Tet-a-tet z duchem, czyli rozmowa kontrolowana

 

Przyczynek

Ten artykuł miał wyglądać zupełnie inaczej. Jednak życie weryfikuje zamierzenia które sobie zakładaliśmy. Jak wiecie zwróciłem się do bywalców kilku grup z pytaniami dotyczącymi kwestii wyjścia z grup religijnych, funkcjonowania w nich i relacji między członkami grupy.  Jedna z osób, która odpowiedziała na moje pytania, doprowadziła do dyskusji, obok której jako chrześcijanin Reformowany, nie mogłem przejść obojętnie. Pragnę w tym miejscu przedstawić Wam

a) sposób myślenia członków ruchów charyzmatycznych,
b) tłumaczenie niektórych doktryn i
c) ogromnej roli własnego objawienia w opozycji do objawienia Bożego zawartego w Piśmie Świętym

Wprawdzie wielu z Was, doskonale zna to co opiszę poniżej, ale uznałem, że przedstawienie problemu na żywym przykładzie będzie interesujące, tym bardziej iż każda z wypowiedzi osób reprezentujących szeroko rozumiany ruch pentekostalny została poddana analizie psychiatrycznej przez klinicznego specjalistę, który jednocześnie jest chrześcijaninem Reformowanym.

---

Niezrozumiały bełkot

Gdy zwróciłem się do grup z pytaniami dotyczącymi reprezentowanych przez nie doktryn, zwróciłem uwagę na  tzw. mówienie językami. W pytaniach podkreślałem kwestię niezrozumiałych języków, którymi posługują się niektórzy członkowie denominacji. Oto odpowiedź:

W zasadzie wypowiedź zawiera dwa różne problemy, skupmy się na tym pierwszym. Otóż według członka ruchu charyzmatycznego niezrozumiały bełkot, którym posługują się pentekostaliści (ruch, w którym interlokutor trwa zawiera się w definicji tego ruchu), to „język boży”. Czy aby na pewno?

Według nauki Pisma dar języków polegał na tym, że jedna osoba, bez wcześniejszej nauki nagle posiada zdolność mówienia wieloma zagranicznymi językami zrozumiałymi przez obcokrajowców. Mówiła płynnie i bezbłędnie zachowując akcent i dialekt w wielu zagranicznych językach. Owe obce języki to jak najbardziej ludzkie języki, których wcześniej mówiący się nie uczył.

Ewangelia Marka w rozdziale 16 od wersetu 17 mówi o darach Ducha Świętego a wśród nich wymienia „…nowymi językami mówić będą.” Jednak czy mowa tu o nieznanych w ogóle dotąd językach? Czy może o ludzkich językach, nowych dla obdarowanych? Dzieje Apostolskie 2, wersety 6 i 8 definiują dar jako zwykłe, ludzkie i zrozumiałe dla obcokrajowców jezyki ojczyste:

“…bo każdy z nich słyszał ich mówiących w jego własnym języku. (…)  Jak to jest, że każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty?“

Święty Paweł w 1 Liście do Koryntian rozjaśnia nam kwestię używania w Kościele zagranicznych języków, których członkowie kongregacji nie znają. Problem ten poruszony został w rozdziale 14 gdzie w wersetach 6, 9 i 13 mówi

„…Teraz więc, bracia, gdybym przyszedł do was, mówiąc zagranicznymi językami, jaki pożytek mielibyście ze mnie, jeślibym nie mówił do was albo przez objawienie, albo przez wiedzę, albo przez proroctwo, albo przez naukę? (…) Tak i wy, jeśli nie wypowiecie językiem zrozumiałych słów, jakże ktośz rozumie, co się mówi? Na wiatr bowiem będziecie mówić, (…) Dlatego ten, kto mówi zagranicznym językiem, niech się modli, aby (ktoś) mógł tłumaczyć.”

Jednak w ruchach charyzmatycznych, owocem błagań o dary Ducha jest „niezrozumiały przez nikogo słowotok, z braku lepszego określenia zwykły bełkot”. W dalszej części tej rozmowy znajdziemy powód tego otwarcia na doznania tego typu.
.

---

Halucynacje

Drugi wątek tej rozmowy to uzyskiwanie różnych wizji od Ducha Świętego. Zatem taka osoba doznaje indywidualnej, prywatnej inspiracji od Ducha Świętego, która nie tylko „uczy” obcych języków (w rzeczywistości bełkotu), ale także udziela ciągłego i stałego prowadzenia osoby poddanej jego wpływowi. Problem nad jakim należy się zastanowić, to czy naprawdę mamy tu doczynienia z Duchem Świętym, czy raczej z innym duchem?

Czego dostarcza inspiracja prawdziwego Ducha Świętego i w jaki sposób sam proces przebiega zgodnie ze słowem Biblii? Przede wszystkich działanie Ducha Świętego jest skupione na Bogu, zarówno Ojcu, jak i Synu.

Jan 15:26 Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego ja wam poślę od Ojca, Duch prawdy, który wychodzi od Ojca, on będzie świadczył o mnie.

