Spis treści
Definicje
Rozpatrując sprawę małżeństwa i rozwodu musimy przyjąć biblijne definicje następujących słów:
παρθένος parthenos – osoba dziewicza – czyli taka, która nigdy nie wstąpiła w związek małżeński
ἄγαμος agamos – osoba nieżonata – czyli osoba rozwiedziona
χήρα chéra – osoba owdowiała – czyli osoba, której małżonek umarł
Musimy także mieć na uwadze wiarę małżonków, gdzie zachodzą trzy możliwości:
- Obydwoje są osobami wierzącymi (chrześcijanami)
- Jedno jest wierzące, drugie niewierzące
- Obydwoje są osobami niewierzącymi
Nierozerwalny związek
Słowo Boże czyni małżeństwo świętym i nierozerwalnym związkiem (tj. takim, którego rozerwanie stanowi grzech). W każdym przypadku małżeństwo jest uświęcone przez Boga i posiada swoje obowiązki i przywileje.
Mat. 19:5-6 5 I powiedział: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i połączy się ze swoją żoną, i będą dwoje jednym ciałem. 6 A tak już nie są dwoje, ale jedno ciało. Co więc Bóg złączył, człowiek niech nie rozłącza.
Rzym. 7:2 Zamężna kobieta bowiem, dopóki mąż żyje, jest z nim związana prawem, a jeśli mąż umrze, zostaje uwolniona od prawa męża.
1 Kor. 7:39 Żona jest związana prawem, dopóki żyje jej mąż. Jeśli mąż umrze, wolno jej wyjść za kogo chce, byle w Panu.
1 Kor. 7:2 Jednak, aby uniknąć nierządu, niech każdy ma swoją żonę i każda niech ma swojego męża.
1 Kor. 7:3 Niech mąż oddaje powinność żonie, podobnie i żona mężowi.
Hebr. 13:4 Małżeństwo jest godne czci u wszystkich i łoże nieskalane. Rozpustników zaś i cudzołożników osądzi Bóg.
Efez. 5:22-23 22 Żony, bądźcie poddane swoim mężom jak Panu. 23 Bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus głową kościoła, jest on też Zbawicielem ciała.
Efez. 5:28 Tak też mężowie powinni miłować swoje żony jak własne ciało. Kto miłuje swoją żonę, samego siebie miłuje.
Tyt. 2:4 Niech (starsze) uczą młodsze kobiety rozsądku, jak mają kochać swoich mężów i dzieci;
1 Piotra 3:7 Podobnie wy, mężowie, żyjcie z nimi umiejętnie, okazując im szacunek jako słabszemu naczyniu kobiecemu i jako tym, które współdziedziczą łaskę życia, aby wasze modlitwy nie doznały przeszkód.
Zatem małżeństwo, niezależnie od wiary małżonków, to związek dwóch i tylko dwóch osób, które:
- są ze sobą związane prawem
- jest to związek nierozerwalny
- trwa, aż do śmierci któregoś z małżonków
- stają się jednością i mają utworzyć autonomiczną jednostkę rodzinną
- mają być sobie wierne
- celem małżeństwa jest uniknięcie nierządu
- dlatego też, jeśli to tylko możliwe małżonkowie mają ze sobą współżyć fizycznie
- łoże małżeńskie ma być nieskalane, jest przeznaczone wyłącznie dla obojga małżonków, nie ma możliwości dołączania do niego dodatkowych partnerów
- mąż jest głową związku małżeńskiego, kobieta ma być uległa
- małżonkowie mają się wzajemnie miłować oraz miłować swoje dzieci
- mężowie mają postępować z żonami rozważnie
- małżeństwo ma charakter fizyczny i duchowy
.
Podstawy do rozwodu
Istnieją dwa przypadki, gdy Bóg zezwala chrześcijaninowi na rozwód, a co za tym idzie ponowne małżeństwo:
Nierządny współmałżonek
Mat. 5:32 Lecz ja wam mówię: Kto oddala swoją żonę – poza przypadkiem nierządu – prowadzi ją do cudzołóstwa, a kto żeni się z oddaloną, cudzołoży.
