Reformowany inaczej, część 2

utworzone przez | paź 17, 2022 | Herezja Remonstrancji, Prima Scriptura

Szerokie teologiczne usta

Przysłów 13:3 Kto strzeże swych ust, strzeże swojej duszy; kto szeroko otwiera swe wargi, będzie zniszczony.

Do tej pory rozpoznaliśmy tło teologiczne Johna MacArthura, które okazuje się być głęboko umocowane w doktrynach Wesleyanizmu. Rozpatrując to w odwrotnej kolejności chodzi o przyswojone w Los Angeles Pacific College uniwersalne odkupienie, całkowite uświęcenie za życia oraz wcześniej, w Bob Jones University niekompletne uświęcenie, powszechna oferta zbawienia oraz biblijne paradoksy. Było to jedynie pogłębienie uprzednio przejętej od ojca teologii, ponieważ John “Jack” MacArthur, nominalny generalny (niereformowany) baptysta, jak się okazało, w praktyce był multiwyznaniowym kaznodzieją przebudzeniowo-ekumenicznym.

Wyznawana przez MacArthura presja przebudzeniowa kładzie nacisk na ilość “zdobytych” wyznawców w odróżnieniu od presji reformacyjnej, kładącej nacisk na jakość teologii. Siłą rzeczy jest to pozycja kompromisowa i to tutaj należy szukać przyczyny, dlaczego MacArthur przyjął lub wypracował szereg błędów i sprzeczności, z których jak dotąd zwróciliśmy uwagę na kilka z nich:

Kwestie te są istotne ponieważ stanowią grunt i podstawę do rozwoju o wiele szerszych problemów.

Dalsza analiza teologii

2 Tym. 3:13 Lecz ludzie źli i zwodziciele coraz bardziej będą brnąć w zło, błądząc i innych wprowadzając w błąd.

Druga część artykułu koncentruje się poważniejszych dewiacjach: negacji Pisma jako wiarygodnego źródła objawienia oraz dwóch Bożych atrybutów: prostoty i wszechwiedzy. Przez co MacArthur, choć zwie się Reformowanym, w rzeczywistości neguje doktryny wyróżniające teologię Reformowaną od herezji.

W ostatnim akapicie zawarta zostanie analiza socjotechnicznych manipulacji stosowanych przez MacArthura, jakie mogły przyczynić się do osiągnięcia przez niego wysoce prominentnej i niekwestionowanej niemal przez nikogo pozycji Największego Teologa naszych czasów zasadniczo poszerzającej zakres odbiorców, a także sprzedaży książek, nagrań, komentarzy itd.
.

Paralelne prawdy czyli rozwinięcie koncepcji paradoksu

Definicja błędu

Według MacArthura Pismo Święte przedstawia szereg nauk sprzecznych ze sobą. Sztandarowym tego przykładem jest kwestia zbawienia i wiary. Z jednej strony jedynym suwerenem w zbawieniu jest Bóg. Jednak człowiek jest w dalszym ciągu odpowiedzialny za swoje zbawienie.

Zjawisko nazwane jest maskującą nazwą prawdy równoległe. Nadając zjawisku pozory ortodoksji, MacArthur unika konieczności bezpośredniego wyrażenia swojego przekonania jako heretyckiej neoortodoksji,

“…którą rozpoczął Karl Barth (1886-1968) twierdzącą, że albo Biblia zawiera Słowo Boże (a nie że cała nim zawsze jest) lub, że staje się Słowem Bożym dopiero gdy przez nią Bóg przemawia do grzesznego człowieka. Biblia, choć omylna, wskazuje na Boże Objawienie o Jezusie Chrystusie.” [1]

Tłumaczenie Wersja oryginalna

“Jest to dzieło Boga, wyłącznie dzieło Boga, ale jeśli nie uwierzysz, zostaniesz pociągnięty do odpowiedzialności i jesteś powołany do wiary, a życie wieczne czeka na ciebie, jeśli uwierzysz. To są bliźniacze prawdy, które biegną równolegle. Czy mogę ci powiedzieć? Zawsze będą przebiegały równolegle. Zawsze będą przebiegały równolegle. Nigdy się nie spotkają. Nigdy się nie przecinają. Nigdy nie zostaną pomniejszone; zgodnie z prawem są tym, czym są. Fakt, że nie rozumiesz, jak one do siebie pasują, dowodzi tylko, że jesteś czymś mniej niż powinieneś. Nie mówi to nic o Bogu. Twoja niezdolność do zharmonizowania tych rzeczy jest odzwierciedleniem twojej upadłości, mojej upadłości. Ludzie ciągle mnie pytają: „Jak to zharmonizować?” A moja odpowiedź brzmi: „Nie wiem. Nie mogę. Nie mogą być zharmonizowane w ludzkim umyśle. Ale uświadom sobie to, ty jesteś wątłym umysłem, tak jak ja, i zbiorowo jesteśmy słabi w porównaniu z nieskończonym, rozległym, nieograniczonym umysłem Boga. Wszystko, co mogę wam powiedzieć, to to, że w Słowie Bożym te prawdy biegną równolegle. A odpowiedzią jest uwierzenie im obu z całego serca. A jedna, boska suwerenność, będzie kształtować wasze uwielbienie, a druga, ludzka odpowiedzialność, będzie motywować waszą ewangelizację.” [2]

“Gdybyśmy zrozumieli wszystko, co jest napisane w Biblii, to jednocześnie udowodnilibyśmy, że ta księga została napisana przez człowieka, gdybyśmy rozumieli wszystko, co jest napisane w Biblii, to dowodziło, że Bóg jest człowiekiem. Jednym z największych dowodów, że Pismo Święte jest inspirowane przez Boga jest właśnie niezrozumiałość tych wielkich prawd i kłaniamy się przed Pismem Świętym i jak mówili starożytni rabini naucz języka mówić nie wiem.“ [3]

