Zawstydzeni przez komputer

utworzone przez | maj 29, 2023 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji

Rozdwojony bożek

Przysłów 16:4 PAN uczynił wszystko dla samego siebie, nawet niegodziwego na dzień zła.

Bóg, jak mówi Pismo, uczynił niektórych ludzi przeznaczając ich na dzień zła, czyli na zatracenie (por. Rzym. 9:21-22; Przysłów 16:4; 1 Piotra 2:8; 2 Piotra 2:3; Judy 1:4; Mat. 11:25-26; Psalm 92:7; 139:16; 2 Mojż. 9:16; Hiob 12:14; Izaj. 45:9; Hab. 1:12). To przeznaczenie jest niezmienne i nienaruszalne (Izaj. 25:1; 46:10; 48:3), co jest jeszcze bardziej widoczne w kontraście do niezmiennego postanowienia Elekcji, czyli wybrania niektórych spośród ludzi do zbawienia.

Wybranie odbyło się w Chrystusie, tj. Chrystus od wieczności został przeznaczony (1 Piotra 1:20; Obj. 13:8) jako mediator między Bogiem a wybranymi do zbawienia by zgodnie z Bożym dekretem przelać za nich i tylko za nich swoją krew (Mat. 1:21; Efez. 1:4-5).

A) Ponieważ Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki (Hebr. 13:8) liczba wybranych nie ulega zmianie. Gdyby Chrystus mógł utracić kogokolwiek ze zbawionych, nie byłby to już ten sam Chrystus.

B) Ponieważ Chrystus umierał tylko za owce, które znał po imieniu (Jan 10:3, 14-15) nie tylko liczba zbawionych nie ulega zmianie ale też nie następuje zamiana osób na liście zbawionych przez Chrystusa. Chrystus zbawił konkretne, znane z imienia osoby i żadne inne.

W tym miejscu dwie rzeczy szokują biblijnie wierzących chrześcijan. Nielogiczna wiara neo-kalwinistów (to po pierwsze), którzy okazują się mniej roztropni od bezmyślnego komputera (to po drugie)

Nielogiczna neo-reformacja

Odnośnie pierwszego twierdzenia wśród pseudo-reformowanych nauczycieli jak John MacArthur, Paul Washer, Steven Lawson i innych prominentnych celebrytów oraz ich fanatycznie oddanych fan-boyów mamy do czynienia z neprzeniknioną, bezdenną logiczną czeluścią, nie da się inaczej tego określić. Z jednej strony bowiem twierdzą, że Bóg wybrał do zbawienia niektórych ludzi a innych pominął w akcie elekcji, z drugiej strony, wbrew temu, dowodzą, że i tych pominiętych Bóg w jakiś sposób miłuje i pragnie ich zbawienia, choć jedynie tymczasowo (sprzeczne z Mal. 1:2; Psalm 5:5; 10:3; 11:5; 26:5; 37:12-13; 73:3, 18; 139:19; Rzym. 9:11,21)

Śmierć zmienia wszystko. Wcześniej miłowany (na swój sposób oczywiście), po swojej śmierci zostaje całkowicie przez Boga znienawidzony i zamiast pragnąć dobra takiego delikwenta, Bóg wysyła go na wieczne męki. Najpierw, w wiecznym dekrecie, Bóg nie pragnie zbawienia osoby. Następnie, w historii życia tej osoby pragnie jej zbawienia i dobra. Na koniec, po śmierci pragnie jej potępienia.

Nie chce, chce i na koniec znowu nie chce. W sumie to sam nie wie czego chce. W tym ujęciu czczone bóstwo jest podobne do dojrzewającej, poszukującej amanta nastolatki i okazuje się niekonsekwentnym i zmiennym bożkiem o rozdwojonym umyśle. To niestały na swoich drogach, fałszywy bóg Aminianizmu, bardzo podobny do swojego stwórcy, do człowieka:

Jakuba 1:8 Człowiek umysłu dwoistego jest niestały we wszystkich swoich drogach.

