Spis treści
Argument prima-Scripturalnych
Argumentum ad verecundiam – błąd ten następuje wtedy, gdy twierdzimy, że coś jest prawdą tylko dlatego, że jakiś autorytet tak twierdzi.
Generalnie pogląd wyznawców uniwersalnego zbawienia wszystkich dzieci pozbawionych zdolności rozumowania (oraz osób upośledzonych) jest następujący:
1. Takie osoby są niezdolne do rozeznawania ani tym bardziej wiary
.
2. Owa niezdolność trwa aż do momentu osiągnięcia wieku odpowiedzialności, do tego czasu nie mogą rozpoznać Boga dzięki objawieniu natury (Rzym. 1:19-20) ani dowiedzieć się o Nim z Pisma (5 Mojż. 29:29; Psalm 19:7; Rzym. 15:4; Efez. 1:17; Tyt.2:11)
.
3. Niezdolność rozumowania nie aktywuje ich sumienia, tym bardziej że nie są odpowiedzialne za popełnienie żadnego grzechu osobiście (Rzym. 2:15)
.
4. Ponieważ sąd nad nimi odbędzie się na podstawie otrzymanego światła ignorancja stanowi swoistą ochronę przed Bożą karą
.
5. Choć posiadają grzech pierworodny, Boży sąd nie weźmie go pod uwagę ze względu na ignorancję i brak osobistej odpowiedzialności
Konkludując: Podstawą elekcji wszystkich dzieci, które nie osiągnęły wieku odpowiedzialnośći oraz osób umysłowo ograniczonych nie jest Boże upodobanie (Izaj. 46:10-11; Efez. 1:5, 11; 2 Tym. 1:9) ale ignorancja oraz brak osobistego grzechu (co jest pośrednim zaprzeczeniem grzechu pierworodnego) zaś zbawienie tej grupy ma charakter uniwersalny.
“Podczas gdy niemowlęta ani nie doświadczyły osobistego grzechu i potrzeby zbawienia ani też nie złożyły swej wiary w Chrystusie, Pismo naucza iż potępienie jest na podstawie jasnego odrzucenia Bożego objawienia – czy to ogólnego [w naturze] czy konkretnego [w Piśmie] – a nie na podstawie ignorancji […]
.
Czy możemy jednoznacznie powiedzieć, że nienarodzone i młode dzieci zrozumiały prawdę wyrażoną w Bożym ogólnym objawieniu [natura] co czyni ich bez wymówki? […]
.
Dzieci zostaną osądzone według światła, jakie otrzymały. Pismo jasno stwierdza, ze dzieci i nienarodzeni posiadają grzech pierworodny – włączając w to skłonność do grzechu oraz dziedziczną winę pierwotnego grzechu. Ale czy nie może być tak, że w jakiś sposób odkupienie jakiego dokonał Chrystus zapłaciło za winę wszystkich tych bezradnych maluszków we wszyskich czasach? ” – John MacArthur
Czy Biblia naucza, że wszystkie dzieci idą do nieba? A jeśli nie, to dlaczego mielibyśmy wierzyć, że nasze dzieci, które umierają w niemowlęctwie, są zbawione?
Argumentum ad misericordiam
Argumentum ad misericordiam – błąd ten powstaje zawsze wtedy, gdy argumentujemy, odwołując się do uczuć i emocji słuchacza.
Kaznodzieje jak John Piper, John MacArthur i Charles Spurgeon, nauczają, że wszystkie dzieci, które umierają w niemowlęctwie, idą do nieba, gdzie niemowlęctwo rozciąga się na każdego poniżej „wieku odpowiedzialności”. Innymi słowy, uczą uniwersalnego zbawienia dla dzieci.
Ta doktryna z pewnością przemawia do nas wszystkich, ponieważ z natury litujemy się w szczególny sposób nad małymi dziećmi. Jest rzeczą ludzką życzyć sobie, aby ta doktryna była rzeczywiście prawdziwa. Jednakże jesteśmy przekonani, że chociaż może być nam trudno zaakceptować to (jak wiele innych rzeczy w Piśmie), ta doktryna nie jest zgodna z Pismem. Egzegeza nie może opierać się na emocjach czy osobistych życzeniach, ale musi opierać się wyłącznie na Słowie Bożym.