“This is a work of God, solely a work of God, but you will be held responsible if you do not believe, and you are called to believe and eternal life awaits you if you will believe. Those are twin truths that run parallel. May I tell you? They will always run parallel. They will always run parallel. They will never come together. They will never intersect. They will never be diminished; legitimately, they are what they are. The fact that you don’t understand how they go together only proves that you’re less than you should be. It doesn’t say anything about God. Your inability to harmonize those things is a reflection of your fallenness, my fallenness. People ask me all the time, “How do you harmonize those?” And my answer is, “I don’t. I can’t.” They can’t be harmonized in the human mind. But realize this, you are a puny mind and so am I, and collectively we are puny compared to the infinite, vast, limitless mind of God. All I can tell you is that in the Word of God, these truths run parallel. And the answer is to believe them both with all your heart. And the one, divine sovereignty, will inform your worship and the other, human responsibility, will motivate your evangelism.” [2]

“If we understood everything that is written in the Bible, we would prove that this book was written by a man, if we understood everything that is written in the Bible we woould proove that God is human. One of the greatest proofs that the Scriptures are inspired by God is the incomprehensibility of these great truths and we bow before Scripture and, as the ancient rabbins used to say, teach the language to speak “I don’t know. “” [3]

Implikacje

Boża logika jest odmienna od ludzkiej logiki. Odmienność Bożej logiki nie jest możliwa do zrozumienia przez ludzką logikę. Odmienność ta wyrażona jest przez istnienie sprzecznych poglądów w Bożym umyśle zwanych paradoksami. Owe sprzeczne twierdzenia zostały objawione człowiekowi, spisane i skanonizowane. Człowiek nie jest w stanie zharmonizować sprzecznych ze sobą twierdzeń wyrażonych w Piśmie Świętym. Pismo Święte jest niezrozumiałe co dowodzi jego natchnienia. Gdyby Pismo Święte było zrozumiałe oznaczałoby to, że albo zostało napisane przez ludzi albo że Bóg jest człowiekiem.

Jeśli to co twierdzi MacArthur jest faktem to nie posiadamy objawienia Bożej prawdy i możemy udowodnić dowolną rzecz (narzędzie to będzie bardzo pomocne MacArthurowi do definicji takich herezji jak wiara uczynkowa i zbawienie panującego Pana).

Ponownie niezdolność do zharmonizowania doktryn uniemożliwia utworzenie teologii systematycznej i jest zaprzeczeniem Reformowanej zasady analogia Scriptura. Jeśli Boża logika nie jest naszą logiką wtedy żadna z wypowiedzi Boga nie może być zrozumiana. Przykładowo, gdy Bóg mówi moje drogi nie są waszymi drogami, przy założeniu, że logika Boża nie jest ludzką logiką, wypowiedź ta może znaczyć coś odwrotnego i sprzecznego z ludzką logiką, mianowicie, że Boże drogi są drogami ludzkimi.

Izaj. 55:8 Moje myśli bowiem nie są waszymi myślami ani wasze drogi nie są moimi drogami, mówi PAN;

Tak więc człowiek powodowany przez opartą o prawdziwe przesłanki skromność (Bóg jest większy od człowieka) zaaplikowane w sposób fałszywy (Bóg objawił coś, co nie może być zrozumiane) nigdy nie może być pewien autorskiej intencji tekstu z prostej przyczyny – ponieważ czytając do zrozumienia używa ludzkiej logiki, podczas gdy Boża logika nie jest ludzką logiką.

Istnienie tzw. paradoksów (zwanych przez MacArthura paralelnymi prawdami) wyklucza spójność i niezawodność Pisma, ponieważ wyklucza pełną zgodność wszystkich doktryn zawartych w spisanym Słowie. Teraz jeśli jakaś odkryta przez ekspozytora doktryna jest negowana przez pewne fragmenty Pisma, zamiast poprawić błąd teologiczny ekspozytor może powołać się na zasadę paradoksu i swobodnie proklamować sprzeczności. To dotyczy również sprzecznych ze sobą doktryn.

Zasada logicznej sprzeczności odrzuca istnienie przekazywanej przez język obiektywnej prawdy a stosują hermeneutykę MacArthura do analizy tekstu Izajasza wnioski mogą być nieskończone a sam tekst może znaczyć cokolwiek ekspozytor zechce, aby znaczył.  Ten pogląd jest całkowicie zgodny z poglądem postmodernistycznym, który jest wrogi chrześcijańskiej koncepcji istnienia obiektywnej prawdy oraz z chrześcijańskim poglądem na język:

“Jednym z aspektów negowania obiektywnej prawdy przez postmodernizm jest jego pesymistyczna analiza języka. Cała wiedza i wyjaśnianie rzeczy używają języka. Ale język nie jest w stanie opisać niczego prawdziwie. Rzeczywiście, każdy język jest zwodniczy. Cały język o wszystkim jest tylko próbą przejęcia władzy nad innymi przez mówiącego lub pisarza. Tutaj postmodernizm różni się od modernizmu, który miał wiarę w rozum i silną wiarę w język naukowy, aby wyjaśnić świat, w tym człowieka.” [4]

Refutacja

Czym jest analogia Scriptura? Ponieważ w Chrystusie zawarte są wszystkie skarby mądrości i poznania (a nie tylko niektóre albo większość) jest to fundamentalna zasada interpretacji Pisma Świętego, bez którego nie istnieje żadna obiektywnie zdefiniowana prawda. Najprościej analogię wiary możemy zdefiniować jako

„stałą i ciągłą harmonię Pisma w fundamentalnych punktach wiary [kwestia zbawienia jest fundamentalna] i praktyki wywnioskowanej z tych tekstów, w których są one omawiane przez autora natchnionego bezpośrednio lub pośrednio w jasnym, wyraźnym i zrozumiałym języku”. [5]

List do Kolosan uczy nas, że Chrystus nie tylko objawia całą prawdę ale także udziela zdolności poznania prawdy poprzez oświecenie. To przeczy twierdzeniu o rzekomej niezdolności ludzkiego umysłu do zharmonizowania biblijnych doktryn.

