Łuk. 1:78-79 78 Dzięki serdecznemu miłosierdziu naszego Boga, przez które nawiedził nas wschód słońca z wysoka; 79 Aby oświecić siedzących w ciemności i w cieniu śmierci, aby skierować nasze kroki na drogę pokoju.
Spis treści
Wstęp
Powyższe słowa zostały wypowiedziane przez Zachariasza, ojca Jana Chrziciela (a Jan przyszedł na świat aby wyprostować drogę יְהוָ֑ה Jahwe Izaj. 40:3 czyli Κυρίου Kyriou – Pana Jezusa Marek 1:3), wypowiedziany pod natchnieniem Ducha Świętego co oznacza, że każde słowo zawarte w tekście jest prawdą potwierdzoną i zabezpieczoną przez samego Boga.
wers 67 A Zachariasz, jego ojciec, będąc napełniony Duchem Świętym, prorokował:
Przesłanie nieomylnego i zawierającego jedynie prawdę proroctwa zawartego w wersach 78-79 odnosi się do:
- Źródła łaski
- Przyjścia na świat Mesjasza, jego pochodzenia i natury
- Jego misji
Źródło łaski
Dzięki serdecznemu miłosierdziu naszego Boga
διὰ | σπλάγχνα | ἐλέους | Θεοῦ | ἡμῶν |
dia | splanchna | eleous | Theou | hemon |
przez, ze względu na |
współczucie, żałość, litość; zdolność odczuwania głębokich emocji, dosł.: organy wewnętrzne | miłosierdzie zdefiniowane przez lojalność Boga wobec Jego Przymierza | Bóg Stwórca, właściciel wszystkich rzeczy | naszego – zaimek osobowy / dzierżawczy; jego rolą jest informowanie, do kogo coś należy |
Bóg jest suwerenem całkowicie panującym nad wszelkim stworzeniem bez wyjątku i działa realizując swoje przedwieczne postanowienie, którego dokonał nie ze względu na jakiekolwiek przymioty czy cechy osób, lecz ze względu na swoje miłosierdzie, które jest skierowane do konkretnych ludzi (należących do Przymierza) i które nie jest przez nie w żaden sposób zasłużone. Bóg działa powodowany wypływającą z Jego wnętrza głęboką litością, współczuciem i żalem nad upadłym stworzeniem. I co ciekawe Jego miłosierdzie oparte jest o obietnicę wyrażoną w Przymierzu, które sam ustanowił. Żydzi mówili o Swtórcy jako ich Bogu właśnie ze względu na to Przymierze.
.
Boża suwerenność
Bóg czyni co chce, wszystko co zaplanuje wypełni się w najmniejszym detalu, nikt nie może Boga postrzymać w całkowitym przeprowadzeniu Jego zamysłu.
Izaj. 14:24 Przysiagł Pan zastepów, mówiąc: Zaiste, jakom umyslił, tak będzie, a jakom uradził, tak sie stanie.
Izaj. 46:9-10 9. Wspomnijcie na sprawy dawne, odwieczne, że Ja jestem Bogiem i nie ma innego, jestem Bogiem i nie ma takiego jak Ja. 10. Ja od poczatku zwiastowałem to, co będzie, i z dawna to, co jeszcze sie nie stało. Ja wypowiadam swój zamysł, i spełnia się on, i dokonuje wszystkiego, czego chcę.
Psalm 135:6 Wszystko, co PAN chce, to czyni na niebie i na ziemi, w morzu i we wszystkich głębinach.
To dotyczy też istoty zbawienia. Jeśli zamysłem Boga jest wezwanie konkretnej osoby, czyli ciebie, do społeczności z Nim, to:
- Co czyni Pan względem twojego zbawienia?
.
Wszystko, a ty nic nie możesz uczynić aby być zbawionym
.
- Co umyślił Bóg w stosunku do twojego zbawienia? Jeśli jesteś w Planie Bożego odkupienia to czy możesz sprzeciwić się Bogu i je odrzucić? Jeśli Bóg uradził twoje zbawienie, to czy ono się stanie, czy też twoja ludzka wola przewyższa wolę Boga, który powiedział że stanie się tak, jak uradził?
.