Jeśli małżonek zdradzi fizycznie, jego partner ma prawo do rozwodu. Nie oznacza to, że strona pokrzywdzona jest zobowiązana do wystąpienia o rozwód (może wystąpić, bo ma prawo, lecz nie musi). Mając na uwadze cierpliwość Boga w stosunku do Izraela i Jego chęć odpuszczania alternatywą jest rozmowa małżonków w celu naprawy sytuacji. Jeśli partner nie chce się z tego grzechu upamiętać, zdradzana osoba jest wolna i może ponownie wyjść za mąż.
Niewyobrażalnym jest, aby w nierządzie trwał chrześcijanin, ponieważ:
- zgodnie z 1 Jana 1:6 Jeśli mówimy, że mamy z nim społeczność, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie czynimy prawdy.
- a według 1 Kor. 6:9 Czy nie wiecie, że niesprawiedliwi nie odziedziczą królestwa Bożego? Nie łudźcie się: ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani zniewieściali, ani mężczyźni współżyjący ze sobą;
W Mateusza 5 Jezus dokonał interpretacji słów zawartych w Księdze Powtórzonego Prawa
5 Mojż. 24:1-2 1 Jeśli mężczyzna poślubi kobietę i zostanie jej mężem, a potem zdarzy się, że nie znajdzie ona upodobania w jego oczach, gdyż znalazł u niej coś nieprzyzwoitego, wtedy wypisze jej list rozwodowy, wręczy go jej i odprawi ją ze swego domu. 2 A gdy ona opuści jego dom, może wyjść za mąż za innego.
Żydzi interpretowali te słowa dość swobodnie, powodem oddalenia żony mogło być cokolwiek. Jednak uściślenie dokonane przez Pana Jezusa zakłada, że jeśli do rozwodu nie dochodzi z powodu niewierności małżeńskiej, wtedy ponowne małżeństwo jest uważane za cudzołóstwo, ponieważ Bóg nie uznaje takiego rozwodu.
.
Poganin nie chce małżeństwa z osobą wierzącą
1 Kor. 7:15 Lecz jeśli niewierzący chce odejść, niech odejdzie. W takich przypadkach ani brat, ani siostra nie są w niewoli. Bóg zaś powołał nas do pokoju.
Gdy niewierzący chce odejść, niech odejdzie a wierzący staje się osobą wolną i ma prawo ponownie wyjść za mąż.
.
Gdy opuszcza “osoba wierząca”
Godnym zastanowienia jest sytuacja, gdy jedno z małżonków, twierdzące, że jest chrześcijaninem, opuszcza drugie i nie ma żadnego starania o rodzinę, którą pozostawiło. Zgodnie z nauką Pisma taka osoba jest gorsza od niewierzącego.
1 Tym. 5:8 A jeśli ktoś nie dba o swoich, a zwłaszcza o domowników, ten wyparł się wiary i gorszy jest od niewierzącego.
Taka osoba nazwana jest gorszą od niewierzącego, jest apostatą. Tak więc i tutaj ma zastosowanie zasada wolności.
.
Brutalny małżonek
Brutalny małżonek bijący swojego partnera stanowi zagrożenie dla rodziny. Taka osoba może mówić, że chce trwać w związku małżeńskim z chrześcijaninem, jednak czyny tej osoby zaprzeczają temu. Obowiązkiem ofiary jest odejście od takiego małżonka, obowiązkiem społeczności chrześcijańskiej jest natychmiastowa pomoc pokrzywdzonej osobie. Obowiązkiem starszych zboru jest aktywna ochrona pokrzywdzonej osoby z użyciem wszystkich dostępnych środków, zgodnie z
1 Jana 3:16Po tym poznaliśmy miłość Boga, że on oddał za nas swoje życie. My również powinniśmy oddawać życie za braci.
Analiza 1 Kor. 7:1-39
Rozważmy 7 rozdział 1 listu do Koryntian pamiętając o definicjach słownikowych
παρθένος parthenos – osoba dziewicza – czyli taka, która nigdy nie wstąpiła w związek małżeński
ἄγαμος agamos – osoba nieżonata – czyli osoba rozwiedziona
χήρα chéra – osoba owdowiała – czyli osoba, której małżonek umarł
.
