowi.
    ..
  • Dary w postaci znaków i cudów takie jak mówienie zagranicznymi językami, uzdrawianie chorych przez nakładanie rąk, prorokowanie udzielane były w sposób następujący: Apostołowie nakładali ręce, a Duch rozdzielał dary wedle swojej woli
    Hebr.  2:3-4 3 Jakże my ujdziemy, jeśli zaniedbamy tak wielkie zbawienie, które było głoszone na początku przez Pana, a potwierdzone nam przez tych, którzy go słyszeli?4 Którym i Bóg dał świadectwo przez znaki, cuda i różnorakie moce oraz przez udzielanie Ducha Świętego według swojej woli
    ..
  • W Dziejach 2:1-13 zostaje powołany Kościół, którego członkowie zostają zanurzeni (ochrzczeni) w Duchu Świętym a potem wypełnieni mocą Ducha Świetego czemu towarzyszy mówienie zagranicznymi językami,
    ..
  • W Dziejach 10:44-48 podobnie dzieje się z Korneliuszem i jego domownikami, w celu potwierdzenia że poganie także są dopuszczeni do zbawienia; przy wydarzeniu tym obecny jest Apostoł Piotr.
    ..
  • Poza tymi przypadkami widzimy, że moc Ducha Świętego w postaci prorokowania, rozróżniania duchów, uzdrawiania, mówienia wieloma zagranicznymi językami, tłumaczenia języków, wyganiania nieczystych duchów, picia trucizn bez ponoszenia szkody i brania węży Duch Święty udzielał przez ręce Apostołów (sami Apostołowie od Boga byli również darem) Dzieje 8:17-18, Dzieje 19:6, 2 Tym. 1:6
    ..
  • Był to tak zwany dar apostolski (nakładanie rąk aby dana osoba została wypełniona Duchem Świętym) ustanowiony dla dwunastu w Jana 20:21-23 i Marka 16:17-18. Nie jest to chrzest w Duchu Świętym (ten dział się przy nawróceniu i jest suwerennym dziełem Boga) lecz wypełnienie Duchem Świętym czyli jego mocą.
    ..
  • Dzieje 8:5-19 mówią wyraźnie, że darów tych nie mógł udzielić diakon Filip choć sam był pełen Ducha Świętego i dokonywał wielu cudów (uzdrawiał, wypędzał nieczyste duchy). Dopiero Apostołowie Jan i Piotr po przybyciu do Samarii nałożyli ręce na wierzących aby ci uzyskali wyżej wymienione dary. Daru apostolskiego nie można było nikomu udzielić (pochodził on wprost od Boga)
    Dzieje 8:18-19 18 A gdy Szymon zobaczył, że Duch Święty był udzielany przez nakładanie rąk apostołów, przyniósł im pieniądze; 19 Mówiąc: Dajcie i mnie tę moc, aby ten, na kogo nałożę ręce, otrzymał Ducha Świętego.
    …
  • Jeszcze w czasie działalności Apostołów widać zanik niektórych darów (np. Uzdrawiania Dzieje 19:11-12, Gal. 4:13 rok 55, Filip. 2:25-27 rok 62, 1 Tym. 5:23 rok 62, 2 Tym. 4:20 rok 63) aby po ich śmierci i spisaniu Pisma Świętego zostawić miejsce na głoszenie ewangelii opartej na Słowie Bożym.
    .

Księga Joela przewiduje dwukrotne wylanie Ducha, któremu będą towarzyszyć masowe przejawy mocy w postaci możliwości wykonywania cudów i znaków. W Dziejach widać było przedsmak tego, co nastąpi po Jom Jahwe.

