Trzecie użycie Prawa

utworzone przez | lut 28, 2023 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Teologia reformowana

Umiłowanie Prawa

Rzym. 7:22 Mam bowiem upodobanie w prawie Bożym według wewnętrznego człowieka.

Rozdział 7 Listu do Rzymian rozważa zagadnienie prawa Bożego. Już w pierwszych wersetach prawo zostało zdefiniowane jako dekalog. Czytamy iż kobieta związana jest z mężem przez prawo, a gdy złamie prawo i poślubi innego zostaje nazwana cudzołożnicą (wersety 2-3). I to właśnie w Prawie Bożym czytamy nie będziesz cudzołożył (2 Mojż. 20:14). Boże Prawo ma moc wiążącą. Ale nie tylko to. Ono obowiązuje każdego człowieka wskazując na grzeszność upadłej natury: w ciele, namiętności grzechów, które się wzniecały przez prawo, okazywały swą moc w naszych członkach i w konsekwencji dowodził mocy śmierci nad nieodrodzonym człowiekiem aby przynosić śmierci owoc.(werset 5).

Upadły człowiek skonfrontowany z Bożym Prawem może jedynie widzieć żniwo śmierci w swoich członkach. Prawo nie może zbawić grzesznika. Również grzesznik nie może sam siebie zbawić zachowując Prawo, ponieważ nie tylko nie może zadośćuczynić Bogu za już popełnione grzechy, ale też nie może przestać grzeszyć i każdego dnia dodaje tylko do swojej nędzy. Duch Święty wykorzystuje Prawo, które staje się pedagogiem do Chrystusa – prowadzi grzesznika do Mesjasza, jedynej nadziei zbawienia od grzechu.

Z pewnością mocą Prawa jest poznanie grzechu ciała i w konsekwencji przekleństwa, jakie Prawo nakłada na człowieka. Nie ma poznania grzechu jak tylko przez prawo (werset 7). Ale poznanie grzechu i przekleństwa to nie jedyna funkcja Bożego Prawa. Obok dyscyplinującej roli Prawa w zarządzaniu społecznościami istnieje jeszcze jedna. Ta, w której odrodzony, wewnętrzny, acz żyjący w grzesznym ciele człowiek ma upodobanie.

Luter i Kalwin nazywali to trzecim użyciem Prawa. A konfesje potwierdziły zasadność tej doktryny. Posłuchajmy odpowiednio Kalwina, Lutra, konfesji i na koniec jedynego źródła prawdy – Pisma Świętego.

Trzecie użycie Prawa jest doktryną Biblijną, doktryną Protestancką, doktryną Kalwińską, doktryną Reformowaną i doktryną Konfesyjną.

Podział Prawa

5 Mojż. 4:13-14 13. Wówczas oznajmił wam swoje przymierze, które nakazał wam wypełniać, dziesięć przykazań, które napisał na dwóch kamiennych tablicach. 14. W tym czasie PAN rozkazał mi nauczać was nakazów (חֻקִּ֖ים huqqim – ustaw) i praw (וּמִשְׁפָּטִ֑ים umiśpatim – wyroków), abyście je wypełniali w ziemi, do której idziecie, aby ją wziąć w posiadanie.

Prawo moralne jest w Torze wyraźnie odróżnione od prawa cywilnego i ceremonialnego. Dziesięć Przykazań kategorycznie różni się od innych praw. W Księdze Powtórzonego Prawa obecne jest wyraźne rozróżnienie między

Te trzy odmienne prawa jako wyszczególnione kategorie znajdują się w jeszcze jednym miejscu:

5 Mojż. 6:1 A oto przykazania (הַמִּצְוָ֗ה hammiswah), nakazy (הַֽחֻקִּים֙ hahuqqim – ustawy) i prawa (וְהַמִּשְׁפָּטִ֔ים wehamiśpatim – wyroki), których PAN, wasz Bóg, nakazał was nauczyć, żebyście je wypełniali w ziemi, do której idziecie, by ją posiąść;

W tym tekście

Tak więc mitsvah, hoq i mishpat nie są językowo takie same. Nawet LXX dowodzi, że te trzy prawa nie są identyczne