W omawianym przypadku widzimy jednak, że ów duch jest prywatnym przewodnikiem, a owo „objawienie” skupione jest tylko i wyłącznie na odbiorcy. Zatem byłby to przypadek gdy Duch Święty, miast prowadzić ku chwale Boga Żywego – Ojca i Syna, prowadzi do wyniesienia i uwielbienia swego „podopiecznego”. Co ciekawe nie tylko na zasadzie prowadzenia ale także udzielania różnego rodzaju wizji. Jakich? Wyjdzie to z kontekstu w dalszej części niniejszego materiału.

Wkraczamy na bardzo kruchy grunt. Grunt na którym łatw, by szukający mistycznych przeżyć, człowiek dał się zwieść. Zgodnie z żywym Słowem Bożym, objawienie Boże ma miejsce poprzez odkrycie ukrytych wcześniej informacji.

ἀποκάλυψις apokalypsis – słowo używane głównie w odniesieniu do objawienia Jezusa Chrystusa (Słowa), zwłaszcza szczególnej, duchowej manifestacji Chrystusa, Jego woli nieznanej wcześniej w takim stopniu, ponieważ była „zakryta, zaowalowana” – źródło

Zastanówmy się czego dotyczyły wszelkie objawienia? Zgadza się! Zbawienia w Jezusie Chrystusie. Zatem wszystko co miało zostać odkryte, zostało już odkryte żywym Słowem Bożym na kartach natchnionego Pisma Świętego.

2 Tym. 3:16-17 Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła w pełni przygotowany.
.
Rzym. 15:4 Wszystko bowiem, co przedtem napisano, ku naszej nauce napisano, abyśmy przez cierpliwość i pociechę z Pism mieli nadzieję.
.
1 Kor. 4:6 To wszystko zaś, bracia, odniosłem do samego siebie i do Apollosa ze względu na was, abyście się nauczyli na naszym przykładzie nie wykraczać ponad to, co jest napisane, żeby jeden nie pysznił się drugim przeciw innemu.

Jednak człowiek który chce się czuć wyjątkowy, jak na koronę stworzenia przystało ( 🙂 ), otwiera się na ducha, który ma go prowadzić. Ów duch, zatem, pobudza ludzkie ego, prowadząc do samouwielbienia. Kwestią otwartą  znowóż pozostaje problem przesłania. Każdy członek społeczności charyzmatycznej doznaje owego prowadzenia duchem i dla każdego jest ono inne zaś przekazy są najczęściej sprzeczne i wzajemnie wykluczające.

• Czy tak wygląda działanie Boga w Duchu Świętym? (1 Tym. 6:20)
  .
• Czy Bóg jest kłamcą? (Rzym. 3:4)
  .
• A może Bóg jest tak nieprecyzyjny, ze względu na wyjątkowość osoby której zwiastuje ów duch? (Dan. 4:35)

---

Problem epistemologii

Free Church? Tak! Może to wam się kojarzyć z Nowym Ruchem Apostolskim i zgadza się, duchowy ojciec tego ruchu Essek Kenyon określił dwa typy nabywanej wiedzy. Według niego to wiedza sensoryczna, nabywana za pomocą wszystkich pięciu zmysłów, oraz nadprzyrodzona pochodząca tylko od Boga. Obie wzajemnie się wykluczają.

Prowadzenie takiego ducha szepczącego do ucha jest całkowicie wewnętrzne, a osoba prowadzona wie kiedy ów duch mówi po cichu wskazując drogę. Ale co dziwne ów duch inaczej prowadzi jedną osobę, inaczej drugą a inaczej trzecią i kolejne, kolejne. Czy Duch Święty może prowadzić różne osoby w różny sposób ze sobą sprzeczny?

• Czy Bóg zaprzecza sam sobie?
• Daje owym ludziom różne i sprzeczne, prywatne objawienia?

Kojarzy Wam się z czymś?

2 Tes. 2:9-11 Niegodziwiec przyjdzie za sprawą szatana, z całą mocą, wśród znaków i fałszywych cudów; Wśród całego zwodzenia nieprawości wobec tych, którzy giną, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, by zostali zbawieni. Dlatego Bóg zsyła im silne omamienie, tak że uwierzą kłamstwu;
.
Jan 8:44 Wy jesteście z waszego ojca – diabła i chcecie spełniać pożądliwości waszego ojca. On był mordercą od początku i nie został w prawdzie, bo nie ma w nim prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.

Zatem, czy Bóg naprawdę już dzisiaj nie przemawia do nas? Ależ nie! Wręcz przeciwnie, mówi cały czas. Przecież w samym Liście do Hebrajczyków czytamy

Hebr. 1:13 Bóg, który wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś do ojców przez proroków; w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez swego Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego, przez którego też stworzył światy; który, będąc blaskiem jego chwały i wyrazem jego istoty i podtrzymując wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z naszych grzechów przez samego siebie, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach

Bóg cały czas do nas mówi swoim żywym słowem w Piśmie Świętym.

---

Metoda “na Ducha Świętego”

 

Stałym elementem rozmów z charyzmatykami, jest insynuowane przez nich uderzanie w Ducha Świętego w sytuacji gdy próbujemy z nimi dyskutować nad prawdziwością posiadanych darów. W myśl wyciągniętego z kontekstu Pisma wersu z Ewangelii Mateusza

Mat. 12:31 „Dlatego mówię wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będzie ludziom przebaczone, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu nie będzie ludziom przebaczone.”

