Sprawiedliwość przypisana czy udzielona?

utworzone przez | lut 24, 2022 | Prima Scriptura, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana

Czym jest sprawiedliwość?

Pozycja heretycka: .

„Wielu ludzi uważa, że ​​usprawiedliwiony oznacza” tak, jakbym nigdy nie zgrzeszył”. Innymi słowy, Bóg mówi:„Zaliczam cię do sprawiedliwych, chociaż tak naprawdę sprawiedliwym nie jesteś.” Prawdą jest, że Bóg składa takie oświadczenie, ale istnieje również rzeczywistość prawości [przed Bogiem]. Nie tylko jesteśmy uznani za prawych; jesteśmy uczynieni sprawiedliwymi” – John MacArthur, Usprawiedliwienie przez wiarę, s. 98

Jedna z największych debat wśród tych, którzy twierdzą, że są „chrześcijanami”, wśród różnych denominacji, brzmi:

czy jesteśmy zbawieni na podstawie przypisanej sprawiedliwości, udzielonej sprawiedliwości, czy też kombinacji obu?

Ten problem można łatwo rozwiązać, jeśli polegamy na Słowie Bożym i kłaniamy się przed nim.

Definicja sprawiedliwości

Po pierwsze, czym jest sprawiedliwość? Ściśle mówiąc, kiedy Biblia mówi w kategoriach podstawy zbawienia, usprawiedliwienia przed Bogiem, i kiedy mówi o przydatności i prawie do nieba, sprawiedliwość odnosi się do doskonałego zadośćuczynienia świętemu Prawu Bożemu i nieugiętej sprawiedliwości wypracowanej i zapewnionej przez Boga w posłuszeństwie i śmierci Jego Syna, Pana Jezusa Chrystusa.

Rzym. 1:16-17 16. Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka. 17. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga z wiary w wiarę, jak jest napisane: Sprawiedliwy będzie żył z wiary.

.

Rzym. 3:21-26 21. Lecz teraz bez prawa została objawiona sprawiedliwość Boga, poświadczona przez prawo i proroków. 22. Jest to sprawiedliwość Boga przez wiarę Jezusa Chrystusa dla wszystkich i na wszystkich wierzących. Nie ma bowiem różnicy. 23. Wszyscy bowiem zgrzeszyli i są pozbawieni chwały Boga; 24. A zostają usprawiedliwieni darmo, z jego łaski, przez odkupienie, które jest w Jezusie Chrystusie. 25. Jego to Bóg ustanowił przebłaganiem przez wiarę w jego krew, aby okazać swoją sprawiedliwość przez odpuszczenie, w swojej cierpliwości, przedtem popełnionych grzechów; 26. Aby okazać swoją sprawiedliwość w obecnym czasie po to, aby on był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, kto wierzy w Jezusa.

.

Rzym. 10:4  Końcem bowiem prawa jest Chrystus ku sprawiedliwości każdego, kto wierzy.

Sprawiedliwość w tym sensie odnosi się do całej zasługi dzieła Chrystusa na rzecz wybranych Bożych, jako ich Pośrednika i Poręczyciela. Słowo Boże mówi nam wyraźnie, że grzesznicy mogą być zbawieni, usprawiedliwieni przed Bogiem, przystosowani i uprawnieni do całego Nieba w oparciu wyłącznie o przypisaną im sprawiedliwość Chrystusa.

Rzym. 5:18-21 18. Tak więc, jak przez przestępstwo jednego na wszystkich ludzi spadł wyrok ku potępieniu, tak też przez sprawiedliwość jednego na wszystkich ludzi spłynął dar ku usprawiedliwieniu dającemu życie. 19. Jak bowiem przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo jednego wielu stało się sprawiedliwymi. 20. A prawo wkroczyło po to, aby obfitował grzech. Lecz gdzie grzech się rozmnożył, tam łaska tym bardziej obfitowała; 21. Aby, jak grzech królował ku śmierci, tak też łaska królowała przez sprawiedliwość ku życiu wiecznemu przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana.

.

2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.

.