Pięćdziesiątnica (przed Jom Jahwe) – pierwsze udzielenie mocy czynienia cudów i znaków (przedsmak)

  • częściowe wypełnienie się proroctwa z Joela 2:10-28
  • nie nastąpiły zapowiedziane przez to proroctwo kataklizmy

Okres Łaski

  • Daniel 9:24 – wstrzymanie i zapieczętowanie proroctw i objawienia
  • 1 Kor. 13:10 – języki ustaną same z siebie przed nastaniem doskonałości
  • Judy 1:3 – cała wiara przekazana raz świętym
  • Obj 22:18 – koniec objawienia, kanon zostaje zamknięty
  • 1 Kor. 4:6 – nie wolno wykraczać ponad to, co jest napisane
  • 1 Piotra 4:11 – Jeśli ktoś przemawia, niech mówi na podstawie Pisma
  • 2 Tes. 2:14 – trzymać się nauk zawartych w Piśmie
  • 1 Kor. 11:2 – nie dodawać nic do nauki Apostołów
  • Gal. 3:15 – nie wolno dodawać do Słowa Bożego
  • Judy 1:17 – nauka Apostołów jedyną nauką
  • Zach. 13:1-6 – w okresie łaski każde pozabiblijne proroctwo jest fałszywe

Jom Jahwe

  • Izajasz 13:9 – zapowiedź Jom Jahwe
  • Joel 2:10-11 – kataklizmy
  • powrót proroctw Obj. 14:6-7 – prorokujący anioł, Obj. 11:3-7 – dwóch proroków

Tyciącletnie Królestwo

  • Joel 2:25-27 – przywrócenie Izraela
  • Joel 2:28 – wylanie Ducha na Izraela
  • pełne wypełnienie się proroctwa z Joela 2:10-28 drugie udzielenie mocy czynienia cudów i znaków
    .

Skąd zmiany?

Dlaczego modlitwa z Dziejów jaką wszyscy uczniowie podnieśli do Pana nie może być zmówiona i dzisiaj? Cuda i znaki wskazują na to kim Jezus jest.

  • Dzieje 4:2-30 29 A teraz, Panie, spójrz na ich groźby i daj twoim sługom z całą odwagą głosić twoje słowo; 30 Gdy ty wyciągniesz swoją rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów przez imię twego świętego Syna, Jezusa.
    .

Odpowiedź

Moc czynienia cudów nie była dostępna wszystkim. Była w Apostołach i na niektórych wierzących, na których Apostołowie nałożyli ręce

  • Dzieje 4:33 Apostołowie zaś z wielką mocą dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa i wielka łaska była nad nimi wszystkimi.
  • Dzieje 5:12 A przez ręce apostołów działo się wiele znaków i cudów wśród ludu. (I byli wszyscy jednomyślnie w przedsionku Salomona.

Moc jaką posiadał Jezus, siedemdziesięciu dwóch wysłanników, Apostołowie i niektórzy ich najbliżsi współracownicy potwierdzała wiarygodność wypowiadanych przez nich słów. Dzisiaj mamy kompletne i spisane objawienie w postaci Słowa Bożego, nie ma potrzeby uwiarygadniać cudami i znakami nikogo więcej.
.

Chrześcijanie mają prosić o cuda i znaki

Paweł nakazuje aby Koryntianom nie brakowało żadnego daru

  • 1 Kor. 1:7 Tak że żadnego daru nie brakuje wam, którzy oczekujecie objawienia naszego Pana Jezusa Chrystusa.
    .

Odpowiedź

Paweł stwierdza fakt, że Koryntianom nie brakuje żadnego daru łaski. To nie jest nakaz poszukiwania cudownych darów. Pismo Święte nie zawiera nigdzie nauki o zabieganiu o cudowne dary i znaki (w sensie pozyskania tych darów). Wszyscy oczekujemy objawienia Pana Jezusa Chrystusa, lecz przykładowo dar proroctwa (w rozumieniu głoszenia nowego objawienia) jest całkowicie zbędny, ponieważ mamy w pełni wystarczalne i kompletne objawienie zwane Pismem Świętym.
.

Kanon nie oznacza ciszy

Pismo nie zna koncepcji, że po powstaniu kanonu powstanie wielka przerwa w objawieniach
.

Odpowiedź

400 lat ciszy po zamknięciu kanonu Starego Testamentu  powinno dać do myślenia. W tym okresie Bóg milczał. Koncepcja czterowiekowego milczenia Boga nie była nikomu objawiona. A jednak miała miejsce. Kanon oznacza ciszę.
.