Zapewne stąd to wezwanie do opamiętania. Sam problem bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętemu jest szeroki. Ciężko go przedstawić w skrócie, jednak oto kilka słów wyjaśnienia. Bluźnierstwo dotyczy w pełni świadomego i celowego odrzucenia Boga w obliczu pełnego objawienia. Sam Paweł mówi w Liście do Tymoteusza

1 Tym. 1:13 „Mnie, który przedtem byłem bluźniercą, prześladowcą i gnębicielem, ale dostąpiłem miłosierdzia, bo czyniłem to nieświadomie, w niewierze. A łaska naszego Pana stała się bardzo obfita wraz z wiarą i miłością, która jest w Chrystusie Jezusie.”

Nawet osoba odrodzona, może bluźnić ponieważ bluźnierstwem jest wątpliwość w Bożą dobroć, mądrość, sprawiedliwość, wierność, miłość jest formą bluźnierstwa. Jednakże to wszystko może być odpuszczone przez Bożą Łaskę:

Dlatego mówię wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będzie ludziom przebaczone,

Osoby dotknięte charyzmatami mają jednak niezwykłą tendencję do manipulowania wyrwanymi z kontekstu wersetami, chcąc niejako przestraszyć interlokutora. Jakiekolwiek podważanie posiadanego przez nich daru jest uznawane za bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu, który rzekomo dokonuje w nich swojego nowego dzieła. Jednak nadal w żaden sposób nie wyjaśnia i nie potwierdza się, że ów dar jest faktycznym objawieniem się w tej osobie Ducha Świętego.

Działa tu prosty mechanizm manipulacyjny:

“cokolwiek duch szepcze mi do ucha jest dziełem Bożym i prowadzeniem Bożym, którego ja nie muszę nigdzie sprawdzać, gdyż moje serce wie, że to Duch Święty. Jeśli ty uważasz, że to nie Duch Święty, tylko inny duch, bluźnisz przeciwko Duchowi Świętemu zatem będziesz potępiony.”

Chrześcijańska zasada Pismo interpretuje Pismo (Scriptura Scripturam interpretarum) jest tu niejako odwrócona w zasadę moja wizja interpretuje moją wizję. Bo gdyby nie interpretowała, nie byłaby prawdziwa.

Wierząca osoba, zrodzona na nowo przez Boga, obdarzona łaską, ma obowiązek sprawdzać każde takie rzekome objawienie za pomocą żywego Słowa Bożego, tak jak czynili to Berejczycy. Przy czym, parafrazując Johna Owena, purytanina i ważnego dla chrześcijańśtwa teologa musimy pamiętać, że

• jeśli prywatne objawienia są sprzeczne z Pismem, są w takim razie fałszywe
  .
• jeśli prywatne objawienia są zgodne z Pismem, są w takim razie zbędne
  .
  

---

Kwestia cesacji

 

Poruszony został tu wyraźnie problem wygaśnięcia charyzmatów.

• Czy aby na pewno już wygasły?
• Czy Bóg nie obdarowuje swoich wiernych darami Ducha Świętego?

Charyzmatycy twierdzą że dary nie ustały i wciąż są dowodem nowego narodzenia i działania Ducha Świętego. Kontekstowo zaczynając, kto był adresatem słów o darach ducha świętego? W Pierwszym Liście do Koryntian święty Paweł mówi

1 Kor. 13:8-9 „Miłość nigdy nie ustaje. Bo choć są proroctwa, przeminą; choć języki, ustaną; choć wiedza, obróci się wniwecz. Po części bowiem poznajemy i po części prorokujemy. Ale gdy przyjdzie to, co doskonałe, wtedy przeminie to, co jest cząstkowe.”

Dar zagranicznych języków był darem Boga żywego dla Apostołów. Dlatego, także, tak bardzo zależy przedstawicielom ruchów charyzmatycznych, na przedstawieniu swoich ideologii jako kontynuacji apostolskiej pracy. Jest to widoczne zwłaszcza w Nowym Ruchu Apostolskim i przenikających z niego do Polski charyzmatycznych treściach.

Przez wieki Duch i Apostołowie byli uśpieni, a dopiero obecnie dzięki “właściwej interpretacji Pisma” Charlesa Foxa Parhama, jaka miała miejsce na początku XX wieku, zostali ponownie powołani przez Boga w osobach prominentnych człowków NAR. Samo pojęcie apostolstwa i jego rozumień nie jest w tym miejscu tematem niniejszego opracowania.

Niezwykle istotne będą tu słowa – Ale gdy przyjdzie to, co doskonałe, wtedy przeminie to, co jest cząstkowe”. Paweł pisze, że o ile proroctwa i wiedza „stracą na znaczeniu” ze względu na „doskonałe”, to dar języków „ustanie” sam z siebie, zanim przyjdzie to co „doskonałe”. Doskonałe dokonało się wraz ze skompletowaniem całego Nowego Testamentu, dary zostały wstrzymane i przestały służyć jakiemukolwiek celowi.

