Zgubny wpływ modernizmu na chrześcijaństwo, część 2

Spis treści

Czy Biblia to wiarygodne źródło informacji?

Psalm 139:18 Jak drogie są dla mnie twoje myśli, Boże! Jak wielka jest ich liczba!

Augustyn (354-440), wczesny ojciec kościoła, wyjaśnił, na jakiej podstawie chrześcijanie mogą wierzyć w Pismo Święte: Wyjaśnił, że dziecko nie może wiedzieć z całą pewnością, kto jest jego ojcem, jeśli nie wierzy w to, co mówi mu matka. Takie informacje można poznać tylko na podstawie wiarygodności rzecznika.

Czy moja matka jest wiarygodnym świadkiem?
Czy ogólnie jest prawdomówna?

To samo można powiedzieć o Biblii. Czy jest ona prawdziwą księgą? Czy w odniesieniu do tych faktów, które możemy zweryfikować, możemy powiedzieć, że Biblia jest dokładna? Pismo zapewnia nas o tym wielokrotnie:

2 Sam. 7:28 A teraz, Panie BOŻE, ty jesteś tym Bogiem, a twoje słowa są prawdą, obiecałeś swemu słudze tę dobroć
.
Psalm 12:6 Słowa PANA to słowa czyste jak srebro wypróbowane w ziemnym tyglu, siedmiokrotnie oczyszczone.
.
Psalm 119:160 Podstawą twego słowa jest prawda, a wszelki wyrok twojej sprawiedliwości trwa na wieki
.
Przysłów 30:5 Każde słowo Boga jest czyste; on jest tarczą dla tych, którzy mu ufają.
.
Jan17:17 Uświęć ich w twojej prawdzie. Twoje słowo jest prawdą

Szlachetnym celem przyświecającym Reformacji było i jest aby wszyscy chrześcijanie przyjęli Biblię jako jedyny pewny przewodnik do nieba. Jesteśmy przekonani o autorytecie Biblii, deklarując, że wszyscy powinni praktykować tę formę chrześcijaństwa, jaka zawarta została na stronach Pisma Świętego.

Historia sceptyka

Historia archeologa Sir Williama Ramsaya (1851-1939) jest pouczająca. Ten sceptyczny szkocki naukowiec, który znany jest z odkrycia czterech szlachetnych gazów (neon, krypton, argon i ksenon) postanowił udowodnić, że Łukasz był niedokładnym historykiem.

Wiedział, że nie może ani udowodnić, ani obalić relacji o cudach, ale był pewien, że Łukasz zmyślił wiele osób i miejsc. Przeszukał Azję Mniejszą i Grecję w poszukiwaniu śladów “niechlujnej” pracy historycznej Łukasza. Sceptyk Ramsay powrócił do Wielkiej Brytanii jako zadeklarowany chrześcijanin.

Doszedł do wniosku, że relacja Łukasza dotycząca wydarzeń i scenerii zapisanych w narracji jest dokładna nawet w najdrobniejszych szczegółach. O Łukaszu napisał:

“Łukasz jest historykiem pierwszej klasy; nie tylko jego stwierdzenia dotyczące faktów są godne zaufania… tego autora należy umieścić obok największych historyków” [1]

Każdy z faktów podanych przez Łukasza się sprawdził. Byli prokonsulowie w prowincjach senatorskich, tak jak zapisał Łukasz, asiarchowie w Efezie i politarchowie w Tesalonice, wszystkie specyficzne i lokalne terminy dla przywódców w ich części świata. Tytuł politarcha w Dziejach Apostolskich 17:6 jest uderzający, ponieważ do czasu badań Ramsaya termin ten był nieznany poza Dziejami Apostolskimi.

Dzieje 17:6 Gdy jednak ich nie znaleźli, zaciągnęli Jazona i niektórych braci przed przełożonych miasta (πολιτάρχας politarchas), krzycząc: Oto ci, którzy cały świat wzburzyli, przyszli też tutaj;

Ramsay znalazł jednak w mieście pięć napisów z tym terminem [2] Pokazuje to, że Biblia wytrzyma każde dochodzenie ze strony tych, którzy chcą uczciwie spojrzeć na dowody. Gdyby Ramsay zwrócił baczniejszą uwagę na metodologię Łukasza, możliwe że doszedłby do tych wniosków jeszcze szybciej.

