Spis treści
Spowiedź jak rosyjska ruletka
Definicja spowiedzi dokonana przez papistów zrównuje wyznanie grzechów ludzkiemu agentowi z pokutą; agent Watykanu ma moc odpuszczania grzechów a przez to udzielenia spowiadającemu się czasowej łaski zbawienia. Czasowej, ponieważ popełnienie śmiertelnego grzechu ponownie odcina delikwenta od zbawienia, co wymaga ponownej spowiedzi. Tak więc zbawienie „po katolicku” jest jak gra w rosyjską ruletkę – nigdy nie wiadomo na co się trafi gdy śmierć nadejdzie, łaska z uczynków (oksymoron, sprzeczność okoliczności, por. Rzym. 11:6) czy zatracenie wieczne… Watykańska ruletka będzie nazwą właściwie oddającą ryzyko praktykowania wiary papistów. W ich grze nie ma zwycięzców.
Poniżej definicja sakramentu pokuty w rozumieniu Rzymskich katolików gdzie pośrednikiem do Boga nie jest bilibjny jedyny pośrednik, Pan Jezus (1 Tym. 2:5), lecz rzymski kapłan:
„Nazywa się go sakramentem spowiedzi, ponieważ oskarżenie – spowiedź z grzechów przed kapłanem jest istotnym elementem tego sakramentu… Nazywa się go sakramentem przebaczenia, ponieważ przez sakramentalne rozgrzeszenie wypowiedziane słowami kapłana Bóg udziela penitentowi „przebaczenia i pokoju”.” – KKK art. 4, 1424 Sakrament pokuty i pojednania
Rzymski katolicyzm naucza, że jego kapłani sprawują władzę odpuszczania grzechów słuchając spowiedzi i udzielając ludziom przebaczenia (rozgrzeszenia), jako słudzy Boga i w Jego imieniu. Zapomnieli tylko wyjaśnić jak to się stało, że spowiedź uszna została ustanowiona dopiero na soborze laterańskim IV w roku 1215!
.
Bibilia a nauczanie Rzymu
Nauczanie o konfesjonale nie pochodzi z Biblii. Pismo Święte naucza natomiast, że grzechy może człowiekowi odpuścić jedynie Bóg i nie potrzeba do tego pośredników:
1. Psalmista informuje, że grzechy wyznawać należy Bogu
Psalm 32:5 Wyznałem ci swój grzech i nie kryłem mojej nieprawości. Powiedziałem: Wyznam moje występki PANU, a ty przebaczyłeś nieprawość mego grzechu
2. Jezus jest Bogiem i jako wcielony Bóg na ziemi odpuszczał grzechy
Marek 2:7 Czemu on mówi takie bluźnierstwa? Któż może przebaczać grzechy oprócz samego Boga?
3. Piotr nie wysłuchiwał spowiedzi Szymona czarnoksiężnika, który zapragnął kupić apostolską moc nakładania rąk w celu udzielania innym mocy czynienia cudów i znaków, i nie podejmował się jego sprawy przed Bogiem (jak kapłan w konfesjonale), lecz powiedział: „Proś Pana”!
Dzieje 8:22 Dlatego pokutuj z tej twojej nieprawości i proś Boga, a może ci przebaczy zamysł twego serca
4. Jan w 1 Liście nauczał o wyznawaniu grzechów Bogu, który przebacza oczyszczając nas od niesprawiedliwości dzięki orędownictwu Jezusa Chrystusa
1 Jana 1:9 Jeśli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jest wierny i sprawiedliwy, aby nam przebaczyć grzechy i oczyścić nas z wszelkiej nieprawości
.
1 Jana 2:1 Moje dzieci, piszę wam to, abyście nie grzeszyli. Jeśli jednak ktoś zgrzeszy, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego.
.
Źródło watykańskiego błędu
W całej Biblii odpuszczenie grzechów i zbawienie związane są z wiarą w Chrystusa, a nie z kapłańskim rozgrzeszeniem. Aby podeprzeć swoją ziemską pozycję, katolicyzm przewrotnie interpretuje słowa Pana Jezusa skierowane do Apostoła Piotra, a zapisane w Ewangelii według Mateusza:
Mat 16:19 I tobie dam klucze królestwa niebieskiego. Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie
Także słowa Jezusa skierowane do wszystkich Apostołów:
Jan 20:23 Komukolwiek przebaczycie grzechy, są im przebaczone, a komukolwiek zatrzymacie, są im zatrzymane
.
Mat. 18:18 Zaprawdę powiadam wam: Cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane i w niebie. A cokolwiek rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie
.
Refutacja błędu
Właściwe zrozumienie powyższych fragmentów jest zależne od kontekstu.
