Skupimy się na grupie wierzących znanych jako Ojcowie Kościoła. Jest to wstęp do tak zwanego okresu patrystycznego. Patrystyczny znaczy ojcowski. Mowa o wczesnych przywódcach kościoła. Okres ten trwał około 500 lat. Kiedy Apostołowie, unikalny dar Boga dla kościoła, odeszli – Ojcowie Kościoła stali się przywódcami.
.
Świadectwo Ojców Kościoła
Żadne z pism Ojców Kościoła nie informuje o tym, że w kościele pojawili się nowi Apostołowie. Przywódcy kościoła nazywani są w pismach pastorami, starszymi i biskupami, które są synonimami jednej funkcji w kościele (trzy różne słowa opisujące ten sam urząd).
Urząd biskupa (czyli starszego, pastora) w okresie pierwszego kościoła nie był definiowany jako przywódca innych starszych (pastorów) jak czynią to współcześni katolicy i ewangelicy. Używano raczej biblijnej definicji, czyli ten, który przewodzi lokalnemu zgromadzeniu jako starszy pasterz.
Wczesny kościoł posiadał starszych (czyli biskupów, pastorów), nauczycieli, ewangelistów lecz nie posiadał Apostołów.
.,
Ojcowie Apostolscy
To uczniowie Apostołów, pierwsza generacja Ojców Kościoła, którzy przejęli pasterstwo i przywódctwo w kościele po śmierci Apostołów. Żyli oni na przełomie I i II wieku n.e.
- W czasie swoich podróży misyjnych jednym z głównych działań Apostoła było ustanawianie struktur przywódctwa w lokalnych zborach, powołując bożych mężów na starszych.
. - W Liście do Tymoteusza napisanym w roku 66-67 a.d., Paweł, zanim został ścięty przez Nerona, z troską wyraża się o przyszłości kościoła instruując Tymoteusza aby kontunuował dzieło powoływania struktury przywódctwa w kościele
2 Tym. 2:2 A co słyszałeś ode mnie wobec wielu świadków, to powierz wiernym ludziom, którzy będą zdolni nauczać także innych.
W jednym wersie obserwujemy cztery generacje przywódców.
Generacja 0 Jezus Chrystus głowa kościoła
Efez. 1:22 I wszystko poddał pod jego stopy, a jego samego dał jako głowę ponad wszystkim kościołowi;
Efez. 5:23 Bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus głową kościoła, jest on też Zbawicielem ciała.
Kol. 1:18 On też jest głową ciała – kościoła; on jest początkiem i pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy;
Generacja 1: Apostoł Paweł, co słyszałeś ode mnie
Generacja 2: Tymoteusz, uczeń Apostoła a co słyszałeś
Generacja 3: Uczniowie Tymoteusza, wierni ludzie, to powierz wiernym ludziom
Generacja 4: Uczniowie wiernych ludzi, którzy będą zdolni nauczać także innych
- Studium historii kościoła daje przywilej poznania niektórych z przywódców należących do każdej z wymienionych wcześniej generacji. Poznamy kim byli ci wierni ludzie, którym zostało powierzone Słowo, także dowiemy się kim byli nauczani przez wiernych ludzi uczniowie, którzy z czasem zajęli ich miejsce.
. - Tymoteusz sprawował funkcję pastora w Efezie. Po śmierci Pawła i Piotra, Apostoł Jan przybył aby służyć w zborach Azji Mniejszej, w Efezie spędził około 30 lat stając się apostolskim mentorem dla Tymoteusza.
. - Wielu z przywódców kościoła pochodziło z Azji Mniejszej i posiadało bezpośrednie kontakty z Apostołem Janem oraz znało osobiście Tymoteusza.
. - Powszechnym błędem jest koncepcja, że kościół utracił swoją doktrynalną prawowierność po śmierci ostatniego Apostoła stając się herezją Rzymskiego Katolicyzmu. Apostołowie z ostrożnością i pieczołowitością wybierali właściwych przywódców do kierowania kościołem, obrony wiary i głoszenia ewangelii.
.
Spuścizna Apostołów
Apostołowie nie pozostawili po sobie spuścizny pełnej nieumocnionych w prawdzie Słowa neofitów podatnych na herezje i zmiany doktrynalne zależne od powiewu wiatru. Ojcowie Apostolscy byli mężami bożymi szkolonymi przez samych Apostołów. Zasługują oni na nasz szacunek, choć ich nauki nie są ani objawieniem ani nie są natchnione, nie są również autorytatywne. Jednakże ludzie ci odzwierdciedlali nauki pochodzące bezpośrednio od Apostołów, „z pierwszej ręki”.
Pomyślmy, jak wspaniale byłoby rzucić się w wir teologicznej dyskusji z osobami, które pobierały nauki osobiście u Apostołów i dowiedzieć się jakie było ich zrozumienie Słowa?
Niesamowitym jest fakt, że większość ze współczesnych przekonań ewangelikalnych jak np. autorytet Pisma, zbawienie z łaski przez wiarę, główne doktryny jak Trójjedyność Boga, odzwierciedla nauki Ojców Apostolskich.
Historia kościoła zachowała pisma i wzmianki tylko o niektórych z Ojców Apostolskich. Częściowo z powodu opatrzności Bożej (zachowane zostały tylko te nauczania, które służą nam pomocą), częściowo z powodu ciężkich prześladowań w Imperium Rzymskim przez pierwsze 250 lat.
Z pewnością było ich więcej, jednak nie posiadamy materiałów dotyczących wszystkich z nich. O części niezachowanych dzieł dowiadujemy się, ponieważ są one cytowane przez inne osoby.
Ojcowie Apostoscy to:
- Klemens z Rzymu (nie mylić z Klemensem z Aleksandrii)
- Ingnacy z Antiochii
- Barnaba z Aleksandrii
- Papiasz z Heirapolis
- Polikarp ze Smyrny
- Autorzy Didache, Pasterza z Hermas oraz Listu do Dogentusa
Zachowane do dziś pisma ojców kościoła zawierają około 32 000 cytatów odniesień do ksiąg Nowego Testamentu. Na ich podstawie można by zrekonstruować cały Nowy Testament. Dla tych ludzi ani tradycja ani sobory kościelne nie posiadały nawet namiastki znaczenia jakie miało dla nich Słowo Boże.
