Ewangelia
Faktem jest, że każdy zbawiony w pewnym momencie swojego życia usłyszał ewangelię (Rzym. 10:14), wezwanie do upamiętania (Mat. 3:2, 4:17, Marek 1:15, Dzieje 2:38, 3:19), i ona dotarła do jego umysłu dokonując zmiany, uświadomiła o grzechu w życiu (Łuk. 11:32, 15:7, 15:10). Następnie taki poruszony wewnętrznie człowiek zaczyna postrzegać siebie tak, jak postrzega go Bóg: ochydny grzesznik. Odczuwa do siebie odrazę. (Mat. 21:29-32). Przepełniony żalem pragnie odwrócić się od grzechu (Łuk. 17:4, 22:32), rozumie, że sam z siebie nie jest w stanie osiągnąć zbawienia (Łuk. 14:31-32 Mat. 19:25-26).
Widząc swój przypieczętowany los w desperackim geście błaga Boga o przebaczenie (Dzieje 8:22, Łuk. 11:9), a jedyną możliwością na pojednanie ze Stwórcą okazuje się osoba Chrystusa (Dzieje 4:12), wcielonego Boga (Filip. 2:6-8, Kol. 2:9) i Mediatora (Rzym. 8:33-34, 1 Tym. 2:5-6), który zmarł na krzyżu ponosząc karę za ten grzech jako ofiara zastępcze a następnie zmartwychwstał (Rzym. 8:3, 1 Kor. 15:1-4). Potem następuje świadomość odpuszczenia (Hebr. 9:14, 10:22), a zbawiony grzesznik zaczyna wydawać owoce: dobre uczynki wynikające z wiary, które są trwałe (Jan 15:16, Efez. 2:10)
Ludzka perspektywa zbawienia
Ponieważ człowiek nie posiada wglądu w świat duchowy innego niż za pośrednictwem Spisanego Słowa, buduje on w sobie następujące przeświadczenia, na podstawie których dochodzi do fałszywej konkluzji
- Ja usłyszałem ewangelię
- Ja zrozumiałem prawdę o grzechu i karze
- Ja odczuwałem żal
- Ja zdecydowałem, aby się upamiętać
- Ja prosiłem Boga o przebaczenie
- Ja wydaję owoce zbawienia
..
by wreszcie stwierdzić
. - Ja dokonałem wyboru Boga, aby być zbawionym
Innymi słowy, nawet będąc chrześcijaninem może on dojść do wniosku iż w każdym momencie swojego życia mógł i może odrzucić ewangelię. Tak jak zdecydował, aby uwierzyć, tak i teraz może zdecydować aby wiarę porzucić. W ten sposób podkreśla swoją wolność jako jednostki. Wolność wyimaginowaną i nie potwierdzoną w Biblii. Pomimo tego, iż Pismo naucza o duchowej śmierci każdego człowieka, jaki stąpa po świecie, większość współczesnych tzw. “chrześcijan” stoi na pozycji jaką można streścić jednym zdaniem:
Biblia mówi, że jesteśmy martwi w upadkach i grzechach, ale ewangelia wzywa również ludzi, aby dokonali wyboru, uwierzyli, prosi ich.– Dave Hunt
Założenia i konsekwencje powyższej teologii są następujące
- Bóg prosi ludzi o to, aby ludzie Go wybrali jako Zbawiciela, oczekuje od nich podjęcia decyzji opartej o wybór
- Bóg wzywa do wzbudzenia w sobie zbawiającej wiary
- Śmierć w grzechach nie wyklucza możliwości dokonania właściwego duchowego wyboru
- Każdy człowiek jest w stanie przyjść do Boga opierając się o własną wolną wolę oraz rozum
I tak, kiedy nacisk na osobiste przeżycie został położony, Słowo Boże zostało błędnie zintepretowane. Świadomie czy nie, arminainie (bo tak należy zaklasyfikować ludzi głosząccych tego typu nauki) proklamują soteriologiczny synergizm, stając w jedynm szeregu z Rzymskim katolicyzmem przeciw chrześcijaństwu.
.