Samo Pismo zapowiedziało, po pierwsze, że języki, ustaną po drugie przedstawiło ramy czasowe tego ustania, o czym czytamy w Księdze Daniela

Daniel 9:24 Siedmdziesiąt tygodni zamierzono ludowi twemu i miastu twemu świętemu na zniesienie przestępstwa, i na zgładzenie grzechów i na oczyszczenie nieprawości, i na przywiedzienie sprawiedliwości wiecznej, i na zatrzymanie (וְלַחְתֹּם֙ wəlaḥtōm – zablokować, przeszkodzić, zatamować, zapieczętować, zamknąć, zatrzymać) widzenia i proroctwa, a na pomazanie Świętego świętych.

Ponieważ proroctwo zostało wstrzymane zaraz po pomazaniu Świętego świętych czyli Mesjasza (w roku 95 I wieku zostaje spisana ostatnia Księga Pisma zwana nomen omen Objawieniem zamykająca kanon), siłą rzeczy wstrzymany został również i dar języków, który był przecież nośnikiem Bożego objawienia (Dzieje 2:6; 19:6; 1 Kor. 14:6). Ofiara Chrystusa się dokonała, kanon zamknięty, misja Apostolska się zakończyła, Apostołowie umarli. Koniec.

Od tej pory Ewangelia głoszona jest w oparciu o w pełni wystarczające, spisane Słowo Boże.
.

---

Praktyczny test

 

W trakcie rozmowy na temat charyzmatów, zaproponowałem by interlokutorka sprawdzała prawdziwość doznawanych wizji i objawień za pomocą Słowa Bożego. Uzyskana odpowiedź „czy słowo Boże mówi że Ducha Świętego nie ma ?” jest oczywistą manipulacją. Pismo Święte, będące żywym Słowem Bożym zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie jasno wykazuje obecność osobowego Ducha Świętego.

Kwestia komunikowania się z Bogiem… Zarówno w Starym jak i Nowym Testamencie właściwa komunikacja z Bogiem przebiega w postawie pokory wobec Stworzyciela. To Bóg w swojej suwerennej woli nawiązywał kontakt z człowiekiem, by ogłosić Swoją wolę względem niego, lub żeby powołać człowieka do służby Sobie.

Ze strony człowieka formą komunikacji jest

• ofiara świętego życia (Rzym. 12:1)
• modlitwa (Obj. 2:20)
• uwielbienie (Jan 15:8)
• służba w Kościele (1 Piotra 4:11)

Czy Bóg nam odpowiada? Ależ oczywiście! Na kartach swojego żywego Słowa, spisanego w obu Testamentach, czego należy trzymać się i to kurczowo.

2 Tes. 2:15 Dlatego, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie się przekazanych nauk, o których zostaliście pouczeni czy to przez mowę, czy przez nasz list.

Jednak osoby dotknięte charyzmatami zamiast stosować egzegezę Pisma, stosują eisegezę czytając Pismo przez pryzmat swoich założeń doktrynalnych, w których stają się partnerami dla Boga, zamiast Jego dziełem. Co więcej, wprowadzają do Słowa Bożego nowe, własne nauki pochodzące z ich wizji.

“Współczesne odstępcze“ chrześcijaństwo” odrzuca Bożą koncepcję i jest raczej zamkniętą, błędną pętlą logiczną gnostycznego objawienia”

---

Cuda na pocieszenie

 

Kwestię maryjną pominiemy z przyczyn oczywistych. W Ewangelii Jana 14:13-18 czytamy na temat Pocieszyciela

„A o cokolwiek będziecie prosić w moje imię, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony w Synu. Jeśli o coś będziecie prosić w moje imię, ja to uczynię. Jeśli mnie miłujecie, zachowujcie moje przykazania. A ja będę prosił Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby z wami był na wieki; Ducha prawdy, którego świat nie może przyjąć, bo go nie widzi ani go nie zna. Wy jednak go znacie, gdyż z wami przebywa i w was będzie. Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was.” 

Gdzie tu jest mowa o bezpośrednim nawiedzeniu każdego człowieka wierzącego, a taki ma być dowód prawdziwej wiary według charyzmatyków, przez Ducha Świętego? Gdzie tu mowa o stałym bezpośrednim kontakcie? Wyrwany z kontekstu wers, który może być dowolnie interpretowany, zapewne według szeptu owego ducha z którym utrzymywany jest kontakt.

Kontekstem tego fragmentu jest szykowana ofiara Jezusa. Mówi On w nim, o jedności Ojca i Syna, ale mówi także o jedności z Bogiem przez Ducha Świętego, którego chociaż świat nie zna i nie widzi, uczniowie go widzą dzięki służbie Chrystusa. Jezus podkreśla, że nie zostawi Apostołów sierotami i jako Bóg będzie obecny w nich przez Ducha Świętego, nakazując także zachowanie przykazań (co nota bene jest możliwe tylko dzięki dziełu Ducha w człowieku)

Jaki jest zatem ów pocieszyciel charyzmatyczny? Czy zgodnie z Listem do Galacjan 5:22 Owocem Ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara? Ależ nie, ów „pocieszyciel” przejawia się

• przez brak samokontroli,
• w fanatycznych stanach ekstazy,
• w wizjach połączonych z drgawkami,
• rzucaniem człowiekiem po podłodze itp.