Kol. 2:3 W którym są ukryte wszystkie skarby mądrości i poznania.

Rzeczywisty atak MacArthura uderza w epistemologię czyli źródło prawdy. Istnienie sprzecznych doktryn niszczy wiarygodność fundamentu, którym jest Pismo. Koncepcja sprzecznych doktryn (a mimo to prawdziwych) jest zaprzeczeniem atrybutu prostoty Boga (w Bogu nie ma sprzeczności), który to atrybut może być poznany jedynie dzięki spisanemu Słowu.

Prostota Boga oznacza, że Bóg jest niepodzielny. W Bogu nie ma konfliktu, sprzeczności i dysharmonii. . Odnosi się to

  • najpierw do trzech Osób Trójcy – że nie są one oddzielnymi bogami, ale razem jednym Bogiem.
    .
  • również do atrybutów Boga. Nie można ich od siebie oddzielić ani przeciwstawić.

Bóg jest jeden i niepodzielny w Swojej istocie, atrybutach, celu i woli dziełach. Jego dzieła nigdy nie są sprzeczne z Jego celem ani Jego cel z samym sobą. Słowo będące odzwierciedleniem Bożych atrybutów i reprezentujące Boże atrybuty przed ludźmi nie może mieć w sobie sprzeczności. Ta przejrzystość doktrynalna bezpośrednio nazwana została prostotą w Chrystusie i nikt nie ma wątpliwości, iż chodzi o doktrynalną prostotę.

2 Kor. 11:3 Lecz boję się, by czasem, tak jak wąż swoją przebiegłością oszukał Ewę, tak też wasze umysły nie zostały skażone i nie odstąpiły od prostoty, która jest w Chrystusie.

Wszystkie doktryny Pisma są ze sobą w idealnej harmonii, ponieważ Słowo Boże jest doskonałe o czym świadczy hebrajskie słowo תָּמִים tamim odnoszące się do integralności czyli perfekcyjnej spójności! Żaden tekst Prawa, czyli Pisma, nie przeczy drugiemu. Stąd czytamy:

Psalm 119:160 Podstawą twego słowa jest prawda, a wszelki wyrok twojej sprawiedliwości trwa na wieki.
.
Psalm 19:7 Prawo PANA jest doskonałe (תְּ֭מִימָה taminah – spójne) nawracające duszę

Podstawowym założeniem zasady analogia Scritpura jest istnienie jednego, spójnego systemu prawdy i teologii w Piśmie. Wnioskujemy zatem, że wszystkie doktryny muszą zgadzać się ze sobą. To znaczy, że interpretacje określonych fragmentów nie mogą być sprzeczne z całą nauką Pisma na ten temat.

Jest to tak zwana jedność formalna, systematyczna. Autorzy Westminsterskiego Wyznania Wiary przyjmowali istnienie tylko jednego systemu teologii w Piśmie Świętym. Mówiąc inaczej, teologia systematyczna nie tylko jest możliwa, ale to podstawowy dowód na prawdziwość, a zatem i całkowitą wiarygodność Pisma [6]

“Nie wszystko w Piśmie Świętym przedstawione jest z taką samą jasnością, nie dla wszystkich jest tak samo jasne. Jednak sprawy, które są istotne dla zbawienia człowieka, które musi on poznać, w które powinien wierzyć, i którym winien być posłuszny, są tak jasno przedstawione i wytłumaczone w różnych miejscach, że zarówno wykształceni, jak i niewykształceni mogą osiągnąć wystarczające ich zrozumienie, jeśli odpowiednio posłużą się zdrowym rozsądkiem. ” [7]

Zasada syntezy, czyli analogia Pisma Świętego opiera się na przekonaniu, że żadna część Biblii nie jest sprzeczna z inną jej częścią. Jeden Autor – Duch Święty – jest natchnieniem całej Biblii. Tworzy ona cudowną jedność. Jeżeli słyszymy interpretację jakiegoś tekstu, która nie pokrywa się z czymś w drugim tekście, to jeden z tekstów (albo obydwa!) jest interpretowany niewłaściwie.

O zgrozo! I w to wierzy MacArthur przecząc swojej własnej heretyckiej doktrynie! I zrozum tu człowieka?

Tłumaczenie Wersja oryginalna

“Ale kiedy wykonasz swoją… całą swoją pracę nad teologią biblijną, to, co daje, jest doskonale harmonijną uporządkowaną teologią bez sprzeczności, czyli tym, czym jest doskonały system, realizujący i osiągający wszystko, co doskonale odzwierciedla naturę Boga.” [8] 

“But when you have done your…all your work on biblical theology, what it yields is a perfect harmonious ordered theology with no contradictions, which is what a perfect system is, achieving and accomplishing everything that is perfectly reflective of the nature of God. “ [8]

Zgodnie z nauczaniem Biblii wszystkie fragmenty Pisma Świętego są zrozumiałe przez człowieka i spójne ze sobą w sposób doskonały czego można dowieść poprzez odpowiednie (zgodne z logiką Pisma Świętego) użycie ludzkiego rozumu. Biblia potwierdza, że wszystkie doktryny są zrozumiałe dla odrodzonych przez Boga chrześcijan, ponieważ następuje w nich zmiana nastawienia umysłu, przyjęcie Bożego paradygmatu. Pismo mówi wprost, że zbawieni nie tylko mogą ale poznają umysł Boży co należy interpretować jako całkowitą zdolność zharmonizowania wszystkich zawartych w Piśmie Świętym Bożych prawd.

