Umniejszanie znaczenia proroctwa Agabusa

utworzone przez | lip 16, 2018 | Charyzmania, Egzegezy

Zawodne proroctwa?

Dwa tygodnie temu opublikowałem artykuł omawiający niektóre niebezpieczeństwa związane z określeniem proroctwa Nowego Testamentu jako omylnego i nieautorytatywnego. Dzisiaj chciałbym kontynuować tę dyskusję, koncentrując się na Agabusie — proroku Nowego Testamentu w centrum sporu między kontynuacjonizmem a cesacjonizmem.

Czy Agabus niewłaściwie przedstawił szczegóły swojego proroctwa? Badacze kontynuacjonizmu (tacy jak D. A. Carson i Wayne Grudem) twierdzą, że tak. Zwolennicy cesacjonizmu (jak Richard Gaffin i Thomas Edgar) nie są przekonani.

Istotna kwestia

Ale dlaczego ta kwestia jest tak ważna dla dyskusji kontynuacjonistyczno-cesacjonistycznej? Dlatego, że bez Agabusa kontynuacjoniści nie mają żadnych przykładów omylnego proroctwa w Nowym Testamencie. Jeżeli chodzi o znajdowanie biblijnych ilustracji na poparcie ich poglądów na temat proroctwa, perspektywa kontynuacjonistyczna stoi lub upada wraz z Agabusem.

Wcześniej Agabus został uznany za prawdziwego proroka, który dokładnie przepowiedział nadejście ciężkiego głodu.

Dzieje 11:28 I jeden z nich, imieniem Agabos, powstał i oznajmił przez Ducha, że w całej ziemi nastanie wielki głód. Nastał on za cesarza Klaudiusza.

Ale kontrowersja otacza Dzieje  21:10-11, gdy Agabus ostrzega Pawła przed nadchodzącymi prześladowaniami, które go spotkają, jeśli wróci do Jerozolimy. Łukasz pisze:

Dzieje 21:10-11 10 Kiedy tam mieszkaliśmy przez wiele dni, przyszedł z Judei pewien prorok, imieniem Agabos. 11 Przybył do nas, wziął pas Pawła, związał sobie ręce i nogi i powiedział: To mówi Duch Święty: Tak Żydzi zwiążą w Jerozolimie i wydadzą w ręce pogan człowieka, do którego należy ten pas.

Według kontynuacjonistów, ogólny sens proroctwa Agabusa jest trafny, ale szczegóły są błędne.

W szczególności, Agabus popełnił błąd, gdy stwierdził, że

  1. Żydzi zwiążą Pawła i to, że
  2. Żydzi oddadzą Pawła w ręce Rzymian.

Jak wyjaśnia Wayne Grudem, jest to

„proroctwo, którego dwa elementy – ‘wiązanie’ i ‘oddawanie’ przez Żydów – są wyraźnie sfałszowane w dalszej narracji” – Dar proroctwa w Nowym Testamencie i Dzisiaj, 80

Gdzie indziej Grudem dodaje, że dla Agabusa

„przepowiednia nie była odległa, ale zawierała szczegółowe nieścisłości, które podważyłyby ważność każdego starotestamentowego proroka” – Bible Doctrine, 411

Jak więc mamy myśleć o Agabusie? Czy szczegóły jego proroctwa są wyraźnie sfałszowane przez tekst biblijny? Czy mylił się, gdy przepowiedział, że Żydzi zwiążą Pawła i oddadzą go Rzymianom?
.

Analiza tekstu

Sądzę, że z pewnością nie. Uważam raczej, że Agabus miał dokładnie podane szczegóły. Oto pięć powodów dlaczego:
.

Nic w tekście nie mówi, że Agabus źle zrozumiał swoje proroctwo

Ani Łukasz, ani Paweł, ani nikt inny w Piśmie nie krytykuje dokładności prognozy Agabusa ani nie mówi, że popełnił błąd. A zatem, w najlepszym przypadku, podejście kontynuacjonistyczne do Agabusa opiera się na argumencie wynikającym z milczenia.
.

Opis Łukasza tego, co stało się z Pawłem w Jerozolimie, oznacza, że ​​Żydzi „związali” go w jakiś sposób.

