Spis treści
Pozycja szabatarian
Rzym. 3:31 Czy więc obalamy (καταργοῦμεν katargoumen) prawo przez wiarę? Nie daj Boże! Przeciwnie, utwierdzamy (ἱστάνομεν histanomen) prawo.
Wiara potwierdza zakon Starego Testamentu. Zatem wszyscy chrześcijanie są pod zakonem, który ciągle obowiązuje i powinni zachowywać ceremonie wyrażone w Prawie. A ponieważ w Prawie jest napisane żeby czcić sobotę czyli szabat, to trzeba go obchodzić.
Poniżej biblijne argumenty obalające te fałszywe twierdzenia
Refutacja
Wnioski do jakich dochodzą szabatarianie oparte są na tekst Pisma wyrwany z kontekstu. Nauka Pawła to nie tylko wers 31. I tak istotnym jest odpowiedzieć sobie na pytanie, w jakim sensie zakon został utwierdzony przez wiarę?
O co chodzi Pawłowi? Utwierdzenie zakonu oznacza że:
- ceremonie obowiązują chrześcian?
- przekleństwo zakonu obowiązuje pogan?
- jego specyficzna funkcja zostaje wzmocniona?
,
.
Gramatyka
καταργέω katargeo – pozbawić efektu, sprawić że coś nie działa
.
ἵστημι histemi – nadać wagi, uczynić gotowym do działania
Tekst nie naucza o tym, że chrześćijan obowiązuje Zakon. Raczej Zakon czyli Prawo, jeśli o gramatykę chodzi, nie tylko nie zostało pozbawione swego efektu ale też stało się ono tym bardziej skuteczne, tym bardziej działa na podległe mu osoby.
Gdyby zatem Zakon obowiązywał chrześcijan, wszystkie jego przepisy tym bardziej miałyby do nich zastosowanie wraz z konsekwencjami ich złamania. Jest to niedorzeczność ponieważ np. każdy człowiek łamiący szabas powinien w takim przypadku zostać tym bardziej ukamienowany przez wspólnotę.
2 Mojż. 35:2 Sześć dni będziesz wykonywał pracę, ale dzień siódmy będzie dla was świętym szabatem odpoczynku dla Pana; ktokolwiek zaś pracowałby w tym dniu, ma być UKARANY ŚMIERCIĄ
Jest oczywistym, że utwierdzenie zakonu musi dotyczyć innej sfery jego działania. Nikt dziś nie kamienuje łamiących szabas. Nawet szabatarianie tak gorliwie go przestrzegający….
.
Wzmocnienie roli zakonu przez wiarę
Wiara potwierdza zakon, ponieważ ten wskazuje na sprawiedliwość Boga
Kontekst rozdziału: 5 Jeśli więc nasza niesprawiedliwość uwydatnia sprawiedliwość Boga
Zakon nie został dany po to, aby ktokolwiek móg być zbawiony lecz raczej aby wskazać, na zasadzie kontrastu, na Bożą świętą sprawiedliwość i ludzką niesprawiedliwość. Do Boga nie da się zbliżyć ze względu na zakon i wiara to potwierdza.
Ezech. 22:26 kapłani złamali moje prawo i plugawią moje święte rzeczy. Nie czynią różnicy między tym, co święte a tym co pospolite
Rzym. 8:3 Co bowiem było niemożliwe dla prawa, w czym było ono słabe z powodu ciała, Bóg, posławszy swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i z powodu grzechu, potępił grzech w ciele;
.
Wiara potwierdza Zakon, ponieważ będzie on podstawą do osądzenia świata, lecz nie chrześcijan
Kontekst rozdziału: 6 Nie daj Boże! Jak wtedy Bóg mógłby sądzić świat?
Grzechu nie poczytuje się gdy nie ma zakonu, dlatego zostało ono objawione aby Bóg przy ostatecznym wskrzeszeniu dokonał sprawiedliwego sądu nad grzesznikami. Jednak sąd ten nie dotyczy wierzących chrześcijan. Wiara potwierdza zakon w taki sposób, że głosi sąd nad niewierzącymi. Kto odrzuca wiarę głoszoną w ewangelii podlega surowszej karze opartej o zakon.
Rzym. 5:36 Grzech bowiem był na świecie aż do nadania prawa, ale grzechu się nie poczytuje, gdy nie ma prawa.
Heb. 10:29 Jak wam się wydaje, na ileż surowszą karę zasługuje ten, kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski?
Rzym. :8:1 Dlatego teraz żadnego potępienia nie ma dla tych, którzy są w Jezusie Chrystusie, którzy nie postępują według ciała, ale według Ducha.