Monergizm a synergizm
Monergizm soteriologiczny to chrześcijańskie stanowisko utrzymujące, że Bóg, poprzez Ducha Świętego, działa na rzecz skutecznego zbawienia jednostek poprzez duchową regenerację bez współpracy z jednostką. To łaska skuteczna. Ta prawda Biblijna reprezentowana jest przez takie denominacje jak:
- Luteranie
- Kalwiniści
Synergizm soteriolotgiczny to współdziałanie różnych czynników, którego efektem jest zbawienie. Jeśli o odrodzenie chodzi synergizm zakłada, że Bóg człowiekowi udziela łaski, lecz to człowiek zobowiązany jest do podjęcia własciwej decyzji i czynów umożliwiających narodzenie z góry. Jest to łaska kooperatywna. Ta pozycja teologiczna, w rzeczywistości nauczająca zbawienia z uczynków, reprezentowana jest przez takie denominacje jak:
- Rzymski katolicyzm
- Prawosławie
- Metodystów
- Zielonoświątkowców
- Wyznania ewangelikalne
Oskrażenie przeciw arminianom dowodzące, że synergizm jest nauką zbawienia z uczynków jest słuszne, ponieważ odzwierciedla pozycję Watykanu
| Rzymski katolicyzm | Arminianizm |
| Uzyskanie (źródło) zbawienia | |
– to człowiek dokonał wyboru Boga – – to człowiek pozwolił Bogu się zbawić – przestał się opierać, – to człowiek zdecydował się uwierzyć
– to człowiek zmówił modlitwę grzesznika przez co został zbawiony – zbawienie z uczynków, tj. z modlitwy jako wolicjonalnego aktu człowieka, umożliwiającego toż zbawienie. |
|
| Utrata zbawienia | |
|
|
| Odzyskanie zbawienia | |
|
|
W zasadzie nie skrzywidzimy nikogo mówiąc, że gdyby debata między reprezentującym biblijne chrześcijaństwo Lutrem a przedstawicielem Rzymskiego katolicyzmu Erazmem z Roterdarmu miała miejsce dzisiaj, to zdecydowana większość tzw. “chrześcijan” stanęłaby po stronie nauk Rzymu atakując pozycję biblijną.
O niewolnej woli (łac. De servo arbitrio) – dzieło polemiczne Marcina Lutra, stanowiące odpowiedź na dzieło O wolnej woli (De libero arbitrio) Erazma z Rotterdamu. Opublikowane po raz pierwszy w 1525. Nie zalicza się do ksiąg symbolicznych luteranizmu.
.
Luter w swoim dziele stoi na stanowisku, że człowiek nie może z własnej woli zbliżyć się do Boga, czynić rzeczy słuszne w Jego oczach – natura ludzka od upadku pierwszych ludzi jest z natury zła i człowiek pozostawiony sam sobie może tylko grzeszyć. Jedynie człowiek przemieniony łaską Bożą jest zdolny do tego, by postępować dobrze. Wola ludzka jest więc pod tym względem zniewolona, gdyż człowiek nie może samodzielnie decydować o swoim postępowaniu. – źródło: Wikipedia..
Boża perspektywa zbawienia
2 Mojż. 4:11 kto czyni niemego lub głuchego, widzącego lub ślepego? Czyż nie ja, PAN?
Jaka zatem jest prawda? Jeśli Bóg jest jedynym aktywnym sprawcą zbawienia, po co wzywa do upamiętania? Dlaczego podczas lektury Słowa nieustannie czytamy o prośbach, zachętach, ostrzeżeniach Boga skierowanych do ludzi? Czyżby Bóg stawiał przed ludźmi niemożliwe do spełnienia zadanie, przez co okazałby się Bogiem niesprawiedliwym, gdyż zachęca do czegoś, co tylko On może sprawić?
Naturalny stan człowieka
To śmierć w grzechach. Nie choroba, jakaś forma niewydoloności czy też kalectwo utrudniające przyjście do Boga. To całkowita martwota. Absolutna trupia sztywność. Żaden człowiek nie może przyjść do Boga, niezależnie od tego jak długo będzie mu się czytać Słowo Boże i ewangelię. Tak jest dokładnie w każdym przypadku, bez wyjątku. To całkowita niezdolność do duchowego przyjęcia Bożej prawdy
Efez. 2:1 którzy byliście umarli w upadkach i w grzechach
.
Efez. 2:5 byliśmy umarli w grzechach
.
Efez. 4:18 Mając przyćmiony rozum, obcy dla życia Bożego z powodu niewiedzy, która w nich jest, z powodu zatwardziałości ich serca.
.
Jan 14:17 Ducha prawdy, którego świat nie może przyjąć, bo go nie widzi ani go nie zna.
Przyczyna i skutki stanu naturalnego
Bóg nie jest przyczyną stanu śmierci człowieka, lecz grzech ludzki, dziedziczony przez każdego (bowiem w Adamie wszyscy umierają 1 Kor. 15:22) Bóg w sposób pasywny pieczętuje los każdego niewybranego do zbawienia, którzy pozostają w tym stanie na zawsze (pasywne przejście Boga obok nich). Ci mogą do końca życia być indoktrynowani przez czytanie Słowa, nic im to nie pomoże. Mogą się starać do woli, zbawienia nie osiągną bo też i w rzeczywistości nie chcą.
Rzym. 11:8 (Jak jest napisane: Bóg dał im ducha twardego snu, oczy, aby nie widzieli, i uszy, aby nie słyszeli) aż do dnia dzisiejszego
Powyższy tekst mógłby wskazywać na Boga jako aktywnego wykonawcę czynności zatwardzenia człowieka, co jednocześnie mogłoby wskazywać na naturalny stan człowieka jako zdolny do powyższych czynności. Jednakże warto tutaj zwrócić uwagę, że Bóg nie jest autorem zła (por. Jakub 1:12-17) jaki sposób Bóg daje ludziom ducha twardego snu, oczu aby nie widziały i uszu aby nie słyszały?
5 Mojż. 29:4 Ale PAN nie dał wam serca do zrozumienia ani oczu do patrzenia, ani uszu do słuchania aż do dziś
- Mogą pożądać Boga dla swoich celów, jak np. uniknięcie piekła, chęć pójścia do nieba, powodzenie w życiu codziennym, zdrowie itd.