Nie, jeśli Bóg umyślił i uradził twoje zbawienie, to ono się dokona
. - Skoro Pan czyni wszystko względem twojego zbawienia, to czy uczynił wszystko względem zabezpieczenia twojego zbawienia? Czy potrzeba jeszcze abyś coś do tego dodawał, np. dobre uczynki? Czy sam z siebie możesz wzbudzić w sobie wiarę? Czy sam z siebie możesz ją zachować?
.
Nie, to Bóg spełnia swój zamysł względem twojego zbawienia
. - Skoro Pan zwiastuje koniec rzeczy zanim one się wydarzą ponieważ to On w pełni kontroluje wszystkie rzeczy, to czy możesz obawiać się o utratę zbawienia?
.
Nie, zbawienie od początku do końca jest w rękach Boga, ludzkie czyny nie mają na nie wpływu. Bóg suwerennie zmienia człowieka tak, że ten wykonuje Jego wolę odnośnie zbawienia: wierzy, czego dowodem są dobre uczynki płynące z przemienionego serca
.
Boże postanowienie
Odnośnie wydania Syna jako okup za wybranych do zbawienia zostało podjęte przed stworzeniem świata. Chrystus przeznaczył się na ofiarę za grzechy wybranych i właśnie za nich przelał swoją krew. Za wszystkich, którzy mieliby kiedykolwiek uwierzyć w Niego jako Mesjasza, od początku stworzenia Świata do samego końca (zobacz też Retrospektywny charakter ofiary Chrystusa)
1 Piotra 1:20 Przeznaczonego do tego przed założeniem świata, a objawionego w czasach ostatecznych ze względu na was
Efez. 1:4 Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości.
Człowiek wybierając w ogrodzie Eden grzech przeznaczył się na śmierć i zatracenie. A ponieważ Natura Adama jest dziedziczona przez wszystkich ludzi, od urodzenia każdy przeznaczony jest na zatracenie. Gdyby nie interwencja Boga a konkretnie Jego efektywnego miłosierdzia, to każdy urodzony człowiek, po fizycznej śmierci zostałby sprawiedliwie wrzucony do jeziora ognistego. Jednakże Bóg aby ukazać Swoją chwałę zdecydował się uratować niektórych. Wybranie do zbawienia dokonało się ze względu na Boże postanowienie, przyczyny wyboru jednych (zbawienie) a pominięcia i pozostawienia samym sobie drugich (zatracenie) nigdzie nie zostały ujawnione. Sprawiedliwym byłoby wysłać wszystkich do piekła. Miłosiernym jest uratowanie od piekła niektórych. Gdyby wszyscy zostali zbawieni, pełnia sprawiedliwości nie zostałaby wyeksponowana. Gdyby nikt nie został zbawiony, pełnia miłosierdzia nie zostałaby wyeksponowana. Bóg nie wybierając wszystkich do zbawienia okazał w pełni swoją sprawiedliwość i w pełni swoje miłosierdzie.
Psalm 8:1 O PANIE, nasz Panie, jak sławne jest twoje imię na całej ziemi! Ty, który swoją chwałę wyniosłeś nad niebiosa.
Efez. 1:5 Przeznaczył nas dla siebie, ku usynowieniu przez Jezusa Chrystusa, według upodobania swojej woli
Efez. 1:9 Oznajmiając nam tajemnicę swojej woli, według swego upodobania, które sam w sobie postanowił
Efez. 1:11 W nim, mówię, w którym też dostąpiliśmy udziału, przeznaczeni według postanowienia tego, który dokonuje wszystkiego według rady swojej woli;
.
Miłosierdzie Przymierza
Bóg pragnąc zachować ludzkość od całkowitej zagłady ustanowił przymierze z
- Noem, zapewniając całej ludzkości czasowe zachowanie od ostatecznego gniewu wyrażonego przez ogień (1 Mojż. 9:9-15)
. - Abrahamem, czasowo zapewniając przestrzeń życiową i dając obietnicę zbawienia wiecznego (1 Mojż. 15:18-21, 1 Mojż. 17)
. - Żydami zapewniając całemu narodowi czasową społeczność z samym Sobą (2 Mojż. 19:5-6)
Ostateczne Przymierze to te, w którym wszyscy do niego należący są całkowicie odkupieni i zbawieni. Jest ono wieczne i pełne wyrażającego Bożą dobroć miłosierdzia. Każdy będący w tym Przymierzu jest odrodzony przez Boga, posiada nową naturę, pragnącą czynić zdefiniowane przez Prawo dobro, zmienione serce nieodstępujące od Pana. To Przymierze jest całkowicie zależne od Boga. Wprawdzie mowa o nakłonieniu ucha do Przymierza, jednak nie należy tego traktować jako zachętę lecz raczej jako suwerenny przejaw Bożej woli, nakaz, któremu nie można się oprzeć lecz jedynie być posłusznym. Przymierze to wyraża Boże miłosierdzie nad całkowicie zdeprawowanymi, acz wybranymi do zbawienia, owcami.