Czyż nie prowadzi on do konieczności otrzymania owych hiper-aktywnych „darów” bo bez nich następuje zwątpienie i duchowa „pustynia”?  Albo też, czy zgodnie z Listem do Rzymian 5:5 nadzieja nie przynosi wstydu, ponieważ miłość Boga jest rozlana w naszych sercach przez Ducha Świętego, który został nam dany.”? Czy też raczej zaszczepia w charyzmatykach pogoń za coraz większymi „darami”, coraz większy głód doświadczania cudów, który może być zaspokojony nie przez żywe Słowo Boże, ale przez prywatne wizje, doznania, euforie itd.?
.

---

Martwa litera Słowa

 

Zatrzymajmy się w tym miejscu na moment, bo w zasadzie z poznanego tekstu możemy dokonać analizy całego problemu, z którym mamy do czynienia. Chodzi tu o swoistą pętlę logiczną. Członków owej społeczności prowadzi Duch Święty, nie dlatego że tak mówi żywe Słowo Boże, tylko dlatego że mówi tak nawet nie doktryna, tylko przekonanie jej społeczności. Mamy tu zatem do czynienia nie z sola scriptura, tylko z sola ecclesia!

To nie Bóg i Jego żywe Słowo jest wyznacznikiem prawdy, tylko prywatne wizje i objawienia członków społeczności, którzy są zanurzeni w lokalnej kulturze. Otrzymywane wizje są zatem interpretowane nie przez nieomylne i niezmienne Słowo Boże, ale przez uwarunkowania kulturowe, w których funkcjonują członkowie społeczności. O ile interpretacja prawdziwości doznań poprzez Pismo powinna być stała jak samo Pismo i podlegać jego kamieniowi probierczemu, tak interpretacja wizji następuje poprzez uwarunkowania kulturowe, obarczone stałym błędem, stałej zmiany. Mamy zatem przejście do sola cultura jako elementu charyzmatycznej “hermeneutyki”

Dochodzimy wreszczie do częstego argumentu martwej litery według której postępuje ktoś spoza ruchu, skupiający się na spisanym przymierzu. Zasada manipulacji jest tu bardzo prosta. Słowo Boże ma swoje znaczenie, lecz ważniejszy jest Duch, który objawiając nam prawdę, ożywia martwą literę i sprawia, że ją jesteśmy w stanie zrozumieć.

• Oparcie się o Słowo Boże, to fundament martwej litery.
  .
• Opierając się na rozdziałach i wersetach propaguje się zwiedzione chrześcijaństwo, którego nie dotknęło ożywcze objawienie Ducha.
  .
• Wreszcie nie posiadając samemu Ducha ożywiającego Cię nie możesz oceniać i krytykować członków ruchów charyzmatycznych w oparciu o samo martwe słowo zapisane w księgach.

Podstawa owych twierdzeń jest odrzucenie, konieczne logicznie, nieomylności żywego Słowa Bożego i postawienie nad nim prywatnych i indywidualnych odczuć, przeczuć, objawień i przekonań. Zatem samo pismo święte staje się źródłem odpowiedniego przeżycia duchowego. Źródłem owej interpretacji, jest Drugi List do Koryntian 3:6

„On też uczynił nas zdolnymi sługami nowego testamentu, nie litery, ale Ducha; litera bowiem zabija, Duch zaś ożywia.” 

Jednak czy Paweł w Liście mówi o literze która jeszcze nie została do końca skodyfikowana w powstającym dopiero Nowym Testamencie? A może jednak odniósł się do tego co znał doskonale i czego był świadkiem? Paweł doskonale znał Prawo, był faryzeuszem, prześladowcą Kościoła chrystusowego, wiedział także że litera prawa, wyryta na kamiennych tablicach nie jest zdolna aby zbawić.

Gdyż wiadomo, że jesteście listem Chrystusowym sporządzonym przez nasze posługiwanie, napisanym nie atramentem, lecz Duchem Boga żywego, nie na tablicach kamiennych, lecz na żywych tablicach serc. (werset 3)

Martwą literą, stało się zatem niezdolne do zbawienia kogokolwiek prawo, któremu podlegał Izrael. Żywe słowo spisane na podstawie dzieła zbawienia Jezusa Chrystusa, stało się żywym świadectwem, działalności żywego Ducha Świętego. Święty Paweł pisze w innym miejscu

Gal. 3:10 Na wszystkich bowiem, którzy są z uczynków prawa, ciąży przekleństwo, bo jest napisane: Przeklęty każdy, kto nie wytrwa w wypełnianiu wszystkiego, co jest napisane w Księdze Prawa. 

W kontrze do tego stawia następujące twierdzenie

Gal. 2:16 Wiedząc, że człowiek nie jest usprawiedliwiony z uczynków prawa, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i my uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków prawa, dlatego że z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało

Niejakim podsumowaniem istoty żywego słowa Bożego będą zatem słowa Pawła do Hebrajczyków 4:12

Słowo Boże bowiem jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne rozsądzić myśli i zamiary serca. 

Tu w zasadzie Paweł jasno mówi o tym, że słowo Boże jest żywe.

Skąd zatem problem charyzmatyków z rozpoznaniem tego faktu? Z bardzo prostego powodu – z konieczności odczuwania swojej wyjątkowości w oczach Boga, który rzekomo zsyła na nich Ducha, nie baczą na to jakie jest źródło tego nawiedzenia, jakie są owoce, czy jest zgodne ze słowem Bożym, mylą literę prawa z Ewangelią.