Łuk. 1:3 Postanowiłem i ja, który to wszystko od początku dokładnie wybadałem, opisać ci to po kolei, zacny Teofilu

Wczesne skutki nauczania liberalnego

Dzieje 23:7 … i doszło do rozdwojenia (ἐσχίσθη eschisthe) wśród gromady zebranych.

Spekulacje modernizmu, a zwłaszcza to, co stało się znane jako Wyższy Krytycyzm, nieuchronnie doprowadziły do podziału między Kościołami nastawionymi na odnowę a ludźmi nastawionymi na jedność. Ich kontrastujące poglądy na Biblię były osią, wokół której doszło do separacji. Jednym z czynników była akceptacja przez przywódców tych ostatnich niemieckiego wyższego krytycyzmu, głównego zwolennika modernizmu w tamtych czasach.

Pojawienie się nauczycieli takich jak William Rainey Harper z Yale na Uniwersytecie w Chicago w 1891 roku i budowa Disciples’ Divinity House w tym samym miejscu oznaczało, że kaznodzieje szkolący się w tym miejscu zaczęli akceptować sceptycznych dzierżawców niemieckiej wyższej krytyki [3]. Podejście do Biblii z perspektywy odnowy stawało się coraz trudniejsze dla tych przywódców, którzy podkreślali jedynie ludzką rolę w tworzeniu Pisma Świętego i nie trzymali się już natchnienia i autorytetu dokumentów biblijnych.

Kluczowy moment nastąpił w 1889 roku, kiedy R. C. Cave wygłosił kazanie w Central Church of St. Louis, artykułując racjonalistyczną filozofię.

twierdził, że zarówno Abraham, jak i Mojżesz nie znali prawdziwego charakteru Boga
zaprzeczał narodzinom z dziewicy
zaprzeczał cielesnemu zmartwychwstaniu Chrystusa.

Pismo naucza nas, że Mojżesz był przyjacielem Boga zatem znał Jego charakter doskonale

2 Mojż. 33:11 I PAN rozmawiał z Mojżeszem twarzą w twarz, jak człowiek rozmawia ze swoim przyjacielem.

Pismo dowodzi narodzin z dziewicy

Izaj. 7:14 Dlatego sam Pan da wam znak. Oto dziewica pocznie i urodzi syna, i nazwie go Emmanuel

Pismo dowodzi zmartwychwstania Chrystusa trzeciego dnia, w niedzielę rano

Mar. 16:9 A Jezus, gdy zmartwychwstał wczesnym rankiem pierwszego dnia po szabacie, ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wypędził siedem demonów

Naśladując swoich bohaterów z Wyższego Krytycyzmu, oświadczył, że Biblia została stworzona w drodze “ewolucji, a nie objawienia” (DeGroot i Garrison 26).

J. W. McGarvey, profesor Biblii w College of the Bible w Lexington, KY, odpowiedział serią artykułów w Christian Standard, począwszy od 1892 r. zatytułowanych “Krytyka biblijna”, w których starał się wykazać wady metod liberalizmu teologicznego. Najwyraźniej chodziło o ich rozumienie natchnienia Pisma Świętego.

Herbert L. Willitt, który został dyrektorem domu Uczniów Chrystusa w Chicago, wyznawał progresywny, rozwijający się pogląd na natchnienie, w którym historia Żydów stanowiła etap dorastania, a Nowy Testament bardziej dojrzały rozwój tego ludzkiego zrozumienia. W dyskusji z McGarveyem napisał, że

“Biblia została natchniona nie ze względu na jej nadludzką dokładność i nieomylny autorytet, ale dlatego, że przedstawiła zarówno najgłębsze prawdy religii, jak i te osobowości w historii ludzkości, które były najbardziej godne szacunku“[4]

Nie powiedział jednak, w jaki sposób można określić, czym jest “głęboka prawda” religii, i osobowości “godne czci”.

McGarvey miał znacznie wyższy pogląd na natchnienie Biblii. Pisał

“Zastanawia mnie w jaki sposób terminy “uczciwy i niewyszukany” są ograniczone do tych interpretatorów, którzy uważają, że pisma takich ludzi jak Łukasz i Marek są jedynie” ogólnie rzecz biorąc, wartościowymi i godnymi zaufania streszczeniami historii ewangelii “

Ostatnie zmagania o autorytet Pisma Świętego

Psalm 139:17 Jak drogie są dla mnie twoje myśli, Boże! Jak wielka jest ich suma!