Dar wstrzemięźliwości
1 Co do spraw, o których mi pisaliście: Dobrze jest mężczyźnie nie dotykać kobiety.
.
Małżeństwo i pożycie małżeńskie
2 Jednak, aby uniknąć nierządu, niech każdy ma swoją żonę i każda niech ma swojego męża. 3 Niech mąż oddaje powinność żonie, podobnie i żona mężowi. 4 Żona nie ma władzy nad własnym ciałem, lecz mąż. Podobnie i mąż nie ma władzy nad własnym ciałem, lecz żona. 5 Nie okradajcie się z tego, chyba że za obopólną zgodą, na pewien czas, aby oddać się postowi i modlitwie. Potem znów się zejdźcie, żeby was szatan nie kusił z powodu waszej niepowściągliwości.
.
Wolność wyboru
6 Lecz to, co mówię, jest z pozwolenia, a nie z rozkazu.
.
Dar wstrzemięźliwości
7 Chciałbym bowiem, aby wszyscy ludzie byli tacy jak ja , ale każdy ma swój własny dar od Boga, jeden taki, a drugi inny.
.
Zasady dotyczące rozwodników i owdowiałych
ἄγαμος agamos – osoba nieżonata – czyli osoba rozwiedziona
χήρα chéra – osoba owdowiała – czyli osoba, której małżonek umarł
8 A do nieżonatych i wdów mówię: Dobrze będzie dla nich, jeśli pozostaną jak ja. 9 Lecz jeśli nie mogą się wstrzymać, niech wstąpią w stan małżeński. Lepiej jest bowiem wstąpić w stan małżeński niż płonąć.
.
Gdy przynajmniej jedno z wierzących małżonków chce żyć w separacji i nie doszło do skalania łoża małżeńskiego
10 Tym zaś, którzy trwają w związku małżeńskim, nakazuję nie ja, lecz Pan: Żona niech nie odchodzi od męża. 11 Lecz jeśli odeszłaby, niech pozostanie bez męża, albo niech się z mężem pojedna. Mąż również niech nie oddala żony.
.
Gdy niewierzący małżonek chce odejść od wierzącego
12 Pozostałym zaś mówię ja, a nie Pan: Jeśli któryś z braci ma żonę niewierzącą, a ta zgadza się z nim mieszkać, niech jej nie oddala. 13 A jeśli jakaś żona ma męża niewierzącego, a ten zgadza się z nią mieszkać, niech od niego nie odchodzi. 14 Mąż niewierzący bowiem jest uświęcony przez żonę, a żona niewierząca uświęcona jest przez męża. Inaczej wasze dzieci byłyby nieczyste, teraz zaś są święte. 15 Lecz jeśli niewierzący chce odejść, niech odejdzie. W takich przypadkach ani brat, ani siostra nie są w niewoli. Bóg zaś powołał nas do pokoju.
.
Nie wolno na siłę trzymać przy sobie niewierzącego małżonka, który chce odejść
16 Co bowiem wiesz, żono, czy zbawisz męża? Albo co wiesz, mężu, czy zbawisz żonę?
.
Najlepiej pozostać w stanie, w jakim zostało się powołanym
17 Jednak niech każdy postępuje tak, jak mu wyznaczył Bóg, zgodnie z tym, do czego go powołał Pan. Tak też zarządzam we wszystkich kościołach. 18 Został ktoś powołany jako obrzezany? Niech się nie staje nieobrzezanym. Został ktoś powołany jako nieobrzezany? Niech się nie obrzezuje. 19 Obrzezanie nic nie znaczy i nieobrzezanie nic nie znaczy, tylko zachowywanie przykazań Boga. 20 Niech każdy pozostanie w stanie, w jakim został powołany. 21 Zostałeś powołany jako niewolnik? Nie martw się tym. Lecz jeśli możesz stać się wolny, to raczej z tego skorzystaj. 22 Ten bowiem, kto został powołany w Panu jako niewolnik, jest wyzwoleńcem Pana. Podobnie ten, kto został powołany jako wolny, jest niewolnikiem Chrystusa. 23 Drogo zostaliście kupieni. Nie bądźcie niewolnikami ludzi. 24 Niech każdy, bracia, trwa przed Bogiem w takim stanie, w jakim został powołany.