αἱ ἐντολαὶ καὶ τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα

ai entolai kai ta dikaiomata kai ta krimata…

W Septuagincie, ponieważ spójnik kai „i” jest łącznikiem, a nie kopulą wzmacniającą, te trzy prawa są semantycznie odrębne a nie tożsame. Stąd też prawo moralne z łatwością może zostać wyodrębnione jako osobny element prawa, na które dodatkowo składają się jeszcze inne jego aspekty. Unieważnienie jednego aspektu prawa, nie unieważnia pozostałych aspektów. Np. zniesienie prawa ceremonialnego nie znosi prawa moralnego.

Zniesienie prawa dotyczy jego aspektu cywilnego i ceremonialnego a także odnosi się do przekleństwa jakie prawo nakłada na tych, którzy nie są dla niego uśmierceni a przez to są zobowiązani do jego całkowitego i bezbłędnego, doskonałego wypełniania w każdej chwili życia.
.

Jan Kalwin, Instytuty Religii Chrześcijańskiej 2.7.12-15

Główne użycie Prawa

12. Trzecie użycie Prawa (będące również głównym zastosowaniem i ściślej związane z jego właściwym celem) odnosi się do wierzących, w których sercach Duch Boży już kwitnie i króluje. Bo chociaż Prawo jest wypisane i wyryte w ich sercach palcem Bożym, to znaczy, chociaż są pod takim wpływem i działaniem Ducha, że pragną być posłuszni Bogu, są dwa sposoby, w jakie wciąż odnoszą korzyść z Prawa . Jest to bowiem

1) najlepsze narzędzie umożliwiające im codzienne poznawanie z większą prawdą i pewnością, jaka jest wola Pańska, za którą pragną podążać, oraz

2) utwierdzanie ich w tej wiedzy; tak jak sługa, który z całej duszy pragnie aprobaty swego pana, musi nadal przestrzegać i uważnie sprawdzać usposobienie swego pana, aby mógł się do nich dostosować.

Niech nikt z nas nie uważa się za zwolnionego z tej konieczności, gdyż nikt nie osiągnął jeszcze takiego stopnia mądrości, aby przez codzienne nauczanie Prawa nie mógł dojść do czystszego poznania woli Bożej. Następnie, ponieważ potrzebujemy nie tylko nauki, ale także napomnienia, sługa Boży odniesie z Prawa tę dalszą korzyść: przez częste rozmyślanie nad nim będzie pobudzony do posłuszeństwa i utwierdzony w nim, a tym samym odciągnięty od śliskiej ścieżki grzechu.

W ten sposób święci muszą dążyć naprzód, ponieważ jakkolwiek skwapliwie pod wpływem Ducha dążą do sprawiedliwości, są opóźnieni przez gnuśność ciała i robią mniejsze postępy, niż powinni. Prawo działa jak bicz na ciało, ponaglając je tak, jak ludzie robią leniwego, ospałego osła. Nawet w przypadku człowieka duchowego, o ile jest on jeszcze obciążony ciężarem ciała, Prawo jest stałym bodźcem, popychającym go do przodu, gdy oddaje się lenistwu.

Dawid miał to na myśli, gdy wygłaszał tę wzniosłą pochwałę Prawa:

Psalm 19:7-8 7. Prawo PANA jest doskonałe, nawracające duszę; świadectwo PANA pewne, dające mądrość prostemu. 8. Nakazy PANA są prawe, radujące serce; przykazanie PANA czyste, oświecające oczy.

I znowu:

Psalm 119:105 Twoje słowo jest pochodnią dla moich nóg i światłością na mojej ścieżce.

Cały Psalm obfituje w fragmenty o tym samym skutku. Takie fragmenty nie są sprzeczne z fragmentami Pawła, które nie pokazują użyteczności prawa dla odrodzonych, ale to, co jest w stanie samo z siebie dać. Celem psalmisty jest wysławianie dobrodziejstw, jakich Pan udziela przez swoje Prawo tym, których wewnętrznie pobudza do miłości posłuszeństwa. I zwraca się nie do samych przykazań, ale także do dołączonej do nich obietnicy, która jako jedyna czyni słodkim to, co samo w sobie jest gorzkie.

