Wyzwania interpretacji listu do Hebrajczyków

utworzone przez | paź 18, 2018 | Egzegezy, Teologia biblijna

 

Adresaci Listu do Hebrajczyków

Komentarz MacArthura do Nowego Testamentu wyjaśnia problematykę interpretacji listu do Hebrajczyków.

„Odpowiednia interpretacja tego Listu wymaga uznania, że został on napisany do trzech różnych grup Żydów:

  1. Wierzących;
  2. Niewierzących, którzy intelektualnie pojęli ewangelię;
  3. Niewierzących, na których ewangelia i osoba Chrystusa wywarły duże wrażenie, lecz którzy w związku z tym, nie doszli do żadnych wniosków.

Nieświadomość istnienia tych trzech grup odbiorców prowadzi do interpretacji Listu, która jest niezgodna z resztą Pisma Świętego.

Nawróceni Żydzi

Pierwsza grupa, do której napisany został List, to Hebrajczycy-chrześcijanie, którzy cierpieli z powodu odrzucenia oraz prześladowań ze strony swych braci – Żydów

Hebr. 10:32-34 32 Przypomnijcie sobie dawne dni, kiedy to po oświeceniu znosiliście wielkie zmagania z cierpieniem; 33 Czy to gdy byliście publicznie wystawieni na pośmiewisko i prześladowania, czy też gdy staliście się uczestnikami w cierpieniach tych, z którymi się tak obchodzono. 34 Cierpieliście bowiem ze mną w moich więzach i przyjęliście z radością grabież waszego mienia, wiedząc, że macie w sobie lepszą i trwałą majętność w niebie.

Choć żaden z nich nie był jeszcze fizycznie prześladowany

Hebr. 12:4 Jeszcze nie stawialiście oporu aż do krwi, walcząc przeciwko grzechowi;

List został napisany, aby dodać pewności tej grupie odbiorców oraz zwiększyć ich zaufanie Chrystusowi – ich Mesjaszowi i Arcykapłanowi. Ludzie ci byli niedojrzałą grupą wierzących, która ciągle ulegała zwiedzeniu, symbolicznym, pozbawionym mocy rytuałom oraz tradycjom judaizmu.
.

Wahający się Żydzi


Drugą grupą, do której został napisany ten List, byli żydowscy niewierzący, którzy byli przekonani o prawdziwości podstawowych prawd ewangelii, lecz nie zaufali Chrystusowi i nie uznali Go za swojego Pana i Zbawiciela. Posiadali jedynie poznanie intelektualne, bez zaangażowania duchowego. Do tej grupy osób autor Listu zwraca się w wersetach takich jak

Hebr. 2:1-3 1 Dlatego musimy tym bardziej trzymać się tego, co słyszeliśmy, aby nam to czasem nie uciekło. 2 Bo jeśli słowo wypowiedziane przez aniołów było niewzruszone, a wszelkie wykroczenie i nieposłuszeństwo otrzymało sprawiedliwą odpłatę; 3 Jakże my ujdziemy, jeśli zaniedbamy tak wielkie zbawienie, które było głoszone na początku przez Pana, a potwierdzone nam przez tych, którzy go słyszeli?
.
Hebr. 6:4-6 4 Niemożliwe jest bowiem, żeby tych, którzy raz zostali oświeceni i zakosztowali daru niebieskiego, i stali się uczestnikami Ducha Świętego; 5 Zakosztowali też dobrego słowa Bożego i mocy przyszłego wieku; 6 A odpadli – ponownie odnowić ku pokucie, gdyż sami sobie znowu krzyżują Syna Bożego i wystawiają go na hańbę.
.
Hebr. 10:26-29 26 Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu poznania prawdy, to nie pozostaje już ofiara za grzechy; 27 Lecz jakieś straszliwe oczekiwanie sądu i żar ognia, który strawić ma przeciwników. 28 Kto gardził Prawem Mojżesza, ponosił śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków. 29 Jak wam się wydaje, na ileż surowszą karę zasługuje ten, kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski?
.
Hebr. 12:15-17 15 Uważajcie, żeby nikt nie pozbawił się łaski Boga, żeby jakiś korzeń goryczy, wyrastając, nie wyrządził szkody i aby przez niego nie skalało się wielu; 16 Żeby nie było żadnego rozpustnika lub bezbożnika jak Ezaw, który za jedną potrawę sprzedał swoje pierworodztwo. 7 Wiecie przecież, że potem, gdy chciał odziedziczyć błogosławieństwo, został odrzucony. Nie znalazł bowiem miejsca na pokutę, choć ze łzami jej szukał.