Wiara potwierdza Zakon pokazując, że wszyscy są pod grzechem
Kontekst rozdziału: 9 Cóż więc? Czy przewyższamy ich? Żadną miarą! Ponieważ przedtem dowiedliśmy, że zarówno Żydzi, jak i Grecy, wszyscy są pod grzechem
Każdy kto nie jest wierzący jest pod grzechem czyli pod przekleństwem zakonu. Zatem wiara potwierdza zakon jako środek panowania grzechu nad wszystkimi którzy nie należą do sfery zbawienia a to ponieważ niemożliwym jest wytrwanie w zakonie. Dla kontrastu wierzący nie są pod przekleństwem prawa, zatem grzech nad nimi nie panuje, nie są pod przekleństwem.
Rzym. 5:13 Grzech bowiem był na świecie aż do nadania prawa, ale grzechu się nie poczytuje, gdy nie ma prawa.
Gal. 3:10 Na wszystkich bowiem, którzy są z uczynków prawa, ciąży przekleństwo, bo jest napisane: Przeklęty każdy, kto nie wytrwa w wypełnianiu wszystkiego, co jest napisane w Księdze Prawa.
Jan 3:18 Kto wierzy w niego, nie będzie potępiony, ale kto nie wierzy, już jest potępiony, bo nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego.
.
Wiara potwierdza Zakon wskazując na niemożność odnalezienia Boga o własnych siłach
Kontekst rozdziału: 10 Jak jest napisane: Nie ma sprawiedliwego, ani jednego; 11 Nie ma rozumnego i nie ma nikogo, kto by szukał Boga. 12 Wszyscy zboczyli z drogi, razem stali się nieużyteczni, nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego.
Jeśli ktoś jest pod przeklestwem zakonu nie jest w wierze. Zakon jest sprzymierzeńcem w ewangelizacji ponieważ gdy głoszone jest słowo musi nastąpić wezwanie do upamiętania z martwych uczynków czyli do wiary. Odbywa się to na dwa sposoby
- po pierwsze wiara wzmacnia rolę zakonu w informowaniu sumienia o śmiercionośnej sile grzechu, który bez wiary zabija kierując do jedynej nadziei, do Chrystusa
. - po drugie wzmacnia przekaz zakonu o niemożności odnalezienia Boga dzięki rytuałom i religijnym zabiegom ponieważ nikt nie jest w stanie spełnić jego wymogów
Właściwe zastosowanie zakonu w czasie ewangelizacji wzmacnia jego rolę potępiającą ludzi niewierzących
Rzym. 11:32 Bóg bowiem zamknął ich wszystkich w niewierze, aby się nad wszystkimi zmiłować.
1 Tym. 1:8 Wiemy zaś, że prawo jest dobre, jeśli ktoś je właściwie stosuje.
.
Oddzielenie chrześcijan od przekleństwa zakonu
Przekleńśtwo Zakonu jest skierowane wyłącznie do nieodrodzonych grzeszników
Kontekst rozdziału: 19 A wiemy, że wszystko, co mówi prawo, mówi do tych, którzy są pod prawem, aby wszystkie usta zostały zamknięte i aby cały świat podlegał karaniu Boga.
Chrześcijanie nie są pod prawem ceremonialnym ani pod przekleństwem prawa. Chrześcijanie nie podlegają wiecznemu karaniu Bożemu (w rozumieniu soteriologicznym) dlatego nie są zamknięci pod zakonem. Moralność jednak ciągle obowiązuje chrześcijan.
Kol. 2:14 Wymazał obciążający nas wykaz zawarty w przepisach (Prawa), który był przeciwko nam, i usunął go z drogi, przybiwszy do krzyża;
Efez. 2:15 Znosząc przez swoje ciało nieprzyjaźń, prawo przykazań wyrażone w przepisach, aby z dwóch stworzyć w samym sobie jednego nowego człowieka, czyniąc pokój;
.
Chrześćijanie posiadają sprawiedliwość bez udziału Zakonu
Kontekst rozdziału: 21 Lecz teraz bez prawa została objawiona sprawiedliwość Boga, poświadczona przez prawo i proroków.
Chrześcijanie nie są pod Zakonem Starego Testamentu aby w ten sposób, przez Zakon, uzyskać sprawiedliwość. Są martwi dla Prawa. Zakon to więzienie, z którego jedynym wyjściem jest wiara w śmierć i zmartwychwstanie Boga-Syna, Jezusa Chrystusa. Żaden uczynek Prawa nie może zbliżyć do Boga ponieważ nie możemy się znaleźć w Bogu na podstawie tych uczynków. Umożliwia to przypisana sprawiedliwość Jezusa Chrystusa
Rzym. 7:6 Lecz teraz zostaliśmy uwolnieni od prawa, gdy umarliśmy dla tego, w czym byliśmy trzymani, abyśmy służyli Bogu w nowości ducha, a nie w starości litery.
Filip. 3:9 I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej która jest z prawa, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusa, to jest sprawiedliwość z Boga przez wiarę;
.