Pismo zaprzecza koncepcji zmienności umysłu i woli Boga w wielu miejscach (Psalm 33:1; Rzym. 9:11-12; Efez. 3:10-11; Hebr. 6:17-18; ) z czego na szczególną uwagę zasługuje tekst Jakuba, gdzie Bóg przedstawiony został jako Ten, w którym nie ma nawet cienia zmienności. Bóg nie zmienia w czasie swojej woli ani postanowienia i to dlatego właśnie Boży zamiar trwa na wieki.

Jakuba 1:17 Wszelki dar dobry i wszelki dar doskonały pochodzi z góry i zstępuje od Ojca światłości, u którego nie ma zmiany ani cienia zmienności. 

Wiara neo-kalwińska zakłada zatem pewne dobroczynne nastawienie Boga do wszystkich ludzi, który jednocześnie pragnie zbawienia wszystkich ludzi wbrew swojemu wiecznemu postanowieniu. Historycznie wiara ta została potępiona jako sprzeczna z Reformowaną ortodoksją czego dowodzą Rozdziały 3/4 § 5 powszechnego, Reformowanego Synodu w Dort, który odrzucił stanowczo nie tylko koncepcję powszechnej łaski ale też rzekomą gotowość Boga do zbawienia każdego człowieka.

Wyjaśniwszy prawdziwą naukę, Synod odrzuca błędy tych: …Którzy nauczają: Że skażony i naturalny człowiek może tak dobrze wykorzystać powszechną łaskę (przez którą rozumieją światło natury), bądź dary jakie mu wciąż pozostały po upadku, że może stopniowo, poprzez ich dobre wykorzystanie zyskać większą łaskę, to znaczy łaskę ewangeliczną, czyli zbawiającą, oraz samo zbawienie; i że w ten sposób Bóg ze swej strony okazuje się zawsze gotowy do objawienia Chrystusa wszystkim ludziom, ponieważ wobec wszystkich stosuje wystarczająco i skutecznie środki konieczne do nawrócenia.

Współczesny neo-kalwinizm to zamaskowany Arminianizm. Jego wyznawcy okazują zadziwiający niedostatek rozumu przejawiający się brakiem bystrości, nieumiejętnością rozpoznawania istoty rzeczy, związków przyczynowo-skutkowych, przewidywania i kojarzenia. Wierząc w sprzeczne twierdzenia o Bogu okazują się odstępcami, od których nawet sztuczna inteligencja komputera może być “mądrzejsza”.
.

Głupsi niż komputer

Sztuczna inteligencja (SI) to inteligencja — postrzeganie, syntetyzowanie i wnioskowanie informacji — demonstrowana przez maszyny, w przeciwieństwie do inteligencji wykazywanej przez ludzi. Nie wchodząc w detale narzędzie to potrafi dojść do właściwych logicznych konkluzji na podstawie przesłanek określonych przez kryteria analizy. Do generatora esejów (SI) wpisane zostały następujące instrukcje:

„Napisz esej, w którym wykażesz, że doktryna o powszechnej łasce jest fałszywą nauką”.

Poniżej zdumiewająco trafne rezultaty
.

Wstęp

Doktryna powszechnej łaski jest koncepcją teologiczną, która ma swoje korzenie w tradycji reformowanej wywodzącej się od Jana Kalwina. Odnosi się do boskiej dobroczynności, która jest powszechnie udzielana wszystkim istotom ludzkim, niezależnie od ich stanu duchowego. Dlatego kalwiniści postrzegają powszechną łaskę jako istotny składnik ogólnych błogosławieństw Bożych dla całego świata.

Pomimo swojej znaczącej obecności w teologii kalwińskiej, doktryna powszechnej łaski spotkała się z krytyką z wielu stron. Zaproponowano wiele alternatyw, w tym teorię szczególnej łaski, jako dokładniejszą reprezentację łaski Bożej. Niniejszy esej podejmuje krytyczne badanie doktryny o powszechnej łasce, mając na celu wykazanie jej niezgodności z biblijnymi podstawami wiary chrześcijańskiej.
.