- Mogą wierzyć w Boga pozornie, powierzchownie uznając prawdy Słowa, być do nich intelektualnie przekonanymi ale nigdy nie być zrodzonymi z góry
- Mogą podlegać efektowi tłumu, presji rodzinnej, nominalnego chrześcijaństwa
- Mogą wreszcie być samozwiedzonymi co do swojej wiary
Wszystkie powyższe przypadki mają jedną wspólną cechę: brak owoców Ducha Świętego, prawdziwej Bożej miłości i przetrwania największych nawet prób. Z drugiej strony wybrani do zbawienia zostają przez Boga zrodzeni na nowo (aktywny wybór Boga).
Jan 1:13 Którzy są narodzeni nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga.
.
Jakub 1:18 Ze swojej woli zrodził nas słowem prawdy,
Środek efektywnego powołania
Jest nim Słowo Boże. Narodzenie z góry nie odbywa się w próżni. To nie jest tak, że nagle Bóg decyduje, aby ktoś został zbawiony i ten nagle nim się staje bez żadnych czynników zewnętrznych. Tylko i wyłącznie w środowisku Ewangelii regeneracja jest możliwa. Co to znaczy? Kiedy ktoś słyszy ewangelię Chrystusa, zostaje przez Boga zrodzony. Nie z własnej woli, lecz z woli Boga
1 Tes. 2:16 Zabraniają nam zwiastować poganom, żeby ci nie byli zbawieni
.
Rzym. 10:14 Jakże więc będą wzywać tego, w którego nie uwierzyli? A jak uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? A jak usłyszą bez kaznodziei?.
Bez ewangelii nie ma zbawienia. Nie istnieją żadne przypadki snów, wizji czy osobistych objawień, które do Boga przyprowadzają (wiecej w artykule Gdzie kościół zawiódł, Jezus objawia się osobiście…). Z drugiej strony nawet jeśli ewangelia zostaje ogłoszona nawet przez niewierzącego, np. gdy ateista odczyta kolegom potężne kazanie ewangelizacyjne właściwie rozkładające Słowo Boże, to nie cechy czytającego ani słuchaczy sprawiają, że Bóg przez taki czyn kogoś powoła do życia, lecz sama moc Słowa
Jan 6:63 Duch jest tym, który ożywia, ciało nic nie pomaga. Słowa, które ja wam mówię, są Duchem i są życiem
.
Rzym. 1:16 Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy,
Tak więc nawet wśród Rzymskich katolików, adwentystów, a nawet Świadków Jehowy, muzułmanów i zielonoświątkowców zbawienie jest możliwe, gdy członek kultu zostanie oświecony przez Ducha Świętego podczas lektury Pisma Świętego.
(O zielonoświątkowcach) “Uznanie ruchu tego rodzaju za dar od Boga, jest rzeczą niemożliwą. Jest oczywiście niewykluczone, że na spotkaniach gdzie jest głoszone Słowo Boże, które samo w sobie ma moc, pojawią się owoce. Niedoświadczeni bracia i siostry widząc błogosławieństwa i owoce działania Słowa Bożego, zostaja przez to zmyleni. Jednakże błogosławieństwa i owoce Słowa Bożego aboslutnie nie zmieniają klamliwego charakteru całego tego ruchu.”
.
Deklaracja berlińska z 1909 roku
.
Boże wezwanie
Mat. 22:114 Wielu jest bowiem wezwanych, lecz mało wybranych
Pismo Święte jest głoszone niezliczonym rzeszom. Co ciekawe, każdy zielonoświątkowiec, muzułmanin czy Świadek Jehowy czytuje Pismo. Nawet u katolików niektóre fragmenty Słowa są powszechnie dostępne, te głoszone w czasie bluźnierczej mszy świętej. Skala Bożego wezwania jest ogromna. Można w zasadzie założyć, że cały świat ma obecnie dostęp do Biblii. Mimo to spośród tych wszystkich ludzi nie wszyscy do Boga przychodzą. Czemu? Ponieważ wprawdzie wzywanych są setki milionów, lecz przyjść do Boga mogą tylko wybrani, ci którzy są przeznaczeni na osiągnięcie życia wiecznego bez możliwości odpadnięcia po drodze.
Jan 6:37-39 37 Wszystko, co mi daje Ojciec, przyjdzie do mnie, a tego, który przyjdzie do mnie, nie wyrzucę precz. 38 Zstąpiłem bowiem z nieba nie po to, żeby czynić swoją wolę, ale wolę tego, który mnie posłał. 39 A to jest wola Ojca, który mnie posłał, abym nie stracił nic z tego wszystkiego, co mi dał, ale abym to wskrzesił w dniu ostatecznym.
Dlaczego zatem ewangelia głoszona jest wszelkiemu stworzeniu a nie tylko wybranym? Powodów po temu jest wiele:
Boża suwerenność i chwała
Rzym. 9:8 A zatem komu chce, okazuje miłosierdzie, a kogo chce, czyni zatwardziałym.
.
Rzym. 9:15 Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję.