Cóż bowiem mniej pociągającego niż prawo, gdy swymi żądaniami i groźbami onieśmiela duszę i napełnia ją przerażeniem? Dawid szczególnie pokazuje, że w zakonie widział Pośrednika, bez którego Prawo nie daje żadnej przyjemności ani rozkoszy.
.

Bluźnierczy pogląd na Prawo

13. Niektórzy nieumiejętni ludzie, nie dbając o to, odważnie odrzucają całe Prawo Mojżeszowe i obalają obie jego Tablice, wyobrażając sobie, że przylgnięcie do doktryny, która zawiera posługę śmierci, jest niechrześcijańskie. Dalekim od naszych myśli jest ten bluźnierczy pogląd. Mojżesz wspaniale wykazał, że Prawo, które może spowodować tylko śmierć grzeszników, powinno mieć lepszy i wspanialszy wpływ na sprawiedliwych. Gdy miał umrzeć, zwrócił się do ludu w ten sposób: „Weźcie sobie do serca wszystkie słowa, które ja wam dziś świadczę, i które nakażecie swoim dzieciom przestrzegać, aby czyniły wszystkie słowa tego prawa.”

5 Mojż. 32:46-47 46. Powiedział do nich: Weźcie sobie do serca wszystkie te słowa, które wam dzisiaj oświadczam, byście przykazywali je waszym dzieciom, by pilnowały wypełnienia wszystkich słów tego prawa; 47. Nie jest to bowiem dla was słowem pustym, gdyż jest waszym życiem. I dzięki niemu przedłużycie swoje dni na ziemi, do której się przeprawiacie przez Jordan, aby ją posiąść. 

Jeśli nie można zaprzeczyć, że Prawo zawiera doskonały wzór prawości, to odrzucenie go musi być bezbożne, no chyba że nie powinniśmy mieć żadnej właściwej reguły życia. Nie ma różnych zasad życia, ale jest jedna reguła wieczna i nieugięta; i dlatego, kiedy Dawid opisuje sprawiedliwych jako spędzających całe życie na medytacji nad Prawem, nie możemy ograniczać jego użycia do jednego wieku, podczas gdy jego użycie jest najbardziej odpowiednie dla wszystkich wieków aż do końca świata. Nie powinniśmy się też zniechęcać ani unikać jego pouczeń, ponieważ świętość, którą nakazuje, jest bardziej rygorystyczna, niż jesteśmy w stanie uczynić, dopóki znosimy więzienie ciała.

Psalm 1:2 Lecz ma upodobanie w prawie PANA i nad jego prawem rozmyśla we dnie i w nocy.

Prawo nie spełnia teraz wobec nas roli surowego nadzorcy, który nie będzie zadowolony bez pełnej zapłaty; ale w doskonałości, do której nas wzywa, wskazuje cel, do którego dążenie w ciągu całego naszego życia jest nie mniej naszym interesem niż naszym obowiązkiem. Dobrze jest, gdybyśmy w ten sposób posuwali się naprzód. Całe nasze życie to wyścig, a kiedy zakończymy nasz bieg, Pan umożliwi nam osiągnięcie tego celu, do którego obecnie możemy dążyć jedynie w pragnieniach
.

Zniesienie Prawa

14. Ponieważ Prawo ma moc napominania wierzących, acz nie wiązać ich sumień przekleństwem, lecz nakłaniać ich od czasu do czasu do otrząśnięcia się z gnuśności i skarcenia niedoskonałości, — wielu, kiedy chcieli wyraźić to zwolnienie z klątwy, powiedzmy, że w odniesieniu do wierzących, twierdzili, że Prawo (mam na myśli wciąż Prawo Moralne) jest zniesione: nie dlatego, że rzeczy, które nakazuje, nie są już właściwe do przestrzegania, ale tylko, że nie mają być przestrzegane przez wierzących co to było dawniej; innymi słowy, aby nie potępiało i nie niszczyło, przerażając i wprowadzając w błąd ich sumienia.