.
Wiek odpowiedzialności
Dwa interesujące fragmenty Słowa Bożego jasno dowodzą, że tak zaufanie Bogu (niezależnie od formy) oraz napełnienie Duchem Świętym to rzeczywistość, jaka może towarzyszyć niemowlętom.
Psalmista wyraża się wprost o napełnieniu ufnością, czyli wiarą, jeszcze w łonie matki. Z drugiej strony Jan Chrzciciel był napełniony Duchem Świętym od momentu poczęcia. Oba precedensy wskazują na zdolność wiary, która jest owocem działania Ducha Świętego (co jednocześnie zaprzecza heretyckiej koncepcji wiary jako czynnika ludzkiego w zbawieniu)
Psalm 22:9 Ale to ty mnie wydobyłeś z łona, napełniłeś mnie ufnością jeszcze u piersi mojej matki.
.
Łuk. 1:15 Będzie bowiem wielki w oczach Pana. Nie będzie pił wina ani mocnego napoju i zostanie napełniony Duchem Świętym już w łonie swojej matki.
.
Łuk. 1:41 A gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Marii, poruszyło się dziecko w jej łonie i Elżbieta została napełniona Duchem Świętym.
Jan Chrzciciel jeszcze przed narodzeniem, na słowa Marii matki Mesjasza zareagował poruszeniem. Jest oczywistym iż wynikało ono z działania Ducha Świętego, chwilę później przecież Elżbieta została napełniona mocą Ducha. Zarówno duchowa rzeczywistość swoistego rozeznawania przez niemowlęta wyrażona przez adekwatną dla nich formę ekspresji dowodzą iż wystarczająca do zbawienia wiara w Boga może towarzyszyć osobom, które nie osiągnęły “wieku odpowiedzialności”.
Wnioski: Słowo Boże nie naucza o rzekomym wieku odpowiedzialności jako czynniku wpływającym na Bożą elekcję a tym samym zbawienie osób, które go nie osiągnęły czy to z powodu przedwczesnej śmierci czy też uwarunkowań biologicznych.
.,
Sąd na podstawie światła
Koncepcja sądu na podstawie światła ma korzenie rzymsko-katolickie. Zgodnie z nią każdy człowiek posiada naturalne światło rozumu (KKK 36), które napotyka trudności w poznaniu Boga (KKK 37), co prowadzi do konkluzji:
“Z tego powodu człowiek potrzebuje światła Objawienia Bożego nie tylko wtedy, gdy chodzi o to, co przekracza możliwości jego zrozumienia, lecz także, “by nawet prawdy religijne i moralne, które same przez się nie są niedostępne rozumowi, w obecnym stanie rodzaju ludzkiego mogły być poznane przez wszystkich w sposób łatwy, z zupełną pewnością i bez domieszki błędu” – KKK 38
„Ci, którzy nie otrzymali jeszcze Ewangelii związani są z Ludem Bożym na różne sposoby” – Abbofl, Vatican II, s.34.
Ten sam dokument kontynuuje swoje heretyckie wywody o zbawieniu z szerszej łaski, które jest możliwe w oparciu o życie w zgodzie z otrzymanym, naturalnym światłem:
“Nie jest Bóg daleko od tych, którzy w cieniach i obrazach szukają nieznanego Boga; gdyż Zbawiciel chce, by wszyscy ludzie zostali zbawieni. Ci, którzy nie z własnej winy, są nadal nieświadomi Ewangelii Chrystusa i Jego Kościoła, a jednocześnie szczerze szukają Boga i z pomocą łaski Bożej starać się pełnić Jego wolę, jak wiadomo do nich za pośrednictwem głosu sumienia – ci ludzie mogą osiągnąć wieczne zbawienie.” – Abbofl, Vatican II, s.35.