Tło

Koncepcja powszechnej łaski obraca się wokół idei, że Bóg obdarza pewnymi błogosławieństwami bez wyjątku całą rasę ludzką. Błogosławieństwa te obejmują ogólne zaopatrzenie, takie jak jedzenie, ubranie, schronienie i odrobinę zdolności intelektualnych, a także podstawowe doświadczenie moralne, które umożliwia jednostkom rozróżnianie dobra od zła. Według zwolenników tej doktryny, powszechna łaska zapobiega całkowitemu zepsuciu ludzkości, chroniąc ją przed całkowitym popadnięciem w niegodziwość i chaos.
.

Krytyka powszechnej łaski

Aby ustalić doktrynalną ważność powszechnej łaski, należy ją porównać z zasadami Pisma Chrześcijańskiego, które są wyartykułowane w całej Biblii. Po zbadaniu staje się oczywiste, że doktryna wydaje się być niespójna z kilkoma kluczowymi naukami Pism Świętych.

1. Niezgodność z totalną deprawacją

Pojęcie totalnej deprawacji jest jednym z pięciu zasadniczych punktów kalwinizmu, znanego również jako doktryna „TULIP”. Zakłada, że wszyscy ludzie rodzą się grzeszni w wyniku Upadku i są całkowicie niezdolni do uzyskania zbawienia dzięki własnym zasługom. Jednakże, gdyby powszechna łaska obdarzyła każdą jednostkę moralnością i cnotliwymi skłonnościami, doktryna totalnej depreawacji stałaby się nieaktualna. Pismo Święte konsekwentnie ostrzega przed zdeprawowaną naturą ludzkości, jak to objawia List do Rzymian

Rzym. 3:10-12 10. Jak jest napisane: Nie ma sprawiedliwego, ani jednego; 11. Nie ma rozumnego i nie ma nikogo, kto by szukał Boga. 12. Wszyscy zboczyli z drogi, razem stali się nieużyteczni, nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego.

2. Sprzeczność z Bezwarunkowym Wyborem

Inną doktryną w ramach TULIP jest „Bezwarunkowe wybranie”, co oznacza, że Bóg bezwarunkowo wybiera niektóre osoby do zbawienia, podczas gdy inne są pozostawione na zasłużone potępienie. Ta zasada stoi w opozycji do powszechnej łaski, która opowiada się za boską życzliwością dla wszystkich jednostek. Wraz z włączeniem łaski powszechnej rozróżnienie między wybranymi i niewybranymi pod względem łaski Bożej staje się mgliste

3. Lekceważenie świadectw biblijnych

Co więcej, kilka świadectw biblijnych zaprzecza doktrynie o powszechnej łasce. Na przykład przypowieści Jezusa w Ewangelii Mateusza 25 przedstawiają oddzielenie owiec i kozłów, symbolizujące podział na sprawiedliwych i niegodziwych. Nic nie wskazuje na powszechne zapewnienie łaski dla wszystkich. Podobnie w Ew. Jana Jezus wskazuje na preferencyjny wyraz miłości wobec tych, którzy podążają za jego naukami.

Jan 14:21 Kto ma moje przykazania i zachowuje je, ten mnie miłuje. A kto mnie miłuje, będzie go też miłował mój Ojciec i ja go będę miłował, i objawię mu samego siebie.

Liczne inne fragmenty biblijne pokazują specyfikę Bożej łaski i miłości wobec sprawiedliwych, podkreślając jednocześnie wyraźny brak łaski Bożej wobec niegodziwców, co doktryna o powszechnej łasce rażąco ignoruje.