Później w Dziejach 21 Łukasz wyjaśnia, co stało się z Apostołem wkrótce po przybyciu do Jerozolimy

  • Żydzi „położyli ręce na” Pawle (wers 27)
  • „pochwycili/pojmali” go (wers 30)
  • „wyciągnęli/wywlekli” go ze świątyni (wers 30)
  • „usiłowali go zabić” (wers 31)
  • i „bili” go, gdy w końcu przybyli rzymscy żołnierze (wers 32)

W Dziejach 26:21 Paweł powtarza (przed królem Agryppą), że Żydzi „schwytali” go w świątyni i „próbowali go zabić”. Skoro Paweł nie chciał dobrowolnie pójść z żydowskim motłochem (co sugerują czasowniki „pojmali” i „wywlekli”), musieli go w jakiś sposób ujarzmić / skrępować, skoro siłą usunęli go ze świątyni – wykorzystując to, co było pod ręką dostępne, aby go związać. Łukasz nie musiał powtarzać tego szczegółu, ponieważ Agabus już nam powiedział, że Paweł będzie związany czymś w rodzaju pasa. (Grecki czasownik deo [„z/wiązać”] może oznaczać zatrzymanie / aresztowanie lub uwięzienie, ale może również oznaczać związanie linami [Łuk. 19:30] lub owinięcie / związanie płóciennymi opaskami / paskami [Jan 11:44]).

Tekst nie tylko nie stwierdza, że ​​proroctwo Agabusa było błędne, ale daje też podstawy do przekonania, że ​​jego przepowiednia, iż ​​Paweł zostanie „związany” przez Żydów, była dokładnie słuszna. Jak wyjaśnia Thomas Edgar:

„Nie ma żadnego logicznego powodu, aby zakładać, że skoro Rzymianie związali Pawła [ w. 33], w jakiś sposób to oznacza, że ​​Żydzi nie mogli go wcześniej związać. Z pewnością Paweł niedobrowolnie podszedł wraz z żydowskim motłochem; musiał być w pewnym sensie związany. Jako że greckie słowo ‘deo’, „z/wiązać”, może mieć kilka szerszych znaczeń, w tym też znaczenie „wziąć w niewolę/wziąć do niewoli”, co Żydzi oczywiście uczynili Pawłowi, nielogiczne jest stwierdzenie, że Żydzi nie „związali” Pawła, jak zapowiedział Agabus. Nie ma jednak powodu, by zakładać, że Żydzi tak naprawdę nie związali Pawła sprawiając mu pewne fizyczne ograniczenia.” Satysfakcja z Obietnicy Ducha, 81-82
.

Późniejsze świadectwo Pawła potwierdza, że ​​Żydzi „wydali go” Rzymianom.

Kontynuacjoniści twierdzą, że Agabus również popełnił błąd, gdy przepowiedział, że Żydzi oddadzą Pawła w ręce Rzymian. Ale czy taki błąd jest wymagany dla potrzeb tego tekstu? W Dziejach 21:32 Paweł jest bity, gdy przybywa rzymska kohorta. Żydzi, widząc żołnierzy, przestają atakować Pawła (wers 32). Zakrwawiony Apostoł zostaje następnie aresztowany przez Rzymian (wers 33). Implikacja tego tekstu polega na tym, że Żydzi wycofali się i dobrowolnie oddali Pawła w ręce Rzymian po przybyciu żołnierzy. To idealnie zgadza się z przepowiednią Agabusa.

Dokładność oświadczenia Agabusa jest dodatkowo wzmocniona przez świadectwo samego Pawła.