Kościół wciąż stoi przed wyzwaniem współczesnego modernizmu, tej aroganckiej filozofii, która umieszcza grzesznych ludzi na miejscu, które powinien zajmować wyłącznie Bóg. Taki sposób interpretacji widać w sposobie, w jaki niektórzy podchodzą do roli kobiet w Kościele.

„To, że Paweł chciał, aby kobiety w Efezie nie nauczały nie oznacza, że chciał, aby wszystkie kobiety w każdym miejscu i czasie zachowywały się dokładnie w ten sam sposób” [5]

Takie podejście sugeruje, że instrukcje biblijne pojawiają się sporadycznie, co oznacza, że Paweł nauczał konkretnie kościół w Efezie, a nie wszystkich chrześcijan w każdej epoce i w każdym miejscu. Nagle Biblia staje się księgą, w której wskazówki przekazywane czytelnikom Mateusza lub Pawła mogą nie być wiarygodne w dzisiejszych czasach.

Tu jednak Pismo jest jasne. Nauczanie to dotyczy wszystkich kościołów. Jest tak, ponieważ tylko starsi mogą nauczać w zborze a Nowy Testament wskazuje wyłącznie na męski model przywództwa w lokalnych zborach:

Dzieje 11:29-30 – starszy rodzaj męski – społeczność w Antiochii
Dzieje 14:23 – starsi rodzaj męski – społeczności w Listrii, Ikonium i Antiochii
Dzieje 15:6 – starsi rodzaj męski – społeczności w Jerozolimie
Dzieje 15:22 – starsi rodzaj męski – społeczności w Jerozolimie, Antiochii, Syrii i Cylicji
Dzieje 20:17 – starsi rodzaj męski – społeczność w Efezie
Dzieje 20:28-31 – nadzorujący rodzaj męski – społeczności w Milecie i Efezie
Dzieje 21:18-19 – starsi rodzaj męski – społeczności w Jerozolimie
Rzym. 12:4-8 – przełożony rodzaj męski – społeczności w Rzymie
Efez. 4:11-16 – pasterze rodzaj męski – społeczności w Efezie
Filip. 1:1 – nadzorujący rodzaj męski – społeczności w Filipii
1 Tes. 5:12-13 – przełożeni rodzaj męski – wszystkie społeczności (ogólny list pastoralny)
1 Tym. 3:1-7 – nadzorujący rodzaj męski – wszystkie społeczności (ogólny list pastoralny)
1 Tym. 5:17-18 – starsi rodzaj męski – wszystkie społeczności (ogólny list pastoralny)
1 Tym. 5:19-21 – starszy rodzaj męski – wszystkie społeczności (ogólny list pastoralny)
Tyt. 1:5-9 – starszy i nadzorujący rodzaj męski – wszystkie społeczności w (ogólny list pastoralny)
Hebr. 13:7 – wodzowie rodzaj męski – wszystkie społeczności (list do wielu społeczności)
Hebr. 13:17 – przywódcy rodzaj męski – wszystkie społeczności (list do wielu społeczności)
Hebr. 13:24 – przywódcy rodzaj męski – wszystkie społeczności (list do wielu społeczności)
Jakuba 5:14-15 – starsi rodzaj męski – wszystkie społeczności (list do wielu społeczności)
1 Piotra 5:1-4 – starsi rodzaj męski – społeczności w Poncie, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii
2 Jana. 1:1-2 – starszy rodzaj męski – sam o sobie

Ciekawie byłoby zobaczyć, jak ci uczeni podchodzą do innych tematów. Czy wskazówki Pawła skierowane do Efezjan, aby mężowie miłowali swoje żony mają tylko lokalny charakter czy dotyczy, jak wskazuje Pismo, całego kościoła?

Efezjan 5:31-33 31. Dlatego opuści człowiek swego ojca i matkę i połączy się ze swoją żoną, i będą dwoje jednym ciałem. 32. Tajemnica to wielka, lecz ja mówię w odniesieniu do Chrystusa i kościoła. 33. Niech więc każdy z was z osobna miłuje swoją żonę jak samego siebie, a żona niech poważa swego męża.