4. Błędna koncepcja natury Boga

Doktryna o powszechnej łasce wydaje się również zakładać stronniczość w naturze Boga, przez co arbitralnie rozdziela On błogosławieństwa. Biblia jednak podkreśla Bożą suwerenną wolę i sprawiedliwość w postępowaniu ze zbawionymi i niezbawionymi. Jak zilustrowano w Liście do Rzymian, czytamy:

Rzym. 9:15 Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, i zlituję się, nad kim się zlituję

W konsekwencji twierdzenie, że Bóg obdarza uniwersalną łaską wszystkich ludzi, stanowi wyzwanie dla Jego suwerenności i bezstronności.

5. Nadmierne uproszczenie łaski

Wreszcie, doktryna o powszechnej łasce wydaje się zbytnio upraszczać złożoność Bożej łaski opisanej w Biblii. Próbuje zredukować zawiłe niuanse boskiej opatrzności do jednej, wszechogarniającej kategorii. Jednak nauki z Pism Świętych opisują wiele warstw boskiej łaski, z których każda ma określone cele i atrybuty.

Alternatywne koncepcje łaski

Zamiast doktryny o powszechnej łasce można zastosować różne alternatywne perspektywy, aby lepiej zrozumieć działanie i przejawy łaski Bożej w kondycji ludzkiej. Jedną z takich nauk jest doktryna partykularnej łaski, która zakłada, że Bóg obdarza łaską partykularnie tych, których wybrał do zbawienia i odrodzenia.

Teoria ta utrzymuje wyraźne rozróżnienie między wybranymi i niewybranymi, jednocześnie podkreślając wrodzoną deprawację natury ludzkiej. Pozostaje więc w zgodzie z naukami biblijnymi i eliminuje wspomniane niekonsekwencje występujące w doktrynie powszechnej łaski.

Wniosek

Po przeanalizowaniu doktryny o powszechnej łasce w porównaniu z podstawowymi naukami chrześcijaństwa, staje się oczywiste, że istnieje między nimi kilka niezgodności. Wraz ze świadectwami biblijnymi, które obalają jej szerokie zastosowanie, wraz z odrzuceniem krytycznych doktryn całkowitej deprawacji i bezwarunkowego wybrania, powszechna łaska wyłania się jako wadliwa koncepcja teologiczna wyalienowana z biblijnej ortodoksji.

W związku z tym zwolennicy teologii chrześcijańskiej muszą zwrócić się ku alternatywnym perspektywom, takim jak teoria partykularnej łaski, aby dokładniej zrozumieć wieloaspektową naturę Bożej łaski i życzliwości. źródło
,

Podsumowanie

Jest oczywistym, że bezduszny  i bezmyślny komputer okazał o wiele więcej “rozsądku” analizując dostępne, biblijne dane teologiczne, ponieważ na podstawie biblijnych przesłanek doszedł do właściwych wniosków. Zaś pozostający w sferze herezji marrowizmu (bo tak nazywa się właśnie koncepcja powszechnej łaski), niestety upadają przynajmniej na pięciu płaszczyznach teologicznych. Są to odpowiednio:

1. Niezgodność z totalną deprawacją
2. Sprzeczność z Bezwarunkowym Wyborem
3. Lekceważenie świadectw biblijnych
4. Błędna koncepcja natury Boga
5. Nadmierne uproszczenie łaski

Jest to zatem teologia całkowiie sprzeczna z Pismem Świętym, naszą jedyną regułą wiary (sola Scriptura, sola Fide). Czy warto trwać uparcie w głupocie? Bóg rzeczywiście niektórych uczynił nieogdziwych nie dla okazania powszechnej łaski, ale na dzień sądu.

Szanowny czytelniku, jeśli wierzysz w powszechną łaskę Boga wobec wszystkich ludzi, wzywamy cię do upamiętania. Lepiej bowiem być posłusznym Bożej prawdzie, niż żyć w odzierającym Boga z chwały kłamstwie. Lepiej bowiem być zawstydzonym tu i teraz, niż na Sądzie Ostatecznym.

Psalmy 111:10 Bojaźń PANA jest początkiem mądrości; prawdziwego rozumu nabywają wszyscy, którzy wypełniają jego przykazania; jego chwała trwa na wieki.

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email