Z pewnością prawdą jest, że Paweł jasno pokazuje, że istnieje takie zniesienie Zakonu. A że to samo głosił nasz Pan, wynika z tego, że nie obaliłby opinii o zniszczeniu przez niego Prawa, gdyby nie było to powszechne wśród Żydów. Ponieważ taka opinia nie mogła powstać przypadkowo bez jakiegoś pretekstu, można przypuszczać, że wywodzi się ona z fałszywej interpretacji jego doktryny, w taki sam sposób, w jaki wszystkie błędy na ogół wynikają z wypaczenia prawdy.

Aby jednak nie potknąć się o ten sam kamień, rozróżnijmy dokładnie to, co zostało zniesione w Prawie, a to, co nadal pozostaje w mocy. Kiedy Pan oświadcza, że nie przyszedł znieść Prawa, ale je wypełnić, że dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota czy mała nie pozostanie niespełniona; pokazuje, że jego przyjście nie było w żadnym stopniu odstępstwem od przestrzegania Prawa.

Mat. 5:17 Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić.

I sprawiedliwie, ponieważ celem Jego przyjścia było naprawienie przestępstwa Prawa. Dlatego nauka Prawa nie została naruszona przez Chrystusa, ale pozostaje, aby przez nauczanie, napominanie, gromienie i poprawianie mogła nas przystosować i przygotować do wszelkiego dobrego dzieła.
.

Autorytet Prawa

15. To, co Paweł mówi o zniesieniu Prawa, najwyraźniej nie odnosi się do samego Prawa, lecz jedynie do jego mocy krępowania sumienia. Bo Prawo nie tylko uczy, ale i władczo wymaga. Jeśli nie ma posłuszeństwa Prawu, ba, jeśli jest pomijane w jakimkolwiek stopniu, grzmi swoim przekleństwem. Z tego powodu Apostoł mówi,

Gal. 3:10 Na wszystkich bowiem, którzy są z uczynków prawa, ciąży przekleństwo, bo jest napisane: Przeklęty każdy, kto nie wytrwa w wypełnianiu wszystkiego, co jest napisane w księdze Prawa.
.
5 Mojż. 27:26 Przeklęty, kto nie trwa w wypełnianiu słów tego prawa. A cały lud powie: Amen.

Tych, których opisuje jako podlegających uczynkom Prawa, to ci, którzy nie umieszczają sprawiedliwości w przebaczeniu grzechów, przez które jesteśmy uwolnieni od surowości Prawa. Dlatego pokazuje, że musimy być wyzwoleni z kajdan Prawa, jeśli nie chcemy zginąć pod nimi nędznie. Ale jakie to kajdany?

Te będące surową i bezwzględną egzekucją, która nie uchyla ani na jotę żądania i nie pozostawia żadnego wykroczenia bez kary. Aby odkupić nas od tego przekleństwa, Chrystus stał się przekleństwem za nas, ponieważ jest napisane: Przeklęty każdy, który zawisł na drzewie

5 Mojż. 21:23 Jego trup nie pozostanie na drzewie przez noc, lecz musisz go pochować tego samego dnia, bo ten, kto wisi, jest przeklęty przez Boga. Nie będziesz plugawił twojej ziemi, którą PAN, twój Bóg, daje ci w dziedzictwo.
.
Gal. 3:13 Chrystus odkupił nas z przekleństwa prawa, stając się za nas przekleństwem (bo jest napisane: Przeklęty każdy, kto wisi na drzewie);

W następnym rozdziale rzeczywiście wizdimy Chrystusa “zrodzonego z kobiety, zrodzonego pod prawem aby wykupił tych, którzy byli pod prawem” ale sens jest ten sam. Zaraz bowiem dodaje:„abyśmy dostąpili usynowienia.” Co to znaczy? Abyśmy przez całe życie nie byli zniewoleni, mając sumienia gnębione strachem przed śmiercią.

Gal. 4:4-5 4. Lecz gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg posłał swego Syna, zrodzonego z kobiety, zrodzonego pod prawem; 5. Aby wykupił tych, którzy byli pod prawem, abyśmy dostąpili usynowienia.