Ewangelia zbawienia z łaski, nie z uczynków prawa jest podstawową treścią żywego słowa Bożego. Owa litera, która zabija to cielesne wykonywanie przepisów zakonu zawartych w Prawie spisanym na kamiennych tablicach. Duch, który ożywia, to zbawienie z łaski Boga poprzez wiarę. Duch, który z łaski Bożej nas ożywia, działa przez Słowo Boże, przemieniając nasz umysł i serce. Litera owszem zabija poprzez trwanie w uczynkach zakonu i nie jest w mocy zbawić nikogo.  Duch zaś ożywia ponieważ to nowo zawarte przymierze w krwi Jezusa daje życie.

Jan 6:63 Duch jest tym, który ożywia, ciało nic nie pomaga. Słowa, które ja wam mówię (a które czytamy ponieważ zostały spisane!), są duchem i są życiem.

---

Błędne koło

W zasadzie to można by zostawić bez komentarza. W całej rozmowie nie opierałem się nawet przez moment na swojej wiedzy i autorytecie, całkowicie pokornie odnosząc się do jedynej prawdy spisanej z słowie Bożym. Mamy tu do czynienia zatem z pewną kolejną już manipulacją, mającą na celu uwydatnić konflikt między przekazanym tej osobie natchnieniem ducha i wynikających z niej przekonań i interpretacji, a moimi prywatnymi przekonaniami.

Zatem sprowadzenie dyskusji do sporu prywatnych ideologii, podczas gdy przez cały czas namawiałem interlokutora, do badania wszystkiego w myśl litery żywego Słowa Bożego. Sprowadzenie dyskusji do takiego poziomu, byłoby sprzeczne z Bożym objawieniem prawdy, którym jako chrześcijanie powinniśmy się posługiwać.

Jan 7:17 Jeśli ktoś chce wypełniać jego wolę, ten będzie umiał rozeznać, czy ta nauka jest od Boga, czy ja mówię sam od siebie.

---

Bibliomancja

 

Nazwanie przeze mnie Ducha Świętego grzesznikiem w opinii rozmówcy wynikało z mojego zapytania o sposób udzielania wskazówek i prowadzenia. W kontekście rozmowy wyszło na jaw, że jednym ze sposobów jest bibliomancja. Jest to

“…sztuka wróżenia przy użyciu świętych ksiąg (w kulturze europejskiej zwykle Biblii), uznawana za wariant stychomancji. Polega na otworzeniu księgi na losowej stronie (na przykład poprzez postawienie jej na grzbiecie) oraz wskazaniu wersu bądź fragmentu tekstu z zamkniętymi oczami. Odnaleziony fragment ma odpowiadać na nurtujące praktykującego bibliomancję pytania, zawierać porady lub przepowiadać przyszłość. “( za Wikipedia 06.06.2022) 

Według rozmówcy między innymi w ten sposób duch objawia swoją wolę, poprzez otwarcie Biblii na przypadkowym fragmencie, odczytania go wyrwanego z kontekstu i wprowadzenie w życie, lub wyjaśnienie za jego pomocą zastanej rzeczywistości. Trudno nazwać to inaczej niż wróżeniem, które jest grzechem.

5 Mojż. 18:10 Niech nie znajdzie się pośród was nikt, kto by przeprowadzał swego syna lub córkę przez ogień, ani wróżbita, ani wróżbiarz, ani jasnowidz, ani czarownik

Jednak nie dla rozmówcy. W jaki sposób Duch Święty, współistotny z Ojcem i Synem, miałby łamać objawione przez siebie prawo i ukazywać się poprzez wróżenie? Zwłaszcza w sposób niezgodny z własnym Słowem? Nie umiem odpowiedzieć.

Jak zatem czytać pismo? Paweł mówi o tym Tymoteuszowi

2 Tym. 2:15 Staraj się, abyś stanął przed Bogiem jako wypróbowany pracownik, który nie ma się czego wstydzić i który dobrze rozkłada słowo prawdy.

---

Moc Boża

 

Kolejny, charakterystyczny dla charyzmatyków problem, który tak naprawdę wywodzi się z niezrozumienia Ewangelii.

• jeśli nie masz cudownych darów, nie masz ducha,
• nie masz ducha, stosujesz martwą literę,
• stosując ją potwierdzasz ze Bóg do Ciebie nie mówi,
• zatem nie możesz być zbawiony, ponieważ nie prowadzi cię żywy duch

Po pierwsze, Ewangelia jest mocą Boga a nie cuda, tym bardziej charyzmatyczne “cuda na kiju”

Rzym 1:16 Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka.

Po drugie, jak słaby jest człowiek ulegający własnym pokusom, pysze, egoizmowi, poczuciu wyjątkowości w oczach Stwórcy, kiedy chce w sposób bezkrytyczny przeżywać wizje i dotknięcia ducha, nie sprawdzając skąd ów duch pochodzi. Jak zwiedziony może być człowiek który ignoruje naukę Pisma i opiera się na prywatnych doznaniach. Jakże leniwy, niepewny i nieufny w Bożą łaskę, skoro zamiast upaść na kolana, upamiętać się, poznawać wolę Bożą spisana w jego żywym słowie, staje naprzeciw Boga domagając się własnej wyjątkowości w Jego oczach. Powtórzmy raz jeszcze

2 Tym. 3:16-17 Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości; Aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła w pełni przygotowany.