Bóg okazuje miłosierdzie tylko wybranym do zbawienia. Jednocześnie przechodzi mimo niewybranych, pozostawiając ich na pastwę i ch zatwardziałych serc. Widzimy tutaj Boga jako Pana, dysponującego swym miłosierdziem wedle Swego uznania. Bóg nie jest zobowiązany do udzielenia łaski komukolwiek. Czyni to z własnej woli i tylko tym, których wybrał. Tu Bóg uzyskuje najwięcej chwały. Spośród trzech przypadków
- Bóg nie udziela łaski nikomu
- Bóg udziela łaskę wszystkim
- Bóg udziela łaskę niektórym
tylko w trzecim przypadku Pan odbierze sobie najwięcej chwały. Gdyby bowiem nie udzielił łaski nikomu, odebrałby chwałę za sprawiedliwe potępienie wszystkich, lecz żadnej chwały za udzielenie łaski. I odwrotnie, gdyby ułaskawił wszystkich, odebrałby za to chwałę, lecz żadnej za potępienie. Tylko gdy Bóg niektórych zbawi a niektórych potępi, uzyska chwałę tak za ułaskawienie jak i za wieczne zatracenie grzeszników.
Boży sprawiedliwy gniew
Bóg chce okazać święty gniew na naczyniach przeznaczonych na zagładę. Głoszenie ewangelii wszelkiemu stworzeniu jest częścią aktu oskarżenia wobec zgubionych. Zaraz podniesie się argument o niesprawiedliwości Bożej, bo jeśli to już nie od człowieka przyjście do wiary zależy, lecz od Boga, jakżesz Bóg może jeszcze oskarżać tych, którzy będąc całkowicie niezdolnymi do uwierzenia mieliby uwierzyć? Pismo twardo odpowiada na to pytanie
Rzym. 9
.
19 Ale mi powiesz: Dlaczego więc jeszcze oskarża? Któż bowiem sprzeciwił się jego woli?
20 Człowieku! Kimże ty jesteś, że prowadzisz spór z Bogiem? Czy naczynie gliniane może powiedzieć do tego, kto je ulepił: Dlaczego mnie takim uczyniłeś?
21 Czy garncarz nie ma władzy nad gliną, żeby z tej samej bryły zrobić jedno naczynie do użytku zaszczytnego, a drugie do niezaszczytnego?
22 A cóż, jeśli Bóg, chcąc okazać gniew i dać poznać swoją moc, znosił w wielkiej cierpliwości naczynia gniewu przygotowane na zniszczenie;
23 I żeby dać poznać bogactwo swojej chwały na naczyniach miłosierdzia, które wcześniej przygotował ku chwale;
Czytelnik, który zadaje tego typu pytanie stawia się po stronie oponentów Apostoła, a to bardzo niebezpieczna pozycja, bliska apostazji. Wybór do zbawienia odbył się nie na podstawie jakichkolwiek cech człowieka czy zasług ani też potencjalnego uwierzenia w ewangelię, gdy ta zostanie przez niego usłyszana. Nam nic do tego
Efez. 1:11 W nim, mówię, w którym też dostąpiliśmy udziału, przeznaczeni według postanowienia tego, który dokonuje wszystkiego według rady swojej woli;
.
2 Tym. 1:9 Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy.
Ci, którzy usłyszeli ewangelię Jezusa Chrystusa i ją odrzucili godni będą większej kary, niż ci, którzy idą na zatracenie nigdy jej nie poznawszy
Hebr. 10:26-27 26 Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu poznania prawdy, to nie pozostaje już ofiara za grzechy; 27 Lecz jakieś straszliwe oczekiwanie sądu i żar ognia, który strawić ma przeciwników… 29 Jak wam się wydaje, na ileż surowszą karę zasługuje ten, kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew przymierza, przez którą (Chrystus, por. Jan 17:19) został uświęcony, i znieważył Ducha łaski?
.
Łuk. 12:46-47 47 Ten zaś sługa, który znał wolę swego pana, a nie był gotowy i nie postąpił według jego woli, otrzyma wielką chłostę. 48 Lecz ten, który jej nie znał i uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele się będzie wymagać, a komu wiele powierzono, więcej będzie się od niego żądać.
Ludzka niewiedza
Nigdzie w Piśmie nie zostało objawione kto jest a kto nie jest wybrany. Nie ma również żadnych cech umożiwiających ich zidentyfikowanie i odróżnienie. Cytując Spurgeona
„Bóg powołał mnie do głoszenia Jego Słowa i jeżeli wiedziałbym że wszyscy wybrani mają żółty pas namalowany na ich plecach, porzuciłbym głoszenie ewangelii i zacząłbym zaglądać za koszule”.
Zakwaszanie kultury
Pismo stawia wysoki standard moralny. Zatem jeśli dana społeczność podda się nakazom Bożym, prawu, które jest doskonałe i święte, będzie działać zgodnie z literą Pisma, czyniąc tym samym mniej niesprawiediwości, beneficjentami tego będą wszyscy, ogół. Tak jest np. w krajach, które do niedawna uznawane były za protestanckie. Do dziś w Szwajcarii czy Norwegii widzimy echa twardego systemu prawnego, który wpływał na moralność obywateli: złodziejstwo, kłamstwo, złorzeczenia, krzywoprzysięstwo nie są tam jeszcze tak rozprzestrzenione jak np. w Polsce, choć tendencja obecnie jest w stronę degeneracji.