.
Zarządzenia co do osób nigdy nie będących w związku małżeńskim
παρθένος parthenos – osoba dziewicza – czyli taka, która nigdy nie wstąpiła w związek małżeński
25 A co do osób dziewiczych nie mam nakazu Pańskiego, ale daję moją radę jako ten, któremu Pan dał miłosierdzie, aby był wiernym. 26 Uważam więc, że to jest dobre z powodu obecnych utrapień, że dobrze jest człowiekowi tak pozostać. 27 Jesteś związany z żoną? Nie szukaj rozłączenia. Jesteś rozwiązany od żony? Nie szukaj żony.
.
Konsekwencje małżeństwa
28 Ale jeśli się ożenisz, nie grzeszysz, i jeśli dziewica wyjdzie za mąż, nie grzeszy. Tacy jednak będą mieć utrapienie w ciele, a ja chciałbym wam tego oszczędzić. 29 Mówię to, bracia, ponieważ czas jest krótki. Odtąd ci, którzy mają żony, niech żyją tak, jakby ich nie mieli; 30 Ci, którzy płaczą, jakby nie płakali; ci, którzy się radują, jakby się nie radowali; ci, którzy kupują, jakby nie posiadali; 31 A ci, którzy używają tego świata, żeby nie nadużywali. Przemija bowiem postać tego świata. 32 Chcę, żebyście nie mieli trosk. Nieżonaty troszczy się o sprawy Pana, o to, jak się przypodobać Panu. 33 Lecz żonaty troszczy się o sprawy tego świata, o to, jak się przypodobać żonie. 34 Jest różnica między mężatką a dziewicą. Niezamężna troszczy się o sprawy Pana, o to, by była święta i ciałem, i duchem. Mężatka zaś troszczy się o sprawy tego świata, o to, jak się przypodobać mężowi.
.
Wolność wyboru
35 Mówię to dla waszego dobra, nie aby zarzucać na was sidła, ale żebyście godnie i przyzwoicie stali przy Panu, nie dając się rozproszyć.
.
Zalecenia dla rodziców niezamężnych córek
36 Jeśli ktoś uważa, że zachowuje się niewłaściwie wobec swojej dziewicy, gdyby przeszły już jej lata i jest taka potrzeba, niech czyni, co chce, bo nie grzeszy. Niech wyjdzie za mąż. 37 Lecz jeśli ktoś mocno postanowił w swym sercu, nie mając takiej potrzeby, ale panując nad własną wolą i osądził w swym sercu, że zachowa swoją dziewicę, dobrze czyni. 38 Tak więc ten, kto wydaje ją za mąż, dobrze czyni, ale ten, kto nie wydaje jej za mąż, lepiej czyni.
.
Zalecenia dla wierzących małżonków
39 Żona jest związana prawem, dopóki żyje jej mąż. Jeśli mąż umrze, wolno jej wyjść za kogo chce, byle w Panu. 40 Szczęśliwsza jednak będzie, jeśli tak pozostanie, zgodnie z moją radą. A sądzę, że i ja mam Ducha Bożego.
.
Uwaga końcowa
Nauczyciele odrzucający Biblijne wyjątki zezwalające na zawarcie ponownego małżeństwa tak naprawdę zbliżają się niebezpiecznie blisko do nauki, która została przez Pismo określona dość niepochlebnie:
1 Tym. 4:1-3
1 A Duch otwarcie mówi, że w czasach ostatecznych niektórzy odstąpią od wiary, dając posłuch zwodniczym duchom i naukom demonów;
.
2 Mówiąc kłamstwo w obłudzie, mając napiętnowane sumienie;
.