Nie ma różnicy w darach

Paweł nie czyni żadnego rozdzielenia między proroczymi darami i innymi, stwierdzając, że wszystkie służą do budowy kościoła zatem wsyzstkie muszą w kościele występować.
.

Odpowiedź

Definicja slownikowa προφήτης prophétés – głosić, wypowiadać, osoba obdarzona w dziele ukazywania bożej prawdy, interpretator lub głosiciel boskiej woli; prorok, poeta.

Od słów pró – uprzednio oraz phēmí – wynosić, domagać się uznania jednej koncepcji ponad drugą, w szczególności poprzez mówione słowo;

Prorokować według definicji Słowa Bożego to:

1. Interpretować wcześniej objawione i spisane Słowo Boże (dar) – czyli publicznie, przed zgromadzeniem ukazywać znaczenie wcześniej objawionej i spisanej prawdy.

Neh. 8:7-8 7 Także i Jesua, i Bani, i Serebijasz, Jamin, Chakub, Sabbetaj, Hodyjasz, Maasyjasz, Kielita, Azaryjasz, Jozabad, Chanan, Felajasz, i Lewitowie nauczali ludu zakonu, a lud stał na miejscu swem. 8 Bo czytali w księgach zakonu Bożego wyraźnie, a wykładając zmysł objaśniali to, co czytali.

Przyp. 29:18 Gdy nie ma proroctwa, lud ginie, a kto przestrzega prawa, jest błogosławiony.

Łuk. 24:27 I zaczynając od Mojżesza i wszystkich proroków, wykładał im, co było o nim napisane we wszystkich Pismach.

2 Piotra 1:20 To przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie podlega własnemu wykładowi.

 

2. Uwielbiać Boga (dar)– czyli publicznie przed zgromadzeniem wielbić Boga przy pomocy instrumentów muzycznych oraz śpiewu

1 Kron. 25:1 I odłączył Dawid i hetmani wojska na posługiwanie synów Asafowych i Hemanowych, i Jedytunowych, którzy prorokowali przy cytrach, i przy harfach, i przy cymbałach. A była liczba ich, to jest mążów pracujących w usłudze swej

1 Kron. 25:3 Z Jedytuna: Synowie Jedytunowi: Godolijasz, i Zery, i Jesajasz, Hasabijasz, i Matytyjasz, i Symej, sześć, pod ręką ojca ich Jedytuna, który prorokował przy harfie, wyznawając i chwaląc Pana

3. Głosić nowe objawienie (urząd) – czyli mówić publicznie, przed zgromadzeniem Bożą prawdę (nowe objawienie, dotyczące wiedzy o Bogu i Jego woli).

4. Przepowiadać przyszłe wydarzenia(urząd) – czyli publicznie przed zgromadzeniem ogłaszać przyszłe wydarzenia i Boże plany, które zawsze muszą się wypełnić ze 100% dokładnością.

Izaj 44:26 Potwierdzam słowa sługi swego, a radę posłów swych wykonywam

Jer. 28:9 Ten prorok, który prorokuje o pokoju, ten prorok, mówię, wtenczas  poznany bywa, że go Pan prawdziwie posłał, gdy się iści słowo jego.

Ezech. 12:25 wyrzekę słowo, i wypełnię je, mówi panujący Pan

 

Istnieje zasadnicza różnica między urzędem proroka a darem przemawiania.

Urząd nie jest darem

Efez. 4:11 I on ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a jeszcze innych pasterzami i nauczycielami;

Zwróćmy uwagę na dwa pierwsze urzędy. Bóg ustanowił niektórych Apostołami, drugich prorokami. Niektórzy powiedzą, że Apostołowie i prorocy to dar. Nie ma czegoś takiego jak dar  Apostolstwa czy dar Proroka. Tekst naucza o urzędach, obdarowanych ludziach, a to są ich oficjalne tytuły. To szczególne służby. Różnica będzie widoczna w wersie 7

Efez. 4:7 A każdemu z nas (chrześcijan) została dana łaska według miary daru (δωρεᾶς doreas) Chrystusa.