Z drugiej strony wśród muzułman kłamstwo jest usankcjonowane w koranie (prawo Taqiyya), również niektóre odszczepienia zielonoświąkowej herezji uznają wszelki podstęp jako metodę walki z przeciwnikami (powołują się tutaj na przykład Dawida, który zabrał broń Goliata aby odciąć mu głowę, por. 1 Sam. 17:51). Więcej podobieństw między muzułmanami a zielonoświątkowcami w artykule Islamoświątkowcy.
Punkt zero czyli obiekcja arminian
Hebr. 4:7 Znowu wyznacza pewien dzień, mówiąc przez Dawida po tak długim czasie „Dzisiaj”, jak to zostało powiedziane: Dzisiaj, jeśli usłyszycie jego głos, nie zatwardzajcie waszych serc.
Powyższy fragment (i jemu podobne, por. Hebr. 3:8, 15, Psalm 95:8) przytaczany jest przez obrońców fałszywej doktryny jako ten, który wskazuje na ludzi, którzy mieli wybór zbawienia i mogli wybrać z własnej woli w którą stronę pójdą: przyjmą (nie zatwardzą serca) lub odrzucą (zatwardzą serce) propozycję Boga. Tworzą tutaj niejako punkt zero: w którym Bóg udzielił człowiekowi odpowiedniej ilości informacji tak, że ten staje na rozdrożu.
To tak, jakby człowiek, choć wcześniej martwy, został częściowo ożywiony tylko po to, aby móc dokonać wyboru: właściwego bądź błędnego, a następnie albo wrócić do duchowej martwoty albo stać się żywym w Duchu. Problem jaki natychmiast tutaj się pojawia jest taki, że nie ma ani jednego fragmentu Pisma, który by potwierdzał istnienie takiego stanu. Inną kwestią jest oczywistość synergii zbawienia, czyli dodanie swojego uczynku, właściwego wyboru, jako elementu soteriologicznego.
“Dalej rozumiemy w tym miejscu przez wolna wole siłe ludzkiej woli, dzieki której człowiek moe zwrócic sie ku temu, co prowadzi do wiekuistego zbawienia, lub od tego się odwrócic”. Marcin Luter, O niewolnej woli s. 42
Mimo to Pismo naucza, że Bóg ożywia i przenosi do życia tych, którzy wcześniej byli martwi a nie na wpół żywi. Był trup, przyszedł Bóg, wskrzesił trupa bez pytania go o zdanie i pozwolenie. Oto prawdziwy monergizm soteriologiczny.
Efez. 2:1 I was ożywił, którzy byliście umarli w upadkach i w grzechach;
.
Kol. 2:13 I was, gdy byliście umarłymi w grzechach i w nieobrzezaniu waszego ciała, razem z nim ożywił, przebaczając wam wszystkie grzechy
.
1 Piotra 4:6 Dlatego bowiem i umarłym głoszono ewangelię, aby byli sądzeni według ludzi w ciele, ale żyli według Boga w duchu.
Co zatem znaczy nie zatwardzajcie waszych serc? Aby to właściwie zrozumieć należy rozważyć wcześniejszy fragment. Widzimy tam referencję do ludu pielgrzymującego po pustyni, czyli do Izraela. Bóg wprawdzie wybawił ich fizycznie z niewoli Egiptu, jednak nie upodobał ich sobie ze względu na niewiarę. Oni nigdy nie weszli do ziemi obiecanej czyli do odpocznienia, co jest ilustracją i typem odpocznienia w Chrystusie. Ci, którzy zatwardzali sobie serce byli ludźmi niewierzącymi, którzy do wiary nigdy nie przyszli.
Hebr. 3:15-19 14 Staliśmy się bowiem uczestnikami Chrystusa, jeśli tylko nasze pierwotne przeświadczenie aż do końca niewzruszenie zachowamy.15 Dopóki jest powiedziane: Dzisiaj, jeśli usłyszycie jego głos, nie zatwardzajcie waszych serc jak w dniu rozdrażnienia. 16 Niektórzy bowiem usłyszawszy, rozdrażnili Pana, ale nie wszyscy z tych, którzy wyszli z Egiptu pod wodzą Mojżesza. 17 A na kogo gniewał się przez czterdzieści lat? Czy nie na tych, którzy zgrzeszyli, a których ciała legły na pustyni? 18 A którym przysiągł, że nie wejdą do jego odpoczynku, jeśli nie tym, którzy byli nieposłuszni? 19 Widzimy więc, że nie mogli wejść z powodu niewiary.
Gdy zatem Bóg wzywa do tego, aby nie zatwardzać serc jest to wezwanie skierowane do wszystkich słuchaczy w celu rozeznania czy są zbawieni. Świadczy o tym wers 14, w którym postawiony jest warunek: jeśli ktoś twierdzi, że do Chrystusa należy, to zachowa swoje pierwotne przeświadczenie do końca życia i wiary nie utraci. I z drugiej strony jeśli ktoś do Chrystusa nie należy, jego wiara, jako mająca ludzkie pochodzenie a nie Boskie, w ostateczności ustanie.