Filip. 3:7-10 7. Lecz to, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę. 8. Owszem, wszystko uznaję za stratę dla znakomitości poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana, dla którego wszystko utraciłem i uznaję to za gnój, aby zyskać Chrystusa; 9. I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej która jest z prawa, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusa, to jest sprawiedliwość z Boga przez wiarę; 10. Żeby poznać jego i moc jego zmartwychwstania oraz swój udział w jego cierpieniach, upodabniając się do jego śmierci

Przypisanie oznacza, że ​​zasługa Chrystusowego dzieła mediacji jest prawnie przypisana wybranym, na ich konto, tak aby zostali zbawieni, usprawiedliwieni, przygotowani i uprawnieni do wszelkiego zbawienia w oparciu o sprawiedliwość, której osobiście nie uczynili, sprawiedliwość Chrystusa, ich Zastępcy i Poręczyciela.

To jest zbawienie z łaski!
.

Jedyna podstawa zbawienia

Pozycja heretycka: .

„Pozwólcie, że wtrącę ważne wyjaśnienie, o które pytają ludzie: czy prawdy i błogosławieństwa są zasadami jak dostać się do królestwa, czy też są zasadami, jak żyć, gdy już się jest w królestwie? Odpowiedź brzmi: tak, są obydwoma” – John MacArthur, Kingdom living here and now s. 88

Biblia nie zna takiego terminu, jak udzielona sprawiedliwość, jednak kiedy ludzie się do tego odnoszą, większość ma na myśli działanie Ducha Świętego w grzeszniku, aby dać grzesznikowi życie duchowe (zasada życia i pobożności), wiarę, upamiętanie, miłość, pokorę i wszystkie łaski Ducha.

Te cudowne łaski Ducha są udzielane, wlewane i wszczepiane grzesznikowi za pośrednictwem serca (umysłu, uczuć i woli). Te rzeczy nie są zasługą dzieła, jakim jest sprawiedliwość, którą stworzył Chrystus. Są to moralne cechy charakteru dobrowolnie dane wybranym Bożym na mocy ich jedności z Chrystusem oraz jako owoc i rezultat Jego sprawiedliwości im przypisanej.

Rzym. 8:32 On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale wydał go za nas wszystkich, jakże nie miałby z nim darować nam wszystkiego?

Dlatego te błogosławione i konieczne łaski Ducha nie mogą stanowić żadnej części podstawy zbawienia, usprawiedliwienia przed Bogiem, ani nie mogą uczynić nas godnymi lub uprawnionymi do jakiejkolwiek części Nieba. Wszystkie są niezbędne do zbawienia, ale nie jako podstawa zbawienia. Wszystkie one są owocem i skutkiem dzieła Chrystusa, który jest jedyną podstawą zbawienia.
.

Przypisana sprawiedliwość

Tak więc prawdą jest, że w zbawieniu musi być przypisana zasługa czynu i muszą być nadawane moralne cechy charakteru. Sprawiedliwość Chrystusa jest przypisywana jako jedyna podstawa zbawienia, jako jedyna zasługa, która czyni nas godnymi i uprawnionymi do całego Nieba, aby On mógł mieć pierwszeństwo we wszystkim. W rezultacie Duch Święty działa aby doprowadzić wybranych Bożych do zbawczego poznania Chrystusa i Jego sprawiedliwości jako jedynej podstawy. Bóg Duch Święty wskazuje nam i wielbi Boga wcielonego Syna.

Jan. 16:13-14 13. Lecz gdy przyjdzie on, Duch prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę. Nie będzie bowiem mówił sam od siebie, ale będzie mówił to, co usłyszy, i oznajmi wam przyszłe rzeczy. 14. On mnie uwielbi, bo weźmie z mojego i wam oznajmi.

Sprawiedliwość, zasługa dzieła Chrystusa dla nas, jest przypisywana jako jedyna podstawa zbawienia. Życie duchowe i wszystko, co ono obejmuje, jest nam udzielane przez Ducha Świętego jako owoc i skutek dzieła Chrystusa dla nas. Mylić to w ten sposób, jakby dzieło Ducha Świętego w nas stanowiło jakąś część podstawy naszego zbawienia, to czynić zbawienie sprawą uczynków, a nie łaski.
.

Herezja udzielonej sprawiedliwości

Sprawiedliwość Chrystusa nie może być udzielona grzesznikowi, ponieważ zasługa dzieła nie może być udzielona lub wlana. To może być tylko przypisane grzesznikowi.

