Usprawiedliwienie i uświęcenie: ich różnice i wzajemne relacje, część 1

utworzone przez | sty 5, 2023 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Wprowadzenie

Rzym. 8:33 Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Bóg jest tym, który usprawiedliwia. 

2 Kor. 3:18 Lecz my wszyscy, którzy z odsłoniętą twarzą patrzymy na chwałę Pana, jakby w zwierciadle, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, za sprawą Ducha Pana. 

Usprawiedliwienie i uświęcenie to dwa z wielu błogosławieństw, którymi Bóg obdarza swój lud, które przygotował jako część naszego zbawienia w Jezusie Chrystusie. Zwykle w teologii wymieniane są główne błogosławieństwa zbawienia w tak zwanym ordo salutis, czyli porządku, w jakim błogosławieństwa zbawienia są dane wybranym. Termin ten nie jest jednak do końca poprawny.

Pierwszym błogosławieństwem zbawienia jest odrodzenie, przez które Bóg działa w swoim ludzie, aby narodzili się na nowo z nowym życiem Chrystusa zaszczepionym w ich sercach. Ale przede wszystkim nowe życie Chrystusa, dane w odrodzeniu, obejmuje wszystkie błogosławieństwa wymienione w ordo salutis:

  • wiarę
    .
  • powołanie
    .
  • usprawiedliwienie
    .
  • uświęcenie
    .
  • zachowanie
    .
  • i uwielbienie

Chociaż więc usprawiedliwienie i uświęcenie należy odróżnić od siebie jako dwa różne błogosławieństwa łaski Bożej w Chrystusie, są one z konieczności powiązane ze sobą, ponieważ oba są zawarte w odrodzeniu.

Kwestia definicji

Dobrze, że na wstępie rozróżniliśmy między usprawiedliwieniem a uświęceniem. Oba są często mylone. Katolicyzm, Arminianizm i tak zwana Federalna Wizja są przykładami pomieszania tych dwóch błogosławieństw.

Zamieszanie co do różnic między tymi dwoma błogosławieństwami często (jeśli nie zawsze) ma motywy teologiczne. Niezależnie od tego,

  • czy usprawiedliwienie jest utożsamiane z uświęceniem
    .
  • czy też uświęcenie ma poprzedzać usprawiedliwienie,

– motywem jest uzależnienie usprawiedliwienia od uświęcenia, tak aby uświęcenie stało się warunkiem usprawiedliwienia. Błąd naucza: jesteśmy usprawiedliwieni na podstawie i dzięki naszej świętości.

Na tej drodze błędu usprawiedliwienie opiera się na uczynkach, a nie na samej wierze, w wyniku czego prawda o uświęceniu i prawda o suwerennej łasce Bożej oraz wielka prawda XVI wiecznej Reformacji, usprawiedliwienia wyłącznie przez wiarę , gubią się w wirującym pyle herezji. Musimy podejść do tego tematu ostrożnie.

Usprawiedliwienie jest prawnym aktem Boga, przez który On ogłasza, że grzesznik jest bez grzechu.

W bardzo uproszczony sposób różnica między usprawiedliwieniem a uświęceniem jest różnicą między werdyktem sędziego, zgodnie z prawem uniewinniającym uwięzionego mordercę od stawianych mu zarzutów a jego zwolnieniem z celi więziennej, w której jest osadzony.

– Usprawiedliwienie to prawna deklaracja naszej niewinności

– Uświęcenie jest naszym uwolnieniem z tego więzienia grzechu

Figura zasugerowana przez Pawła w Liście do Rzymian 8:33 przedstawia sąd, w którym sam Bóg jest sędzią, a sądzony jest wybrany grzesznik. Jego oskarżycieli jest wielu.

  • Diabeł oskarża go o to, że jest sługą szatana, bo rozkazy szatana są rozkoszą grzesznika
    .
  • Świat oskarża go, że jest dokładnie taki jak ludzie ze świata, ponieważ popełnił i popełnia wszystkie grzechy tego żałosnego świata
    .
  • Sam człowiek jest oskarżany we własnym sumieniu, przez co jest zmuszony przyznać, że stawiane mu oskarżenia są pod każdym względem prawdziwe

Bóg jako sędzia dokładnie waży wszystkie oskarżenia i bada ich prawdziwość. On zna serce i umysł, a także zewnętrzne uczynki człowieka. Czy nie ma nikogo, kto stanąłby w jego obronie? Nikt nie kwestionuje winy grzesznika. Ale wtedy wyrok pochodzi od sędziego.

Jaki to wyrok? Ten człowiek jest całkowicie niewinny! Nie ma w nim żadnej winy! Oskarżenia są fałszywe! Sprawa odrzucona!

To jest usprawiedliwienie.