Wiarę cechuje posłuszeństwo, a to znowu prowadzi do stronienia od grzechu. Niewiarę cechuje nieposłuszeństwo, czyli popadanie w grzech, czyli zatwardziałe serce.
.
Ordo salutis
Przysł. 20:12 Ucho, które słyszy, i oko, które widzi, oba uczynił PAN
Kiedy ewangelia jest głoszona wśród niewierzących, znajdować się w nich mogą potencjalnie tak wybrani do zbawienia jak i nie wybrani. Ci pierwsi, wybrani, nie muszą koniecznie przyjść do wiary w momencie pierwszego usłyszenia ewangelii (Izaj. 29:18 Tego dnia głusi usłyszą słowa księgi, a oczy ślepych przejrzą z mroku i ciemności.). To nie jest żadną regułą, i to także tworzy iluzję pozornej możliwości opierania się Słowu Bożemu przez wybranych. Mimo to, w odpowiednim czasie Bożego planu, gdy Pan decyduje się włączyć daną osobę do kościoła,
1. Sprawia, że w pewnym momencie życia usłyszy ewangelię Pisma ↓
2. W odpowiednim czasie zrodzi ją na nowo ↓
3. To spowoduje udzielenie jej daru wiary ↓
4. Odmieni jej serce ↓
5. Co zaoowocuje właściwym rozeznaniem stanu duchowego (metanoja) ↓
6. Skutkiem czego będzie odwrócenie się od marności tego świata do Boga ↓
7. I pragnienie nowego życia w Chrystusie, nacechowanego dobrymi i trwałymi owocami →
Wszystko to czyni w człowieku Duch Święty niezależnie od niego!
Jan 14:17 Ducha prawdy, którego świat nie może przyjąć, bo go nie widzi ani go nie zna. Wy jednak go znacie, gdyż z wami przebywa i w was będzie.
.
Jan 16:13-14 13 Lecz gdy przyjdzie on, Duch prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę. Nie będzie bowiem mówił sam od siebie, ale będzie mówił to, co usłyszy, i oznajmi wam przyszłe rzeczy. 14 On mnie uwielbi, bo weźmie z mojego i wam oznajmi.
.
Ezech. 36:26 I dam wam nowe serce, i włożę nowego ducha do waszego wnętrza. Wyjmę serce kamienne z waszego ciała, a dam wam serce mięsiste
Skąd zatem uszy do słuchania?
Świadectwo Pisma jest jednoznaczne. Wezwanie Boże do upamiętania, do wiary, do społeczności z Panem Bogiem, Ojcem, Synem i Duchem Świętym, choć głoszone powszechnie, jeśli o zbwienie chodzi, skierowane jest wyłącznie do owiec, do ludu, do tych wszystkich, którzy przed powstaniem świata zostali wybrani jako Boży dar Ojca dla Syna. To wybranym i tylko im Bóg w odpowiednim czasie daje uszy do słuchania. Jest to efekt narodzenia na nowo.
Zaś wszyscy niewybrani do zbawienia, słysząc prawdę zawsze będą reagować po ludzku czyli grzesznie:
Mat. 13:13-14 13 Dlatego mówię do nich w przypowieściach, bo patrzą, a nie widzą, i słuchają, a nie słyszą ani nie rozumieją. 14 I spełnia się na nich proroctwo Izajasza, które mówi: Słuchając, będziecie słyszeć, ale nie zrozumiecie i patrząc, będziecie widzieć, ale nie zobaczycie.
.
Dzieje 28:26-27 26 Idź do tego ludu i mów: Słuchając, będziecie słyszeć, ale nie zrozumiecie, i patrząc, będziecie widzieć, ale nie zobaczycie. 27 Utyło bowiem serce tego ludu, stępiały ich uszy i zamknęli swe oczy, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, a sercem nie zrozumieli i nie nawrócili się, i żebym ich nie uzdrowił.
.
Izaj. 6:9-10 9 A on powiedział: Idź i powiedz temu ludowi: Słuchajcie uważnie, ale nie rozumiejcie, patrzcie uważnie, ale nie poznawajcie. 10 Zatwardź serce tego ludu, uczyń jego uszy ciężkimi do słuchania i zaślep jego oczy, aby nie widział swoimi oczami, nie słyszał swoimi uszami i nie zrozumiał swoim sercem, aby nie nawrócił się i nie był uzdrowiony.
.
Izaj. 29:10 PAN bowiem wylał na was ducha twardego snu i zamknął wasze oczy. Oczy waszych proroków i książąt, widzących, zasłonił.
.
Marek 4:11-12 11 A on im odpowiedział: Wam dano poznać tajemnicę królestwa Bożego. Tym zaś, którzy są na zewnątrz, wszystko podaje się w przypowieściach; 12 Aby patrząc, patrzyli, a nie widzieli i słysząc, słyszeli, a nie zrozumieli, by się czasem nie nawrócili i nie były im przebaczone grzechy.