Życie duchowe, zbawcza wiara, upamiętanie, miłość i pokora nie mogą być przypisane grzesznikowi, ponieważ moralna jakość charakteru nie może być przypisywana ani zaliczana na ich rachunek. Można jej tylko udzielić.

Tylko w ten sposób może być uwielbiony Bóg, wywyższony Chrystus, a grzesznicy zostaną zbawieni w sposób, który usuwa z nich wszelką chlubę. Bóg nie może zbawić grzeszników w oparciu o jakąkolwiek moralną cechę charakteru wlaną w nich ani w oparciu o to, co Duch Święty im umożliwi.

Czemu? Jest tak dlatego, że Bóg jest święty i sprawiedliwy i nie może zbawić grzeszników ani upoważnić ich do Nieba w oparciu o cokolwiek mniej niż doskonałe zadośćuczynienie Jego świętemu prawu i nieugiętej sprawiedliwości. Właśnie dlatego termin „udzielona sprawiedliwość” jest mylący. Wielu sugeruje lub wywodzi z tego, że Bóg Duch Święty umożliwia grzesznikowi osiągnięcie lub przynajmniej stopniowy wzrost w kierunku doskonałego standardu Bożego świętego prawa. Dlatego wyobrażają sobie, że Bóg ich zbawi, pobłogosławi lub upoważni do jakiejś części zbawienia na podstawie tego, do czego zostali uzdolnieni, a nie tylko na podstawie tego, co uczynił Chrystus.

To jest zbawienie z uczynków!

Wszystkie łaski Ducha Świętego udzielone Bożym wybranym, chociaż są doskonałe jako dane przez Ducha, kiedy udzielone lub wlane grzesznikowi stają się skażone grzechem.

Rzym. 7:14-24 14. Gdyż wiemy, że prawo jest duchowe, ale ja jestem cielesny, zaprzedany grzechowi. 15. Tego bowiem, co robię, nie pochwalam, bo nie robię tego, co chcę, ale czego nienawidzę, to robię. 16. A jeśli robię to, czego nie chcę, zgadzam się z tym, że prawo jest dobre. 17. Teraz więc już nie ja to robię, ale grzech, który we mnie mieszka. 18. Gdyż wiem, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro, bo chęć jest we mnie, ale wykonać tego, co jest dobre, nie potrafię. 19. Nie czynię bowiem dobra, które chcę, ale zło, którego nie chcę, to czynię. 20. A jeśli robię to, czego nie chcę, już nie ja to robię, ale grzech, który we mnie mieszka. 21. Odkrywam więc w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, trzyma się mnie zło. 22. Mam bowiem upodobanie w prawie Bożym według wewnętrznego człowieka. 23. Lecz widzę inne prawo w moich członkach, walczące z prawem mego umysłu, które bierze mnie w niewolę prawa grzechu, które jest w moich członkach. 24. Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci?

Wiara nie jest zasługą

Nasza wiara, chociaż opiera się na doskonałej sprawiedliwości Chrystusa, sama nie jest jeszcze doskonałą wiarą. Nasza miłość nie jest jeszcze miłością doskonałą. Nasze posłuszeństwo nie jest jeszcze doskonałym posłuszeństwem. I chociaż powinniśmy starać się dokonać wielkich ulepszeń w tych obszarach, kiedy to robimy, nie możemy powiedzieć, że jesteśmy bardziej święci lub bardziej sprawiedliwi niż jesteśmy w Chrystusie na mocy Jego przypisanej sprawiedliwości. Dlatego nie możemy oczekiwać, że Bóg nas zbawi lub upoważni nas do jakiejkolwiek części Nieba w oparciu o te rzeczy lub cokolwiek innego, co jest nam udzielane.

Tak, musimy mieć wiarę, abyśmy zostali zbawieni, ale nigdy nie wolno nam wierzyć, że wiara stanowi jakąkolwiek część podstawy naszego zbawienia lub jakąkolwiek część naszego prawa do nieba. W tym celu musimy patrzeć tylko na przypisaną sprawiedliwość Chrystusa! To wysławia Boga, który usprawiedliwia bezbożnych w oparciu o sprawiedliwość Jego Syna.

To wysławia Chrystusa, który był posłuszny, cierpiał, krwawił i umarł, aby ustanowić sprawiedliwość, która umożliwiłaby Bogu usprawiedliwienie grzeszników i upoważnienie ich do całego Nieba. To usuwa wszelkie podstawy do chlubienia się w zbawionych grzesznikach  i inspiruje ich do miłości i posłuszeństwa bez legalizmu.