Bóg mówi w Swoim żywym Słowie!
.

---

Nierozumna służba charyzmatyków

 

Pytania zadane przez interlokutora podkreślają brak ufności Bogu i nieznajomości Pisma. Podkreślają, że traktuje się Boże słowo bez należytego szacunku. Miesza się sacrum i profanum czyniąc z tego ciężkostrawną breję, której nie jest w stanie przyjąć ani rozum, ani cało, ani dusza.

Gdyby rozmówczyni czytała Pismo Święte wiedziałaby, że

• Mamy należeć do Bożego Kościoła, gdzie
  .
  – głosi się czystą Ewangelię (Jan. 10:27; Efez. 2:20; Dzieje. 17:11-12; Kol. 1:23; jan. 8:47),
  – sprawuje sakramenty (Mat. 28:19; Łuk. 22:19; 1 Kor. 11:23)
  – oraz stosuje dyscyplinę (Mat. 18:15-18; 2 Tes. 3:14-15)
  .
• Kwestia posiadania (lub nie) dzieci jest prywatną sprawą każdego chrześcijanina (Psalm 127:5; 1 Kor. 7:28)
  .
• Ewangelię głosimy wszelkiemu stworzeniu (Marek 16:15; Kol. 1:28)
  .
• Zgromadzeń w Kościele nie należy opuszczać (Hebr. 3:13; 10:25)
  .
• Głosić Ewangelię mamy w każdym czasie (Kol. 4:3; 2 Tym. 4:2)

Gdyby ta osoba była odrodzona, wiedziałaby w jakim być kościele, jakiej nauki słuchać, a nawet jaka nauka jest zdrowa i prawdziwa i jak to rozpoznać.

Rzym. 12:1 Proszę więc was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali wasze ciała jako ofiarę żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest wasza rozumna służba.

---

Prowadzenie czy zwiedzenie?

 

Charyzmatycy jak widać nie są w stanie zrozumieć w jaki sposób wygląda prowadzenie w życiu chrześcijanina zgodnie z wolą Bożą. Czy Duch Święty wyznacza każdy dzień życia, czy też raczej naucza jak zgodnie z wolą Boża należy postępować w prawdzie? Co to znaczy że duch wyznacza każdy dzień życia? Że o wszystkim decyduje? Że jak dostanie się nagłe objawienie, żeby nie iść dzisiaj do pracy, to zostaje się w domu? Co kupić w sklepie i w jakim?

Boże objawienie, Boże słowo, dotyczy zbawienia, uświęcenia, prawdy Bożej, odkupienia i duchowego zrozumienia, a nie zakupów czy drogi do pracy.

Kol. 1:9-10 Dlatego i my od tego dnia, w którym to usłyszeliśmy, nie przestajemy za was się modlić i prosić, abyście byli napełnieni poznaniem jego woli we wszelkiej mądrości i duchowym zrozumieniu; Abyście postępowali w sposób godny Pana, by podobać mu się we wszystkim, w każdym dobrym uczynku wydając owoc i wzrastając w poznawaniu Boga;

Mnie, podobnie jak każdego chrześcijanina Bóg prowadzi swoim Słowem codziennie, zgodnie ze swoją wola dotyczącą zbawienia. Żyjąc zgodnie ze Słowem Bożym, mam pewność konkretnego i prawdziwego prowadzenia w łasce i uświęceniu, którym obdarował mnie Bóg swoją suwerenną wolą.

Ale żeby to zrozumieć, co podkreślałem w niniejszym opracowaniu kilkukrotnie, należy czytać słowo Boże zgodnie z jego kontekstem, bez wyrywania poszczególnych fragmentów, co prowadzi tak naprawdę do mentalnej aborcji
.

---

Urojenia miarą prawdy

 

Człowiek uważający się za chrześcijanina, który nie dość, że odmawia Słowu Bożemu jedynego prowadzenia i nieomylności oddając się prywatnym wizjom i doznaniom, nie potrzebujący kontekstu by rozumieć przesłanie Boga, nie jest chrześcijaninem.

Człowiek taki jest neopoganinem, kapłanem własnego kultu. Każdy kto opiera się na prywatnych doznaniach, prywatnym doświadczeniu, odrzucając żywe słowo Boże i jego kontekst, które zostało nam dane w natchnieniu Ducha Świętego staje się zwodzicielem i nie jest wierny Bogu. Twierdzenie jednocześnie, że wie się w jakim miejscu z Bogiem się znajduje, w świetle uprzednich świadectw zwiedzenia, świadczy tylko o braku pokory wobec Bożej woli. Woli zawartej w spisanym Słowie, gdzie zawarte jest także bardzo ważne ostrzeżenie:

1 Tym. 6:3-4 Jeśli ktoś inaczej naucza i nie trzyma się zdrowych słów naszego Pana Jezusa Chrystusa i nauki zgodnej z pobożnością ten jest nadęty i nic nie wie, lecz ma chorobliwą skłonność do dociekań i sporów o słowa, z których rodzą się zawiść, spory, złorzeczenia, złośliwe podejrzenia;