1 Kor. 2:16 Kto bowiem poznał umysł Pana? Kto go będzie pouczał? Ale my mamy umysł Chrystusa.

Oto dowód natchnienia. Oto dlaczego Marcin Luter w czasie obrony swoich przekonań uczynił z Pisma Świętego aksjomat – pierwszą zasadę. Kiedy nakazano mu wyrzec się poglądów, jego odpowiedź była następująca:

„Jeśli nie przekonasz mnie na podstawie Pisma Świętego i prostego powodu, nie wyrzeknę się i nie mogę się wyrzec”. [9]

Luter nie dodawał prostego rozumowania do Pisma Świętego jako źródła prawdy, lecz dowodził, że logika jest częścią samego Pisma i o ile jego oskarżyciele nie pokażą mu, że mylił się na podstawie Pisma Świętego i rozumując na podstawie Pisma, nie tylko nie chciał ale i nie mógł się wyrzec swojej wiary. Zgodne z rzeczywistością twierdzenie Lutra zaadaptowane zostało przez Reformatorów. Wszystkie fragmenty Pisma zostają zrozumiane i zharmonizowane dzięki odpowiedniemu zastosowaniu logiki Pisma Świętego:

“Niezawodną zasadą jest, że Pismo Święte powinno być interpretowane przez Pismo. Kiedy pojawi się jakakolwiek wątpliwość, co do prawdziwości czy pełnego znaczenia danego fragmentu Pisma, to należy ją rozwiać w świetle innych fragmentów, które sprawę przedstawiają dokładniej.” [10]

Uznając paralelność prawd MacArthura za fakt, Luter nie miałby żadnej podstawy do obrony swojej pozycji i musiałby ugiąć się pod naporem większościowego nauczania Magisterium Kościoła. Twierdzenie Lutra przeczyłoby również natchnieniu Pisma, bo zgodnie z definicją MacArthura Pisma nie da się zrozumieć dlatego wiemy że jest natchnione!

Podsumowanie: teza MacArthura doprowadzona do jej logicznej konkluzji tworzy zasadę: im mniej zrozumiałe Pismo tym bardziej natchnione oraz tym bardziej Boski jest Bóg.

Twierdzenie MacArthura, który pozbawia czytelnika logiki – podstawy rozumowania – właściwie jest postmodernistyczną próbą przejęcia władzy nad słuchaczem zaś narzędzie użyte przez MacArthura do osiągnięcia celu to doprowadzone do perfekcji nielojalne chwyty erystyczne “Ad culpam” i “Argumentum ad verecundiam”. Pierwszy doskonałość osiąga poprzez obwinienie człowieka o próbę bycia równym Bogu co do mądrości, drugi, na bazie wywołanego wstydu umieszcza MacArthura w panteonie niekwestionowanych autorytetów.

Tym sposobem każdy tekst Pisma Świętego będzie miał takie znaczenie, jakie nada mu ekspozytor (eisegeza) zaś doktryny, jeśli sprzeczne, zostają uznane za paralelne. Zaś słuchacza pozbawia się możliwości wyrażania krytycznych uwag poprzez obarczenie oskarżeniem: “uświadom sobie to, ty jesteś wątłym umysłem“. Tym odniesieniem do winy MacArthur zdobywa niepodzielną władzę nad swoimi wyznawcami:

  • bez logiki nie ma języka.
  • bez języka nie ma objawienia
  • bez MacArthura nie ma zrozumienia

W ostateczności Bóg Pisma i chrześcijaństwo zostają zdegenerowane do czystego mistycyzmu, narzędzia bezwzględnie wykorzystywanego przez MacArthura,  króla paradoksu i eisegezy. Sprzeciwić się MacArthurowi to sprzeciwić się samemu Bogu, to wywyższyć ludzki umysł, to uczynić się równym Bogu.

Prima Scripturalizm w jego największym rozkwicie, jakiż on śliczny…

Kondycjonalizm soteriologiczny

Definicja błędu

W szeregu wypowiedzi MacArthura Chrystus umarł za wybranych, jednakże czynnikiem ich wyróżniającym od innych jest to, że mieli oni uwierzyć. Chrystus umarł na podstawie konkretnego warunku, tj. ich wiary. Jest to najwyraźniej kolejna “paralelna prawda” ponieważ jednocześnie MacArthura wyznaje doktrynę bezwarunkowej elekcji.

Tłumaczenie Wersja oryginalna
“Jezus Chrystus stanowi odpowiednią ofiarę, która może zabrać każdy grzech tego, kto w Niego wierzy […] Z całej ludzkości, tylko ci, którzy uwierzą zostaną zbawieni” [11]

“Czyli po prostu za każdego, który wierzy. Śmierć Chrystusa może przynieść wymierny skutek tylko dla tych, którzy w wierze upamiętali się przed Bogiem i poprosili Go o zbawczą łaskę oraz przebaczenie grzechów” [12]

“Bóg potraktował Jezusa tak, jakby osobiście popełnił każdy grzech popełniony przez każdą osobę, która kiedykolwiek by uwierzyła, […] Bóg traktował go tak, jakby osobiście popełnił każdy grzech popełniony przez każdą osobę, która by w niego uwierzyła, […] Doktryna substytucji, aby Jezus dosłownie umarł pod pełnią Bożego gniewu przeciwko każdemu grzechowi popełnionemu przez każdą osobę, która kiedykolwiek uwierzyłaby” [15]

 “Jesus Christ made a sufficient sacrifice to cover every sin of every one who believs […] Out of all humanity, only those who believe will be saved”  [13]

“Everyone who believes, that is. The death of Christ can only be applied in its efficacy to those who come to God repentantly in faith, asking for saving grace and forgiveness of sins.“ [14]

“God treated Jesus as  if he had personally committed every sin  ever committed by every person who would ever believe […] God treated him as if  he had personally committed every sin ever committed by every person who would  ever believe […] Doctrine of  substitution so that Jesus literally dies under the full fury of God against  every sin ever committed by every person  who would ever believe” [15]

Implikacje

Kondycjonalizm to pokłosie zaadaptowanej przez Arminianizm jezuickiej doktryny Środkowej Wiedzy Boga, która logicznie umieszczona została między Wiedzą naturalną i Wiedzą wolną tworząc następujący ciąg logiczny [16]:

1) Wiedza naturalna (scientia naturalis): Bóg zna samego siebie i całość wszystkich możliwości poza Nim; jest to wiedza niezależna od Bożej woli

2) Wiedza średnia (scientia media): Bóg przewidział co ludzie w akcie wolnej woli uczyniliby we wszystkich możliwych sytuacjach

3) Wiedza wolna (scientia libera): Bóg zna rzeczywistość przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, którą zdecydował (swoją wolą) przywieść do skutku (zrealizować), wynikającego z aktu wolnej woli Bożej, która przewidziała konkretne akty ludzkiej wolnej woli w konkretnych sytuacjach.