Zbawienie opiera się na sprawiedliwości Chrystusa darmo przypisanej i otrzymanej przez wiarę. Zbawienie nie opiera się na jakiejkolwiek tak zwanej sprawiedliwości udzielonej. Ponownie, prawdą jest, że żaden grzesznik nie zostanie zbawiony bez działania Ducha Świętego udzielającego życia duchowego, zbawczej wiary, prawdziwego upamiętania, Bożej miłości i pokory, ale wszystkie te rzeczy wskazują nam na Chrystusa i tylko Jego sprawiedliwość jako jedyną podstawę, na której Bóg zbawi grzeszników i da im prawo do nieba. Jak napisał John Bunyan:

„Nie ma innego sposobu, aby grzesznicy mogli być usprawiedliwieni z przekleństwa prawa w oczach Boga, niż przez przypisanie tej sprawiedliwości dawno temu dokonanej przez i nadal przebywającej z Osobą Jezusa Chrystusa ”.

Uczynki sprawiedliwości

Pozycja heretycka: .

„Jeśli ktoś mówi, że wiara to proste wierzenie, co ma przez to na myśli?  Czy to oznacza, że wiara nie jest czynna? I jest to coś w mojej głowie i tyle? Wierzę, że wiara w Nowym Testamencie, zbawiająca wiara […] to sposób życia.” – John MacArthur, The Lordship Controversy

Co zatem ma na myśli Pismo Święte, kiedy mówi o czynieniu sprawiedliwości.

1 Jana 2:29 Jeżeli wiecie, że on jest sprawiedliwy, wiedzcie też, że każdy, kto czyni sprawiedliwość, z niego się narodził.

.

1 Jana 3:7 Dzieci, niech was nikt nie zwodzi. Kto czyni sprawiedliwość, jest sprawiedliwy, tak jak i on jest sprawiedliwy. 

Jak w każdym przypadku interpretacji Pisma Świętego, znaczenie determinuje kontekst. Czynienie sprawiedliwości nie oznacza, że Duch Święty umożliwia wierzącemu doskonałe zaspokojenie świętego prawa Bożego i nieugiętej sprawiedliwości. Byłoby to sprzeczne z Jego głównym celem – wskazywaniem nam Chrystusa i sprawianiem, abyśmy odpoczywali tylko w Nim jako w Tym, który zadowolił Boże prawo i sprawiedliwość. Czynienie sprawiedliwości nie oznacza, że Duch Święty udziela nam zasady, które umożliwiają stopniowe osiąganie doskonałego Bożego standardu świętości. Jako wierzący mamy dążyć do świętości w naszym charakterze i postępowaniu, ale kiedy do tego dążymy, musimy pamiętać o dwóch rzeczach:

1. Chociaż jesteśmy wolni od winy, potępienia i skalania grzechu względem naszych osób, w tym życiu nigdy nie będziemy wolni od mocy, wpływu i obecności grzechu w naszym charakterze i postępowaniu. W tym sensie będziemy wolni od grzechu tylko w następnym życiu. Do tego czasu jesteśmy grzesznikami w naszym charakterze i postępowaniu, a gdy wzrastamy w łasce i wiedzy, coraz bardziej zdajemy sobie sprawę, jak grzeszni jesteśmy. Coraz bardziej będziemy zdawać sobie sprawę, że nasze wysiłki, aby być świętymi, nie mogą nas uświęcić i nie uprawniają nas do jakiejkolwiek części dziedzictwa łaski. To nieustannie prowadzi nas do Chrystusa po pocieszenie i pewność. Nieustannie sprawia, że błagamy jedynie o Jego sprawiedliwość jako o nasze pełne prawo do całego Nieba.

2. Zanim zrobimy pierwszy krok w dążeniu do świętości lub w wykonywaniu dobrych uczynków, jesteśmy już całkowicie usprawiedliwieni, uświęceni, sprawni i uprawnieni do całego Nieba w oparciu o przypisaną sprawiedliwość Chrystusa. Mamy biec w chrześcijańskim wyścigu, wytrwać w wierze, chodzić w światłości, starać się przynosić owoce i przynosić dobre uczynki, nie po to, aby stać się świętymi, ale wszystko to mamy czynić jako pełnoprawni święci tylko na mocy Chrystusa i Jego sprawiedliwości.