Ten Boży wyrok znajduje się już w Starym Testamencie w Liczb 22-24. Izraelici znajdowali się na granicy Kanaanu, obozowali na wschód od rzeki Jordan, w dolinie, skąd widać było cały naród z wyżyn Moabu. Balak, król Moabu, wiedział, że zwycięstwo Izraela nad narodami na wschód od Jordanu było wynikiem błogosławieństwa Boga Wszechmogącego.

Dlatego wymyślił sposób na uniknięcie mocy Izraela, wynajmując proroka z Mezopotamii, aby przeklął Izrael. Ze względu na status Balaama jako proroka Bożego, przekleństwo proroka miało być skuteczne, mimo że Balaam był prorokiem, który odwrócił się od swojego powołania do grzechu.

Za pomocą magii i czarów Balaam próbował spełnić prośbę Balaka. Jego wysiłki poszły na marne. Balaam, mówiąc tak, jak przemówił do niego jego osioł, zamiast tego pobłogosławił Izraelowi.

4 Mojż. 23:8 Jakże mam przeklinać tego, kogo Bóg nie przeklął? I jak mam złorzeczyć temu, komu PAN nie złorzeczył?

Niemal zdesperowany Balak zabrał Balaama w inne miejsce na płaskowyżu Moabu, gdzie widać było tylko część Izraela, część zwaną mieszanym tłumem. Tutaj mieszkali ci Izraelici, którzy poślubili Egipcjanki i innych cudzoziemców. To z mieszanego tłumu zrodziła się większość izraelskiego buntu na pustyni. To był Izrael w najgorszym wydaniu: było wiele powodów, dla których Bóg mógłby przekląć Izrael przez Balaama.

Co powiedział Balaam?

Mojż. 23:19-21 Bóg nie jest człowiekiem, aby miał kłamać, ani synem człowieczym, żeby miał żałować. Czy on powie coś, a tego nie uczyni? Czy wypowie, a nie spełni? Oto otrzymałem rozkaz, żeby błogosławić; on błogosławił, a ja tego nie mogę odwrócić. Nie dostrzegł nieprawości w Jakubie ani nie widział przestępstwa w Izraelu. PAN, jego Bóg, jest z nim, a okrzyk króla – przy nim

To jest usprawiedliwienie, doktryna, którą Paweł szczegółowo przedstawia w Liście do Rzymian 3-5. To ta wielka doktryna doprowadziła Lutra do cudu zbawienia. Jest to, jak powiedział Luter, artykuł stojącego lub upadającego kościoła.

Bóg uznaje grzesznika za niewinnego. Ten, kto jest martwy w upadkach i grzechach, zepsuty na wszystkich swoich drogach, zasługujący na piekło i nieprzyjaciel Boga, jest uznany przez sędziego całej ziemi za będącego bez grzechu.

Rzym. 5:19 Jak bowiem przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo jednego wielu stało się sprawiedliwymi.

Prawdy zawarte w usprawiedliwieniu

To wielkie błogosławieństwo usprawiedliwienia obejmuje wiele prawd.
.

Przebaczenie

Przede wszystkim usprawiedliwienie obejmuje błogosławieństwo przebaczenia grzechów. Jeśli Bóg oświadcza, że jesteśmy bez grzechu, to dlatego, że nasze grzechy zostały przebaczone i już nie istnieją. Nie mamy większego błogosławieństwa niż przebaczenie grzechów, ponieważ przebaczenie naszych grzechów prowadzi nas pod krzyż naszego Zbawiciela.

Psalm 32:1 Błogosławiony ten, komu przebaczono występek, komu grzech zakryto.

Wiecznotrwałość usprawiedliwienia

Usprawiedliwienie jest wieczne. Bóg w Swojej wiecznej i niezmiennej radzie chciał usprawiedliwić swój lud, który wybrał. Bóg nigdy nie widział żadnego występku w Izraelu ani przewrotności w swoim ludzie. Byli na zawsze przed Nim jako lud bez winy. Odwiecznie wybrał ich w Chrystusie, aby byli Jego ludem przymierza.

Oddał ich Chrystusowi, aby zrobił to, co trzeba było zrobić, aby zapewnić im zbawienie. Odkupił ich krwią Chrystusa, który za nich umarł. Postanowił, że z czasem dokona tego, co zarządził w swojej radzie. Usprawiedliwienie jest błogosławieństwem, które jest tylko dla wybranych, którzy są wybrani w Chrystusie.

Psalm 25:6 Pamiętaj o swoim miłosierdziu, PANIE, i o twoich łaskach, które trwają od wieków.
.
Psalm 103:17 Ale miłosierdzie PANA od wieków na wieki nad tymi, którzy się go boją, a jego sprawiedliwość nad synami synów;

Realizacja usprawiedliwienia

Usprawiedliwienie staje się naszym własnym przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Dobrze jest to podkreślić. Wielokrotnie w historii Kościoła podejmowano próby oparcia naszego usprawiedliwienia, przynajmniej częściowo, na naszych uczynkach. To zło trwa do dziś. Okrzykiem bojowym Reformacji było usprawiedliwienie wyłącznie przez wiarę, bez uczynków prawa

Rzym. 3:28 Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa.