Konkludując, Bóg spośród wszystkich możliwych stworzył wszechświat, gdzie wie jakich wyborów dokona ludzka wolna wola w odpowiednich warunkach. Jest to wiedza hipotetyczna, ponieważ stworzenie innych warunków da odmienne wybory, zatem i rezultaty. W ten sposób Bóg w sposób niezawodny wie jakich ludzka istota dokona wyborów; np. przyjmie czy odrzuci Bożą łaskę.

Można to podsumować jeszcze tak: ludzka wolna wola zdeterminowała Boży wybór tej spośród wszystkich potencjalnych możliwych rzeczywistości, w której hipotetycznie ludzie mają najwięcej szans na wolicjonalne wybranie zbawienia. Mówiąc hipotetycznie mamy tu na myśli najwyższy stopień prawdopodobieństwa takiego a nie innego wyboru, który mimo wszystko może się różnić od stanu jaki Bóg posiada w swojej Środkowej wiedzy. Bóg spojrzał w tunel czasoprzestrzeni i nauczył się podejmować swoje decyzje w oparciu o całkowicie wolną wolę człowieka oraz odpowiednio reagować na zmiany rzeczywistości.

Tu przejawia się głębszy wymiar hipotetycznej wiedzy Boga. Relacja między hipotetycznymi okolicznościami i wolną wolą stworzenia nie jest bezpośrednią implikacją, gdyż połączenie między okolicznościami i wyborem stworzenia mogą być faktycznie inne niż te, jakie Bóg posiada w środkowej wiedzy. Tu właśnie została zakotwiczona wolność podejmowania decyzji przez człowieka i dlatego właśnie hipotetycznie każdy może zostać zbawiony, dlatego też Jezus wzywał Judasza do upamiętania.

Refutacja

“Paralelny” kondycjonalizm to herezja sprzeczna z teologią Reformowaną, ponieważ stawia wystarczalności ofiary Chrystusa warunek; którym jest hipotetyczna wiara. Teologia Reformowana naucza, że ofiara Chrystusa została złożona za wybranych, z których wszyscy uwierzą, ponieważ wiara jest elementem związanym z dzieła krzyża, to element soteriologiczny, to środek zbawienia zapewniony przez Chrystusa.

Wiara, choć jest osobistą wiarą każdego odrodzonego człowieka, nie jest dziełem człowieka, lecz to moc Boża w nim działająca. Wiara jest pewnością i pełnym przekonaniem co do skuteczności krzyża Chrystusa i Jego zmartwychwstania. Zbawieni otrzymują dar wiary jako łaskę, którą zapewnił krzyż. Stąd wszelkie przekonanie o prawdzie nie ma ludzkiego podłoża, nie zaczyna się ani nie kończy na człowieku. Wiara nie jest hipotetyczna, lecz skuteczna.

1 Kor. 2:2,5 2. Postanowiłem bowiem nie znać wśród was niczego innego, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego. 5. Aby wasza wiara nie opierała się na mądrości ludzkiej, ale na mocy Boga.
.
Kol. 2:12 Pogrzebani z nim w chrzcie, w którym też razem z nim zostaliście wskrzeszeni przez wiarę, która jest działaniem Boga, który go wskrzesił z martwych.
.
1 Piotra 1: 19-21 19. Lecz drogą krwią Chrystusa jako baranka niewinnego i nieskalanego; 20. Przeznaczonego do tego przed założeniem świata, a objawionego w czasach ostatecznych ze względu na was. 21. Wy przez niego uwierzyliście w Boga, który go wskrzesił z martwych i dał mu chwałę, aby wasza wiara i nadzieja były w Bogu.

Ponadto przyjmując kondycjonalizm jako punkt wyjścia dochodzimy do pozycji, w której Bóg spojrzał w tunel czasoprzestrzeni i nauczył się podejmować swoje decyzje w oparciu o całkowicie wolną wolę człowieka i jego zmienne decyzje, o których za razem wie (scientia naturalis) i nie wie (scientia media) – kolejna “paralelna prawda” MacArthura przejęta od Jakuba Arminiusza a w zasadzie od jego mentora, jezuity Luisa de Moliny. Natura Boga, jednakże jest niezmienna i Bóg nie może niczego się nauczyć ani dowiedzieć, ponieważ wie wszystko i umie wszystko (MacArthur twierdzi oczywiście, że i w to wierzy)

Hebr. 13:8 Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki.
.
Psalm 102:27-28 27. Ale ty zawsze jesteś ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą. 28. Synowie twoich sług będą trwać u ciebie, a ich potomstwo zostanie przed tobą 
.
Malach. 3:6 Gdyż ja Pan nie zmieniam się, przetoż wy, synowie Jakubowi! nie jesteście zniszczeni.
.
Jakub 1:17 Wszelki dar dobry i wszelki dar doskonały pochodzi z góry i zstępuje od Ojca światłości, u którego nie ma zmiany ani cienia zmienności.

I tu ponownie pan MacArthur zaprzecza sam sobie, kiedy to głosząc dla “kalwińskiej” publiki dość precyzyjnie rozwija koncepcję Reformowanej teodycei negując tzw. autonomiczną teodyceę Arminian. Najwyraźniej punkt widzenia tego człowieka zależy od punktu siedzenia.