Przekleństwo Zakonu nie ma absolutnie udziału w życiu zbawionych, które są zbawione z wszystkich grzechów: przeszłyc, teraźniejszych i przyszłych
Kontekst rozdziału: 24 A zostają usprawiedliwieni darmo, z jego łaski, przez odkupienie, które jest w Jezusie Chrystusie.
Łaska nie opiera się na uczynkach sprawiedliwości wyrażonych przez Zakon. Jeśli zatem jesteśmy pod łaską to już nie pod przekleństwem Prawa.
Rzym. 11:6 A jeśli przez łaskę, to już nie z uczynków, inaczej łaska już nie byłaby łaską. Jeśli zaś z uczynków, to już nie jest łaska, inaczej uczynek już nie byłby uczynkiem.
Gal. 2:16 Wiedząc, że człowiek nie jest usprawiedliwiony z uczynków prawa, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i my uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków prawa, dlatego że z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.
.
Sprawiedliwość z Zakonu nie obowiązuje chrześćijan ponieważ wiara ją usuwa
Kontekst rozdziału: 27 Gdzież więc jest powód do chluby? Został wykluczony. Przez jakie prawo? Uczynków? Nie, przez prawo wiary. 28 Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa.
Dzieje się tak z prostej przyczyny. Zakon, choć wskazuje na osobę Chrystusa nie tylko jako na doskonałą ofiarę ale i na Jego doskonałe życie jakie jest przypisywane każdemu wierzącemu, sam w sobie nie mógł i nie może uczynić nikogo doskonałym.
Hebr. 10:1 Prawo bowiem, zawierając cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, nie może nigdy przez te same ofiary, które co roku są nieustannie składane, uczynić doskonałymi tych, którzy przychodzą.
.
Podsumowanie
Kluczowe stwierdzenie: 31 Czy więc obalamy prawo przez wiarę? Nie daj Boże! Przeciwnie, utwierdzamy prawo.
Czemu? Ponieważ zakon ukazując tragiczny stan duchowy człowieka (totalna deprawacja) wskazuje na osobę Chrystusa jako jedyny ratunek. Wiara potwierdza Zakon, ponieważ Zakon
- wskazuje na sprawiedliwość Boga
- będzie on podstawą do osądzenia świata, lecz nie chrześcijan
- pokazuje, że wszyscy są pod grzechem
- wskazuje na niemożność odnalezienia Boga o własnych siłach
Gdyby zakon został usunięty ze sfery świata niezbawionych grzeszników, jak mogliby oni poznać nieosiągalną świętość Boga? Jak mielibyśmy ich zachęcić do rezygnacji z własnych wysiłków osiągnięcia zbawienia i poddania się Chrystusowi? Mielibyśmy raczej do czynienia z soteriologicznym uniwersalizmem. Bóg nie miałby podstaw do zatracenia jakiejkolwiek duszy, ponieważ bez prawa nie ma sądu.
Rzym. 2:2 Lecz wiemy, że sąd Boży jest według prawdy przeciwko tym, którzy robią takie rzeczy.
Rolą Prawa w tym rozdziale jest prowadzenie do Chrystusa jako jedynej drogi ucieczki przed Bożym gniewiem.
Rzym. 3:22-24 22 Lecz Pismo zamknęło wszystko pod grzech, aby obietnica z wiary Jezusa Chrystusa została dana wierzącym. 23 Zanim zaś przyszła wiara, byliśmy poddani pod straż prawa i trzymani w zamknięciu aż do tej wiary, która potem miała być objawiona. 24 Tak więc prawo było naszym pedagogiem do Chrystusa, abyśmy z wiary byli usprawiedliwieni.
A żydowskie nauki o obowiązku zachowywania sobotniego szabasu to bajania o rzeczach tak istotnych, jak zeszłoroczny śnieg
Kol. 2:16-17 16 Niech więc nikt was nie osądza z powodu jedzenia lub picia, co do święta, nowiu księżyca lub szabatów. 17 Są to cienie rzeczy przyszłych, ciało zaś jest Chrystusa.
Pan zalecił abyśmy nakaz czczenia szabasu wsadzili między bajki teologiczne i unikali głosicieli szabatnictwa, którzy odwodzą w ten sposób od prawdy Pisma.
Tyt. 1:14 I nie zajmowali się żydowskimi baśniami i przykazaniami ludzi odwracających się od prawdy.
Drodzy szabatarianie, wasza wiara to czysty legalizm. Z tego trzeba się upamiętać i uwierzyć w Chrystusa.
Chrześcijański sabat to Dzoeń Pański. Niedziela. Dzień zmartwychwstania Cjrystusa Pana.
Zobacz w temacie
- Utracona Ewangelia Reformacji
- Szabas a zbawienie z uczynków
- Dzień Pański – klasyczna pozycja Reformowana, część 1
- Dzień Pański – klasyczna pozycja Reformowana, część 2