..

Niewierzący Żydzi

Trzecią grupą odbiorców byli niewierzący Żydzi, którzy nie byli przekonani o prawdziwości ewangelii, choć została im ona wcześniej przedstawiona i posiadali na jej temat pewną wiedzę. Tej grupie poświęcony jest głównie rozdział 9 (zwróć szczególną uwagę na wersety 11, 14, 15, 27, 28).

Hebr. 9:11 Lecz Chrystus, gdy przyszedł jako najwyższy kapłan dóbr przyszłych, przez większy i doskonalszy przybytek, nieuczyniony ręką, to jest nienależący do tego budynku;
.
Hebr. 9:14-15 14 To o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował Bogu samego siebie bez skazy, oczyści wasze sumienie z martwych uczynków, by służyć Bogu żywemu? 15 I dlatego jest pośrednikiem nowego testamentu, ażeby przez śmierć poniesioną dla odkupienia występków, popełnionych za pierwszego testamentu, ci, którzy zostali powołani, otrzymali obietnicę wiecznego dziedzictwa.
.
Hebr. 9:27-28 27 A jak jest postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd; 28 Tak też Chrystus raz ofiarowany na zgładzenie grzechów wielu, drugi raz ukaże się bez grzechu tym, którzy go oczekują dla zbawienia.

.

Wyzwania interpretacyjne

Zdecydowanie największe wyzwanie interpretacji stanowią wersety 6:4-6. Wyrażenie „raz oświeceni” często jest odnoszone do chrześcijan, zaś następujące po nim ostrzeżenie jest brane za ostrzeżenie przed utracalnością zbawienia – jeśli ci „odpadli” oraz „sami sobie krzyżują Syna Bożego”. Nie ma tu jednak żadnej wzmianki o tym, że ludzie, o których tu mowa, są zbawieni. Nie są także opisani w sposób, w jaki opisuje się wierzących (czyli np. „święci”, „nowo narodzeni”, „sprawiedliwi”).

Problem interpretacji tych słów pojawił się z powodu braku precyzyjnego określenia tego, kim byli ci, o których mowa. Chodzi bowiem o grupę niewierzących, którzy usłyszeli wiadomość o Bożej odkupieńczej prawdzie i być może ustnie wyznawali Chrystusa, lecz nie posiadali prawdziwej, zbawczej wiary. W wersecie 10:26 po raz kolejny pojawiają się słowa o odstępcach, nieprawdziwych wierzących, o których często niewłaściwie się sądzi, że tracą zbawienie z powodu grzechów.
.


Interpretacja 6 rozdziału wersy 4-6

Hebr. 6:4-6 

4 Niemożliwe jest bowiem, żeby tych, którzy raz zostali oświeceni i zakosztowali daru niebieskiego, i stali się uczestnikami Ducha Świętego;

5 Zakosztowali też dobrego słowa Bożego i mocy przyszłego wieku;

6 A odpadli – ponownie odnowić ku pokucie, gdyż sami sobie znowu krzyżują Syna Bożego i wystawiają go na hańbę.

…oświeceni…

Otrzymali oni instrukcje na temat prawd biblijnych. Instrukcjom tym towarzyszyło intelektualne zrozumienie. Rozumienie ewangelii nie jest jednak jednoznaczne z odrodzeniem

Hebr. 10:26 Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu poznania prawdy, to nie pozostaje już ofiara za grzechy;

Hebr. 10:32 Przypomnijcie sobie dawne dni, kiedy to po oświeceniu znosiliście wielkie zmagania z cierpieniem;

Fragment w Jana wyjaśnia, że dojście do zrozumienia nie jest równoznaczne ze zbawieniem.

Jan 1:9 Ten był tą prawdziwą światłością, która oświeca każdego człowieka przychodzącego na świat.

Hebr. 10:29 Jak wam się wydaje, na ileż surowszą karę zasługuje ten, kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski?

…zakosztowali daru niebieskiego…

Smakowanie ma w Nowym Testamencie znaczenie przenośne. Oznacza świadome doświadczenie czegoś

Hebr. 2:9 Ale widzimy Jezusa, który stał się niewiele mniejszy od aniołów, ukoronowanego chwałą i czcią za cierpienia śmierci, aby z łaski Boga zakosztował śmierci za wszystkich.

