Jan 10:11-13 11 Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz oddaje swoje życie za owce. 12 Lecz najemnik, który nie jest pasterzem, do którego owce nie należą, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk porywa i rozprasza owce. 13 Najemnik ucieka, bo jest najemnikiem i nie troszczy się o owce.
.
Izaj. 56:10 Jego stróżowie są ślepi wszyscy, nic nie wiedzą, wszyscy są niemymi psami, nie mogą szczekać; są ospali, leżą, kochają drzemać.
.
Spis treści
Quo vadis ecclesia?
Dzisiejszy kościół jest zdezorientowany, a to zamieszanie jest przenikliwe i dogłębne. Może być wiele powodów, dla których tak się dzieje, ale prawdą jest, że w tym pokoleniu zwątpienie, podział i słabość cechują kościół, nawet kościół ewangelicki. Odpowiedzialność za większość tego, co złe, spoczywa na tych, którzy zostali wyznaczeni przez Boga, aby być Jego rzecznikami w kościele.
Zbyt często pastorzy zapominają, że tematyka ich pracy jest przede wszystkim duchowa. Ich pierwszą troską musi być zadowolenie Boga i pomoc w zbawieniu Jego ludu.
Opus autem pastores
Budowanie kościoła
Kiedy pozwalamy, aby tymczasowe i ostatecznie przejściowe rzeczy przeszkadzały i ingerowały w to podstawowe zadanie, to zawiedliśmy. Nasza posługa ma ofiarować naszym zborom duszpasterską opiekę, która zawsze wskaże Boga. Ogólnie rzecz biorąc, duszpasterstwo może zostać zredukowane do stwierdzenia, które mówi o koniecznym budowaniu ciała Chrystusa: czyli zachęcanie, wspieranie i budowanie.
Efez. 4:11-12 11 I on ustanowił … innych pasterzami i nauczycielami; 12 Dla przysposobienia świętych, dla dzieła posługiwania, dla budowania ciała Chrystusa;
Hebr. 13:17 Bądźcie posłuszni waszym przywódcom i bądźcie im ulegli, ponieważ oni czuwają nad waszymi duszami jako ci, którzy muszą zdać z tego sprawę. Niech to czynią z radością, a nie ze wzdychaniem, bo to nie byłoby dla was korzystne.
1 Tes. 5:11 Dlatego zachęcajcie jedni drugich i budujcie się wzajemnie, jak to zresztą czynicie.
Dzieje 11:22-23 22 I posłano Barnabę aż do Antiochii. 23 Gdy tam przybył i ujrzał łaskę Boga, uradował się i zachęcał wszystkich, aby zgodnie z postanowieniem serca trwali przy Panu.
Dzieje 15:32 A Juda i Sylas, którzy również byli prorokami, w licznych mowach zachęcali i umacniali braci.
.
Rozwój i odnowa
Kolejną odpowiedzialnością jest utrzymanie, zachowanie – rozwój w kongregacjach w sprawach dotyczących problemów doktrynalnej prawdy. Żyjemy w pokoleniu bardzo różnorodnych opinii, w których wielu naucza i twierdzi, że są chrześcijańskie. Ponieważ nasze zbory są w coraz większym stopniu analfabetyzmem biblijnym, nie mają możliwości określenia tego, co jest prawdziwe i dobre, a tym bardziej nie wiedzą, co jest doktrynalnie zasadne i zdrowe.
1 Tym. 3:2 Biskup więc ma być nienaganny, mąż jednej żony, czujny, trzeźwy, przyzwoity, gościnny, zdolny do nauczania
Tyt. 1:9 Trzymający się wiernego słowa, zgodnego z nauką, aby też mógł przez zdrową naukę napominać i przekonywać tych, którzy się sprzeciwiają.
2 Tym. 2:15 Staraj się, abyś stanął przed Bogiem jako wypróbowany pracownik, który nie ma się czego wstydzić i który dobrze rozkłada słowo prawdy.
Nasza posługa to także odnowa, która oznacza przywrócenie do pełni życia kościelnego tych, którzy utracili wiarę.
Podstawowym nośnikiem tego zadania jest publiczne głoszenie słowa Bożego. Jest to praca, która wymaga starannego przygotowania, energii i wykorzystania umiejętności oraz darów, otrzymanych przez poszczególne osoby. Z powodu analfabetyzmu w sprawach biblijnych w naszym pokoleniu, jesteśmy wzywani do dawania jaśniejszych, prostszych i prawdziwszych prezentacji orędzia ewangelicznego. Nie służymy Bożej trzodzie zniekształcając przesłanie Ewangelii, starając się zadowolić, a nawet zainteresować zbory.