Tymczasem zawsze musi pozostać niewątpliwą prawdą, że Prawo nie straciło nic ze swojego autorytetu, ale musi zawsze otrzymywać od nas ten sam szacunek i posłuszeństwo.
.

Katechizmy

Katechizm Heidelberski

Część III Katechizmu nosi podtytuł Wdzięczność – jak mamy dziękować Bogu za tak wielkie zbawienie. W tej sekcji dowiadujemy się jak dziękować Bogu za uwolnienie nas od naszych grzechów i nędzy poprzez Ewangelię Chrystusa, abyśmy mogli żyć i umierać w pewności naszego zbawienia. Ta część katechizmu (Pytania 86-129) zasadniczo dotyczy życia chrześcijańskiego, tj. tego, jak mamy żyć

Te rzeczy zasadniczo polegają na dobrych uczynkach,posłuszeństwie przykazaniom Bożym i modlitwie. Niektórych może dziwić, że autor katechizmu (Ursinus) wybrał tę część katechizmu (część „wdzięczność”) zamiast pierwszej części (część o naszej winie) jako miejsce wyjaśnienia dziesięciu przykazań szczegółowo (Pytania .91-115).

Otóż jest to zgodne z nauką Jana Kalwina, który nauczał, że stosowanie Prawa jako reguły życiowej (często określane jako trzecie użycie Prawa) jest „głównym zastosowaniem” Prawa dla chrześcijanina (Instytuty Religii Chrześcijańskiej, 2.7.12). Dobre uczynki to jedynie te uczynki, które, oprócz tego że wypływają z wiary i są wykonywane na Bożą chwałę, muszą być zgodne z Bożym Prawem!

Pytanie 91: Które uczynki są dobre?
.
Odpowiedź: Tylko te, które wypływają z prawdziwej wiary i wykonywane są zgodnie z Prawem Bożym i na Bożą chwałę, nie zaś te, które według ludzkich kryteriów i postanowień uznajemy za dobre.

Wiara w trzecie użycie Prawa jest wiążąca dla wszystkich teologów wyznających Trzy Formy Jedności.
.

Katechizm Marcina Lutra

Marcin Luter był największym przeciwnikiem legalizmu czyli zbawienia z uczynków Prawa. Przeciwstawiając się legalizmowi zbawienia z uczynków jakie głosił Rzym rozpoczął Reformację aby obalić wiążącą sumienie herezję i przywrócić Ewangelię. Zasady Sola Fide i Sola Gratia, fundament Reformacji, są bezpośrednim rezultatem działania Luta.

W 1529 roku, czyli w 12 lat po przybiciu 95 Tez na drzwiach kościoła w Wittenberdze Luter napisał Mały Katechizm znany również jako Mały Podręcznik Lutra,  którego celem było usystematyzowanie wiary w panującym zgiełku walki doktrynalnej między katolikami, luteranami i chrześcijanami Reformowanymi. W tym dziele odniósł się do trzech użyć Prawa: jako progu, lustra i przewodnika.

Pytanie 77: Jakim celom służy Prawo?
.
Po pierwsze, Prawo pomaga zapanować nad gwałtownymi wybuchami grzechu i utrzymuje porządek na świecie (próg).

Po drugie, Prawo oskarża nas i pokazuje nam nasz grzech (lustro).

Po trzecie, Prawo uczy nas, chrześcijan, co powinniśmy, a czego nie powinniśmy robić, aby wieść życie podobające się Bogu (przewodnik). Siła do życia zgodnie z Prawem pochodzi z Ewangelii. [źródło]

Trzecie użycie Prawa, według wyczulonego na legalizm Lutra, nie mogło prowadzić na “górę Synaj”. Gdyby tak było, byłby on pierwszą osobą zwalczającą koncepcję użycia Prawa jako przewodnika moralnego wszystkich chrześcijan.
.