Koncepcja sądu na podstawie otrzymanego światła jest w rzeczywistości obniżeniem jego standardu oraz standardu Bożej świętości. Nieskończona świętość Boga zostaje urażona w nieskończony sposób przez najmniejszy nawet grzech, co wymaga nieskończonego wymairu kary, co w żaden sposób nie koresponduje z koncepcją potępienia uzależnioną od ilości otrzymanego światła. Boży sąd odbywa się na podstawie prawdy a ignorancja nie stanowi okoliczności łagodzących.
Rzym. 2:2 Lecz wiemy, że sąd Boży jest według prawdy przeciwko tym, którzy robią takie rzeczy.
W rzeczywistości koncepcja sądu na podstawie otrzymanego światła czyniłaby Boga niesprawiedliwym, niemiłującym i niemiłosiernym, ponieważ Bóg wymierza straszliwą karę całkowitej deprawacji wszystkim istotom ludzkim gdy jeszcze nie posiadają rozumu tj. gdy są jeszcze niemowlętami (np. Psalm 58:3), a niektórym z nich wymierza nawet straszliwą karę śmierci fizycznej.
Psalm 58:3 Niegodziwi zeszli na bezdroża już od łona matki, od urodzenia błądzą, mówiąc kłamstwo.
Wnioski: Słowo Boże nie naucza o Bożym sądzie, czy też jego braku, ze względu na ilość otrzymanego światła. Bóg osądzi niektóre małe dzieci na podstawie bezpośrednio przypisanego im grzechu Adama. I będzie to sąd w prawdzie.
.
Dalsze argumenty pochodzą z artykułu Universal infant salvation and reformed Baptists: źródło
Osobisty grzech pierworodny
Z powodu powszechnego słabego zrozumienia doktryny o grzechu pierworodnym, wielu myli grzech pierworodny z pierworodnym zanieczyszczeniem (lub, zależnie od terminologii, ogranicza grzech pierworodny jedynie do pierworodnego zanieczyszczenia). Oto przykład tego z kazania pastora wyznającego uniwersalne odkupienie dzieci, zatytułowanego „Czy dzieci idą do nieba”. Mówiąc o „grzechu pierworodnym”, ten pastor mówi:
Chociaż dzieci dziedziczą grzeszną naturę po Adamie, nie wierzę, że dzieci zostaną osądzone za grzech Adama… [grzech pierworodny] nie jest dziełem Boga, ale pochodzi z lędźwi naszych rodziców.
Pierwotne zanieczyszczenie odnosi się do faktu, że wszyscy ludzie rodzą się ze zdeprawowaną naturą, ponieważ są w Adamie. Wszystkie dzieci rodzą się duchowo martwe, to znaczy oddzielone od Boga.
To jest kara za grzech. Ale jeśli zostaniemy w ten sposób ukarani, zanim zgrzeszymy osobiście, za czyj grzech zostaniemy wtedy ukarani? Grzech Adama. I jak możemy zostać ukarani za grzech Adama? Ponieważ grzech Adama jest nam przypisywany – innymi słowy, z powodu grzechu pierworodnego (lub, w zależności od terminologii, „winy pierworodnej”).
Grzech pierworodny to po prostu doktryna mówiąca, że wszyscy, którzy pochodzą od Adama, z wyjątkiem Chrystusa, mają przypisany grzech Adama, a zatem są winni w Bożych oczach grzechu Adama i zasługują na jedyną możliwą karę za grzech, którą jest wieczne potępienie.
Ponieważ potomkowie Adama nie mogą faktycznie grzeszyć, zanim nie zaistnieją przypisanie grzechu Adama należy rozumieć na sposób federalnej reprezentacji. Federalizm to nauka, że Bóg wyznaczył Adama na naszego przedstawiciela w ogrodzie. Wina za jego grzech jest nam przypisana lub prawnie zaliczona na nasze konto, chociaż w rzeczywistości nie wzięliśmy zakazanego owocu własnymi rękami i nie zjedliśmy go własnymi ustami. Adam jest zarówno naszą naturalną / organiczną głową, jak i naszą prawną / reprezentacyjną głową.