1. „klucze królestwa” oznaczają najpierw „klucz poznania” woli Bożej i drogi chrześcijańskiego życia
Łuk. 11:52 Biada wam, znawcom prawa, bo zabraliście klucz poznania. Sami nie weszliście i tym, którzy chcieli wejść, przeszkodziliście
a następnie upoważnienie i zarazem władzę głoszenia prawdy o zbawieniu w Chrystusie
Mat. 28:18-20 18 Wtedy Jezus podszedł i powiedział do nich: Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi. 19 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego; 20 Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do końca świata. Amen
.
Dzieje 1:8 Ale przyjmiecie moc Ducha Świętego, który zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie, w całej Judei, w Samarii i aż po krańce ziemi
Jest to przywilej i obowiązek wszystkich chrześcijan.
2. Władza „związywania i rozwiązywania” to przede wszystkim upoważnienie wierzących do zwiastowania Ewangelii zbawienia; ci, którzy przyjmują poselstwo Ewangelii i zostają ochrzczeni, są uwolnieni od grzechów
Dzieje 2:38 Wtedy Piotr powiedział do nich: Pokutujcie i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na przebaczenie grzechów, a otrzymacie dar Ducha Świętego
Natomiast ci, którzy odrzucają Ewangelię, pozostają w kajdanach grzechu. O takim właśnie „odpuszczaniu grzechów”, bądź ich „zatrzymywaniu” powiedział Jezus w Ewangelii Jana
Jana 20:21-23 21 Jezus znowu powiedział do nich: Pokój wam. Jak Ojciec mnie posłał, tak i ja was posyłam. 22 A to powiedziawszy, tchnął na nich i powiedział: Weźcie Ducha Świętego. 23 Komukolwiek przebaczycie grzechy, są im przebaczone, a komukolwiek zatrzymacie, są im zatrzymane
Co nie ma nic wspólnego z konfesjonałem i kapłanem, rzekomo upoważnionym do wysłuchiwania penitenta i odpuszczania mu grzechów.
3. „Związywanie i rozwiązywanie”, zgodnie ze słowami Pana Jezusa z Ewangelii Mateusza, dotyczy także przyjęcia upamiętania grzesznika przez zbór, lub – w przypadku braku upamiętania- odłączenia grzesznika od społeczności wierzących (wykluczenie ze zboru).
Mat. 18:15-18 15 Jeśli twój brat zgrzeszy przeciwko tobie, idź, strofuj go sam na sam. Jeśli cię usłucha, pozyskałeś twego brata. 16 Jeśli zaś cię nie usłucha, weź ze sobą jeszcze jednego albo dwóch, aby na zeznaniu dwóch albo trzech świadków oparte było każde słowo. 17 Jeśli ich nie usłucha, powiedz kościołowi. A jeśli kościoła nie usłucha, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik. 18 Zaprawdę powiadam wam: Cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane i w niebie. A cokolwiek rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie
Ojcowie Kościoła
Przednicejscy teolodzy wczesnego Kościoła rozciągają znaczenie tekstu Jana 20:23 na wszystkich wierzących. Nauczanie pierwszych chrześcijan sferę przebaczenia grzechów rozumianej jako uznanie wiarygodności upamietania niewierzących nazywali obowiązkiem i zadaniem każdej grupy wierzących, którzy w tym sensie reprezentowali Kościół. Innymi słowy starczyło dwóch lub trzech chrześcijan aby mogli oni dokonać osądu wiary pokutnika, na podstawie której miałby zostać przyjęty do lokalnego zboru.
.
Tertulian a nauka o spowiedzi
Ten Ojciec Kościoła urodzony pomiędzy 150 a 160, zmarły w roku 240 był łacińskim teologiem z Afryki Północnej, nawróconym na chrześcijaństwo w 190 roku. Nauczania tego największego apologety swoich czasów miały wielki wpływ na dogmaty Kościóła III wieku. Zanim Terturlian przeszedł na montanizm (ówczesną herezję porównywalną z herezją zielonoświątkowstwa), odnosząc się do tekstu Jana 20:23 Komukolwiek przebaczycie grzechy, są im przebaczone, a komukolwiek zatrzymacie, są im zatrzymane, pisał on
Tertulian, O skromności
Rozdział I, O różnicy między dyscypliną i mocą, oraz o mocy kluczy
.
Co teraz (ma to wspólnego) z Kościołem i twoim (kościołem), w rzeczy samej, fizycznym? Gdyż, zgodnie z osobą Piotra, to do duchowych ludzi ta moc będzie się odpowiednio odnosić albo do wysłannika albo do mówcy. Albowiem sam Kościół jest właściwie i przede wszystkim samym Duchem, w którym jest Trójca Jednej Bóstwa – Ojciec, Syn i Duch Święty. (Duch) łączy ten Kościół, który Pan uczynił, aby polegał na „trzech”. I tak od tego czasu [Mat. 18:20 Gdzie bowiem dwaj albo trzej są zgromadzeni w moje imię, tam jestem pośród nich.] każda ilość (osób), które łączą się przez tę wiarę, stanowi „Kościół”… I odpowiednio „Kościół”, to prawda, przebacza grzechy, ale (będzie) Kościołem Ducha poprzez ludzi duchowych; nie Kościół, który składa się z wielu biskupów. Albowiem prawo i arcydzieło (odpuszczenia) jest Pana, a nie sługi; samego Boga, nie kapłana.