Izaj. 55:3 Nakłońcie swego ucha i przyjdźcie do mnie, słuchajcie, a wasza dusza będzie żyć. I zawrę z wami wieczne przymierze, pewne miłosierdzia Dawida
Jer. 31:31-32 31 Oto nadchodzą dnig, mówi PAN, kiedy zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze; 32 Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, kiedy ująłem ich za rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi Egiptu. Oni bowiem złamali moje przymierze, chociaż ja byłem ich mężem, mówi PAN.
Jer. 32:38-40 38 I będą moim ludem, a ja będę ich Bogiem 39 I dam im jedno serce i jedną drogę, aby bali się mnie przez wszystkie dni, dla dobra ich samych i ich dzieci po nich. 40 I zawrę z nimi wieczne przymierze, że się od nich nie odwrócę i nie przestanę im dobrze czynić, lecz włożę w ich serca moją bojaźń, aby nie odstępowali ode mnie.
Nowe Przymierze oparte o wewnętrzne działanie dającego życie Ducha Świętego weszło w miejsce Starego opartego o działanie zewnętrznej litery, która zabijała nieposłusznych. To właśnie dlatego Zachariasz nazywał Boga naszym Bogiem. W czasie narodzin Mesjasza Stare właśnie się przedawniało.
Hebr. 8:13 A gdy mówi „nowe”, uznaje pierwsze za przedawnione; a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zaniku.
.
Przyjście i pochodzenie Mesjasza
przez które nawiedził nas wschód słońca (ἀνατολὴ anatole) z wysoka; (ἐξ ὕψους ex hypsous)
ἐν | οἷς | ἐπεσκέψατο | ἡμᾶς | ἀνατολή | ἐξ | ὕψος |
en | hois | epeskepsato | hymas | anatole | ex | hypsos |
w, wewnątrz, wśród, w sferze, coś działającego od strony wewnętrznej, we wnętrzu całości, w granicach pewnej przestrzeni |
którym | odwiedzić, nawiedzić, troszczyć się w celu pomocy |
nas | wschód słońca, od słowa ἀνατέλλω anatello – powstaję, świecę |
przyimek (odpowiada na pytanie jak?) mający dwuwartswowe znaczenie – . (1) z wnętrza (2) na zewnątrz; . (1) z głębi źródła (2) rozciągający się na jego wpływ na obiekt |
wysokość, niebo, powaga, wyniosłość |
Wschód słońca
Czyli mające swoje źródło w Bogu światło jakie pojawi się wśród ludzi to Mesjasz, który będzie troszczył się o swój lud. Pochodzi On z samego serca nieba gdzie posiadał wyniosłą pozycję, (której chwały czasowo wyrzekł się zgodnie z Filip. 2:3-8), z niedostępnej wysokości, aby rozciągnąć sferę swojego panowania na wybranych do zbawienia.
.
Wysokość
Warto tutaj zwrócić uwagę na to, że Święty Tekst informuje nie o wschodzie słońca, który pojawi się z niska i wzejdzie na sam szczyt nieboskłonu (jak to ma miejsce w naturze), lecz o tym, że wschód słońca (metaforycznie Mesjasz) pochodzi z wysoka, ponieważ stamtąd pochodzi, tam jest Jego pierwotne miejsce, stamtąd przyjdzie na ziemię. Wysokość to miejsce przebywania Jahwe. Boga: Ojca, Syna i Ducha.
- Ojciec Psalm 113:5 Któż jak PAN, nasz Bóg, który mieszka na wysokości
.
- Syn Jan 8:23 I (Jezus) powiedział do nich: Wy jesteście z niskości, a ja jestem z wysoka. Wy jesteście z tego świata, ja zaś nie jestem z tego świata.
.
- Duch Jan 10:1 Widziałem Ducha zstępującego jak gołębica z nieba
.