Grzech pierworodny jest więc podstawą prawną pierwotnego zanieczyszczenia. Bóg sprowadza totalną deprawację na wszystkie niemowlęta (i na niektórych śmierć fizyczną), ponieważ są one winne w Jego oczach – winne grzechu Adama. Dlatego Bóg rzeczywiście „osądza dzieci za grzech Adama”. Pomysł, że tylko ci, którzy osobiście grzeszą, mogą zostać ukarani za swoje grzechy, jest bezpośrednio sprzeczny z Rzymian 5:12, klasycznym fragmentem o grzechu pierworodnym:
Rzym. 5:12-15 12. Dlatego, tak jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech – śmierć, tak też na wszystkich ludzi przeszła śmierć, ponieważ wszyscy zgrzeszyli. 13. Grzech bowiem był na świecie aż do nadania prawa, ale grzechu się nie poczytuje, gdy nie ma prawa. 14. Śmierć jednak królowała od Adama aż do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie popełnili grzechu podobnego do przestępstwa Adama, który jest obrazem tego, który miał przyjść. 15. Lecz z przestępstwem nie jest tak, jak z darem łaski. Jeśli bowiem przez przestępstwo jednego wielu umarło, tym obficiej spłynęła na wielu łaska Boga i dar przez łaskę jednego człowieka, Jezusa Chrystusa. 16. A z darem nie jest tak, jak z tym, co przyszło przez jednego, który zgrzeszył. Wyrok bowiem jest z powodu jednego przestępstwa ku potępieniu, ale dar łaski z powodu wielu przestępstw ku usprawiedliwieniu. 17. Jeśli bowiem z powodu przestępstwa jednego śmierć zaczęła królować przez jednego, tym bardziej ci, którzy przyjmują obfitość tej łaski i dar sprawiedliwości, będą królować w życiu przez jednego, Jezusa Chrystusa. 18. Tak więc, jak przez przestępstwo jednego na wszystkich ludzi spadł wyrok ku potępieniu, tak też przez sprawiedliwość jednego na wszystkich ludzi spłynął dar ku usprawiedliwieniu dającemu życie. 19. Jak bowiem przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo jednego wielu stało się sprawiedliwymi.
.
Psalm 51:5 Oto zostałem zrodzony w nieprawości i w grzechu poczęła mnie moja matka.
Ze względu na bezpośrednio przypisany grzech Adama każdemu człowiekowi (poza Chrystusem) z całą stanowczością nie jest „nieodpowiednie” lub „niesprawiedliwe”, aby Bóg karał.
Idea „wieku odpowiedzialności” to negacja grzechu pierworodnego. Koncepcja. że dzieci poniżej pewnego nieokreślonego wieku nie są uznawane za winne w oczach Boga, ponieważ są „zbyt małe” by być pociągniętymi do odpowiedzialności jest obalana przez prosty fakt, że dzieci umierają, co jest karą za grzech – grzech Adama, który Bóg im przypisuje w sposób bezpośredni.
W sposób szczególny do tej kwestii odnosi się konfesja Galijska (Francuska)
“Wierzymy również, że [grzech pierworodny] jest naprawdę grzechem, wystarczającym do potępienia całego rodzaju ludzkiego, nawet małych dzieci w łonie matki, i że Bóg uważa go za taki, nawet po chrzcie nadal ma naturę grzechu, ale potępienie z nim związane jest zniesione dla dzieci Bożych, z Jego czystej wolnej łaski i miłości. I dalej, że jest to przewrotność, która zawsze rodzi owoce złości i buntu, tak że najświętsi ludzie, chociaż się temu sprzeciwiają, to jednak będąc w tym życiu są splamieni wieloma słabościami i niedoskonałościami”. [Konfesja Galijska]
Oraz konfesja Belgijska
“Wierzymy, że przez nieposłuszeństwo Adama grzech pierworodny rozciągnął się na cały rodzaj ludzki; jest to zepsucie całej natury i choroba dziedziczna, którą zarażone są już niemowlętaw łonie matki, a która powoduje w człowieku wszelkiego rodzaju grzechy, będąc w nim jak ich korzeń, i dlatego jest tak nikczemna i obrzydliwa w oczach Boga, że wystarczy do potępienia całego rodzaju ludzkiego“. [Konfesja Belgijska]
Dzieci niewierzących
Pismo Święte wyraźnie pokazuje, że gniew Boży ciąży nie tylko na tych, którzy znajdują się poza kościołem i osiągnęli wiek odpowiedzialności, ale także na ich dzieciach. Nawet dzieci, które uczono historii biblijnej, zrozumieją te proste przykłady. I są one naprawdę przerażające:
- Ile dzieci utopił Bóg w potopie w czasach Noego (populacja w czasie potopu liczyła prawdopodobnie kilka miliardów)?