2 Tym. 4:2 Głoś słowo Boże, nalegaj w porę i nie w porę, upominaj, strofuj i zachęcaj ze wszelką cierpliwością i nauką.
Psalm 96:3 Głoście wśród narodów jego chwałę, wśród wszystkich ludów jego cuda.
Mat. 10:27 Co mówię wam w ciemności, opowiadajcie w świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach.
Jednym prostym przykładem zniekształcenia, które występuje w wielu ewangelicznych ambonach, jest zwyczajne zrównanie zbawienia z przebaczeniem. Prawda jest taka, że Biblia wyjaśnia, że zbawienie jest zawsze widziane w oczach Boga jako uczynienie mężczyzn i kobiet prawymi. Sprawiedliwość, której wymaga Bóg, jest czymś więcej niż zwykłym przebaczeniem tego, co przeminęło.
Jest to przyodzianie sprawiedliwością samego Chrystusa, przypisaną nam przez Ducha Bożego, a następnie wypracowaną w procesie uświęcenia. Kiedy zapominamy o tej prawdzie, bagatelizujemy moralną treść naszego przesłania. W rzeczy samej, bagatelizowanie i zdegradowanie teologii w głoszeniu Kościoła doprowadziło do wypaczenia przesłania chrześcijańskiego i osłabienia jej zrozumienia przez członków kongregacji.
Przypisane pełne uświęcenie, legalna pozycja przed Bogiem
Jan 17:19 A ja za nich uświęcam samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie.
1 Kor. 1:30 Lecz wy z niego jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem
1 Kor. 6:11 A takimi niektórzy z was byli. Lecz zostaliście obmyci, lecz zostaliście uświęceni, lecz zostaliście usprawiedliwieni w imię Pana Jezusa i przez Ducha naszego Boga.
Hebr. 2:11 Zarówno bowiem ten, który uświęca, jak i uświęceni, z jednego są wszyscy. Z tego powodu nie wstydzi się nazywać ich braćmi;
Proces uwięcenia, owoc nawrócenia
1 Piotra 1:15-16 15 Lecz jak ten, który was powołał, jest święty, tak i wy bądźcie świętymi we wszelkim waszym postępowaniu; 16 Gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo ja jestem święty.
Kol. 3:5 Umartwiajcie więc wasze członki, które są na ziemi: nierząd, nieczystość, namiętność, złe żądze i chciwość, która jest bałwochwalstwem
Rzym. 8:13 Jeśli bowiem żyjecie według ciała, umrzecie, ale jeśli Duchem uśmiercacie uczynki ciała, będziecie żyć
1 Tes. 4:3-4 3 Taka jest bowiem wola Boga, wasze uświęcenie, żebyście powstrzymywali się od nierządu; 4 Aby każdy z was umiał utrzymać swoje naczynie w świętości i poszanowaniu;
.
Głoszenie pełnej rady Bożej
Rzeczywistość jest taka, przypominamy, że podstawowym obowiązkiem kaznodziei jest stanąć w obliczu zboru i przekazać słowo żywego Boga w Jego Imieniu, należy zwrócić uwagę, że wezwanie to ma naturę budzącą strach i podziw. Nie wystarczy argument wypowiadany przez kaznodziei, że zbory nie chcą kazań dotyczących objawionej prawdy, czy też, że nie są w stanie słuchać wykładów Pisma, ponieważ nie mogą ich zrozumieć. Jeśli skapitulujemy na tego rodzaju prośby, które wielu czyniło, po to by poradzić sobie z potrzebami, które odczuwają, zamiast w pierwszej kolejności pragnąć zadowolenia Boga z wyrażania duchowej prawdy, i choćby wtenczas nawet nie wiem jak bardzo wydawało nam się być skutecznymi w naszych kościołach, w rzeczywistości nie czynimy żadnej służby Panu, ani ludziom, którzy są pod naszą opieką. Jeśli w tej pogańskiej kulturze nie przygotujemy tego pokolenia jak radzić sobie z atakiem na wiarę, to jesteśmy biednymi pasterzami, zaniedbującymi nasze powołanie.
Dzieje 20:27 Nie uchylałem się bowiem od zwiastowania wam całej rady Bożej.
Judy 1:3 Umiłowani, podejmując usilne starania, aby pisać wam o wspólnym zbawieniu, uznałem za konieczne napisać do was i zachęcić do walki o wiarę raz przekazaną świętym.
