Spis treści
Zbawienie w różnych systemach wierzeń
Są trzy podejścia odnośnie zbawienia. Jedno się nazywa utrata zbawienia. Drugie, nieutracalność zbawienia. Trzecie się nazywa wytrwanie świętych.
Utrata zbawienia
Ci, którzy wierzą i prawdziwie dostąpili zbawienia, mogą je utracić z powodu braku wytrwania w wierze i dobrych uczynkach. Tak też się dzieje w przypadku niektórych. Czyli jest to nauczanie, że Bóg adoptuje pewne dzieci, które będą dziećmi przez ograniczony czas. Może będzie to miesiąc, może kilka lat, może wiele lat, ale kiedy staną przed Bogiem, będą potępieni. Wierzący w utratę zbawienia dzielą się na dwa obozy.
- Ci co wierzą że zbawienie tracimy bezpośrednio z powodu braku dobrych uczynków (lub wiary) lub z powodu złych uczynków. Pogląd ten głoszą katolicy, prawosławni i ta część protestantyzmu która popiera herezje semipelagiańską i arminiańską.
. - Ci co wierzą że zbawienie tracimy jedynie wtedy (i tylko wtedy) gdy tracimy wiarę w Jezusa Chrystusa i dopiero utrata wiary i zbawienia prowadzi do zaprzestania dobrych czynów i rozpoczęcie popełniania złych. Innymi słowyuczynki nie są przyczyną zbawienia (uczynki nie mają żadnego wpływu na zbawienie) a są jedynie dowodem i skutkiem zbawienia i posiadania prawdziwej wiary. To pogląd głoszony przez część konserwatywnych baptystów i zielonoświątkowców.
Według tego pierwszego poglądu Ananiasz i Safira z Dziejach 5:1-11 byli ludźmi zbawionymi którzy umarli, utracili zbawienie i poszli na wieczność do piekła.
.
Nieutracalność Zbawienia
Od momentu twojego nawrócenia, możesz dalej trwać w grzechu i jednak posiadać pewność, że jesteś Chrześcijaninem i nie będziesz potępiony. Czyli jest to nauczanie, które mówi, że usynowienie nie zawsze wpływa na zachowanie człowieka. Jest możliwe, aby stać się prawdziwym dzieckiem Bożym, jednak dalej trwać w grzechu. Ogólnie nauczanie to mówi, że zachowanie człowieka nie jest dowodem, który pokazuje, czy człowiek jest synem Bożym czy nie. Dam konkretny przykład. Znałem pewną kobietę, która była bardzo samolubna, pyszna, niemiła, smutna i chciwa. Umarła i byłem na jej pogrzebie. Pastor wstał i powiedział, że rozmawiał z rodziną i oni zapewnili go, że kiedy ta kobieta była młoda chodziła do kościoła i uwierzyła w Jezusa, więc możemy radować się, że jest w niebie.
Czyli taki pastor wierzy, że jest możliwe, aby stać się prawdziwym dzieckiem Bożym, jednak trwać w grzechu. Ewentualnie zmiana życia na lepsze może być krótkotrwała i to wystarczy jako dowód narodzenia na nowo i posiadania życia wiecznego. To pogląd głoszony przez część chrześcijan w kościołach baptystycznych.
Według tego drugiego poglądu Ananiasz i Safira z Dziejów 5:1-11 byli ludźmi zbawionymi którzy umarli, utracili tylko nagrodę w Niebie – 1 Kor. 3:10-15 ale poszli do Nieba.
.
Wytrwanie świętych
Wszyscy, którzy zostali wybrani przez Boga Ojca, odkupieni przez Chrystusa i którym przez Ducha Świętego została udzielona wiara, są zbawieni na całą wieczność. Są oni zachowywani w wierze przez moc Wszechmogącego Boga i dlatego zachowani aż do końca. Czyli jest to nauczanie, które mówi, że Bóg strzeże swoich dzieci, żeby trwały w wierze. Jest to nauczanie, które mówi, że kiedy prawdziwe dziecko Boże odchodzi od Boga popadając w grzech lub herezje, Bóg idzie za nim i prowadzi je z powrotem do społeczności, tak jak w sytuacjach Jonasza i Piotra. Bóg w miłości, nie odrzuca nieposłusznych dzieci, lecz działa w ich życiu powodując pokutowanie. Innymi słowy uczynki nie są przyczyną zbawienia (uczynki nie mają żadnego wpływu na zbawienie) a są jedynie dowodem i skutkiem zbawienia i posiadania prawdziwej wiary. To pogląd głoszony przez część konserwatywnych baptystów i wolnych chrześcijan.
Według tego trzeciego poglądu Ananiasz i Safira z Dziejów 5:1-11 byli ludźmi niezbawionymi którzy umarli i poszli na wieczność do piekła. Innymi słowy nigdy nie byli narodzeni z Boga.