Pismo Święte

Lutrowy Mały Katechizm na poparcie trzeciego użycia Prawa, koncentrując się na miłości i jej biblijnej definicji, podaje następujące cytaty Biblijne

Psalm 119:9 W jaki sposób oczyści młodzieniec swoją ścieżkę? Gdy zachowuje się według twego słowa.
.
Psalm 119:105 Twoje słowo jest pochodnią dla moich nóg i światłością na mojej ścieżce.
.
1 Jana 4:9, 11 9. Przez to objawiła się miłość Boga ku nam, że Bóg posłał na świat swego jednorodzonego Syna, abyśmy żyli przez niego. 11. Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował, to i my powinniśmy się wzajemnie miłować.

Otóż miłość o której mowa to nie ckliwe uczucie czy afekt. Miłość prawidłowo zdefiniowana jest przez Pismo jako wypełnianie przykazań Bożych czyli życie zgodnie z Bożym Prawem, które nie są ciężkie do przestrzegania przez odrodzonych. Ciężar Prawa, czyli jego oskarżycielska moc została usunięta przez Chrystusa na krzyżu. Prawo nie oskarża odrodzonych. Prawo służy jako drogowskaz.

1 Jana 5:3 Na tym bowiem polega miłość Boga, że zachowujemy jego przykazania, a jego przykazania nie są ciężkie.
.
Rzym. 13:8-10 8. Nikomu nie bądźcie nic winni oprócz wzajemnej miłości. Kto bowiem miłuje bliźniego, wypełnił prawo. 9. Gdyż to: Nie będziesz cudzołożył, nie będziesz zabijał, nie będziesz kradł, nie będziesz fałszywie świadczył, nie będziesz pożądał i jakiekolwiek inne przykazanie, w tych słowach się streszcza, mianowicie: Będziesz miłował swego bliźniego jak samego siebie. 10. Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Tak więc wypełnieniem prawa jest miłość.

Reformowany Katechizm Heidelberski podaje szereg fragmentów Pisma jako Biblijny argument na poparcie twierdzenia o trzecim użyciu Prawa. Fragmenty te można uzupełnić o kolejne. Otóż uczynki, aby mogły być uznane za dobre muszą:

A) Wypływać z prawdziwej wiary

Jan 15:5 Ja jestem winoroślą, a wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a ja w nim, ten wydaje obfity owoc, bo beze mnie nic nie możecie zrobić
.
Hebr. 11:6 Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu, bo ten, kto przychodzi do Boga, musi wierzyć, że on jest i że nagradza tych, którzy go szukają.
.
Rzym. 14:23 Lecz kto ma wątpliwości, jeśli je, jest potępiony, bo nie je z wiary. Wszystko bowiem, co nie jest z wiary, jest grzechem.

B) Być czynione na Bożą chwałę

1 Kor. 10:31 Tak więc czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego robicie, wszystko róbcie ku chwale Boga

C) Być wykonywane są zgodnie z Prawem Bożym

3 Mojż. 18:4 Wypełniajcie moje prawa i przestrzegajcie moich ustaw, abyście postępowali według nich. Ja jestem PAN, wasz Bóg
.
1 Sam. 15:22 Samuel odpowiedział: Czy PAN ma takie samo upodobanie w całopaleniach i ofiarach jak w posłuszeństwie głosowi PANA? Oto posłuszeństwo jest lepsze niż ofiara, lepiej jest słuchać, niż ofiarowywać tłuszcz baranów.
.
Efez. 2:10 Jesteśmy bowiem jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, które Bóg wcześniej przygotował, abyśmy w nich postępowali.Psalm 119:1 Błogosławieni ci, których droga jest nieskalana, którzy zgodnie z prawem PANA postępują.
.
Psalmy 1:2 [błogosławiony człowiek, który] ma upodobanie w prawie PANA i nad jego prawem rozmyśla we dnie i w nocy.
.
Rzymian 7:22 Mam bowiem upodobanie w prawie Bożym według wewnętrznego człowieka.

Zgodnie z Pismem Świętym dobre uczynki są wtedy i tylko wtedy dobre, gdy wypływają z wiary, wielbią Boga i są zgodne z Bożym Prawem. Ponieważ wiemy, że prawo jest duchowe (Rzym. 7:14) człowiek cielesny nie może czynić duchowego dobra. Tylko duchowy człowiek (tj. odrodzony, por. Jan 3:6; 2 Kor. 2:15) może zastosować Prawo na sposób duchowy czyli spełniać dobre uczynki. Dlaczego tylko te uczynki uwielbiają Boga, które wypływają z wiary i są zgodne z Bożym Prawem? Jest to ściśle związane z charakterem Boga: Jego świętością, sprawiedliwością i dobrocią.