3 Zabraniając wstępować w związki małżeńskie, nakazując powstrzymywać się od pokarmów, które Bóg stworzył, aby je przyjmowali z dziękczynieniem wierzący i ci, którzy poznali prawdę.
Takie osoby często również odnoszą się do zdrowych form odżywiania, tym samym przymuszając do powstrzymywania się od tego, co Bóg stworzył, a w rzeczywistości mają napiętnowane sumienie i są kłamliwymi obłudnikami, którzy popadają w legalizm i słuchają raczej nauki demonów niż nauki Pisma Świętego, przed czym przestrzegał Apostoł Paweł.
Jan Kalwin
Jak Kalwin radził sobie z trudnymi kwestiami rozwodu z powodu cudzołóstwa i rozmyślnego opuszczenia? Chociaż małżeństwa powinny być stabilne i z założenia nierozerwalne, to założenie to było przezwyciężone, gdy którakolwiek ze stron zdradziła podstawowe dobro miłości małżeńskiej, popełniając cudzołóstwo lub złośliwie porzucając małżonka. „Chrystus pozwolił” niewinnemu małżonkowi w tych przypadkach ubiegać się o rozwód, a następnie ponownie zawrzeć związek małżeński, jeśli ma na to ochotę, powiedział Kalwin. Jeśli to możliwe, niewinny małżonek powinien starać się pogodzić z krnąbrną małżonką – idąc za przykładem Marii Panny i Józefa, kiedy po raz pierwszy dowiedział się o jej ciąży.
„Chociaż Bóg nie karze tych, którzy rozwodzą się na rozsądnych i zgodnych z prawem podstawach, chciał, aby małżeństwo zawsze było nienaruszalne”. – Jan Kalwin, Marriage Ordinance in CO 10/1: 41-44
I ponownie
„Ale byłoby surowym zabronić mężczyźnie ożenić się przez resztę życia, gdy jego żona rozwiodła się z nim z powodu cudzołóstwa, lub zabronić kobiecie, która została odrzucona przez męża, zwłaszcza jeśli mają trudności z zachowaniem obojętności seksualnej; jedna pobłażliwość koniecznie zabiera ze sobą drugą” – Jan Kalwin,
Komentując tekst Mateusza 5:31 Kalwin pisze iż zdradzona strona zostaje uwolniona od małżeństwa, tutaj powołuje się na drogę wyjątku zawartą w nauczaniu Pana Jezusa w wersecie 32:
“Ten mężczyzna (mówi on), który oddala swoją żonę i daje jej list rozwodowy, chroni się pod pozorem prawa: ale więź małżeńskie jest zbyt święta, aby można ją było rozwiązać z woli, a raczej z rozwiązłej przyjemności mężczyzn. Chociaż mąż i żona są zjednoczeni za obopólną zgodą, to jednak Bóg wiąże ich nierozerwalnymi więzami, aby potem nie mogli się rozstać. Tutaj dodany jest wyjątek, z wyjątkiem rozpusty: ponieważ kobieta, która zasadnie naruszyła ślub małżeński, zostaje słusznie odrzucona; ponieważ to z jej winy więź została zerwana, a mąż wyszedł na wolność.“- Jan Kalwin, komentarz do Mateusza 5:31 źródło
Następnie komentując werset 32 stwierdza, iż bezprawnie odprawiona żona ma prawo do ponownego małżeństwa:
“Jak wynika z aktu rozwodu, że kobieta została uwolniona od swojego byłego męża i może zawrzeć nowe małżeństwo, mężczyzna, który niesprawiedliwie i bezprawnie porzuca żonę, którą dał mu Bóg, jest słusznie potępiony za prostytucję żona innym.” – Jan Kalwin, komentarz do Mateusza 5:31 źródło
Zdradzony małżonek ma prawo do ponownego związku
„Pozostaje teraz, że dochodzimy do wyjątku, jaki czyni nasz Pan Jezus Chrystus, a mianowicie, że z powodu cudzołóstwa wolno mężczyźnie odprawić swoją żonę” (Mat. 19:9). Ponieważ mężczyzna ze swojej strony nie łamie wiary, którą pragnął, ale żona, która oddała się nierządowi całkowicie rozwiązuje małżeństwo i kala je, ponieważ nie ma już w nim żadnej świętości” […] „I w tym przypadku nie ma wątpliwości, że mężczyzna może ponownie się ożenić, jeśli w ten sposób oddali swoją żonę z powodu cudzołóstwa” – Jan Kalwin, sermons on Deuteronomy 24:1-4.