.
Grzech samobójstwa
W świetle mojego powyższego postu o kalwińskiej doktrynie wytrwania świętych jak się ma samobójstwo kobiet chrześcijanek, które zostały zgwałcone lub chciały uniknąć gwałtu i popełniły samobójstwo? Twierdzić, że wszystkie były niezbawione to jest dla mnie pójście na łatwiznę i brak zrozumienia dla cierpienia tych kobiet.
Tak się bawią islamiści
Zgwałcili córkę i żonę na jego oczach. Chrześcijanin nie wytrzymał
„Historia Kościoła” Euzebiusza z Cezarei i w tejże książce (Księga 8 rozdział 14 wers 14 i 17) Euzebiusz opisuje dwa przypadki gdzie chrześcijanki popełniają samobójstwo aby uniknąć zgwałcenia. W jednym przypadku matka z dwójką córek wrzuca się, do morza aby nie dać się zhańbić prześladowcom. W tym drugim przypadku chrześcijanka, wiedząc że czekają pod jej domem gwałciciele a mąż zdecydował już że ją wyda, prosi go aby mogła na chwilę się oddalić. Gdy mąż się godzi, ona zamyka się w swoim pokoju i przebija się sztyletem. W ten sposób umiera.
Kobiety te są przez Euzebiusza opisane jako bohaterki i męczennice. Według opisu Euzebiusza kobiety wybrały cnotę nad śmiercią.
Nasze systemy teologiczne muszą zmierzyć się z realnymi problemami. Ja osobiście uznaję że tego typu sytuacja jest specyficznym wyjątkiem jeśli chodzi kwestie pójścia do piekła w kwestii samobójstwa.
Biblijne przypadki
Biblia Starego i Nowego Testamentu wspomina pięciu ludzi, którzy popełnili samobójstwo:
Saul
1 Sam. 31:4 I rzekł Saul do wyrostka swego, który nosił broń jego: Dobądź miecza twego, a przebij mię nim, by snać nie przyszli ci nieobrzezańcy, i nie przebili mię, a nie czynili igrzyska ze mnie. Ale nie chciał wyrostek jego, bo się bardzo bał. Przetoż Saul porwał miecz i upadł nań)
.
Achitofel
2 Sam. 17:23 Tedy Achitofel widząc, iż się nie stało podług rady jego, osiodłał osła, a wstawszy jechał do domu swego, do miasta swego, a rozprawiwszy dom swój, powiesił się, i umarł, a pogrzebion jest w grobie ojca swego.)
.
Zimri
1 Król. 16:18 A gdy obaczył Zymry, iż wzięto miasto, wszedł na pałac domu królewskiego, i spalił się ogniem z domem królewskim, i umarł)
.
Judasz
Mat. 27:5 Wtedy rzucił te srebrniki w świątyni i oddalił się, a potem poszedł i powiesił się.
Pierwsi czterej to osoby niezbawione.
.
Samson
Pismo wspomina również o Samsonie, Bożym nazyrejczyku, sędzim i bohaterze ratującym Izrael z opresji, który dokonał samobójstwa niejako z woli Bożej.
Sędz. 16:27-30 27 A dom był pełen mężczyzn i kobiet, byli tam wszyscy książęta Filistynów, na dachu zaś było około trzech tysięcy mężczyzn i kobiet, którzy się przyglądali, gdy Samson ich zabawiał. 28 Wówczas Samson wezwał PANA i powiedział: Panie BOŻE, wspomnij na mnie, proszę, i wzmocnij mnie tylko ten jeden raz, Boże, abym mógł się zemścić już na Filistynach za dwoje moich oczu. 29 Ujął więc Samson obie środkowe kolumny, na których stał dom i o które się wsparł, jedną swoją prawą ręką, a drugą swoją lewą ręką. 30 Potem Samson powiedział: Niech umrę z Filistynami. A gdy się o nie mocno oparł, dom upadł na książąt i na cały lud, który w nim był. A martwych, których zabił przy swojej śmierci, było więcej niż tych, których zabił za swego życia.
Motywem jaki przyświecał Samsonowi było wypełnienie woli Bożej, którą był sąd nad Filistynami. Sposobem zaś, jedynym wtedy mu dostępnym, było samobójstwo. Bożą odpowiedzią na prośbę Samsona było przywrócenie mu nadludzkiej siły. Samson w pełni świadomie wykonał wolę bożą popełniając przy tym samobójstwo.
.
Podsumowanie
Temat potępienia samobójców w świetle kalwińskiej doktryny wytrwania świętych jest kwestią bardzo zawiłą. Jeśli byli wierzący, Pismo informuje, że i ten grzech został im przebaczony. Kwestią otwartą pozostaje odpowiedź na pytanie: czy samobójca był wierzący?
Michał Głazowski