Doświadczenie takie może być chwilowe lub trwałe. „Zakosztowanie śmierci” przez Chrystusa zdecydowanie było tylko chwilowe. Wszyscy ludzie doświadczają dobroci Bożej. Nie oznacza to jednak, że wszyscy oni zostaną zbawieni

Mat 5:45 Abyście byli synami waszego Ojca, który jest w niebie. On bowiem sprawia, że jego słońce wschodzi nad złymi i nad dobrymi i deszcz zsyła na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

Dzieje 17:25 Ani nie jest czczony rękoma ludzkimi tak, jakby czegoś potrzebował, ponieważ sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko.

Podczas ziemskiej służby Pana Jezusa Żydzi doświadczyli za Jego pośrednictwem wielu niebiańskich błogosławieństw: uzdrowień, uwolnień od demonów oraz spożywania jedzenia, które stworzył w cudowny sposób (Jana 6).

…uczestnikami Ducha Świętego…

Chodzi o nadprzyrodzone moce, których używał Jezus i Jego Apostołowie. Były one boskim potwierdzeniem prawdziwości ewangelii Jezusa Chrystusa – Bożego Syna (tak więc mowa o osobach które zetknęły się z takimi cudami wykonywanymi przez Jezusa lub Aposotłów).

Jan 10:38 A jeśli wykonuję, choćbyście mnie nie wierzyli, wierzcie uczynkom, abyście poznali i uwierzyli, że Ojciec jest we mnie, a ja w nim.

Dzieje 2:22 Mężowie izraelscy, słuchajcie tych słów: Jezusa z Nazaretu, męża potwierdzonego przez Boga wśród was mocami, cudami i znakami, których Bóg dokonał przez niego wśród was, o czym sami wiecie;

Hebr. 15:19 Przez moc znaków i cudów, przez moc Ducha Bożego, tak że obszar od Jerozolimy i okolic aż do Ilirii napełniłem ewangelią Chrystusa.

1 Kor. 14:22 Dlatego języki są znakiem nie dla wierzących, lecz dla niewierzących, proroctwo zaś nie dla niewierzących, lecz dla wierzących.

To właśnie konieczność potwierdzenia przekazu ewangelii była celem czynienia znaków, cudów i przejawiania mocy w ten sposób. Wzmianka o Duchu Świętym odnosi się do przekazania służby Chrystusa w potwierdzaniu prawdziwości ewangelii, za pomocą cudownych darów.

Pomimo tego, że w wersetach 3:1; 3:14 użyta została już koncepcja uczestniczenia, a 12:8 mówi o relacji, którą posiadają wierzący, to słowa te należy interpretować zgodnie z ich kontekstem.

Hebr. 3:1 Dlatego, bracia święci, uczestnicy niebieskiego powołania, zwróćcie uwagę na Apostoła i Najwyższego Kapłana naszego wyznania, Chrystusa Jezusa

Hebr. 3:14 Staliśmy się bowiem uczestnikami Chrystusa, jeśli tylko nasze pierwotne przeświadczenie aż do końca niewzruszenie zachowamy.

Hebr. 12:8 A jeśli jesteście bez karania, którego wszyscy są uczestnikami, wtedy jesteście bękartami, a nie synami.

Wersety 4-6 wydają się stanowić wstęp do tego, kim są prawdziwi wierzący. Słowa te mogą mówić o udziale wierzących w ziemskiej służbie Jezusa, który działał w mocy Ducha Świętego – co zostało wspomniane wcześniej

Łuk. 4:14 Jezus zaś wrócił w mocy Ducha do Galilei, a wieść o nim rozeszła się po całej okolicy.

Łuk. 4:18 Duch Pana nade mną, ponieważ namaścił mnie, abym głosił ewangelię ubogim, posłał mnie, abym uzdrawiał skruszonych w sercu, abym uwięzionym zwiastował wyzwolenie, a ślepym przejrzenie, abym uciśnionych wypuścił na wolność;

 – lub o przekonywującej służbie Ducha Świętego, którego działaniu można oczywiście stawić opór i nie doświadczyć zbawienia

Jan 16:8 A gdy on przyjdzie, będzie przekonywał świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie.

Dzieje 7:51 Ludzie twardego karku, nieobrzezanego serca i uszu! Wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu. Jak wasi ojcowie, tak i wy!

Na podstawie, źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email