Dzieje  28:16-17, opisujące przybycie Pawła do Rzymu, mówią:

Dzieje 28:16-17 16 A gdy przybyliśmy do Rzymu, setnik oddał więźniów dowódcy wojska, ale Pawłowi pozwolono mieszkać osobno z żołnierzem, który go pilnował. 17 Po trzech dniach Paweł zaprosił przywódców żydowskich. Kiedy się zeszli, powiedział do nich: „Mężowie bracia, nic nie uczyniłem przeciwko ludowi i zwyczajom ojczystym, a jednak zostałem wydany w Jerozolimie jako więzień w ręce Rzymian”

Co istotne, Paweł używa tego samego słowa na określenie „wydany / przekazany”, którego użył Agabus w Dziejach 21:11 (paradidomi). Komentując ten werset, Thomas Edgar wyjaśnia:

„Paweł opisuje to wydarzenie w taki sam sposób, jak Agabus, a Paweł, bardziej niż ktokolwiek inny, powinien wiedzieć, co się stało, i być w stanie poprawnie i dokładnie to wyrazić. Dlatego Agabus nie popełnił żadnych błędów. Zamiast tego błędy popełniają osoby oskarżające Agabusa o pomyłki.” – Satysfakcja z Obietnicy Ducha, 83
.

Agabus cytuje Ducha Świętego

W Dziejach 21:11 Agabus rozpoczyna swoje proroctwo mówiąc: „Tak mówi Duch Święty”, a nic w tekście nie wskazuje, że był w błędzie, czyniąc to. (W rzeczywistości sam Duch Święty osobiście zainspirował Łukasza do zapisania proroctwa Agabusa w ten właśnie sposób, bez żadnych ograniczeń ani zastrzeżeń). Ci, którzy chcą oskarżyć Agabusa o błąd / pomyłkę, powinni zachować ostrożność, ponieważ sam Agabus cytuje Ducha Świętego.

Co więcej, twierdząc, że mówi same słowa Ducha Świętego, Agabus dostosowywał się do innych biblijnych proroków. Jak wyjaśnia David Farnell:

„On przedstawił swoje proroctwo za pomocą formuły: „To jest to, co mówi Duch Święty” (Dzieje 21:11), która ściśle przypomina starotestamentową proroczą formułę „tak mówi Pan”, tak często ogłaszaną przez proroków Starego Testamentu (np. Izaj. 7:7; Ezech. 5:5; Amos 1:3; Amos 1:6; Amos 1:11; Amos 1:13; Mich. 2:3; Nah. 1:12; Zach. 1:3-4). To samo wprowadzające zdanie wprowadza słowa Pana Jezusa do siedmiu kościołów w Księdze Objawienia (por.Obj. 2:1, 8, 12, 18;  3:1, 7, 14)”  – Czy dar prorokowania jest na dziś?” Źródło internetowe

Opierając się na takich podobieństwach, w których Bóg był bezpośrednim źródłem ogłaszanego orędzia, należy zachować szczególną ostrożność przed stwierdzeniem, że Agabus popełnił błąd w swoim proroctwie.
.

Nikt w historii Kościoła nie oskarżył Agabusa o błędne proroctwo aż do czasów współczesnych

Ojcowie Kościoła niewiele mówią o Agabusie. Ale kiedy to robią, przyrównują go (w dokładności i autorytecie) do proroków Starego Testamentu. W ich opisie Agabusa lub opisie jego przepowiedni w Dziejach  21:11 nie ma żadnej wzmianki o „omylnym proroctwie”. Tytułem przykładu, oto pięć patrystycznych fragmentów, które wspominają Agabusa:
.

Jan Chryzostom

Porównuje Agabusa do proroka ST Ezechiela i przyjmuje dokładność jego przewidywań/przepowiedni:

Jan Chryzostom, Homilie nt. Dz. Ap., Homilia 65: On [Agabus], który wcześniej orzekł o głodzie [w Dziejach 11:28], ten sam mówi: Tego „człowieka, który jest właścicielem tego pasa, tak oto zwiążą”. To samo, co prorocy czynili, przedstawiając wydarzenia do spełnienia się na oczach innych, gdy mówili o niewoli – podobnie jak Ezechiel – to samo uczynił ten (Agabus). „I”, co jest bolesną częścią tej sprawy, „oddadzą go w ręce pogan. A gdy to usłyszeliśmy, my i oni na tamtym miejscu prosiliśmy go, aby nie szedł do Jerozolimy.” (W. 12)

.

Cyryl

Argumentuje, że prorocy Starego Testamentu (jak Izajasz) zostali zabrani Żydom i oddani Kościołowi. Ci prorocy nowego Testamentu (tacy jak Agabus) są zatem analogiczni do swych odpowiedników ze Starego Testamentu.