Być może równie ważnym aspektem naszej służby, która jest często ignorowana, jest zapewnienie nadzoru tym, którym nie udaje się kroczyć drogą Chrystusa. Musimy zapewnić zachętę tym, którzy potykają się i zaoferować skuteczne środki przywracania tych, którzy upadli na ścieżce wiary.
Jeśli tego nie zrobimy, poprzez wyznaczanie standardu prawości i czystości, za który jesteśmy odpowiedzialni i do tej samej odpowiedzialności wzywamy nasz lud, wtenczas ostatecznie będziemy zdezorientowani i zagubieni w świecie.
Dzieje 20:28 Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli kościół Boga, który on nabył własną krwią.
1 Tym. 4:16 Pilnuj samego siebie i nauki, trwaj w tych rzeczach, bo to czyniąc, i samego siebie zbawisz, i tych, którzy cię słuchają.
.
Uwielbienie
Baxter usilnie nam przypomina:
„Zasadą użycia publicznej dyscypliny nie jest sam złoczyńca, ale Kościół. Jest to praktykowane, po to, aby zachować czystość zboru i uwielbienia”.
Pamiętajcie, że pierwszym wezwaniem chrześcijan i częścią naszego wielkiego powołania jest przedstawienie czystego Bożego uwielbienia, to lud Boży jest narzędziem adorowania.
Psalm 34:3 Uwielbiajcie PANA ze mną i wspólnie wywyższajmy jego imię.
1 Piotra 4:11 Jeśli ktoś przemawia, niech mówi jak wyroki Boga, jeśli ktoś usługuje, niech to czyni z mocy, której Bóg udziela, aby we wszystkim był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa. Jemu chwała i panowanie na wieki wieków. Amen.
1 Piotra 4:14 Jeśli was znieważają z powodu imienia Chrystusa, błogosławieni jesteście, gdyż Duch chwały, Duch Boży spoczywa na was, który przez nich jest bluźniony, ale przez was jest uwielbiony.
Obj. 15:4 Któż by się nie bał ciebie, Panie, i nie uwielbił twego imienia? Bo ty jedynie jesteś święty, bo wszystkie narody przyjdą i oddadzą tobie pokłon, bo objawiły się twoje wyroki.
.
Pełne przekonanie
Wreszcie, ważne jest, aby pamiętać, że duszpasterstwo, do którego kaznodzieje są powołani, wymaga przekonania do tego, co robimy i do czego jesteśmy wezwani. Wygląda na to, że pokolenie naszych pasterzy straciło wiarę w pewność głoszenia Słowa Bożego, tak jak zostało ustanowione przez Pana Pisma Świętego. Przeciwnie, stajemy się coraz bardziej zdeterminowani, aby zdobywać inne umiejętności i fachowe zdolności, które nie uzupełniają, lecz raczej zastępują pierwotne wezwanie duchowego przywództwa poprzez proklamację. Kiedy kaznodzieje nie mają pewności co do natury tego wezwania – kiedy nie są przekonani co do porządku przedstawionego im przez Boga w Jego Piśmie, nie będą mogli nigdy dać swoim zborom tego prawdziwego poczucia świętego skoncentrowanego uwielbienia i posłuszeństwa dla sprawiedliwego Boga, które jest zarówno naszym przywilejem, jak i naszym najwyższym powołaniem.
1 Tes. 1:5 Gdyż nasza ewangelia nie doszła was tylko w słowie, ale także w mocy i w Duchu Świętym, i w pełnym przekonaniu. Wiecie bowiem, jacy byliśmy dla was, przebywając wśród was.
Dzieje 18:4 W każdy szabat rozprawiał w synagodze i przekonywał i Żydów, i Greków.
Dzieje 18:8 Dzielnie bowiem przekonywał Żydów, publicznie dowodząc z Pisma, że Jezus jest Chrystusem.
Dzieje 28:23 Wyznaczyli mu dzień i przyszło wielu do niego do kwatery, a on od rana do wieczora przytaczał im świadectwa o królestwie Bożym i przekonywał o Jezusie na podstawie Prawa Mojżesza i Proroków
2 Kor. 10:5 Obalamy rozumowania i wszelką wyniosłość, która powstaje przeciwko poznaniu Boga, i zniewalamy wszelką myśl do posłuszeństwa Chrystusowi;
Robert Norris, źródło
Tłumaczyła Marlena Wozowicz