. - Na ile dzieci w Sodomie i Gomorze Bóg spuścił ogień i siarkę?
. - Czy wszyscy pierworodni Egipcjanie, których Bóg zabił podczas dziesiątej plagi, byli powyżej „wieku odpowiedzialności”?
. - Kiedy Bóg nakazał Izraelitom zniszczyć wszystkich mieszkańców Kanaanu, czy Bóg nakazał im oszczędzić wszystkie dzieci?
. - Kiedy Bóg w wizji do Ezechiela nakazał zabić wszystkich niegodziwych Izraelitów w odstępczej Jerozolimie, czyż nie uwzględnił w tym „małych dzieci”?
Ezech. 9:6 Wybijcie do szczętu starców i młodzieńców, panny, dzieci i kobiety, ale nie przystępujcie do nikogo, na którym będzie ten znak. Rozpocznijcie od mojej świątyni. Zaczęli więc od starszych, którzy byli przed domem.
Pismo Święte wyraźnie naucza, że dzieci niewierzących są „nieczyste”.
1 Kor. 7:14 Mąż niewierzący bowiem jest uświęcony przez żonę, a żona niewierząca uświęcona jest przez męża. Inaczej wasze dzieci byłyby nieczyste, teraz zaś są święte.
Gdyby wszystkie dzieci były „święte” (przynajmniej do „wieku odpowiedzialności”), Apostoł Paweł nie dokonałby rozróżnienia między dziećmi niewierzących a dziećmi wierzących.
.
Doktryna biblijna
Jak zostało to zasugerowane w punkcie powyżej, ogólny obraz Pisma Świętego jest taki, że poza kościołem jest tylko gniew Boży. Innymi słowy, poza Chrystusem jest tylko gniew Boży. A jak pokazano konkretnie dzieci niewierzących są narażone na gniew Boży. Dlatego nie ma powodu, aby wierzyć, mieć pewność lub nadzieję, że dzieci niewierzących, które umierają w niemowlęctwie, zostaną zbawione. To nie oznacza, że wszystkie dzieci są z pewnością potępione, ale raczej, że nie mamy powodu, aby wierzyć inaczej.
Przyjrzyjmy się jednak raz jeszcze biblijnym przykładom
- Czyje dzieci Bóg umieścił w arce Noego?
. - A czyje dzieci wyprowadził Bóg z Sodomy wraz z Lotem, zanim ją zniszczył?
. - Czy wśród pierworodnych zabitych przez Boga w dziesiątej pladze były dzieci hebrajskie?
. - A czyje dzieci są zwolnione z bycia „nieczystymi” i zamiast tego są „święte” zgodnie z 1 Koryntian 7:14?
Wiele innych przykładów można by podać z całego Pisma.
Mat. 19:13-15 13. Wtedy przyniesiono mu dzieci, aby położył na nie ręce i pomodlił się, ale uczniowie ich gromili. 14. Lecz Jezus powiedział: Zostawcie dzieci i nie zabraniajcie im przychodzić do mnie, bo do takich należy królestwo niebieskie. 15. Położył na nie ręce i odszedł stamtąd.
.