Ja wiem w jakim miejscu relacji z Bogiem, jestem na kolanach. Święty Paweł w Liście do Rzymian jest przecież napisazne

Rzym. 9:20-21 Człowieku! Kimże ty jesteś, że prowadzisz spór z Bogiem? Czy naczynie gliniane może powiedzieć do tego, kto je ulepił: Dlaczego mnie takim uczyniłeś?  Czy garncarz nie ma władzy nad gliną, żeby z tej samej bryły zrobić jedno naczynie do użytku zaszczytnego, a drugie do niezaszczytnego?;

Warto w tym miejscu wskazać nieco absurdalny, ale doskonale oddający bezsens wyrywania z kontekstu treści Pisma, stosując z niego przy okazji wróżbę o której pisałem wczesniej. Przykład przejaskrawiony ale doskonale pokazujący prowadzenie w ten sposób przez jakiegoś ducha –

Wtedy rzucił te srebrniki w świątyni i oddalił się, a potem poszedł i powiesił się   (Mat. 27:5)

Wtedy Jezus mu powiedział: Idź i ty czyń podobnie. (Łuk. 10:37)

---

Mądrość urojona

Pytanie o pychę, wobec ciągłego przekonania rozmówcy o własnej wyjątkowości, która została potwierdzona obecnością w niej jakiegoś ducha, jest co najmniej nie na miejscu. Świadczy także o tym, że żaden argument dotyczący żywego Słowa Bożego nie trafił do rozmówcy. Nastąpiła tu kolejna próba pewnej manipulacji, dotycząca mojego przekonania o własnych racjach, podczas gdy w ciągu całej rozmowy opierałem się nie na własnych przekonaniach tylko na żywym Słowie Bożym.

Jana 2:20 Ale wy macie namaszczenie od Świętego i wiecie wszystko.

Interlokutor nie widzi problemu w braku poparcia kontekstowego w Słowie Bożym do swoich przekonań, jako że to nie słowo Boże prowadzi, tylko prywatne objawienie ducha, uważanego za Ducha Świętego, także niezgodnie z treścią i kontekstem Pisma Świętego. Najważniejsze jest prowadzenie przez jakiegoś ducha, a jego brak to tylko martwa litera. Znów bez dokonania analizy treści i kontekstu Pisma dotyczących wspominanej wcześniej już martwej litery prawa.

Zaskakująca jest końcowa pochwała, że jest to lepsze niż zwiedziony katolicyzm. Otóż słowo Boże i Jego wola, nie są napełnione odcieniami szarości. Słowo Boże jest, nawiązując do współczesności, zero-jedynkowe. Jeśli coś nie jest zgodne z wolą Bożą, to nie jest ciut niezgodne, troszeczkę niezgodne, trochę niezgodne, nieco odstające, tylko zwyczajnie niezgodne. Dlatego święty Paweł nakazywał Tytusowi całkowitą zgodność doktrynalną ze spisaną, zdrową nauką Słowa:

Tyt. 2:1 Ty zaś mów to, co jest zgodne ze zdrową nauką.

Problem z przeinaczaniem żywego słowa Bożego nie jest nowy. Pisał o tym już święty Paweł w liście do Galacjan

Gal. 1:6-9 Dziwię się, że tak szybko dajecie się odwieść od tego, który was powołał ku łasce Chrystusa, do innej ewangelii;  Która nie jest inną; są tylko pewni ludzie, którzy was niepokoją i chcą wypaczyć ewangelię Chrystusa. Lecz choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam ewangelię inną od tej, którą wam głosiliśmy, niech będzie przeklęty. Jak powiedzieliśmy przedtem, tak i teraz znowu mówię: Gdyby wam ktoś głosił ewangelię inną od tej, którą przyjęliście, niech będzie przeklęty.

K. W.

---

Zobacz w temacie

• Jeszcze kościół czy już sekta?
• Zielonoświątkowstwo a choroby umysłowe i uzależnienia
• Zielonoświątkowy spirytyzm
• Halucynacje staruszki z Valdres
  .
• Dar Ducha Świętego dla was i waszych dzieci
• Kto mnie miłuje będzie miał sny, wizje i proroctwa
• Świadectwem Jezusa jest duch proroctwa
• Gdybyście przyjęli innego ducha…
• Grzech zielonoświątkowstwa
• Dwanaście kroków zeloty zielonoświątkowstwa,
  .
• Ekspozycja 1 Listu do Koryntian, rozdziały 12, 13 i 14
• Słowo od Boga? Ocena współczesnego daru proroctw
• Dar języków
• A takie znaki będą towarzyszyć
• A takie znaki: pozycja Marka 16 w Słowie Bożym
• A takie znaki będą towarzyszyć: szaleństwo zielonoświątkowych podróbek
  .
• Chrzest Duchem Świętym
• Chrzest w Duchu a napełnienie Duchem Świętym
• Chrzest w Duchu Świętym a zbawienie
  .
• Dzisiejsza pseudo ewangelia
• Samozwiedzeni pseudouzdrowieniami
  .
• Trzy fale pentekostalizmu
• Prekursorzy współczesnego zielonoświątkowego zwiedzenia
• Chrzest Duchem Świętym
• Mówienie językami
• Trwa jące proroctwo