Bóg jest światłością, czyli życiem
Bóg Ojciec jest światłością. Ojciec nie ma w sobie nawet odrobiny ciemności. To znaczy, że zawsze jest światłością zawsze posiadającą swój jasny blask.
1 Jana 1:5 Przesłanie zaś, które słyszeliśmy od niego i wam zwiastujemy, jest takie: Bóg jest światłością i nie ma w nim żadnej ciemności.
Syn co do istoty jest równy Ojcu i Duchowi. Wszak Pismo mówi, że Syn jest blaskiem chwały Ojca, co oznacza, że światło Ojca jest tak intensywne, tak jasne jak jasnym jest i intesywnym blask Syna. Tak jak światło i blask są nierozerwalnie związane (nie ma światła bez blasku, nie ma blasku bez światła) tak Ojciec i Syn są nierozerwalnie związani (nie ma Ojca bez Syna, nie ma Syna bez Ojca). Zatem Syn jest wieczny, gdyż inaczej światło Ojca musiałoby być ciemnością (bez blasku!).
Hebr. 1:3 Który, będąc blaskiem jego chwały i wyrazem jego istoty i podtrzymując wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z naszych grzechów przez samego siebie, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach
.
Ilustracja
Jest napisane, że Bóg okrył się światłością jak szatą. Pan Jezus aby zademonstrować swoją Boskość dosłownie wypepłnił te słowa, kiedy przemienił się przed uczniami. On sam zajaśniał niczym słońce, a szaty, które go okrywały stały się światłem! To, co wcześniej przedstawione zostało metaforycznie, w Chrystusie znalazło swoje urzeczywistnienie.
Psalm 104:2 (O Bogu) Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.
Mat. 17:2 (O Synu) I został przemieniony przed nimi: jego oblicze zajaśniało jak słońce, a jego szaty stały się białe jak światło
Żydzi znali Pisma, wiedzieli co jest napisane w Psalmie 104. Przemiana Chrystusa, ukazanie części Jego Boskiej chwały dobitnie pokazały, z kim śmiertelnicy mają do czynienia. Okrywając się szatą światłości i samemu posiadając oblicze jasne niczym słońce Chrystus objawił się jako Bóg wszechmogący.
Bóg posiada istotę pełną tak wielkiej chwały, że żadna żywa istota nie może Go oglądać i żyć. Bóg mieszka w światłości niedostępnej. Dlatego też światłość ta, aby zbawić Boży kościół zamieszkała w ludzkim ciele
1 Tym. 6:16 Jedyny mający nieśmiertelność i mieszkający w światłości niedostępnej, którego żaden z ludzi nie widział ani widzieć nie może; jemu niech będzie cześć i moc wieczna. Amen.
Jan 3:19 światłość przyszła na świat,
Hebr. 2:17 Dlatego musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym najwyższym kapłanem wobec Boga dla przebłagania za grzechy ludu
. .
Misja światłości z wysokości
Aby oświecić siedzących w ciemności i w cieniu śmierci, aby skierować nasze kroki na drogę pokoju.
Bóg postrzegany jako zbawiciel działa z wysokości a operuje w sferze ziemskiego życia ludzkiego. Cechy antropomorficzne (np. twoja ręka) nadawane Bogu uwydatniają Jego rzeczywistą i aktywną pomoc, która płynie z gory na ziemię.
Psalm 144:7 Wyciągnij swą rękę z wysokości; wybaw mnie i ocal z wielkich wód, z rąk cudzoziemców
Podobnie kiedy Syn operował na ziemi, gdy dokonywał odkupienia wybranych do zbawienia powiedział, że zstąpił z nieba na ziemię ale jednocześnie jest w niebie. Na takie stwierdzenie może pozwolić sobie wyłącznie wszechobecny Bóg. Mówiąc o sobie Syn Człowieczy Jezus dał dowód na swoją podwójną naturę: prawdziwie Boską i prawdziwie ludzką. Tym razem doszło do rzeczywistej inkarnacji Boga. To już nie Boża ręka, lecz Bóg wcielony ratuje swoich wybranych!
Jan. 3:13 A nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy, który jest w niebie.
Bać się Bożego imienia to być posłusznym Jahwe. Takim ludziom Bóg obiecuje, że zajaśnieje nad nimi słońce sprawiedliwości, które da im uzdrowienie (zbawienie). Słońce sprawiedliwości reprezentuje tutaj Mesjasza i świadczy o Jego Boskiej Naturze. Tak jak tylko Bóg jest źródłem światła, tak tylko Bóg jest źródłem sprawiedliwości.