Czynienie sprawiedliwości jest zatem postępowaniem według szczególnego standardu, a tym standardem jest Ewangelia – Boża obietnica, że nas zbawi (w tym działanie Ducha Świętego w nas), pobłogosławi nas, zachowa nas i uprawnia do całego Nieba w oparciu o przypisaną sprawiedliwość Chrystusa. Czynienie prawości to chodzenie i życie w wierze w Chrystusa, dążenie do posłuszeństwa Bogu, nie po to, aby być uprawnionym do jakiejkolwiek części Nieba, ale ponieważ już jesteśmy w pełni uprawnieni do Nieba w Chrystusie.

Rzym. 12:1-2 1. Proszę więc was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali wasze ciała jako ofiarę żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest wasza rozumna służba. 2. A nie dostosowujcie się do tego świata, ale przemieńcie się przez odnowienie waszego umysłu, abyście mogli rozeznać, co jest dobrą, przyjemną i doskonałą wolą Boga.

,

Efez. 1:3 Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który pobłogosławił nas wszelkim duchowym błogosławieństwem w miejscach niebiańskich w Chrystusie.

.

Kol. 2:9-10 9. Gdyż w nim mieszka cieleśnie cała pełnia Bóstwa. 10. I jesteście dopełnieni w nim, który jest głową wszelkiej zwierzchności i władzy

Czynienie sprawiedliwości jest postępowaniem zgodnie z regułą Ewangelii.

Gal. 6:14  Co do mnie, nie daj Boże, abym się miał chlubić z czegoś innego, jak tylko z krzyża naszego Pana Jezusa Chrystusa, przez którego świat jest ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata.

Legalizm

Ostatnia uwaga w kwestii terminu „udzielona sprawiedliwość”. Ci, którzy upierają się przy używaniu tego terminu, są zwykle bardzo nieugięci przeciwko używaniu terminu „progresywne uświęcenie”. Mówią, że „progresywne uświęcenie” nie jest terminem biblijnym i prowadzi ludzi do błędnych myśli o biblijnym uświęceniu. Słyszałem, jak ludzie bronią używania tego terminu, twierdząc, że mają na myśli wzrost w łasce. Zgadzam się, że „progresywne uświęcenie” nie jest terminem biblijnym, a większość używających go ma na myśli, że wierzący stają się coraz bardziej święci dzięki wysiłkom posłuszeństwa Bożym przykazaniom.

To jest legalizm i sprzeciw wobec Ewangelii.

Ale twierdzę, w świetle tego, co zostało tutaj napisane, że użycie terminu „udzielona sprawiedliwość” jest równie mylące i może być również legalistyczne. Ani „progresywne uświęcenie”, ani „udzielona sprawiedliwość” nie są terminami biblijnymi. Nie oznacza to, że możemy używać tylko słów i wyrażeń, które są dokładnie cytowane z Biblii. Gdyby to była prawda, nie używalibyśmy terminu „Trójca” ani słowa „suweren”. Wiemy jednak, że są to terminy biblijne, ponieważ przekazują właściwe znaczenie biblijnej prawdy. Nie mylą kwestii prawdy. Wszelkie słowa lub wyrażenia, które mylą kwestie prawdy i życia, należy odrzucić. Prawdą jest, że niektórzy ludzie przekręcają i wyrywają z kontekstu każde słowo lub frazę. Piotr mówił o tych, którzy przekręcają Pismo Święte „na własną zgubę”.

2 Piotra 3:16 Jak też mówi o tym we wszystkich listach. Są w nich pewne rzeczy trudne do zrozumienia, które, podobnie jak inne Pisma, ludzie niedouczeni i nieutwierdzeni przekręcają ku swemu własnemu zatraceniu.

Nie możemy tego powstrzymać, ale kiedy słowa i wyrażenia historycznie i nieustannie wprowadzały ludzi w zakłopotanie i sugerowały rzeczy sprzeczne z Pismem Świętym, musimy je odrzucić. Prawda jest ważniejsza niż nasze własne ego i reputacja.

Na podstawie: “Imputed or Imparted – Which?”  Pastor Bill Parker

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email