Chrystus mówił o trzecim zastosowaniu Prawa, kiedy powiedział, że ci, którzy stają się Jego uczniami, muszą być nauczani przestrzegać wszystkiego, co On przykazał, i że posłuszeństwo Jego przykazaniom dowodzi prawdziwości czyjejś miłości dla Niego

Mat. 28:20 Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do końca świata. Amen.
.
Jan 14:15 Jeśli mnie miłujecie, zachowujcie moje przykazania.

Charakter Boga

Prawo Boże odzwierciedla święty i doskonały oraz dobry charakter Boga. Bóg poprzez Prawo ukazuje swoją świętość i chwałę, dobro czyli atrybuty wskazują istotę Boga. Tak jak Bóg jest dobry, sprawiedliwy i święty tak też prawo jest święte i przykazanie jest święte, sprawiedliwe i dobre (Rzym. 7:12). Poznać Boga możemy poprzez poznanie Jego atrybutów. Istota Boga doskonale zobrazowana przez Jezusa Chrsytusa wyrażona została przez doskonałe posłuszeństwo Syna wszystkim przykazaniom Prawa Bożego.

Kol. 1:15 On jest obrazem Boga niewidzialnego i pierworodnym wszelkiego stworzenia.
.
Hebr. 1:3 Który, będąc blaskiem jego chwały i wyrazem jego istoty i podtrzymując wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z naszych grzechów przez samego siebie, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach;
.
Mat. 5:17 Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić.

Syn Boży będąc Bogiem nie ulega zmianie a zatem zmianie nie podlega Jego moralność czyli Jego atrybuty określające Go jako doskonałą reprezentację i wyraz Boga.

Hebr. 13:8 Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki.

Bardzo istotnym jest zatem zrozumienie, że tak jak Syn Boży nigdy się nie zmienia, tak też moralność objawiona w Prawie przez Boga i wypełniona przez Chrystusa nie zmienia się, stąd Prawo moralne nadane przez Boga nigdy nie uległo ani degradacji ani zastąpieni ani też nie stało się przestarzałe, ponieważ Bóg jest niezimenny w swojej doskonale świętej i niezmiennej moralności.

Jakuba 1:17 Wszelki dar dobry i wszelki dar doskonały pochodzi z góry i zstępuje od Ojca światłości, u którego nie ma zmiany ani cienia zmienności.
.
Psalm 19:8 Nakazy PANA są prawe, radujące serce; przykazanie PANA czyste, oświecające oczy.
.
Psalm 25:8-9 8. PAN jest dobry i prawy, dlatego grzeszników naucza drogi. 9. Poprowadzi pokornych w sprawiedliwości, pokornych nauczy swojej drogi.
.
Rzym. 11:22 Spójrz więc na dobroć i srogość Boga: srogość dla tych, którzy upadli, a dla ciebie dobroć, jeśli będziesz trwał w tej dobroci. W przeciwnym razie ty też będziesz wycięty.
.
1 Jana 1:5 Przesłanie zaś, które słyszeliśmy od niego i wam zwiastujemy, jest takie: Bóg jest światłością i nie ma w nim żadnej ciemności.

Stąd ważnym jest być posłusznym Bożemu wezwaniu dążenia do świętości, czyli ciągłego uświęcenia: gdzie nowy, odrodzony i uświęcony przez Chrystusa i Ducha Świętego wewnętrzny człowiek (Hebr. 10:14; Ezech. 36:26) zwycięża dzięki mocy Ducha Świętego w walce z określonym przez Prawo grzechem (Rzym. 8:13; Gal. 5:17; 1 Tes. 5:23; Jer. 32:40) jaki mieszka w ciele, czyli starej naturze (Rzym. 7:23). Drogowskazem jest Prawo, które uczy co jest dobre a co grzeszne. Postępowanie zgodnie z Bożym Prawem, stale czynione przez Ducha Świętego w człowieku, jest tym zwycięstwem (Ezech. 36:27; Jer. 31:33; Rzym. 7:22). Naśladowanie Chrystusa to postępowanie jak postępował Chrystus: Kto mówi, że w nim trwa, powinien sam postępować tak, jak on postępował. (Jan 2:26). Chrystus postęował zgodnie z Bożym Prawem.