Tłumaczenie Wersja oryginalna

“To znowu usuwa z Boga odpowiedzialność. Lecz znowu wymaga stworzenia sobie Boga – Posłuchajcie tego – który ceni twoją wolę ponad swoją. To jest tworzenie Boga, który ceni każdego ponad siebie i to nie jest Bóg, o którym właśnie przeczytałem w Piśmie. Poza tym, jeśli Bóg wiedział, że ludzie wybraliby grzech i piekło, dlaczego w ogóle ich stworzył? Dlaczego zaprojektował wolną wolę?

Mógł zdecydować co było najszlachetniejszą z cnót, po co tworzyć wolną wolę, jeśli ma to się skończyć w taki sposób by musiał tworzyć plan B tylko po to by naprawić to co zniszczyły miriady wolnych wól? Widać więc, że autonomiczna teodycea jako kategoria musi zaprzeczyć bezpośredniemu zaangażowaniu Boga, tak jak objawia się w Starym Testamencie. Czy Bóg nie wie, co ludzie zamierzają zrobić? A może danie im wolności jest ważniejsze niż obecność zła?” [17]

“This gets God off the hook again – at least it appears to on a shallow level – but again, it requires reinventing a God – listen to this – who values your will over His own. This is inventing a God who values everybody’s will over His own – and that’s not the God I just read about in the Scripture. And anyway, if God knew people would choose sin and hell, why did He go ahead and create them anyway? And why did He design free will?

He could decide what the noblest of all virtues was; why make it free will if it’s going to end up like this, and you’re going to have to go to Plan B just to recover from the exercise of these myriad free wills? So, you can see that an autonomous theodicy as a category has to deny the direct involvement of God, as He is revealed to be in the Old Testament. Does He not know what people are going to do? Or is giving them the freedom to do it more important than the presence of evil? “ [17]

Kanony Synodu w Dort, Reformowany dokument Ekumeniczny (jednoczący wyznawców wiary Reformowanej) odrzucają koncepcję kondycjonalizmu MacArthura w sposób wyraźny. W Artykule 9, negując doktrynę Arminianizmu Synod w Dort przedstawia Bożą prawdę Ewangelii:

“Wybranie nie opiera się na przewidywanym uwierzeniu, posłuszeństwie wiary, świętości ani na żadnej dobrej rzeczy bądź skłonności w człowieku, jako uprzednio wymaganej przyczynie bądź warunku, od którego jest ono uzależnione. Ludzie są wybrani do wiary i posłuszeństwu wierze, do świętości, etc. Dlatego też wybranie jest źródłem każdego zbawiającego dobra, z którego wypływają jako owoce i skutki: wiara, świątobliwość oraz inne dary zbawienia, a także ostatecznie życie wieczne, zgodnie ze świadectwem apostoła: „Gdyż wybrał nas [nie dlatego, że byliśmy święci, lecz], abyśmy byli święci i nieskalani przed nim” (Efez 1:4).

Podsumowanie: Zaprzeczając sam sobie, Wierze Reformowanej i Pismu Świętemu MacArthur dowiódł, że aplikacja “paralelnych prawd” ma szerokie zastosowanie. Na tyle szerokie, aby zakryć istotę rzeczy przed niedouczonymi przy jednoczesnym zachowaniu pozorów teologicznej ortodoksji. Jest to konsekwencja wyznawanego przez niego współistnienia sprzecznych doktryn, które czynią z Biblii niepoważne lub wręcz niegodne wiary dzieło (co według MacArthura świadczy o natchnieniu!) Tu znowuż warto odwołać się do Lutra:

“Pisma pozostaw w spokoju. Jeżeli zaś masz tu na myśli samą istotę rzeczy, to znowu nie Pismo oskarżaj, lecz Arian i tych, dla których Ewangelia tak jest zakryta, i za sprawą szatana, swego boga, nie widzą nawet najwyraźniejszych świadectw“ [18]

Więcej w temacie

W duchu uświęcającej manipulacji

Mat. 5:37 Ale wasza mowa niech będzie: Tak – tak, nie – nie. A co jest ponadto, pochodzi od złego.

Powoli uświadamiamy sobie, że rzeczywistość eklektycznego nauczania MacArthura nie jest przypadkowa. To nie jest bełkot niezrównoważonego i niedouczonego umysłu, jak można by wnioskować po prostym zestawieniu sprzecznych z Pismem i ze sobą nawzajem wypowiedzi. Strategia jest dziełem geniusza i wynika z presji przebudzeniowej. Zdobyć jak największą ilość słuchaczy to cel, zaś środkiem jest umiejętne dostosowanie treści do odbiorcy.

Błędnie parafrazując Pismo (1 Kor. 9:21-22) można by rzec o MacArthurze: “Dla tych, którzy są bez doktryn łaski, jakbym był bez doktryn łaski – nie będąc bez doktryn łaski – aby pozyskać tych, którzy są bez doktryn łaski. Dla Arminian jestem jakby Arminianinem, dla Kalwinistów, jakby Kalwinistą. Stałem się wszystkim dla wszystkich, aby wszelkim sposobem od niektórych pozyskać.

Aby zrozumieć piorunującą skuteczność metod manipulacyjnych MacArthura przedstawiony teraz zostanie dowód wprost. Pochodzi on z nagrania zarejestrowanego przez rosyjskojęzyczną społeczność wyznającą wrogi Kalwinizmowi Arminianizm. MacArthur odwiedził tę społeczność. Jej członkowie świadomi wrogości obu doktryn wyrazili swoje zdziwienie i zadali niewygodne, stawiające gościa pod murem, konfrontujące pytanie:

“Nasza społeczność w większej części przyjmuje teologię arminiańską. A ty, z tego co rozumiem, głosisz teologię kalwińską. Jednakże wydaje się, że przyjechałeś do nas, ponieważ nas miłujesz. Mam tu pytanie: jak mamy zachować jedność mając tak różne podejścia teologiczne?” [19]