Słowo δωρεά dorea odnosi się do darmowego daru i nie kładzie szczególny nacisku na jego rodzaj lecz na na jego darmowy charakter. Zatem każdy otrzymuje za darmo jakiś ponadnaturalny dar Ducha (wszystkie dary Ducha są ponadnaturalną zdolnością wymaganą do osiągania Bożych celów). Każdy chrześcijanin otrzymał dar Ducha przy nowonarodzeniu. Wszyscy posiadają dar Ducha.

Efez. 4:8 Dlatego Pismo mówi: Wstąpiwszy na wysokość, poprowadził pojmanych jeńców i dał ludziom dary (δόματα domata).

Wers 8 referuje do urzędów przedstawionych w wersie 11 i używa całkowicie innego słowa na określenie darów. Jest nim δόμα doma – nie dorea lecz doma. Mowa o czymś zupełnie innym. Słowo doma nie odnosi się do darmowego daru lecz do charakteru daru. Mowa o szczególnym jakościowo rodzaju daru. Tą szczególną jakością są urzędy:

  1. Apostoła
  2. proroka
  3. pasterza-nauczyciela
  4. ewangelisty 
  5. nauczyciela

Potwierdza to list do Koryntian

1 Kor. 12:28  A Bóg ustanowił (ἔθετο efeto) niektórych w kościele najpierw jako apostołów, potem proroków, po trzecie nauczycieli, potem cuda, potem dary uzdrawiania, niesienia pomocy, rządzenia, różne języki.

Bóg ustanowił (efeto – wyznaczył) urzędy Apostołów i proroków tak samo jak ustanawia się ambasadorów. Tutaj mowa o urzędach. dopiero potem tekst przechodzi do darów Ducha, którymi są cuda, uzdrawianie, pomoc, zagraniczne języki.

Fundamentalne zadanie urzędu proroka

Urzędy Apostoła i proroka miały charakter fundamentalny, przynależący wyłącznie do początkowego okresu istnienia kościoła. Tak jak Jezus przyszedł na świat raz aby ukonstytuować Kościół, tak rola Apostołów i proroków w przekazaniu doktryny również była fundamentalna i niepowtarzalna. Tak jak nie powinniśmy się spodziewać ani ponownego przyjścia Jezusa w celu założenia Kościoła, tak nie powinnismy spodziewać się powrotu urzędów Apostołów i proroków w celu założenia fundamentu Kościoła. Fundament kładzie się raz, na samym początku budowy. Nie potrzeba zakładać fundamentu na 10, 20 czy 30 piętrze.

Efez. 2:20 Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus

Fundament to doktryny zbudowany przez Apostołów i proroków

Zadaniem Apostołów i nowotestamentowych prorków było zbudowanie doktrynalnego fundamentu Kościoła.

Efez. 3:4-5 4 Dlatego czytając to, możecie zrozumieć moje poznanie tajemnicy Chrystusa; 5 Która w innych wiekach nie była znana synom ludzkim, jak teraz została objawiona jego świętym apostołom i prorokom przez Ducha;

Rola cudów i znaków

Cuda i znaki potwierdzały wiarygodność przekazu (nowego objawienia) głoszonego przez Apostołów i proroków. W ten sposób Bóg przekazał całą niezbędną teologię, jaka jest potrzebna kościołowi. W ten sposób powstał fundament wiary, kanon został zamknięty. Dalsze objawienie jest zbędne. Urzędy Apostołów i proroków zostały zastąpione ewangelistami i nauczycielami. Cuda i znaki nie są potrzebne w kościele, ponieważ nie ma co więcej uwiarygadniać. Słowo Boże jest w pełni wiarygodne. Obecnie w kościele pozostaje dar proroctwa w znaczeniu ponadnaturalnej zdolności publicznego przemawiania w celu głoszenia spisanego Słowa Bożego.