Oto progresywne uświęcenie: dostrzegalna z zewnątrz zmiana osoby, zmiana jakości postępowania, która wynika z coraz lepszego rozpoznania ogromu grzeszności w ciele i coraz bardziej zaciekłej i zwycięskiej z grzechem walki jaką toczy Duch Święty w odrodzonym człowieku. Bitwa dotyczy umysłu i polega na sukcesywnym i postępowym zwycięstwie nowego, doskonale sprawiedliwego i doskonale świętego człowieka nad starą naturą, która jest niczym więcej jak grzechem.

Przysłów 4:18 Ale ścieżka sprawiedliwych jest jak jasne światło, które świeci coraz jaśniej aż do dnia doskonałego.
.
Hebr. 12:14 Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do świętości, bez której nikt nie ujrzy Pana.
.
Hebr. 12:10-11 10. Tamci bowiem karali nas przez krótki czas według swego uznania. Ten zaś czyni to dla naszego dobra, abyśmy byli uczestnikami jego świętości. 11. A żadne karanie w danej chwili nie wydaje się radosne, ale smutne. Potem jednak przynosi błogi owoc sprawiedliwości tym, którzy przez nie byli ćwiczeni.
.
Hebr. 13:20-21 20. A Bóg pokoju, który przez krew wiecznego przymierza wyprowadził spośród umarłych wielkiego pasterza owiec, naszego Pana Jezusa; 21. Niech was uczyni doskonałymi w każdym dobrym uczynku, abyście spełniali jego wolę, dokonując w was tego, co miłe w jego oczach, przez Jezusa Chrystusa, któremu chwała na wieki wieków. Amen
.
1 Tes. 5:23 A sam Bóg pokoju niech was w pełni uświęci, a cały wasz duch, dusza i ciało niech będą zachowane bez zarzutu na przyjście naszego Pana Jezusa Chrystusa.
.
Rzym. 6:19 Po ludzku mówię, z powodu słabości waszego ciała. Jak bowiem oddawaliście wasze członki na służbę nieczystości i nieprawości, aby czynić nieprawość, tak teraz oddawajcie wasze członki na służbę sprawiedliwości, abyście byli uświęceni. (εἰς ἁγιασμόν  eis hagiasmon – ku uświęceniu)
.
2 Kor. 3:18 Lecz my wszyscy, którzy z odsłoniętą twarzą patrzymy na chwałę Pana, jakby w zwierciadle, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, za sprawą Ducha Pana.
.
2 Kor. 7:1 Mając więc te obietnice, najmilsi, oczyśćmy się z wszelkiego brudu ciała i ducha, dopełniając uświęcenia w bojaźni Bożej
.
Efez. 4:22-24 22. Że – co się tyczy poprzedniego postępowania – powinniście zrzucić z siebie starego człowieka, który ulega zepsuciu przez zwodnicze żądze; 23. I odnowić się w duchu waszego umysłu; 24. I przyoblec się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i w prawdziwej świętości.
.
Gal. 4:19 Moje dzieci, które znowu w bólach rodzę, aż Chrystus w was się ukształtuje;
.
1 Piotra 1:15 Lecz jak ten, który was powołał, jest święty, tak i wy bądźcie świętymi we wszelkim waszym postępowaniu
.
1 Jana 3:3 A każdy, kto pokłada w nim tę nadzieję, oczyszcza się, jak i on jest czysty.
.
Obj. 22:11 Kto krzywdzi, niech nadal wyrządza krzywdę, kto plugawy, niech się nadal plugawi, kto sprawiedliwy, niech nadal będzie sprawiedliwy (statyczne przypisanie sprawiedliwości Chrystusa) , a kto święty, niech się nadal uświęca. (progres uświęcenia)

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email