Grzeszny małżonek był w nieco gorszej pozycji względem zachowującego czystość wiary i sumienia. Kalwin nie zezwalał stronie winnej
„polecieć natychmiast do innego małżeństwa. Wolność ponownego zawarcia związku małżeńskiego powinna zostać odłożona na pewien czas, czy to na czas określony, czy do czasu, gdy niewinna strona ponownie zawrze związek małżeński”. – Jan Kalwin, Consilium, CO 10/1:231.
Konfesja Westminsterska z 1646 roku
Rozdział 24
.
5. Cudzołóstwo popełnione po zaręczynach a wykryte przed zawarciem małżeństwa, daje niewinnej stronie słuszną okazję do zerwania zaręczyn (Mat. 1:18-20). W przypadku cudzołóstwa po ślubie niewinna strona może wystąpić o rozwód (Mat. 5:31-32), a po rozwodzie poślubić inną osobę, tak jakby winna strona umarła. (3 Mojż. 20:10-12; Mat. 19:9; Rzym. 7:2-3).
.
6. Chociaż zepsucie człowieka jest takie, że może nadmiernie badać argumenty, aby rozdzielić tych, których Bóg złączył w małżeństwie, to jednak tylko cudzołóstwo lub takie rozmyślne porzucenie, którego nie może naprawić Kościół ani państwo ani sędzia jest wystarczającym powodem do rozwiązania więzów małżeńskich (Mat. 19:8-9; 1 Kor. 7:15; Mat. 19:6). Należy wtedy sprawę przeprowadzić publicznie i zgodnie z prawem, nie pozostawiając stronom możliwości działania według własnego uznania. (5 Mojż. 24:1-4).
Obiekcja i jej odrzucenie
Głównym zarzutem przeciwników ponownego małżeństwa po zgodnym z Biblijnym standardem rozwodzie jest błędna interpretacja tekstu 1 Listu do Koryntian:
1 Kor, 7:15 Lecz jeśli niewierzący chce odejść (χωρίζεται chorizetai), niech odejdzie (χωριζέσθω chorirezto). W takich przypadkach ani brat, ani siostra nie są w niewoli (δεδούλωται dedoulotai) Bóg zaś powołał nas do pokoju.
Według adwokatów nierozerwalności małżeństwa niewierzący małżonek, który rozrywa małżeństwo (χωρίζω chorizo) nie może rozerwać tego, co złączył Bóg: Co więc Bóg złączył (συνέζευξεν synezeuksen), człowiek niech nie rozłącza (χωριζέτω chorizeto – tryb rozkazujący)” (Mat. 19:6). Stąd opuszczony wierzący, chociaż nie jest w niewoli jest wciąż związany (συζεύγνυμι syzeugnemi).
Po pierwsze tekst Mat. 19:6 nie stanowi: małżeństwo jest nierozerwalne ponieważ jest złączone przez Boga, czy też, parafrazując, co więc Bóg złączył człowiek nie może rozerwać. Tekst informuje raczej, że człowiek nie powinien rozrywać tego co Bóg złączył a złamanie tego zakazu jest grzechem dla strony, która jest sprawcą rozerwania. W rzeczywistośći osoba niewierząca nie tylko rozrywa małżeństwo (χωρίζεται chorizetai – chce odejść) ale i dostaje na to przyzwolenie (χωριζέσθω chorirezto – niech odejdzie).
Po drugie analogicznie Bóg powiedział o zakazanym owocu: Nie będziecie z niego jeść ani go dotykać, abyście nie umarli. (1 Mojż. 3:3). Nie oznaczało to, iż człowiek tym samym stał się niezdolny do zjedzenia owocu. Raczej akt ten określony został jako grzech dla sprawcy.