Tertulian wierzył, że odpuszczanie grzechów nie należy do kapłanów i biskupów lecz jest dziełem Ducha Świętego reprezentowanego przez dowolną grupę wierzących. Nazywa Kościół Duchem Świętym rozumiejąc przez to delegowaną reprezentację Ducha, a to ponieważ w każdym wierzacym zamieszkuje On na stałe. I właśnie chrześcijan nazywa osobami duchowymi, które w grupie mogą dokonać oceny stanu moralnego człowieka, stwierdzić czy upamiętał się z grzechów. Natomiast sam akt odpuszczenia należy wyłącznie do Boga a nie człowieka, a już z pewnością nie do grupy kapłanów czy biskupów, którzy niekoniecznie musieli być osobami wierzącymi (ukryci apostaci).
.
Cyprian z Kartaginy
Thascius Caecilius Cyprianus, urodzony ok. 200 a.d. w rzymskiej prowincji Afryki, zmarł. 14 września 258 niedaleko Kartaginy – biskup Kartaginy i męczennik za wiarę, pisarz apologeta chrześcijaństwa, jeden z ojców Kościoła. Wierzył, że odpuszczenie grzechów odbywa się nie dzięki spowiedzi lecz poprzez chrzest wodny rozumiejąc go jako akt posłuszeństwa pieczętujący włączenie do Kościoła. Odnosi się on do dwóch tekstów Pisma łącząc dwa zalecenia w jedno
Dzieje 22:16 Dlaczego teraz zwlekasz? Wstań, ochrzcij się i obmyj swoje grzechy, wzywając imienia Pana.
.
Jana 20:23 Komukolwiek przebaczycie grzechy, są im przebaczone, a komukolwiek zatrzymacie, są im zatrzymane
W sprawie odpuszczenia grzechów heretykom, odstępcom od świętej wiary, pisze on:
7 Synod Kartaginy pod przewodnictwem Cypriana
Odnośnie chrztu heretyków
.
„Wiktor Gor [Prawdopodobnie „Garra”, miasto Mauretanii Cæsariensis, lub „Garriana”, miasto Byzaceny] powiedział: Ponieważ grzechy nie są odpuszczone, z wyjątkiem zanurzenia (chrztu) w Kościele ten, kto dopuszcza heretyka do komunii bez chrztu, robi dwie rzeczy przeciwko rozsądkowi: nie oczyszcza owych heretyków i plugawi Chrześcijan”
Cyprian nie wyznawał spowiedzi świętej biskupom czy kapłanom ustanowionym przez hierarchię Rzymu. On raczej zalecał grzesznikowi (heretykowi) osobistą relację z Bogiem (wzywając imienia Pana) połączoną z chrztem, gdzie wobec świadków poprzez ten akt posłuszeństwa nakazom Pańskim (posłuszeństwo jest owocem upamiętania) człowiek zostawał włączony do Kościoła, a jako oczyszczony z grzechów miał prawo do komunii.
Przednicejskim Ojcom pojęcie spowiedzi wyznaczonym kapłanom było całkowicie obce. Jest obce i nam, prawowiernym chrześcijanom.
.
Praktyczne zastosowanie
Zaobserwujemy je na kartach Pisma Świętego a konkretnie w Księdze Dziejów Apostolskich. Mowa o pokutującym Pawle, który z największego przeciwnika stał się największym propagatorem drogi Pańskiej. Jednak nikt nie chciał dać temu wiary, mając na uwadze jego wcześniejsze grzechy (prześladowanie Kościoła, mordowanie, zmuszanie do bluźnierstwa wierzących, wtrącanie do więzienia – por Dzieje 8:3; Dzieje 9:1; Dzieje 26:11). I tak dopiero interwencja Apostołów zainicjowana przez Barnabę doprowadziła do uznania Pawła za prawowiernego brata przez całą, młodą jeszcze i relatywnie nieliczną społeczność chrześcijańską na świecie.
Dzieje 9:26-28 26 A gdy Saul przybył do Jerozolimy, usiłował przyłączyć się do uczniów, ale wszyscy się go bali, nie wierząc, że jest uczniem. 27 Lecz Barnaba przyjął go, zaprowadził do apostołów i opowiedział im, jak on w drodze ujrzał Pana, który mówił do niego, i jak w Damaszku z odwagą głosił w imieniu Jezusa. 28 I przebywał z nimi w Jerozolimie.
Sola Scriptura bracia i siostry
Zobacz w temacie