.
Jan 8:43 Dlaczego nie pojmujecie tego, co mówię? Dlatego że nie możecie słuchać mojego słowa.
.
Jan 10:26 Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec, jak wam powiedziałem.
Krótka odpowiedź brzmi: TAK. O ile się nawróci na biblijną Ewangelię…
1 Kor. 15:1-4 1. A oznajmiam wam, bracia, ewangelię, którą wam głosiłem, a którą przyjęliście i w której trwacie; 2. Przez którą też dostępujecie zbawienia, jeśli pamiętacie to, co wam głosiłem, chyba że uwierzyliście na próżno. 3. Najpierw bowiem przekazałem wam to, co i ja otrzymałem, że Chrystus umarł za nasze grzechy, zgodnie z Pismem; 4. Że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem;
Apostoł ogłosił zbawiającą Ewangelię i potwierdził tożsamość ustnie głoszonej Ewangelii z jej spisaną wersją, potwierdził jej historyczną autentyczność. Dzięki przyjęciu i trwaniu w tak zdefiniowanej Ewangelii dostępowane jest zbawienie. Koniecznym jest zachowanie Ewangelii w niezmienionej treści. Czytelnicy zostają ostrzeżeni: odrzucenie któregokolwiek z dalej przedstawionych i niezbędnych zarazem obiektwynych, historycznych faktów Ewangelii to wiara “na próżno” co skutkuje zatraceniem.
Oto fakty historyczne w które należy wierzyć, oto Ewangelia:
Chrystus umarł
Implikacja 1.1: Chrystus był (i jest) Bogiem-człowiekiem, który mógł umrzeć.
Implikacja 1.2: Chrystus nie zasłabł, nie zemdlał, ani nie sprawiał wrażenia, że umiera.
Implikacja 1.3: Chrystus oddał swoje życie; nie został zabity wbrew swojej woli.
Chrystus umarł za nasze grzechy
Implikacja 2.1: Chrystus umarł w określonym celu, a nie przez przypadek.
Implikacja 2.2: Jesteśmy grzesznikami zasługującymi na śmierć.
Implikacja 2.3: Chrystus nie umarł za własne grzechy.
Implikacja 2.4: Chrystus nie miał grzechów.
Implikacja 2.5: Chrystus umarł w naszym zastępstwie; poniósł karę, na którą my zasłużyliśmy.
Implikacja 2.6: Chrystus był akceptowalnym przez Boga naszym Zastępcą
Implikacja 2.7: Jesteśmy wolni od kary, na którą zasługujemy.
Implikacja 2.8: Chrystus nie umarł za grzechy każdego człowieka, ale tylko za nasze grzechy.
Chrystus umarł za nasze grzechy według Pisma.
Implikacja 3.1: Chrystus jest Mesjaszem przepowiedzianym przez Stary Testament.
Implikacja 3.2: Śmierć Chrystusa nie była ani przypadkiem, ani planem B, lecz częścią jednego wiecznego planu Boga dla zbawienia Jego ludu.
Implikacja 3.3 Chrystus wypełnił proroctwa Starego Testamentu.
Chrystus został pogrzebany i trzeciego dnia zmartwychwstał.
Implikacja 4.1: Pogrzeb i zmartwychwstanie Chrystusa są wydarzeniami historycznymi.
Implikacja 4.2: Chrystus nie jest martwy, lecz żywy.
Implikacja 4.3: Śmierć została pokonana i straciła swoją władzę nad Chrystusem i Jego ludem.
Chrystus został pogrzebany i zmartwychwstał trzeciego dnia zgodnie z Pismem.
Implikacja 5.1: Śmierć, pogrzeb i zmartwychwstanie Chrystusa były przepowiedziane przez Stary Testament.
Implikacja 5.2: Śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa były częścią wiecznego planu Boga.
Ewangelia Jezusa Chrystusa to proste, historyczne przesłanie. Fakt jaki miał miejsce przed wiekami. Chrystus zgodnie z Pismem żył i umarł za grzechy wszystkich wybranych, został pogrzebany i zmartwychwstał trzeciego dnia. Zrobił to w imieniu i w miejsce ludu, który nabył Swoją krwią.
Jest tylko jedna, prosta, historyczna Ewangelia, jedna obiektywnie zdefiniowana prawda. Dlatego też nie ma czegoś takiego jak “inni chrześcijanie”, którzy wyznają odmienną od prezentowanej przez Pawła Ewangelii.
- Bóg NIE prosi ludzi o to, aby ludzie Go wybrali jako Zbawiciela, decyzja człowieka to rezultat narodzenia na nowo
- Bóg NIE wzywa do wzbudzenia w sobie zbawiającej wiary, wiara jest darem
- Śmierć w grzechach wyklucza możliwości dokonania właściwego duchowego wyboru, potrzebna jest Boża interwencja
- Żaden człowiek nie jest w stanie przyjść do Boga opierając się o własną wolną wolę oraz rozum.