Mal. 4:2 Ale dla was, którzy się boicie mojego imienia, wzejdzie Słońce sprawiedliwości z uzdrowieniem na swoich skrzydłach; wtedy wyjdziecie i wyrośniecie jak cielęta z zagrody.
.
Cel
Powołanie do społeczności ze światłością, czyli z Bogiem, jest ostatecznym celem Mesjasza. Interesującym jest fakt, że Bogiem, który zajaśnieje narodzonym na nowo jest Syn Boży. Przewidział to Stary Testament, a wypełniło się to w Nowym.
4 Mojż. 24:17 Ujrzę go, ale nie teraz; zobaczę go, ale nie z bliska; gwiazda wzejdzie z Jakuba,
Efez. 5:14 Dlatego Pismo mówi: Obudź się, który śpisz, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus.
.
Blask Jahwe ku życiu w światłości
Jezus Chrystus, wcielony Bóg-Syn, Jahwe, druga osoba trójjedynego Boga zajaśniał pomiędzy ludem, nastepnie po pokonaniu śmierci wstąpił tam, skąd przyszedł czyli na wysokość, do nieba po to, aby poprowadzić za sobą odkupionych ze szponów śmierci jeńców aby stali się uczestnikami światłości. Mesjasz, czyli blask wschodu, jest Bogiem, do którego wszyscy się nawrócą. Kiedy już wszyscy zbawieni znajdą się w Niebie, Ojciec, Syn i Duch będą ich światłością
Psalm 27:1 Jahwe jest moją światłością i moim zbawieniem, kogóż będę się bać? Jahwe jest mocą mego życia, kogóż mam się lękać?
Izaj. 60:1-3 1 Powstań, zajaśniej, ponieważ przyszła twoja światłość i chwała Jahwe wzeszła nad tobą. 2 Oto bowiem ciemność okryje ziemię i mrok – ludy, ale nad tobą wzejdzie Jahwe i jego chwała pojawi się nad tobą. 3 I pójdą narody do twojej światłości, a królowie do blasku twojego wschodu.
Łuk. 24:51 A (Jezus) gdy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony w górę do nieba.
Efez. 4:8 (Jezus) Wstąpiwszy na wysokość, poprowadził pojmanych jeńców i dał ludziom dary
Mat. 13:43 Wtedy sprawiedliwi będą jaśnieć jak słońce w królestwie swego Ojca. Kto ma uszy do słuchania, niech słucha
Obj. 22:5 I nocy tam nie będzie, i nie będzie im potrzeba lampy ani światła słońca, bo Pan Bóg będzie im świecił i będą królować na wieki wieków.
.
Sukces
Misja ta zakończyła się powodzeniem. Mesjasz, nasze życie i światło objawił się Swojemu ludowi wskrzeszając każdego do społeczności ze sobą. On dosłownie wyrwał martwych duchowo ludzi z ciemności i przeniósł do życia czyniąc trwały pokój między ludźmi a Bogiem. W tym dziele Ojciec i Syn są jedno, lecz mediatorem Bóg Syn – prawdziwie Bóg i prawdziwie człowiek.
Izaj. 9:2 Lud, który chodził w ciemności, ujrzał wielką światłość, a mieszkającym w ziemi cienia śmierci zajaśniała światłość
Kol. 1:13 Który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna;
Rzym. 5:1 Będąc więc usprawiedliwieni przez wiarę, mamy pokój z Bogiem przez naszego Pana Jezusa Chrystusa;
.
W czyim interesie działał Mesjasz?
ἐπεσκέψατο epeskepsato – odwiedził sobie
Część mowy: czasownik
Tryb: orzekający
Czas: Aorist
Strona: Deponens medialny
Osoba: trzecia osoba
Liczba: pojedyncza
Czasownik ten został użyty w czasie Aorist, który wyraża “pojedyncze wystąpienie” lub „sumę wystąpień”, bez względu na ilość czasu potrzebnego do wykonania działania. Czas ten kładzie nacisk na fakt, że dana rzecz się wydarzyła a nie na to kiedy miała ona miejsce. Dlatego też, kiedy Zachariasz mówił o nawiedzeniu Izraela przez Mesjasza miał na myśli trwały skutek tego wydarzenia, które zapoczątkowane zostało dziewiczą koncepcją z Ducha Świętego, a ponieważ prorokował, przepowiadał przyszłe wydarzenia krzyża definitywnie zmieniające duchową rzeczywistość.