Cyryl, wykłady katechetyczne, 13,29: Słusznie prorok Izajasz przedtem was opłakiwał, mówiąc: Mój umiłowany miał winnicę na wzgórzu w miejscu owocnym; i (nie recytując całości) czekałem, powiada, aż zrodzi winogrona; pragnąłem, aby wino dawała; ale wydała ciernie; bowiem widzisz koronę, którą jestem ozdobiony. Co więc teraz mam nakazać? Rozkażę obłokom, aby nie spuszczały deszczu na nią. Albowiem obłoki, które są prorokami, zostały od nich usunięte i są przeznaczone na przyszłość w Kościele; jak mówi Paweł: Niech prorocy mówią dwaj lub trzej, a niech inni osądzą; i znowu, Bóg dał w Kościele niektórych, jako Apostołów i niektórych, jako Proroków. Agabus, który związał swe własne stopy i ręce, był prorokiem

.

Ambroży

Starając się bronić pełnego bóstwa i równości Ducha Świętego, argumentuje, że w ten sam sposób Ojciec przemawiał przez proroków Starego Testamentu, a zatem Duch Święty przemówił przez Agabusa:

Ambroży, O Duchu Świętym, 2.13.145: Albowiem jak Paweł usłyszał głos mówiący do niego: „Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz”, tak też Duch zabronił Pawłowi i Sylasowi udać się do Bitynii. I jak Ojciec mówił przez proroków, tak i Agabus mówi o Duchu: „Tak mówi Duch Święty: Tak Żydzi w Jerozolimie zwiążą człowieka, którego jest ten pas”

.

Jan Kasjan

W części sugerującej, że mnisi powinni nosić pasy, podobnie jak Paweł, daje do zrozumienia, że proroctwo Agabusa było dokładne:

Jan Kasjan, Dwanaście Ksiąg o Instytutach Klasztornych, 1.1: Również Paweł, udając się do Jerozolimy i mając wkrótce być skuty łańcuchami przez Żydów, spotkał się w Cezarei z prorokiem Agabusem, który wziął pas jego i związał sobie ręce i stopy, aby poprzez swoje cielesne gesty zademonstrować obrażenia, jakie [Paweł] miał ponieść, i powiedział: „Tak też Żydzi w Jerozolimie zwiążą człowieka, do którego należy ten pas, i wydadzą go w ręce pogan”. I na pewno prorok nigdy by tego nie przedstawił ani nie powiedział „człowiek, którego ten pas jest”, chyba że Paweł był zawsze przyzwyczajony do tego, aby zapinać go wokół swoich lędźwi     

.

Augustyn

Komentując reakcję towarzyszy Pawła (którzy próbowali przekonać apostoła, aby nie jechał do Jerozolimy w Dziejach 21:12), nigdy nie sugeruje żadnych wątpliwości co do trafności prognozy Agabusa:

Augustyn, Enchiridion, 101: Jakże dobre wydawały się intencje pobożnych wierzących, którzy nie chcieli, żeby Paweł udał się do Jerozolimy, aby nie spotkało go to zło, które przepowiedział Agabus! A jednak Bożym celem było, aby cierpiał to zło za głoszenie wiary Chrystusa, a przez to stał się świadkiem (dla) Chrystusa

.

Wniosek

Nawiązując do mojego tytułu, myślę, że czas przestać przekreślać (mieszać z błotem) Agabusa i jego proroctwo. W rzeczywistości nie ma ogólnego powodu (ani z tekstu, ani z historii Kościoła), aby oskarżyć Agabusa o omylne proroctwo. Jego domniemane błędy są wymuszane na tekście przez tych, którzy starają się bronić pozycji kontynuacjonistycznej. Kiedy takie założenia są odłożone na bok, uczciwa lektura tekstu (jak to ukazują Ojcowie Kościoła) nie znajduje winy w szczegółach jego przepowiedni w Dziejach 21:11.

I tak nasza dyskusja zatacza pełne koło, bo jeśli Agabus nie pomylił się w swoim proroctwie, to wobec tego w Nowym Testamencie nie ma żadnych przykładów omylnych proroctw.

Nathan Busenitz, źródło

Tumaczył Robert Jarosz

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email