Po trzecie w Liście do Filemona istnieje przypadek zbiegłego niewolnika Onezyma, który pomimo swojego odejścia nie przestał być prawnie uznawany za niewolnika swojego pana, Filemona. Zamiarem Onezyma była ucieczka na stałe, wrócił do prawowitego właściciela dopiero po namowie Pawła (Fielmona 1:10-14)
Filemon 1:15-16 Może bowiem dlatego oddalił się (ἐχωρίσθη echoristhe – rozerwał, odseparował, odszedł) na chwilę od ciebie, abyś go odzyskał na zawsze; Już nie jako niewolnika (δοῦλονdoulon)
Według ludzkiego prawa będący w niewoli człowiek odchodząc od pana (nawet z zamiarem permanentnego odejścia) nie przestawał być niewolnikiem (prawo rzymskie nakazywało ściganie takiego zbiega celem zwrócenia własności właścicielowi, który dalej był uznawany za będącego w niewoli). Według Bożego prawa, nadrzędnego wobec ludzkiego, wierzący małżonek nie pozostaje w niewoli, gdy niewierzący mąż lub żona, gardząc Bogiem i małżeństwem permanentnie odchodzi od niego. W pierwszym przypadku więzy nie zostały rozerwane permanentnie i stan niewoli pozostawał stanem faktycznym. W drugim stan niewoli zostaje anulowany, stąd więzy zostają rozerwane i pokrzywdzona strona zostaje uwolniona z tak nierównego jarzma.
Po czwarte w wersetach 10-11 czytamy o przypadku wierzących obu małżonków, którzy od siebie się separują. Jednak, gdyby doszło do takiego incydentu, żadne z wierzących małżonków nie ma prawa do ponownego małżeństwa, lecz mają się zejść albo pozostać w separacji W tym sensie oboje pozostają swoimi wzajemnymi niewolnikami ciągłe związanymi więzami małżeńskimi (bez wolności do ponownego małżeństwa) Ponieważ obydwoje są wierzący, działanie Ducha Świętego w obu osobach jest założone apriori, a wraz z nim dobra i konieczna konsekwencja pojednania (niech się zejdą).
Teraz jeśli ta sama zasada dotyczy małżeństwa mieszanego całkowicie niezasadnym byłoby podanie nowej, wyróżniającej się zasady uwalniającej z niewoli. Stąd podsumowanie wersetu 16: Co bowiem wiesz, żono, czy zbawisz męża? Albo co wiesz, mężu, czy zbawisz żonę? jest znamienne. Ponieważ nie wiadomo czy niewierzący małżonek się nawróci, a co za tym idzie nie wiadomo, czy zechce się zejść, osoba wierząca nie jest w niewoli takiego związku.
Po piąte małżeństwo to węzeł, który wiąże dwie osoby, kobietę i mężczyznę i właśnie to związanie czyni ich jedno. A zatem, skoro ten węzeł wyjątkowo może zostać rozwiązany, wtedy nie są już jedno. Mąż + żona = jedno ciało, czyli mąż-żona=dwa (oddzielne) ciała. Było jedno, ale są znowu dwa – następuje przywrócenie stanu sprzed małżeństwa.
Po szóste odpowiadając na argument, jakoby Pan zezwolił tylko na wyrażenie zgody na rozwód – jest to nadinterpretacja, bowiem wg prawa ludzkiego (wg którego zawierano i rozwiązywano małżeństwa), tak hebrajskiego jak i rzymskiego, zgoda współmałżonka na rozwód nie była warunkiem rozwodu. Implikacja – po co Pan miałby zezwalać na danie niepotrzebnej zgody?
Zobacz w temacie
- Nierząd wszeteczeństwo a cudzołóstwo
- Czy Luter zachęcał do nierządu?
- Białe małżeństwa, konsekrowane dziewice, celibat, niecne hucie i Boże rozwiązanie
- Kalwin o małżeństwie i życiu rodzinnym