  • Judy 1:3 uznałem za konieczne napisać do was i zachęcić do walki o wiarę raz przekazaną świętym
  • Obj 22:18 Oświadczam zaś każdemu, kto słucha słów proroctwa tej księgi: Jeśli ktoś dołoży coś do tego, dołoży mu też Bóg plag opisanych w tej księdze
  • Przysłów 30:6 Nie dodawaj nic do jego słów, aby cię nie strofował i abyś nie okazał się kłamcą.
  • 5 Mojż. 4:2 Nie przydacie do słowa, które ja wam rozkazuję, ani ujmiecie z niego, abyście strzegli przykazań Pana, Boga waszego, które ja wam rozkazuję.
  • 5 Mojż. 12:32 Cokolwiek ja wam rozkazuję, tego strzedz będziecie, abyście czynili; nie przydasz nic do tego, ani też ujmiesz z tego.
  • 1 Kor. 4:6 To wszystko zaś, bracia, odniosłem do samego siebie i do Apollosa ze względu na was, abyście się nauczyli na naszym przykładzie nie wykraczać ponad to, co jest napisane, żeby jeden nie pysznił się drugim przeciw innemu.
  • 1 Piotra 4:11 Jeśli ktoś przemawia, niech mówi jak wyroki Boga
  • 2 Piotra 1:20 To przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie podlega własnemu wykładowi.
  • 2 Tes. 2:14 Dlatego, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie się przekazanych nauk, o których zostaliście pouczeni czy to przez (naszą) mowę, czy przez nasz list.
  • 1 Kor. 11:2 A chwalę was, bracia, za to, że we wszystkim o mnie pamiętacie i zachowujecie nauki tak, jak je wam przekazałem.
  • Gal. 3:15 Bracia, mówię po ludzku: Przecież nawet zatwierdzonego testamentu człowieka nikt nie obala ani do niego nic nie dodaje. 
  • Judy 1:17 Wy zaś, umiłowani, pamiętajcie słowa wcześniej wypowiedziane przez apostołów naszego Pana Jezusa Chrystusa
    .

Argumentum ad numerum

600 milionów charyzmatyków nie może się mylić!
.

Odpowiedź

Jest to podstawowy błąd logiczny, zakładający, że słuszność jakiegoś poglądu jest wprost proporcjonalna do liczby tych, którzy go popierają. Idąc za tym tokiem rozumowania, 1 miliard katolików i 1 miliard muzułmanów nie może się mylić. Owszem, 600 milionów neomontanistów może się mylić, i myli się oraz tkwi w doktrynalnym zwiedzeniu.
.

Ostrzeżenie

Oparta o postprawdy zielonoświątkowa postteologia to odejście od zdrowej nauki Pisma Świętego na rzecz błędu. Zdrowy rozsądek zostaje zastąpiony emocjonalnością uniemożliwiającą właściwe rozeznawanie prawdy. Prowadzi to do wielu herezji:

  • Ponad 24 miliony wynawców ruchu zielonoświątkowego odrzuca doktrynę Boga Trójjedynego. Jest to inny bóg – szeroka brama. (więcej tutaj)
    .
  • Większość zielonoświątkowców wyznaje doktrynę małych bogów, przez co odrzucają oni monoteizm zastępując go henoteizmem. Jest to herezja zatracenia (więcej tutaj)
    .
  • Większość zielonoświątkowców wierzy w powodzenie finansowe, spełnienie życiowe i zdrowie jako konieczne przejawy Bożego błogosławieństwa w życiu wierzącego. To inna ewangelia – szeroka droga.
    .
  • Wszyscy zielonoświątkowcy wierzą w tzw. chrzest Duchem jako wydarzenie, które ma miejsce po zbawieniu. Jest to inny duch i  inna ewangelia (więcej tutaj).
    .
  • Wszyscy zielonoświątkowcy wierzą, że mogą być opętani przez demony. To bezpośrednie zaparcie się mocy krzyża. (więcej tutaj).
    .
  • Większość zielonoświątkowców wierzy w grzech pokoleniowy. To odrzucenie nowego przymierza. (więcej tutaj).
    .
  • Większość zielonoświątkowców zapominając o wystarczalności ofiary Chrystusa, o Ojcu nie wspominając w ogóle, stawia w centrum uwielbienia idola Ducha Świętego, obdarzającego wyznawców niebiblijnymi darami. To hierarchizacja Trójjedynego Boga i oddawanie czci stworzeniu czyli bałwochwalstwo.
    .
  • Zdecydowana większość zielonoświątkowców praktykuje mówienie niezrozumiałym bełkotem jako formę uwielbienia, nazywając go darem języków i przypisując go Duchowi Świętemu. Jest to fałszywe uwielbienie, często są to wręcz demoniczne manifestacje przeklinające Boga Żywego. W ten sposób zielonoświątkowcy ofiarują Bogu inny ogień, co jest karane przez Boga w straszny sposób (3 Mojż. 10:1-2).
    .
  • Mówienie niezrozumiałym bełkotem nie pochodzi od Boga i nie wynika z wiary, jest grzechem a trwanie w grzechu (świadome lub nie) oznacza sąd Boży nad grzesznikiem. (1 Kor. 12:3; 1 Kor. 14:14; Rzym. 14:23; 1 Jana 3:8).
    .
  • Wszyscy zielonoświątkowcy praktykujący „uzdrowienia przez nakładanie rąk” nie są w stanie nikogo uzdrowić, zatem zgodnie z Dziejami 10:38 Bóg nie jest z nimi a jeśli trwają w powyższym grzechu, oznacza to, że nie mają Ducha Świętego i do Chrystusa nie należą (Rzym. 8:9). (więcej tutaj).
    .
  • Zdecydowana większość zielonoświątkowców przypisuje Duchowi Świętemu dzieła szatana i uczynki ciała (fałszywe cuda i znaki), co jest bluźnierstwem przeciw Duchowi Świętemu.
    .
  • Znaczna część zielonoświątkowców wierzy w ewangelię plus. Jest to inna droga. (więcej tutaj).
    .
  • Większość zielonoświątkowców wyznaje łatwe-wierzenie, ewangelię pozbawioną owoców upamiętania (więcej tutaj). To szeroka droga.
    .
  • Większość zielonoświąkowców słucha głosu obcego ducha i jest zwiedziona duchem fałszywych cudów i znaków, co w przypadku braku upamiętania z tego grzechu oznacza, że nie jest zbawiona (por. Jan. 10:4-5, Mat. 24:24, 2 Kor. 11:14).
    .
  • Część zielonoświątkowców wierzy, że ich fałszywe proroctwa są dziełem Ducha Świętego, mówią oni z zuchwałości przypisując fałszywe widzenia Duchowi (więcej tutaj), wielu z nich przypisuje błędy w proroctwach samemu Bogu (więcej tutaj). Jest to droga na zatracenie
    .
    Ezech. 14:9 A jeśli prorok dał się zwieść i mówił słowo, (że to) ja, PAN, zwiodłem tego proroka. Wyciągnę na niego swoją rękę i zgładzę go spośród mego ludu Izraela
    .
  • Wszyscy zielonoświątkowcy powołując się na tekst Marka 6:1-5 głoszą niemoc Chrystusa w czynieniu cudów w obecności osób, które nie miały wiary, pozbawiając tym samym Boga Syna atrybutu wszechmocy (więcej tutaj). W konsekwencji bluźnią Bogu oraz oddają cześć bożkowi, co jest bałwochalstwem prowadzącym na zatracenie.

Postteologia oparta o postprawę w rezultacie prowadzi do postwiary. Zielonoświątkowa postwiara jest przekonaniem opartym nie o Pismo, lecz o subiektywne emocje. To nie przekonanie wynikające ze zrozumienia, lecz silny afekt do wyobrażenia o prawdzie.

Wzywamy zatem wszystkich zielonoświątkowców do opuszczenia ich błędnych nauk, upamiętania z grzechu zielonoświątkowstwa i nawrócenia się do Jezusa Chrystusa objawionego w Piśmie Świętym.

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email