Istnieje około 40 przypowieści, które dał nasz Pan, a nikt inny w Nowym Testamencie nie podał żadnych przypowieści, więc wszystkie przypowieści zostały dane przez naszego Pana. Jak wiemy, zostały one zaprojektowane, aby ukryć prawdę przed niewierzącymi, ale aby objawić ją wierzącym, tym, którzy mają uszy do słuchania. Przypowieści były w pewnym sensie osądem, potwierdzeniem odrzucenia. W tym samym czasie były one lekkie dla tych, którzy mieli uszy do słuchania.
.
źródło
Narzędzie Boga
2 Kor. 4:3-4 A jeśli nasza ewangelia jest zakryta, to jest zakryta dla tych, którzy giną; 4 W których bóg tego świata zaślepił umysły, w niewierzących, aby nie świeciła im światłość chwalebnej ewangelii Chrystusa, który jest obrazem Boga.
Niektórzy podniosą tutaj argument, że Bóg Jahwe nie zaślepia nikomu oczu, że to czyni szatan, który przecież jest przeciwnikiem Boga. Natomiast dobry Bóg próbuje jakoś diabłu przeciwdziałać podsuwając ewangelię ludziom pod nos, jednak w ostateczności pozostawiając im wybór. Fałsz tego twierdzenia jest oczywisty, ponieważ w takim przypadku
- szatan byłby równorzędnym partnerem Boga w rozgrywce o ludzkie dusze
- człowiek byłby nadrzędnym suwerenem w podejmowaniu decyzji o zbawieniu
- tym samym Bóg okazuje się pozbawiony tak wszechmocy jak i zostaje zniżony do poziomu stworzenia, diabła, a nawet poniżej tego poziomu (człowiek nad Bogiem)
Niezależnie od tego, jak powyższy fragment zostanie przetłumaczony, czy to bóg tego świata rozumiany jako szatan, czy też Bóg tego świata rozumiany jako Jahwe, w obu przypadkach mamy do czynienia z suwerennym aktem Bożym.
1. w pierwszym przypadku szatan staje się narzędziem Boga Jahwe, mamy do czynienia z dopustem Bożym, pasywnym działaniu
2. w drugim przypadku Bóg Jahwe osobiście zaślepia oczy niewierzącym, mowa o aktywnym działaniu
3. stąd wynika niezbędność Bożego działania umożliwiającego widzenie
Ad. 1. Widoczne to jest w poniższej analogii Pisma, gdzie raz zostaje stwiedzone, że to Bóg pobudził Dawida przeciwko Izraelowi, jednak drugie świadectwo stwierdza o szatanie jako przyczynie działania króla
2 Sam. 24:1 Wtedy znowu zapłonął gniew PANA przeciw Izraelowi, gdy On (Pan) pobudził Dawida przeciwko nim, mówiąc: Idź, policz Izraela i Judę
.
1 Kronik 21:1 Wtedy szatan powstał przeciwko Izraelowi i pobudził Dawida, aby policzył Izraela.
Szatan jest nie tylko przeciwnikiem Boga ale też Jego całkowicie poddanym i podwładnym sługą, który bez zgody, bez przyzwolenia Jahwe nie uczyni absolutnie nic.
Ad. 2. Negatywne i osobiste zaangażowanie Boga w odmianę serca ku złemu obserwujemy np. w poniższym fragmencie:
Psalm 125:24-25 24 Gdzie Bóg bardzo rozmnożył swój lud i uczynił go potężniejszym od jego wrogów. 25 Odmienił ich serca, żeby znienawidzili jego lud i postępowali przebiegle wobec jego sług.
Ad. 3 Praktyczny wymiar działania Boga, który daje oczy do widzenia rozpoczęty jest na długo przed możliwością właściwego rozumienia Pisma (tzn. akceptacji prawdy przez nie przekazywanej). Jako przykład posłużyć mogą tutaj Żydzi, znający treść Pisma a jednak odrzucający jego aplikację do Mesjasza, wcielonego Boga (Żydzi odrzucają Jezusa).
1 Kor. 2:14 Lecz cielesny człowiek nie pojmuje (οὐ δέχεται ou dexhetai – nie akceptuje, obiektywnie neguje) tych rzeczy, które są Ducha Bożego. Są bowiem dla niego głupstwem i nie może ich poznać, ponieważ rozsądza się je duchowo.
.
2 Kor. 3:15-16 15 I aż po dzień dzisiejszy, gdy Mojżesz jest czytany, zasłona leży na ich sercu. 16 Gdy jednak nawrócą się do Pana, zasłona zostanie zdjęta.
Człowiek nieodrodzony, choć rozumie przekaz Słowa Bożego, obiektwynie go odrzuca i nie zgadza się z nim. Zrozumienie Pisma (metaforycznie ujęte jako zdjęcie zasłony) następuje po nawróceniu a nie przed! To oznacza tylko jedno: to Bóg daje oczy ku widzeniu.
Sola Gratia, Sola Fide bracia i siostry
Zobacz w temacie
- Ordo Salutis – porządek zbawienia
- Jego wiara w nas
- Totalna deprawacja
- Usilna i bezwarunkowa elekcja
- Limitowane odkupienie
- I nieodparta łaska
- Przetrwanie świętych