Dobrze, ale w czyim interesie był ten trwały skutek? Informuje nas o tym strona czasownika, jakiej nie posiada język polski lecz jest powszechna w grece koine, w której spisano Nowy Testament. Mowa o stronie zwanej deponens medialny – czasownik użyty w tej stronie wskazuje na podmiot działający w swoim własnym interesie, lub we własnym imieniu.
.
Nasze zbawienie ma charakter drugorzędny
Mesjasz (podmiot logiczny zdania) działał w swoim własnym interesie. Zbawienie ludzkości służy interesom Mesjasza! Grecki tekst powinniśmy czytać w sposób następujący:
Dzięki serdecznemu miłosierdziu naszego Boga, przez które we własnym interesie nawiedził nas wschód słońca z wysoka czyli Bóg Mesjasz; Aby oświecić siedzących w ciemności i w cieniu śmierci, aby skierować nasze kroki na drogę pokoju.
Należymy do Ojca i jesteśmy darem Ojca dla Syna
Jan 17:9 Ja proszę za nimi. Nie proszę za światem, ale za tymi, których mi dałeś, bo są twoi.
.
Dar Ojca dla Syna ma podziwiać chwałę Syna na wieki
Jan 17:24 Ojcze, chcę, aby ci, których mi dałeś, byli ze mną tam, gdzie ja jestem, aby oglądali moją chwałę, którą mi dałeś, ponieważ umiłowałeś mnie przed założeniem świata.
To dlatego Chrystus nosi miano πρωτότοκος prototokos– najznamienitszy, niepodzielny suweren wszelkiego stworzenia.
Rzym. 8:29 Tych bowiem, których on przedtem znał, tych też przeznaczył, aby stali się podobni do obrazu jego Syna, żeby on był pierworodny (πρωτότοκος prototokos) między wieloma braćmi.
Zbawienie ludzkości to efekt uboczny Bożego planu. Główne założenia zbawienia przejawia się w udzieleniu niezasłużonego miłosierdzia, gdzie Bóg Ojciec przekazał wybranych do zbawienia Bogu Synowi aby ci przez wieczność uwielbiali Syna jako Boga i zbawiciela
Judy 1:25 Jedynemu mądremu Bogu, naszemu Zbawicielowi, niech będzie chwała i majestat, moc i władza, teraz i po wszystkie wieki. Amen.
Więcej w artykule Dar Ojca dla Syna
.
Podsumowanie
Jak wielkie i oszałamiające prawdy zostały zawarte w tak krótkim tekście Ewangelii Łukasza. 28 greckich słów ujawniło ogrom teologii o Bożej naturze, suwerenności, charakterze, misji i środkach działania. Bóg jest dobry i miłosierny, z głębi Jego serca płynie miłość, szczególnie wielka do wybranych, a przychylna i zaopatrująca, bo przecież dająca urodzaj i czasowe wytchnienie, dla idących z własnej winy na potępienie. To Pan wszechmocny, uniżony, żywy Bóg, teraz uwielbiony w chwale, wzywający wszystkie swoje owce do upamiętania. Bóg wcielony zbawił nas, abyśmy oddawali Mu Boską cześć przez całą wieczność.
Jan 4:15 Każdy, kto wyzna, że Jezus jest Synem Bożym, w tym mieszka Bóg, a on w Bogu.
Czy Twoje wyznanie było z Ducha Świętego i dało ci wieczne zbawienie, czy też wynikało z cielesności wcale nie zmieniając tragicznego położenia?
1 Kor. 12:3 Nikt też nie może powiedzieć, że Jezus jest Panem, jak tylko przez Ducha Świętego.
Czy jesteś owcą Chrystusa? A może raczej zatwardziłeś swoje serce i idziesz na potępienie?
Rzym. 2:5 Ty jednak przez swoją zatwardziałość i niepokutujące serce gromadzisz sobie samemu gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga
Proś Pana o łaskę, a może da ci upamiętanie
Dzieje 8:22 Dlatego pokutuj z tej twojej nieprawości i proś Boga, a może ci przebaczy zamysł twego serca.