Czy polecenie Piotra, aby się poddać, jest przeznaczone wyłącznie dla jego czytelników, czy też wszyscy powinniśmy ukorzyć się przed „potężną ręką Boga”?

1 Piotra 5:6 Uniżcie się więc pod potężną ręką Boga, aby was wywyższył w odpowiednim czasie.

Zawsze ciekawi nas, które przykazania biblijne zdaniem tych uczonych są odpowiednie do dzisiejszych czasów, a które nie. Można się też zastanawiać, jakie są kryteria tych rozróżnień.

Ten sam autor zastanawia się nad charakterem autora 1 Listu do Tymoteusza:

“Paweł … był tak samo dzieckiem swoich czasów, jak my wszyscy, po prostu nie miał pojęcia o porządku świata, w którym kobiety zajmowałyby stanowiska kierownicze równe lub prawie równe mężczyznom“ [6]

Opinia autora, że Pismo Święte ma jedynie ludzkie pochodzenie, jest tutaj skrycie przemycana. Być może Paweł był w jakiś sposób ograniczony ideami swoich czasów i epoki, ale gdzie w tym procesie jest Boskość? Gdzie jest Boże natchnienie?

2 Tym. 3:16 Całe Pismo jest natchnione przez Boga …
.
2 Piotra 1:21 Nie z ludzkiej bowiem woli przyniesione zostało kiedyś proroctwo, ale święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego.

Uświadamiamy sobie, że aby pozbyć się niechcianych lub niepopularnych nauk biblijnych, modernista musi podciąć Biblii skrzydła, sprowadzając ją do statusu księgi wyłącznie ludzkiego pochodzenia.
.

Wnioski

W rozmowie między Jezusem a saduceuszami na temat rzeczywistości zmartwychwstania umarłych Jezus odpowiada potężnym wyrażeniem Słowa Bożego: “Nie znacie ani Pism“ – oświadczył – “ani mocy Bożej“ (Mat. 22:29). Istnieje bezpośrednia korelacja między naszą znajomością Słowa Bożego a naszą znajomością Jego mocy. I odwrotnie, ci, którzy nie znają Słowa Bożego, nie znają Jego mocy. Kiedy moderniści podważają boskie pochodzenie Pisma Świętego i reagują na nie z zażenowaniem, pozbawiają się również Bożej mocy.

Kościół jest podtrzymywany i będzie wzrastał w takim stopniu, w jakim będziemy postrzegać Pismo Święte jako Słowo Boże – nasz autorytet.

Kol. 2:3 W którym są ukryte wszystkie skarby mądrości i poznania.
.
Psalm 138:2 Oddam ci pokłon ku twej świętej świątyni i będę wysławiał twoje imię za miłosierdzie twoje i prawdę; bo wywyższyłeś twoje imię i słowo ponad wszystko.
.
Efez. 1:13 W nim i wy położyliście nadzieję, kiedy usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię waszego zbawienia, w nim też, gdy uwierzyliście, zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym;
.
2 Kor. 4:2 Lecz wyrzekliśmy się ukrytych haniebnych czynów, nie postępując podstępnie ani nie fałszując słowa Bożego, ale przez ujawnianie prawdy polecamy samych siebie sumieniu każdego człowieka w obliczu Boga.
.
Jakuba1:18 Ze swojej woli zrodził nas słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwocinami jego stworzeń.

Na podstawie, źródło

Przypisy

[1] William Ramsay, Wpływ niedawnego odkrycia na wiarygodność Nowego Testamentu (1915)
[2] J.D. Douglas, and Phillip W. Comfort. Who’s Who in Church History. Wheaton: Tyndale,, s. 580
[3] Robert Hooper, A Distinct People. A History of the Churches of Christ in the 20th Century. West Monroe: Howard, 1993.s. 27
[4] cyt. w William Tucker Higher Criticism and the Disciples.” Discipliana. 22 September 1962. s. 52
[5] Thomas C. Geer Jr., Admonitions to Women in 1 Tim. 2:8-15.” Essays on Women in Earliest Christianity. Ed. Carroll D. Osborn. Tom . 1. Joplin: College, 1993. 2 vols. s. 300
[6] Tamże, s. 301

Zobacz w temacie