Wiara jest jedynym sposobem uzyskania usprawiedliwienia, ponieważ wiara jest darem od Boga, który jednoczy nas z Chrystusem (2 Piotra 1:1; Filip. 1:29; Dzieje 18:27; Efez. 2:8; Efez. 6:23; 1 Kor. 3:5; Rzym. 12:3)
.

Konkluzje

Usprawiedliwienie oznacza zatem, że sprawiedliwość Chrystusa jest nam przypisana lub policzona przez Boga. Sprawiedliwość Chrystusa została prawnie uznana za naszą sprawiedliwość.

Rzym. 5:6 Chrystus bowiem, gdy jeszcze byliśmy słabi, we właściwym czasie umarł za bezbożnych
,
Rzym. 5:8 Lecz Bóg okazuje nam swoją miłość przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł.

Chrystus, nasza prawna głowa

Kiedy Bóg stworzył Adama w raju, Bóg stworzył go jako głowę całej rasy ludzkiej. Adam był organiczną głową, ponieważ cała rasa ludzka narodziła się z Adama i jego żony Ewy. Ponieważ Adam był organiczną głową rodzaju ludzkiego, był także głową prawną. Oznacza to, że Adam był odpowiedzialny za stan moralny całej rasy ludzkiej.

Kiedy Adam zgrzeszył, zgrzeszył jako sędziowska (lub prawna) głowa rodzaju ludzkiego. Wina jego grzechu została przypisana lub policzona całej ludzkości. My i każda pojedyncza osoba jesteśmy winni przed Bogiem za grzech Adama i godni piekła, ponieważ to tak, jakbyśmy wszyscy i cała ludzkość zjedli zakazany owoc w buncie przeciwko Bogu. List do Rzymian jest w tej kwestii decydujący:

Rzym. 5:12-14 Dlatego, tak jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech – śmierć, tak też na wszystkich ludzi przeszła śmierć, ponieważ wszyscy zgrzeszyli. Grzech bowiem był na świecie aż do nadania prawa, ale grzechu się nie poczytuje, gdy nie ma prawa. Śmierć jednak królowała od Adama aż do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie popełnili grzechu podobnego do przestępstwa Adama, który jest obrazem tego, który miał przyjść.

Niektórzy, nienawidząc doktryny o przypisywanym grzechu, zniekształcili ten tekst, a zwłaszcza zdanie: „ponieważ wszyscy zgrzeszyli”. Interpretują tę klauzulę w ten sposób, że „wszyscy są grzesznikami, którzy grzeszą”. Ale to nie jest znaczenie tego fragmentu.

  • znaczenie jest po prostu takie, że śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy ludzie zgrzeszyli w Adamie
    .
  • znaczenie nie jest takie, że śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy ludzie sami popełniają grzech.

Rzeczywiście, my: wszyscy ludzie grzeszymy; to prawda. Ale tutaj, w tym fragmencie, znaczenie jest takie, że wszyscy ludzie zgrzeszyli w Adamie. Ponieważ wszyscy ludzie są winni grzechu Adama, śmierć przyszła na wszystkich ludzi.

Adam jest „obrazem tego, który miał przyjść”.

Chrystus jest sądową i organiczną głową wybranych, mianowanych na wieki przez Boga. Adam był „figurą”, podczas gdy Chrystus jest rzeczywistością

1 Kor. 15:22 Jak bowiem w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni

Chrystus Głową prawną w Usprawiedliwieniu

Cud krzyża Kalwarii, gdzie nasz Pan został ukrzyżowany, polega na tym, że umarł jako nasza prawna głowa. Został wyznaczony na naszego prawnego zwierzchnika od wieczności. Został objawiony jako nasza prawna głowa w Pismach Starego Testamentu:

Psalm 40:6-9 (por. Hebr. 10:5-9) Ofiary i daru nie chciałeś, lecz otworzyłeś mi uszy; nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzech. Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę, na początku księgi jest napisane o mnie; Pragnę czynić twoją wolę, mój Boże, a twoje prawo jest w moim wnętrzu. Głosiłem twoją sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu; oto nie powściągałem moich ust; ty wiesz o tym, PANIE

Chrystus wziął na siebie cały nasz grzech i winę:

2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.

Chrystus został uznany za winnego zamiast swojego ludu i poniósł karę piekła, która jest karą za grzech.

Jako nasza głowa reprezentował nas w taki sposób, że tak jak my jesteśmy odpowiedzialni za grzech Adama, tak teraz jesteśmy odpowiedzialni za doskonałe posłuszeństwo Chrystusa.

Na podstawie Be Ye Holy, D. Engelsma, H. Hanko

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email