Marek. 10:13-15 13. I przynoszono do niego dzieci, aby ich dotknął, ale uczniowie gromili tych, którzy je przynosili. 14. Gdy Jezus to zobaczył, oburzył się i powiedział do nich: Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im. Do takich bowiem należy królestwo Boże. 15. Zaprawdę powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, nie wejdzie do niego.
Dlatego dochodzimy do wniosku, że obraz w Piśmie jest taki, że dzieci wierzących różnią się od dzieci niewierzących, nie z natury (przez co są takie same w grzechu pierworodnym), ale dzięki łasce Bożej, dzięki której są „święte”. Bóg obiecuje nie tylko zbawić wierzących, ale także ich dzieci:
1 Mojż. 17:7 I utwierdzę moje przymierze między mną a tobą oraz twoim potomstwem po tobie przez wszystkie pokolenia jako wieczne przymierze, abym był ci Bogiem i twemu potomstwu po tobie.
.
Dzieje. 2:39 Obietnica ta bowiem dotyczy was, waszych dzieci i wszystkich, którzy są daleko, każdego, kogo powoła Pan, nasz Bóg.
.
Dzieje. 16:31 A oni odpowiedzieli: Uwierz w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom.
choć nie każde z nich.
Rzym. 9:6-13 6. Lecz nie jest możliwe, żeby miało zawieść słowo Boże. Nie wszyscy bowiem, którzy pochodzą od Izraela, są Izraelem. 7. Nie wszyscy też przez to, że są potomstwem Abrahama, są dziećmi, ale jest powiedziane: W Izaaku będzie nazwane twoje potomstwo. 8. To znaczy, że nie dzieci ciała są dziećmi Bożymi, lecz dzieci obietnicy są uznane za potomstwo. 9. Takie bowiem jest słowo obietnicy: O tym właśnie czasie przyjdę, a Sara będzie miała syna. 10. A nie tylko to, ale i Rebeka, gdy poczęła z jednego mężczyzny, naszego ojca Izaaka; 11. Gdy dzieci jeszcze się nie urodziły i nie zrobiły nic dobrego ani złego, aby zgodnie z wybraniem trwało postanowienie Boga, nie z uczynków, ale z tego, który powołuje; 12. Powiedziano jej, że starszy będzie służył młodszemu; 13. Jak jest napisane: Jakuba umiłowałem, ale Ezawa znienawidziłem.
Tak więc biblijna odpowiedź na pytanie o dzieci, które umierają w niemowlęctwie lub poniżej „wieku odpowiedzialności” jest taka, że chociaż jest możliwe, że Bóg wybrał niektóre dzieci niewierzących, które umierają w niemowlęctwie, nie mamy powodu, by w to wierzyć w każdym konkretnym przypadku.
I odwrotnie, chociaż wiemy, że Boża obietnica zbawienia dzieci wierzących nie zawsze obejmuje wszystkie dzieci, w każdym konkretnym przypadku gdy dziecko wierzącego umiera w niemowlęctwie nie powinniśmy wątpić w jego zbawienie. W dokładnie ten sam sposób, chociaż wiemy, że nie każdy dorosły członek każdego prawdziwego kościoła jest zbawiony, w każdym konkretnym przypadku śmierci dorosłego członka w dobrej kondycji, nie powinniśmy wątpić w jego zbawienie.
Takie jest dokładne stanowisko Kanonów z Dordt (oryginalne „Pięć Punktów Kalwinizmu”), Rozdział 1 Art.17, dotyczące dzieci wierzących, które umierają w niemowlęctwie:
“Ponieważ mamy czerpać swe osądy odnośnie woli Bożej z Pisma Świętego, które poświadcza, że dzieci wierzących są święte, nie z natury lecz z mocy przymierza łaski w którym są wraz ze swymi rodzicami, pobożni rodzice nie powinni wątpić w wybranie i zbawienie swych dzieci, których upodobało się Bogu powołać z tego życia w ich niemowlęctwie (1 Mojż. 17:7; Dzieje 2:39; 1 Kor. 7:14). “
Zobacz w temacie