MacArthur w oszałamiający sposób nie tylko wybrnął z podbramkowej sytuacji, ale też zdobył serca (i nie tylko) Rosjan. Żeby zrozumieć retorykę stojącą za tym przesłaniem należy użyć Analizy Transakcyjnej, która w lot wychwytuje manipulację. Znajdziemy tu także socjotechniczne elementy NLP (Neuro-Linguistic Programming). Analizy dokonał psycholog-specjalista. Oto słowa MacArthura:

“Odpowiedź na te pytanie jest krótkie. Po co tu przyjechałem? Bo Bóg mnie tu przysłał” [20]

Analiza: Użyta została tutaj technika zwana stan Rodzica Normatywnego, gdzie wypowiadający stawia się w roli autorytetu przysłanego przez Boga i w ten sposób słuchaczy stawia w roli dziecka, co umieszcza ich w roli podporządkowanej, tzw. Dziecko Podporządkowane. Technikę często wykorzystują wszelkiej maści

  • demagodzy,
  • totalitaryści,
  • ale też menadżerowie,
  • sprzedawcy
  • i inni stosujący manipulację.

Użyta jest tutaj również technika kotwiczenia z NLP gdzie słowo “Bóg” ma na celu wywołanie pozytywnych skojarzeń u odbiorców przekazu. Występuje tu też technika Rapport, która zakłada, że są takie pojęcia / czynności / bodźce, które umieszczają nas na tej samej płaszczyźnie, co słuchacze – tzw. poczucie wspólnoty. Tworzenie atmosfery zaufania).

“Kiedy pierwszy raz rozmawiałem z waszymi starszymi, wiedziałem od razu, że nasze serca są zjednoczone w prawdzie […] I to się nigdy nie zmieniło. Czuję się tu mile widziany, jak w domu. Prawie wszystko, czego nauczam, wy w to już wierzycie” [21]

Analiza: Odwołanie się do podobieństwa, której celem jest przekonać słuchaczy, że przecież “jesteśmy tacy sami”. To też jest manipulacja. Poprzez zejście do poziomu manipulowanych z pozycji Rodzica do Dziecka Naturalnego. Wykorzystuje się tutaj zasadę, że bardziej lubimy, cenimy, szanujemy tych, którzy są nam podobni.

“Staram się jedynie pomóc wam lepiej zrozumieć to w co już wierzycie” [22]

Analiza: A to jest szczyt hipokryzji – znów Rodzic, tym razem Opiekuńczy, który oferuje pomoc oczywiście Dziecku Podporządkowanemu

“Nie przynoszę tutaj obcych, dziwnych nauk. Bóg to wie i myślę, że dlatego mnie tu przysłał, aby pogłębić waszą wiarę. Jeśli są między nami jakieś różnice nic nie zostaje przez to utracone w naszej miłości i wspólnocie oraz wzajemnej służbie. Nie oczekuję ślepego przyjęcia tego co mówię. Ale mamy tyle ze sobą wspólnego” [23]

Analiza: I znów odniesienie do podobieństwa. Nie tylko to, w NLP bardzo ważne jest odpowiednie użycie fraz i słów: np. “Nie myśl o zielonym jabłku”. I o czym pomyślałeś?

“Nigdzie indziej na świecie oprócz Rosji nie czułem się tak bardzo jak w domu a byłem w wielu miejscach na świecie” [24]

Analiza: A tu prymitywne pochlebstwo (na nagraniu zwieńczone oklaskami)

“Bóg sprowadził mnie i was do tego miejsca ( I znów odniesienie do podobieństwa). Bóg nas połączył. I nie myślę o was jako o Arminianach a o sobie jako o Kalwiniście. Ponieważ te etykiety nie są sprawiedliwe względem ludzi. Ja wierzę w to co mówi Biblia i wy wierzycie w to co mówi Biblia” [25]

Analiza: A tutaj widoczna jest technika switch pattern czyli przełączanie pomiędzy dwiema reprezentacjami, z których jedna ma silniejszy element afektywny, z negatywnej na pozytywną konotację.

“Jesteście ogromnie pobłogosławieni. Nie mieliście teologicznych szkół. To ogromne błogosławieństwo. Ponieważ na Zachodzie mają teologiczne szkoły, stają się one skorumpowane i nauczają ludzi kłamstw i błędów” [26]

Analiza: Negacja strony, którą się reprezentuje, żeby stać się bliższym aktualnym słuchaczom

“Nie możesz stać się heretykiem poprzez samo czytanie Biblii. Musisz iść do szkoły. I musicie mieć jakichś heretyków, aby was uczyli. Ale wy nie mieliście żadnych nauczających was heretyków. Mieliście za to wiernych, pobożnych ludzi. To błogosławieństwo. I Bóg zachował was aż do dziś. Teraz już są dobrzy nauczyciele, którzy mogą przyjechać do Rosji, aby was nauczać prawdy. Drodzy bracia. Jeśli nie zgadzacie się ze mną w pewnych aspektach teologii o elekcji, Bożej suwerenności czy przetrwaniu świętych to zaledwie jeden mały obszar chrześcijańskiej teologii” [27]

Analiza: Umniejszanie różnic oraz odwrócenie wartościowania przez negację rzeczywistości. Skoro w USA szkoły produkują heretyków i MacArthur ukończył szkołę w USA siłą rzeczy musi być heretykiem.

“Spytacie a co z ludzką wolną wolą? Co z ludzką odpowiedzialnością w zbawieniu? Cóż, to też jest w Piśmie. Nie zaprzeczam temu.” [28]

Analiza: Ordynarne kłamstwo mające na celu likwidację wszelkich barier – “wierzę tak jak i wy wierzycie”. Jest to klasyczne przerymowanie kontekstu wypowiedzi, które nie zmienia jej logicznej treści, ale zmienia wypływające z niej wnioski powstające w głowie słuchacza, np. mąż dzwoni do żony i mówi, że musi dzisiaj dłużej zostać w pracy, ale nie mówi, że robi to ze względu na sekretarkę.
.

To jeszcze nie koniec

1 Tym. 6:20 Tymoteuszu, strzeż tego, co ci powierzono, unikaj pospolitej, czczej gadaniny i sprzecznych twierdzeń rzekomej wiedzy;

MacArthur jest duchowym kameleonem. Pomijając przyswojony na uczelniach fundamentalizm i cesacjonizm w sposób niemal doskonały dostosowuje się do potrzeb publiczności umacniając każdego w jego własnym teologicznym przekonaniu. To bardzo niebezpieczna strategia, czyniąca z ofiar ostateczną miarę prawdy.

“[Prawda Jezusa] jest sprzeczna i nieprzyjazna prawdzie tego świata, która jest widoczna dla naturalnego człowieka za pomocą jego własnego naturalnego serca i jego pięciu naturalnych zmysłów. Droga głupca jest słuszna w jego własnych oczach, a droga Boża jest dla niego głupstwem (1 Kor. 2:14). Tak więc sposobem zwodziciela jest upewnienie się, że człowiek dochodzi do własnej wiedzy o „prawdzie”, zaczynając w sobie i od siebie, używając siebie jako miary i używając tego, co myśli jako „kanonu” (lub miary prawdy), aby osądzać wszystkie rzeczy, czy przyjmie je jako prawdę, czy nie. Człowiek, który postępuje według tego standardu, nazywany jest w Piśmie głupcem (Przysłów. 18:2; 12:15; 14:16), a wszystkie jego drogi są głupstwem (Koh. 10:13)” [29]

Podsumowując: nadmierny akcent historyczno-kulturowej i dosłownej interpretacji stawia ludzki umysł na równi z oświeceniem. Egzaltacja siły ludzkiego umysłu prowadzi do odrzucenia biblijnej doktryny ciągłości Bożego Przymierza, które nabrało katolickiego charakteru poprzez włączenie pogan. Fałszywie pojmowane współczucie przy jednoczesnym obniżeniu autorytetu Pisma prowadzi do konkluzji, że skoro kościół nie jest objęty Przymierzem to wszystkie dzieci (bez zdolności rozeznania) są zbawione a nie tylko dzieci wynikającej z Przymierza obietnicy. Człowiek nie jet absolutnie zdeprawowany co pozostawia w nim namiastki dobra. Brnąc w grzech człowiek pozbawia się resztki dobra jakie w nim pozostało po Upadku i przez to odcina całkowicie / czasowo (w zależności od tłumaczenia) od zbawienia. Rozwinięciu i pogłębieniu została koncepcja sprzecznych logicznie prawd, co prowadzi do usankcjonowania każdej doktryny jako zgodnej z Pismem. To doprowadziło do uzależnienia skuteczności zadośćuczynienia od przewidzianej przez Boga wiary człowieka i jako takie jest przedłożeniem ludzkiej, wolnej woli nad Bożą suwerenność. To także negacja wszechwiedzy Boga.

Ale to jeszcze nie koniec. Przed nami:

  • Kuryperyzm czyli herezja powszechnej łaski,
  • Marrowizm czyli herezja dobrointencyjnej oferty zbawienia,
  • Preparacjoznizm czyli wstępne warunki zbawienia
  • Legalizm zbawienia panującego Pana
  • Katolicka doktryna infuzji sprawiedliwości
  • Przypisana sprawiedliwość Jana Chrzciciela

Wszystko sprzeczne z Reformowanymi Wyznaniami Wiary.

Przypisy

[1] Źródło Michał Głazowski, Skutki liberalnej myśli teologicznej,
[2] Źródło John MacArthur, Twin Truths: God’s Sovereignty and Man’s Responsibility,
[3] Źródło Вы приехали с кальвинизмом в нашу арминианскую среду? Зачем вам это? (Przyjechałeś do naszego arminiańskiego środowiska z kalwinizmem. Na co ci to?). MacArthur herezję zaczerpnął od Cornelusia Van Til, który utrzymywał, że wiedza Boga i wiedza człowieka “nie pokrywają się w żadnym punkcie w tym sensie, że w swojej świadomości [znaczenia] czegokolwiek, w swoim umysłowym uchwyceniu lub zrozumieniu czegokolwiek, człowiek  jest w każdym punkcie zależny od wcześniejszego aktu niezmiennego zrozumienia i objawienia ze strony Boga”. W ten sposób, według konkluzji nauczania Van Tila i MacArthura, człowiek nie może w ogóle poznać Boga i nie posiada o Bogu żadnej wiedzy a jedynie ma na temat Boga swoje opinie.
[4] David J. Engelsma, Reformowany Światopogląd 1.3 Zniesienie prawdy
[5] Bernard Ramm, Protestancka interpretacja biblijna, s. 24
[6] Tamże
[7] Westminsterskie Wyznanie Wiary 1.7
[8] Źródło John MacArthur, How to Study Your Bible: Interpretation
[9] Słowa te Luter wypowiedział w 1521 roku na Sejmie w Wormacji
[10] Westminsterskie Wyznanie Wiary 1.9
[11] John MacArthur, Komentarz do NT, Wydawnictwo Słowo Prawdy, Gdańsk 2015 s. 1122
[12] Tamże s. 1146
[13] The MacArthur Study Bible, NKJV,  Word Publishing 1997 s. 1887
[14] Tamże s. 1899
[15] Źródło 6:00 John MacArthur, What is the true gospel?
[16] Źródło Eef Dekker, Was Arminius a Molinist?
[17] Źródło John MacArthur, Why Does Evil Dominate the World?
[18] Marcin Luter, O niewolnej woli s. 7
[19] Źródło Вы приехали с кальвинизмом в нашу арминианскую среду? Зачем вам это? (Przyjechałeś do naszego arminiańskiego środowiska z kalwinizmem. Na co ci to?)
[20] Tamże
[21] Tamże
[22] Tamże
[23] Tamże
[24] Tamże
[25] Tamże
[26] Tamże
[27] Tamże
[28] Tamże
[29] Michael Bunker, Modern Religious Idols, s. 18

Print Friendly, PDF & Email